..............ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะครับ.... ......
"..........ที...มีอะไรรึป่าวจ๊ะ......เล่าให้พี่แก้วฟังได้นะ....." พี่แก้วถามผมหลังจากที่กุ๊กเดินไปแล้ว......
".........เอ่อ.....ไม่มีไรครับ......"
"........แน่ใจนะ....."
".......ครับ......ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง...."
....................................แล้วผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ.....ใจจริงก็ไม่ได้อยากปิดบังพี่แก้วนะครับ......
แต่ตอนนั้นผมไม่พร้อมที่จะเล่าจริงๆ............พอผมกลับมาที่โต๊ะ.......กุ๊กก็โทรมาตลอด.....แต่ผมไม่รับ...ได้แต่กดทิ้ง
ไป.........ถึงตอนเที่ยงกุ๊กก็เดินมารับผมที่โต๊ะเพื่อจะไปทานข้าวกับพี่แก้ว.....และ.พี่แก้วแกคงเห็นว่าสถานการณ์ไม่
ค่อยดีแกก็เลยเข้ามากันผมออกจากกุ๊ก.....ตลอดทางเดินไปจนถึงร้านอาหารผมจะเงียบมากในขณะที่ทุกคนยังคง
หยอกล้อกันตามปกติ......พอไปถึงร้านอาหารกุ๊กก็จัดแจงหาที่นั่งให้ผมเสร็จสรรพ...เป็นที่นั่งติดกับกุ๊ก.....พอกุ๊กนั่งลง
ผมก็ลุกเดินไปนั่งอีกฝากนึงซึ่งใกล้กับพี่แก้ว.......พอกุ๊กเห็นผมลุกหนีไปนั่งที่อื่น....สักพักกุ๊กก็ลุกขึ้นเดินตามมายืนที่ที่
นั่งตรงข้ามผม....แล้วกุ๊กก็ขอแลกที่กับน้องที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม......ตอนแรกน้องเค๊าจะไม่ยอมแต่ไม่รู้ว่ากุ๊กไปกระซิบ
อะไรกับนัองเค๊าถึงยอมแลกแต่โดยดี.........ตอนแรกผมว่าจะลุกหนีอีก...แต่ก็เกรงใจพี่แก้วและก็กลัวว่าคนอื่นจะผิดสัง
เกตุผมก็เลยไม่ได้ลุกไปไหนแต่หันหน้าไปทางอื่น.....ไม่อยากเห็นหน้ากุ๊ก...................................................................
พอกุ๊กนั่งลงแล้วก็เริ่มชวนผมคุย.......แต่ผมไม่ตอบ.....ได้แต่ปรายตาไปมองบ้างบางครั้งเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตุจนเกิน
ไป............สักพักอาหารก็เริ่มทะยอยมาเรื่อยๆ.......ผมเองทานอะไรไม่ค่อยลงได้แต่นั่งเขี่ยๆ......แล้วกุ๊กก็เริ่มตักกับ
ข้าวใส่จานผม........แล้วก็ง่วนอยู่กับการตักโน่นตักนี่ให้ผมอยู่อย่างนั้น......จนคนอื่นๆเริ่มสังเกตุเห็นและเริ่มแอบมอง
อาการแปลกๆของเรา............ผมไม่เข้าใจเลยว่ากุ๊กต้องการอะไร.....ทำไมวันนี้ถึงกล้าเทคแคร์ผมต่อหน้าคน
อื่น............กุ๊กทำเพื่ออะไร...............
................พอพวกเราทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันเดินกลับ.....พี่แก้วก็เดินมาคุยกับผม....
"..........ที..เดี๋ยวเดินกลับกับกุ๊กนะ......"
".............."
"..........นะ....ไปกับกุ๊กเถอะ.....มีอะไรก็คุยกันดีๆนะ...."
"............"
".........บอกตามตรงนะ....พี่เห็นอาการของทีวันนี้แล้วพี่เป็นห่วง......"
"........ครับ....."
".......กุ๊ก.....ดูแลทีดีๆล่ะ.....". พี่แก้วหันไปบอกกุ๊ก.......
"........ครับ....พี่แก้ว......." กุ๊กรับคำ....
................ตลอดทางที่เราเดินกลับ......กุ๊กพยามยามชวนผมคุยตลอด......แต่ผมก็ได้แต่
เงียบ.......และช่วงบ่ายวันนั้นกุ๊กแทบจะไม่ได้ทำงานเลยเพราะมัวแต่เวียนมาที่โต๊ะผม..........กุ๊กตามง้อผมอยู่
อย่างนั้น.....จนประมาณช่วงบ่ายของวันที่สามหลังจากที่ผมรู้ความจริง.....วันนั้นเป็นวันศุกร์....กุ๊กก็ยังมาตามง้อ
ผมเหมือนเดิม.....ผมก็ยังไม่ยอมคุยกับกุ๊กเหมือนเดิม.......แต่วันนี้พี่แก้วเดินมาคุยกับผม.......
"........ที....พี่ว่าเราน่าจะคุยกับกุ๊กให้รู้เรื่องนะ........"
".......ครับ......"
"........กุ๊กมันบ่นกับพี่ว่าทีไม่ยอมคุยกับมัน......."
"............."
".........พี่ว่าทีน่าจะคุยกับกุ๊กให้รู้เรื่องนะ..ทีเอาแต่งอนไม่ยอมพูดกับมันแบบนี้.....พี่ว่ามันไม่เกิดประโยชน์นะ....."
"........พี่แก้วว่าผมควรคุยกับกุ๊กเหรอครับ....."
".......ใช่จ๊ะ.....จะได้รู้ว่าจะเอายังไง...."
"........พี่แก้วรู้เรื่องแล้วเหรอครับ...."
"...........กุ๊กมันมาปรึกษาพี่เรื่องเธอ.....พี่ก็เลยให้มันเล่าให้ฟัง....."
"..........."
".........นะ...พี่อยากให้เราคุยกันนะ...."
"........ครับ......"
..........หลังจากคุยกับพี่แก้วผมก็กลับมานั่งคิดว่าจะเอายังไงดี........ในระหว่างนั้นรู้สึกว่ากุ๊กจะถูกบอส
เรียกเข้าไปคุย............และหลังจากที่ผมนั่งคิดอยู่นาน.....ก็ตัดสินใจว่าจะลองคุยกับกุ๊กให้รู้เรื่อง.........ผมนั่งรอกุ๊ก
อยู่นานกุ๊กก็ยังไม่ออกจากห้องบอสสักที...........ประมาณเกือบห้าโมงกุ๊กเดินออกมาจากห้องบอสด้วยสีหน้าไม่สู้
ดีนัก.....สักพักกุ๊กก็โทรมาหาผม......
".......ทีผมกลับแล้วนะ...."
".........."
"............."
"........มีไรป่าว...." ผมถามกุ๊ก...
".......บอสเรียกผมไปดุว่าทำไมงานไม่เสร็จน่ะ...."
"........แล้วทำไรอยู่ถึงไม่เสร็จล่ะ...." ผมถามกุ๊กด้วยเสียงแข็งๆ....
".......ก็.......เอ่อ..."
".......ก็ไรเหรอ..."
"........ก็......ผมเครียดเรื่องที......จนปวดหัวไปหมด.......ก็เลยทำงานไม่ได้นะครับ....."
"........กุ๊กว่าเป็นเพราะผมเหรอ.........นี่ผมผิดใช่ไหม.....".....อารมณ์ผมปรี๊ดขึ้นมาเลย.....
"........ไม่ใช่.....ผมไม่ได้ว่าที......."
"........ไม่ใช่ได้ไงก็เมื่อกี้เธอพูดเอง....."
".......เออ.....โอเคผมผิดเอง......ผมกลับแล้วนะ......."
".........เดี๋ยวก่อน....คุยกันให้รู้เรื่องก่อน......"ผมเริ่มใส่อารมณ์
"........คุยอะไรครับ.....ไว้วันอื่นละกันครับ...." กุ๊กทำเสียงเย็นลง.....
".......ไม่....ต้องคุยกันให้รู้เรื่องวันนี้........อย่าเพิ่งกลับนะ..."
".........ไว้คุยกันวันหลังละกันนะครับ......ผมกลับแล้วนะ....."
........แล้วกุ๊กก็วางสายหนีไป.......ผมหันหลังไปดูเห็นกุ๊กหิ้วกระเป๋ากำลังจะเดินออกไป.....แล้วกุ๊ก
ก็เดินผ่านมาโบกมือให้......ผมได้แต่มองตาม.....อยากเข้าไปดึงกุ๊กไว้.....แต่ก็ไม่กล้า.....ผมตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหากุ๊ก
อีกครั้ง.....
".........ครับ......มีไรครับ....." กุ๊กรับสาย
".........กุ๊ก...อย่าเพิ่งไปนะ.....กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน...."
".........คุยอะไรอีกครับ......ผมไม่คุยแล้ว....."
"......เดี๋ยวก่อน.....อย่าเพิ่งไป...."
".........ผมไปแล้วนะ......แค่นี้นะ....." แล้วกุ๊กก็ตัดสายไป....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
