.................. :
......ผมไม่ได้อยากเป็น....นะ...........
............แต่บางครั้งเรื่องของ...หัวใจ.....กับความรัก...........มันก็ห้ามลำบาก.......
ตอน.....วาเลนไทน์.....
....................ผมยังคงปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเราดำเนินไปเรื่อยๆ......ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่า
กำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาด้วยคำว่าเพื่อนกำลังถูกกุ๊กทำลายให้พังลงมาเรื่อยๆจนผมเริ่มอ่อนลงไปเยอะ................
........................................ใกล้จะถึงวันวาเลนไทน์แล้ว........ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองตื่นเต้น
ไหมกับวันแห่งความรักที่ใกล้จะมาถึงนี้.........เพราะในขณะที่ทุกคนวุ่นวายกับการหาของขวัญ...แต่ผม
กลับรู้สึกเฉยๆและดูเหมือนจะห่อเหี่ยวเสียด้วยซ้ำ........ก็คนอื่นเค๊าพูดได้อย่างเต็มปากว่าซื้อของขวัญให้
แฟน......แต่ผมซิครับไม่รู้ว่าจะเรียกกุ๊กว่าอะไรดี ..???????.... ........อย่างว่าแหละครับคนมันมี
กรำ..........ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะกลับตัวกลับใจคิดกับกุ๊กแค่เพื่อน.......แต่ดูเหมือนว่าคงจะเป็นไปได้ยากซะ
แล้ว.....เพราะเรายังใกล้ชิดกันอยู่ทุกวัน .......... และไม่รู้ว่าช่วงนั้นผมเป็นอะไรชอบทำตัวเป็นผีนาง
เอกเข้าสิงอยู่เรื่อย.....คือประมาณว่ากุ๊กจะทำอะไรผมก็ออกแนวเออออไปด้วย......หรือบางทีก็คิดแทน
กุ๊กเสร็จสรรพโดยที่ไม่ได้ถามกุ๊กด้วยซ้ำ.......วาเลนไทน์นี่ก็เหมือนกัน.....ใจจริงผมก็อยากที่จะนัด
กุ๊กไปกินข้าวกันสองคนแล้วจะได้คุยกันให้ชัดเจนสักที.......แต่พอคิดถึงเรื่องพี่ที่ดอนเมืองผมก็คิดว่ากุ๊กคงไม่
ว่างสำหรับผม....โดยที่ไม่ได้ถามกุ๊กสักคำ.......แต่ในใจผมก็ยังอยากที่จะเคลียร์กับกุ๊กว่าจะเอายังไง....เมื่อ
คิดได้ดังนั้นผมก็เลยโทรหากุ๊กคืนวันที่ 11 กุมภา .........
".........หวัดดีครับ...." เสียงกุ๊กรับสาย...
".......ครับ.....กุ๊กอยู่ไหนครับเนี่ย...."
".........อยู่บ้าน....มีไรเหรอครับ..."
"........ป่าวก็ว่าจะโทรมาถามว่า....เย็นวันที่ 13.กุ๊กว่างไหมครับ..."
"....... 13 เหรอครับ....อืมยังไม่แน่ใจอ่ะครับ...อาจจะต้องขับรถพาที่บ้านไปอยุธยานะครับ....."
".......อ้าวแล้ววันที่14 กุ๊กไม่มาทำงานเหรอครับ....."
"........ก็ยังไม่รู้อ่ะครับ....ถ้าแม่ให้ขับรถไปให้ก็คงไม่มา.....ทำไมเหรอครับ...."
"........เอ่อ....งั้นวันที่ 12 ล่ะว่างไหมครับ...."
".......อืม...ว่างไหมน๊า....ขอคิดดูก่อนนะ...." กุ๊กพึมพำอยู่อย่างนั้นสักพักนึง.......
".......งั้นช่างเถอะ....ไม่เป็นไร.....แค่นี้นะ ...." ผมชักเริ่มมีอารมณ์อยากตบกุ๊กขึ้นมาตะหงิด.ๆ....หึ....ไม่รู้
เป็นไงเดี๋ยวนี้ชักเริ่มกวนทีนขึ้นทุกวัน..ๆ.....ชวนไปไหนแต่ละทีแทบจะต้องลงไปคุกเข่าอ้อนวอน.....
"......เดี๋ยวซิครับ....แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วย....."
"........"
".....ก็ผมยังไม่รู้จริงๆนี่....."
".....ไม่รู้ได้ไง....ก็ฉันนัดเธออยู่เนี่ย.....แต่..ช่างมันเถอะ...แค่นี้นะ...." แล้วผมก็ตัดสายไป....ขืนคุยต่อมี
หวังได้ทะเลาะกันอีกแน่.......และหลังจากวันนั้นผมก็ไม่ถามกุ๊กอีกเลย....ถึงแม้กุ๊กจะมาพยายามแซะ
ถามแค่ไหน..........เช้าวันที่ 13 ผมมาทำงานตามปกติระหว่างทางก็ผ่านร้านขายดอกไม้หลายร้าน.....ผม
ลังแลไม่รู้ว่าจะซื้อกุหลาบไปให้กุ๊กดีไหม.....แต่พอนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น....ผมก็ตัดสินใจทันทีว่าไม่ซื้อไป
ให้ดีกว่า.....หมั่นไส้........
........แล้วเช้าวันที่ 14 กุมภา วันแห่งความรักที่หลายคนรอคอยก็มาถึง.....มองไปทางไหนก็เจอแต่คนถือ
ดอกกุหลาบ.....เฮ้อ.....มีความสุขกันจางงงงง....... ผมไม่ได้เตรียมซื้ออะไรไปให้กุ๊กเลยเพราะคิดว่า
วันนี้กุ๊กคงไม่มา.....แต่ปรากฎว่าวันนี้กุ๊กดันมาทำงาน......แต่ช่างเถอะไม่ต้องให้แหละดีแล้ว.......พอถึง
ช่วงบ่ายกุ๊กคงเห็นผมนิ่งๆไม่มีปฏิกิริยาใดๆคงทนไม่ไหว.....ประมาณสี่โมงเย็นกุ๊กเดินมาหาผมที่โต๊ะ....
".......งานยุ่งไหมครับ..." กุ๊กถามผม...
"........ไม่อ่ะ....ไมครับ...."
".......ป่าวครับ....ก็แวะมาคุยด้วยอ่ะครับ..." แล้วกุ๊กก็นั่งลงข้างๆผม.....
".........."
".......เออ....เย็นนี้ไม่ไปเที่ยวไหนใช่ไหมครับ...."
".......ไม่มั้ง...ขี้เกียจ....พรุ่งนี้ต้องมาทำงานอีก...." ผมก็ยังทำเป็นไม่สนใจกุ๊กเรื่องวาเลนไทน์วันนี้......
"......เหรอ...เหมือนผมเลย....วันนี้ต้องพาที่บ้านไปเวียนเทียนที่วัดนะครับ...คงไม่ไปไหนเหมือนกัน...."
".......เหรอ...นึกว่าไปตั้งแต่เมื่อวานซะอีก..." ผมแอบกัดกุ๊กเล็กน้อย....
"........." กุ๊กทำท่างอน... แต่ในมือกุ๊กกำลังพับอะไรสักอย่าง.....
"........" ผมทำหน้ายียวนใส่กุ๊กอีก...
"........แล้วไหนล่ะของขวัญผมอ่ะ...." กุ๊กทำท่าเหมือนเด็กๆ....
"........ของขวัญไร...." ผมตอบพร้อมกับทำหน้าซื่อกวนประสาทกุ๊กต่อ....
"..........ก็ของขวัญวันวาเลนไทน์ไง...."
"........อ้าว...ต้องให้ด้วยเหรอ......ไม่มีอ่ะ...." ผมยังกวนไม่เลิก......
"........เออ.....ทีใจร้าย....ไม่เอาก็ได้..." กุ๊กทำท่างอนเหมือนเด็กๆ....ผมเลยแกล้งทำเฉยไปสักพัก......แต่ดู
เหมือนกุ๊กจะโกรธผมจริงๆ........
".........ก็...เตรียมไว้แล้ว....แต่กุ๊กอยากไม่ว่างเองนี่....." ผมเริ่มมั่วนิ่มไปเรื่อยๆ....
".......ไม่ว่าง....ผมบอกเมื่อไรครับ....." กุ๊กทำหน้างง...
"........ก็วันนั้นที่เราโทรคุยกัน....ผมถามกุ๊กว่าว่างวันไหน....กุ๊กก็บอกไม่รู้..ๆ......"
"..........ก็....."
"........ก็ไม่รู้แหละ.....อยากบอกว่าไม่รู้เองนี่....ผมก็เลยทิ้งไปหมดแล้ว...." จริงๆผมก็ยังไม่ได้เตรียม
อะไรไว้หรอกครับ.....แต่แบบว่าหมั่นไส้กุ๊ก....ก็เลยแกล้งอำไปงั้นแหละ.........
"........ทีใจร้ายอ่ะ....." กุ๊กยังทำท่างอนเหมือนเด็กเอาแต่ใจไม่เลิก.....แต่ในมือก็ยังพับอะไรอยู่....
"................" ผมยังทำหน้ากวนทีนกุ๊กไปเรื่อยๆ.....
".......อ่ะ......" กุ๊กยิ้มพร้อมกับส่งกระดาษสีที่พับเป็นรูปห้วใจสองดวงติดกันมาให้ผม.......
"............"
"...........Happy Valentine....ครับ...." ผมรับกระดาษที่พับเป็นรูปห้วใจคู่นั้นจากกุ๊ก......
แล้วอมยิ้มเล็กๆ......
".....เอ....แล้วนี่ห้วใจใครอ่ะ....." ผมแกล้งถามกุ๊ก.....
".......ของคนอื่นล่ะมั๊ง......เก็บไว้ดีๆนะ...." กุ๊กตอบพร้อมกับยิ้มกวนๆ.......แล้วเดินกลับไป...
".......ขอบคุณนะ...." กุ๊กหันมายิ้มแล้วยักคิ้วให้อีกครั้ง.............
...............กุ๊กเดินกลับไปถึงโต๊ะได้พักนึงแล้ว.......แต่ผมยังคงนั่งมองหัวใจ
คู่ที่กุ๊กพับมาให้............เฮ้อ......กุ๊กสงสัยนายจะชนะแล้วว่ะ..........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
