หัวข้อ: We Belong Together & Don't Forget About Us (เรื่องยาว)

[mascot]

ขอบคุณคับ

[nidnoi]

รอตอนหน้าค่า

 

[yunlovejae]

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ......

หวังว่า หลังงานปาร์ตี้ คงมีอะไรให้ตื่นเต้นบ้างนะจ๊ะ.......

[ZenShi]

เที่ยวเกาะๆ
^^
อ่านครั้งแรกรวดเดียวจบ
ชอบมากเลยยย
สู้ๆนะคะ

[kasarus]

ในบรรรดาสาวๆ ทั้งสามคนนี้
คนที่จะมีโอกาสได้เดินขาถ่างมากที่สุดต้องเป็นมิ้น
คนถัดมาเลือกไม่ถูกว่าจะเป็นใครระหว่างทีมกับแก้ว อิอิ

[｡◕rainfall◕｡]

โอ๊ยยโดนใจไปสวีทกัน

สมน้ำหน้าแม็คไปฝึกงาน

ขอบคุณค่ะ

[WEERACHOT]

เรื่องงามสู้ๆน่ะครับ มาต่อเรื่อยๆก็ได้ แต่อย่าหายไปนาน คนอ่านคิดถึง

[gypsy]

มาช่วยเชียร์พี่ยอดดีกว่า

อุส่าต์พาน้องทีมมาเที่ยวเกาะจนได้

แล้วน้องทีมจะไม่ตอบแทนหน่อยเหรอ 

[Natavishi]

 


เมื่อไรจะมา ต่อ  อ่ะคับ



รอ  ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Ploy-Tawan]

ถ้าจะรักต้องอย่ากลัว
แล้วความรักจะนำทางเอง

 

[dragon3oyd]

ทโอ้ทะเลแสนงามมม~~~~~
รอตอนต่อไปค๊าา ><

[RemySexyCool]

We belong together 40
...หลังจากสำนึกได้ว่า อะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ควรทำซะ...เก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้เพื่อระลึกถึงเมื่อเวลาที่เราต้องจากกัน...ผมบอกกับตัวเองไว้ว่าต่อไปนี้จะพยายามทำตัวเป็นเด็กดีของพี่ยอด โดยเริ่มจากการไปตามเค้ามากินข้าวด้วยกัน เพราะไผ่ที่ไปอาบน้ำพร้อมพี่ยอด ตอนนี้แต่งตัวเรียบร้อยออกมานั่งกินปูไปได้สองตัวแล้ว...
“...พี่ยอด...เค้ากินกันวันนี้นะ...ไม่ใช่พรุ่งนี้...”  ผมตะโกนเรียกกวน ๆ แล้วเปิดประตูห้องเข้าไปหลังจากเคาะประตู 2-3 ครั้ง
“...เฮ้ย...”  ผมกับพี่ยอดร้องพร้อมกัน พี่ยอดรีบเอามือดึงกางเกงขาก๊วยไว้แน่น
“...ทำอะไรอ่ะ...”
“...ใส่กางเกงอยู่...”
“...ใส่ไม่เป็นอ่ะดิ...”  ผมเดินเข้าไปใกล้
“...อืม...ทีมผูกกางเกงยังไงถึงได้แน่นแบบนั้นอ่ะ...”  พี่ยอดมองที่กางเกงผม
“...ใส่ไม่เป็นแล้วจะใส่ทำไมเนี่ย...กางเกงบอลง่าย ๆ ไม่ใส่...”  ผมบ่น
“...ก็ทีมเคยบอกว่าชอบคนใส่กางเกงขาก๊วย พี่ก็หามาใส่นี่ไง...”  พี่ยอดพูดเขิน ๆ
“...เดี๋ยวทีมสอนให้...” 
...ผมเดินอมยิ้มไปประกบด้านหลังเปลือยของพี่ยอดแล้วสอนพี่ยอดผูกกางเกงขาก๊วยให้แน่น โดยที่หน้าผมแนบกับหลังของพี่ยอด ปากก็พูดบอกวิธีไป มือก็โอบเอวไปผูกชายผ้ารวบเข้าไว้ด้วยกัน ตอนที่ต้องดึงปมกางเกงมารวมที่หน้าท้อง มือผมสัมผัสกับไรขนใต้สะดือของพี่ยอด...แอบหน้าร้อนวูบ ๆ ส่วนพี่ยอดก็ยืนตัวเกร็ง หายใจแรงจนผมต้องพยายามบังคับมือให้ไม่สั่น แต่ก็แกล้งผูกผิดผูกถูก ไม่เสร็จซะที...
“...ทีม...กางเกงขาก๊วยเนี่ย ตอนถอดมันช้าแบบตอนใส่หรือเปล่า...”  พี่ยอดหันหน้ามาถามผม
“...มันก็ขึ้นอยู่กับว่า ใครเป็นคนถอดอ่ะ...ถ้าพี่ยอดถอดเองก็เร็วหน่อย แต่ถ้าให้คนอื่นถอดก็ช้านิดนึง...อ่ะ เสร็จแล้ว ถ้าลำบากนัก ก็ขมวดแล้วเหน็บมันเหมือนใส่ผ้าขาวม้าก็ได้...”  ผมพูดขำ ๆ
“...โอเค...พี่ใส่เป็นแล้ว...แต่ตอนถอดคงต้องรบกวนทีมอีกครั้งนะ...”  พี่ยอดมองตาเยิ้ม
“...ทะลึ่ง...ไปข้างนอกกันเหอะ...พวกนั้นรอนานแล้ว...”  ผมตัดบทแก้เขิน
*
*
...ผมบริการพี่ยอดอย่างดีแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน แกะกุ้ง แกะปูให้ ถ้าไม่เกรงใจสายตาเพื่อน ๆ คงได้ป้อนถึงปาก...ไม่นานนักอาหารคาว และหวานก็หมดลง อิ่มกำลังดี พวกเราช่วยกันทำความสะอาดจานชามจนเรียบร้อย...ตามด้วยล้างมือในน้ำแช่เปลือกมะนาวจนมือแทบเปื่อยกว่าจะหมดกลิ่น...หลังจากล้างหน้าแปรงฟันอีกรอบเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ผมก็ออกไปร่วมวงกับทุกคนด้านนอก...
“...ยิ่งดึก อากาศยิ่งเย็นนะเนี่ย...”  ผมเดินบ่นออกมา ลมทะเลเย็นยะเยือกจนผมต้องกอดอกไว้
“...อ่ะ...จิบนิดนึงจะได้หายหนาว...”  พี่ยอดยื่นแก้วไวน์ที่เชฟตั้งใจหอบเอามาให้กินบนเกาะนี้โดยเฉพาะ
“...พี่ยอดไม่หนาวเหรอ...”  ผมถามพี่ยอดหลังจากกระดกไวน์หมดแก้ว
“...ก็เย็น ๆ อ่ะ...ไปเดินเล่นกันมั้ย...”  พี่ยอดชวน พลางมองไปที่คนอื่น เห็นพวกนั้นเดินแยกกันไปเป็นคู่ ๆ
“...มันมืดนะ...”
“...ไปกับพี่ไม่ต้องกลัวหรอก...”
“...โห พี่ยอดอ่ะน่ากลัวที่สุดบนเกาะนี้แล้วแหละ...”
“...น่ากลัวตรงไหนวะ...”  พี่ยอดบ่นกับตัวเองเบา ๆ
*
*
...ผมกับพี่ยอดเดินลงไปที่ชายหาด แม้บริเวณรอบข้างจะมืดแต่ในใจผมกลับสว่างสดใส...ถึงอากาศจะเย็น แต่พอพี่ยอดมาอยู่ใกล้ ๆ ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาทันที...ตอนนี้ไหล่เราเกยกัน...มองฝ่าความมืด เห็นแสงไฟอยู่ลิบ ๆ ได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นจังหวะเบา ๆ...
“...พี่ยอด...”  ผมร้องเมื่อพี่ยอดเขยิบมาด้านหลังและกอดผมไว้หลวม ๆ
“...อะไร...”
“...ปล่อย...อายเค้า...”
“...มืดขนาดนี้ ไม่มีใครเห็นหรอก...”  พี่ยอดพูด ผมกวาดตามองไปรอบ ๆ เออว่ะ ไม่มีใครเห็นนี่หว่า
“...ถ้าทีมกลับไปกรุงเทพฯ แล้วพี่ยอดคงลืมทีมเนอะ...”  ผมทำลายความเงียบ หลังจากที่เรายืนกอดกันเฉย ๆ ไม่พูดไม่จาอยู่สักพัก
“...ทำไมพูดอย่างนั้นอ่ะ...”  พี่ยอดกระซิบถาม พลางเอาคางมาเกยไหล่ผม
“...พอทีมฝึกงานเสร็จ เราก็ต้องแยกย้ายกันไป...ทีมก็ไปทำงานของทีม...พี่ยอดก็ต้องทำงานที่นี่ต่อไป...”
“...พี่จะหัดเล่นเนต...เราจะได้คุยแบบเห็นหน้ากันด้วยไง...”
“...เราจะติดต่อกันแบบนั้นได้นานแค่ไหนเหรอ...”
“...ถามพี่หรือถามตัวเองล่ะ...ถ้าถามพี่ พี่ก็จะตอบว่านานที่สุดเท่าที่ทีมคิดว่าพี่ยังมีความหมายอยู่...”
“...พี่ยอดรู้ป่ะ...ทุกวันนี้ทีมยังไม่เคลียร์เลยว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน...”
“...พี่รักทีม...”  พี่ยอดพูดสวนขึ้นมาทันที
“.................................”  ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“...พี่รู้ว่าทีมกำลังจะบอกว่ามันเร็วไป...แต่พี่รู้สึกยังไง พี่ก็พูดออกไปอย่างนั้น...ในเมื่อทีมเอาแต่คิดว่า อีกไม่นาน เราก็ต้องจากกัน...พี่ก็ขอพูดตั้งแต่วันนี้เลยว่าพี่รักทีม...ก่อนที่เราต้องจากกันจริง ๆ โดยที่พี่ไม่มีโอกาสได้บอก...”
“...รักเลยเหรอ...”  ผมถามเสียงเบาหวิว รู้สึกตัวลอย ๆ ยังไงไม่รู้
“...ใช่...”  พี่ยอดพูดเสียงหนักแน่น
“...แต่...”
“...ไม่ต้องแต่เลย...ทำไมคิดเยอะจัง...ความรักมันไม่มีเหตุผลหรอกนะ...มันใช้ความรู้สึก...และพี่ก็ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองด้วย...แต่ถ้าทีมอยากจะรู้ว่าทำไมพี่ถึงรักทีม...พี่บอกได้แค่ว่า พี่รักที่ทีมเป็นทีมอย่างนี้แหละ...ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือน...”  พี่ยอดกอดผมแน่นขึ้น
“...มันจะเป็นไปได้เหรอ...”
“...ดีใจจัง...”  พี่ยอดยิ้ม
“...ดีใจอะไร...”  ผมทำหน้างง
“...แสดงว่าที่ผ่านมาทีมไม่เคยมีแฟนมาก่อนแน่ ๆ ถึงไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก...”
“...ทีมเคยมีนะ...มีหลายคนที่บอกรักทีมด้วย...แต่คนที่พูด ไม่เคยมีใครแสดงให้เห็นได้เลยว่าความรักที่แท้จริงแล้วเป็นยังไง...”
“...แล้วต้องทำยังไงล่ะ...”  พี่ยอดถาม
“...ไม่ต้องทำหรอก...พี่ยอดบอกเองนี่ ว่าความรักมันเป็นเรื่องของความรู้สึกไง...ตอนนี้ทีมรู้แล้วว่ามันสัมผัสได้ด้วยใจ...ไม่ใช่การให้สิ่งของ ไม่ใช่แค่กินข้าวด้วยกัน ไม่ใช่ต้องไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอด ไม่ใช่แค่มีเซ็กส์...”
“...โห...พูดกันท่าไว้อย่างนี้พี่ไม่กล้าทำอะไรเลยดิ...”
“...ทำอะไร...”
“...ก็...ก็...”
“...หื่นว่ะ...”
“...ล้อเล่น...คืนนี้พี่ไม่ทำอะไรทีมหรอก...อ๊ะ...เสียดายอ่ะดิ...”  พี่ยอดกวน
“...บ้า...กลับบ้านเหอะ...หนาวจังเลย...”
*
*
...กิจกรรมตอนกลางคืนของพวกเราไม่พ้นการรำพัด...พอผมเดินเข้าบริเวณบ้าน...นังมิ้นท์ก็ตะโกนชวนเล่นไพ่ทันที เพราะกำลังขาดขา...
“...เล่นไม่ค่อยเก่งอ่ะ...”  ผมพูดยิ้ม ๆ
“...ดีสิ...กูจะได้กินเงินมึงเยอะ ๆ...” มิ้นท์พูดพลางลากผมไปนั่งร่วมวงในห้องรับแขก
“...เงินเรากินกัน ความสัมพันธ์เหมือนเดิมเพื่อน...”  แก้วพูดเสียงสดใส นาน ๆ จะเห็นแก้วมีความสุขอย่างนี้ซักที เพราะตอนนี้ไผ่นั่งซะติด แทบจะเอาคางเกยไหล่แก้วมันแล้ว
“...กลัวว่าเงินเรากินกัน ความสัมพันธ์สั่นคลอนอ่ะดิ...”  ผมแย้งขำ ๆ
“...มาเลย ห้ามลงน้อยกว่าตาละสองบาท ใครได้แต้มเยอะสุดเป็นเจ้า....”  มิ้นท์แจกไพ่แบบหงายให้เห็นคนละใบ แต้มเยอะสุดตกเป็นของผม
“...อีทีมเป็นเจ้า กูลงห้าบาท สองมือเลย...”  มิ้นท์คึกคัก
“...มาเลยเพื่อน...เจ้าไม่อั้น...”  ผมพูดยิ้ม ๆ พลางสลับ แล้วกรีดไพ่เสียงดัง ทุกคนในวงมองอึ้ง ๆ
“...เฮ้ย...ไหนมึงบอกว่าเล่นไม่เก่งไง...”  มิ้นท์ทำท่าระแวง
“...เป็นคนเล่นไม่เก่ง แต่เป็นเจ้าเก่งไง...วงนี้ลงแล้วเพิ่มเงินได้ แต่ห้ามลดนะจ๊ะ...”   ผมแกล้งขู่มิ้นท์ด้วยคำพูด และกรีดไพ่โชว์อีกรอบ
*
*
...ตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีหนึ่ง ผมเมื่อยทั้งมือและปาก...เมื่อยมือเพราะต้องสลับไพ่ แจกไพ่ จนพี่ยอดต้องรับหน้าทีสลับ โดยมีผมเป็นคนตัดไพ่ และแจกเอง...ส่วนที่เมื่อยปาก ก็เพราะต้องด่าอีมิ้นท์ และกัดกับไผ่ที่ร่วมมือกับแก้ว หุ้นกันเล่น เพื่อจะเอาทุนคืน...อีกทั้งยังต้องเป็นล่ามอธิบายเชฟฟิลิปเวลาที่พวกเราคุยกัน แล้วเค้าไม่เข้าใจ...เราเล่นกันหลายแบบป๊อกแปดป๊อกเก้า ดัมมี่ เก้าเก กบดำกบแดง...พี่ยอดกระซิบถามว่าทำไมผมถึงเล่นได้ทุกอย่าง แถมยังกินตลอดจนตอนนี้หน้าตักผมเต็มไปด้วยเศษเหรียญ และแบงค์ร้อยอีกหลายใบ...ผมบอกให้เลิกกันก็ไม่ยอม...จะเล่นเอาทุนคืนให้ได้...
“...เงินเรากินกัน ความสัมพันธ์สั่นคลอน...”  ผมพูดขำ ๆ และเอนหลังพิงขาของพี่ยอดที่นั่งอ้าขาอยู่บนโซฟา ส่วนผมนั่งกับพื้นนานแล้ว เพราะมันแจกไพ่ไม่ถนัด เท่ากับตอนนี้ผมอยู่บริเวณหว่างขาของพี่ยอด ความเมื่อยทำให้ผมต้องเอาหัวพิงกับเข่าของเค้าไว้
“...โห...พี่ทีม...ได้อยู่คนเดียว ทำไพ่หรือเปล่าเนี่ย...” ไผ่บ่นเสียงยาน ๆ คงเริ่มเมาแล้ว
“...ไม่ได้ทำ...ทำไม่เป็น...เล่นยังไม่ค่อยเป็นเลย...”  ผมหัวเราะเบา ๆ พลางกรีดไพ่เล่น
“...อีเวร...นี่ขนาดเล่นไม่เป็นนะ...กูเห็นคล่องยิ่งกว่าคนในบ่อนอีก...”
“...ใช่ ๆ...ท่าลุ้นแต้มอ่ะ...สุดยอด...เพื่อนผมยังไม่เซียนเท่าพี่ทีมเลย...”
“...กูรู้แล้ว...อีทีม...มึงอยู่ทิศมังกรนี่เอง...”  มิ้นท์พยักพเยิดข้ามหัวผมไปที่หว่างขาพี่ยอด ทุกคนขำ แต่พี่ยอดหน้าแดง เซฟเห็นทุกคนหัวเราะ ก็เลยถามผมว่ามังกรคืออะไร...ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง เป็นครั้งแรกที่ผมหาทางเลี่ยงไม่ได้ ขนาดว่าศัพท์ทางไพ่ กาสิโน ผมยังพอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้ แต่คำแสลงของมังกรเนี่ย มันติดอยู่ที่ปาก แต่พูดไม่ได้
*
*
…กว่าจะแยกย้ายกันไปนอน...กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาเข้าไปตีสองกว่า...ไผ่เมาไวน์ที่จิบระหว่างเล่นไพ่หลับไปนิ่ง ๆ อีกตามเคย...เป็นครั้งแรกที่แก้วได้นอนร่วมห้องกับไผ่...และถ้าบ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ ป่านนี้คงพังเพราะคู่ฟิลิปกับมิ้นท์...ขนาดผมไม่ได้อยู่ติดกับห้องมัน ยังแอบได้ยินเสียง โอ้ เยส โอ้ เยส กู๊ด กู๊ด ดังลอดเข้ามาอยู่พักนึง ก่อนจะเงียบหายไป...พี่ยอดได้แต่ยิ้ม ส่วนผมทำหน้าไม่ถูกเลย...
*
*
...ผมตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบสิบเอ็ดโมง...มองดูพี่ยอดหลับริมฝีปากเหมือนจะยิ้ม...สงสัยฝันดี...ผมปล่อยให้พี่ยอดนอนต่อไป เพราะมันคงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ที่พี่ยอดได้หลับนานขนาดนี้โดยที่ไม่มีโทรศัพท์เรื่องงานดัง...หรือต้องตื่นนอนเช้า ๆ เป็นกิจวัตร...
“...อ้าว...ทำไมไม่นอนต่ออ่ะ...นาน ๆ จะได้พักผ่อนเต็มที่อย่างนี้ซักที...”  ผมทักพี่ยอดที่นอนหงายเอาแขนหนุนหัว มองผมตาแป๋ว
“...เดี๋ยวพี่ต้องไปดูความเรียบร้อยของบ้านนี้ ตอบแทนที่เค้าให้เรามาอยู่ฟรี ๆ...”  พี่ยอดดันตัวให้ลุกขึ้น
“...นอนอีกหน่อยก็ได้พี่...อายุมากแล้วควรจะพักผ่อนเยอะ ๆ นะ...”  ผมแหย่ แล้วเดินไปทาครีมกันแดดหน้ากระจก
“...เมื่อคืนไม่น่าปล่อยให้รอดไปเลย...อยากจะรู้ว่าเช้ามาจะมีแรงกัดพี่แบบนี้หรือเปล่า...” 
“...พี่ยอด...ถ้าจะแก้ผ้า ก็เข้าไปแก้ในห้องน้ำเลย...อนาจารว่ะ...”  ผมเบือนหน้าหนีจากกระจก เพราะเห็นเงาสะท้อนที่พี่ยอดถอดเสื้อออก และกำลังจะรูดกางเกงลง
“...กลัวอดใจไม่ไหวอ่ะดิ...”  พี่ยอดพูดยิ้ม ๆ แล้วเอาผ้าขนหนูมาพันเอว ก่อนจะถอดกางเกงออก
*
*
...ผมออกมาที่ห้องรับแขกแบบเงียบ ๆ จึงเห็นภาพเด็ดน้องไผ่นอนหลับตาพริ้มบนตักแก้วซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาปั่นหูให้...พอทั้งสองเห็นผมเดินมา ไผ่ก็ลุกขึ้นนั่ง...ถ้าจะแซวคงไม่ดีนัก ผมจึงทำเป็นเฉย ๆ เหมือนไม่เห็นอะไร...
“...พี่ยอดยังไม่ตื่นเหรอครับ...”  ไผ่ถาม
“...ตื่นแล้ว...กำลังอาบน้ำอยู่....”
“...เดี๋ยวไผ่กับพี่ยอดต้องช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของบ้านอ่ะ...” แก้วบอก โดยไม่กล้ามองหน้าผมเต็มตา
“...มิ้นท์ล่ะ...”  ผมถาม แก้วมองไปที่ห้องเพื่อนสาว หน้าแดงจัด
“...เราจะกินอะไรกันดีอ่ะพี่ทีม...”  ไผ่ถามตัดบท หน้าแดงไม่แพ้กัน
“...เดี๋ยวพี่จัดให้ละกัน...แบบว่า...เงินเหลืออ่ะ...เงินน้อง เงินเพื่อนทั้งนั้น...”  ผมพูดยิ้ม ๆ และตบกระเป๋าที่มีเสียงเหรียญกระทบกัน ก่อนจะลงจากบ้านไปหาลุงกับป้า เพื่อถามทางไปตลาด
*
*
...ลุงกับป้าใจดีให้ผมยืมมอเตอร์ไซค์ขี่ไปตลาด...เห็นแดดแล้วสยอง...ร้อนมาก...ผมรีบขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาด หาอาหารให้ทุกคนกินรองท้องเป็นมื้อเช้าในเวลาเที่ยงกว่า...ได้อาหารง่าย ๆ มาหลายอย่าง...จากที่เคยไปกินไปเที่ยวด้วยกันมา ทำให้ผมพอจะรู้ว่าใครชอบ และไม่ชอบกินอะไร...ติดอยู่ที่เชฟฟิลิป ผมเลือกอาหารจืด ๆ ขนมปัง เนย แยมจากร้านสะดวกซื้อให้กิน ทั้งที่รู้ว่าฟิลิปกินอาหารรสจัดได้ แต่อาหารมื้อแรกของวัน ควรจะกินแบบธรรมดาดีกว่า ท้องไส้จะได้ไม่พัง...
*
*
...ผมเห็นพี่ยอดเดินกระวนกระวายอยู่หน้าบ้านแต่ไกล...เมื่อผมจอดรถ พี่ยอดเดินหน้าบึ้งมาหา เล่นเอาผมใจเสีย...แต่ก็ยังมั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรผิด...
“...มาพี่ช่วยถือ...”  พี่ยอดพูดหลังจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมก็ถอนหายใจโล่งอกด้วย เพราะไม่โดนด่า
“...อ่ะ...”  ผมยื่นถุงอาหารให้
“...ทำไมไม่รอพี่อ่ะ...ไปคนเดียวมันอันตรายนะ...”
“...โห...พี่ยอด...กลางวันแสก ๆ ใครจะทำอะไรทีมได้...”
“...ไม่รู้แหละ...ยังไงพี่ก็เป็นห่วง...”
“...ทีมก็เป็นห่วงพี่ยอด กลัวว่าจะไม่มีอะไรกินเหมือนกัน...”
“...ไม่ต้องมาพูดดีเลย...กลบเกลื่อนความผิดตัวเองอ่ะดิ...”  พี่ยอดดุ แต่ยิ้มแก้มตุ่ย
“...หายงอนหรือยัง...”  ผมใช้โอกาสตอนที่ยอดเผลอ เขย่งตัวหอมแก้มเค้าหนึ่งฟอด
“...ยัง...ต้องอีกข้างด้วย...”  พี่ยอดหันหน้าอีกข้างให้พร้อมทำแก้มพอง ๆ ให้ผมหอม ปฏิเสธก็โง่แล้ว...ผมได้กำไรนี่นา พี่ยอดเลยโดนผมหอมเป็นการขอโทษไปอีกฟอดใหญ่
*
*
...อาหารเช้าง่าย ๆ หมดไปอย่างรวดเร็ว...พี่ยอดกับไผ่ช่วยกันดูแลความเรียบร้อยของบ้านทั้งข้างนอก และข้างใน...ดูสายไฟ ท่อน้ำ สีบนฝาผนัง เครื่องใช้ไฟฟ้า และเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้น...ระหว่างนั้นพวกผมก็เช่ารถไปตลาดเพื่อหาของสดมาทำกับข้าวกินกันในมื้อเย็น ซึ่งเป็นมื้อสุดท้ายบนเกาะนี้...ทุกอย่างต้องเสร็จก่อนหกโมงเย็น เพราะพี่ยอดนัดเรือให้มารับในตอนนั้น...

...เราได้อาหารทะเลสด ๆ มาอีกแล้ว...มิ้นท์กับเชฟช่วยกันเลือกซื้อ ไผ่เป็นคนต่อรองราคา...ส่วนผมกับแก้วก็สนุกสนานกับการคิดเมนู...เย็นนี้เราจะได้กินมื้อใหญ่ประกอบด้วยปลาหมึกผัดไข่เค็ม ต้มยำรวมมิตร หอยแมลงภู่อบกระเทียม กุ้งอบวุ้นเส้น ไข่เจียวเนื้อปู และข้าวผัดทะเลอีกจานใหญ่...

...กลับมาถึง...พี่ยอดกับไผ่ก็เอาอีกแล้ว...ถอดเสื้อทำงานกันเนื้อตัวมอมแมม แต่ผมว่ามันเร้าใจกว่า ผิวเกลี้ยง ๆ แบบคุณกรณ์ซะอีก...แก้วคอยช่วยหยิบจับเครื่องมือให้สองคนนั้น เพราะรู้เรื่องอุปกรณ์ช่าง...ส่วนผมก็ช่วยมิ้นท์กับฟิลิปทำอาหารเย็นจนทุกอย่างเรียบร้อย...เรามีเวลาอีกสองชั่วโมงกว่า จึงจะได้เวลาที่เรือมารับ...พี่ยอดก็เก็บเครื่องมือแล้วเหมือนกัน...

...ไปเกาะที่มีชายหาดสวย ๆ น้ำทะเลใส ๆ อย่างนี้ทั้งที ถ้าไม่ได้เล่นน้ำคงเหมือนมาไม่ถึง...พวกเราวิ่งแข่งกันลงทะเล และเอาห่วงยางมาเป็นอุปกรณ์เล่นน้ำ ขี่คอกัน กระโดดน้ำอย่างสนุกสนาน...จากตอนแรกที่จับกลุ่มกันเล่น...ไป ๆ มา ๆ ก็แยกเป็นคู่อีกตามเคย...ในน้ำทะเลผมเสียเปรียบพี่ยอดมาก...เดี๋ยวกอด เดี๋ยวแอบหอมแก้ม เดี๋ยวก็เอาเครามาถูที่ต้นคอผม...ไม่ต่างกับคู่อื่น...แก้วกับไผ่ยังแค่เบา ๆ แอบ ๆ...แต่ของมิ้นท์ แทบจะแสดงหนังสดแบบเอ้าท์ดอร์กันเลยทีเดียว...
*
*
…อาหารมื้อใหญ่ถูกพวกเราจัดการหมดด้วยความรวดเร็ว เพราะความหิวจากการใช้พลังงานของทุกคน...มิ้นท์และฟิลิปเหมาะกันมาก ทำอาหารเก่งทั้งคู่...แก้วกับไผ่ก็ต่างคนต่างเขิน เวลาโดนแซว...ส่วนผมกับพี่ยอด เราแทบไม่ได้พูดอะไรกัน แต่เพียงแค่มองตา ผมก็รู้สึกได้ว่าความรักเป็นยังไง...

****************************************************************************
...ขอบคุณสำหรับทุกคำติชม ทุกความเห็น และต้องขอโทษที่เข้ามาต่อให้ช้าไปหน่อย...สังเกตว่า ถ้าอากาศดี คนเขียนจะหายไปนานกว่าปกติ เพราะมัวแต่แRดอยู่นอกบ้าน...ช่วงไหนอากาศร้อน ๆ ก็อยู่บ้านมาลงเรื่องต่อได้เร็วขึ้น...
...ตอนหน้า ต้องกลับมาฝึกงานเหมือนเดิม กองถ่ายก็ใกล้จะมาเช็คอินแล้ว อะไรก็เกิดขึ้นได้  รออีกนิดนะครับ...
...เป้...

[Cha Ris Ma]

 
น้องทีมเริ่มเปิดใจ
แสดงออกมากขึ้น
พี่ยอดก็บอกรักไปแล้ว

+1

[13th Devil]

โห... ตอนนี้หวานจัง ท่าทางน้ำทะเลที่เกาะจะกลายเป็นน้ำเชื่อมแล้วมั๊งครับ... ขอบคุณครับผม

[IIMisssoMII]

โหยทีม ไม่เสร็จ พี่ยอด อ่ะ 

ฮ่าๆๆ ไม่ได้หื่นเลยนะเนี่ย

แต่ ไผ่กะแก้วนี่.......ใช่แน่เลย ฮ่าาๆๆ

ไปพักผ่อนมีความสุขกลับมา ไม่รู้อีตากรณื กะนังแม๊ก กลับมารึยัง เอาเรื่องปวดหัวไรมาให้อีกเปล่าเนี่ยย

รอตอนหน้าค่าาา

มาเร็ว ๆ เน้อ 

[namtaan]

ตอนนี้หวานกันเป็นคู่ๆ
แต่ตอนหน้านี้สิ กลับไปแล้วจะเป็นยังไง ตามลุ้นจ้า

บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ

[mecon]

  นุ้งมินท์........จัดการเชฟไปแล้ว ไวไฟมวกอิหนู
โอ้ เยส โอ้ เยส กู๊ด กู๊ด
>> นุ้งมินท์เค้ากดเส้น...ให้ฟิลลิปรึป่าวเคอะนวดหลังไรงี้ 555555

แหม..มาทะเลคราวนี้เหมือนมาฮันนีมูนกันเป็นคู่ๆๆน้ำทะเลหวานซ่านเป็นที่สุด
พี่ยอดน้องทีมไม่ต้องโชว์สเต็ปหวาน แค่มองตา...ก็รู้จวยยย(จายยยยย)
พี่ยอดเคอะ...แอ๊บผูกเชือกกางเกงเลมะเป็นรึป่าว พ่อหนุ่ม....แหมท่าผูกเนี่ย
น่าจับคนสอนผูกทำโทษ หนักๆสักที...อ่อยเก่งชะมัน อิอิ

+1 คะ

[Little Devil]

[shiro_niji]

อะว้ากกก ลืมกองถ่ายไปเลยค่ะ
 
แอบหวานกันมากมาย ทีมสู้ๆ(สู้กับใครหว่า )  

[nutto]

เข้ามาตามลุ้นต่อด้วยนะคัรบ

แล้วก็ขอสมัครเป็น Fc เรยนะกัน เพราะพี่ยอดน่ารักไม่ไหวและครับ

[raruruz]

หวานมากก   อ่านแล้วยิ้มทุกครั้งที่อ่าน

มีความสุขเวลาอ่านเรื่องนี้จริงๆ

[@BUA@]

หวานหยดย้อย
อ่านแล้วสุขสุดๆ อ่ะ
 

[BeeRY]

อ่านแล้วมีความสุขจัง
น่ารักอ่ะ หวานกันจนน้ำทะเลหายเค็มไปเลยมั้ง
+1 ขอบคุณจร้า

[zeazaiz]

อ่านไป ก็อิจฉาไป
อยากมีมั่งโว้ยย
55
 

[Little Devil]

หวานซะ 

[ifwedo]

ใกล้จะสนุกมากขึ้นแล้ว

[Vesi]

แกล้งผูกไม่เป็นอ๊ะป่าวเนี่ย อยู่ใกล้ทะเลมาตั้งนานนะ นั่นแน่ๆ
หวานกันจังเลย
แต่หมดเวลาฮันนีมูนละสิ ต้องกลับไปเผชิญเสือสิงกระทิงแรดกันต่อไป

[WEERACHOT]

ขอบคุณครับ มีความสุขจริงๆ

[SoYiLovE]

ชอบตอนนี้อ่ะ น่ารักทั้งทีมและพี่ยอดเลย 

พี่ยอดแมนมากกกกกกก บอกรักทีมแล้วด้วย

คิดถึงๆๆๆคนแต่งค่ะ งั้นอากาศดีๆยิ่งต้องคิดถึงอ่ะดิ เพราะไม่ค่อยมาต่อ อิอิ

 

[jokirito]

   สามคู่ชู้ชื่น  ก่อนพายุระลอกใหม่จะเข้ามา