ใน Greek drama มันมีหลักว่า พล็อตเรื่องเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และพล็อตจะมีส่วนประกอบอยู่ห้าอย่าง จะไม่กล่าวถึงสามส่วนแรก ขอกล่าวถึงสองส่วนสุดท้ายเลยละกัน นั่นคือจุด Crisis and Resolution อันแรกคือ จุดพีค ที่สำคัญสุด เหมือนจุดเปลี่ยนของเหตุการณ์ ส่วนอันหลังคือจุดสิ้นสุดหรือการจบของเรื่อง
อ่านไปจนจบก็คิดว่า ตอนเดี๊ยนอยู่ตรงจุดไครซิสเนี่ย เหมือนไปยืนอยู่จุดสูงสุดของเทือกเขาเอฟเวอเรส แล้วก็เหมือนหายใจเข้าลึกๆแล้วกระโดดลงไปตรงสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา ประมาณว่า จากจุดสูงสุด เดี๊ยนไปจุดต่ำสุดเลย ว่างั้น กรี๊ดดด

รักคุณเป้มาก และรักฝีไม้ลายมือการเขียนมาก รักทีมด้วย รักเพื่อนทีมทุกคน
แต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบพี่ยอดเลย ยังไงก็ยังไม่อาจให้อภัยในสิ่งที่ทำลงไป...(พูดเหมือนตัวเองเป็นน้องทีมเลยอ่ะ โฮะๆ) เอาเป็นว่า เรื่องนี้เป็นนิยายในไม่กี่เรื่องที่ทำให้ร้องไห้ได้ คุณเป้เก่งมาก รวมทั้งเรื่องของคุณเอ้กับนายวุธด้วย ^_^
จริงๆถ้าใช้คำว่าเกลียด ก็คงใช้ไปแล้ว แต่ติดที่ว่า ยอดเป็นอะไรที่คุณเป้สร้างขึ้นมา ยังไงซะคุณเป้ก็ต้องรักตัวละครตัวนี้มากๆแน่ๆ ไอ้เราจะไปเกลียดได้ไงเนอะ...เอาเป็นว่า ถ้าทีมให้อภัยเราก็คงจะต้องโอเคด้วยแหละ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ทั้งสองก็รักกันอ่ะ ทำไงได้
แต่ที่แน่ๆ เศร้าไปอีกหลายวันแน่เลย เง้อ....
และก็คงจะต้องกลับมาอ่านอีกหลายรอบแน่ๆ เหมือนกับที่กลับไปอ่านเรื่องของน้องเอ้หลายสิบรอบแล้ว

ความคิดคนและความสามารถคนมันสะท้อนออกมาทางงานเขียน ยอมรับเลยว่าคุณเป้ เก่ง จริงๆ
ขอบคุณกับนิยายและเรื่องราวที่นั่งหลังขดหลังแข็งเอาหัวกระแทกกำแพง(ไม่ถึงขนาดนั้น)คิดและพิมพ์ออกมาให้ได้อ่านกัน ขอบคุณมากค่ะ

และจะดีมากหากจะเขียนเป็น ฤดู (ซีซั่น) ที่ สี่ ต่อมาให้ได้อ่านอีก อิอิ