สวัสดีจ้าคุณเป้...
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้อ่ะ...อ่านมาราธอนมาก สี่ชั่วโมงกว่าๆตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย
สนุกมากๆเลยคะ ขอบคุณมากๆนะคะ ที่เอาเรื่องดีๆเรื่องนี้มาให้อ่าน พอดีมีเจ๊ๆที่สนิทกันทำงานโรงแรมด้วยเลยยิ่งอ่านยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ แบบว่าเหตุการณ์เหมือนที่เจ๊ๆเค้าเจอแล้วมาเล่าให้ฟังแต่การแก้ปัญหาต่างกันได้มุมมองใหม่ดีอ่ะ บุคลิกของทีมนี่เก่ง เริด เชิด มากมายชอบคนแบบนี้อ่ะถึงแม้บางทีจะคิดมาก ขี้งอน ปากร้ายไปบ้างก็ตาม ส่วนพี่ยอดเป็นคนดีมากๆๆๆ ดีจนซื่อ ไม่น่าเชื่อว่าจากครั้งแรกที่เจอกับทีม พี่เค้าดูจะแบบเถื่อนๆ โหดๆ โฉดๆ หน่อย แต่พอมาอยู่กับทีมนี่กลายเป็นแมวเชื่องๆเลย เค้ารักทีมมากจริงๆ แต่ตอนที่พี่ยอด ไม่ยอมบอกทีมว่ายังไม่ตายนี่ แอบด่าพี่ยอดในใจไปหลายคำ...ฮ่าฮ่า คนอ่านก็เครียด เพราะมันไม่ใช่แคปีสองปีแต่มันนานถึงห้าปีแน่ะ แต่อย่างน้อย พี่ยอดก็เป็นคนเดียวที่สามารถทนทีมได้ขนาดนี้ เพราะเท่าที่ผ่านมามันมีหลายเหตุการณ์ที่เกือบทำให้เลิกกันหลายครั้งแล้ว แต่ทั้งสงคนยังประคับประคอง ให้กลับมารักกันได้..
ประทับใจเรื่องนี้มากค่ะ แล้วก็ชอบวิธีการเขียนของคุณเป้นะ โดยส่วนตัวรู้สึกว่าคนที่เขียนเรื่องยาวๆได้แบบต่อเนื่องแบบนี้เจ๋งมากเลยค่ะ
หวังว่าจะมีงานดีๆออกมาให้อ่านกันอีกเร็วนี้นะคะ