อ่านจบแล้วก็ยังรับไม่ได้กับผู้ชายนิสัยอย่างธงรบ ไม่ใช่เพราะเจ้าชู้ แต่เพราะมักมากในกามเกิ๊นนนนนนนนนนน
ตอนพลาดไปกับโจ้ยังพอรับไหว ยังเชียร์อยู่ลึกๆเพราะเรื่องนี้ตอนนี้คือพระเอก กลับตัวยังทัน
ปากก็ว่ารักอาทิตย์อย่างนู้นอย่างนี้ สำนึกผิดอย่างนี้อย่างนู้น แต่ธงรบก็ยังพลาดไปกับคู่แฝดอีก อาทิตย์ยังไม่รู้ ถ้ารู้จะเป็นยังไง...
ห้ามใจตัวเองดื่มเหล้าไม่ได้ มีหน้าไปโทษเหล้า อย่าอ้างว่าเมาไหนว่าคอแข็งนักหนา โทษหมอ โทษนู่นโทษนี่ แต่ไม่เคยหันดูการกระทำตัวเอง
บอกอาทิตย์ไม่รัก ได้แต่กายไม่ได้ใจ ทำไมไม่คิดบ้างว่า รุกอย่างอาทิตย์ยอมอ้าขาให้ มันแสดงถึงอะไรหลายๆอย่างแล้ว ทีตัวเองเป็นรุก ยังไม่ยอมอ้าขาให้อาทิตย์เสียบ แล้วจะบอกว่าตัวเองรักอาทิตย์มากมาย อาทิตย์ไม่รักตัวเอง เฮ้ออ คนเรา..
ถ้าเป็นชีวิตจริง ตัวละครยังดำเนินต่อไป..เชื่อเลยว่าธงรบเปลี่ยนไม่ได้ สักวันก็ต้องพลาดอีก ตราบใดที่บนโลกใบนี้ยังมีสิ่งที่เรียกว่าแอกอฮอล์ ฟันธง(รบ)!!
ไม่เคยมีนิยายเรื่องไหนทำให้เกลียดพระเอกได้มากเท่ากับเรื่องนี้เลยนะเนียะ
แต่ไงก็ตาม ขอขอบคุณผู้แต่ง ที่เขียนมาให้อ่านกันนะคะ