หวัดดีครับ
มาลงต่อจากตอนที่แล้วล่ะครับ
อาจจะไม่ซีเรียสเหมือนที่ใครๆคิดกันนะ แฮะแฮะ...
ก็บอกแล้วตั้งแต่แรกว่า เรื่องของผมน่ะมีความสุขนี่ครับ
เรื่องของจิตใจ มันก็เป็นแบบนี้น่ะครับ
ทั้งๆที่โกรธแทบตาย แต่พอได้ยินได้เจอ กลับใจอ่อนเปลี่ยนเป็นดีจนตัวเองยังแปลกใจเลยครับ
ผมน่ะเป็นคนใจอ่อนง่ายน่ะ
ไม่เคยคิดจะโกรธใครจริงจังเลยสักที
แต่พี่เค้าบอกว่าดีนะครับ เป็นข้อดีของผม พี่เค้าบอกว่าชอบผมที่มีนิสัยแบบนี้ด้วย...
ยังไม่หายป่วยดีเลยแต่ก็ดีขึ้นเยอะแล้วนะ
ก็ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ..............>_<.................
...............................................
~~31~~
พี่กัทมองหน้าผม ส่งสายตาเป็นคำถามมาให้
ผมก็สูดลมหายใจเข้าปอด พยายามแข็งใจต่อต้านความรู้สึกแปลกใหม่ที่เข้ามา
" พี่ครับ บอกเหตุผลให้ผมรู้ก่อนสิครับ "
" 555 เรานี่น้า ทำเอาพี่หมดอารมณ์ไปเลย "
" ไม่ต้องมาหัวเราะผม เอ้ยวานเลยครับ วานซีเรียสนะ "
ผมทำหน้าขึงขัง
แต่พี่กัทคงมองไม่เห็นความขึงขังตรงนั้นมั้งครับ
เอามือมาลูบหัวผมซะอีก
" เดี๋ยวก็ได้... "
" พี่กัทนี่ ถ้าไม่พูด งั้นวานกลับนะ "
" โห เดี๋ยวนี้มีขู่พี่ด้วยเหรอเนี่ย โอเคก็ได้ๆคร้าบ "
" งั้นก็บอกผมเอ่อ...วานสิครับ "
" อืม...ที่พี่หายไปก็เป็นเพราะว่าพี่ไปเพื่อดูใจดูความรู้สึกตัวเองน่ะ "
" ....คืออะไรเหรอครับ "
" พี่พูดตรงๆนะไม่อยากปิดบังวาน ตอนแรกพี่ก็ไม่มั่นใจครับว่าพี่คิดยังไงกับวานกันแน่ "
พี่กัทบอกผม ตาก็จ้องตาผมด้วย
" .....ครับ........ "
ผมก็จ้องพี่กัทตอบ อย่างตั้งใจฟัง
" แล้วพี่ก็เลยอยากหลบหน้าวาน ไม่มาหา พอดีที่ป๊าของพี่โทรเรียกให้กลับไปบ้านที่ต่างจังหวัดด้วยพี่ก็เลยไปครับ "
" ....จริงเหรอครับ แล้วพี่ไปทำไมล่ะ................. "
" ก็ไปทำธุระน่ะครับ แต่รู้มั๊ยว่า ยิ่งผ่านไปหลายวัน พี่ก็ยิ่งคิดถึงวานมากขึ้นไปอีก "
พี่กัทมองหน้าผม แล้วลูบหัวผมอีกครับ
" พี่คิดถึง แล้วทำไมไม่มาหาล่ะ แค่โทรมาก็ได้นี่ครับ "
" พี่ก็อยากมาหานะ อยากโทรด้วย แต่พี่ก็บอกแล้วไงว่าพี่กำลังสับสน เลยต้องตัดใจ "
" พี่รู้มั๊ยว่าพี่น่ะใจร้ายที่สุดเลย พี่ไม่คิดเหรอว่าผมจะรู้สึกยังไงบ้าง " ผมพูดแล้วนํ้าตาก็เริ่มซึมอีก
" พี่ไม่คิดนี่ว่าวานจะรักพี่น่ะครับ "
" ใครบอกว่าวานรักพี่ล่ะ " ผมถามกลับทันทีครับ
" ไม่มีใครบอกหรอก แต่พี่รู้จากในนี้ " พี่กัทพูดแล้วเอานิ้วจิ้มลงที่หน้าอกครับ
" ขี้ตู่แล้ว "
" ก็มันจริงนี่ครับ ไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดูสิ "
พี่กัทพูดจบก็จับมือผมมาแตะที่หน้าอกครับ
" เดี๋ยวก่อนสิ พี่อย่ามาทำให้วานเขวนะ " ผมก็ชักมือกลับ
" โหไม่หลงกลด้วยแฮะ อืม...แล้วพี่ก็มีอีกสาเหตุนึงด้วย "
" อีกสาเหตุนึงของพี่น่ะอะไรล่ะครับ " ผมถามอย่างอยากรู้
" เดี๋ยวค่อยบอกดีกว่า "
พี่กัทพูดแกล้งผมครับ ไอ้นิสัยกวนๆแกล้งผมเริ่มกลับมาอีกแล้ว
" ไม่ต้องเลยนะ ไอ้พี่บ้านี่ "
" อ้าว มาว่าพี่ซะอีก...โอ๊ย...โอ๊ย...ดุด้วยนะเนี่ย "
พี่กัทร้องซะเสียงหลงเลยครับ เมื่อถูกผมบิดเนื้อที่ท้อง
" เพิ่งรู้เหรอว่าดุน่ะ เร็วๆบอกมา ไม่งั้นกลับจริงๆด้วย "
ผมขู่ไปอีก
จริงแล้วก็ไม่ตั้งใจที่จะกลับอะไรหรอกครับ แฮะแฮะ
" โธ่...ก็ได้ๆพูดแล้ว คือพี่ก็ไปจัดการเคลียร์เรื่องคนที่พี่เคยคบมา แล้วที่ไปขู่วานด้วยน่ะครับ "
พี่กัทพูดถึงตรงนี้
ผมก็นึกได้ ที่ว่าผมเคยถูกใครไม่รู้ขู่ให้เลิกยุ่งกับพี่กัทน่ะครับ
แต่เรื่องก็เงียบไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ที่พี่กัทพูดนี่ ผมก็เพิ่งรู้เองครับ ที่พวกนั้นเงียบไม่ยุ่งกับผมนี่ก็เป็นเพราะพี่กัท
ก็ไม่รู้ว่าพี่กัททำยังไง รู้ได้ยังไงด้วยว่าเป็นใคร
แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับผมอีก
" งั้นเหรอครับ วานขอบคุณนะครับ "
" ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกครับ มันเป็นหน้าที่ที่พี่จะต้องดูแลนี่ครับ "
" แล้วพี่รู้ได้ไงว่ามีคนมาขู่วานน่ะ "
ผมถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าพี่กัทไม่รู้เรื่องนี้นี่นะ
" ก็จะมีใครบอกพี่ล่ะ เราก็น่าจะรู้นี่ "
" อ้อไอ้แหวนอีกแล้วสิ บอกมันแล้วนะว่าไม่ให้บอกพี่น่ะ มันน่านักนะ "
" 555 อย่าไปว่าน้องแหวนเค้าเลยครับ เค้าเป็นห่วงวานน่ะเลยมาบอกพี่ให้รู้ "
" ....ครับ วานเข้าใจครับ รู้หรอกว่าไอ้แหวนมันเป็นห่วง........ " ผมบอกครับ
" ไม่ต้องกังวลเรื่องที่จะมีใครมากวนแล้วนะครับ " พี่กัทบอกผมเพื่อให้ผมสบายใจ
" เอ่อ พี่กัทครับ วานถามพี่อีกอย่างสิครับ "
" อะไรล่ะ ก็ถามพี่มาสิ "
" คือ เอ่อ...แล้วตกลงพี่รู้หรือยังว่าคิดยังไงกับวานน่ะครับ ไม่เห็นพี่บอกเลยนี่ " ผมถามไปครับ
" โธ่ไม่เห็นต้องถามเลย " พี่กัทยิ้มให้ด้วย
" อ้าว ก็วานไม่รู้นี่ เลยต้องถามพี่น่ะ "
" 555 พี่ไม่รู้นะเนี่ยว่าวานช่างพูดด้วยนะ ปกติก็เห็นจะเงียบๆ "
" ก็เงียบสำหรับคนที่ไม่ค่อยจะสนิทน่ะครับ "
" งั้นพี่ก็ถือเป็นคนที่สนิทน่ะสิครับ "
" เอ่อ...ก็ไม่รู้เหมือนกัน " ผมพูดแล้วทำหน้าไม่สนใจ
" นี่ รู้มั๊ว่าพูดแบบนี้ทำหน้าแบบนี้แล้วมันหมั่นเขี้ยวน่ะครับ อยากจะฟัด.... "
พี่กัทพูดแล้วก็กัดฟัน ดึงตัวผมให้ล้มลงบนที่นอน
" อ๊ะ พี่กัทอย่านะ อย่าแกล้งวานอย่างนี้สิ 555 พี่กัทอย่าสิ ไอ้พี่บ้านี่ 555 มันจักจี้นะ "
ผมพูดไปหัวเราะไป แล้วก็ร้องขอให้หยุดไปด้วย เมื่อถูกพี่กัทจี้เอว
หมดแรงเลยครับ
" 555 บอกมาว่ารู้หรือยังว่าพี่คิดยังไง ถ้าไม่บอกพี่ก็ไม่หยุด " พี่กัทพูดแล้วจี้เอวผมต่ออีก
" โอ๊ย รู้แล้วๆ ไอ้พี่บ้า "
" อะไรล่ะ เร็วๆบอกมา ไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหน "
" รู้แล้วๆ ว่าพะ พี่กัทคิดถึงวาน "
" ไม่ใช่ บอกใหม่ " ถามผมอีกครับ
" พี่กัทชะ ชอบวาน 555 ไอ้พี่บ้าหยุดจี้เอวสิ "
" บอกใหม่อีกอย่างเร็วๆ "
" อะไรล่ะ อ้อพี่กัทรักวานมั้ง "
" นั่นแหล่ะใช่แล้ว พี่รักวานนะ "
พี่กัทพูดแล้วก็หยุดจี้เอวผม ผมเองก็หยุดโดยอัตโนมัติทันทีเหมือนกันที่ได้ยินพี่กัทพูดออกมา
" อ๊ะ พะ พะพี่กัทพูดว่าไงนะ "
" พี่รักวาน พี่รู้แล้วครับว่าพี่คิดยังไง พี่รักวานมากๆเลยนะ "
" จะ จริงเหรอครับ พี่พูดเล่นแน่ๆ พูดแบบนี้กับใครมากี่คนแล้วล่ะ วานไม่เชื่อหรอกครับ "
ผมบอก ไม่คิดจริงๆว่าพี่กัทจะบอกว่ารักผม
แค่คิดว่าพี่กัทอาจจะชอบผมเท่านั้น
" จริงสิครับ ฟังนะ ถึงพี่จะเคยคบกับใครมาสักกี่คน แต่พี่ก็ไม่เคยบอกว่ารักกับใครสักคนเลยเหมือนกันครับ "
พี่กัทพูดไปจ้องตาผมไปด้วย
" ............. " พูดอะไรไม่ออกครับ
" จนมาเจอวาน ตั้งแต่ครั้งแรกแล้วที่พี่รู้สึกว่าไม่เหมือนคนอื่น "
" แต่วานเป็นผู้ชายนะ "
" ถึงจะเป็นผู้ชาย แต่หัวใจมันบอกว่ารักคนนี้ พี่ปฎิเสธหัวใจของตัวเองไม่ได้หรอก "
" จะ จริงเหรอครับ พี่แน่ใจจริงๆเหรอครับ " ผมถามยํ้าอีก ดีใจที่สุดเลยครับ
" แน่ใจ แน่ใจมากๆด้วยว่าต่อแต่นี้พี่ไม่สามารถรักใครอื่นได้อีกแล้วล่ะ "
" ...ฮือๆๆ คะครับพี่ ขอบคุณครับ "
ผมได้ยินพี่กัทพูดแบบนั้น นํ้าตาก็ไหลออกมาเองเลยครับ
เพิ่งจะรู้ตัวตอนนี้เองว่า ผมนี่เป็นคนที่ร้องไห้เก่งจริงๆ ทั้งๆที่ปกติก็ไม่เคยร้องไห้อะไรง่ายๆเลยนะ
" ไม่ร้องนะครับ ขี้แยนะเราน่ะ "
พี่กัทเช็ดนํ้าตาให้ผม แล้วก็ลูบหัวผมด้วยครับ
" ก๊อก...ก๊อก... "
เสียงประตูห้องถูกเคาะครับ
" ................ " ทั้งผมกับพี่กัทก็หันไปมอง
แล้วพี่กัทก็เดินไปที่ประตู
ส่วนผมก็เอาผ้ามาเช็ดนํ้าตา ลุกเดินไปที่ระเบียงห้องครับ
" อ้าวอาเกรียง มีอะไรเหรอครับ "
" ยายให้มาตามว่ะ "
" ครับ ขอบคุณครับอา เดี๋ยวผมตามลงไปครับ "
พี่กัทบอกอาเกรียงครับ แล้วผมก็ได้ยินเสียงประตูปิด
" วานครับ ยายเรียกแล้วล่ะ เราลงไปกันเถอะ " พี่กัทเดินมาที่ผมยืนอยู่
" ครับ "
" เฮ้อ มีคนมาขัดซะได้ เสียอารมณ์หมด อดเลยกู " ได้ยินพี่กัทพูดเหมือนบ่นเบาๆน่ะครับ
" อะไรนะพี่กัท อดอะไรเหรอ " ผมถาม
" ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่พุดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ " พี่กัทบอก แล้วทำหน้าทะเล้นด้วย
" อ้อครับ... "
ผมก็ปล่อยเลยตามเลย
ไม่บอกหรอกครับว่าได้ยินพี่กัทพูดอะไร ไม่อยากหาเรื่องเข้าตัวเองน่ะครับ 555
แล้วผมก็จะเดินไปที่ประตู
แต่พี่กัทคว้ามือผม แล้วดึงตัวผมมากอดครับ
" มานี่ก่อน " ผมหันไปถาม
" อะไรเหรอครับ "
" ขอพี่หอมก่อนสิ "
" บ้าแล้ว ไม่ได้ยินเหรอว่าคุณยายเรียกลงไปข้างล่างน่ะ " ผมอ้างคุณยายครับ
" ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นะ ช้านิดช้าหน่อยยายไม่ว่าหรอก "
" แต่มันไม่ดีนะ เดี๋ยวคุณยายเค้าเข้าใจผิดกันพอดี "
" จะเข้าใจผิดเรื่องอะไรล่ะ คุณยายเค้ารู้น่าว่าเราทำอะไรกันอยู่ "
" อะ ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่ทะลึ่ง "
ต่อว่าไป หน้าก็แดงด้วยครับ
" อะไรล่ะ พี่แค่หมายถึงว่าเราสองคนคุยกันอยู่ต่างหากล่ะ คิดอะไรล่ะเนี่ย "
" อ้าว ก็เปล่าคิดอะไรนะ ไปเถอะลงไปกันได้แล้ว "
ผมบอก อายพี่กัทจะแย่
พยายามแกะมือพี่กัทให้ปล่อยผม แต่มันก็ไม่สำเร็จ
" บอกแล้วว่าขอหอมก่อน แล้วค่อยลงไปกันไง ถ้าไม่ยอมก็ยังไม่ลง "
" โห...พี่ชอบแกล้งวาน เอ้าอยากหอมก็หอม เร็วๆด้วย "
ผมพูดแล้วเอียงแก้มให้พี่กัทครับ
พี่เค้าก็ก้มลงมาหอมผมอย่างรวดเร็ว 555
" ชื่นใจจัง เห็นมั๊ยล่ะ แค่นี้เอง "
" งั้นก็ไปกันได้แล้ว " ผมดันตัวพี่กัทให้ปล่อย พี่กัทก็ปล่อยผมง่ายๆครับ
" 555 ขี้อายจังนะเราน่ะ "
พี่กัทหัวเราะ แล้วลูบหัวผมด้วย
" ก็วานหน้าบางนี่ ไม่หนาเหมือนพี่กัทหรอก "
" 555 "
แล้วผมกับพี่กัทก็ลงมาข้างล่างกันครับ
ลงมาก็เห็นว่าพระท่านได้กลับไปกันหมดแล้ว
ส่วนแขกที่มางาน นั่งล้อมวงกันกินข้าวอยู่หลายวงครับ
และหนึ่งในนั้นก็มีวงของคุณยายด้วย
ผมกับพี่กัทก็เดินเข้าไป
คุณยายเงยหน้ามามอง ก็เรียกให้ไปนั่งข้างท่านครับ
โดยที่พี่กัทก็ตามมานั่งข้างผมด้วย
" แหมตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลยนะจ๊ะ "
พี่กิ๋มแซวครับ
ผมได้ยินก็หน้าแดงทันทีเลย
" 555 " พี่กัทก็หัวเราะ
ผมมองไปก็เห็นอาเกรียงนั่งมองผมอยู่ด้านตรงข้ามกับผม
" คุณยายเรียกผม มีอะไรจะใช้หรือเปล่าครับ " ผมถามคุณยายเบาๆครับ
" ยายไม่ได้เรียกนี่นะ เออแต่ก็ดีแล้ว จะได้มากินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตากันนะจ๊ะน้องวาน "
คุณยายบอกผมครับ
แล้วที่อาเกรียงขึ้นไปเรียกล่ะ
อาเกรียงเรียกผมทำไมนะ มองไปก็เห็นอาเกรียงก้มหน้ากินข้าวเหมือนปกติครับ
ผมสงสัยครับ
แต่ก็หยุดคิดไป เมื่อเห็นคุณยายหยิบจานส่งมาให้ผม
" คุณยายครับ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยววานจัดการเองครับ "
ผมบอกคุณยาย แล้วรับจานไว้
เอาวางลง แล้วก็หยิบจานอีกใบรวมทั้งช้อนกับส้อมด้วย มาส่งให้พี่กัทครับ
" ขอบคุณครับ " พี่กัทบอกผม
แล้วผมก็ตักข้าวใส่จานให้พี่กัท และก็ของตัวเองด้วย
เสร็จแล้วก็นั่งกินข้าวกัน
" แหมอิจฉาแล้วนะเนี่ย " พี่กิ๋มก็แซวขึ้นอีกครับ
" 555 ทนไปหน่อยแล้วกันพี่สาว " พี่กัทบอกครับ
" ย่ะไอ้น้องชาย... "
อาเกรียงไม่พูดไม่คุยอะไรกับใครเลย นั่งเงียบเฉยๆ
ส่วนพี่กัท พี่อิ๋ม ก็คุยกัน แซวกันตลอด
จนคุณยายดุน่ะครับ บอกให้กินข้าวให้อิ่มก่อนค่อยคุยเล่นกัน
ตัวผมเองก็กินข้าวไป นั่งฟังนั่งมองไป
เห็น 2 พี่น้องพูดแซวกัน ก็รู้สึกดีครับ ขำๆด้วย
แต่ว่าถ้าจะให้ดีกว่านี้ ก็น่าจะเป็นเรื่องอื่นครับ
ก็เพราะว่าเรื่องที่แซวดันเป็นเรื่องของผม กับพี่กัทซะมากน่ะ
ผมก็เลยได้แต่นั่งหน้าแดงแค่นั้นเอง อายนี่ครับ แฮะแฮะ
๐
๐
ช่วงบ่ายก็ช่วยกันเคลียร์บ้านกัน
เก็บนั่นเก็บนี่จนเรียบร้อย เล่นเอาผมเหนื่อยเลยล่ะครับ
กว่าจะเสร็จหมดทุกอย่าง ก็เย็นพอดี
พี่กัทก็ขอตัวส่งผมกลับคอนโด
ตอนแรกคุณยายก็จะไม่ยอมให้กลับครับ ให้ผมอยู่ค้างที่บ้าน
แต่ว่า ผมก็อ้างว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่ครับ
จะให้ไปใส่เสื้อผ้าของพี่กัท ผมก็ไม่เอาแล้ว
ถึงจะเป็นเสื้อผ้าตัวเล็กของพี่กัท แต่มันก็ใหญ่เกินไปสำหรับผมอยู่ดี
กลับมาถึงคอนโดก็ 6 โมงครึ่งแล้วครับ
ผมนี่แทบหมดแรงเลย
พี่กัทให้ผมอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจะพาออกไปกินข้าวข้างนอก
แต่ผมก็ไม่ยอมครับ อยากจะนอนอย่างเดียว
พี่กัทก็เลยล้มเลิกความตั้งใจครับ
โดยการสั่งข้าวที่ร้านป้าภางค์มากินกัน
ผมน่ะกินไม่ลงแล้ว อยากนอนมากกว่า
แต่ก็ถูกพี่กัทบังคับให้กิน ก็เลยต้องยอม ไม่งั้นพี่กัทก็ไม่ยอมให้ไปนอน
ก็ฝืนกินจนเกือบหมดจานแหล่ะครับ
แล้วก็ไปนอน
โดยที่พี่กัทขอนอนที่นี่ด้วย
ผมน่ะไม่อยากให้พี่กัทนอนที่นี่หรอกครับ
แต่เพราะขี้เกียจจะพูด
และเพราะง่วงนอนด้วยก็เลยปล่อยเลยตามเลย
พี่กัทก็ดีครับ ไม่แกล้งไม่ทำอะไรผม แค่นอนกอดผมแค่นั้นเองครับ
แต่ถึงจะแค่กอดผมนอนแค่นั้น ผมก็รู้สึกดีแล้วล่ะครับ
ผมนอนหลับไป และก็ฝันดีด้วยครับ
ฝันว่า มีหมีตัวใหญ่นอนกอดผม หมีตัวนั้นมันก็ไม่ดุเลยครับ
ยังหอมแก้มผม แถมยังพูดได้อีกด้วย
หมีใหญ่ตัวนั้นบอกผมว่า " พี่กัทรักน้องวานมากนะครับ "
ในฝันผมก็ยิ้มให้หมีตัวนั้น หมีตัวนั้นก็ยิ้มตอบ
แล้วก็กอดผมแน่นขึ้น
ไม่อึดอัดเลยสักนิด มีแต่ความอบอุ่นส่งมาให้
ตื่นมาตอนเช้า
หมีตัวนั้นในฝันยังคงนอนกอดผมอยู่ข้างๆ
ผมก็เลยยื่นหน้าไปจูบที่แก้มเบาๆ
หมีตัวนั้นก็ยิ้มนิดๆที่มุมปาก แล้วรวบผมเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิมซะอีก
เมื่อคืนที่ฝัน มันก็เป็นความฝันที่ดีจริงๆครับ
แต่เช้านี้ตื่นมา
ความจริงมันดีกว่าความฝันเมื่อคืนเป็นร้อยเป็นพันเท่าเลยครับ.......-_-.......
๐
๐
๐
....................................
จบตอนนี้แล้วครับ
ดีใจจังครับ ที่เป็นตอนไม่ได้ค้างคา แถมยังแอบหวานและก็ยังยาวมากซะด้วย 555
ขอบคุณทุกๆคนนะครับ
ขอให้มีความสุขกับเรื่องของผมนะครับ...
วันวานครับผม...^_^...
หัวข้อ: ...จะคนนี้หรือคนไหนก็รักนายคนเดียว... (อ่าน 445798 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก