โอยยยยยยย กลัวโดนหอมแก้ม เลยรีบมาต่อให้อย่างด่วนนน กลัวๆๆ
*************************************************************************************
เสียงปรบมือจากคนในร้านเสียงดังจนเหมือนเสียงสาปแช่งให้ผมรู้ว่ามึงผิดเต็ม ๆ แม็กเดินลงมาหาผมที่โต๊ะ
“เจต........................................
“แม็ก”
“ทำไมมึงถึงทำแบบนี้กับกู กูไม่ดีกับมึงเหรอ” น้ำตาลูกผู้ชายของแม็กก็ค่อย ไหลออกมา
“เปล่า แม็กดีกับเราที่สุดในโลก”
“แต่การเป็นคนดีของกู มันคงทำร้ายตัวกูเองสินะ มึงถึงได้เปลี่ยนใจ”
“เราไม่เคยเปลี่ยนใจเลย เรายังคงรักแม็ก”
“แต่ภาพที่กูเห็นมันไม่ใช่”
“แม็ก...” น้ำตาของผมไหลออกมาบ้าง
“กูโกรธมึงมาก แต่กูไม่เคยเกลียดมึงเลย”
“เราขอโทษ แต่มันไม่ได้มีอะไรไปกว่าที่แม็กเห็น”
“กูขอถามอีกครั้ง มึงรักกูไหม”
“รัก” แม็กลุกขึ้นจูงมือผมออกจากร้าน ผมไม่ถามอะไรทั้งสิ้น แม็กพาผมมาถึงริมแม่น้ำสายหลักของจังหวัด แม็กพาผมมานั่งข้าง ๆ ริมน้ำ
“ กูรู้ตัวดีว่า บางครั้งกูก็ทำตัวไม่ดีทำให้มึงต้องเสียน้ำตาแต่ก็ก็สามารถพิสูจน์ให้มึงเห็นว่าคำว่ารักที่กูให้มึงมันไม่ใช่คำปาก แต่สำหรับมึงก็ไม่รู้ว่ามึงทำลงไปทำไม กูเห็นมึงวันนี้กูยิ่งโมโห ไหนจะเรื่องไอ้กิต แล้วยังมาเรื่องไอ้น้องคนที่กูไม่รู้ กูอยากจะเข้าไปเตะ มึงถีบมึง ต่อยมึง ที่มึงทำแบบนี้ แต่ก็ทำไม่ได้”
“แม็ก เรา” แม็กยกมือมาปิดปากผมไว้
“อย่าพูดอีกเลย กูไม่อยากฟัง แต่มึงสัญยากับกูได้ไหมว่ามึงจะไม่ทำให้กูผิดหวัง”
“เราสัญญา”
“กูจะจำคำมึงไว้ มึงแม้ว่าวันหนึ่งมึงอาจจะไม่รักกูแล้ว กูก็จะไม่โกรธมึง แต่มึงยังคำกูได้ไหมว่า กูจะหยุดรักมึงเมื่อกูหมดลมหายใจ”
“ไม่มีวันนั้น จะไม่มีวันที่เราจะไม่รักแม็ก” ผมค่อย ๆ เอนหัวไปพิงกับไหล่แม็ก แม็กลูบหัวผมเบา ๆ
“กลับกันเถอะ” แม็กพูด
“แต่เรากลับไปที่ร้านก่อนดีไหม”
“มึงจะกลับไปทำไม”
“ก็รถเราอยู่ที่นั้น แล้วอีกอย่างเมื่อกี้ออกมายังไม่ได้จ่ายตังไม่ใช่เหรอ”
“เอ่อ จริงแฮะ” ดีเจ้าของร้านไม่แจ้งความจับ กินแล้วไม่จ่าย หลังจากวันนั้นน้องแม็กก็ไม่โทรผมก็ไม่ได้โทรหาน้องแม็ก ก็ดีเหมือนกันจบ ๆ กันไป ไม่อยากมีปัญหา แต่.....วันนี้ผมไปห้างที่แม็กทำงานก็จะไปซื้อของนิดหน่อย แม็กกำลังจัดของอยู่พอดี ผมเดินผ่านหน้าแม็ก พร้อมกับส่งรอยยิ้มอันแสนหวานไปให้ แม็ก้ยิ้มตอบ เห็นแม็กขยันทำงานก็ชื่นใจ ทันไดนั้น
“พี่เจตครับ” พร้อมกับสวมกอดผมทันที
“น้......อ......ง....เมฆ” ยังไม่ปล่อยพี่อีก เห็นสายตามัจจุราชไหม สายของแม็กที่กำลังเย็นดุจยอดเขาหิมาลัยเปลี่ยนเป็นสายตามัจจุราชในขุมนรกที่28
“เอ่อ น้องเมฆครับ ปล่อยมือดีกว่านะครับ คือเขามองกันใหญ่แล้ว”
“ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยสิครับ ไม่เจอกันนานเลย” ดีที่ล็อกนี้ไม่ค่อยมีคน
“อ้าวสวัสดีครับพี่แม็ก” ดีที่มึงยังเห็นแม็กนะน้องเมฆ ไม่งั้นตายคู่แน่นอน น้องเมฆค่อย ๆปล่อยมือจากผม และ
“สวัสดีครับพี่เจต” น้องแม็กโผล่มาได้ไง โอ้แม่เจ้าได้โปรดให้ลูกกลายเป็นผงธุลีไปซะเถอะ
“ไม่เจอกันนานนะครับ ไม่เห็นโทรหาผมเลย” เมฆหันมามามองผมสลับกับมองหน้าน้องแม็ก งงละสิ แต่ตอนนี้แม็กจับของโยนไปโยนมากระแทกแดกดันสุดฤทธิ์
“เจตมึงกลับไปได้แล้ว อย่าลืมซื้อกับข้าวกลับด้วยละ” แม็กเอ่ยปากออกมา
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะครับ น้องเมฆ น้องแม็ก” ไปดีกว่ากูก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ณ์ร้าย
”อ้าวเดี๋ยวสิครับพี่เจต ยังไม่ได้คุยกันเลย” น้องแม็กพูด
“นั้นสิครับ” น้องเมฆผสมโรง แต่พี่คงต้องต่อโลงถ้ายังคุยต่อกับน้อง ๆ
“วันนี้พี่มีธุระนะครับ ไว้วันหลังค่อยคุยกันนะครับ”
“ว้า อุตส่าห์เจอกันทั้งที งั้นลงไปกินเค เอฟซี ข้างล่างก็ได้ครับ นะพี่เจต พี่แม็กครับผมขออนุญาตพาพี่เจตไปกินเคเอฟซีไหมครับ” ช่างกล้าน้องเมฆ แม็กหยุดไปซักพัก
“ตามสะบาย” แปลกแฮะ
“ขอบคุณครับพี่แม็ก ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรพี่เจตครับ” น้องเมฆหันมายักคิ้วให้ผม (อย่าทำแบบนั้นครับพี่ใจคอไม่ดี)
“ผมไปด้วยนะครับ” น้องแม็กเสนอตัว
“นายเป็นใคร” น้องเมฆถามน้องแม็ก
“เราก็เป็นน้องชายพี่เจตนะสิ”
“เราไม่เคยรู้ว่าพี่เจตมีน้อง”
“แล้วนายละเป็นใคร”
“เราก็เป็นคนที่สนิทที่สุดของพี่เจต” สถานการณ์ณ์ไม่สู้ดี ต้องใช้วิธีการทางการทูต
“ขอ โทษนะครับจะเถียงกันอีกนานไหมครับ ไปกันเถอะทั้ง 2 คนนั้นแหละ แม็กเดี่ยวเราเค เอฟ ซี ไปให้นะ” แม็กยิ้มให้แทนคำตอบ แล้วเราทั้ง 3 คนก็มานั่งที่ เค เอ ฟ ซี ตอนแรก ทั้งคู่ก็แย่งกันนั่งกับผม แต่สุดท้ายผมก็ตัดสินให้ทั้ง 2 นั่งด้วยกัน ส่วนผมนั่งคนเดียว แต่ก็ยังไม่วายทะเลาะกัน กลุ้มกูกลุ้ม และแล้วอาหารมื้อที่ทุลักทุเลของผมก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ทั้ง 2 เดินมาส่งผมที่รถ
“แล้วผมจะโทรหานะครับ” น้องแม็กพูดขึ้นก่อน
“ผมจะโทรนะครับ” น้องเมฆแทรก แล้วทั้ง 2 ก็ส่งสายตาฟาดฟันกัน เปรี๊ยะ ๆ ๆ ๆ
“ครับ ๆ ๆ พี่กลับแล้วนะ” ผมกลับมาถึงคอนโดรอจนแม็กกลับมา ผมจัดแจงยกเค เอฟ ซีมาให้
“อะ กินซะ”
“อร่อยไหมกินกับชู้ตั้ง2คน”
“แม็กพูดบ้า ๆ ก็ปล่อยให้เราไปเองนี้นา”
“กูรู้น่าว่ามึงจะไม่นอกใจกู” แม็กยกมือขึ้นลูบหัวผมไปมา
“นี้อีก 2 วัน กลับบ้านกูกันนะ ไม่ได้กลับนานแล้ว”
“แม็ก ไม่ทำงานเหรอ”
“กูลาแล้ว”
“ได้”
*******
แถมพิเศษ
"แม็ก"
"มึงมีอะไร"
"พรุ่งนี้ไปเที่ยวน้ำตกกันไหม"
"ม่ายปาย"
"อ้าวทำไมละ เห็นชอบ ๆ "
"กลัว"
"แม็กกลัวอะไร"
"กลัวปูกัดจ๋า"
"อะไรปูกัดจ๋า"
"ก็ปลากัดจู๋ไง มันเจ็บ" แม็กโดนเขกหัวไปตามระเบียบ
"ไม่ต้องรอ ให้ให้ปู๋กัดหรอกเดี๋ยวไอ้เจตกัดเอง"
"มึงก็กัดอยู่ทุกวัน อยู่แล้ว แต่มึงกัดกูไม่เจ็บ มันเสียว อะกัดให้หน่อย" พร้มกับลุกขึ้นยืนยื่นน้องชายแม็กมาชนหน้าผม
ผมลุกขึ้นเขกหัวอีกครั้ง โป๊ก
"ทะลึ่ง"
หัวข้อ: [story]เด็กช่างรักจริง....ภาคเจตเปลี่ยนไป by เจตนา (อ่าน 387517 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก