หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[กุหลาบเดียวดาย]

ขอบคุณคร๊าบ
ชอบและอยากอ่านคู่นี้ที่สุด

แล้วเราก็หากันจนเจอ

[sukie_moo]

เล่นด้วยๆยังทันไหม

ทายว่าเป็นคู่ แทนกับจอม เพราะคู่นี้ยังไม่มีฉากนี้เลย  555

แต่ถ้าเป็นไปได้ ขอทุกคู่เลยได้ไหม

ในบรรดา 4 คู่ชอบคู่คิม-แบ็งค์มากที่สุด มันครบทุกอารณ์ดี สุข เศร้า เหงา รัก

[andy_kwan]

มารอบนี้ คิม-แบงค์ หวานเจี้ยบเลยนะ
สำหรับเอ็นซีขอเป็นคู่  ผู้กองกินเด็ก  เหมาะสมที่สุด  อิอิ

[Resonance]

โอ๊ยยย คู่โปรดดดด    อ่านไปเขินไป  แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย     

[SoN]

^^

[LifeTime]

ถ้าดูตามเนื้อเรื่องคู่ที่จะมี NC ก็ควรจะเป็น
ผู้กองเข้ม-น้องกะเหรี่ยง  / กะขาปล้ำอย่างพีท-บอส

แต่ถ้าถามใจคนอ่าน...ต้อง แทน + จอม       
คู่อื่นเค้าไปไหนต่อไหนกันละ แทนกะจอมยังไม่ไปไหนเลย
ทายว่าคู่แทนกะจอมละกันค้าบบบบบ 

[samsoon@doll]

ทายไม่ถูกค่ะ รอถึงวันนั้นเลยและกาน

[LoveAholic]

ขอบคุณสำหรับความหวาน

ในวันวาเลนไทน์นะคะ  

ขอให้คนแต่งมีความสุขมากค่า

ส่วนเรื่อง mc ขอ(ร้อง)ทายว่าเป็น

แทนจอม เพราะคู่นี้ยังไม่มีฉากแบบนี้เลย

เคยจูบกันไปหนเดียวเอง คนอ่านร้อ รอ

ที่สำคัญ รักคู่นี้มากค่ะ เวลาที่แทนดูแลจอม

มันน่ารักอ่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี เชียร์เต็มที่ให้มีไรกันซะที 55

[mantdash]

มาต่อแล้วดีใจจัง 

นึกว่าจะทิ้งเรื่องนี้ซะแล้วเห็นไปเขียนเรื่องใหม่

เรื่องนี้ขอให้จบเถอะคร้าบ

ตอนนี้น่ารักมากเลย เหมาะกับช่วงวาเลนไทน์พอดี

ส่วน NC ทายว่าเป็นคู่ผู้กอง-เบนซ์ ละกันครับ 

[K2KARN]

อ่อย เมื่อไหร่จะได้กลับไปอยู่ด้วยกันนะ 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

มาเดาคับๆๆๆๆ
ผู้กองเข้มกับน้องเบนซ์
แน่ๆ

[BeeRY]

ให้มีทุกคู่เลยไม่ได้เหรอคระ
แต่ถ้าเดา (ขอเรียกว่าการรีเควสต์แทนแระกัน)
พี่ผู้กองเข้มกะน้องเบนซ์อ่ะ สงสารคนรักห่างทางไกล 
จิ้นสภาพแบงค์ที่บอกว่ามีผ้าพันหัวเหมือนอาบังขายถั่วแล้วมัน
คู่นี้พูดกันเพราะๆแล้วน่ารักจังเลยคร้า 
+1 ขอบคุณไรเตอร์น๊า 

[blackberry2214]

มารีให้นิยายที่ชอบที่ซู้ดดดด

[nopkar]

คิดถึงนิยายเรื่องนี้มากๆ

ส่วนเรื่องเกมส์ทายไม่ถูกอะ แต่ว่าคู่ไหนก็ได้แหละ 

[patz]

ตอนนี้เริ่มตอนมาได้หดหู่เล็กๆ


แต่ตอนนจบ หวานได้อีก... อมยิ้มตามจนปวดแก้มเลยอะ 

[j4c9y]

 

[Greenkub]

คิม แบ้งค์

[@BUA@]

ไม่รู้คนเขียนอยากเขียนคู่ไหน
แต่ตัวเอง อยากอ่านคู่ผู้กองกะน้องเบนซ์อ่ะค่ะ
 

[PeeYaR]

คิม กะ แบงค์ น่าร๊ากกกกกกกกก

[HydrA]

ดันไว้ๆ

[pickki_a]

ทายว่า คู่ผู้กองกับน้องเบนซ์ครับ 

[Nanzari]

  คิมแบงค์

คิมแบงค์

มาต่อไว ๆ นะ

[Dee^daY]

หายไปกับดอกกุหลาบวันวาเลนไทน์แล้วหรือ..

[m_pop91]

เลนเกมส์ด้วยคน
ผมว่าผู้กองเข้มกับเบนซ์

[kongkilmania]

มาให้กำลังใจคนแต่งค่า 

เพิ่งอ่านทันอ่ะ แหะๆๆ

ชอบทุกคู่เลย น่ารักสุดๆ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ


ปล. ไม่เลือกซักคู่ได้ป่าว

     เพราะเรารีเควสทุกคู่ ไหนๆก็ไหนๆ  หื่นยกกำลัง4 ไปเลย 

[anocha]

ผู้กองเข้มจอดรถเก๋งเก่าๆคู่ใจตรงหน้าประตูรั้วเหล็กโปร่งก่อนจะมองทะลุเข้าไปในตัวบ้านที่มีแสงไฟสว่างลอดออกมา ชายหนุ่มพลิกนาฬิกาขึ้นมาดู  พึ่งจะตีห้ากว่าๆ   บรรยากาศรอบตัวยังคงมืดและเงียบสนิทจนเจ้าตัวรู้สึกเกรงใจที่จะไปกดออดเรียกเจ้าของบ้านให้ออกมารับตั้งแต่เช้ามืดแบบนี้    ผู้กองหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเจ้าตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องขับรถไกลเกือบค่อนประเทศเพื่อมาหามัน 
..ปกติแล้วมันจะรับสายแทบจะทันทีราวกับรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะโทรหา

..แต่วันนี้   ไอ้ตัวแสบปล่อยให้เขานั่งฟังเพลงรอสายอยู่นาน  กว่าที่มันจะกดรับสายด้วยเสียงงัวเงีย

“ฮัลโหลครับ..”

“ไง ไอ้แม้วหลับอยู่สิท่า พี่มาถึงแล้วนะ ตอนนี้จอดรถอยู่หน้าบ้าน..”

ชายหนุ่มได้ยินเสียงหาวหวอดดังออกมาจากโทรศัพท์ ตามมาด้วยเสียงอู้อี้เหมือนคนกำลังเป็นหวัด

“แล้วของที่ฝากได้ครบรึเปล่าครับ”

“โห..ใจคอ ตื่นขึ้นมาก็ถามหาของฝากเลยเหรอ  คิดถึงกันจริงรึเปล่าเนี่ย..”

ชายหนุ่มตัดพ้อ ก่อนจะได้ยินเสียงคล้ายว่าอีกฝ่ายกระโดดผลุงลงจากเตียง ไอ้แม้วตอบเขากลับมาด้วยน้ำเสียงสดชื่นขึ้น
 “เดี๋ยวผมไปบอกแม่เปิดประตูให้นะพี่”

มันกดวางสายไปเรียบร้อยแล้วปล่อยผู้กองเข้มรออยู่ในรถอย่างนั้น  ชายหนุ่มเอนหลังพิงเบาะรถ ตามองเข้าไปในบ้านอย่างใจจดใจจ่อ
ชั่วครู่ก็เห็นจากแสงไฟหน้าบ้านว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาที่รั้ว   ชายหนุ่มรีบลดกระจกลงเพื่อให้คนในบ้านเห็นว่าเป็นใคร
ก่อนจะรีบยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่า..

"สวัสดีครับน้าอร ขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนแต่เช้ามืดแบบนี้.."

หญิงกลางคนที่ยืนอยู่หลังประตูรั้วเหล็กดัดแบบโปร่งยกมือขึ้นรับไหว้พลางส่งยิ้มให้อย่างใจดี  ผิวขาวเนียนละเอียดแบบคนเหนือทำให้ผู้กองเข้มนึกถึงผิวใสๆของเจ้าเบ๊นซ์ขึ้นมาจับใจ  น่าแปลกที่อยู่ห่างกันแค่รั้วกั้น เขาก็ยังคิดถึงมันไม่เลิก..

"สวัสดีจ้ะ ขับรถเข้ามาก่อนลูก แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกัน " คนในบ้านพูดพลางเลื่อนประตูรั้วให้ชายหนุ่มขับรถเข้าไปจอดที่ลานหน้าบ้าน
จอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มก็รีบลงจากรถแล้วยกมือไหว้อีกรอบหนึ่งอย่างนอบน้อมเป็นพิเศษ เพื่อเป็นการฝากเนื้อฝากตัว
ใจก็นึกสงสัยว่าคนตรงหน้าจะรู้ระแคะระคายบ้างไหมว่าที่เขาถ่อมาถึงนี่ ก็เพราะลูกชายตัวแสบของเธอเอง

"เดี๋ยวนะครับ ขอผมขนของลงจากรถก่อน"

ชายหนุ่มรีบพูดพลางวิ่งอ้อมไปเปิดกระโปรงท้ายรถ ก่อนจะหิ้วกระเป๋าพร้อมลำเลียงของฝากที่อัดแน่นอยู่ในกระโปรงท้ายรถลงมาวางที่พื้นทีละกล่อง คงตรงหน้ามองท่าทีกระแบกระเฉงของผู้กองวเข้มแล้วยิ้มอย่างเอ็นดู

"แล้วคุณแม่สบายดีหรือเปล่าลูก น้าเองก็ไม่ได้เจอซะนาน เพราะไม่ได้เข้ากรุงเทพเลย..แก่แล้วก็ไม่ค่อยอยากจะไปไหน"

"สบายดีครับ ยังบ่นอยู่บ่อยๆว่าคิดถึงน้าอร แต่ไม่มีโอกาสมาเที่ยวหาซักที.."

"อู๊ยย..คุณแม่เธอน่ะเค้าธุระเยอะจะตาย  เป็นอย่างนี้ตั้งแต่สาวๆแล้ว ชอบสังสรรค์ ต้องไปงานสมาคมนู่นนี่ มีแต่น้านี่แหละ ชอบอยู่บ้าน" ผู้อาวุโสกว่าพูดอย่างรำลึกถึงความหลัง ก่อนจะปรายตามองกล่องใบย่อมในอ้อมแขนของชายหนุ่ม
 

"แล้วนั่นหอบกล่องอะไรเยอะแยะเนี่ยพ่อคุณ มาๆเข้ามาในบ้านก่อน ท่าจะหนักน่าดูนะนั่น"

"ของฝากครับ " ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงสดชื่นไม่มีร่องรอยเหนื่อยล้าเลยแม้แต่น้อย

"กล่องนี้เป็นกล่องผ้าไหมของน้าอร ผมจำได้ว่าน้าชอบเลยซื้อมาฝาก ที่เหลือนั่นก็ขนมของเจ้าเบ๊นซ์ แล้วก็หนังสือของลุงนพ"

ชายหนุ่มพูดด้วยใบหน้ายิ้มๆ ครั้นจะให้ตอบไปตามตรงว่าเตรียมมาเป็นสินสอดก็รู้สึกกระดากปาก  ดวงตาคมคอยชำเลืองมองที่ประตูอย่างกระวนกระวายใจ  ทั้งที่ยืนอยู่หน้าบ้านมันอยู่แล้ว มันก็ยังไม่โผล่มาให้เห็นหน้าเสียที ไม่รู้ว่ามัวแต่ทำอะไรอยู่

ถึงจะอยู่ใกล้กันเพียงนี้  แต่ถ้ายังไม่ได้เจอหน้ากัน ความคิดถึงที่มีมากมายนั้นก็ไม่อาจทุเลาลงได้

ถ้ามันขืนปล่อยให้เขารอต่อไปอีกแม้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ผู้กองเข้มก็กลัวจะทนไม่ไหวขาดใจตายไปเสียก่อนด้วยความคิดถึง


"อู๊ย..จะลำบากหอบของมาทำไมตั้งไกล แค่แวะมาเยี่ยมมาเยียนกันบ้างน้าก็ดีใจแล้ว..จะว่าไปก็นานแล้วเหมือนกันนะที่น้าไม่ได้เจอหน้าเข้ม เจอกันครั้งสุดท้ายที่กรุงเทพตอนนั้น เจ้าเบ๊นซ์ยังเล็กๆอยู่เลยมั้ง"

ผู้กองเข้มฟังแล้วก็หัวเราะเมื่อนึกถึงความหลัง ใครจะไปรู้ว่าไอ้เด็กจอมแสบนั่นโตขึ้นจะเป็นคนขโมยหัวใจเขาไปซะได้ ชายหนุ่มเทินกล่องซ้อนกันหลายใบ ก่อนจะอุ้มเข้าไปในบ้านที่อีกฝ่ายเปิดประตูคอยอยู่ก่อนแล้ว

ภายในห้องรับแขกเล็กๆนั้นจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยและมีรสนิยม  ชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นรูปไอ้ตัวแสบยิ้มแป้นแล้นตั้งเรียงรายอยู่บนชั้นหนังสือไม้แบบโบราณสวยคลาสสิค     แม้เค้าหน้าจะเปลี่ยนไปจากตอนเด็กๆมากแต่ดวงตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นกลับเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย


"ลุงนพเค้านอนอยู่ กว่าจะตื่นก็โน่นหกโมงครึ่ง เนี่ยเจ้าเบ๊นซ์มันไปปลุกน้าให้มาเปิดประตูให้แล้วก็ยังไม่ลงมาอีก สงสัยน้องจะนอนต่อ น่าตีจริงๆเลย เข้มอุตส่าห์แวะมาทั้งที"


ชายหนุ่มฟังคำบ่นแล้วก็หัวเราะ ทั้งที่อดน้อยใจไม่ได้  ดูมันสิ   เขาอุตส่าห์อดหลับอดนอนขับรถมาค่อนประเทศ หวังจะได้เจอมันเร็วๆ แต่มันดันให้แม่มาเปิดประตูรับเขาแล้วตัวเองหลับปุ๋ยสบายใจเฉิบ..


ผู้กองเข้มวางกล่องบนโต๊ะตัวเล็กๆหน้าโซฟา ก่อนจะยืดตัวไล่ความเมื่อขบ  ตาเหลือบเลยจากห้องรับแขกเข้าไปในตัวบ้านเพื่อมองหาไอ้แม้วตัวแสบ  ชายหนุ่มหัวใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคล้ายกับมีคนเดินลงจากบันไดมา นึกภาวนาขอให้เป็นคนที่เขาอยากเจอหน้าเสียที

ชั่วอึดใจที่ดูเหมือนแสนนาน รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าเข้มของผู้กองหนุ่มเมื่อใบหน้าใสๆก็โผล่เข้ามาในห้องรับแขก ก่อนที่ไอ้แม้วของเขาจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อม






"สวัสดีครับผู้กองเข้ม.."

[anocha]

แม้จะเคยจินตาการไว้ล่วงหน้าแล้วว่าในนาทีแรกที่ได้เจอกัน เขาจะดีใจมากขนาดไหน
แต่ในตอนนี้.. ความรู้สึกที่มีนั้นมากมายเกินกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่า เขาคิดถึงมันแม้กระทั่งในตอนที่มันยืนอยู่ตรงหน้า 
คิดถึงจนแทบกระโจนเข้าไปกอดมันแน่นๆให้สาแก่ใจกับการที่ต้องทนอ้างว้างอยู่คนเดียวมาแสนนาน  คิดถึงจนเกือบลืมไปว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนอกจากมันและเขาสองคน..

ๆอ้แม้วตัวแสบลงมาหาเขาด้วยใบหน้างัวเงีย สองข้างแก้มประแป้งลายพร้อยอย่างคนพึ่งตื่นนอน ผมชี้โด่เด่ยุ่งเหยิง กับชุดนอนลายทางที่เขาเคยใส่สมัยยังเด็ก แต่ในสายตาผู้กองเข้ม  มันก็ยังน่ารักขาดใจอยู่ดี

เบ๊นซ์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับสายตากรุ้มกริมของผู้กองเข้ม หมุ่มยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อมอีกรอบ ชายหนุ่มเดาเอาว่าที่มันทำตัวสงบเสงี่ยมผิดสังเกตุเพราะตอนนี้ มันอยู่ต่อหน้าแม่เท่านั้นเอง

"แฮ่..ไหนอ่ะครับ ของฝากผม" วางฟอร์มเรียบร้อยได้แค่ชั่วอึดใจมันก็กลับไปทำหน้าทะเล้นเหมือนเดิม ชายหนุ่มหัวเราะที่เห็นมันสะดุ้งโหยงเพราะโดนแม่ซัดผัวะเข้าที่แขน

"ตาเบ๊นซ์เนี่ยพี่เค้าอุตส่ขับรถมาตั้งไกล มาทวงของฝากซะได้ ไม่มีมารยาท.."

"เอ๋า..ไม่ทวงก็ได้ครับแต่ถ้าไม่มีของฝากผม นอนหน้าห้องน้ำแล้วกันพี่.."

คนเป็นแม่ฟังคำพูดลูกชายแล้วได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ  "ว่าแล้วยังมาทำเป็นพูดดีอีก  เดี๋ยวเถอะ เรานั่นแหละ ที่จะต้องไปนอนหน้าห้องน้ำ ไป พาพี่เค้าขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้ว ขับรถมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวแม่จะเข้าครัวไปเตรียมกับข้าว เข้มหินข้าวเช้าก่อนนะลูกแล้วค่อยนอนพัก ตื่นแล้วจะไปไหนหรือทำอะไรค่อยว่ากันอีกที "

บทสนทนายาวเหยียดนั้นไม่ด้เข้าหูผู้กองหนุ่มเลยแม้แต่น้อย เพราะชายหนุ่มมัวแต่มองไอ้แม้วเขย่ากล่องของฝากเล่นอย่างตื่นเต้น มาสะดุ้งอีกทีก็เมื่อประโยคสุดท้ายลอยเข้าหู

"น้าจัดห้องนอนไว้ให้แล้วนะ เข้มนอนห้องเจ้าเบ๊นซ์แล้วกัน เดี๋ยวเจ้าเบ๊นซ์ย้ายไปนอนห้องพระ จะได้ไม่ต้องอึดอัด.."

"ไม่เป็นไรครับน้าอร นอนห้องเดียวกันก็ได้ ผมง่ายๆสบายๆอยู่แล้ว.."

"จะดีหรือลูก เตียงเจ้าเบ๊นซ์เล็กนิดเดียว เดี๋ยวจะอึดอัดเปล่าๆ เจ้าเนี่ยยิ่งนอนดิ้นอยู่ด้วย"
มากกว่านอนเบียดก็ทำมาแล้ว ผู้กองเข้มร่ำร้องในใจ  แต่ทำได้เพียงตอบไปว่า "ผมนอนพื้นก็ได้ครับ ไม่เป็นไร น้าอรไม่ต้องห่วงหรอกครับ"

ไอ้แม้วที่เริ่มมือซนเปิดกล่องของฝากอยู่แทรกขึ้นมาด้วยใบหน้ายิ้มๆ "แก่แล้วอย่านอนพื้นเลยพี่ เดี๋ยวปวดหลัง ผมนอนพื้นเองก็ได้ครับ"

ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าแม่มัน ผู้กองเข้มก็อยากจะจับไอ้แม้วตีก้นซะให้เข็ด ให้หายหมั่นเขี้ยว แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร  ก็มีคนดุไอ้แม้วแทนเขาแล้ว..
"ตาเบ๊นซ์นี่จริงๆเลย พูดเล่นอยู่ได้ ไป พาพี่เค้าไปอาบน้ำได้แล้ว อ่อ ห้ามนอนต่อด้วย เดี๋ยวจะเผลอนอนยาวแล้วไปโรงเรียนสายอีก เสร็จแล้วลงมาช่วยแม่ทำกับข้าวด้วย"



มันหันมาทำหน้าทะเล้นแล้วยักคิ้วใส่เขา พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาพอให้ได้ยินกันสองคน "โห..เนี่ยผมต้องพาพี่ไปอาบน้ำเลยเหรอเนี่ย..?"

[Little Devil]

  
ค้างงงง

+1

[anocha]

หายไปเกือบเดือนไม่รู้ว่าลืมกันไปแล้วหรือยัง  555
อันที่จริงก็ไม่ได้มีงานยุ่งอะไรหรอกคับ แต่คนเขียนติดเกมส์ในเฟซบุ๊ค ก็เลยอู้ยาว..(มะเคยไปขโมยผักใครน้า เล่นเกมส์ร้านอาหาร)

อันที่จริง พาร์ทนี้ตั้งใจจะเขียนเรื่องแทนกับจอม เขียนไว้บางส่วนแล้ว แต่ไม่ค่อยพอใจ เลยเขียนใหม่ แล้วส่งผู้กองเข้มมาขัดตาทัพไว้ก่อน

ไหนจะมีอีกเรื่องที่ค้างไว้(คาดว่าจะไปจบวาเลนไทน์หน้า) และมีเรื่องยาวอีกเรื่องที่ต้องเขียนให้เสร็จเพราะเป็นเรื่องที่มีเดดไลน์แน่นอน
 สิริรวมแล้ว มีนิยายสามเรื่องที่เขียนค้างไว้อ่ะคับ แหะ แหะ


ในฐานะที่ขี้เกียจสันหลังยาว ก็เลยต้องกระตือรือร้นหน่อยช่วงนี้  ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ อิ อิ เพราะตอนนี้คนเขียนอยู่เลเวล 22แล้ว เอ๊ย !ไม่ใช่ เพราะตอนนี้ คนเขียนต้องรีบปั่นแล้ว เดี๋ยวส่งงานช้าอาจจะโดนประหารด้วยเครื่องประหารหัวชิวาว่าได้

สัญญาคับ ว่าต่อแต่นี้จะอัพให้บ่อยขึ้น ส่วนคืนนี้ บ๊ายๆๆ

[Junrai_Hyper™]

จิ้มๆ

ฉึกกกกกกกกกก

ยังเขียนนิยายอยู่เหรอครับ นึกว่าเลิกไปแล้ว

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก

สู้ๆ นะคร้าบบบบบ