หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[premkoe]

เริ่มจะชอบคู่นี้แล่วเนี้ย

แล้วคู่ แทน ก่ะจอม อ่ะไปไหนแล้วว

[jokirito]

 

[sek-sy]

สั้นอ่ะ
มาต่อเร็วๆนะ
รอตอนสำคัญ อิอิ
 
 

[masanobu]

เพ่ Anocha เขียนได้สุดยอดอีกแระ
ขอบคุงงับ
ว่าแต่  อย่าเพิ่งรีบจบน้า
(เรื่องสั้น กลายเป็นเรื่องยาวก้อได้ ม่ายเห็นแปลก ซีรีส์งัยคับ อิอิ)

เออ เพ่ ผมขอเสนอให้ คิมแบงค์ พีทบอส แทนจอม กะไอเบนซ์
มาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกานนะ ไม่รู้ว่าจะตรงกะที่เพ่พลอทไว้ป่าว
ถ้าไม่ตรงกะพลอทก้อไม่เป็นรัยคับ
แค่ขอเปลี่ยนจากเรื่องสั้น เป็นซีรีส์ นะค้าบบบบบบ
 

[K2KARN]

ถ้าดูออกแล้วไม่ว่าอะไรก็ดีสิ

[tagloveX-Mark]

มาต่อสั้นจัง ยังมะหนำใจเลย แต่รู้ว่าปลอดภัยกันก็ดีและ อิอิ

[┗◎┗◎]

แบงค์ยิ้มให้ คิมยิ้มตอบ น้ำตาไหลเป็นทาง

ดีใจแทนคิม

[DEMON3132]

ตอนนี้แม่แบงค์คงจะดูออกแล้วว่าคิม+แบงค์มีความรู้สึกต่อกันอย่างไร
เลยต้องรอลุ้นอีกว่า พ่อแม่แบงค์จะรับเรื่องแบบนี้ได้หรือไม่ แล้วเรื่อง
จะลงเอยแบบไหน ขนาดพ่อของคิมยังรับเรื่องลูกตัวเองไม่ได้เลย แต่
ก็ไม่แน่ใช่มะเพราะพ่อ+แม่แบงค์เลี้ยงลูกมาด้วยความรัก คงเห็นแก่
ความสุขของลูกมากกว่าสิ่งอื่นใด รอลุ้นต่อไปค่า...... ....

[M@nfaNG]

 

[Resonance]

ตอนนี้เล่นเอาได้อุปกรณ์นึ่งมาอย่างนึงเลยแฮะ "ซึ้ง"   

[j4c9y]

ขอให้คุณแม่ใจดีน้าคร้าบบบ

[LifeTime]

 
ไม่ต้องพูดก็เข้าใจกันได้มากกว่าพูด...และหวังว่าพ่อแม่คงเข้าใจ 

[patz]

คุณแม่น่ารักจังเลยอะ หวังว่าพ่อของแบงค์ก็คงจะไม่ว่าอะไรด้วย

อยากให้พ่อของคิมเข้าใจอะไรแบบนี้บ้างจังเลยอะ

[baros]

 :monkeysad:ดีใจจนน้ำตาไหลที่แบงค์ไม่เป็นไร

[nopkar]

เย้ๆๆๆๆ สบายจายย

[premkoe]

ยังไม่มาอีกหรอ

นานแร้นน๊าาา

[Junrai_Hyper™]

หักมุมซะงั้น

รอตอนต่อไปคร้าบบบ

[Overdose]

ติดตามมาตั้งแต่เป็นเรื่องสั้นแล้วว

ชอบมากก  มาต่อไวๆนา รอยุ่ ^^

[BeeRY]

หลังจากซุ่มอ่านอยู่หลายวัน...
ได้ฤกษ์เม้ท์แล้วคร้า
ชอบมากกกกเลยยยย
ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กสิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ
ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่าความรักเป็นยังไง (ตอนนี้ก็ยังไม่รู้เหมือนเดิมอ่ะแหละ 55+)
อ่านแล้วมีความสุขจังค่ะ...

มานอนห่มผ้าหนาๆรอเหมือนกันค่ะ
ว๊ายยย  หนาวววอ่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคร้า

[anocha]

อีกสิบกว่านาทีก็จะถึงเวลาพักเที่ยงที่รอคอย แต่ผู้กองเข้มก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์เปรมปรีดิ์เหมือนเคย เพราะกำลังรับสายของญาติผู้พี่ที่กำลังอยู่ในอารมณ์เดือดดาล  ชายหนุ่มคุยไปเหลือบมองนาฬิกาไปเป็นระยะๆ  ตั้งใจหาทางสรุปบทสนทนาก่อนที่จะถึงเวลาเที่ยง..

"ใจเย็นๆพี่ ผมว่าเจ้าคิมไม่ไปไหนไกลหรอก คงอยู่ที่โรงพยาบาล ไปเยี่ยมเด็กคนนั้นนั่นแหละ.."

"พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วว่ะ โทรไปมันก็ปิดมือถือ  พี่จะไปตามมันที่โรงพยาบาลก็กลัวมันจะอาละวาดอีก.." น้ำเสียงห้วนๆที่ลอดออกมาทางโทรศัพท์ ทั้งหงุดหงิด ทั้งกังวล

"ไม่ต้องห่วงครับพี่ ที่จริง ผมก็ว่าจะไปคุยกับพ่อแม่ของเด็กคนนั้นอยู่เหมือนกัน ว่าจะเอายังไงเรื่องคดี.."

"เออ..มีอีกเรื่องนึง..พี่หนักใจเรื่องไอ้เจ้าคิมกับเด็กคนนั้นว่ะ.." น้ำเสียงของอาคมฟังดูมีลับลมคมในอย่างประหลาด ราวกับเจ้าตัวลังเลอยู่ว่าจะพูดดี หรือไม่พูดดี..

"ทำไมเหรอครับพี่.."

"ก็ไอ้เจ้าคิมกับเด็กคนนั้นมันไม่ใช่แค่เพื่อนกันน่ะสิวะ   พี่ก็ว่ามันยังไงๆอยู่ตอนที่ไอ้เจ้าคิมพาเด็กนี่มาบ้าน เห็นมันปิดห้องอยู่ด้วยกันเงียบๆตั้งนานสองนาน แต่พี่ดันไม่เอะใจเพราะเห็นท่าทางมันก็เป็นเด็กผู้ชายกันทั้งคู่  นึกไม่ถึงว่ามันจะแอบชอบกัน...
พี่จะทำยังไงมันถึงจะเลิกเป็นแบบนี้วะ.."

นั่น..เอาแล้วไง ผู้กองเข้มแอบคิดในใจ ถ้าซื้อล็อตเตอรี่กรูก็ถูกรางวัลที่หนึ่งไปแล้ว กระนั้นผู้กองเข้มก็ได้แต่ปลอบประโลมอีกฝ่ายให้บรรเทาความขุ่นใจลง

"เอ่อ..อย่าคิดมากเลยพี่..เอาไว้จบเรื่องนี้ก่อนค่อยพูดค่อยจากันก็ได้.."

"หรือว่าพี่จะส่งมันกลับไปอยู่ที่สิงห์บุรีดีวะ.. ให้มันแยกกันอยู่ เดี๋ยวมันก็เลิกกันไปเอง.."

"ที่เจ้าคิมมันย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ เพราะอยู่ที่สิงห์ก็ไม่มีโรงเรียนที่ไหนรับเข้าเรียนแล้วไม่ใช่หรือครับ"

ผู้กองเข้มเตือนความจำให้อีกฝ่าย  ถึงวีรกรรมลือลั่นของเด็กแสบประจำจังหวัด   ที่สำคัญชายหนุ่มคิดว่า ว่าต่อให้ย้ายคิมหันต์ไปอีกซีกโลก ก็คงไม่มีทางรักษาอาการนี้ได้แน่ๆ ขนาดกรู กรูก็ยังไม่หายเลย ไอ้โรครักใครจนไม่ลืมหูลืมตา ถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้น่ะ..

กระนั้น เจ้าตัวก็เลี่ยงที่จะไม่ทำร้ายน้ำใจอีกฝ่าย ได้แต่พยายามชี้ชวนให้อาคมเข้าใจลูกชายให้มากที่สุด


"ตอนนี้อารมณ์มันกำลังแรง ค่อยพูดค่อยจากันดีกว่าพี่.. เดี๋ยวมันจะยิ่งเตลิดไปกันใหญ่.."

"โคตรเหง้าเราก็ไม่เคยเห็นจะมีใครเป็นตุ๊ดเป็นกะเทย ไม่รู้มันไปเอาเชื้อบ้าๆนี่มาจากไหน.. หรือตายายมันเลี้ยงไม่ดีวะ..มันถึงได้วิปริตผิดเพศอย่างนี้.."


อาคมโทษฝนโทษฟ้าไปตามเรื่อง ไม่ว่าเกิดปัญหาอะไร ไม่มีทางที่เจ้าตัวจะยอมรับว่าเป็นความผิดของตัวเอง

ผู้กองเข้มถอนใจ ป่วยการจะอธิบายให้คนใจแคบและดื้อรั้นอย่างอาคมฟังในตอนนี้...   นอกจาก แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน ..


"เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมไปดูเจ้าคิมก่อนแล้วกันว่าอยู่ที่โรงพยาบาลหรือเปล่า แล้วเดี๋ยวผมโทรบอกพี่อีกที..ตอนนี้ขอผมคุยธุระสำคัญก่อนนะพี่..


ผู้กองเข้มถอนหายใจเมื่ออีกฝ่ายยอมวางสายไปจนได้หลังจากบ่นว่าเรื่องลูกชายมากว่าครึ่งชั่วโมง..

ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างนักใจ  พยายามจินตนาการว่า  ถ้าเกิดคุณแม่สุดที่รักของตัวเองได้รู้ว่า   ลูกชายมีแฟนเป็นเด็กผู้ชายที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แล้วจะเกิดอะไรขึ้น...

อาจจะตัดออกจากองมรดก แล้วเฉดหัวไปอยู่กระท่อมปลายนา หรือไม่ก็ลมใส่ไปเลยก่อนที่จะทันได้พูดอะไรด้วยซ้ำ..

ชายหนุ่มสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากหัว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาโทรหาไอ้ตัวป่วนที่เจ้าตัวคิดถึงแทบขาดใจ ชายหนุ่มเอาหัวแม่มือคลึงระหว่างหัวคิ้ว..ไม่อยากบอกข่าวร้ายให้ไอ้แม้วฟังเลย..


"ฮัลโหลครับลูกพี่.." คนไกลรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงทะเล้นตามเคย ชายหนุ่มอมยิ้มน้อยๆ เมื่อไหร่จะได้เห็นหน้ากันเสียทีนะ..

"ทำอะไรอยู่ เราน่ะ.."

"โหลดคลิปโป๊มาดูอยู่ครับพี่..."

"เฮ้ย! ไอ้บ้า นี่เอ็งอยู่ที่โรงเรียนไม่ใช่เรอะ." ผู้กองเข้มโวยวายใส่โทรศัพท์ อยากจะยื่นมือไปเขกหัวมันผ่านโทรศัพท์จริงๆ

"เอ๋า..ก็โหลดดูในมือถือไงพี่..ถึงจะเป็นแม้วก็ทันสมัยนะครับ  มีแต่พี่แหละใช้ NOKIA 3310 อยู่ได้ เอาไปทำกระติกน้ำได้แล้ว.."

"ไม่ซื้อโว้ย ใช้อันเดิมดีแล้ว ประหยัด" ชายหนุ่มพูดอย่างฉุนๆ ลืมไปสนิทใจว่าถูกหลอกให้เปลี่ยนเรื่องไปอย่างเนียนๆ..

"งก..." เบ๊นซ์พูดลอยมาตามโทรศัพท์  ทำให้คนฟังหมั่นเขี้ยวเหลือทน..

 "ก็งกเพราะเอ็งนั่นแหละ เก็บเงินไว้เผื่ออนาคตเราสองคนไง.."
                            
                  
                 .........
 
  
    
"เอ้า! เงียบไปทำไมล่ะ.." ผู้กองเข้มกระเซ้า นานๆจะเห็นเด็กช่างจ้อ เงียบไปซักที..

"แหม..คนเราก็ต้องมีเขินบ้าง อะไรบ้าง.."

ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ    "อย่างเอ็งเนี่ยนะทำเป็นเขิน นึกว่าทำหน้ามึนเป็นอย่างเดียว"

"ขอบคุณครับที่ชม.." อีกฝ่ายตอบกลับมาหน้าตาเฉย... แล้วมันก็กลับมาทำมึนอีกจนได้..

"ไม่ได้ชมโว้ย กำลังด่าอยู่..."

"...อ่าว ไม่ได้ชมหรอกเหรอครับ แหม.. อุตส่าห์ดีใจ..

ชายหนุ่มหัวเราะขำ ก่อนจะนึกได้ว่าควรเข้าเรื่องเสียทีเพราะถูกชวนคุยเถลไถลไปไกล ชายหนุ่มติดนิสัยที่จะโทรไปหาเบ๊นซ์ทันทีที่พักเที่ยง และไอ้แม้วก็จะชวนคุยติดลมไปเรื่อยจนลืมกินข้าวกินปลากันทั้งสองฝ่าย.. ถ้าไม่คอยดูนาฬิกา จะเผลอคุยจนหมดชั่วโมงไปโดยไม่รู้ตัว   ผู้กองเข้มต้องคอยเตือนตัวเองเป็นระยะๆ ลำพังตัวเองอดข้าวยังไม่เท่าไหร่ แต่ยอมให้ไอ้แม้วต้องมาพลอยอดไปด้วยไม่ได้จริงๆ..

"เบ๊นซ์ คือ..พี่มีอะไรจะบอกน่ะ.."

"จะบอกว่าผมหล่อใช่มั้ยครับ.."

"ไม่ใช่โว้ย ไอ้นี่" ผู้กองเข้มถอนใจ อยากจะขำ ก็ขำไม่ออก..

"คือ...พี่จะเลื่อนวันลาพักร้อนไปอีกหนึ่งอาทิตย์ พอดีมีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อย ก็เรื่องญาติพี่นั่นแหละ..."


                       ............



"อย่าเงียบไปเฉยๆแบบนี้สิวะ พี่ใจคอไม่ค่อยดี.."  ชายหนุ่มรีบพูดอย่างว้าวุ่นใจ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ตอบกลับมาอยู่ดี


                      ..............




"งอนเหรอครับ พี่เข้มขอโทษ.." ผู้กองเข้มทำเสียงออดไปตามสาย กลัวใจอีกคนจะงอนตุ๊บป่องจนไม่ยอมพูดด้วย...


"เปล่าครับพี่ ผมแค่.." หนุ่มน้อยเงียบไปชั่วอึดใจ เหมือนกำลังคิดหาคำพูดที่ตรงกับความรู้สึกของตัวเอง "ผิดหวังนิดหน่อยอ่ะ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันซักที.."


"พี่ขอโทษ.."


"ขอโทษทำไมครับ ผมไม่ได้โกรธซะหน่อย แค่ คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึงพี่เข้มที่สุดในโลก.."




                          ..............


"อ้าวทำไมเงียบไปล่ะครับ"    ไอ้แม้วย้อนมาตามสาย เพาะผู้กองเข้มกลับเป็นฝ่ายพูดไม่ออกไปเสียเอง ชายหนุ่มหลับตาลง..รู้สึกจุกอกเพราะคำว่าคิดถึง..   แค่คำเดียว   แต่ดูเหมือนได้ยินเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ..


"พี่ก็คิดถึง คิดถึงมากๆเลยรู้มั้ย เพราะเบ๊นซ์คือหัวใจของพี่ แต่พี่มีธุระด่วนจริงๆ ..เอางี้ เพื่อเป็นการไถ่โทษ อนุญาตให้สั่งของฝากเพิ่มเป็นสองเท่าเลยอ่ะ.."


ผู้กองเข้มยิ้มเขินตัวเอง นานๆจะได้พูดคำเพราะๆกับเขาเสียที โดยเฉพาะถ้อยคำบางคำ ที่สงวนไว้ให้ไอ้แม้วนี่เท่านั้น..


"งั้นเอาซีดีโป๊ ซักโหลนึงละกันพี่ เอาฝรั่งนะ ญี่ปุ่นไม่เอา รำคาญเซ็นเซ่อร์.."

"ไอ้...เด็ก..เว.." ดีที่ผู้กองเข้มยั้งปากไว้ทัน กำลังซึ้งอยู่แท้ๆ ชอบชักใบให้เรือเสียอยู่เรื่อย..

"ไม่เอาไปฝากโว้ย ผิดกฏหมาย เดี๋ยวเอ็งใจแตกหมด..อยากได้อะไรก็บอกมาแต่ไม่ใช่สื่อลามก เข้าใจมั้ย?"  


ผู้กองเข้มยื่นคำขาด เหนื่อยใจกะไอ้แม้วนี่จริงๆ..
 
"งั้นเอาอะไรก็ได้พี่ พี่ให้อะไรผมเอาหมดแหละ.."

"ตัวกับหัวใจพี่เป็นไง เดี๋ยวผูกโบว์ไปให้.."

"โห..เป็นของฝากที่โคตรจะมีค่าเลยครับ ทั้งเก่า ทั้งแก่..."


"ไอ้..."ผู้กองเข้มพูดได้เพียงเท่านั้น..ก็ดันไปรักมันเองนี่นะ ก็เลยต้องมานั่งให้มันย่ำยีหัวใจเล่นแบบนี้..


"เอาน่า จะแก่ยังไงผมก็รักของผม.." ไอ้แม้วพูดอ้อนๆ ทำเอาคนฟังส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ไอ้นี่..ตบหัวแล้วชอบลูบหลัง..


"นึกว่าจะไม่มีคำนี้ให้ชื่นใจซะแล้ว.." ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน ก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ

"ไปกินข้าวได้แล้วไป๊ จะได้โตไวๆ แล้วพี่จะโทรหาอีกตอนเลิกเรียน.."


"คร้าบบบบ..บ๊าย บาย จุ๊บๆ.."

ก่อนจะวางสายมันก็ยังไม่วายหยอดให้คนฟังต้องยิ้มหน้าบานจนได้  ผู้กองเข้มมองโทรศัพท์

อย่างน้อย... คำรักที่ได้ฟังทุกวันก็ช่วยปลอบประโลมให้ผ่านคืนวันยาวนานไปได้โดยไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

จิ้มๆๆๆ

 

[thboy_t]

คู่นี้หวานได้ใจจริงๆครับ

[gboy]

 
ผู้กองรับศึกสองด้าน
น่าสงสารจัง

[mecon]

"โห..เป็นของฝากที่โคตรจะมีค่าเลยครับ ทั้งเก่า ทั้งแก่..."
>> ว่าซะเสียเซลฟ์

"เอาน่า จะแก่ยังไงผมก็รักของผม.."
>>ปากหวานน่า เป็นที่ซู้ดดดด 

ส่วนเรื่องคิม อาคมก็นะ กินยาแล้วหายอย่างผู้กองว่าก็ดีนะสิ
จะทำไรได้อุ่ะ นอกจากทำใจในสิ่งที่ลูกตัวเป็นก็เท่านั้น ยอมรับค.จริงซะเหอะ
+1 คะ

[Cha Ris Ma]

ไอ้แม้วมันน่ารักอย่างงี้ผู้กองจะไปใหนรอด
 

[wan]

แสบ ซ่า ท้า กวน จริง ๆ น้องเบนซ์ เนี่ย หยั่งงี้มั่งผู้กองเข้มถึงได้ ทั้งรักทั้งหลง

ขอบคุณนะครับ คุณanocha  เป็นกำลังใจให้เช่นเคย +1 แต้มอีกด้วย

[BeeRY]

น้องเบนซ์นี่น่าเอามาเลี้ยงที่บ้านจริงๆเลย

น่าร๊ากกกกก ที่ซู้ดดดดดด

สงสารคิมจังที่พ่อยังไม่เข้าใจ

พี่เข้มก็น่าเห็นใจค่ะ เข้าใจความรู้สึกเลย...

คิดถึง อยากเจอหน้า แต่ทำได้แค่โทรคุยกัน

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์และทุกคู่ในเรื่องเลยนะคะ

[dahlia]

นี่ก็อีกคู่ กว่าจะได้เจอกัน รักทางไกลเหนื่อยหัวใจจริงๆๆ

[anocha]

พักนี้อาจจะลงได้ไม่ปะติดปะต่อนะครับ ทำงานหนักอ่ะ.. ไม่มีเวลาแอบพิมพ์เลย 555
พิมพ์ปุ๊บก็โดนเรียก พิมพ์ปุ๊บก็โดนเรียก  บางทีพิมพ์ไปแค่สองบรรทัด แล้วก็ลุกไปทำงาน กลับมาพิมพ์ใหม่ก็ลืมไปแล้วว่าจะพิมพ์อะไร 555

นี่เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี(มากๆ)เลยนะครับ เอาเวลางานมาเล่นเน็ต...

พักนี้จิตตก  ขอบ่นนิดนึงนะครับ   เหนื่อยง่ะ..เหนื่อยมากๆเลย ทำไมทำงานมันถึงได้เหนื่อยอย่างนี้(วะ)  
ตอนเรียน ฝันไว้หลายอย่างเลยว่าจะทำนู่นทำนี่ แต่พอทำงานเข้าจริงๆ ไอ้ที่ฝันก็กระเด็นไปจากหัวหมดเลย..

ถ้าไม่ได้เขียนนิยายลงในบอร์ด เพื่อหล่อเลี้ยงความฝันเล็กๆที่อยากจะเป็นนักเขียน ชีวิตก็คงเหี่ยวเฉา(มากๆ..)

ไม่ได้เจอหน้าเพื่อน ไม่ได้ไปเที่ยว ไม่ได้ออกกำลังกาย วันๆได้แต่นั่งหน้าคอมพ์ ซึ่งไม่ได้เขียนอะไรที่ตัวเองอยากเขียน แต่ต้องทำงานส่งเจ้านาย หนังสือกองพะเนินที่อยากอ่านนักอ่านหนา ก็ได้แต่มองตาละห้อย เพราะไม่มีเวลาอ่านจริงๆ อุตส่าห์มาทำงานสำนักพิมพ์ นึกว่าจะได้อ่านหนังสือ(ฟรี)  ที่ไหนได้ ไม่มีเวลาเลยง่ะ..


ความฝันที่จะเป็นนักเขียนก็นู่นเลยครับ เก็บเข้ากรุไปตั้งนานแล้ว เป็นผู้ใหญ่นี่มันลำบากอย่างนี้เองเนาะ..

แต่ให้กลับไปเป็นเด็กอีกก็ไม่เอานะ ...ไม่อยากแบมือขอเงินใคร 555

ทำเป็นบ่นไปอย่างนั้นแหละครับ เสร็จแล้วก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไปอยู่ดี...

ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะครับ  กับมิตรภาพดีๆ และกำลังใจ

แบบว่า พอเหนื่อยๆจากงาน พอคิดได้ว่า เอ๊อ..เราก็มีเพื่อน(คุย) อีกหลายคนในเน็ต  ก็ถือว่าไม่ได้เหงาซะทีเดียว..

ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ สารภาพว่ายังคิดไม่ออกว่าจะเขียนไรดี..


ฝันดีครับ



 

[sek-sy]

^
^
^
^
จิ้ม:z13:
พ่อของคิมใจแคบมาก
ไม่นึกโทษตัวเองเลย
คอยแต่จะทำร้ายจิตใจลูก
สงสารคิมจัง
 
ว่าแต่คู่ของผู้กองเข้ม+เบนซ์นี่ หวานซะ คริๆ
มาต่อเร็วๆนะ