หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[a_tapha]

   มะอยากให้จบเลย

[bixzz]

เห็นด้วยว่ายังไม่อยากให้จบเลย...สนุกมากครับ
ตอนของคิมและแบ๊งค์นี่ก็ช่างบีบหัวใจดีจริงๆ  อ่านแล้วลุ้นมากมาย
...รออ่านต่อนะครับ

[Dee^daY]

มันยังไง..มันยังไง

[McDeliVery]

เฮือก!!!


 

[tagloveX-Mark]

โหย จะจบแล้วเหรอคับ แบงค์เป็นงัยบ้างเนี่ย คิมรีบไปหาเร็ว (แต่ห่วงตัวเองบ้างก็ดีนะ เหอ ๆ ใจร้อนเจง ๆ )
+1 ให้คับ รอตอนต่อไปนะค้าบ ^^

[White..BroccO]

เศร้า และ โศก 

[DEMON3132]

+1 ให้น้อง anocha ตอนนี้กำลังเข้มข้น บีบคั้นจิตใจคนอ่านมาก
ยังไม่รู้เลยว่าแบงค์เป็นยังไงบ้าง คิมเป็นเด็กก้าวร้าวก็มีที่มาจากการ
ขาดความอบอุ่น และถูกบังคับจากพ่อนั่นแหละ พ่อคิมคงต้องคิดใหม่
และปรับใจตัวเอง ยิ่งไปตบตีด่าว่าหาว่าลูกตัวเองวิปริตยิ่งไปกันใหญ่
คิมคงจะเตลิดไปไกลกว่าที่จะคาดคิดแน่นอน หากทางแบงค์กีดกันด้วยนะ
จะกลายเป็นเรื่องเศร้าหนัก ......น้องบอกว่าใกล้จะจบแล้ว สรุปว่าจะจบ
แบบไหนล่ะ แบบเศร้า+น้ำตานองหน้าเพราะความทุกข์ ไม่เอานะ ....

[anocha]

"แบ็งค์...ตอนบ่ายพ่อจะเข้ามาเปลี่ยนให้แม่กลับไปดูร้าน..แบ็งค์อยากได้อะไรมั้ยลูก..หรืออยากจะกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย แม่จะได้ให้พ่อเค้าซื้อเข้ามาให้"

พิมพ์อรเอ่ยปากถามหนุ่มน้อยที่นอนซมอยู่บนเตียงอ่อนโยน   ตามองใบหน้าซีดเซียวซบอยู่กับหมอน   ผ้าพันแผลพันรอบศีรษะยิ่งทำให้ใบหน้าเล็กๆนั้นดูน่าเวทนาขึ้นไปอีก..

"ไม่ดีกว่าครับ..แค่นี้พ่อกับแม่ก็วุ่นวายมากแล้ว.." หนุ่มน้อยตอบกลับมาด้วยเสียงอ่อยๆอย่างรู้สึกผิด ที่ทำให้พ่อและแม่ต้องผลัดกันมาเฝ้าไข้ที่โรงพยาบาล ทั้งที่ภาระดูแลร้านก็ล้นเต็มมือ ไหนจะต้องเป็นห่วงจนแทบไม่ได้เป็นอันกินอันนอน
 

พิมพ์อรส่งยิ้มอ่อนโยนให้ลูกชาย ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่คาดคั้นหรือซักไซ้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จนกว่าลูกชายจะหายดีและสบายใจจนเล่าออกมาเอง..
 

"เอาการ์ตูนหรือขนมมั้ย..พอพ่อมาอยู่ด้วยแล้วเกิดเบื่อไม่มีอะไรจะทำ แม่ไม่รู้ด้วยนะ.."
 
"ตอนนี้ก็เบื่อแล้วครับเนี่ย..เมื่อไหร่หมอจะให้กลับบ้านซักทีล่ะครับ.." หนุ่มน้อยส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้เป็นการออดอ้อน   เรียวปากบางเป็นสิ่งเดียวบนใบหน้าที่พอจะมีสีสันอยู่บ้าง..
 
"ยังกลับไม่ได้ลูก..หมอบอกว่าต้องอยู่ดูอาการก่อนอย่างน้อยหนึ่งวัน ถ้าแบ็งค์ปวดหัว มึนหัว  ตาพร่า หรือคลื่นไส้ ต้องรีบบอกแม่หรือบอกหมอนะลูก.."

พิมพ์อรกำชับลูกชาย  หลังจากซักถามหมอมาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่า  อาการข้างเคียงใดบ้างที่เป็นสัญญาณเป็นอันตรายจากการบาดเจ็บที่ศรีษะ


"ครับ.." หนุ่มน้อยรับคำแล้วเงียบไป ไม่ออกปากเซ้าซี้อะไรอีก  

พิมพ์อรมองหน้าลูกชาย อาจเป็นเพราะยังตกใจไม่หายหรือเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น   เธอจึงได้เห็นร่องรอยกังวลในดวงตาคู่นั้น


"อ้อ.อาจารย์มัลลิกาโทรมาบอกแม่ว่า..ตอนเย็นจะมาเยี่ยม เห็นว่าเพื่อนๆในห้องก็จะมาด้วย แม่ให้พ่อเอาขนมที่ร้านมาฝากอาจารย์ดีกว่า.."  พิมพ์อรชวนคุย   สังเกตเห็นว่าว่าหน้าลูกชายมีสีเรื่อขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังเดาไม่ออกอยู่ดีว่าคนเจ็บกังวลหรือรอคอยอะไรอยู่..


"แบ็งค์มีอะไรหรือเปล่าลูก.."


"เปล่าครับ.." หนุ่มน้อยตอบอายๆ พิมพ์อรรู้สึกว่าลูกชายกำลังมีความลับบางอย่าง..
 
"คอยใครมาเยี่ยมหรือเปล่าเอ่ย..." เธอออกปากกระเซ้าคนเจ็บ ตั้งแต่เล็กจนโต ลูกชายของเธอไม่เคยโกหกเธอได้เลยสักครั้ง  ชวนไปคุยเรื่อยๆ   เดี๋ยวเจ้าตัวก็หลุดปากออกมาเองจนได้ทุกที...


เสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะสนทนาของสองแม่ลูก   พิมพ์อรรีบกระวีกระวาดไปเปิดประตู ด้วยเข้าใจว่าคุณหมอเจ้าของไข้เข้ามาตรวจดูอาการของลูกชายอีกรอบ  แต่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ทำให้พิมพ์อรอุทานอย่างแปลกใจ..

เด็กหนุ่มตัวโตหอบสังขารมาในสภาพปุปะยับเยิน   รอยฟกช้ำบนใบหน้ายิ่งเห็นชัดขึ้นหลังจากผ่านไปแล้วหนึ่งคืน  เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงเก่าๆดูทั้งน่าขำทั้งน่าเวทนา..


"อ้าว..คิมมาได้ยังไงเนี่ย? ค่อยยังชั่วแล้วหรือจ๊ะ?"
 
เด็กหนุ่มไม่ตอบเธอ   แต่สายตาที่มองมาทำให้พิมพ์อรเข้าใจได้ว่า  เจ้าตัวกำลังขออนุญาตเข้าไปในห้อง
 อาจเป็นเพราะสายตาเคอะเขินที่ฉายอยู่บนใบหน้าคมดุ ทำให้พิมพ์อรรู้สึกว่าเด็กคนนี้อ่อนโยนกว่าท่าทางแข็งกระด้างที่เจ้าตัวแสดงออก..

เธอยิ้มพลางพยักหน้าให้กับเด็กหนุ่มอย่างใจดี แล้วเอ่ยปากเชื้อเชิญให้เข้ามาในห้อง..

"เข้ามาก่อนสิจ๊ะ  เจ้าแบ็งค์กำลังตื่นอยู่พอดี.."


คิมหันต์ยังคงเงียบตามเดิม  แต่ส่งยิ้มอายๆมาให้    พิมพ์อรเบี่ยงตัวหลบจากประตูเพื่อให้เด็กหนุ่มเดินเข้ามาในห้อง
เธอมองตามหลังคิมหันต์ที่เดินรี่ไปยืนเกาะข้างเตียงคนป่วยโดยเร็ว และพิมพ์อรก็รู้ในนาทีนั้นเองว่าลูกชายของเธอกำลังคอยใครอยู่   สีหน้าคนเจ็บแช่มชื่นขึ้นมาทันตา...
 

พิมพ์อรเดินอ้อมมายืนที่เตียงคนไข้คนละฝั่งกับคิมหันต์.. ทั้งคนเจ็บและคนมาเยี่ยมยังไม่ปริปากพูดคุยอะไรกัน..
แต่สายตาที่เด็กหนุ่มทั้งคู่มองกัน  แทนคำพูดทั้งหมดที่มี....


 พิมพ์อรมองกลับไปกลับมาระหว่างคนเจ็บกับคนที่ยืนเกาะข้างเตียง  สายตาของคิมหันต์   เหมือนคนที่ได้เห็นแสงแรกของวันใหม่...
 





แบ็งค์ส่งยิ้มกว้างให้คิม    และอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบกลับมา.. ทั้งที่น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทางยาว....
 

[anocha]

ตอนแรกคิดว่าจะชวนคุยกับคนอ่านทุกๆคอมเม้นต์ แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เพราะช่วงนี้งานหนักครับ ทำ 8โมง เลิกทุ่มนึงทุกวัน
มีเวลาปั่นนิยายแค่วันละ 1 ชม. ก็เลยไม่มีเวลาตอบเม้นต์ แหะ แหะ..(ขอโทษก้าบ..ผู้น้อยสมควรอาย..)

ขอบคุณนะครับสำหรับทุกคนที่เข้าไปโหวติให้อีตาคิม จนได้รางวัลเรื่องสั้น..แล้วยังมีน้ำใจมาแจ้งข่าวในกระทู้อีก..
สารภาพตามตรงว่ามีเวลาเล่นเน็ตน้อย แทบจะไม่เข้ากระทู้อื่นเลย ตั้งหน้าตั้งตาปั่นนิยายตัวเองอย่างเดียว

แต่ก็แอบไปอ่านเรื่องสั้นทุกเรื่องที่เข้ารอบแล้วเหมือนกัน น่ารักทุกเรื่องเลยอ่ะครับ ชอบเรื่องจดหมาย..เหตุความรัก(แนะนำๆให้ไปอ่าน อยากเขียนอย่างนั้นได้บ้างจัง)
ะ
ก็เลยเสนอชื่อนี้ไป..แล้วก็ไม่ได้ชื่อใครอีก เพราะไม่ค่อยได้อ่าน

ไม่นึกไม่ฝันเลยนะเนี่ยว่าจะได้รางวัล...ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ดีใจอ่ะ เลยไปกินเหล้าฉลองที่อตก.5555(เกี่ยวกันมั้ย?)

ที่บอกว่าใกล้จะจบแล้ว ก็เพราะว่าน่าจะเหลือคู่ละ 3-4 ตอน (จำได้ว่าเคยบอกแบบนี้ไปทีนึง แต่ต้องการเก็บรายละเอียดของแต่ละตัวละครมากกว่านี้ เลยตัดสินใจเขียนเพิ่ม แต่อันนี้เป็นแผนการเขียนที่วางไว้คร่าวๆนะครับอาจจะยาวหรือสั้นกว่านั้นนิดหน่อย)


ตอนหน้าจะเป้นตอนของผู้กองเข้มกับเบ๊นซ์นะครับ...  คืนนี้ ไปลอยกระทงในตุ่มน้ำก่อนล่ะ..บ๊าย บาย..

[andy_kwan]

 
จิ้มคนแต่ง   +1ให้กับความน่ารักของคุณแม่พิมพ์อร
สงสัยคุณแม่จะได้ลูกเขยในไม่ช้านี้

[Cha Ris Ma]

 

 ::คุณแม่คงรู้แล้วว่าจะได้ลูกชายเพิ่มอีกคน

อ่านตอนนี้แล้วทำให้เห็นถึงความแตกต่างของ 2 ครอบครัวอย่างชัดเจน

+1 น้องแบ็งค์ปลอดภัย และน่ารักเหมือนเดิม ให้ตามสัญญา

[HydrA]

ชอบตอนที่บรรยายคิมกับแบงค์มอง
ซึ่งกันและกันโดยไม่มีคำพูดอะไรจังเลยแบบว่ามันเต็มไปด้วยความรักอ่ะ

[gboy]

 
 
 

[everytime]

  อย่างน้อยขอให้แม่ยายยยใจดีและเข้าใจด้วยยยละกานนนนน

[mecon]

  แค่สายตาสองคู่คุณแม่คงไม่ต้องให้ลูกเล่าอะไรแล้วนะคะ
คนอ่าน กระซิกๆ ซึ้งจัง โธ่ๆเจ้าคิมมาทั้งๆที่ตัวเองก็ยังไม่หาย
แบบนี้น่าจับแอดมิทอีกเตียงเลยนะเนี่ย
+1 จัดให้คะ คนแต่งลอยในตุ่ม คนอ่านลอยในกะละมัง = ='

[blackberry2214]

เขียนได้เหนภาพมากๆ


น่ารักโคด คู่นี้

[namtaan]

แบงค์เป็นดั่งแสงแรกของชีวิตคิมเลยหละสิ
แม่เห็นแล้วคงเข้าใจเกือบทุกอย่างแล้วมั้ง
บวก 1 แต้มค่ะ สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ 

[dahlia]

ต่างคนต่างเป็นแสงทองของวันใหม่ให้กันและกัน
ผ่านเหตุการณ์นี้ไป คิมหันต์ คงได้เรียนรู้อะไรๆ หลายอย่าง  

[bixzz]

+1 ให้คุณ anocha รับวันลอยกระทงแล้วนะครับ
ขอบคุณนะครับที่ยังเข้ามาลงเรื่องต่อแม้งานจะหนักมาก ส่งกำลังใจให้ครับ
...คุณแม่ของแบ๊งค์เยี่ยมมากๆ และน่าจะเป็นผู้ที่ทำให้เรื่องยุ่งๆ คลี่คลายลงได้นะครับ

[SoN]

^^

[krappom]

ดีใจอ่ะ
ตอนแรกก็แอบกลัวว่าแบ๊งค์จะความจำเสื่อมอะไรหรือเปล่า
แต่ดีใจที่แบ๊งค์ฟื้น
 

[hene2526]

  ดีใจด้วยคร้าบบ

[thaitanoi]

ดีใจด้วยที่แบงค์ดีขึ้น แม่ของแบงค์คงจะดูออกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคิมกับแบงค์ ขอบคุณนะครับ

[wan]

คำพูดร้อยพัน ก็ไม่เท่าสายตา ที่ส่งออกไป

คุณแม่ก็ดีได้ใจ +1 ให้แม่แบงค์นะครับ

[InLuSt]

ในมี่สุดก็ตามอ่านจนทัน
ทำเอาน้ำตาร่วงกันเลยทีเดียว...
ขนาดอ่านตอนง่วงๆนะเนี่ย....
เขียนดีมากมายจริงๆ...
รับรองคุณภาพจากเล้า...(ของแท้ต้องมีเป็ด3ตัว)...555

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ



 

[beernp]

รออ่านนะครับ

[mist]

เล่นแสดงออกกันอย่างนี้ คุณแม่จะว่าไงมั่งเนี่ย

[Dee^daY]

ความรัก..ขอแค่เข้าใจทุกอย่างก็..สวยงาม

[McDeliVery]

เล่นแสดงออกกันอย่างนี้ คุณแม่จะว่าไงมั่งเนี่ย

คาดว่าคุณเเม่คงเปิดทางเเน่ ๆ เลยครับ สาธุ! 

ป.ล. เเค่สายตาที่มองกัน ก็ซึ้งเเล้ววว