สารภาพตามตรงว่าเกือบเขียนเรื่องนี้ไม่จบ ถ้าไม่ได้ไอเดียจากคนอ่านนี่แหละ..ที่ช่วยให้เอาชีวิตรอดจากนิยายเรื่องนี้ได้
อยากคุยเรื่องนิยายเรื่องนี้น่ะ ชวนคุยได้มั้ย เป็นเรื่องที่หลายคนอาจจะไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ แต่เราตั้งใจเขียนเรื่องนี้มากเลยนะเนี่ย
ปรกติจะวางแผนไว้ชัดเจนว่าจะเขียนอะไร มีเหตุการณ์อะไรบ้างในเรื่อง ต้องเขียนกี่ตอน แต่เรื่องนี้ เขียนตอนจบแล้วแก้ไปแก้มาอยู่หลายรอบ เพราะไม่ถูกใจตัวเองซะที โดยเฉพาะตัวเอกของเรื่องที่พูดน้อย ถ้าใส่ไดอะล็อกให้มากไป ก็จะขัดกับคาแร็คเตอร์ที่วางไว้ บวกกับนิสัยที่ไม่ค่อยจะน่ารักของตัวเอก ทำให้ยากที่จะดำเนินเรื่องเพื่อที่จะทำให้คนอ่านรู้สึกชอบหรือคล้อยตามได้..
สารภาพอีกข้อนึงว่า เวลาเขียนNC คนเขียนไม่เคยอ่านทวนหรือกลับไปแก้เลยสักครั้ง เพราะเขิน ทำให้ผิดพลาดตกหล่นบ่อยที่สุด ส่วนฉากอื่นๆก็จะกลับไปแก้บ้างซัก 2-3 รอบ (แต่ก็พิมพ์ผิดอยู่ดี..
ผู้น้อยสมควรอาย..)
อันที่จริงแล้ว คนเขียนค่อนข้างจะตั้งอกตั้งใจกับการเขียนนิยายทุกเรื่องนะ (ถึงจะไม่ได้ตังก็เหอะ
) เพราะเป็นงานอดิเรกที่รักจริงๆ ถึงจะเป็นเรื่องสั้นที่ค่อนข้างจะเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน แต่คนเขียนก็พยายามที่จะถ่ายทอดให้ได้อรรถรสที่สุด ถึงจะมีบางตอนที่เนื้อเรื่องคล้ายกันบ้าง(เพราะพล็อตมันสั้น) แต่เหตุผลและที่มาที่ไป รวมถึงบรรยากาศในเนื้อเรื่องก็แตกต่างกันแน่นอน ตัวละครทุกตัวที่เขียนถึง เราก็พยายามสร้างให้มีชีวิตชีวาให้ได้มากที่สุดเท่าที่เนื้อเรื่องสั้นๆจะนำเสนอได้
อยากจะบอกว่าขอบคุณทุกคอมเม้นต์เลยนะคับที่เป็นกำลังใจให้คนเขียน และทำให้คนเขียนยิ้มได้..สัญญาคับว่าจะเขียนต่อไปเรื่อยๆ ถ้าคนอ่านยังไม่เบื่อซะก่อน.. มีอะไรก็ติชมซักถามได้นะคับ คนเขียนก็จะเอาไปปรับปรุงแก้ไขในเรื่องต่อๆไป
ศุกร์หน้า เจอกับเรื่องใหม่ สำหรับคืนนี้ ฝันดีนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
