หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[BENIE]

  ตกลงมันยังไงกันเนี้ย

 

[Seoul In Love]

>...ฟิล์ม...<
   
“ทำเหี้ยอะไรเพื่อนกูวะ!!” ผมร้องตะโกนดังลั่นพร้อมกับวิ่งเข้าไปช่วยไอ้แดน จำไม่ได้ว่าซัดหมัดออกไปกี่หมัดแต่ตอนนั้นแรงมีเท่าไหร่ผมใส่ไม่ยั้ง กว่าที่พวกไอ้คริสจะตามออกมาพวกห่านั่นก็แทบจะวิ่งหนีกันหมดแล้ว

“แดน!” ไอ้เป้รีบเข้าไปพยุงไอ้แดนขึ้นจากพื้น เท่าที่เห็นคือหัวแตกแน่ๆ ล่ะครับ เลือดไหลเปรอะลงมาตามขมับเลยทีเดียว

“สัตว์เอ้ย!” ไอ้น้ำมันสบถเสียงลั่นเลย “พวกเหี้ยนั่นมันใครวะ” มันหันมาถามไอ้แดนซึ่งตอนนี้มีไอ้เป้กับไอ้นัทพยุงเอาไว้คนละด้านครับ

“กูไม่รู้” ไอ้แดนมันตอบเสียงแผ่วเลย “จะเป็นลมว่ะน้ำ” พอไอ้แดนพูดอย่างนั้นไอ้น้ำนี่แทบจะดึงมันมาพยุงเองเลย แน่ล่ะครับเพราะไอ้แดนมันแพ้เลือดนี่นา เห็นเลือดทีไรเป็นลมทุกที

“พามันไปหาหมอก่อนดีกว่าว่ะ” ไอ้คริสว่าก่อนที่เราจะพากันไปขึ้นรถครับ สรุปว่าวันนี้มาได้เลือดกันT-T

“อยู่ๆ แม่งก็เข้ามาตื๊บกู” ไอ้แดนเล่าให้ฟังระหว่างที่ผมกำลังขับรถพามันไปโรงพยาบาลครับ มีไอ้นัทกับไอ้น้ำนั่งมาด้วย ส่วนไอ้เป้กับพวกที่เหลือแบ่งกันไปขับรถของไอ้น้ำแทน “ไอ้ห่าตัวนึงแม่งเล่นไม้ ฟาดเข้านี่เลย” มันชี้ไปที่หัวมันซึ่งไอ้นัทกำลังเอาผ้ากดห้ามเลือดให้อยู่ครับ

“เดี๋ยวกูจะกลับไปขอดูกล้องที่ผับ” ไอ้น้ำมันบอก “กูไม่ยอมให้เรื่องนี้จบแน่ แม่ง! กล้าดียังไงวะมาเล่นเพื่อนกู” ดูจากสีหน้าแล้วไอ้น้ำนี่แค้นมากครับ พวกผมเองก็รู้สึกไม่ต่างกันหรอก ถ้าเอาคืนให้ไอ้แดนได้ล่ะก็-*-!!

พอถึงโรงพยาบาลไอ้แดนก็ถูกนำตัวไปทำแผลทันทีครับ พวกผมรอกันอยู่ข้างนอก ระหว่างนั้นไอ้น้ำมันก็โทรบอกพี่ชายมันให้ไปจัดการเรื่องให้ ได้ยินมันบอกคร่าวๆ ว่าห้ามปล่อยหลุดเด็ดขาด พี่ไอ้น้ำมันเป็นตำรวจครับ

ระหว่างนั่งรอเราก็คุยกันเรื่องเหตุการณ์นี้ไปด้วย ซ้ำร้ายยังได้ยินเสียงโอดครวญจากไอ้แดนดังมาให้ได้ยินเป็นระยะด้วยครับT_T แล้วอะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับไอ้เต้กับฝ้ายที่มาถึงนี่หรอกครับ--*

“พี่แดนเป็นยังไงบ้างครับพี่ฟิล์ม” ฝ้ายเจาะจงถามมาที่ผมเลยครับ ไอ้เต้มันก็ยืนกอดอกรอคำตอบอยู่ข้างๆ ฝ้ายนั่นล่ะ แต่เห็นแล้วหงุดหงิดกับท่าทางมันชิบหาย! แม่ง! ถ้าไม่เห็นเป็นเด็กนะ กูจะเล่นให้!

“หัวแตกครับ ตอนนี้ทำแผลอยู่” ผมเป็นผู้ใหญ่พอครับ ในเมื่อเด็กมันถามดีมาผมก็พร้อมจะตอบดีไป แต่ถ้ากวนกันก็นะผมก็พร้อมเกรียนกลับล่ะ อย่างไอ้เต้นี่ไง มันทำหน้ากวนตีนอยู่นี่ผมก็ทำนิ่งใส่แม่ง ทำเหมือนมันเป็นสัมภเวสีมาขอส่วนบุญนั่นล่ะครับ อย่าได้ใส่ใจ!

“แล้วต้องนอนโรงพยาบาลมั้ยครับพี่” ฝ้ายถามต่ออีก ดูจะเป็นห่วงน่าดูเลยครับ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ากลุ่มฟ้านี่จะติดใจอะไรไอ้แดนกันนัก

“ว่าจะให้นอนดูอาการอยู่เหมือนกัน” ไอ้น้ำมันเป็นคนตอบครับ

“แต่ดูมันก็ไม่เป็นอะไรมากนี่หว่า” ไอ้คริสเลิกคิ้ว

“ก็เผื่อไว้ มันกลับห้องไปก็มีแค่ไอ้ฟิล์มอยู่ด้วย ให้มันนอนอยู่นี่ล่ะใกล้หมอด้วย มีอะไรจะได้รักษาทัน” ไอ้น้ำมันว่า

พวกผมก็โอเคนะ แม้จะเห็นว่าแดนมันไม่ได้เจ็บมากมายอะไร แต่คิดตามที่ไอ้น้ำมันว่ามาก็ดีเหมือนกัน เพราะไอ้แดนเห็นปากหมาแบบนี้แต่เวลาเจ็บทีนี่สำออยมากครับ เรื่องมากก็ที่หนึ่งล่ะ มันจะไม่ยอมอยู่คนเดียวเลย ต่อให้มีคนอยู่เต็มบ้านแต่มันนอนในห้องคนเดียวมันก็ไม่ยอม--*

“กูนอนเฝ้ามันก็ได้นะ” ผมบอกเพื่อน

“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูจ้างพยาบาล” ไอ้น้ำมันว่า

“แต่พยาบาลจะดูแลสะดวกเหรอวะ เผื่อมันอยากเข้าห้องน้ำล่ะ” ไอ้เป้มันค้าน “กูนอนก็ได้ ไงก็ไม่อยากกลับไปให้แม่ด่าอยู่แล้ว” แม่มันจะด่าครับถ้ากลับบ้านไปด้วยสภาพเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้าหึ่ง แล้ววันต่อมาไอ้เป้มันจะถูกตัดค่าขนม^^

“กูนอนก็ได้” ไอ้นัทเสนอตัว

“เฮ้ย! กูเอง” ตามมาด้วยไอ้ตี๋ที่อยากหลบม๊าอีกคน แหม~ช่างน่าอิจฉาไอ้แดนจริงๆ ที่มีคนเสนอตัวมากขนาดนี้ ~_~

“เดี๋ยวกูนอนเอง พวกมึงถ้าไม่อยากกลับบ้านก็ไปนอนห้องไอ้แดนแล้วกัน” ไอ้น้ำตัดบท มันคงรำคาญพอทนแล้วถึงได้โพล่งออกมาแบบนั้น

“เอ่อ...พี่ฟิล์ม มีอะไรให้พวกผมช่วยรึเปล่าครับ เรื่องคดีน่ะ” ฝ้ายถามผมขึ้นมาครับ หลังจากที่สองคนนี้ยืนเงียบฟังพวกผมเถียงกันด้วยเรื่องไร้สาระอยู่ครู่ใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอกฝ้าย ไอ้น้ำมันให้พี่ชายมันจัดการให้แล้วล่ะ” ผมบอกน้องพลางยิ้มขอบใจ

“แล้วพอจะทราบมั้ยครับว่าใครเป็นคนทำ” ฝ้ายถามอีก

“ไอ้แดนมันก็ไม่รู้เหมือนกัน” ไอ้นัทเป็นคนตอบแทนผมครับ เพราะระหว่างนั้นผมต้องรับโทรศัพท์จากฟางที่โทรเข้ามาหา

ผมคุยโทรศัพท์กับน้องสาวไปพลางปลอบไปด้วย ไม่รู้ว่าใครโทรไปบอกที่บ้านผมสิน่าว่าผมมีเรื่อง ตอนนี้ครอบครัวผมเลยพากันตกใจกันใหญ่ ฟางนี่ถามไปจะร้องไห้ไป ส่วนน้องฟ้าได้ข่าวว่าปี่แตกไปตั้งแต่ได้ยินข่าวแล้ว

“ฝ้ายโทรบอกฟ้าเหรอ” ผมถามฝ้ายทันทีที่วางโทรศัพท์เลยครับ

“ผมโทรบอกเองครับ”

นึกหน้าผมออกมั้ยครับ ตอนนี้ผมหน้าบึ้งและหงุดหงิดกว่าเดิม เพราะคนที่บอกว่าโทรไปแจ้งข่าวครอบครัวผมคือไอ้เต้!

“เต้มันเป็นห่วงพี่น่ะครับ” ฝ้ายออกตัวแทนเพื่อน แต่ไอ้เต้ไม่เห็นจะมีสีหน้าสลดอะไรเลย ทั้งๆ ที่มันทำให้ครอบครัวผมต้องตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยข่าวสารผิดๆ!

“ขอบใจนะเต้ที่เป็นห่วงพี่ แต่คราวหน้าไม่ต้องห่วงเลยก็ได้นะ!”

“พูดอะไรอย่างนั้นวะฟิล์ม” ไอ้ตี๋มันปรามผม ดึงแขนผมไว้ด้วย “มึงใจเย็นลงหน่อยสิวะ” มันบอกผม แต่ผมไม่คิดว่าตัวเองจะใจเย็นอยู่ได้หรอกครับ มันหลายเรื่องแล้วนะที่ไอ้เต้ทำน่ะ!

“คราวหลังถ้าไม่เห็นกับตาว่าพี่ถูกแทงก็ไม่ต้องบอกฟ้า ไม่ต้องใส่เรื่องราวที่มันไม่จริงหรอกไปให้ครอบครัวพี่ตกใจกัน เข้าใจมั้ย!”

“ผมไม่ได้บอกว่าพี่ถูกแทง” ไอ้เต้มันขมวดคิ้ว มองหน้าผมเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ท่าทางมันก็ยังคงความกวนตีนเอาไว้ครบถ้วนครับ “ผมบอกว่าเห็นพวกนั้นมีมีดก็เท่านั้น สงสัยฟ้ามันจะฟังผิด”

“ถึงงั้นก็เถอะ คราวหน้าไม่ต้องโทรบอกฟ้าแบบนี้อีก!”

“ถ้าพี่ไม่ใช่พี่ชายไอ้ฟ้าพี่คิดเหรอว่าผมจะสนใจพี่!!” ไอ้เต้เริ่มขึ้นเสียง อาจจะใช่ที่เราใส่อารมณ์กันเพราะหงุดหงิดกันมาตั้งแต่เรื่องที่ผับ และตอนนี้ทั้งมันทั้งผมก็ไม่เก็บอารมณ์กันแล้ว!

 “คนที่แกควรสนใจมันคือกายต่างหาก!!” ผมตะคอกก่อนที่ไอ้น้ำกับไอ้คริสจะมาดึงผมออกไปจากตรงนั้น

“ใจเย็นสิวะ” ไอ้คริสตบไหล่ผมหนักๆ ให้ผมอารมณ์เย็นขึ้น “มึงร้อนแบบนี้มีแต่จะเสียนะเว้ยฟิล์ม เย็นลงหน่อยเพื่อน”

“กูอยากต่อยแม่งชิบหาย!” ผมน็อตหลุด เก็บอารมณ์ไม่อยู่ หรืออะไรก็ช่าง แต่ผมเกลียดไอ้เด็กเวรนั่นจริงๆ! เกลียดแทบทุกอย่างที่ประกอบเป็นตัวมันเลยด้วยซ้ำ!!

“ไงมันก็เด็กน่ามึง” ไอ้น้ำเตือนสติผม “เล่นคนอายุน้อยกว่าจะมีประโยชน์อะไรวะ มีแต่มึงนะที่จะเสียน่ะ”

“ใจเย็นไว้เพื่อน นึกถึงน้องกายให้มากๆ” ไอ้คริสก็เตือน

ผมต้องยืนสงบจิตใจอยู่เป็นนานกว่าจะพยักหน้าบอกพวกมันว่าผมเริ่มจะกลับมาเป็นไอ้ฟิล์มคนเก่าที่ใจเย็นพอจะไม่ถือสาหาความเด็กแล้ว นั่นล่ะครับเราถึงได้เดินกลับเข้าไปข้างในกัน

“กลับไปแล้ว” ไอ้นัทบอกทันทีที่เห็นหน้าผม “กูไล่ให้กลับไปเอง ทีแรกเด็กตัวเล็กนั่นก็ว่าจะไม่กลับหรอก อยากเจอไอ้แดนก่อนแต่กูไล่ให้กลับบ้านไป พรุ่งนี้เลยว่าจะมาเยี่ยมกันใหม่น่ะ”

ผมรับฟังเงียบๆ ก่อนที่จะยืนรอไอ้แดน ไม่นานไอ้แดนก็ถูกพาตัวไปห้องพักซึ่งระหว่างที่พวกผมไปข้างนอกกันนั่นไอ้ตี๋เป็นธุระจัดการเรื่องห้องและเรื่องต่างๆ เรียบร้อยแล้วครับ

ปรากฏว่าไอ้แดนถูกเย็บไปห้าเข็ม หายซ่าส์ไปเลยทีเดียว ตามเนื้อตัวมันก็มีรอยฟกช้ำดำเขียวเต็มไปหมดครับ มันร้องโอดโอยเลยเวลาที่มีใครไปแตะเนื้อต้องตัว

“คืนนี้ไอ้น้ำมันจะนอนเป็นเพื่อนนะ” ไอ้คริสบอกไอ้แดนที่เริ่มจะสะลืมสะลือเพราะฤทธิ์ยา มันเลยแค่พยักหน้ารับคำแล้วหลับตา

“แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พวกกูมาแต่เช้า” ไอ้เป้บอกไอ้น้ำ ตอนแรกไอ้ยักษ์นี่มันก็ว่าจะนอนเฝ้าซี้มันเองล่ะครับ แต่ไม่ไหวล่ะ ให้คนเมาดูแลคนป่วยนี่มีหวังได้ตายกันทั้งคู่ ไอ้น้ำมันเลยไม่ปล่อยให้ไอ้เป้นอนเฝ้าไงครับ

“พรุ่งนี้จะซื้อข้าวเข้ามาด้วย” ไอ้นัทบอกบ้าง

“มีอะไรด่วนก็โทรไปเลยนะเว้ย” ไอ้ตี๋ย้ำ

“รู้น่า” ไอ้น้ำมันพยักหน้าก่อนจะหันมาหาผม “ไปนอนเอาแรงนะเว้ยฟิล์ม แล้วมีอะไรก็ค่อยคิดพรุ่งนี้”

“อืม” ผมพยักหน้าพลางยิ้มเนือยๆ ให้มันเห็น รู้ครับว่าทำให้เพื่อนเป็นห่วง พวกไอ้ตี๋นี่ที่ยังไม่ถามเพราะยังไม่มีจังหวะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เถอะผมว่าพวกมันซักฟอกผมจนสะอาดแน่นอน

“แล้วเรื่องคดีล่ะวะ” ไอ้เป้มันถาม ไม่รู้มาถามอะไรตอนที่คนเขาจะกลับกันแล้วนะมัน แต่อย่างว่าล่ะครับมันห่วงเพื่อนซี้มันน่ะนะ

“พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์” ไอ้น้ำบอกแค่นั้นก่อนจะไล่ให้พวกผมกลับไป มันปิดประตูห้องไล่กันเลยทีเดียว

พวกผมพากันออกจากโรงพยาบาลตรงไปที่คอนโดไอ้แดนเลยครับ และเพราะผมยังดูไม่ดีนักในสายตาเพื่อนๆ ไอ้นัทมันเลยขันอาสาเป็นคนขับรถแทนและให้ผมนอนยาวอยู่เบาะหลังแทน

“กูไม่รู้ว่ามึงเป็นอะไรนะฟิล์ม แต่มึงกลับมาเป็นไอ้ฟิล์มคนเดิมของพวกกูเร็วๆ เถอะว่ะ ก่อนที่มึงจะเสียใจไปมากกว่านี้ อารมณ์ร้อนมันไม่ช่วยให้คนเราสุขสมหวังได้หรอกนะเว้ย อย่าเต้นไปกับเกมส์ที่คนอื่นเขาเขียนวางให้เป็นสิวะ ไอ้ฟิล์มที่กูรู้จักน่ะเป็นคนทันคน ฉลาด และที่สำคัญนะเว้ยไอ้ฟิล์มคนนั้นมันพึ่งพาได้ อยู่ด้วยแล้วอุ่นใจ กูว่าน้องกายรักไอ้ฟิล์มคนนั้นมากกว่าไอ้ฟิล์มคนที่มีแต่อารมณ์ร้อนว่ะ”

ผมหลับตาลง ปล่อยให้คำพูดเตือนสติของไอ้นัททะลุเข้าหู ทะลวงเข้าสู่ความคิด ใช้ความเงียบในระหว่างที่มันพูดจบและไม่คิดจะพูดอะไรอีกนั่นทบทวนแต่ละประโยค และผมพบว่าคำพูดเหล่านั้นช่วยผมได้มากเลยครับ นี่สินะที่เขาว่ามีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวน่ะ^^

“ขอบใจว่ะนัท”

ไอ้นัทหัวเราะเบาๆ มาให้ได้ยิน มันไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากหันมาส่งยิ้มให้ผมก่อนที่มันจะหันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาขับรถ พาผมที่อารมณ์เริ่มจะเย็นลงไปยังจุดมุ่งหมายที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก ใช่แล้วครับ ผมและเพื่อนๆ กำลังจะไปถึงคอนโดของไอ้แดนในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ล่ะ

พอลงรถได้ผมก็เป็นคนแรกเลยครับที่เดินเข้าไปในตัวตึก และผู้ชายตัวโตๆ ห้าคนก็มาอัดกันอยู่ในลิฟท์T-T แต่ละคนมีสภาพพร้อมที่จะหลับได้ทุกเมื่อ มีแค่ไอ้คริสกับไอ้นัทนี่ล่ะครับที่ยังสภาพดีอยู่ ก็นะ มันกินน้อยสุดนี่นา

ไอ้นัทเปิดประตูเข้าไปก่อนที่พวกผมจะตามเข้าไปบ้าง พอไฟในห้องเปิดสว่างผมก็เป็นคนแรกเลยครับที่เข้าห้องน้ำ ไม่ไหวแล้ว ผมอยากอาบน้ำสุดๆ อย่างน้อยสายน้ำเย็นๆ คงช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นได้

พอผมออกมาจากห้องน้ำ ไอ้พวกเพื่อนเวรทั้งหลายมันก็ล้อมหน้าล้อมหลังดูอะไรซักอย่างอยู่หน้าทีวี จากที่ได้ยินแว่วๆ ดูท่าว่าจะเป็นรายการทอล์คโชว์ตอนกลางคืนครับ แต่ไม่ทำให้ผมสนใจมากไปกว่าเตียงนอนนุ่มๆ ของไอ้แดนแน่นอน

“เฮ้ย! ฟิล์ม อย่าเพิ่งนอน” เสียงไอ้เป้ร้องเรียกผมเอาไว้ แต่ผมไม่สนใจล่ะ พอหัวถึงหมอนผมก็หลับตาลงทันที พวกนี้มันรู้ครับว่าถ้าผมหลับล่ะก็ห้ามปลุกเด็ดขาด ไม่งั้นได้ด่ากันเปิงแน่

“ไม่ต้องเรียกมันมาดูหรอก รายการไร้สาระ คนพูดก็ไร้ราคา” นี่คงเป็นเสียงไอ้คริสล่ะนะ ถ้าผมฟังไม่ผิดไป ว่าแต่มันด่าใครกันล่ะนี่ ดาราคนไหนกันนะที่ทำให้มันไม่สบอารมณ์ได้น่ะ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับผมล่ะนะ

“ปิดๆ” นี่เสียงไอ้ตี๋แน่นอนครับ “ไปอาบน้ำนอนเลยไอ้นัท ไอ้เป้ หรือถ้าพวกมึงไม่อาบก็นอนพื้นเลย เตียงมีไว้สำหรับคนที่อาบน้ำเท่านั้นนะเว้ย!”

ผมได้ยินพวกมันด่ากันอีกหลายประโยคเลยก่อนที่ผมจะผล็อยหลับไปจริงๆ เพราะฝืนทนต่อความง่วงไว้ไม่ไหว เอาไว้ค่อยถามพวกมันแล้วกันว่าพวกมันดูรายการอะไรกันถึงได้ด่าว่าไร้สาระได้ขนาดนั้นน่ะ
.
.
.
To Be Con
ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ แรงใจ 

[pae666]

เรื่องมันยังไงๆ แล้วนะเนี่ยยยยย ...แต่อยากให้มีฉากฟิล์มกะน้องกายบ้างอ่าาาา สองคนนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย 

[Horizon]

ลุ้นตอนต่อไป

[NCJung]

ก้อยังค้างอยู่ดีอ่ะนะ เหอๆๆ

[naiin]

สงสัยคงเป็นยัยดาราหน้าเหียกนั่นแน่ๆ

[aehJTS]

ยัยนิ้งแย่ ๆ แต่ยกนิ้วให้คริส พูดได้ดี

  คะ

[Still_14OC]

รายการนั่น มันต้องมีอะไร แน่ๆเลย??????

[makimaki]

ค้าง ๆ คา ๆ ยังไงไม่รู้แฮะ 

[roseen]

 

[KimGeeHu]

กลับมาเป็นพี่ฟิล์มของน้องกายเร็วๆ นะค๊าบบบ

[tawan]

 

 

 

[Sine555]

พี่ฟิล์มคนเดิมกลับมาเร็วๆนะเออ
แอบคิดว่านี่คือแผนเต้กะฝ้าย ??? ไม่รู้สินะ 555+
แถมตอนท้ายยังนึกไปถึงนิ้งยังไงก็ไม่รู้ เหอๆๆ
ยังไงก็รอตอนต่อไปนะคะ ><

[watcharet]

มาต่อเร็วๆนะครับๆ

[nightsza]

ฟิล์มใจเย็นๆนะ

[krappom]

ใครมันบังอาจทำน้องแดนของพี่

[Wins_Sha]

โฮะๆๆๆๆ

ที่ไปเจอเต้กับฝ้ายที่ผับเนี่ย
ฝ้ายวางแผนไว้รึป่าวอ่ะ

แล้วใครทำร้ายแดนอ่ะ ใช่พวกที่ทำให้แดนเสียอารมณ์ในผับรึป่าว

ปล.ใครเอานังนิ้งไปเป็นดาราเนี่ย

[tamkung]

รีบๆๆมาต่อน่ะคราปปปปปปปปปปปปป

[Seoul In Love]

27...ผู้ชายอย่างฟิล์มมีดีอะไร
.
.
.
>...ฟิล์ม...<

ช่วงสายพวกผมก็พากันไปเยี่ยมไอ้แดนกันครับ หอบของกินไปให้ไอ้คนป่วยกับไอ้คนนอนเฝ้าซะเพียบเลย พอไปถึงก็เห็นพวกมันกำลังนั่งคุยกันอยู่ ไอ้แดนดูสีหน้าดีขึ้นกว่าเมื่อคืนเยอะเลยครับ ส่วนไอ้น้ำก็ดูอิดโรยนิดหน่อย คาดว่าคงเพราะไม่ค่อยได้นอนน่ะแหล่ะ

“กำลังหิวเลย” ไอ้แดนเปิดยิ้มกว้างให้พวกผม ดูท่าว่าจะหิวจริงๆ

“มันไม่ยอมกินข้าวที่พยาบาลเอามาให้” ไอ้น้ำบ่น มันปิดปากหาวไปด้วย และไม่สนใจไอ้แดนที่หันมามองด้วยแววตาไม่ชอบใจด้วยครับ

“แม่งขี้ฟ้อง” ไอ้แดนทำหน้ามุ่ย แต่พอไอ้น้ำหันหน้าดุๆ ไปมองมันก็ไม่พูดต่อ หันไปสนใจข้าวต้มกุ้งที่ไอ้เป้ถือมาให้ซะงั้น อะไรของมันสองคนวะเนี่ย -?-

“เรื่องคดีเอาไงวะ” ไอ้ตี๋ถาม

“ช่วงบ่ายพี่กูจะเข้ามาสอบปากคำไอ้แดน” ไอ้น้ำบอก “เท่าที่คุยกันก็คืบหน้าไปเยอะอยู่นะ”

“จำหน้าพวกมันได้บ้างมั้ยวะ” ไอ้เป้ถามซี้ถาม

“จำได้ลางๆ ว่ะ” ไอ้แดนทำหน้านิ่ว มันคงพยายามนึกล่ะครับ แต่ถูกตีที่หัวนี่หว่าคงนึกอะไรไม่ค่อยออกหรอกมั้ง

“จำอะไรได้ก็บอกตำรวจไปให้หมด” ไอ้นัทสำทับ

“เออน่า กูบอกหมดอยู่แล้ว”

“คิดว่าจะจับคนทำได้มั้ยวะ” ไอ้คริสถามบ้างครับ

“ต้องได้สิ” ไอ้น้ำมันตอบก่อนจะเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ มันบ่นตั้งแต่แรกแล้วครับว่ายังไม่อาบน้ำเลย ห่านี่! เกือบจะเที่ยงแล้วแท้ๆ ผมว่าแม่งคงเพิ่งจะตื่นนอนแน่ๆ เลยมันอะ

“จริงๆ แล้ว มีคนอยากช่วยกูเรื่องคดีด้วยว่ะ” ไอ้แดนมันเงยหน้าขึ้นมาบอกพวกผมก่อนจะผลักชามข้าวต้มออกห่าง ไอ้เป้ก็ใจดีเอาไปเก็บให้ด้วยครับ “เพื่อนน้องฟ้าไงฟิล์ม น้องฝ้ายน่ะ”

ผมพยักหน้า “ก็ดีนี่ ลุงน้องฝ้ายเขากว้างขวาง คงช่วยได้เยอะเลย”

“มึงไม่มีปัญหาใช่มั้ยวะ”

ผมยิ้มก่อนจะส่ายหน้า เข้าใจครับว่าทำไมแดนมันถึงถามอย่างนั้น แต่ผมไม่มีปัญหากับฝ้ายหรอก ผมเองก็อยากให้จับคนร้ายได้เร็วๆ เหมือนกัน “ให้ฝ้ายช่วยด้วยก็ดี ลำพังแค่ตำรวจคงทำอะไรมากไม่ได้หรอก ถึงไอ้น้ำมันจะขอให้พี่มันช่วยอีกแรงก็เถอะ”

“กูก็ว่างั้นแหล่ะ” ไอ้นัทมันออกความคิด “คดีทำร้ายร่างกายกันแบบนี้มีหวังตำรวจคงไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ว่าแต่เด็กนั่นจะช่วยได้จริงเหรอวะ”

“ใหญ่มากเลยรึไงไอ้เด็กนั่นน่ะ” ไอ้เป้ถาม

“ลุงฝ้ายเป็นนักการเมือง” ผมบอกก่อนจะโยนหนังสือผมหน้าหนึ่งให้ไอ้เป้กับไอ้นัทดู ภาพข่าวหน้าหนึ่งหราอยู่นั่นคือนายกออกไปช่วยแจกของให้คนเดือดร้อน ผมชี้ไปที่ผู้ชายตัวโตที่ยืนอยู่ข้างหลังนายก “คนที่เดินตามหลังนายกบ่อยๆ ใหญ่มั้ยล่ะ”

“นั่นมันคนที่คุมตำรวจนี่หว่า” ไอ้เป้อุทานพลางมองหน้าผมอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อซักเท่าไหร่นัก

“เรียกซะ ชื่อตำแหน่งเขาก็มี มึงนี่” ไอ้คริสส่ายหน้า

“เชื่อล่ะว่าใหญ่จริง” ไอ้นัทพึมพำ “แล้วน้องเขาจะช่วยเราจริงเหรอวะแดน” มันหันไปถามไอ้แดน

“อือ น้องฝ้ายโทรหากูเมื่อเช้า บอกว่าบ่ายๆ จะเข้ามาหา พวกน้องฟ้าก็จะมาด้วย” แดนมันมองผมแล้วก็หันไปมองไอ้คริสด้วยครับ

“งั้นกูกลับก่อนดีกว่า” ไอ้คริสออกตัวทันทีที่ไอ้แดนพูดจบเลยครับ

“มึงบอกจะอยู่สลับกับไอ้น้ำไม่ใช่เหรอวะ” ไอ้นัทท้วงขึ้น

“มึงอยู่แทนกูแล้วกัน” คริสมันบอกแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย เข้าใจครับว่ายังอยู่ในเวลาตามสัญญาน่ะนะ แต่มันจะเถรตรงไปไหน ผมยังไม่ทันออกปากไล่อะไรเลย เฮ้อ!

“กูไปบ้างดีกว่าว่ะ”

“มึงไม่รอเจอน้องกายก่อนเหรอวะฟิล์ม” แดนถามผม

“นั่นสิ นี่เป็นโอกาสแล้วนะเว้ย” ไอ้ตี๋สนับสนุน มีไอ้เป้พยักหน้าเห็นด้วยอีกคน พอมองไอ้นัทมันก็ยิ้มๆ มาให้

“น้องกายจะอึดอัดซะเปล่าๆ” ผมบอกปัดไป ยังไม่ใช่เวลานี้หรอกครับผมรู้ด้

“แต่คริสบอกกูว่ามึงจะเอาน้องคืนมาไม่ใช่เหรอวะ” ไอ้เป้ถามพลางขมวดคิ้วมองผม “มึงน่าจะเดินหน้าได้แล้ว ยิ่งห่างกันแบบนี้ก็ยิ่งเข้าทางไอ้เต้นั่นสิ เจอกันแค่นาทีเดียวก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอกันเลยนะเว้ย”

“ว้าว~วันนี้เป้พูดได้ดีมากเลย” ไอ้แดนมันปรบมืแปะๆ ให้ซี้มัน

“อารมณ์ดีเชียวนะมึง เมื่อคืนล่ะร้องครางอย่างกับหมา” ไอ้น้ำที่เปิดประตูห้องน้ำมาเห็นไอ้แดนหัวเราะมันเลยกัดให้ครับ

“ก็มึงทำกูเจ็บนี่หว่า” ไอ้แดนมันบ่นอุบ ทำหน้านิ่วใส่ไอ้น้ำด้วย “ไอ้คนไม่มีน้ำยา อ่อนโยนซักนิดก็ไม่มี”

“มึงอ่อนเองต่างหาก นิดหน่อยก็แหกปากร้อง กูยังไม่ทันทำอะไร”

“ก็มึงอะ...”

“เดี๋ยวๆ” ผมรีบร้องห้ามไว้ก่อนที่พวกมันจะทะเลาะกันไปใหญ่ คำพูดพวกมึงนี่กูคิดนะเว้ย “พวกมึงเถียงกันเรื่องอะไรวะ แล้วไอ้น้ำ มึงทำอะไรไอ้แดน!”

“มึงเห็นมันป่วยแบบนี้มึงเลยจับมันทำเมียใช่มั้ยวะ” ไอ้เป้บ้าไปแล้ว มันชี้หน้าไอ้น้ำด้วยครับ “มึงนี่คลำไม่มีหางเป็นปี้ เพื่อนนะเว้ยเพื่อน!”

“อ๊ากก! มึงสองคน!!” ไอ้ตี๋ร้องลั่นห้อง ส่วนไอ้นัทนี่อ้าปากหวออึ้งแดกไปตั้งแต่ประโยคแรกที่ไอ้น้ำมันพูดแล้วครับ

“อะไรของพวกมึง!” ไอ้น้ำทำหน้าเซ็งใส่พวกผม “คิดว่ากูจะเอาไอ้แดนเหรอวะ คิดไปได้นะพวกมึง ไอ้แดนนี่นะ” มันส่ายหน้าพลางเบ้ปาก

“กูเป็นยังไง!” ไอ้แดนทำหน้านิ่วอีกคน มันจ้องไอ้น้ำตาเขม็งเลย

“มึงเป็นเพื่อนกู ซึ่งกูคนนี้ไม่เล่นเพื่อนตัวเองเว้ย!” ไอ้น้ำบอกชัดแล้วหันมาหาพวกผมครับ “เมื่อคืนไอ้ห่านี่มันนอนครางเพราะเจ็บแผล แล้วพอกูจะดูให้แม่งก็ร้องโวยวายหาว่ากูมือหนัก ห่า! กูยังไม่ทันได้แตะมันเลยด้วยซ้ำ แล้วแม่งก็อ้อนมืออ้อนตีนจะเอานั่นเอานี่ทั้งคืน กว่ากูจะได้นอนก็โน่นเกือบตีสี่ แล้วดูพวกมึงคิดกันดิ๊! เด็กกูเยอะแยะมีเหรอจะมาเอาไอ้แดน ไร้สาระว่ะ!”

พวกผมได้แต่ยิ้มกันแก้เก้อ ก็นะ ไอ้คำพูดของพวกมันสองคนมันส่อนี่หว่า--* ว่าแต่แดนมึงเขินมากเลยเหรอวะที่ถูกเข้าใจผิดน่ะ เงียบเชียว

“พวกมึงกลับกันไปเลยนะ กูอยู่คนเดียวได้” ไอ้แดนบอกแล้วมันก็ล้มตัวลงนอน ไม่พอเสือกดึงผ้าห่มมาคลุมโปงอีก เอ๊า! ง่วงขนาดนั้นเลย

“เป็นอะไรอีกล่ะ” ไอ้แดนนิ่วหน้า มันเดินไปดูไอ้แดนด้วยครับแล้วพยายามจะดึงผ้าห่มออก “มาคุยกันก่อน เจ็บแผลอีกรึเปล่าวะเนี่ย”

“ไม่ต้องมายุ่ง กูจะนอน” เสียงอู้อี้จากไอ้คนนอนโปงน่ะแหล่ะครับ

“มึงเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ” ไอ้น้ำบ่นพลางส่ายหน้า แต่คราวนี้ไม่มีเสียงตอบมาจากไอ้แดนแล้ว มันคงจะนอนจริงๆ ล่ะมั้งครับ ไอ้น้ำเลยยอมล่าถอยออกมาจากเตียงแล้วชวนพวกผมกลับ

“เดี๋ยวกูกับไอ้ฟิล์มอยู่ดูมันเอง” ไอ้นัทมันเอ่ยปากครับ

“กูด้วยเหรอ” ผมชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ บอกตอนไหนว่าจะอยู่วะ

“มึงนั่นแหล่ะ!” ไอ้เป้จิ้มเข้าที่อกผมอย่างจัง “อยู่เลย เดี๋ยวน้องกายก็มาแล้ว อยู่ให้น้องเขาเห็นหน้าซะ!”

“เรื่องอื่นฉลาดนัก” ไอ้ตี๋เบ้ปากใส่ผม--* “บื้อเรื่องเดียวคือเรื่องรัก”

“เพราะอย่างนี้ไงยัยนั่นถึงได้ใจนัก” ไอ้เป้ส่ายหน้า

“พูดถึงนิ้งเหรอวะ” ไอ้น้ำขมวดคิ้ว ผมก็นิ่วหน้าเหมือนกัน ร้อยวันพันปีพวกมันไม่พูดถึงนิ้งมาตั้งนานแล้ว แล้วทำไมอยู่ๆ พูดถึงวะ

“เออดิ เมื่อคืนคุณเธอไปออกรายการ พล่ามอยู่นั่นถึงเรื่องความรัก บอกว่าตอนนี้ก็ยังรออยู่ว่าจะกลับมาดีกันเมื่อไหร่ พิธีกรก็นะให้กำลังใจอย่างนั้นอย่างนี้ ฟังแล้วอยากจะแหย่เท้าเข้าไปในทีวีแล้วเตะปากพิธีกรซักทีสองที ยัยนิ้งก็ร้องห่มร้องไห้บอกว่ายังรักมากและไม่มีทางลืมได้ น้ำเน่าจริงๆ” ไอ้เป้พูดซะเห็นภาพเลยครับT-T

“อย่าใจอ่อนนะเว้ย” ไอ้ตี๋หันมาย้ำกับผม “ตัดแล้วตัดเลยห้ามกลับไปต่อความสัมพันธ์เด็ดขาด!”

“กูรู้น่า” ผมบ่นพึม

“ไม่รู้น้องกายจะได้ดูรายการนี้รึเปล่า” ไอ้นัทบ่น “ไม่อยากให้น้องคิดมากเลยว่ะ นิ้งก็นะ นึกว่าจะเลิกกันด้วยดีแล้วเชียวก็ยังไม่วายทิ้งปัญหาไว้ให้อีก ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผู้ชายอย่างไอ้ฟิล์มมีดีอะไร ถึงได้อยากได้นัก” มันหันมาส่ายหน้าให้ผมเห็นด้วย เดี๊ยะ!--*

“ลองดูมั้ยครับนัท” ผมแกล้งเชยคางไอ้นัทขึ้น ทำเอาพวกเพื่อนฮาครืนเลยทีเดียว แต่ไอ้นัทสิครับรีบปัดมือผมทิ้งเลย ทำหน้าขยะแขยงด้วย

“ห่านี่! ขนลุกเลย” ไอ้นัทมันยกแขนให้ผมดูเลยครับ ขนลุกของจริง ฮ่าๆ “เอาไว้เล่นแบบนี้กับน้องกายเหอะ อย่ามาเล่นกับกูเลยหยะแหยงว่ะ”

“อย่างกับกูจะเอามึง” ผมว่าพลางหัวเราะ ก่อนจะโบกมือลาพวกไอ้น้ำที่กำลังจะออกจากห้อง พวกมันบอกว่าจะมาอีกทีช่วงเย็น ได้ยินไอ้น้ำบอกว่าจะไปจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้ไอ้แดนก่อนจะกลับไปนอนด้วยครับ

“ไปกันหมดแล้ว ออกมาได้แล้วน่าแดน” ได้ยินไอ้นัทพูดแบบนี้

ซักพักไอ้แดนก็โผล่หน้าออกมาจากโปงผ้า มันยังหลับตาอยู่เลย ว่าแต่ไม่ได้หลับจริงเหรอวะเนี่ย -?- หลอกพวกกูนี่หว่ามึง --*

“ไม่เป็นไรนะ” ไอ้นัทถามไอ้แดนครับ “ปวดหัวรึเปล่า”

ไอ้แดนส่ายหน้า “ขอบใจนะนัท ขอกูนอนได้มั้ยวะ”

“อืม นอนเถอะ พวกกูอยู่เป็นเพื่อนเอง” ไอ้นัทมันบอกอย่างนั้นแล้วปล่อยไอ้แดนนอนไป คราวนี้ไอ้แดนไม่คลุมโปงแล้วครับมันแค่พลิกตัวนอนตะแครงแล้วก็หลับตาอีกรอบก็เท่านั้น

“มันเป็นอะไรวะ” ผมดึงไอ้นัทมาถามครับ “ปวดแผลเหรอ”

“ปวดใจต่างหาก”

หือ? ผมอ้าปากจะถามต่อแต่ไอ้นัทยักไหล่แล้วบ่นพึมว่าจะออกไปหากาแฟดื่ม จากนั้นมันก็เดินเลี่ยงออกไปจากห้องเลย ผมว่ามันแปลกๆ นะ สองคนนี้เหมือนมีลับลมคมในอะไรซักอย่าง ไม่ได้การล่ะ ผมต้องรู้ให้ได้!

“เดี๋ยวมานะเว้ยแดน!”

“...อือ...”

แค่นั้นล่ะครับ ผมเปิดประตูห้องออกวิ่งตามหลังไอ้นัทไปเลย ไม่ได้แล้วเรื่องแบบนี้ผมต้องรู้ให้ได้! ความจริงคือผมไม่ชอบเป็นคนนอกอะนะ แล้วเรื่องที่เกี่ยวกับเพื่อนเนี่ยผมอยากรู้มาก!!
.
.
.
To Be Con
ใครเป็นคนร้ายเดี๋ยวได้รู้กัน--*

[silverspoon]

อ่ะนะ แดนชอบน้ำใช่ม้าย

[ladymoon_yy]

รอตอนต่อไปค๊าบบบ

[eamjungza]

มาต่อเลยนะไวไวไวไวไวไว
อยากรู้ใครทำแดนนี่ของสวย

[Wins_Sha]

พี่ฟิล์มเค้นกะพี่นัทเอาให้รู้ให้ได้นะว่าพี่แดนเป็นอะไร

ปล.อยากรู้จริงๆว่าคนร้ายเป็นใครกัน

 

[oaw_eang]

มีคนฟ้องว่าเรื่องนี้ลงกฏไม่ครบคะ


เดิมกฏหลักของเล้า มี 6 ข้อ

แต่หนูลงไว้แค่ 4

นี่ก็ผิดแล้วคะ

ฐานไม่ใส่ใจในกฏ

แต่ตอนนี้กฏมีมา ถึง 7 ข้อแล้ว 

ถ้าลง 6 เจ้ก็อนุโลมให้  แต่ลงแค่ 4 นี้  บอกตรงๆ ไม่ไหวจริงๆ

เลยต้องขออนุญาตล๊อคกระทู้ไว้กอ่นนะคะ

เจ้สอง

[bennnyyy]

คนแต่งไปไหนคะ

[watcharet]

ลงครบยังครับๆๆ

[Seoul In Love]

ลงซ้ำอีกรอบนึงค่ะ 
.
.
.
28...ทีวีพูล


>...ฟิล์ม...<

ผมวิ่งตามไอ้นัทมาจนทันมันที่ร้านกาแฟสด และเพราะอย่างนั้นผมเลยจัดการสั่งกาแฟอีกแก้วซะเลย ตั้งใจว่าจะคาดคั้นไอ้นัทให้ได้ครับ

“กูไม่บอกมึงหรอก มันไม่ใช่เรื่องของกู”

เอ๊า! ผมหน้าบึ้งทันควันเลย ดูเพื่อนนัทมันพูดครับ ผมเหนื่อยวิ่งตามมันมาแต่แม่งมาพูดหมาๆ แบบนี้ได้ไงวะเนี่ย!!

“ไอ้แดนมันไม่อยากให้ใครรู้ มันไม่ได้บอกกูด้วย กูสังเกตเอา ถ้ามึงมีตานะฟิล์มมึงก็สังเกตเอาละกัน” ว่าแค่นั้นแล้วมันก็ถือแก้วคาปูชิโน่เย็นออกไปเลย ทิ้งให้ผมขมวดคิ้วมองตามไปอย่างไม่เข้าใจซักเท่าไหร่

“เอสเปรโซ่ได้แล้วค่ะ”

ผมจ่ายเงินค่ากาแฟเย็นของตัวเองแล้วก็เดินตามไอ้นัทมันกลับห้องพักของไอ้แดนครับ ไม่เป็นไร ผมบอกตัวเองแบบนี้ ถึงไอ้นัทมันไม่บอกว่าไอ้แดนเป็นอะไรผมก็จะสังเกตเอาอย่างที่ไอ้นัทมันว่าน่ะแหล่ะ ผมต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้แดนมันมีความลับอะไร จะได้ช่วยมันได้บ้างครับ

แต่พอผมเดินมาถึงหน้าห้องก็ต้องแปลกใจ ไอ้นัทมันไม่ยอมเข้าห้อง ผมอ้าปากจะถามมันก็ยกนิ้วจุ๊ปากไว้แล้วพยักเพยิดไปที่บานประตู

“มีคนอยู่ข้างในกับไอ้แดน” มันกระซิบบอกผม

เท่านั้นล่ะครับ ผมกับไอ้นัททำตัวเป็นนักสืบเลย เราเอาหูแนบบานประตูทันทีครับ ได้ยินเสียงเบาๆ ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยT^T

“ใครวะ” ผมถามไอ้นัท แล้วมันก็ส่ายหน้าตอบ

ผมกะว่าจะเลิกฟังแล้วเพราะฟังไปก็ได้ยินอะไรไม่ชัด กะว่าจะเปิดประตูเข้าไปฟังตรงๆ เลย--* แต่ไอ้นัทสิมันลากผมออกไปหลบอยู่ตรงกระถางต้นไม้อีกด้านของชั้นเลย ไม่เข้าใจว่าจะหลบทำไม แต่ซักพักผมก็เข้าใจเพราะประตูห้องกำลังจะถูกเปิดออกมา คนที่เดินออกมาทำเอาผมอึ้งไปเลยครับ ไม่อยากจะเชื่อว่าจะได้เจอเธอคนนั้นที่นี่!

“นั่นมันเพื่อนนิ้งนี่หว่า!” ไอ้นัทกระซิบบอกผมก่อนที่เราจะรีบวิ่งไปที่หน้าห้องของไอ้แดน

พอเปิดประตูเข้ามาเท่านั้นล่ะไอ้นัทมันรีบไปหาไอ้แดนเลย ส่วนผมหน้าบึ้งตั้งแต่เห็นพวงหรีดวางหราอยู่ข้างเตียงไอ้แดนแล้วครับ--*

“เขามาทำอะไรมึงรึเปล่า” ได้ยินไอ้นัทถาม

“แค่มาแช่งให้กูตายเร็วๆ” ไอ้แดนพูดไปก็กัดฟันกรอดไป “แล้วก็มาแสดงตัวว่าเป็นคนจัดการให้กูมานอนแหม่บอยู่นี่ด้วย”

“ว่าไงนะ!” ผมกับไอ้นัทนี่ร้องถามพร้อมกันเลยครับ

“มันบอกว่าจ้างคนมาตื๊บกู โทษฐานที่กูด่ามันตอนนิ้งฆ่าตัวตายไง”

“เลวว่ะ!” ไอ้นัทหน้าบึ้งเลยครับ

“แล้วอั้มพูดอะไรอีก” ผมถามไอ้แดนต่อ

“ก็พร่ำไปเรื่อยแหล่ะ กูขี้เกียจฟังเลยขว้างแก้วน้ำใส่กำแพงแม่งเลย มันเลยตบกูเข้าให้แล้วถึงได้ผลุนผลันออกไปไง” ไอ้แดนเอียงแก้มให้ผมกับไอ้นัทดู เป็นรอยนิ้วมือจางๆ ด้วยครับ ห่าเอ้ย!

“พวกผู้หญิงนี่มันยังไงนะ น่าเบื่อว่ะ!” ไอ้นัทส่ายหน้าเลย

“เอาจริงๆ นะ กูลืมไปเป็นชาติแล้วว่าเคยทะเลาะกับยัยนี่” ไอ้แดนนิ่วหน้า “แต่แม่งแค้นฝังหุ่นว่ะ”

“แล้วจะเอาไงต่อวะ” ไอ้นัทถามพลางหันมามองผม

“ใครทำก็ให้เขารับผิดชอบไปสิ” ผมบอกไป ไม่มีความจำเป็นต้องปกปิดหรือละเว้นให้นี่ครับ

“เค้าเป็นเพื่อนนิ้งนะ” ไอ้นัทถามอีก

“ต่อให้เป็นนิ้งกูก็ไม่ปล่อยไปหรอก”

“ดีใจนะเว้ยที่ได้ยินอย่างนี้” ไอ้แดนมันยิ้ม “แต่กูกะจะปล่อยมันไป”

“ได้ไงวะ!” ไอ้นัทไม่เห็นด้วย

“กฎหมายทำอะไรมันไม่ได้หรอก พ่อมันใหญ่ไง” ไอ้แดนยักไหล่ “แต่มันไม่รู้ว่ากูมีคนที่พร้อมจะช่วยกูจัดการมัน” หน้าตาตอนมันพูดประโยคหลังนี่เลือดเย็นน่ากลัวได้อีกครับ --*

“คนที่จะช่วยมึงน่ะฝ้ายใช่มั้ย”

ไอ้แดนยิ้มกริ่ม “งานถนัดของฝ้ายเลยล่ะ”

“มึงพูดเหมือนนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฝ้ายทำแบบนี้งั้นล่ะ” ผมเลิกคิ้ว นี่ฝ้ายน่ากลัวกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย ฟ้าคบเพื่อนน่ากลัวแบบนี้ด้วย!

“ก็ประมาณนั้น” ไอ้แดนมันยักไหล่ “อย่าทำหน้าแบบนั้นน่าฟิล์ม ทุกคนมีทั้งด้านดีด้านเลว สำหรับกูนะฝ้ายเป็นน้องที่ดีทีเดียว”

“กูถามคำเดียว คืนที่นิ้งบอกว่ามีคนไปบุกบ้านและพยายามจะข่มขืนนั่นน่ะ...”

“ใช่ ฝีมือของฝ้าย”

ผมแทบหมดแรง นี่คนใกล้ตัวของผมทำเรื่องแบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลย

“พูดเรื่องอะไรกันวะ” ไอ้นัทมองหน้าไอ้แดนทีแล้วหันมามองหน้าผมที มันคงยังไม่เข้าใจว่าผมสองคนคุยเรื่องอะไรกัน “ไหนๆ ก็คายออกมาแล้วก็คายซะให้หมดเลยสิวะแดน” มันคั้น

“กูจะพูดครั้งเดียว ถ้าอยากฟังนักก็ตามพวกไอ้ตี๋มาด้วยเลยสิ จะได้ฟังพร้อมกันให้มันจบๆ ไป”

แค่นั้นล่ะครับไอ้นัทรีบโทรหาพวกที่เหลือทันที มันสั่งให้มาที่โรงพยาบาลด่วน ซึ่งผมแน่ใจว่าพวกนั้นคงรีบบึ่งมาทันทีที่วางสายแน่

“ก่อนที่มึงจะได้ฟังความจริงทั้งหมด กูบอกก่อนนะฟิล์มว่าน้องกายไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้เลย แน่นอนรวมทั้งน้องฟ้าด้วย”

ผมถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะพยักหน้าบอกไอ้แดนว่าพยายามจะเข้าใจ แต่ที่ผมสงสัยและอยากรู้มากก็คือฝ้ายทำเรื่องแบบนี้ลับหลังผมมานานเท่าไหร่แล้ว แล้วฝ้ายทำแบบนี้ไปทำไม

พอไอ้แดนมันเห็นผมเงียบและไอ้นัทจัดการเรียกทุกคนมาแล้วมันก็กดโทรศัพท์โทรออก ผมได้ยินแว่วๆ จากบทสนทนา มันโทรหาฝ้ายและบอกให้มาเยี่ยมช่วงเย็นแทน จากนั้นมันก็วางสาย และเราก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองอีกพักใหญ่ กว่าจะรู้สึกตัวก็เมื่อประตูห้องถูกเปิดออก พวกไอ้ตี๋รีบร้อนเดินเข้ามา จากคอนโดไอ้แดนมาถึงนี่ใช้เวลาไม่นานจริงๆ

“แน่ใจนะฟิล์มว่ามึงพร้อมที่จะฟัง” ไอ้แดนถามผม พวกที่มาใหม่ทำหน้างงเมื่อได้ยินอย่างนั้น

“อืม” ผมพยักหน้าตอบ มาถึงตรงนี้แล้วเล่ามาให้หมดเถอะ ผมคิดว่าตัวเองรับความจริงได้ทุกอย่างแล้ว

“มันเริ่มจากนิ้งโทรไปขู่น้องกายบอกว่าจะจัดการลูกพีชถ้าหากว่าน้องกายยังยุ่งกับไอ้ฟิล์ม น้องกายกลัวมากและน้องก็พยายามหลบหน้ามึงด้วย” ตอนนี้แดนมันจ้องหน้าผม และผมจำได้ถึงเหตุการณ์นี้ “น้องกายไม่รับโทรศัพท์ ปิดมือถือและคอยเช็คว่าพี่สาวกลับถึงบ้านรึยัง ตอนนี้อยู่ไหน กูว่าตอนนั้นน้องกายคงแทบบ้าไปเลย”

ผมรู้สึกแย่ว่ะที่ได้ยินอย่างนี้ ตอนนั้นผมทำอะไรอยู่นะ จำได้ไม่ชัดหรอกว่าทำอะไรอยู่แต่ที่แน่ๆ ไม่ได้รับรู้ถึงความทุกข์ใจของน้องกายเลย ห่วยแตกว่ะความรู้สึกแบบนี้เนี่ย

“แล้วพวกฟ้าก็เริ่มรู้สึกว่ากายแปลกไป พวกน้องค้นมือถือของน้องกายแล้วก็เจอเบอร์แปลกๆ ที่กายเมมเอาไว้ X กายเมมเอาไว้แบบนี้ แค่นั้นน้องฝ้ายก็รู้แล้วว่าเป็นเบอร์ใคร น้องฝ้ายโทรออกแล้วก็จริงอย่างที่คิดกัน เบอร์นั้นเป็นเบอร์ของนิ้ง พวกฟ้าบังคับให้กายเล่าทุกอย่างให้ฟัง หลังจากรู้เรื่องยังไม่ทันได้ช่วยเพื่อนเลยด้วยซ้ำทุกคนก็ต้องวุ่นกับการโทรตามตัวลูกพีช แล้วมาเจอลูกพีชที่โรงพยาบาลในสภาพถูกตบและถูกรุมยำมือมาแล้ว นั่นล่ะเป็นส่วนที่พวกเรารู้ จากนั้นไอ้ฟิล์มก็ไปอาระวาดนิ้งที่บ้านใช่มั้ย” ไอ้แดนหันมาถามผม พวกเพื่อนก็พลอยหันมากันด้วย

“อืม” ผมจำได้ดีเลยถึงเหตุการณ์วันนั้น

“แล้วจากนั้นนิ้งก็หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ส่งคลิปที่ตบลูกพีชมาให้น้องกายดู แล้วก็ขู่แบบเดิมๆ น้องกายกลัวมากแต่โชคดีที่ฝ้ายอยู่ด้วยตอนนั้น ฝ้ายเห็นคลิปด้วย แล้วก็ปลอบกายบอกว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง”

มาถึงตรงนี้ผมพอประติดประต่อเรื่องราวออก มองไปที่ไอ้แดนสีหน้าของมันยังนิ่ง ไม่ได้ตอบอะไรในสิ่งที่ผมถามมันผ่านสายตา ผมคิดว่าตัวเองรู้แล้วถึงสาเหตที่น้องกายไม่เลือกผมแล้วเลือกเต้

“คืนที่พวกเราได้รับโทรศัพท์จากไอ้ฟิล์มว่าให้ไปดูนิ้งที่บ้านน่ะ คือคืนเดียวกันกับคืนที่ฝ้ายให้คนของลุงไปจัดการนิ้ง”

“อะไรนะ!!~” ได้ยินเสียงร้องประสานแบบนี้ลั่นห้องเลยครับ

“ที่ว่าข่มขืนนั่นเป็นฝีมือเด็กนั่นเหรอวะ!” ไอ้ตี๋ถึงกับอึ้งไปเลย

“ใช่ ฝีมือฝ้าย แต่ไม่ได้ข่มขืนหรอกแค่ขู่ว่าจะทำเท่านั้น”

“ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นวะ” ไอ้นัทนิ่วหน้า “ยังไงนิ้งก็เป็นผู้หญิง ทำแบบนั้นไม่เกินไปหน่อยเหรอ”

“ไม่เกินไปหรอก” ไอ้แดนยิ้มเหี้ยมเลย “เพราะนิ้งก็เคยขู่น้องกายเหมือนกันว่าถ้าไม่เลิกยุ่งกับไอ้ฟิล์ม คราวนี้จะไม่ใช่ถูกตบแต่ลูกพีชจะมีผัวทีเดียวเป็นฝูง เป็นพวกมึงคิดมั้ยล่ะว่ามันมากไป กูว่ามันสาสมแล้วต่างหาก นิ้งร้ายกว่าที่พวกมึงรู้ แล้วคนที่คอยช่วยนิ้งตลอดก็พวกเพื่อนน่ะแหล่ะ”

“อย่างนี้นี่เองมึงถึงได้พูดตอนที่เราไปเยี่ยมนิ้งว่าอย่าให้ต้องพูดเลยว่าพวกนิ้งเคยทำเรื่องอะไรไว้ แล้วจากที่ไอ้ฟิล์มมันเคยสงสารจะกลายเป็นเกลียดไปซะเปล่าๆ” ไอ้คริสมันย้อนความ

“ใช่” ไอ้แดนพยักหน้า “ตอนที่รู้เรื่องนี้กูโกรธเลย แล้วกูมั่นใจว่าคนที่สนิทกับครอบครัวน้องกายอย่างไอ้ฟิล์มก็ต้องโกรธเหมือนกัน”

“กูไม่เคยรู้เลยว่านิ้งเป็นคนแบบนี้” ผมเปรยพลางถอนใจ

“เขาร้ายได้มากกว่านี้อีก ขนาดจะตบกับน้องฟ้ามาแล้ว”

“ตบฟ้าเหรอ!” ไอ้คริสตกใจยิ่งกว่าผมอีกครับ ส่วนผมน่ะอ้าปากค้างไปแล้ว นิ้งจะตบน้องผมงั้นเหรอ--*

“ก็ตอนฟ้าเข้าโรงพยาบาลไง ยัยนี่หงุดหงิดเรื่องไอ้ฟิล์มเสนอหน้าไปส่งน้องกาย ทีนี้เธอก็ขึ้นไปหาเรื่องระบายอารมณ์สิ เจอฟ้าอยู่คนเดียวในห้องก็จัดการจิกด่าซะ บอกว่าน่าจะตายๆ ไปซะ ฟ้าก็นะเถียงสิ เลยเจอนิ้งด่าเข้าให้พร้อมกับจะแจกฝ่ามือ แต่นิ้งไม่รู้ไงว่าฟ้าไม่ได้อยู่คนเดียว ลูกพีชอยู่ในห้องน้ำได้ยินหมดทุกอย่างเลยออกมาจัดการแทนฟ้า ก็ตบกันจนได้เลือดได้แผลเลยล่ะ สุดท้ายฟามาจับแยก แล้วนิ้งก็โกหกว่าไปเที่ยวพัทยากับเพื่อนไง แต่ความจริงคือหลบอยู่บ้านน่ะแหล่ะ เพราะขืนให้ไอ้ฟิล์มเห็นหน้าไอ้ฟิล์มก็รู้สิว่าไปมีเรื่องมา แล้วดันมีเรื่องกับฟ้าอีกคิดดูว่าไอ้ฟิล์มมันจะปลื้มมั้ยล่ะ”

“วีรกรรมเยอะโคตรๆ” ไอ้เป้ว่าพลางเบ้ปาก

“แล้วตกลงนิ้งตบฟ้ารึเปล่าวะ” ไอ้คริสนี่ห่วงแต่เรื่องนี้นะเนี่ย

“ไม่ทันได้ตบไง กูก็บอกอยู่ว่าลูกพีชมาช่วยไว้ทัน”

“ก็ลองตบสิ” ประโยคนี้ผมพูดเองครับ --*

“แล้วไงต่อวะ” ไอ้น้ำครับ ดูท่าว่ามันจะสนุกที่ได้ฟังอะไรแบบนี้-*-

“จากนั้นก็กระทบกระทั่งกับฟ้ามาเรื่อย เหวี่ยงใส่น้องกายตลอด จนมามีเรื่องแตกหักกันตอนที่นิ้งจับได้ว่าไอ้ฟิล์มเสือกแอบจับมือน้องกายในโรงหนังนั่นล่ะ”

“นี่มึงทำแบบนี้ด้วย น้ำเน่าว่ะ!” ไอ้เป้เบ้ปากใส่ผม เดี๊ยะ!

“ตอนนั้นน้องกายหลบหน้านี่หว่า” ผมว่าเซ็งๆ จะให้ทำไงได้ล่ะ ตอนนั้นน่ะแค่เห็นหน้ามันไม่พอนี่นา

“แล้วจากนั้นนิ้งก็จัดการกายเลยเว้ย” ไอ้แดนยังไม่หยุดเล่า “นิ้งตบน้องกายกลางลานจอดรถเลยนะ เผลอๆ กูว่าจะตบฟ้าด้วยใช่มั้ยวะ”

“เออ ถ้ากูไม่ห้ามไว้ก่อนฟ้าคงโดนไปแล้ว” ผมจำได้ดี ไอ้คริสมันกัดฟันกรอดอยู่ข้างๆ ครับ ผมหันไปมองก่อนจะหันกลับมาที่ไอ้แดน “ว่าแต่มึงนี่รู้ลึกรู้ดีเหลือเกินนะ” อดประชดไม่ได้ครับ เรื่องส่วนตัวผมอย่างเรื่องที่ผมกับน้องกายจับมือกันในโรงหนังมันยังรู้เลย

“นั่นสิ มึงรู้มาได้ไงวะ” แม้แต่ไอ้เป้ยังแปลกใจ

“ก็กูเป็นพี่ที่พึ่งพาได้” มาถึงตรงนี้ทุกคนพร้อมใจกันตบหัวมันทันทีครับ -*- “ห่านี่! แผลกู!” ทำสำออยพวกผมไม่ได้ตบตรงแผลซะหน่อย

“เอาความจริงเว้ย ใครเล่าให้มึงฟัง” ไอ้น้ำยังไม่จบ

“ทุกคนแหล่ะ” มันบอกปัด “แต่อย่ามาติดใจเรื่องนี้เลย น้องมันไม่มีที่ปรึกษาก็มาบ่นๆ ให้กูฟังก็เท่านั้น”

“แล้วมึงก็ไม่บอกพวกกูเลยนะ” ผมมองมันแค้นๆ ถ้ามันบอกผมมั่งผมจะได้ไม่โง่ทำอะไรบ้าๆ ลงไปด้วย แต่จะโทษมันก็ไม่ได้ ผมซื่อบื้อเอง

“เรื่องบางเรื่องเราควรปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันควรเป็น”

มาถึงตรงนี้ มันสุดจะรับได้จริงๆ ครับ พวกผมพร้อมใจกันให้พรไอ้แดนด้วยการโห่แม่งแล้วก็โก่งคออ้วกกับปรัชญาที่ออกจากปากมัน แหม~พูดมาได้นะ อยากจะบอกว่าแดนนี่มันเป็นคนที่ไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้อะ

“พวกมึง! กูเป็นคนป่วยนะเว้ย!” แดนมันร้องโวยวาย แต่ก็แค่นั้นล่ะครับ ไอ้น้ำก็ยังขยี้ผมมันเล่นอยู่ดี “กูไม่เล่าแล้ว” พอมันงอนไอ้น้ำเลยยอม

“เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊สิ” ไอ้นัทบอก

แล้วจากนั้นพวกผมก็ได้ยินเรื่องอั้มที่มาที่นี่เมื่อชั่วโมงที่แล้วพร้อมด้วยพวงหรีดกับคำอวยพรให้ไอ้แดนตายเร็วๆ พอไอ้แดนบอกว่าอั้มยอมรับว่าเป็นคนจัดการตื๊บมัน ไอ้น้ำกับไอ้เป้ก็กัดฟันกรอดเลยทีเดียว

“ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุดนะเว้ย!” ไอ้เป้มันฉุน

“ฝ้ายจะจัดชุดใหญ่ให้เอง”

พวกผมได้แต่มองหน้ากันเมื่อไอ้แดนมันพูดอย่างนั้น ไม่รู้ว่าอั้มจะเจอกับอะไร บางทีอาจจะน้อยกว่านิ้งหน่อยก็ได้ล่ะมั้ง ได้แต่ภาวนานะครับ ให้ไม่โดนอะไรมาก เพราะยังไงซะอั้มเธอก็เป็นผู้หญิงอะนะT-T
.
.
.
To Be Con
พี่ฟิล์มเจอน้องกาย^O^

[l3iZal2l2e]

เส้นใหญ่ มีอิทธิพล มันดีแบบนี้นี่เอง
น้องฝ้ายจุดชุดใหญ่เลยนะ
 

[prawy]

 :z6:ต้องจัดให้หนักเลยคนแบบนี้

[nine-poo]

จัดเต็มไปเลยเพ้
ให้หายไปกับกระแสน้ำท่วมทั้งฝูงเลยยิ่งดี..(นี่ตรูโหดไปไหมว่ะ)