หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[watcharet]

มาต่อให้ครบเร๋วๆหน่อยดิ อยากอ่านใจจะขาด มาต่อนิดเดียวเองอ่ะ

[aeecd]

เป็นกำลังใจให้กายนะ
 

[nightsza]

น้องกายน่าสงสารอ่า

ฟิล์มปากไม่ตรงกับใจเลยนะ พูดแบบนั้นกับน้องกายได้ไง 

[NuPaTT]

ปากพี่ฟิล์มตลอดอะ!!! สงสารน้องกายยย

[A-J.seiya*]

ไม่คิดจริงๆ ว่ะพี่ฟิล์ม
อร๊ายยยย
อยากกระโดดถีบยอดหน้ามากเลยอ่ะ
ชิส์ !!!!

[love2y]

เมื่อไหร่จะตอนปัจจุบัน รอ รอ รอ 

[Cha Ris Ma]

  ตบปากพี่ฟิล์มเท่าอายุ

[nk23992]

เมื่อไรจะรู้ตัวซะทีห่ะฟิล์ม เริ่มรำคาญแหละ จะเชี่ยพี่น้ำแล้วนะ

น่าสงสารน้องกายมากๆๆเลยอ่ะ ทนทำไมน้า...

[zingiber]

คิดถึงน้องกาย ..... 

[REMIND]

คิดถึงพี่ฟิล์ม กับน้องกาย
ยังไม่มาต่อหรอค่ะ

[zingiber]

รอแล้ว .... รอเล่า ..... เฝ้าแต่รอ ~~~~~

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

มาแปะไว้ก่อนนะครับ น่ารักมากมายเลย
เอาใจช่วยเสมอ อ่านได้ 29 หน้าแล้ว เดี่ยวมาต่อครับ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

อ่านทันแล้ววววววววววววววววว สนุกมากๆเลยครับ
กายน่ารักมาก ฟ้ายิ่งน่ารักไปอีกเห้ออออออออออออ
คริสสุดยอด ฟิลม์ขี้หวงมากที่สุด นัทน่าจะเหมาะกับฝ้าย
น้ำกับแดนกลับมาคบกันเป็นแฟนน่าจะดีนะว่าปะ แต่เต้ละ
จะคู่กับใครดีเน้อ เอาใจช่วยเสมอ มาต่ออีกนะครับ

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ) 2
10.2...ไม่ต้องสนใจ
.
.
.
เช้านี้ของผมไม่สดใสเอาซะเลย ผมต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงพูดแซวและเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของไอ้พวกเพื่อน ที่สำคัญคือต้องลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกอดน้องกายแทนที่จะเป็นน้องชายตัวเองซะอย่างนั้น

“กอดซะแน่นเลยนะมึง”

“กูนึกว่านิ้งนี่หว่า” ผมบอกอย่างเซ็งๆ เมื่อถูกไอ้เป้มันแซว แต่พอก้มลงมองคนที่ตัวเองกอดอยู่ก็ได้แต่ถอนใจ กูพูดไม่คิดอีกแล้ว!

“ปล่อย” น้ำเสียงเบาหวิวนั่นเอ่ยสั่งผม น้องกายไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมเลย โกรธผมอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย

ผมจำต้องปล่อยน้องกายออกจากอ้อมแขน พอหลุดจากผมได้กายก็เดินออกจากห้องไปเลย ตอนนี้ผมชักรู้สึกเซ็งสุดๆ แล้วครับ “กูอาบก่อน!” ผมร้องสั่งไอ้ตี๋ก่อนจะเดินลิ่วๆ เข้าห้องน้ำไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด

ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานหรอกครับ ผมไม่มีอารมณ์จริงๆ นึกเห็นแต่หน้าเศร้าๆ ของกาย ผมมันบ้า! ชอบทำให้น้องเสียใจอยู่เรื่อย ทั้งๆ ที่ตัวเองบอกว่าจะเป็นพี่ชายที่ดีแท้ๆ

อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยผมก็ออกจากห้องมาที่ห้องฟ้าทันที ผมรู้ว่ากายยังอยู่ข้างใน แต่เจ้าฟ้าตัวดีหายไปไหนแต่เช้า? นี่ถ้าเจอหน้าผมจะดุให้ มีอย่างที่ไหนหนีออกไปแล้วทิ้งให้ผมกับน้องกายนอนกอดกันกลมแบบนั้น!

“น้องกาย เปิดประตูให้พี่ฟิล์มหน่อยครับ” ผมส่งเสียงเรียกเมื่อเคาะก็แล้วแต่อีกคนก็ไม่ยอมเปิดออกมาเจอกัน ชักจะเริ่มยั๊วะแล้วนะเด็กดื้อ! “น้องกาย! พี่บอกให้เปิดประตู! พี่นิด! ผมขอกุญแจสำรองห้องฟ้าหน่อยครับ!!” ผมตะโกนลงไปข้างล่าง เอาสิ คิดว่าจะหลบอยู่ในนั้นตลอดได้ก็ลองดู! 

รอไม่ถึงชั่วอึดใจพี่นิดก็วิ่งขึ้นมาพร้อมกับพวงกุญแจแล้ว ผมกำลังจะเสียบลูกกุญแจเข้าไปอยู่พอดีประตูห้องก็เปิดออก น้องกายที่หน้าบึ้งเป็นสิ่งแรกที่มองเห็น ผมเองก็หน้าบึ้งไม่แพ้กันหรอกครับ ต้องให้ดุก่อนถึงจะยอมเปิดใช่มั้ยเด็กบ้านี่! ผมส่งกุญแจกลับคืนให้พี่นิดก่อนจะคว้าข้อมือน้องกายแล้วดึงให้เดินลงไปข้างล่างด้วยกัน

“ฟ้าล่ะครับ” ผมถามพี่นิดที่เดินตามลงมา

“ออกไปเดินเล่นค่ะ”

ผมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะดึงน้องกายเข้าไปในห้องอาหาร อีกไม่นานก็ได้เวลาทานมื้อเช้าแล้ว คิดว่าเดี๋ยวฟ้าก็คงกลับมาครับ

ที่โต๊ะอาหารมีเพียงผมกับกายที่นั่งอยู่ พี่นิดกับป้านิ่มจัดโต๊ะเสร็จแล้ว อาหารมื้อเช้านี้คือข้าวต้มหอมกรุ่นกับโจ๊กหมูของโปรดของฟ้า แต่ตอนนี้ผมโมโหมากเกินกว่าจะทานอะไรลง

“กายโกรธพี่ใช่มั้ย” ผมหันมาหาคนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ ยอมรับว่าตัวเองผิดครับที่ปากพล่อย แต่ผมไม่ชอบที่น้องกายทำหน้าบึ้งใส่กันแบบนี้

“กายไม่ใช่พี่นิ้ง พี่ฟิล์มไม่ต้องสนใจหรอกฮะว่ากายรู้สึกยังไง”

“นี่น้องกายครับ ถ้าพี่ฟิล์มไม่สนใจแล้วพี่ฟิล์มจะถามเหรอ” กวนโมโหอีกแล้วนะ แล้วก็เป็นอีกครั้งด้วยครับที่กายไม่มองหน้าผม เกลียดท่าทางแบบนี้ที่สุดเลย “อย่าเมินพี่นะ!” ผมดึงใบหน้าน่ารักของน้องกายให้หันกลับมาหาผม ดวงตาของกายแดงกร่ำนั่นทำให้ผมชะงัก มือที่จับคางน้องไว้ถูกปล่อยออก “พี่ขอโทษที่พูดแบบนั้น”

“ช่างเถอะฮะ” กายพึมพำตอบ น้องหันมายิ้มให้ผม แต่ผมไม่ชอบรอยยิ้มแบบนี้ ไม่สดใสเอาซะเลย “กายไม่ใช่คนสำคัญพี่ฟิล์มไม่ต้องใส่ใจหรอก สนใจพี่นิ้งคนเดียวก็พอนะฮะ แล้วก็จำทุกอย่างของพี่นิ้งให้ขึ้นใจเผื่อว่าคราวหน้าพี่ฟิล์มจะได้ไม่กอดผิดคนอีก”

“กายอย่าประชดพี่นะ”

“แล้วถ้ากายกอดพี่ฟิล์มแล้วพูดบ้างล่ะว่านึกว่าพี่ฟิล์มเป็นพี่น้ำพี่ฟิล์มจะชอบมั้ย” กายร้องไห้แล้วครับแต่ปากแดงๆ นี่ก็ยังไม่หยุดประชดประชัน ผมไม่เคยเห็นกายเป็นแบบนี้ และผมเกลียดการเปรียบเทียบของกาย ทำไมต้องเป็นไอ้น้ำด้วย!

“พี่ไม่ชอบและน้องกายก็ต้องไม่ทำด้วย!” ผมบอกเสียงหนัก กายเหมือนจะพูดอะไรอีกแต่น้องก็เงียบเมื่อพวกไอ้คริสเดินเข้ามาครับ

“อ้าว! ไอ้นัทล่ะ” เป้มันถามผม

“กูนึกว่ามันอยู่กับพวกมึง” เพิ่งจะสังเกตนี่ล่ะครับว่าไอ้นัทหายไปจากกลุ่ม อย่าบอกนะว่ามันไปเดินเล่นกับฟ้าน่ะ!

และคำตอบก็มายืนยันอยู่ตรงหน้านี่ล่ะครับ ไอ้นัทกับน้องชายผมเดินเข้ามาด้วยกันด้วยท่าทางอารมณ์ดีกันทั้งคู่ด้วย ฟ้านี่บอกอะไรไม่เคยฟังเลย ดื้อพอๆ กันกับกาย มิน่าล่ะถึงเป็นเพื่อนกันได้!

ผมหงุดหงิดเรื่องน้องกายพอๆ กับที่ไม่พอใจกับเรื่องที่ฟ้าทำ ข้าวต้มที่ทานอยู่นี่เลยรสชาติกร่อยเต็มที ฝืนทานได้หกเจ็ดคำก็อิ่มแล้วครับ พอๆ กับคนข้างๆ ผมที่ตักทานพอเป็นพิธีแล้วจากนั้นก็บอกฟ้าว่าจะกลับ ไม่แม้แต่จะเอ่ยลาผมด้วย เอาไงก็เอา ผมก็โกรธกับคำพูดของน้องกายเหมือนกัน!

ผมออกมาส่งพวกเพื่อนตัวดีที่หน้าบ้าน ฟ้าเองก็เพิ่งจะกลับเข้ามาเหมือนกัน ไม่ได้ทักทายผมเลยแต่เดินลิ่วๆ ขึ้นข้างบนทันที ให้มันได้อย่างนี้!

“พี่ฟิล์มคะ ฟางปรึกษาหน่อยได้มั้ย” ฟางเอ่ยกับผมหลังจากที่ส่งไอ้คริสกลับบ้านแล้ว ผมพยักหน้าก่อนที่เราจะเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น ฟาเองก็เดินเข้ามาด้วยเหมือนกัน

 “ว่าไง” ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นฟางเงียบ ฟาเองก็นั่งเงียบๆ ครับ

“ฟางอยากรู้ว่าพี่คริสจริงจังกับฟางรึเปล่า” ฟางเอ่ยเสียงแผ่ว น้องไม่กล้ามองหน้าผมด้วยซ้ำเอาแต่บีบมือตัวเอง “เมื่อคืนฟางจูบกับพี่คริส”

ผมจะพูดอะไรดีครับ มันเรื่องปกติใช่มั้ย ผมก็จูบนิ้งบ่อยไป มากกว่านั้นก็เคย แต่นี่น้องสาวผมนะ ให้ตายสิ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย! “ใครบอกให้ทำอย่างนั้นฟาง ลดค่าตัวเองมากเลยรู้รึเปล่า!” ผมอดดุน้องไม่ได้เลย

“ฟาง...ฟางอยากได้ความมั่นใจ” ฟางเสียงสั่นแล้ว “ฟางแค่อยากได้ยินพี่คริสบอกว่ารักหรือชอบฟางบ้าง”

ผมจะบอกยังไงดี บอกฟางดีมั้ยว่าตอนนี้ไอ้คริสมันชอบน้องชายฟางอยู่ บอกฟางดีมั้ยครับว่าคำว่าชอบหรือรักที่ฟางอยากได้นั่นน่ะไอ้คริสมันพูดออกจากปากมันแล้ว และคนที่มันบอกว่ารักว่าชอบก็คือฟ้าไม่ใช่ฟาง!

“พี่ฟาง พี่จะให้พี่ฟิล์มไปพูดกับพี่คริสเหรอ” ฟาที่เงียบฟังมานานเอ่ยขึ้นครับ “ทำแบบนั้นไม่ได้นะพี่ เรื่องนี้มันเรื่องของพี่กับพี่คริส พี่ต้องคุยกันเองนะ” ที่ฟาพูดก็ถูกครับ จะให้ผมบากหน้าไปบังคับเพื่อนผมทำไม่ได้หรอก

ฟางพยักหน้าบอกว่าเข้าใจ น้องสาวผมเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม เห็นแล้วสงสารมากเลยครับ ผมว่าบางทีผมต้องคุยกับไอ้คริสจริงๆ ซักทีแล้วว่ามันจะเอายังไง ถ้ามันยืนกรานว่ามันชอบฟ้าเหมือนเดิมผมจะได้บอกให้น้องสาวตัดใจ แต่แน่นอนว่านั่นรวมถึงฟ้าที่จะต้องไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้คริสด้วย ผมไม่อยากได้ยินเรื่องผิดใจกันระหว่างน้องชายกับน้องสาวเพราะผู้ชายคนเดียวกัน มันสกปรกเกินไปถ้าเป็นจริงขึ้นมา

“อย่าคิดมากเลยพี่ฟาง ถ้าพี่คริสเขาเกิดมาเป็นของพี่ฟางยังไงเขาก็เป็นของพี่ฟางแหล่ะ แต่ถ้ามันไม่ใช่พี่ฟางก็อย่าไปยึดติดเลยนะ”

ผมกับฟางหัวเราะเลยครับ นานๆ จะได้ยินอะไรแบบนี้จากปากฟานะ ปรกติแล้วเด็กนี่จริงจังเป็นซะที่ไหนล่ะดีแต่แย่ให้พี่น้องหัวเราะไปวันๆ

“แต่งตัวแบบนี้จะไปไหนตัวยุ่ง” ฟางทักฟ้าครับ ผมเพิ่งเห็นว่าฟ้าลงมาจากข้างบนแล้วและแต่งตัวเหมือนพร้อมจะออกไปข้างนอก

“ฟ้าจะออกไปดูหนังกับเต้”

“ฟาไปส่งน้องสิ” ผมบอกฟาไป ไม่ได้ตั้งใจจะเมินตัวเล็กนี่หรอกครับ แต่ยังไม่อยากดุน้องฟ้าตอนนี้ รอให้กลับมาจากไปเที่ยวก่อนค่อยคุยกัน ผมอารมณ์ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ ไม่งั้นนะฟ้าอย่าหวังจะได้ออกไปเที่ยวเลย

“ไม่ต้องหรอกพี่ฟา เดี๋ยวเต้จะมารับ”

ผมหันไปมองฟ้าที่ทำเสียงแข็งเมื่อครู่ กำลังจะพูดอะไรกับน้องซะหน่อยแต่ฟางก็สะกิดเรียกซะก่อนครับ เลยต้องหันมาฟังว่าฟางจะคุยอะไรแทน หันไปอีกทีก็เห็นฟ้าเดินออกจากห้องไปแล้ว ถูกงอนอีกแล้วแน่เลย

ผมกับพี่น้องนั่งคุยเล่นกันต่อครับ ฟางปรึกษาหลายเรื่องเลยและผมก็ให้คำแนะนำไป เรากำลังคุยกันเรื่องเรียนอยู่เลยเมื่อพี่นิดวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกว่ารถที่ฟ้านั่งไปเกิดอุบัติเหตุอยู่หน้าหมู่บ้าน!
.
.
.

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ) 2
11...เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บ
.
.
.
>...กาย...<

ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่โรงพยาบาลฮะ ทันทีที่รู้ข่าวฟ้าผมกับพี่พีชก็รีบตามมาที่นี่ทันทีเลย แม้แต่ตอนนี้ที่กำลังร้องไห้กับพี่ฟางอยู่ผมก็ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องร้ายๆ พวกนี้จะเกิดขึ้นกับฟ้าทั้งๆ ที่เมื่อเช้านี้เรายังเจอกันอยู่เลย นี่ยังรวมเต้ไปด้วยอีกคนฮะY_Y

พวกพี่คริสก็พากันมาที่โรงพยาบาลเหมือนกันฮะ พี่คริสกับพี่นัทก็ดูเป็นห่วงฟ้ามากด้วย พวกพี่เป้ก็เหมือนกัน แล้วผมก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าถ้าฟ้าฟื้นผมจะขอโทษฟ้า จะบอกว่าฟ้าว่าผมเสียใจมากแค่ไหนที่เมื่อเช้านี้ทำเฉยเมยกับฟ้า ถ้าผมรู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นผมจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาดเลย ผมจะยิ้มให้ฟ้าและจะไม่โกรธในสิ่งที่ฟ้าไม่ได้ทำผิดT_T

“กาย เต้มาแน่ะ”

ผมหันไปตามเสียงบอกของพี่ฟาก่อนจะรีบลุกไปพยุงเต้ ผมนึกอยากจะร้องไห้อีกแล้วฮะ เพราะถึงจะมองเห็นว่าเพื่อนไม่เป็นอะไรมาก แต่จากบาดแผลที่มองเห็นนี่เต้ก็เจ็บไม่น้อยเลยT^T

“ผมขอโทษครับพี่” เต้รีบบอกพร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษพวกพี่ฟิล์มฮะ “ผมไม่น่าให้ฟ้ามันขับรถเลย” เต้รู้สึกผิดจริงๆ ผมรู้ดีฮะ เต้รักเพื่อนมากและคงขัดใจฟ้าไม่ได้ถึงให้ฟ้าขับรถน่ะ ผมเองก็ผิดที่ใจร้ายกับฟ้าY_Y

“เต้ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” พี่ฟิล์มบอกเต้ฮะ พวกพี่ฟางก็พยักหน้าด้วยฮะ พี่ฟางกับพี่ฟาถามเต้ด้วยว่าเป็นยังไงบ้าง ไม่มีใครโทษเต้เลยฮะ

“เต้ได้ยารึยัง” ผมถามเต้ฮะ ยังห่วงอยู่เลยว่าเพื่อนจะเป็นอะไรมากกว่าที่เห็นรึเปล่า ผมว่าเต้น่าจะอยู่นอนดูอาการที่โรงพยาบาลซักคืนนะฮะ แต่คุณหมอบอกว่าเต้ไม่เป็นไรมากไม่ต้องนอนก็ได้

“ยัง เดี๋ยวแม่คงเอาให้” เต้ตอบพลางยิ้ม รู้ฮะว่าไม่อยากให้ผมห่วงมาก แต่คนมันห่วงนี่นาT^T

“เจ็บมั้ยอะ” ผมเอามือแตะที่หน้าผากเต้ ตรงนี้เป็นรอยเย็บด้วยล่ะฮะ น่ากลัวว่าจะเจ็บอะ

“เริ่มจะเจ็บๆ แล้วเหมือนกัน” เต้ตอบ ผมว่ามันต้องตึงๆ แน่เลยอะ แค่มองยังเจ็บแทนเลย “เออ...ฟ้ามันว่ากายโกรธมันอยู่เหรอ”

“กายลืมหมดแล้ว” ผมตอบเสียงแผ่ว ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เลยฮะ ผมงี่เง่าเองที่โทษฟ้า ทั้งๆ ที่น่าจะคิดได้ว่าฟ้าหวังดีT^T

“ไม่โกรธกันน่ะดีแล้ว” เต้ปลอบแล้วก็ลูบผมด้วยฮะ เต้ใจดีตลอดเลย ไม่เคยโกรธผมเลยฮะ^^

ผมซบหน้าลงกับไหล่ของเต้ระหว่างที่นั่งรอคุณหมอออกมา มันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานนะฮะ การรอคอยแบบนี้ไม่ชอบเลยจริงๆ ระหว่างนั้นไม่ได้ยินเสียงพูดคุยระหว่างพี่ฟิล์มกับเพื่อนๆ เลย ทุกคนคงเครียดกันแน่เลย

“ฟิล์ม หมอออกมาแล้ว” ได้ยินเสียงพี่นัทร้องบอกฮะ

ได้ยินอย่างนั้นพวกเราก็รีบเข้าไปออรอบตัวคุณหมอเลยฮะ คุณหมอยิ้มให้แล้วบอกอาการของฟ้าว่าตอนนี้ปลอดภัยดี แค่หัวแตก คิ้วแตก แขนที่หักก็เข้าเฝือกแล้วเรียบร้อย แล้วก็มีแผลฟกช้ำตามเนื้อตัว เฮ้อ~แต่แค่นั้นของคุณหมอก็ทำเอาผมนึกหวั่นนะฮะ เพราะสำหรับผมแล้วมันเยอะนะY^Y แต่ข่าวดีที่สุดก็คือฟ้ายังอยู่กับเรา^^

พี่ฟิล์มกับพี่ฟาแยกไปจัดการเรื่องห้องพักฮะ พี่ฟิล์มยืนกรานเสียงแข็งเลยว่ายังไงก็จะให้ฟ้านอนโรงพยาบาลเพื่อดูให้แน่ใจว่าฟ้าไม่เป็นอะไรมากกว่านี้จริงๆ ผมเองก็เห็นด้วยกับพี่ฟิล์มนะฮะ บอกเต้ด้วยล่ะว่าให้นอนด้วยกันกับฟ้าเลยแต่เต้เอาแต่ส่ายหน้าไม่ยอมท่าเดียวT^T

ผมพยุงเต้เข้าไปนั่งในห้องพักของฟ้าฮะ ตอนนี้ฟ้ายังไม่ได้สติเลยT_Tส่วนพี่ฟิล์มก็กำลังคุยโทรศัพท์กับคุณลุงคุณป้า เสียงพี่ฟิล์มเครียดมากเลย ถูกดุน่ะฮะ ผมสงสารพี่ฟิล์มจังY_Y พี่ฟิล์มวิ่งวุ่นตั้งแต่เช้าแล้วนะแล้วยังถูกดุว่าดูแลน้องไม่ดีอีก น่าสงสารจะตายฮะT_T

“พี่ฟิล์มครับ ผมขอกลับก่อนนะครับ แม่โทรตามแล้ว” เต้บอกเมื่อพี่ฟิล์มวางสายแล้วฮะ “กายกลับด้วยกันเลยมั้ย เดี๋ยวให้แม่แวะส่งที่บ้าน” เต้หันมาถาม ผมว่าจะตอบตกลงแล้วล่ะถ้าพี่ฟิล์มไม่แย่งพูดซะก่อน

“ไม่เป็นไรหรอกเต้ เดี๋ยวกายจะกลับพร้อมพี่” อะไรกัน ทำไมพี่ฟิล์มต้องมาทำตาดุใส่ผมด้วยล่ะT^T

“งั้นผมกลับนะครับ” เต้ยกมือไหว้พี่ๆ ก่อนจะขยับตัวลุก ผมก็ลุกตามเต้ไปด้วยฮะ ช่วยพยุงเวลาเต้เดินด้วยล่ะ

“น้องกาย”

ผมหยุดชะงักเลยเมื่อได้ยินเสียงพี่ฟิล์มเรียก เสียงดุมาเชียว แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย “กายไปส่งเต้ที่รถฮะ เดี๋ยวมา” บอกแค่นั้นผมก็พยุงพาเต้เดินออกจากห้องมาเลยฮะ ก็ผมจะไปส่งเพื่อนนี่นา

“ไม่กลับกับเต้จริงอะ” เต้ถามระหว่างที่เรารอลิฟท์ฮะ

“อืม กายอยากอยู่ดูฟ้าอีกหน่อย” ผมตอบ “เต้ไม่เจ็บมากจริงเหรอ” ยังอดห่วงไม่ได้ฮะ ถึงเต้จะตัวโตแต่ก็เจ็บเป็นนี่นาT^T

“ไว้เต้เจ็บมากๆ แล้วจะโทรบอกกายนะ” ดูพูดเข้าฮะ แล้วยังมายิ้มทะเล้นอีก เต้นะเต้

“ถ้าเจ็บมากจะไม่ดูเลย” ผมแกล้งบอกไป เต้ทำหน้าหงอยเลยฮะ สมน้ำหน้า อยากมาแกล้งผมก่อน^O^

“กายจะไม่ดูเต้จริงๆ เหรอT_T”

ได้ยินเสียงหงอยๆ แล้วแกล้งไม่ลงอะฮะ “ใครบอก กายแกล้งเต้เล่นต่างหาก” ผมรีบแก้ความเข้าใจผิด แค่นั้นล่ะฮะเต้กลับมายิ้มเหมือนเดิมแล้ว

“เต้ว่าแล้ว กายไม่ใจร้ายกับเต้หรอก^^”

หนอย! แกล้งเศร้านี่นา ผมต่อยแขนเต้ไปเบาๆ ทีนึงฮะ เราเล่นกันจนกระทั่งลงมาถึงลานจอดรถเลย และเพราะคุณแม่ของเต้ยังไม่มาที่รถเราเลยยืนรอท่านที่นั่นแล้วก็คุยเล่นกันต่อฮะ

“โกรธอะไรฟ้า บอกเต้ได้มั้ย” เต้วกกลับมาอีกแล้วT^T

ผมเศร้าเลยฮะ จากยิ้มๆ นี่หงอยเลย ไม่อยากนึกถึงมันเลยนะ แต่ในเมื่อเต้อยากรู้ผมก็จะบอกฮะ “กายโกรธที่ฟ้าไม่ยอมปลุก งี่เง่าเนอะ” ผมบอกไม่หมดT_T มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ถ้าเพื่อนคนอื่นจะรู้เรื่องที่ผมชอบผู้ชายด้วยกัน ถึงผมจะไม่อยากปิดบังและคิดว่าคงต้องบอกซักวัน แต่ผมก็ยังไม่พร้อมที่บอกทุกเรื่องตอนนี้ฮะ เพราะความรักของผมคงไม่สมหวังอยู่ดีY_Y

“ถ้างั้นก็คืนดีกันซะ” เต้บอกพลางกอดผมด้วย เต้ชอบปลอบแบบนี้ทุกที แล้วผมก็ชอบด้วยเพราะเต้ถึงจะใจร้ายกับคนอื่นแต่กับผมแล้วเต้ใจดีด้วยเสมอเลยฮะ^_^”ฟ้าเครียดมากเลยรู้มั้ยตอนที่คุยกับเต้น่ะ ฟ้าอยากขอโทษกายด้วยอยากชวนกายไปดูหนังด้วยกันแต่ฟ้ากลัวว่ากายจะไม่ยอมไปกับฟ้า เต้กับฟ้าเลยต้องออกไปกันสองคนไง”

ผมจะร้องไห้อีกรอบแล้วนะT_Tทำไมต้องมาได้ยินอะไรเศร้าๆ แบบนี้ด้วย ถ้าฟ้าตื่นขึ้นมาผมจะบอกว่าขอโทษทันทีเลยฮะ จะไม่ทำให้ฟ้าเสียใจอีกแล้ว เพราะผมก็เสียใจมากกับเรื่องงี่เง่าที่ตัวเองทำลงไป

“ไม่เอา ไม่ร้อง” เต้ว่าพลางยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกให้ฮะ “เต้บอกเพราะอยากให้กายดีกับฟ้า ไม่ได้บอกเพราะอยากเห็นกายร้องไห้ซะหน่อย ไม่ร้องนะ” เต้บอกแล้วก็ยิ้มให้ฮะ ผมเลยยิ้มตามด้วย เต้ใจดีเสมอเลย

“แล้วกายจะโทรหานะ” ผมบอกลาเต้เมื่อเห็นคุณแม่ของเต้เดินมาฮะ ผมยกมือไหว้ท่านก่อนจะโบกมือลาเพื่อนแล้วกลับเข้าขึ้นไปหาฟ้า

ตั้งใจไว้แล้วฮะว่าถ้าฟ้าตื่นขึ้นแล้วมองสบตากับผม คำแรกที่ผมจะบอกฟ้าคือคำว่าขอโทษฮะ ผมรู้ว่าฟ้าโกรธผมไม่นานหรอก เราเป็นเพื่อนรักกันเรื่องแค่นี้เราให้อภัยกันได้ เพราะผมก็จะไม่โกรธฟ้าเหมือนกัน ต่อจากนี้จะเป็นเพื่อนที่รักฟ้ายิ่งกว่าเดิมอีกฮะ
.
.
หลายชั่วโมงแล้วฮะที่เรานั่งเงียบๆ กัน พี่ฟิล์มลุกมาหาผมก่อนจะดึงมือพาเดินออกไปข้างนอก ผมได้แต่ตามไปอย่างงงๆ ก่อนจะเข้าใจเมื่อพี่ฟิล์มบอกว่าจะพาลงไปหาอะไรทานเพราะนี่ก็เกือบจะบ่ายสามกว่าแล้วฮะ

“ฟางรออยู่ที่ร้านอาหารแล้ว” พี่ฟิล์มบอกเมื่อวางสายฮะ

ผมเดินตามพี่ฟิล์มออกไปที่หน้าโรงพยาบาล เราเดินเงียบๆ นี่ล่ะฮะ ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับพี่ฟิล์มและดูเหมือนพี่ฟิล์มก็ยังไม่อยากคุยกับผม แต่ผมไม่โกรธเรื่องเมื่อเช้าแล้วล่ะฮะ ความรู้สึกตอนนี้คือพยายามที่จะไม่เข้าใกล้พี่ฟิล์มอะ แม้ว่าตอนนี้จะทำไม่ได้ก็ตามทีT__T

แต่ผมจะพยายามนะ ผมคิดว่าตัวเองพอแล้วฮะตั้งแต่ได้ยินคำพูดประโยคนั้นของพี่ฟิล์ม คำพูดที่ออกจากปากพี่ฟิล์มเอง ผมไม่เคยรู้สึกแย่เท่ากับได้ยินจากปากพี่ฟิล์มเลย พี่นิ้งบอกว่าผมเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงผมยังไม่เสียใจเท่ากับคำพูดของพี่ฟิล์มที่บอกว่านึกว่าผมเป็นพี่นิ้ง คำพูดนี้ล่ะที่ทำให้ผมตัดสินใจหยุดทุกอย่างฮะ

พี่ฟางนั่งรออยู่แล้วจริงๆ ด้วยฮะ แล้วพี่เขาก็สั่งอาหารไว้หลายจานเหมือนกัน เรานั่งทานกันเงียบๆ มีบางครั้งที่พี่ฟิล์มกับพี่ฟางจะคุยกันเรื่องอาการของฟ้าแล้วก็เรื่องคุณลุงคุณป้าที่กำลังจะเดินทางกลับมาเมืองไทย ผมว่าพวกพี่ๆ ของถูกดุไม่น้อยเลยฮะ ก็ฟ้าน่ะเป็นลูกรักของคุณลุงคุณป้านี่นา

พี่ฟิล์มสั่งอาหารใส่กล่องให้พี่ฟาด้วยฮะ ก่อนที่เราจะกลับเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ผมไม่ชอบบรรยากาศของโรงพยาบาลเลย ถ้าไม่จำเป็นนี่ไม่อยากเข้ามาเลยฮะT_T

พอเราเข้าห้องมาก็ได้รับข่าวดีเลย ฟ้าฟื้นแล้ว^^ ผมรีบเข้าไปยืนข้างเตียงทันที เห็นฟ้าน้ำตาคลอเพราะปวดแผลผมก็อยากเจ็บด้วยฮะT_T

“ฟ้า...เจ็บมากมั้ย...” ผมร้องไห้ไปแล้ว เห็นฟ้าเจ็บแล้วรู้สึกไม่ดีเลย ยิ่งฟ้าไม่พูดด้วยยิ่งเจ็บใจกว่าเดิมอีกฮะ “พูดกับกายสิ ฟ้าโกรธกายเหรอ”

ฟ้าส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้ผมฮะ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าฟ้าไม่โกรธผม^^ ผมกุมมือฟ้าไว้และแม้เราจะไม่ได้คุยกันแต่ก็รู้กันนะฮะว่าเราดีกันแล้ว^O^

“กาย เต้เป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึเปล่า” ฟ้าถามถึงเต้ทันทีที่คุณหมอตรวจร่างกายเสร็จเลยฮะ น้ำเสียงของฟ้าบอกได้เลยว่าโทษตัวเองไปเต็มๆ ผมไม่อยากให้ฟ้าคิดอย่างนั้น เพราะเต้เองก็ไม่คิดแบบนั้นด้วยฮะ

“หัวแตกกับมีแผลตามแขนขานิดหน่อย” ผมบอกอาการเต้ไปตามจริงฮะ ฟ้าจะได้ไม่ห่วงมาก “เต้บอกว่าจะมาหาฟ้าพรุ่งนี้ด้วยนะ ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ต้องคิดมากนะ” ผมปลอบฟ้าด้วยฮะ

ฟ้าเองก็ยิ้มได้เมื่อผมบอกอย่างนั้น  “ฟ้าต้องขอโทษเต้ด้วย”

“เต้ไม่โกรธฟ้าหรอก” ผมบอกให้ฟ้าสบายใจฮะ เป็นความจริงที่ว่าเต้ไม่โกรธฟ้าเรื่องนี้ เต้ใจดีจะตายโกรธฟ้าไม่ลงหรอกฮะ มีแต่จะห่วงฟ้ามากกว่า เพราะก่อนหน้านี้ก็โทรมาถามอาการด้วยว่าฟ้าฟื้นรึยังด้วยฮะ

ฟ้าดูจะรู้สึกดีขึ้นนะฮะเมื่อผมบอกว่าเต้ไม่โกรธ และดูอารมณ์ดีกว่าเดิมอีกเมื่อรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจะกลับมาหา ก็นะ ฟ้าติดคุณลุงคุณป้ามากนี่นา นี่ดูท่าว่าคงเตรียมตัวรออ้อนพ่อกับแม่แน่เลย^^

“น้องกายต้องกลับแล้วครับ” พี่ฟิล์มเดินมาบอกฮะ ผมยังอยากอยู่กับฟ้าอยู่เลยแต่พี่ฟิล์มคงไม่ยอมT^T “พี่ไปส่งฟางกับกายก่อนแล้วจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนฟ้านะ” พี่เขาบอกพลางลูบแก้มฟ้าด้วยฮะ

“ฮะ” ฟ้ายิ้มรับคำด้วยฮะ “แต่จริงๆ ฟ้าอยู่คนเดียวได้นะ อยากได้อะไรก็กดเรียกพยาบาลก็ได้ พวกพี่จะได้กลับไปพักที่บ้าน”

“ไม่ได้” พี่ฟิล์มดุอีกแล้ว ชอบดุคนอื่นทุกทีเลยฮะ “เดี๋ยวพี่กลับมา ฟ้าอยู่กับฟาไปก่อนหรือไม่เราก็นอนพักไปเลย” พี่ฟิล์มบอกฟ้าก่อนจะหันมาพยักหน้าให้ผมเดินตามออกไปฮะ

“พรุ่งนี้กายจะมาหาแต่เช้านะ” ผมบอกฟ้าก่อนที่เราจะบ๊ายบายกันฮะ พี่ฟาจะอยู่เป็นเพื่อนฟ้าฮะก่อนที่พี่ฟิล์มจะมาเปลี่ยนเวรตอนเย็น

ตอนที่อยู่ในลิฟท์พี่ฟิล์มพูดกับพี่ฟางตลอดเลยฮะ แต่มือก็ไม่ยอมปล่อยจากมือผมด้วยT^T กลัวว่าผมจะวิ่งหนีรึไงกัน ผมไม่ใช่เด็กดื้อที่จะวิ่งหนีผู้ปกครองเพียงเพราะเห็นขนมหรอกนะT__T ไม่ต้องจับก็ได้

ตลอดทางกลับบ้านพี่ฟิล์มมองผมจากทางกระจกหลังบ่อยมากเลยฮะ ตอนแรกนึกว่ารู้สึกไปเองแต่พอมองกลับไปก็เห็นพี่ฟิล์มมองอยู่จริงๆT_T สรุปว่าพี่ฟิล์มยังไม่ยอมจบเรื่องที่เราทะเลาะกันเมื่อเช้าอีกเหรอเนี่ย ก็สายตาพี่ฟิล์มดุขนาดนั้นน่ะ ผมนึกออกแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวแหล่ะฮะ ถูกโกรธอีกแล้วใช่มั้ยล่ะแบบนี้น่ะ

“พี่ฟิล์ม ฟางลงตรงนี้นะคะ” พี่ฟางร้องบอกฮะ แต่มันยังไม่ถึงบ้านเลยนะ ไม่เอาน้า~อย่าทิ้งผมให้อยู่กับพี่ฟิล์มสองคนสิT^T

“ฟางนัดจอยไว้เหรอ” พี่ฟิล์มเลิกคิ้วพลางหยุดรถให้พี่ฟางลงฮะ ผมเห็นแล้วว่าที่ริมทางเท้ามีพี่สาวคนสวยยืนรออยู่สองคน

“ค่ะ ฟางกลับค่ำหน่อยนะคะ พี่ฟิล์มไม่ต้องห่วงนะ” พี่ฟางยิ้มน่ารักอ้อนพี่ฟิล์มครับ พี่ฟิล์มก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากพยักหน้ารับรู้ฮะ แล้วพี่ฟางก็ลงจากรถ ทิ้งผมกับพี่ฟิล์มไว้ตามลำพังT__T

พี่ฟิล์มหันมามองหน้าผมเลยฮะ และไม่ต้องบอกผมก็รู้แล้วว่าเป็นคำสั่งให้ผมย้ายที่นั่งT^T ผมปีนไปนั่งที่ด้านหน้าเลย ตอนนี้ล่ะที่ได้ยินเสียงหัวเราะของพี่ฟิล์ม ผมทำอะไรเปิ่นๆ รึเปล่านะT^T

“ไม่ต้องกลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้น้องกาย”

“ก็พี่ฟิล์มดุนี่นา” ผมบอกอุบอิบ ตัวเองทำหน้าดุใส่เค้าเองนะT^T

“เคยบอกแล้วไง พี่จะใจดีด้วยถ้าน้องกายไม่ดื้อน่ะ” พี่ฟิล์มหันมาคุยด้วยฮะ ก่อนที่จะเคลื่อนรถออกไปอีกครั้ง

“กายไม่ได้ดื้อซะหน่อย” เรื่องอะไรมาว่ากันล่ะ

“สนิทกับเต้มากเกินไปรึเปล่า”

หืม?? ทำไมอยู่ๆ พี่ฟิล์มก็เปลี่ยนเรื่องล่ะ แล้วเต้มาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย ผมชักงงแล้วนะ?

“ได้ยินรึเปล่าครับน้องกาย พี่ฟิล์มถามว่ายังไง”

“ก็เต้เป็นเพื่อนนะฮะ” ผมตอบไปอย่างงงๆ ฮะ “ก็สนิทกันแบบเพื่อนสนิทอะ กับฟ้าก็เหมือนกัน”

“เพื่อนกันเขาซบไหล่กันด้วย”

“ก็เรื่องปรกตินี่นา” ผมไม่เข้าใจเลยพี่ฟิล์มจะสื่อถึงอะไร ตอนนี้หน้าผมกับหน้าพี่ฟิล์มบึ้งด้วยกันทั้งคู่แล้วฮะ

“เอาเป็นว่าพี่ไม่ชอบ อย่าทำให้เห็นอีก”

“ไม่เข้าใจเลย” ผมกอดอกและมองออกไปนอกหน้าต่างฮะ ไม่อยากเห็นหน้ากับตาดุๆ ของพี่ฟิล์มแล้ว “เต้เป็นเพื่อนนะ คราวพี่น้ำก็ทีนึงแล้ว พี่ฟิล์มสั่งเอาๆ ไม่ถามความเห็นกายซักคำ”

“แล้วไอ้น้ำมาเกี่ยวอะไร พี่พูดเรื่องเต้อยู่นะ” เสียงพี่ฟิล์มห้วนมากเลยฮะ โกรธผมอีกแล้วล่ะสิT^T

“ทำไมพี่ฟิล์มต้องไม่ชอบเต้กับพี่น้ำด้วย” ผมหันไปถาม เอาสิ เป็นไงเป็นกัน ผมไม่อยากถูกพี่ฟิล์มโกรธด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกแล้วฮะ แล้วจะไม่ยอมให้พี่ฟิล์มมาบังคับนั่นนี่ด้วย

“พี่ไม่ชอบที่กายสนิทกับสองคนนี้มากเกินไป” พี่ฟิล์มตอบ ทั้งน้ำเสียงและหน้าตาบอกจริงๆ ฮะว่าไม่ชอบ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไม

“เต้เป็นเพื่อนแล้วพี่น้ำก็เป็นพี่ชายนะ” ผมอธิบาย

“แล้วพี่เป็นอะไร” พี่ฟิล์มหันมาจ้องหน้าผมT^T ตาดุมากเลยฮะ

“พี่ฟิล์มก็เป็น...พี่ชายไงฮะ...” ท้ายประโยคนั่นผมตอบเสียงเบาไปฮะ เพราะจริงๆ แล้วพี่ฟิล์มก็เป็นคนที่ผมรักด้วยT__T แต่พี่เขาคงไม่อยากรู้หรอก ขืนรู้ขึ้นมาคงไม่แม้แต่จะอยากมองหน้าผมล่ะ

“แล้วกายทำแบบนั้นกับพี่มั้ยล่ะ คำตอบคือไม่ แต่กายทำแบบนั้นกับไอ้น้ำแล้วก็เต้ด้วย พี่ไม่ชอบ!”

“ทำแบบนั้นมันแบบไหนกัน” ผมไม่เข้าใจเลยซักนิด ทำไมเราต้องมาทะเลาะอะไรกันแบบนี้ด้วย

“ก็ที่ซบกันนั่นไง!” พี่ฟิล์มขึ้นเสียงทำเอาผมสะดุ้งเลยฮะ “อย่าร้องไห้นะ คราวนี้พี่ไม่ใจอ่อนกับน้ำตากายแล้ว!”

ผมเลยหันหน้าหนีออกนอกหน้าต่างแทน พยายามไม่ร้องไห้ด้วยฮะ
.
.
.
พี่ฟิล์มT__T
ฝากข่าวนิดนึงค่ะ น่ารัก(ว่ะ) ฟิล์มxกาย เปิดจองหนังสือแล้วค่ะ ดูรายละเอียดได้ที่ตอน 38 หรือเมลล์สอบถามได้ที่ zaza-fahอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com

[A-J.seiya*]

อ่าาาา
ฟิล์ม  กายยยยย
><
น้องกายยังสติล น่าสงสาร !!!

ปล. ฟาง ,, เธอควรคุยกับพี่คริส จริงๆจังๆ

[mahmeow]

พี่ฟิล์มกะจะหวงน้องกายไว้คุยคนเดียวเลยหรอเนี่ย..
ดุจังอะคะ...คุยกับใครก็โดนดุ..
ถ้าเราเป็นน้องกายคงนั่งจ๋อยทั้งวัน...น่าสงสารจัง..T_T

[tawan]

น่ารักกกกกก

น้องกายต้องหัดใจแข็ง

ดัดนิสัยคนความรู้สึกช้า

 

[nongrak]

เบื่อไอ้พี่ฟิล์มเอาแต่ดุกาย 

[roseen]

 

[Still_14OC]

ตบปากอิพี่ฟิล์ม ทำน้องกาย เสียใจตลอด

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ) 2
12...ไม่ชอบเลยความรู้สึกนี้
.
.
.
>...ฟิล์ม...<

ผมทุบพวงมาลัยรถระบายอารมณ์ ตามองไปที่กายที่หันหน้าหนีผมและไม่ยอมคุยกันอีก ผมรู้ว่าผมไม่ดีที่ใส่อารมณ์กับน้องกายแต่มันเป็นเรื่องจริงนะ กายไม่เคยอ้อนผมแบบนั้นแต่กับไอ้น้ำกับเด็กเต้นั่นกายทำ! พวกมันดีกว่าผมตรงไหนกัน ทีกับผมกายเอาแต่กลัวไม่อยากมองหน้า แต่กับไอ้สองตัวนั่นกายกลับอ้อนเอาๆ เห็นแล้วขวางหูขวางตาชะมัด!

“พรุ่งนี้พี่จะมารับ” ผมบอกเมื่อจอดรถที่หน้าบ้านกายแล้ว กายไม่ร้องไห้จริงๆ ครับ และไม่ยอมมองหน้าผมเลย ให้มันได้อย่างนี้! “ได้ยินที่พี่พูดมั้ยครับกาย”

“กายจะไปกับพี่พีช” กายบอกและลงจากรถเลยครับ นี่ตั้งใจจะดื้อแล้วใช่มั้ยเนี่ย!

ผมลงรถเลยครับ เดินตามกายไปติดๆ เลย เจ้าเด็กดื้อนั่นรีบเข้าบ้านและทำท่าจะปิดประตูเล็กด้วยแต่ผมเอามือกันไว้ซะก่อน กายหน้างอแล้วก็หันหลังก้าวฉับๆ เข้าบ้านเลย ผมได้แต่บอกตัวเองว่าให้ใจเย็นก่อนที่จะจับเด็กดื้อนั่นฟาดก้นซักทีสองที!

“น้องฟ้าเป็นยังไงบ้างคะคุณฟิล์ม” พี่ติ่งถามทันทีที่เห็นหน้าผมเลยครับ สีหน้าพี่แกเป็นห่วงฟ้าจริงๆ

“ปลอดภัยแล้วล่ะครับ” ผมบอกพลางยิ้มขอบคุณพี่เขาไปก่อนจะขอตัวตามเด็กดื้อขึ้นไปข้างบนครับ พี่ติ่งดูงงๆ เพราะปรกติผมไม่เคยขึ้นไปถึงชั้นบนของบ้านหรอกครับ มีแต่ฟ้ากับฟานี่ล่ะที่เดินขึ้นลงบ้านนี้เป็นว่าเล่น

“กายไม่อยากคุยแล้ว”

ผมถอนใจ พยายามบอกตัวเองว่าให้นับหนึ่งถึงสิบไว้ เมื่อครู่นี้เสียงน้องกายดังออกมาจากในห้องทันทีที่ผมเคาะประตูเรียกเลยครับ เด็กอะไรแบบนี้เนี่ย ให้ตายสิ แล้วทำไมผมต้องมาง้อด้วย!

“พี่ฟิล์มไม่ต้องมายุ่งกับกายเลย ไปยุ่งกับพี่นิ้งนู่น!”

“เด็กบ้านี่! ถ้าไม่รักพี่จะยุ่งมั้ยห๊ะ!”

ทั้งกายทั้งผมเราต่างเงียบ ทันทีที่ประโยคเมื่อครู่ถูกตะโกนออกไปจากปากผมถึงเพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกมา ผมรักกายเหรอ?? เฮ้ย! บ้าแล้ว ไม่มีทาง!!

ผมรีบเดินลงบันไดลงไปชั้นล่างและออกจากบ้านของกายทันที ระหว่างที่ขับรถกลับออกไปผมได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าผมพูดอะไรบ้าๆ แบบนั้นออกไปได้ยังไง ผมนี่นะรักน้องกาย? ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!

แม้แต่ตอนนี้ที่กำลังขึ้นลิฟท์ไปห้องพักของฟ้าผมก็ยังไม่หยุดคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ถามตัวเองซ้ำๆ ว่าผมคิดอะไรนอกลู่นอกทางกับน้องกายจริงๆ น่ะเหรอ

ใจนึงมันบอกว่าไม่มีทางผมรักนิ้งและผมชอบผู้หญิง แต่อีกใจมันก็อดยอมรับไม่ได้ครับว่าน้องกายก็น่ารักดีและมีหลายอย่างที่น้องทำแล้วผมชอบ

หรือมันจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้เราอยู่ใกล้กันบ่อยเลยเผลอคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ จริงๆ แล้วผมอาจจะแค่เอ็นดูน้องกายเหมือนที่ผมเอ็นดูฟ้าก็ได้

ใช่แล้ว ผมว่านะ มันต้องเป็นแบบนี้นี่แหล่ะ ผมเป็นห่วงและหวงน้องกายแบบพี่ชายหวงน้องชาย ไม่มีอะไรนอกลู่นอกทางแน่ๆ ล่ะ

ผมวางเรื่องน้องกายไว้แค่นั้นครับเมื่อเห็นว่าไอ้นัทมันยืนอยู่หน้าห้องพักของฟ้า ผมรีบเดินไปหามันทันที นี่มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่?

“พี่คริสจะบอกพี่ฟางว่ายังไง จะบอกว่าไม่รักพี่ฟางเพราะพี่คริสรักฟ้างั้นเหรอ”

“ใช่ พี่จะบอกอย่างนั้น มันเป็นความจริงนะฟ้า คนที่พี่รักคือฟ้าไม่ใช่ฟาง พี่รู้ว่าฟางจะต้องเสียใจแต่เราเปลี่ยนความจริงไม่ได้”

เอาล่ะ พอแล้ว ผมฟังแค่นี้ก็พอเข้าใจแล้วว่าในห้องนั่นกำลังคุยเรื่องอะไรกัน และเข้าใจเลยว่าทำไมไอ้นัทมันถึงได้อยู่หน้าห้องแบบนี้

“ฟิล์ม”

ผมไม่ฟังเสียงห้ามของไอ้นัทหากแต่เปิดประตูเข้าไปในห้อง ฟ้ากับไอ้คริสมีสีหน้าตกใจที่เห็นผม ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากชี้ไปที่นอกประตูห้องและเดินออกไป รอให้ไอ้คริสออกมาเพื่อที่เราจะได้เคลียร์กัน

ทันทีที่ไอ้คริสมันปิดประตูห้องและไม่มีสายตาของฟ้ามองมา ผมก็ปล่อยหมัดใส่หน้าไอ้คริสทันที หนึ่งหมัด สองหมัด และหมัดที่สามที่ซัดเข้าเต็มชายโครงของมัน ก่อนจะตามด้วยเข่าและเท้า

ไอ้คริสไม่สู้ผมเลย มันไม่แม้แต่จะป้องกันตัว ปล่อยให้ผมซัดมันอยู่อย่างนั้นจนตัวเองรู้สึกว่าเหนื่อยเปล่า ต่อให้กระทืบมันจนตายคาตีนมันก็คงไม่ยอมหยุดเรื่องบ้านี่!

ผมหยุดเมื่อไอ้คริสทรุดลงไปนั่งอยู่ที่พื้น ขนาดผมเป็นคนต่อยยังหอบเหนื่อยเลย แล้วไอ้อึดนั่นมันจะไม่เจ็บได้เรอะ แต่ไอ้คริสมันไม่ร้องซักแอะ นี่ล่ะที่ทำให้โมโห ผมผลักไอ้นัทออกก่อนจะเปิดประตูห้องและกดล็อคจากด้านใน ปิดกั้นไอ้บ้าสองตัวนั่นไม่ให้เข้ามายุ่งกับน้องชายผม

“มีอะไรกันรึเปล่าฮะ” ดูเหมือนว่าฟ้าเองก็เป็นห่วงไอ้คริส บ้าจริง!

“ไม่มีอะไร” ผมตอบไปทั้งๆ ที่ฟ้าจ้องที่หลังมือของผม น้องคงนึกรู้ว่าผมต่อยไอ้คริสไปแน่ๆ ผมหันหลังหนีและซ่อนร่องรอยพวกนั้นเอาไว้ ไม่อยากให้ฟ้าใจไม่ดี นี่มันเกิดเรื่องบ้าๆ นี่ขึ้นจนได้ใช่มั้ยล่ะ เรื่องสกปรกที่ผมคิดไว้มันเกิดขึ้นจริงๆ จนได้

ผมเข้าห้องน้ำเลยเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของฟ้า เปิดน้ำสุดแรงเพื่อล้างคราบสกปรกที่ติดอยู่บนสองมือ ผมไม่เคยคิดจะชกต่อยเพื่อนตัวเอง ไม่เคยแม้แต่คิดจะทำให้พวกมันเจ็บ แต่วันนี้ผมทำลงไปแล้ว

ไม่ใช่ว่าไม่เสียใจ มันคือเพื่อนรักคือเพื่อนที่ตายแทนกันได้ด้วยซ้ำ แต่ที่ผมชกมันเพราะอยากให้มันรู้ว่าผมเจ็บแค่ไหนกับเรื่องที่มันทำขึ้น มันรักน้องชายผมยังไม่เสียความรู้สึกเท่ากับการที่มันจับปลาหลายมือ ฟ้าก็จะรักฟางก็จะเอา ผมเกลียดเรื่องแบบนี้ เกลียดสิ่งที่มันทำลงไป

ผมรู้เลยว่าอีกไม่นานฟางกับฟ้าต้องมีปัญหากัน ไอ้คริสมันหัวดื้อแต่มันก็มั่นคงกับคนที่มันเลือกแล้วว่าจะรัก ลองมันบอกฟ้าว่ามันรักผมแน่ใจเลยว่ามันจะไม่ปล่อยให้ฟางฝันดีอีก แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่าไม่เกินวันสองวันนี้น้องสาวผมได้ร้องไห้เพราะไอ้คริสแน่

พอออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งฟ้าก็หลับไปแล้ว ยังเห็นคราบน้ำตาบนแก้มใสอยู่เลยครับ ผมปวดใจจัง รู้เลยว่าฟ้าเองก็เครียดกับเรื่องนี้มาก

“ปวดหัวเว้ย!” บ่นอย่างเซ็งๆ อะครับ

ผมล้มตัวลงนอนบนโซฟา ตั้งใจว่าจะหลับเอาแรงอยู่เหมือนกันถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาซะก่อน

“ว่าไงครับ” ผมเอ่ยถามนิ้งที่โทรหา

“นิ้งมาหาที่บ้านแล้วไม่เจอ น้องฟางบอกว่าฟิล์มอยู่โรงพยาบาล ให้นิ้งไปหามั้ยคะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปหาแล้วกัน”

“แต่นิ้งอยากเจอฟิล์ม” นิ้งอ้อนอีกแล้ว

“พรุ่งนี้นะ ผมไปรับแต่เช้าเลย” วันนี้ไม่ไหวล่ะครับ เหนื่อยแล้ว

“ก็ได้ค่ะ แต่เสียงฟิล์มแย่จังเลย น้องฟ้าเป็นหนักมากเหรอคะ แล้วนี่ฟิล์มได้พักบ้างรึเปล่า ทานข้าวรึยังคะ แล้ว...”

ผมอมยิ้มขณะที่ฟังนิ้งพร่ำถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ แต่ละเรื่องก็เกี่ยวกับผมทั้งนั้นเลย เธอห่วงผมครับ ผมรู้^^

“นิ้งรักฟิล์มค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะ มารับเร็วๆ ด้วยล่ะ”

“ครับ พรุ่งนี้จะไปแต่เช้า อย่าหนีเที่ยวนะคนสวย”

“อื้ม นิ้งจะเข้านอนตอนนี้เลย จะรอฟิล์มคนเดียวแหล่ะ”

ผมหัวเราะก่อนจะวางสาย อ้า~รู้สึกดีจังเลยนะ ได้คุยกับคนรักเนี่ย เวลาที่นิ้งอารมณ์ดีนี่น่ารักมากครับ ไม่มีเอาแต่ใจล่ะตามใจผมตลอดด้วย แล้วก็ไม่ดื้อเลยครับ ไม่เหมือนใครบางคนที่ดีแต่ดื้อกับผม

“คิดถึงน้องกายทำไมวะ” ผมขมวดคิ้วมุ่นเลย หน้าน้องกายลอยมาให้เห็นเลยครับ อ๊ากกก! ผมต้องคิดถึงนิ้งสิ จะไปคิดถึงน้องกายทำไมกัน!!
   
“นิ้งๆ คิดถึงนิ้งสิวะ!!”

แต่ถึงจะบอกตัวเองอย่างนั้นผมก็เห็นแต่หน้าน้องกายครับT__T ทั้งน้องกายตอนยิ้มและน้องกายตอนงอน ทำไมมีแต่น้องกายเต็มหัวผมล่ะT_T
.
.
 >...กาย...<
 
ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จเองฮะ แล้วตอนนี้ก็กำลังรับโทรศัพท์ฮะ เป็นเต้น่ะเองที่โทรมา

“ว่าไงเต้” ผมเอ่ยทักพลางมองนาฬิกา นี่สามทุ่มกว่าแล้วนี่นา “ยังไม่นอนอีกเหรอ” ผมอดดุไม่ได้ฮะ คนป่วยต้องนอนแต่หัวค่ำสิ

“กำลังจะนอน แต่โทรหากายก่อน”

“หืม? กายก็กำลังจะนอนเหมือนกัน” ผมบอกพลางล้มตัวลงนอนบนเตียงฮะ ผมชอบนอนคุยโทรศัพท์ฮะเพราะว่ามันสบายดี^^

“พรุ่งนี้กายจะไปหาฟ้ากี่โมง”

“ตอนเช้าเลย” ผมตอบไปก็นิ่วหน้าไปด้วย จำได้นะฮะว่าคนเผด็จการบางคนบอกไว้ว่าจะมารับด้วย- -+

“เต้อยากไปด้วยจัง แม่บอกว่าจะไปส่งแต่เต้ต้องรอแม่ทำธุระเสร็จก่อน คงไปถึงโรงพยาบาลตอนบ่ายล่ะมั้ง”

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวกายบอกฟ้าให้ว่าเต้จะไปหาตอนบ่ายนะ”

“อืม ฝ้ายโทรหาเต้ด้วยนะ”

“จริงอะ ฝ้ายจะกลับมากรุงเทพวันไหนล่ะ” จะว่าไปแล้วคิดถึงจัง

“พรุ่งนี้ก็มาแล้ว คงถึงตอนเย็นล่ะ มันบ่นใหญ่เลยเรื่องฟ้าขับรถ”

ผมหัวเราะเลยฮะ นึกออกล่ะว่าฝ้ายจะบ่นว่าอะไรบ้าง ก็ฝ้ายน่ะปากร้ายแต่ห่วงเพื่อนน่าดูเลยนี่ฮะ มีหวังถ้าฝ้ายมาเยี่ยมฟ้าล่ะก็ฟ้าได้ถูกฝ้ายดุเป็นกระบุงแน่เลย

“แค่นี้ก่อนนะกาย แม่ดุแล้ว”

ผมเองก็ได้ยินเสียงคุณแม่เต้ที่บอกให้เต้วางสายแล้วเข้านอนด้วยฮะ อีกอย่างผมว่าเต้เองก็สมควรนอนได้แล้วแหล่ะ “อืม ไว้พรุ่งนี้กายโทรหานะ แล้วเจอกันที่โรงพยาบาลด้วยนะ”

“ฝันดีนะครับกาย”

“ฝันดีเหมือนกันนะเต้ นอนหลับปุ๋ยเลยนะ”

เต้หัวเราะก่อนจะวางสายไปฮะ ผมกำลังจะปิดไฟแล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ มือนึงปิดปากที่กำลังหาวหวอดๆ ส่วนอีกมือก็กดรับโทรศัพท์ฮะ

“ทำไมขึ้นรอสาย คุยกับใครอยู่”

ผมหายง่วงเลยฮะ พี่ฟิล์มโทรมาล่ะ

“พี่ถามว่าไงครับกาย”

“กายคุยกับ...ฝ้าย...ฮะ” ผมกลั้นใจตอบไป ขืนบอกว่าคุยกับเต้อีกมีหวังถูกดุอีกแน่เลยฮะ ได้ทำสถิติใหม่กันล่ะถูกพี่ฟิล์มดุตั้งแต่เช้ายันค่ำเลย

“ให้มันจริงนะ” พี่ฟิล์มพูดแบบนั้นแล้วก็เงียบไปเลย

“พี่ฟิล์ม” ผมลองเรียกเพราะอีกฝ่ายเงียบไปนานฮะ ว่าแต่โทรมาทำไมกันล่ะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่ฟิล์มโทรหาผม แม้ว่าเราจะมีเบอร์ของกันและกันมาหลายปีแล้วก็ตามทีฮะ ผมก็ไม่เคยโทรหาพี่ฟิล์มเหมือนกันT_T

“อย่าวางนะ”

“...ฮะ...” ผมรับคำก่อนจะถือสายต่อไป

ระหว่างนั้นมีแต่ความเงียบ ผมกดปิดไฟแล้วเหลือแค่ไฟดวงเล็กที่หัวเตียงฮะ ห้องเงียบไปเลยเมื่อไม่มีเสียงคุยแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว ปลายสายอีกด้านยังมีพี่ฟิล์มอยู่ด้วย

“พี่ขอโทษที่บอกว่ากายเป็นนิ้ง”

ผมไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป แต่ก็ไม่ได้โกรธพี่ฟิล์มหรอกฮะ

“พี่ไม่ชอบแบบนี้เลย” พี่ฟิล์มพูดเสียงเบา เหมือนคุยกับตัวเองมากกว่าจะพูดกับผมนะฮะ

ผมได้แต่นอนนิ่งรอฟังว่าพี่ฟิล์มจะพูดอะไรอีก แต่พี่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมา ระหว่างนี้เลยมีแต่ความเงียบ และความไม่เข้าใจก็ขยายกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่รู้ว่าพี่ฟิล์มโทรมาทำไม ถ้าเพื่อขอโทษผมจะบอกว่าผมไม่โกรธ

“พี่ไม่ชอบเลย ไม่ชอบให้กายสนิทกับไอ้น้ำ ไม่ชอบเห็นกายอยู่ใกล้ๆ เต้ น่าเบื่อว่ะที่รู้สึกแบบนี้”

ผมกลั้นใจฟังจนจบประโยค ถ้าพี่ฟิล์มยังไม่เข้าใจแล้วนับอะไรกับผมล่ะฮะ ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของพี่ฟิล์มหรอก พี่ฟิล์มเข้ามาใกล้ ทำมาเหมือนให้ความหวังกันแต่แล้วก็ผลักผมออกห่างด้วยท่าทีและคำพูด เป็นแบบนี้ทุกทีเลย พอผมจะตัดใจพี่ฟิล์มก็มาทำให้เขวแบบนี้ตลอด แล้วผมจะตัดใจได้ยังไงล่ะT_T

“พี่ว่าพี่รัก...”

ประโยคสุดท้ายของพี่ฟิล์มผมไม่ได้ฟังเพราะผมกดตัดสายทิ้งไปแล้วฮะ ผมว่าผมพอแล้วล่ะ ผมจะไม่รักพี่ฟิล์มแล้วY_Y

ผมกดปิดไฟและปิดตาลง พยายามหลับให้สนิท ทั้งๆ ที่ความคิดมากมายยังวนเวียนอยู่กับพี่ชายข้างบ้านที่ชื่อพี่ฟิล์ม แต่ผมจะพยายามนะ จะพยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองเลิกสนใจพี่ฟิล์มซะที

ผมเชื่อว่า...ถ้าผมตั้งใจจริงผมต้องทำได้แน่นอนฮะ...
.
.
.
To Be Con
พี่ฟิล์มยังคงซึนต่อไปT^T
ฝากประชาสัมพันธ์ค่า~น่ารัก(ว่ะ) ฟิล์มxกาย กำลังจะรวมเล่มแล้ว^^ ดูรายละเอียดได้ที่ตอน 38 หรือเมลล์สั่งจองได้ที่ zaza-fahอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ค่ะ

[kokikung]

  อิพี่ฟิล์ม ซึนสุดๆๆพระเอกซึนแห่งปีไปเลย
จะอารายกานนั้กหนารักก็บอกว่ารัก หลอกตัวเองไปได้
สงสารน้องกาย ที่สุดแล้ววววววววว
เมื่อไหร่น้องกายจะมีความสุขสะทีอ่า 

[♥a2k♥]

อ๊ากกกกกก
พี่ฟิล์มนี่ซึนจริงๆ 
อยากอ่านต่อ อร๊ายย

[aehJTS]

ฮึ่ย กายทำไมไม่ฟังให้จบก่อนละเราอยากฟังด้วย

  คะ

[ployyunho]

เราต้องกำจัดนิ้งก่อน ไม่อย่างนั้นในอนาคต ถ้านิ้งเริ่มระแคะระคายเรื่องระหว่างฟิล์มกับกาย รับรองน้องกายซวยแน่
แต่ตอนนี้ขอ :beat:พี่ฟิล์มก่อน รักก็คือรัก มันจะเข้าใจยากอะไรนักหนา เอาแต่ดุแต่ว่าอยู่ได้ แล้วเค้าจะรู้กับเรามั้ย

[hahn]

อยากอ่านซีนหวาน ๆ ของคู่นี้เร็ว ๆ จัง

[april@tbl]

พี่ฟิมล์รัก...ใคร 
ทำไมไม่รอฟังให้จบล่ะน้องกาย

อยากฟังต่อด้วยคนค่ะ

[mayuree]

พี่ฟิล์มนี่จะเอายังไงกันแน่
ตัวเองก็จัดการอะไรไม่เด็ดขาดสักอย่าง ไม่มีหน้าไปโกรธคริสเขาหรอกนะ เพราะว่ามันก็เคสใกล้เคยงกันแหละ
ดี..น่ารักอย่างน้องกายหาผู้ชายคนใหม่ได้เยอะแยะไป ชิ

[BeeRY]

พี่ฟิล์มสับสนก็พอเข้าใจ แต่ก็อยากให้ชัดเจนซักที สงสารน้องกาย