หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[roseen]

  :3125:มึงเป็นใครไอ้ฟิล์มมาหวงก้าง

ของก้ไม่ใช่ของเองซะหน่อย ทำมาเป็นหวง

[REMIND]

ชอบเรื่องนี้มากกก น่ารักสมชื่อ

มาอัพบ่อย ๆ นะค่ะ

[rose]

ชอบคู่นี้จริงอะไรจริงค่ะ

ฟิล์ม กาย บันไซ

 

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตอนต่อไปนะคะ

มั๊วะ

 

[namwaan1992]

ชอบน้องกาย ~

[aeecd]

ตอนนี้รู้สึกว่า...
ไม่ชอบฟิล์มเอามากๆ

[aehJTS]

ฟิล์มนี่อาการเข้าขั่นนะเนี่ย

  คะ

[watcharet]

ทำไมไม่คิดว่าจะหวงเพราะอะไร เซงกะพี่ฟิล์ม

[pppp]

พี่ฟิล์มเจอคำถามเรื่องน้องกาย ถึงกับตอบไม่ถูกเล้ยยยย
สมน้ำหน้ายัยนิ้ง ไม่มีใครสนใจ อิอิ

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ) 2
6...น้องกายเด็กดี
.
.
.
>...ฟิล์ม...<
   
ผมกลับเข้ามาในห้อง กายกับน้องฟ้าอาบน้ำใหม่แล้วเรียบร้อย นั่นทำให้ผมสบายใจขึ้นมาได้หน่อยที่เห็นทั้งสองคนทำตามคำสั่ง ผมไม่ได้พูดอะไรกับน้องนอกจากเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำบ้าง

สายน้ำเย็นๆ ช่วยทำให้ผมใจเย็นลงได้เหมือนกัน หากแต่สีหน้าหวาดกลัวของน้องกายก็ยังเป็นสิ่งรบกวนความคิดของผม กายกลัวผม กลัวมากกว่าที่จะกลัวไอ้น้ำ นั่นทำให้ผมไม่ชอบใจเอาซะเลย

“เรื่องอะไรมากลัวพี่” ผมบ่นงึมงำ กะว่าออกไปนี่จะคุยกับกายให้รู้เรื่อง อย่างน้อยน้องกายจะได้เลิกกลัวผมแล้วกล้าเงยหน้ามายิ้มให้ซะที

พอออกจากห้องน้ำมาก็เห็นน้องๆ พากันนั่งเล่นกันอยู่บนเตียง ผมว่าจะไม่ทำหน้าดุตาดุแล้วนะแต่พอเห็นน้องกายเงยหน้ามามองผมแล้วรีบก้มหน้างุดๆ หลบนั่นก็ทำเอาต่อมความหงุดหงิดเริ่มจะทำงานแล้ว

ผมหันไปแต่งตัวหันกลับมาอีกทีก็เห็นกายอยู่หน้าประตูแล้ว อะไรก็ไม่ร้ายเท่ากับมือที่กำลังจะเปิดประตูนี่ล่ะ นี่ไม่ฟังคำพูดผมเลยใช่มั้ยเนี่ย! “จะไปไหนครับน้องกาย”

กายสะดุ้งเลยครับ น้องรีบหันมามองผมก่อนจะหลบตาด้วย ไม่รู้ว่ากลัวอะไรนักหนาสิน่า “กาย...กายจะออกไปข้างนอกหน่อยฮะ”

ผมเดินเข้าไปใกล้กายแล้วก็กอดอกมองจ้องกาย ผมน่ากลัวมากถึงขนาดที่น้องต้องตัวสั่นเลยเหรอ แล้วผมไม่ควรโกรธรึไง ในเมื่อน้องกายกำลังดื้อกับผม คำพูดของผมที่สั่งห้ามไม่ให้ออกไปข้างนอกนี่ น้องกายไม่ฟังเลย!

“ฟ้าหิวน้ำฮะพี่ฟิล์ม กายเลยบอกจะออกไปเอาให้”

“พี่พูดกับน้องกาย ฟ้าเงียบไปเลย” ผมหันไปดุฟ้าก่อนจะหันกลับมาหาน้องกายอีกที “พี่ไม่ได้บอกเหรอครับว่าห้ามออกจากห้องน่ะ”

“บอกฮะ” กายพยักหน้าเบาๆ หน้ากายจ๋อยเลย เห็นแล้วก็สงสารครับ แต่จะให้อ่อนข้อให้นี่ไม่แน่นอน เดี๋ยวได้ใจแล้วคุมยาก

“แต่กายไม่ฟังใช่มั้ยครับ”

“กายขอโทษฮะ” กายยกมือไหว้ขอโทษผม เห็นอย่างนี้แล้วโกรธไม่ลงเลย ก็นะ นิสัยน่ารักแล้วยังมารยาทดีขนาดนี้

ผมยกมือขึ้นลูบผมน้องกายเบาๆ บอกผ่านสัมผัสว่าผมไม่โกรธและพยายามไม่ทำให้น้องกายกลัว ผมรู้ว่าน้องกายไม่ค่อยคุ้นชินกับผมเท่าไหร่ ผมเองก็ใช่ว่าจะยุ่งกับเด็กบ่อยนัก มีแต่ฟ้าเท่านั้นล่ะครับที่ผมสนิทด้วย แต่จะรวมน้องกายเพิ่มเข้าไปด้วยอีกคนตั้งแต่วันนี้ล่ะ “เดี๋ยวพี่ออกไปเอาให้ กายเอานมอุ่นมั้ย” ผมก้มลงไปถาม

“...ฮะ...” กายพึมพำตอบมาแล้วก็ยิ้มมาให้ผม รักยิ้มน้อยๆ นั่นน่ามองมากและชวนให้ผมต้องส่งยิ้มตอบกลับไปด้วย

“ฟ้าก็เอานมด้วย”

“พี่รู้น่า” ผมหันไปบอกฟ้าก่อนจะชี้หน้าเจ้าตัวดีที่วันนี้ดื้อนัก ก่อนที่จะออกจากห้องเพื่อไปเอาน้ำกับนมให้เด็กๆ

ผมเข้าไปในครัวหยิบเอานมกับน้ำใส่ถาด ตอนที่เดินกลับไปที่ห้องพักก็เจอเข้ากับไอ้นัทแล้วก็ไอ้คริส พวกมันเหมือนจะอยากคุยด้วย

“พรุ่งนี้ค่อยคุย” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะเข้าห้อง ยังไม่ทันได้ปิดประตูสนิทซะด้วยซ้ำเสียงคุ้นหูก็ดังมาให้ได้ยิน ผมได้แต่ขมวดคิ้ว จำได้ว่าเป็นเสียงของนิ้ง และเห็นด้วยว่าฟ้าถือโทรศัพท์ของผมอยู่ นิ้งโทรมางั้นเหรอ?

 “เลิกยุ่งกับฟิล์มซะที อย่าให้พี่ต้องเตือนหลายรอบนะน้องกาย อยากได้นักก็หาเอาสิมายุ่งกับผัวคนอื่นอยู่ได้ หน้าด้าน!”

ผมอึ้ง ได้ยินผิดไปรึเปล่า นั่นเสียงของแฟนผมจริงๆ เหรอ แล้วแต่ละคำที่ได้ยินนี่มันสุดๆ เลย นิ้งพูดแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย!

“กายนอนแล้วนะฟ้า”

ผมได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กๆ ที่ล้มตัวลงนอนบนฟูกที่ปูข้างเตียง

“เพราะพี่ฟิล์มคนเดียวเลย”

ไม่บอกผมก็รู้ ผมถอนหายใจก่อนจะวางถาดลงข้างเตียง เวลาเด็กๆ อยากดื่มจะได้หยิบได้สะดวก แต่คิดว่าน้องกายคงไม่ดื่มนมก่อนนอนแล้ว

“พี่ฟิล์มต้องรับผิดชอบด้วย ทำกายเสียใจแบบนี้น่ะ”

ผมส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับฟ้าด้วยแววตายุ่งยากใจ ผมเป็นห่วงความรู้สึกของน้องกายไม่ต่างจากฟ้าหรอก เชื่อเถอะว่าผมกลัวน้องกายเสียใจไม่แพ้ใครเลย

“ฟ้าไม่ชอบพี่นิ้ง”

ผมหน้าเจื่อนเมื่อได้ยินน้องชายพูดอย่างนั้น แม้จะเริ่มรู้สึกบ้างจากเหตุการณ์วันนี้แต่ไม่คิดว่าฟ้าจะพูดออกมาตรงๆ

“นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่นิ้งทำแบบนี้ ฟ้าไม่ได้โกหกด้วย”

ผมส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ยิ่งได้รู้ว่าน้องชายรู้สึกยังไงกับคนรักก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องยุ่งยากเพิ่มมากขึ้นทุกที ตอนนี้ผมมีปัญหากับเพื่อนและกำลังจะเริ่มมีปัญหากับน้องชายและคนรักอีก

“ทำไมพี่ฟิล์มไม่เชื่อฟ้าล่ะ”

ผมถอนหายใจ จะบอกน้องยังไงดีว่าไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อ แต่ผมยังไม่อยากจะปวดหัวไปมากกว่านี้ต่างหาก “นอนได้แล้วครับ วันนี้ฟ้าดื้อมาทั้งวันแล้ว” ผมว่าพลางพยายามรั้งน้องฟ้าให้ลงนอน แต่เจ้าตัวดีก็ดื้อซะ

“พี่ฟิล์มเห็นคนอื่นดีกว่าน้องเหรอ” น้ำเสียงเครือมาแบบนี้ เดี๋ยวได้ร้องไห้อีกแน่เลย “พี่ฟิล์มคิดว่าฟ้าโกหกเหรอ ทั้งๆ ที่ก็ได้ยินอยู่เต็มสองหูว่าพี่นิ้งพูดอะไร พี่ฟิล์มก็ยังไม่เชื่ออีกเหรอ!”

“ฟ้า!” ผมต้องร้องดุ ไม่อย่างนั้นฟ้าจะยิ่งเอาแต่ใจ วันนี้ผมเหนื่อยมากและไม่อยากมีปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีก “อย่าพูดแบบนี้อีก แล้วพี่ฟิล์มจะคุยกับพี่นิ้งเอง พี่นิ้งคงเข้าใจผิดก็เท่านั้น เข้าใจมั้ยครับ” ใช่ ผมจะอธิบายให้นิ้งเข้าใจเองว่าเธอเข้าใจผิด ผมกับน้องกายเป็นพี่น้องกันเท่านั้น มันไม่ใช่อะไรไร้สาระอย่างที่นิ้งคิดหรอกน่า

“พี่ฟิล์มเข้าข้างพี่นิ้ง”

ผมกุมขมับเลย เจ้าตัวดีร้องไห้แล้วครับตอนนี้

“พี่นิ้งด่ากายกับฟ้าตั้งมากมาย แต่ทำไมพี่ฟิล์มยังเข้าข้างพี่นิ้งล่ะ ทำไมพี่ฟิล์มไม่เชื่อฟ้า” เจ้าฟ้าร้องถามผมพร้อมน้ำตา ยิ่งเห็นน้องร้องไห้ผมก็ยิ่งรู้สึกแย่ “พี่ฟิล์มก็ได้ยินว่าพี่นิ้งพูดอะไรแล้วนี่ ทำไมยังทำแบบนี้ ฟ้ากับกายเสียใจแค่ไหนพี่ฟิล์มไม่สนใจใช่มั้ย พี่ฟิล์มสนใจแต่ความรู้สึกพี่นิ้งใช่มั้ย”

“ฟ้าเดียว! เลิกก้าวร้าวได้แล้ว!!” ผมต้องหยุดฟ้าก่อนที่จะไปกันใหญ่ ผมไม่เคยทำแบบนี้เลย ผมไม่เคยตะคอกน้องแต่วันนี้จำต้องทำ

“พี่ฟิล์มเสียงดังทำไม...ฮึก...พี่ไม่รักฟ้าแล้วใช่มั้ย”

ผมถอนหายใจก่อนจะตรงเข้ากอดปลอบน้องชาย เรียนรู้แล้วครับว่ายิ่งเสียงดังใส่ฟ้าก็ยิ่งงอแง “พี่ฟิล์มยังไม่พูดเลยนะว่าไม่เชื่อฟ้าน่ะ! พี่จะคุยกับนิ้งเอง พี่จะบอกเองว่ามันไม่มีอะไรเลย นิ้งเข้าใจผิดไปเอง พี่กับน้องกายเป็นแค่พี่น้องกันก็เท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยอย่างที่นิ้งเข้าใจ”

“พี่ฟิล์มใจร้าย พี่ฟิล์มไม่เคยรู้อะไรเลย พี่ฟิล์มพูดออกมาได้ยังไง...ใจร้ายที่สุดเลยนะ...”

ผมส่ายหน้าน้อยๆ พร้อมกับถอนหายใจ จากนั้นก็ดึงฟ้ามากอดไว้แนบอก พูดปลอบให้เด็กดีของผมหยุดร้องไห้ “พี่ไม่เคยเห็นคนอื่นสำคัญกว่าฟ้าเลยนะครับ เด็กดีของพี่สำคัญเสมอเลยนะ อย่าโกรธพี่เลยนะ”

ฟ้าดูจะเริ่มสงบใจได้บ้าง แม้จะยังมีเสียงสะอื้นนิดๆ แต่ก็ยอมฟังสิ่งที่ผมพูดปลอบ น้องเริ่มหันมากอดผมและเรียกร้องให้ผมพูดคำว่ารัก ฟ้าชอบเป็นแบบนี้เสมอ กลัวว่าผมจะเห็นใครสำคัญกว่าตัวเอง แต่ผมไม่เคยเห็นใครสำคัญกว่าน้องชายคนนี้ ไม่เคยเลย “พี่รักฟ้า ทีนี้นอนได้แล้วนะครับ แล้วพรุ่งนี้เราจะได้กลับบ้านกันนะ” ผมพาน้องเข้านอน เหมือนเด็กเลยใช่มั้ยครับ เพราะอย่างนี้ล่ะผมถึงได้ห่วงมากมาย

ฟ้าหลับไปแล้วเมื่อผมทรุดตัวลงอุ้มน้องกายขึ้นมานอนบนเตียงข้างกัน ผมเพิ่งเห็นว่ากายเองก็ร้องไห้ ผมรู้สึกแย่เอามากๆ เลย

ไฟในห้องถูกกดปิด ผมล้มตัวลงนอนข้างฟ้า อีกฝั่งเป็นน้องกายที่กำลังหลับสนิท ยกเว้นผมที่นอนลืมตาโพรง หลับไม่ลงเพราะเรื่องวุ่นวายต่างๆ ยังตีกันอยู่ในหัว ที่แน่ที่สุดคือพรุ่งนี้ผมจะเคลียร์กับนิ้งแต่เช้าเลย บ้าบออะไรขึ้นมาถึงได้มาหึงแม้กระทั่งน้องกาย งี่เง่าได้สุดๆ จริงๆ! ผมไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่านิ้งจะมาหึงหวงน้องกายกับผม ทำอย่างกับว่าผมชอบเด็กผู้ชายซะอย่างนั้นล่ะ นิ้งชักจะทำตัวน่ารำคาญเข้าทุกทีแล้ว! ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องผมคงต้องถอยห่างบ้างล่ะ

หลังจากคิดได้แล้วผมก็กำลังจะปิดตานอนแต่ก็ทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อรู้สึกว่ามีเสียงสะอื้นเบาๆ ดังมาให้ได้ยิน ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นนั่งและเมื่อแน่ใจแล้วว่าเสียงมาจากไหนผมก็เดินไปหาต้นเสียงทันที

“น้องกาย ร้องไห้ทำไมครับ”

กายไม่ตอบ น้องเอาแต่ส่ายหน้า แต่ผมคิดว่าผมรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้น้องกายเสียน้ำตา ผมนึกโกรธนิ้งอีกแล้ว เพราะความงี่เง่าของเธอทำให้กายต้องมานอนคิดมากจนร้องไห้แบบนี้ เป็นผู้หญิงที่งี่เง่าดีจริงๆ!

“ไม่ต้องคิดมากครับ นอนซะนะ” ผมบอกพลางลูบผมปลอบ กายยังคงสะอื้นและมีน้ำตา ผมไม่ชอบมองเลย ผมชอบรักยิ้มน่ารักๆ นั่นมากกว่า ไม่ชอบน้ำตาของน้องกาย มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดี มันเจ็บหนึบแปลกๆ ด้วย

“พี่ฟิล์ม...กายขอโทษ...”

ผมไม่รู้ว่าน้องกายมาขอโทษผมทำไม ที่รู้คือคนขอโทษต้องไม่ใช่กายแต่ต้องเป็นนิ้งต่างหาก “พอแล้วครับ ไม่คิดมากนะ” ผมได้แต่ปลอบ ผมได้ดีที่สุดแค่นี้ “นอนได้แล้วครับน้องกาย ตื่นมาแล้วพี่จะพากลับบ้านนะ”

กายยิ้มจางๆ ให้กับคำปลอบใจที่ไม่เอาไหนของผม น้องเริ่มหยุดร้องและค่อยๆ ปิดตาลง เป็นน้องกายเด็กดีจนผมต้องหลุดยิ้มเลย

ผมนั่งมองจนแน่ใจว่ากายหลับแล้วและจะไม่ตื่นมาร้องไห้อีก ถึงได้กลับไปนอนที่ตัวเองอีกครั้ง และเสียงร้องไห้ที่ได้ยินก่อนหน้าก็ทำให้ผมนอนไม่หลับไปตลอดคืน
.
.
.
ผมตื่นแต่เช้าทั้งๆ ที่ยังรู้สึกมึนๆ และอยากนอนต่ออีกหน่อยแต่เพราะวันนี้มีเรื่องต้องสะสางครับเลยนอนต่อไม่ได้

หลังจากจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วผมก็ออกจากห้อง ปล่อยให้ฟ้ากับน้องกายนอนต่อไปโดยไม่ปลุก คิดว่าผมคงจัดการเคลียร์เรื่องงี่เง่าเมื่อคืนจบก่อนที่น้องสองคนจะตื่นน่ะครับ

คงเพราะออกมาแต่เช้าเลยยังไม่เห็นเพื่อนคนไหนเลย ผมออกเดินเท้าไปยังรีสอร์ทซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่พักเท่าใดนัก ไม่ถึงสิบนาทีดีก็ถึงแล้ว

ตอนที่เข้ามาในห้องพักนี่มันก็ยังเช้าอยู่แต่นิ้งก็ตื่นแล้ว เธออยู่ในสภาพที่ดูดีนะ เดาว่าคงตื่นนอนนานแล้วเหมือนกัน

“นิ้งนอนไม่หลับเลยค่ะ” เธอเข้ามาอ้อนผมทันที ถ้าตอนที่ผมอารมณ์ดีผมคงชอบ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ครับ

ผมดันเธอให้ออกห่างก่อนจะจับให้นั่งลงตรงข้ามผม “เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผมบอก นิ้งทำหน้านิ่วทันทีเลย “เมื่อคืนคุณโทรไปหาเรื่องน้องผมทำไม โทรไปว่าน้องกายแบบนั้นทำไม”

“นิ้งไม่ได้โทรไปนะ”

“อย่าโกหก!” ผมชักสีหน้า “ผมได้ยินเองกับหู คุณพูดอะไรเมื่อคืนนี้ผมได้ยินทุกคำ ให้ผมพูดมั้ยนิ้งว่าเมื่อคืนคุณพูดอะไรไว้บ้าง!”

“นิ้ง...นิ้ง...” เธออึกอัก แต่นั่นมากพอแล้ว

“ผมเคยบอกแล้วนะว่าอย่ายุ่งกับฟ้า ผมเคยบอกไปแล้วว่าน้องกายสำคัญยังไง แต่ทำไมคุณถึงไม่ฟัง” ผมไม่เข้าใจเลยว่านิ้งคิดอะไรอยู่

“แต่น้องกายชอบ...”

“อย่าพูดออกมานะ!” ผมชักเสียงใส่อีกรอบ อย่าพูดให้ผมได้ยินอะไรงี่เง่าแบบนั้น เพราะผมแน่ใจเลยว่าถ้าได้ยินอีกครั้งผมคงไม่ให้อภัยนิ้งได้ง่ายๆ เหมือนที่ผ่านมา “กายเป็นน้องชาย ผมคิดกับน้องแค่นั้น ต้องให้ย้ำกี่รอบห๊ะนิ้งคุณถึงจะยอมเข้าใจซะที!”

“ก็นิ้งระแวงนี่!” นิ้งตะโกนใส่ผม “นิ้งรักฟิล์มมากนะ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่คุณไปวุ่นวายกับกาย”

“ฟิล์ม! รู้ตัวมั้ยว่าคุณปกป้องเด็กบ้านั่นเกินไปแล้วนะ นิ้งเป็นแฟนคุณนะไม่ใช่น้องกาย!”

“พูดครั้งสุดท้ายนะนิ้ง อย่ายุ่งกับฟ้าและกายอีก ถ้าไม่ฟังกันก็ไม่ต้องคบกัน!” ผมยื่นคำขาดก่อนจะเดินหนีออกมา แต่ยังไปไม่ถึงประตูด้วยซ้ำ อ้อมแขนเล็กของนิ้งก็รวบเอวผมซะก่อน ผมได้แต่ถอนใจเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นหนักๆ จากทางด้านหลัง

“ฟิล์ม นิ้งขอโทษ” เธอบอกพลางร้องไห้ “นิ้งหงุดหงิดเลยพาลใส่น้องกาย นิ้งระแวงเพราะน้องกายน่ารัก นิ้งกลัวว่าน้องจะชอบฟิล์ม”

ในที่สุดผมก็ได้ยินคำพูดบ้าๆ นี่จนได้ นิ้งคิดอะไรแบบนี้ได้ยังไง “ผมเหมือนเกย์นักรึไง” ผมหันไปถามเธอ นิ้งส่ายหน้าพร้อมกับปาดน้ำตา “ถ้าไม่ใช่แล้วทำไมถึงได้คิดอย่างนั้น” ผมถามเธออย่างไม่เข้าใจ

“ฟิล์มไม่ใช่ แต่น้องกาย...”

“อย่านะนิ้ง! น้องกายเป็นเด็กผู้ชาย อย่าพูดอะไรบ้าๆ!”

“โอเค…นิ้งผิดเอง ฟิล์ม...นิ้งขอโทษ...” เธอบอกอย่างนั้นแล้วก็เข้ามากอดผม “ฟิล์มอย่าโกรธนะ”

“คราวหลังอย่าทำอีก” ผมบอกอย่างนั้นก่อนจะกอดตอบนิ้งกลับไปบ้าง ผมใจอ่อนให้กับน้ำตาของเธออีกครั้งจนได้ ทั้งๆ ที่คิดว่าจะใจแข็งกว่านี้ จะจัดการกับความเอาแต่ใจของนิ้งให้เด็ดขาด แต่ก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี

“นิ้งสัญญา” นิ้งกลับมายิ้มได้อีกครั้ง เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบผมเบาๆ ก่อนจะยิ้มน่ารัก “นิ้งจะไม่ทำให้ฟิล์มลำบากใจอีก” เวลาที่เธอน่ารักเธอเป็นผู้หญิงที่ดูดีที่สุดเลย ตอนนี้ก็เหมือนกันครับ

“ไปทานข้าวกัน” ผมบอกก่อนจะเดินกุมมือนิ้งพาเธอออกจากห้อง ป่านนี้ฟ้ากับน้องกายคงจะตื่นกันแล้ว และหลังจากทานมื้อเช้าเสร็จเราก็จะได้กลับกรุงเทพกันซะที เรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้นที่นี่ก็จะได้จบไปด้วย
.
.
.
To Be Con
ตอนหน้ากลับกรุงเทพ  ลงบ่อยไม่ว่ากันนะคะ 
P.s. ฝากรวมเล่ม คริสxฟ้า ด้วยนะคะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่หน้า 1 หรือเมลล์สอบถามได้ที่ zaza-fahแอดhotmail.com ค่ะ

[tawan]

ลงบ่อยยิ่งชอบบบบบบ

น่ารัก

จะดูคนปากไม่ตรงกับใจ

 

[Sornpattra]

......ฟิล์มนี่นะคะโดนลูกอ้อนเข้าไปหน่อย ละลายเลยคุณ
ก็จะทำไงได้ น้องกายน่ารักซะขนาดนั้น สมควรที่ คุณนายนิ้งหล่อนจะไม่สบายใจ
เพราะ หล่อน เป็นคนที่สวยแต่รูป จูบไม่ลงแล้วค่ะ  สร้างภาพเก่งนะเนี่ย สตอฯมาก

[kokikung]

อ๊ากกกกกกกกจะกลับ กทม.แล้วววววววววววว
เริ่มเบื่ออิพี่ฟิล์มและ ขัดใจจริงสงสารน้องกายผู้น่าารัก
ชะนีนิ้ง  ขอ2ที หมั้นไส้ได้ทุกทีที่นางออกมา
ปล.ไม่ว่าเลยลงบ่อยๆๆอ่าชอบบบบบบบบ

[A-J.seiya*]

อ่อยยยยยย
พี่ฟิล์ม ,, เริ่มจะหญ้ามากกว่าข้าวอีกแล้วววว
เหอะๆ  จะทำไงให้รู้สึกดีนะ !!
น้องกาย เนี่ย น่ารักจริงๆเลยน้าาาา
คู่นี้น่าลุ้นมากๆ บอกเลย!!!

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

ลงบ่อยๆเลยครับ กำลังเพลิน T^T

[zingiber]

ยิ่งลงบ่อยยิ่งชอบค่ะ ^^

เอาใจช่วยน้องกาย เมื่อไหร่พี่ฟิล์มจะหลุดพ้นจากยัยนิ้งซะทีเนี่ย !!

[watcharet]

อยากอ่านอีกอ่ะ มาต่ออีกนะครับ ยิ่งเร็วยิ่งดี อิอิ

[Wins_Sha]

โอ้ยยยย

ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบนิ้งงง

เพราะแบบนี้รึป่าวพี่ฟิล์มใจอ่อนให้นิ้งตลอดเลย
น้องกายถึงได้หันไปคบกับเต้น่ะ

[YongaMO]

สงสารกายจังงงง 
กว่าไอ้พี่ฟิล์มจะรู้ใจตัวเองเนี้ยย คงต้องเสียน้ำตาอีกหลายปี๊บ ~

[mahmeow]

ชอบคู่นี้อะคะ...น้องกายน่ารักอะ..^ ^
พี่ฟิลม์ก็ดุ..คุณนิ้งก็โหด..
ไม่อยากจะคิดภาพตอนน้องสู้กับพี่นิ้งเลย...จะไหวหรอเนี่ย..T_T

[roseen]

 

[aehJTS]

เข้าใจฟิล์มนะ แต่ก้อยากใร้ใจตัวเองเร็ว ๆ เหมือนกัน

  คะ

[ramgaythai]

อีนิ้งนี่จะสตอฯเอาโล่หรอ

น่าจับชะนีนิ้งมาตบจริงๆ

[namwaan1992]

ม่ายเอา~
เค้าจะเอาคู่ ฟิมล์ - กาย T^T 

[ปล.  ไรเตอร์คับๆ  อยากอ่านคู่  น้ำ-แดนอีกอ่ะ  ><]

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ) 2
7...หัวเราะทั้งน้ำตา
.
.
.
>...กาย...<

   เมื่อคืนนี้ผมฝันดีมากๆ เลยฮะ แต่ตอนนี้ต้องยอมรับความจริงแล้วว่าความสุขลมๆ แล้งๆ นั่นมันก็เป็นได้แค่ความฝันเท่านั้น เมื่อตื่นลืมตาขึ้นมาผมก็พบว่าตัวเองนอนอยู่กับฟ้าแค่สองคน และคนที่กระซิบบอกว่าให้ผมฝันดีเมื่อคืนก็ไม่อยู่ซะแล้ว มันเจ็บปวดนะฮะเมื่อนึกรู้ถึงสาเหตุที่ทำให้เขาไม่อยู่ที่นี่ และผมน่าจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเขาไปไหนและไปอยู่กับใคร

   “ยอมรับความจริงได้แล้วกาย” ผมพึมพำบอกตัวเอง กระบอกตามันร้อนผ่าวหากแต่ผมไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมาเหมือนวันวาน พอแล้วจริงๆ ครั้งนี้ผมจะไม่ยื้อความรู้สึกกึ่งสุขกึ่งเศร้านี้ไว้อีกแล้ว ผมจะเป็นแค่น้องชายข้างบ้านของพี่ฟิล์ม จะเป็นแค่คนไม่สำคัญอย่างที่เคยเป็น

   “...อือ...”

   ผมปรับสีหน้าให้เป็นกายคนเดิมก่อนจะยิ้มต้อนรับฟ้าที่เพิ่งจะตื่นนอน มีแค่คนนี้ล่ะฮะที่อยู่ข้างกันตลอด “ฟ้าไปอาบน้ำนะจะได้สดชื่น แล้วค่อยออกไปหาอะไรทานกัน”

   “อื้อ แล้วกายโอเคแล้วใช่มั้ย”

    “...อื้อ...” ผมทำได้เพียงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มบางๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือไปดึงฟ้าให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน

   “พี่ฟิล์มล่ะ” ฟ้าถามพลางเหลียวหาพี่ชายไปด้วย

   “ออกไปรับแฟนเขา” ผมกลั้นใจตอบ

   ฟ้าขมวดคิ้ว  “ทำไมกายเรียก...”

   “ไปอาบน้ำได้แล้วฟ้า กายหิวแล้ว” ผมไม่ยอมให้ฟ้าซักอะไรไปมากกว่านั้นฮะ ผมดันฟ้าให้เข้าห้องน้ำไป ยอมรับจริงๆ ว่าตัวเองยังไม่เข้มแข็งพอที่จะตัดพี่ฟิล์มออกไป และยังไม่พร้อมที่จะคุยเรื่องนี้ อย่างน้อยขอเวลาให้ผมได้คิดใคร่ครวญอะไรอีกซักหน่อย แค่ซักครึ่งชั่วโมงก็ยังดี

   ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ขณะที่คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา และนึกหาคำอธิบายดีๆ ให้ฟ้าเดียวด้วย คิดว่าเพื่อนรักของผมต้องถามแน่ฮะถึงความเปลี่ยนแปลงไปของผม ฟ้าอาจจะไม่พอใจแต่ผมตัดสินใจแล้วที่จะพอ

   และยังไม่ทันที่ผมจะได้คิดหาเหตุผลดีๆ ซักข้อได้เลยด้วยซ้ำ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับฟ้าเดียวที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ใบหน้าน่ารักนั่นจ้องมาที่ผมไม่คลาดสายตา แค่นี้ก็รู้แล้วฮะว่าฟ้าต้องการคำอธิบาย

   “วันนี้ฟ้าอาบน้ำเร็วดีจัง” ผมอดแซวไม่ได้ แม้จะรู้ดีว่าตอนนี้ไม่เหมาะกับคำล้อแบบนี้ก็เถอะฮะ ก็หน้าฟ้าน่ะจริงจังมากนี่นา

   “กายไม่ชอบพี่ฟิล์มแล้วเหรอ กายจะเลิกชอบพี่ฟิล์มแล้วใช่มั้ย”

   ผมจะได้อะไรได้ล่ะฮะ “...อื้อ...” ในเมื่อฟ้าถามคำถามได้ตรงใจผมเหลือเกิน “กายจะเป็นแค่เด็กข้างบ้านที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรมากไปกว่านั้น” แม้ตอนนี้น้ำเสียงจะสั่น แม้จะมีน้ำตาบ้าง แต่ผมเชื่อฮะว่าถ้าผมพยายามผมจะทำได้แน่นอน

   “กายอะ” ฟ้าหน้างอ “ถอดใจได้ไง ฟ้าจะช่วยเอง”

   “พอเถอะฟ้า” ผมต้องเสียงแข็งเข้าไว้ จะใจอ่อนให้กับคำพูดของฟ้าไม่ได้ ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะแย่ยิ่งกว่านี้ “กายพอแล้วฟ้า ให้มันจบแค่นี้เถอะนะ เลิกซะตอนนี้ก่อนที่จะมองหน้ากันไม่ติด”

   “แต่ฟ้าว่า...” ฟ้ายังไม่วายจะค้าน

   “ฟ้าไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ” ครั้งนี้ผมพูดพร้อมกับน้ำเสียงอ่อน หวังให้ฟ้ายอมรับการตัดสินใจของผม “ไม่ต้องช่วยกายเพราะกายจะลืมเอง”

   “ทำแบบนี้มีแต่กายที่เจ็บ” ฟ้าบอกด้วยน้ำเสียงสั่น จนผมต้องยิ้มปลอบกลับไป ผมรู้ว่าฟ้ากำลังจะร้องไห้เพราะสงสารผมอีกแล้ว

   “รักคนมีเจ้าของมันก็เจ็บแบบนี้ล่ะ” ผมยิ้มเศร้า “กายถึงต้องเลิกไงเพราะกายไม่อยากเจ็บอีก กายว่ามันดีที่สุดแล้วฟ้า นะ...เชื่อกาย”

   “...ก็ได้...” สุดท้ายฟ้ายอมพยักหน้า “ถึงไม่มีใครรักกายแต่ฟ้ารักนะ ฟ้ารักกายมากๆ เลยด้วย”

“กายก็รักฟ้านะ” ผมบอกพลางหัวเราะเบาๆ พยายามไม่ทำให้เรื่องมันเศร้ามากเกินไป ผมรู้อยู่แล้วฮะว่าฟ้าจะยอมรับในที่สุด ฟ้าเป็นคนเดียวที่รู้จักผมดีที่สุด และฟ้าก็น่าจะรู้ดีว่าผมไม่ได้ทำแบบนี้เพื่อตัวเองทั้งหมดหากแต่เพื่อฟ้าและพี่ฟิล์มด้วย ทุกอย่างคงดีขึ้นหากผมจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ และความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่ฟิล์มจะไม่พังลงด้วย ผมยังสามารถเป็นน้องชายข้างบ้านและเพื่อนของฟ้าได้

เรายิ้มให้กันอีกครั้งก่อนจะกุมมือกันเดินออกจากห้อง ผมได้แต่หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ผมสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ฮะ

ที่โต๊ะอาหารพวกพี่ๆ นั่งกันอยู่ประปราย เห็นว่ามีหลายคนลงเล่นน้ำก่อนจะกลับบ้านกันด้วย ผมเห็นพี่ฟิล์มนั่งอยู่ในกลุ่มพวกพี่คริสด้วยฮะ พวกเขาคุยกันสลับกับทานข้าวไปด้วย ดูจากท่าทางแล้วคงจะเคลียร์กันแล้ว ดีแล้วล่ะที่เป็นอย่างนั้น แล้วข้างๆ ที่ฟิล์มก็มีพี่นิ้งนั่งจับจองอยู่ด้วยฮะ เธอหันมามองฟ้าพร้อมกับยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะเมินไปทางอื่นที่ไม่มีผมยืนอยู่ พี่นิ้งคงยังโกรธผมอยู่นะฮะ

“อย่าไปสนใจเลยกาย คนนิสัยไม่ดี”

ผมยิ้มปลอบฟ้าไม่ให้อารมณ์เสีย เช้าๆ แบบนี้ถ้าฟ้าอารมณ์ไม่ดีล่ะก็ทั้งวันเลยฮะที่จะหน้ามุ่ยน่ะ ผมยังอยากคุยกับฟ้าคนร่าเริงอยู่นะ

“ฟ้ากับน้องกายจะทานอะไรดีครับ”

ผมได้ยินเสียงพี่ฟิล์มเอ่ยถามฮะ แต่ผมไม่เข้มแข็งพอที่จะหันไปยิ้มแล้วพูดคุยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทั้งๆ ที่ไม่มีสิทธิ์น้อยใจแต่ผมก็รู้สึก

“วันนี้น้องกายน่ารักจัง”

หือ? ผมหันไปหาพี่น้ำที่ยกอาหารมาให้แล้วยังเอ่ยชมผมด้วย-///- อืม...ถึงจะเป็นพี่ชายแต่ชมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ก็เขินเป็นนะฮะ

“ทานนี่ดีกว่า พี่เอามาเผื่อแล้ว” พี่น้ำว่าพลางวางชามโจ๊กไว้ตรงหน้าผมฮะ พี่ชายใจดีจัง^^

“ขอบคุณฮะพี่น้ำ” ผมยิ้มขอบคุณไป ฟ้าเองก็ยิ้มด้วยล่ะฮะ

“ยิ้มน่ารักจังครับ ยิ้มบ่อยๆ นะ พี่ชอบมอง” พี่น้ำว่าพลางยักคิ้วด้วย

อ่า~ผมจะหน้าแดงจริงๆ ก็คราวนี้ล่ะฮะ >///<

“พอล่ะไอ้น้ำ น้องเขาอายแล้วมึง” ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะแต่สายตาพี่คริสที่มองมาทางผมมันเป็นสายตาล้อเลียนชัดๆ เลย

ไม่เอาล่ะ ผมทานข้าวดีกว่าฮะ ไม่ไหวๆ ขืนเงยหน้าขึ้นไปได้เจอสายตาล้อของพวกพี่ๆ แน่เลย

“ฟ้าทานข้าวครับ” ได้ยินเสียงพี่ฟิล์มสั่งฟ้าด้วยฮะ แล้วก็แอบเห็นพี่เขาส่งแซนวิสให้ฟ้าด้วยล่ะ แล้วพี่เขาก็ไม่สนใจผมด้วย T^T

“น้องกายนั่งรถกลับด้วยกันนะครับ” พี่น้ำชวนกายฮะ
   
“พี่น้ำเอารถมาเหรอฮะ” ผมเงยหน้าขึ้นไปถามฮะ

“กลับรถใหญ่ไงครับ” พี่น้ำตอบพลางยิ้ม “เดี๋ยวถึงกรุงเทพพี่ไปส่งน้องกายที่บ้านเอง”

“ฟ้าเอาไง” ผมหันมาถามความเห็นฟ้า จะว่าไปผมก็ยังไม่อยากนั่งอยู่บนรถคันเดียวกับพี่ฟิล์มแล้วก็พี่นิ้งหรอกฮะ มันคงกระอักกระอ่วนน่าดู

“ก็น่าสนุกนะ” ฟ้าตอบกลับมาแบบนี้ ผมถือว่าโอเคล่ะนะ

“งั้นก็ตก...”

“กายมากับพี่ก็ต้องกลับกับพี่สิ” พี่ฟิล์มจ้องหน้าผมใหญ่เลยฮะ แต่ผมไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรต้องมาดุกันด้วย ผมยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ ทีพี่ฟิล์มทำเรื่องให้ผมเสียใจตั้งหลายครั้งผมยังไม่เคยทำไม่ดีกับพี่ฟิล์มเลย

“แล้วนิ้งกลับยังไงล่ะฟิล์ม” พี่ตี๋ถาม พี่เขาคงเห็นเงียบกันไปมั้ง

“กลับกับฟิล์มสิคะตี๋” พี่นิ้งตอบพลางยิ้ม

“แล้วมึงจะนั่งไหนวะคริส” พี่แดนถาม ก็พี่คริสมากับพวกผมนี่นา

“จริงด้วย แล้วพี่คริสจะนั่งไหนอะ” ฟ้าถามพี่คริสบ้างฮะ อ่า~ผมว่าผมพอจะดูออกนะว่าฟ้าของผมเริ่มอะไรๆ กับพี่คริสบ้างแล้วอะฮะ หวงอะ!

“พี่ก็นั่งหลังไง” พี่คริสตอบสบายๆ “แล้วฟ้าก็นั่งตักพี่”

เสียงโห่มาเลยล่ะฮะ ขนาดผมไม่ใช่ฟ้ายังอายแทนเจ้าตัวเลยอะฮะ พี่คริสนี่เปิดเผยดีจังเลยน้า~

“น้อยๆ หน่อยมึง” พี่นัทขัดพี่คริสฮะ พี่เขาเอาถั่วปาใส่พี่คริสล่ะฮะ

“พวกมึงน่ะน้อยๆ หน่อย หุบปากมั่งก็ดี” พอพี่ฟิล์มพูดทุกคนเงียบเลยฮะ ก็ทั้งหน้าทั้งเสียงของพี่ฟิล์มมันบอกนี่นาว่าไม่ได้พูดเล่น “น้องกายทานเร็วๆ ครับ เราจะกลับกันแล้ว” แล้วยังหันมาเร่งผมอีกอะฮะ

ผมไม่ชอบคนเอาแต่ออกคำสั่ง ยิ่งตอนนี้ยิ่งรู้สึกติดลบกับพี่ฟิล์มผมเลยไม่ยอมทำตามล่ะ ผมเป็นเด็กดื้อ! พี่ฟิล์มบอกให้รีบทานผมก็นั่งเขี่ยข้าวเล่นซะงั้นล่ะฮะ ก็อยากทำให้ผมน้อยใจก่อนทำไมล่ะ!

“แล้วมึงจะให้น้องนั่งไหนกันวะ ไอ้คริสคนเดียวก็เต็มแล้ว” พี่แดนว่า เลยถูกพี่คริสปาด้วยถั่วฝักยาวฮะ

“น้องฟ้ากับน้องกายมานั่งบนรถกับพวกพี่มั้ยล่ะคะ” พี่เนมชวนเราด้วยฮะ “สนุกนะ มาร้องเพลงกัน มีขนมด้วย”

“ไม่ต้องหรอกเนม เดี๋ยวให้ไอ้คริสไปนั่งรถใหญ่ก็ได้ ยังไงฟ้ากับกายก็ต้องกลับกับเรา” พี่ฟิล์มพูดแบบนี้ใครจะกล้าขัดล่ะ

“แต่รถพี่คริสอยู่ที่บ้านนี่ฮะ” ฟ้าหันไปถามพี่คริส ชักจะยังไงๆ แล้วนะคู่นี้น่ะ ห่วงกันแปลกๆ อะ “แล้วไม่ต้องวกไปวนมาเหรอ”

“เออ จริงด้วย” พี่คริสทำท่านึกได้ “เอาไงวะ” พี่เขาหันไปถามพี่ฟิล์ม แต่ผมว่าพี่คริสดูไม่เดือดร้อนใจเท่าไหร่ฮะ แบบว่าคงนั่งรถคันไหนก็ได้น่ะ

“ถ้าน้องกายอยากไปนั่งกับน้ำก็ให้ไปสิคะฟิล์ม แล้วเราค่อยไปรับน้องที่มหาลัยก็ได้ นิ้งว่าดีซะอีกนะ น้องจะได้ไม่อึดอัด”

“กายว่าก็ดีนะฮะพี่ฟิล์ม” ผมเงยหน้าขึ้นบอกพลางยิ้มให้พี่ฟิล์มด้วย ไม่ได้ประชดหรอกฮะ แต่ผมเห็นว่าเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ทุกคนจะได้ไม่ต้องกระอักกระอ่วนใจ ฟ้าเองก็จะได้ไม่หงุดหงิดด้วย แล้วผมก็จะได้ไม่ต้องนั่งเงียบคอยได้ยินคำพูดออดอ้อนของคนรักคู่นี้ด้วยล่ะฮะ “กายอยากนั่งกับพี่ๆ มากกว่า พี่น้ำเองก็คุยสนุกดีด้วย” ผมหันไปยิ้มให้พี่น้ำ พี่เขาพยายามช่วยผมอยู่ใช่มั้ยฮะ ผมรู้ว่าพี่เขาหวังดี แต่ผมจะขอรับแค่ความหวังดีเท่านั้นฮะ ส่วนแผนการอะไรที่พี่เขาวางไว้ผมขอไม่รับดีกว่า

“ตกลงตามนี้นะไอ้ฟิล์ม” พี่น้ำว่าพลางหันมายักคิ้วให้พี่ฟิล์มฮะ ท่าทางแบบกวนๆ อะ “น้องเขาบอกเองนะว่าจะนั่งกับกูน่ะ” ดูพี่น้ำมีความสุขมากมายเลยฮะ ก็ตอนที่พูดนี่ยิ้มกว้างไปด้วยเลย

พี่ฟิล์มนิ่งเลย “ตามใจ” พอตอบแล้วพี่แกก็ลุกเดินออกไปเลยฮะ พี่นิ้งตวัดตามองมาที่ผมชั่วครู่ก่อนจะลุกเดินตามพี่ฟิล์มไป ก็คิดไว้แล้วล่ะฮะว่าพี่นิ้งคงไม่มีทางหันมาชอบผมหรอก

หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจทานข้าวต่อได้อีกหน่อย ก่อนที่จะพากันไปขึ้นรถฮะ ผมเห็นพี่ฟิล์มยืนมองดูจนเราสองคนขึ้นรถเรียบร้อยพี่ฟิล์มถึงได้เดินกลับไปที่รถของตัวเองแล้วขับออกไปก่อน ถึงจะเจ็บใจที่เห็นเขาสองคนไปด้วยกัน แต่พี่ฟิล์มที่แม้จะโกรธแต่ก็ยังมาดูเราจนแน่ใจว่าเรามีที่นั่งสบายและขึ้นรถเรียบร้อยนั่นก็ทำให้ยิ้มได้บ้าง เพราะผมแน่ใจว่าตัวเองเลือกรักคนไม่ผิดเลย แม้จะเจ็บแต่มันก็มีความสุขอยู่บ้างเหมือนกันนะฮะ
   
และถึงจะนั่งกับพี่น้ำแต่ผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับพี่เขามากมายหรอกฮะ พี่น้ำกำลังสนุกที่ได้แกล้งพี่แดน ผมหันไปมองนอกหน้าต่างแค่แป๊บเดียวพี่น้ำก็ลุกไปเต้นอยู่ข้างๆ พี่แดนซะแล้ว ซ้ำยังแกล้งเต้นไปชนไหล่พี่แดนอีก ได้ยินเสียงพี่แดนด่าใหญ่เลย ส่วนพี่น้ำก็หัวเราะชอบใจ ตลกดีฮะ
   
“กาย ฟ้าจะหลับ”

   “เอาสิ หลับเลย” ผมบอกฟ้าก่อนที่หัวทุยๆ นั่นจะซบลงบนไหล่ฮะ ฟ้าหลับตาแล้วและผมต้องกลั้นยิ้มเพราะพี่คริสมองผมอย่างอิจฉาเลยล่ะ

   ผมปล่อยให้ฟ้าหลับไปฮะ พี่คริสเองก็ไม่กวนนะนอกจากกระซิบบอกผมว่าขอฟ้าไปซบไหล่ตัวเองแทนไหล่ผมน่ะ ตอนแรกก็ว่าจะไม่ยอมหรอกฮะ แต่เห็นว่าฟ้าเองก็ดูจะมีใจให้พี่คริสบ้างผมถึงได้ยอมปล่อยนะ แล้วอีกอย่างพี่คริสก็ดูเป็นคนดีขึ้นมาเยอะแล้วด้วยล่ะฮะ
   
แล้วตลอดทางจนถึงกรุงเทพผมก็ไม่ได้หลับเลยล่ะ เอาแต่นั่งคุยกับพี่นัทเรื่องนั้นเรื่องนี้ ไร้สาระมากเลยฮะแต่ละเรื่องที่คุยกัน แต่ก็ช่วยทำให้ผมคลายเครียดไปเยอะเลย แม้ว่าเรื่องส่วนใหญ่ที่พี่นัทชวนคุยจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่ฟิล์มก็ตามที

“ถึงแล้วล่ะฟ้า” ผมบอกก่อนจะลุกมาหาฟ้าหลังจากที่เจ้าตัวดีของผมถูกพี่คริสแกล้งจนแก้มแดงแล้ว “ลงเถอะ”
   
พอเราลงมาจากรถก็เจอพี่ฟิล์มเลยฮะ เดาว่าพี่เขาคงมาถึงก่อนหน้านานพอดูเหมือนกัน เพราะตอนนี้หน้าบึ้งใหญ่เลย พี่ฟิล์มดึงกระเป๋าผมกับฟ้าไปถือแล้วก็เดินนำไปที่รถฮะ พี่เขาไม่รอพี่คริสเลยด้วย ไม่รู้ไปโกรธใครมา ผมนึกว่าพี่ฟิล์มจะอารมณ์ดีซะอีกที่ไม่ต้องเห็นหน้าผมน่ะ

   “เป็นไงคะน้องฟ้าน้องกาย นั่งกับผู้ชายสนุกมั้ย” ฟังคำทักทายของพี่นิ้งสิฮะ รื่นหูดีเนอะ

“นิ้ง!” แล้วนี่ก็เสียงพี่ฟิล์มฮะ

“อย่าสนใจเลยฟ้า” ผมกระซิบบอกฟ้าไปเพราะเจ้าตัวดีเริ่มจะทำหน้านิ่วเพราะความโมโหไปซะแล้ว

ฟ้าหันมาทำหน้างอหน่อยๆ หากแต่สุดท้ายก็ยอมอยู่เฉยไม่ต่อปากต่อคำกับพี่นิ้ง ส่วนผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฮะ ก็พี่น้ำแหล่ะส่ง bb มา

…‘ไอ้ฟิล์มมันแปลงร่างเป็นยักษ์แล้วใช่มั้ยครับ’...

ผมหัวเราะเลยฮะ พอแอบมองพี่ฟิล์มก็เห็นอย่างนั้นจริงๆ ด้วย นี่ถ้ามีเขี้ยวนะเป็นยักษ์ได้จริงๆ ล่ะ ก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดซะ ผมจัดการพิมพ์ตอบพี่น้ำไปล่ะฮะ แล้วพี่เขาก็กลับมาอีกหลายข้อความเลย ตลกๆ ทั้งนั้น

...’พี่ฟิล์มแยกเขี้ยวแล้วล่ะฮะ’…

ผมหัวเราะเลยเมื่ออ่านข้อความล่าสุดของพี่ฟิล์ม แล้วเลยส่งให้ฟ้าดูด้วยฮะ ฟ้าหัวเราะใหญ่เลย ตอนนี้แอบเห็นพี่นิ้งเมียงมองมาทางเราด้วย

...’ไอ้คริสเป็นยักษ์ งั้นนิ้งก็เป็นผีเสื้อสมุทรดิ’...

ผมกะว่าจะพิมพ์ตอบกลับไปแล้วล่ะฮะแต่ว่าพอเงยหน้ามามองเห็นตาดุๆ ของพี่ฟิล์มผมเลยไม่ได้พิมพ์อะไรกลับไป อีกอย่างก็ถึงบ้านฟ้าแล้วด้วยล่ะฮะ คิดว่าพี่น้ำก็คงจะกำลังกลับบ้านเหมือนกัน ไว้ค่อยคุยกันใหม่ก็ได้

พอลงจากรถได้ผมก็โผเข้ากอดพี่ลูกพีชทันทีเลยฮะ คิดถึงพี่สาวที่สุดเลยล่ะ แล้วผมก็มีเรื่องอยากเล่าให้ฟังมากมายเลยด้วย

“น้องกายคล้ำเชียว” พี่พีชยีหัวผมเล่นเหมือนเคย  “สวัสดีค่ะพี่ฟิล์ม พี่นิ้ง” พี่เค้าหันไปยิ้มให้อีกสองคนที่เหลือฮะ ตอนนี้ฟ้าก็กอดกับพี่ฟาด้วย

“น้องชายน้องพีชเหรอคะ” พี่นิ้งเดินมาคุยกับพี่พีชฮะ ส่วนพี่ฟิล์มก็ขนกระเป๋าเข้าบ้าน ผมกอดเอวพี่พีชไว้ คิดว่าพี่นิ้งคงเข้ามาทักทายเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องกันปรกติฮะ

“ใช่ค่ะ กายซนมั้ยคะ” พี่พีชถามพลางยิ้มให้พี่นิ้งด้วย

“ซนสิคะน้องพีช น้องชายของพีชซนมากๆ เลยด้วย” พี่นิ้งไม่ยิ้มเลย ถอดแว่นกันแดดออกแล้วมองหน้าพี่พีชด้วยแววตาไม่พอใจ พี่ฟาเหมือนจะรู้เลยเดินมายืนข้างๆ พี่พีช พอพี่นิ้งเห็นพี่ฟาพี่เขาเลยปรับสีหน้าเป็นยิ้มน้อยๆ แทนฮะ ผมไม่เข้าใจเลยว่าพี่เขาจะทำอย่างนั้นทำไม “พี่ว่าน้องกายยังเด็กน่ะค่ะเลยซนตามประสา ทำเอาพี่กับฟิล์มปวดหัวเลยล่ะค่ะ”

ฟ้ากับผมเราสบตากันเงียบๆ ผมเริ่มรู้แล้วล่ะฮะว่าพี่นิ้งกำลังจะพูดอะไร พี่นิ้งกำลังจะฟ้องพี่พีชเรื่องผมแน่ๆ เลย

“เหรอคะ น้องกายซนเหรอ” พี่พีชถามผมฮะ แต่ผมก็ส่ายหน้าตอบกลับไป เพราะผมไม่ได้ซนจริงๆ แค่นั้นพี่พีชก็หันมาจ้องหน้าพี่นิ้งเลยฮะ

“ดื้ออีกด้วย” พี่นิ้งยิ้มให้พี่พีชก่อนจะหันมามองหน้าผม “คราวหน้าไม่เอาแล้วนะคะน้องกาย อย่าทำให้คนรักกันต้องมานั่งทะเลาะกันอีกนะคะ มันทำให้น้องดูไม่น่ารักในสายตาพี่นะ”

“กายทำอะไรเหรอคะ” พี่พีชเลิกคิ้วน้อยๆ “พีชแน่ใจว่าน้องพีชไม่มีนิสัยเกเรเลยนะ พี่นิ้งคงเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ” พี่พีชกำลังโกรธ ผมต้องดึงพี่สาวออกมาฮะ แต่พี่พีชไม่ยอมเลย ปักหลักยืนคุยอยู่นั่น ผมไม่อยากให้มีเรื่องกันเลย ไม่อยากให้พี่ฟิล์มกับพี่พีชต้องมาทะเลาะกันด้วย เดี๋ยวพี่ฟาก็ต้องคิดมากอีก แล้วบ้านผมกับบ้านฟ้าก็จะมองหน้ากันไม่ติด

“พี่ว่าพี่เข้าใจไม่ผิดนะ น้องของพีชน่ะดื้อมากจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไรยังจะดันทุรังอีก สั่งสอนบ้างนะคะ อย่าให้น้องเป็นขโมยลักของคนอื่นกินเลย มันดูไม่ดี” ทำไมพี่นิ้งถึงไม่ยอมหยุดซะที ผมก็ถอยมาแล้วไงT^T

“พี่นิ้งพูดแบบนี้พีชชักอยากรู้แล้วล่ะค่ะว่าน้องกายดื้อยังไง” พี่สาวผมโกรธสุดๆ แล้วล่ะฮะ “คงต้องให้น้องกายทำให้พีชดูแล้วล่ะ” แล้วพี่เค้าก็หันไปหากายฮะ ลูบแก้มกายเบาๆ ด้วย “น้องกายดื้อกับใครคะ”

ผมไม่ตอบหรอกฮะ ถ้าตอบออกไปยิ่งเป็นเรื่องใหญ่

“พี่ฟิล์มฮะพี่พีช” ฟ้าอะ ตัวพูดทำไมT^T

“พี่ฟิล์มงั้นเหรอ อืม...งั้นก็ดื้อเยอะๆ เลยนะคะน้องกาย” พี่พีชว่าพลางหัวเราะเบาๆ “พี่ฟิล์มใจดีไม่โกรธน้องกายหรอกค่ะ”

“ลูกพีช!”

ผมรีบดึงพี่สาวเอาไว้ฮะ แต่ถึงอย่างนั้นพี่พีชก็ยกมือขึ้นจะตบกลับพี่นิ้งไปแล้วฮะ!

“พอแค่นี้ดีกว่ามั้งครับพี่นิ้ง” พี่ฟาออกมาห้ามแล้วฮะ พี่เขาน่าจะห้ามตั้งแต่แรก จะได้ไม่มีเรื่องกัน

“น้องฟาดูนะ ดูแฟนเราพูดกับพี่นะ” พี่นิ้งพูดกับพี่ฟาก่อนจะตวัดสายตามาที่พี่พีชอีกที “ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะพิชญา”

“ถ้าหาเรื่องน้องฉันก็อย่าหวังว่าฉันจะไว้หน้านะนิรชา ต่อให้เป็นรุ่นพี่ฉันก็ตบได้ทั้งนั้น หน้าเธอไม่เหมือนหน้าแม่ฉันนี่!” พี่พีชนะ จะไปต่อปากต่อคำกับเขาทำไม ถ้าเขาเอาเรื่องขึ้นมาจริงๆ พี่ผมจะสู้ได้เหรอฮะ ตัวแค่นี้เอง อีกอย่างเขาก็เป็นรุ่นพี่ด้วย ชักเป็นห่วงแล้วสิฮะ

พี่นิ้งจ้องหน้าพี่พีชใหญ่เลยฮะ ถ้าพี่ฟิล์มไม่ออกมาซะก่อนพี่สาวผมคงไม่รอดแน่เลยY_Y เห็นอย่างนี้แล้วรู้เลยฮะว่าพี่นิ้งอารมณ์รุนแรงมาก เป็นผู้หญิงที่ร้อนแรงและน่ากลัวมากเลย

“นิ้งรอที่รถนะฟิล์ม!” พูดจบพี่นิ้งก็เดินไปที่รถเลยฮะ

ผมได้แต่ถอนใจ จะว่าโล่งอกก็ได้เพราะเอาตามจริงก็ไม่อยากมีเรื่อง แล้วผมก็ห่วงพี่พีชด้วยฮะ

“ขอบคุณนะคะพี่ฟิล์มที่ดูแลน้องกายให้” พี่พีชหันไปพูดกับพี่ฟิล์ม

“ไม่เป็นไรหรอกครับพีช”

“กลับบ้านกัน” ผมเอ่ยชวนพี่สาวที่ดูท่าว่าจะเริ่มปักหลักคุยกับพี่ฟิล์มต่อฮะ ดูก็รู้ว่าพี่พีชตั้งใจจะกวนพี่นิ้ง กะจะชวนพี่ฟิล์มคุยยาวให้พี่นิ้งนั่งรอนานๆ ล่ะสิ

“โอเค กลับก็กลับ” พี่พีชทำหน้าขัดใจหน่อยๆ ที่ผมจับไต๋ได้ฮะ

“แล้วเจอกันนะฟ้า” ผมบอกลาฟ้าก่อนจะดึงมือพี่พีชให้ก้าวเดินออกมาซะทีฮะ ก็พี่เขามัวแต่โอ้เอ้หันไปลาพี่ฟาอยู่นั่น ทั้งๆ ที่ก็เพิ่งได้อยู่ด้วยกันไปแท้ๆ

“สนุกมั้ยน้องกาย” พี่พีชถามเมื่อเราเดินกลับบ้านกันสองคน

“ก็ดีฮะ” ผมพึมพำตอบ ตอนนี้อยู่กับพี่แค่สองคนผมไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นกายที่ร่าเริงสดใสแล้ว “กายพอแล้ว” ผมบอกพี่สาว

“อื้อ พี่เอาใจช่วย”

ผมยิ้มทั้งๆ ที่มีหยาน้ำตาคลอ และพี่พีชก็ช่วยบังมันไว้ยามที่มันไหลรินลงมาจากตาด้วยการกอดผมไว้ ไม่มีใครเห็นว่าผมกำลังร้องไห้ แม้แต่พี่ฟิล์มที่เพิ่งจะขับรถผ่านไปก็คงมองไม่เห็นเหมือนกัน
   
พี่พีชไม่ได้พูดอะไรอีกฮะ พี่เขาปล่อยให้ผมร้องไห้ซักพักจนผมดีขึ้น เรายิ้มให้กันแล้วถึงได้เปิดประตูเข้าบ้าน และแม้ว่าตาจะช้ำเพราะร้องไห้มาแต่ผมก็ยิ้มได้จริงๆ เมื่อเจอความรักและความห่วงใยจากคุณพ่อคุณแม่ ผมคิดว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้นแล้วและพร้อมที่จะเผชิญกับความจริงต่อจากนี้
.
.
.
To Be Con
พี่ฟิล์มจะเห็นน้องกายร้องไห้มั้ย???
P.s. ฝากรวมเล่ม คริสxฟ้า ด้วยนะคะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่หน้า1 หรือเมลล์สอบถามได้ที่ zaza-fahแอดhotmail.com ค่ะ

[♥a2k♥]

ขอให้พี่ฟิล์มเห้นน้องร้องไห้แล้วรู้ใจตัวเองเร็วๆ 

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

จะเอาต่อ T^T

[BEN*_*MOS]

เกลียดนังนิ้งสุดชีวิต!!!

รอตอนต่อไปนะคะ~~~

[A-J.seiya*]

อ่อยยย
สงสารน้องกายอ่ะ
เบื่อพี่ฟิล์มนะ เมื่อไรจะฉลาดบ้างล่ะ !!!
ชิส์ ,,
พี่พีช ตบเลย !!!

[Wins_Sha]

สงสารน้องกายจริงๆๆเลย

 

[kokikung]

สงสารน้องกาย
 :beat:นางนิ้ง ขอหลายๆๆทีได้ปะแมร่งหมั้นไส้ได้ตลอดเวลานางออกโลง
พี่ฟิล์มเมื่อไหร่จะปลงใจกับน้องสะทีอ่า