หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย

[belzaaa]

เข้ามาแนะนำตัว และมาบอกว่าคิดถึง น้องฟ้า กับ น้องกาย  อีกอย่าง....ค้างงงงคะขอบอก....

[nanny_js_js]

งื้ออออ  มาเร็วๆๆน้าคร้า

หนุกมากมาย

 

[sa~waii]

ค้างอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

มาต่อเร็วๆน้าาาาาาาาาาาาาาาา 

[kokikung]

ไรเตอร์คับบบบ

หายไปไหน

ผมอยากอ่านต่อ

อยากอ่านตอนน้องกาย

[april@tbl]

มารอพี่ฟิมล์ น้องกายด้วยคน

[jobisuka]

เอาคำตอบมาเด๋วนี้นะน้องฟ้า

[pimkihae]

   รออยู่นะค่ะ

[Milk]

อ่านแล้วลุ้นกันทั้งสองคู่เลย
คู่น้องฟ้ากับพี่คริสนี้ใจตรงกันแล้ว
เหลือแต่อิคุณพี่ฟิล์มเมื่อไหร่จะยอมรับใจตัวเองซักกะที

[kittyfun]

ป๊าด เดี๋ยวก็ยุให้ฟ้ารักคริสแบบพี่ชาย

ให้สมพรปากไปเลยดีไหมเนี่ย

[l3esttyOhLunla]

ง่า หายไปนานจัง  T^T
    

[bakanishi1]

เหงือกแห้ง

รอจนเหงือกแห้ง

คิดถึงน้องฟ้าสุด ๆ

[sa~waii]

ไรท์เตอร์ฆ่าตัดตอนคนอ่านมากคร่าาาาา

มะต่อเร๊วววว

[kokikung]

ไรเตอร์หายไปไหนครับ

คิดถึงน้องกายกับน้องฟ้า

[nine-poo]

ของดองกลิ่นตุๆ แล้วนะ
 

[Milk]

 :z2:เข้ามาช่วยดัน

[Þrestigë]

 

ยั่วไห้อยากแล้วจากไป ~~

[sa~waii]

รออยู่ทกวี่วันนนนนนนนนนน

[bigeye]

"ฟ้ารักพี่คริส"....แล้วยังไงอ่า...ไรเตอร์..ทำร้ายจิตใจกันอย่างแรง

[Seoul In Love]

อีก 3 วันเจอกันนะคะท่านผู้อ่าน 

ขอบคุณมากๆ ที่ติดตามค่ะ 

[engrish]

สั้นได้อีก

[kuankao]

รอครับรอ

 

[Wins_Sha]

โอ้ๆๆๆๆ

อีก 3 วันนนน

จะตั้งตารออ่านตอนต่อไปสุดฤทธิ์เลยจ้ะซาซ่า

[Seoul In Love]

น่ารัก(ว่ะ)
27 - จะกลับมามั้ย
.
.
.
>...ฟ้า...<

ผมกับพี่ๆ พากันมาส่งคุณพ่อกับคุณแม่ที่สนามบินฮะ พวกท่านต้องไปดูแลลูกทัวร์ด้วยตัวเอง พ่อผมชอบทำแบบนี้ท่านบอกว่าเป็นการได้เที่ยวไปด้วยในตัว และตั้งแต่พี่ฟิล์มดูแลพวกผมได้แม่ก็ชอบตามพ่อไปเที่ยวด้วยฮะ ครั้งนี้ก็เหมือนกันดูเหมือนว่าแม่ผมจะติดใจอากาศที่สวิสฯ เพราะคราวนี้บริษัทของพ่อพาลูกทัวร์ไปที่ประเทศนี้ฮะ

“ฟิล์มอย่าลืมนะต้องดูแลน้องให้ดีนะลูก” แม่ยังไม่วายกำชับพี่ฟิล์มทั้งๆ ที่จะเข้าไปด้านในอยู่รอมร่อแล้ว “ถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรหาแม่ทันที แล้วก็อย่าพาน้องเหลวไหลด้วย ฟากับฟางก็ต้องช่วยกันดูแลน้องฟ้าด้วยนะ”

“แม่ไม่ต้องห่วงครับ เราจะดูแลน้องฟ้าของแม่อย่างดีเลย” พี่ฟาว่าพลางยิ้ม “รับรองว่าน้องฟ้าของแม่จะกินอิ่มนอนหลับแน่นอนครับ” พี่ฟายังไม่วายพูดแกล้งแม่อีกฮะ

“คราวที่แล้วก็พูดแบบนี้ล่ะเราน่ะ” แม่ว่าพลางมองค้อนเล็กๆ แต่หน้าก็ยังยิ้มกว้างฮะ ก่อนที่แม่จะกอดพวกเราทีละคนและจบลงที่ผมเป็นคนสุดท้าย “อย่าดื้อกับพี่ๆ นะลูก แล้วแม่จะโทรมาหาบ่อยๆ นะ” แม่ว่าพลางจูบแก้มผมด้วยฮะ ผมชอบจังเลย^^

“เที่ยวให้สนุกนะฮะแม่” ผมหอมแก้มแม่คืนก่อนจะผละไปกอดลาพ่อ จากนั้นพวกเราก็โบกมือลาพ่อกับแม่ มองดูพวกท่านจนหายลับไปกับตาถึงได้พากันหันหลังกลับ ผมเดินคุยไปกับพี่ฟางฮะ เราคุยกันเรื่องไร้สาระแต่ผมก็มีรอยยิ้มเล็กๆ กับเรื่องที่พี่เล่าให้ฟัง

“พี่ฟิล์ม นั่นใช่พี่คริสรึเปล่าครับ”

ผมหันไปมองตามมือที่พี่ฟาชี้ให้พี่ฟิล์มดู พี่คริสจริงๆ ด้วยพี่เขายืนอยู่กับคนแก่สองคน ผมเดาว่าคงเป็นคุณตาคุณยาย ว่าแต่พี่เขามาทำอะไรที่นี่นะ แล้ว...กระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ข้างๆ นั่นคืออะไร

“จะไปไหนของมัน” พี่ฟิล์มพึมพำก่อนจะก้าวยาวๆ ตรงไปหาพี่คริส พี่ฟาเองก็เดินตามไปด้วย ในขณะที่ผมถูกพี่ฟางดึงให้เดินตามไปห่างๆ

“ยิ้มเข้าไว้ฟ้า” พี่ฟางกระซิบบอกผมก่อนที่เราจะเดินไปถึง

“จะไปไหนวะคริส”

ผมมาทันได้ยินพี่ฟิล์มเอ่ยถามพอดี พี่คริสดูแปลกใจที่เจอพวกเราที่นี่หากแต่พี่เขาก็เปิดรอยยิ้มทักทายพวกเราทุกคน ใช่ฮะ รวมทั้งผมด้วย และผมทำได้เพียงยิ้มตอบกลับไป พี่คริสยังเหมือนเดิมเลย ไม่สิ ผอมลงนิดหน่อยแล้วก็มีท่าทางเพลียๆ แต่นอกนั้นก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลย

“มึงยังไม่ตอบกูเลยว่าจะไปไหน” พอไหว้คุณตากับคุณยายแล้วพี่ฟิล์มก็หันมาถามพี่คริสต่อ ระหว่างนั้นพวกผมก็หันไปทักทายคุณตากับคุณยายของพี่คริสฮะ แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงพูดคุยของพี่ฟิล์มกับพี่คริสอยู่ดี

“ไปหาแม่กูแหล่ะ แล้วมึงล่ะมาทำอะไรที่นี่วะ” พี่คริสตอบ ระหว่างนั้นผมก็แอบมองพี่เขานะ ไม่รู้สิ มันอยากมองนี่นา คนๆ นี้ไม่พาตัวเองมาให้ผมเจอตั้งสามเดือนแล้ว ยอมรับก็ได้ว่าคิดถึงนะ คิดถึงมากๆ ด้วย

“กูมาส่งพ่อกับแม่ ทำไมมึงไม่บอกพวกกูเลยวะว่าจะไปอังกฤษ แล้วจะกลับมารึเปล่าเนี่ย” คำถามสุดท้ายของพี่ฟิล์มทำเอาใจหล่นเลยฮะ อย่าบอกนะว่าพี่คริสจะไปอยู่ที่นั่นแล้วไม่กลับมาเมืองไทยอีกน่ะ

“กลับมาดิวะ” พี่คริสว่าพลางหัวเราะ แต่ผมกลัวจังเลย กลัวว่าจะไม่ได้เจอพี่เขาอีก “วันนี้น้องสาวมึงเงียบผิดปรกตินะ” พี่เขาพูดกับพี่ฟิล์มแต่หันมายักคิ้วให้ผมฮะ แว่บนึงที่รู้สึกว่าเคยเจอพี่คริสคนนี้มาก่อน แต่ผมไม่สนุกกับคำแซวของพี่เขาเลยซักนิด ไม่โกรธที่ถูกเรียกว่าน้องสาวด้วย แต่มันเศร้าจังเลย ผมได้พี่คริสคนเดิมกลับมาแล้วใช่มั้ย เป็นพี่คริสคนที่กวนโมโหและยังเห็นว่าผมเป็นน้องชายเพื่อน ไม่ใช่พี่คริสคนที่บอกว่ารักผมใช่มั้ย?

“ฟ้าปวดหัวนิดหน่อยน่ะค่ะพี่คริส”

ต้องขอบคุณพี่ฟางที่เอ่ยตอบแทนผมที่ตอนนี้ยังคงยืนเงียบกริบอยู่เหมือนเดิม พี่คริสเลิกคิ้วขึ้นหน่อยๆ เมื่อมองผม เราสบตากับแค่แป๊บเดียวก่อนที่พี่เขาจะหันไปคุยกับพี่ฟิล์มต่อ บทสนทนาต่อจากนี้ผมไม่ได้ยินอะไรแล้ว ผมแค่รู้สึกว่าตัวเองกำลังแย่ยิ่งมองพี่คริสจากตรงนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่าพี่เขาห่างไกลออกไป ถ้าตอนนี้ผมจะเอื้อมมือไปคว้ามือพี่เขาเอาไว้จะได้มั้ยนะ?

“หือ? มีอะไรเหรอฟ้า”

ทำลงไปแล้วฮะ มือของผมคว้าเอาชายเสื้อพี่คริสไว้ทั้งๆ ที่ยังมีพี่ๆ ของผมยืนอยู่รอบๆ ผมเห็นว่าพี่ฟากับพี่ฟางหันไปยิ้มให้กันก่อนที่พี่ทั้งสองคนจะดึงพี่ฟิล์มให้เดินไปทางอื่น ผมเห็นแม้กระทั่งพี่ฟิล์มที่เหลียวกลับมามองเราสองคนก่อนจะยอมหันกลับไปฟังเสียงพี่ฟางที่กำลังร้องเรียก หางตาผมมองเห็นคุณตากับคุณยายของพี่คริสเดินห่างออกไปทางร้านค้า และพอหันกลับมามองคนที่ถูกผมยึดชายเสื้อเอาไว้ขอบตาก็ต้องร้อนผ่าว ก็คนตรงหน้านี้ไม่ใช่เหรอคือคนที่ทำให้ผมร้องไห้มาตลอดสามเดือน ก็คนนี้นี่คือคนที่ผมรัก

“...พี่คริส...จะกลับมาใช่มั้ย...” ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเสียงตัวเองสั่นมากแค่ไหน แต่ผมเกลียดพี่คริสคนที่ยิ้มให้ผมเหมือนกับที่ยิ้มให้คนอื่น ผมเกลียดพี่คริสคนนั้น ขอพี่คริสคนที่รักผมคืนมาได้มั้ย?

“กลับมาสิฟ้า เมืองไทยมันบ้านพี่นะ” พี่คริสตอบผมพร้อมรอยยิ้ม คำตอบนั้นทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาได้มากโขเลยฮะ

“แล้ว...พี่คริสจะไปนานมั้ยฮะ...”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

คำตอบที่มาพร้อมกับเสียงถอนหายใจทำเอาผมน้ำตาร่วงเลย จากตอนแรกที่ใจเริ่มมาตอนนี้ใจเสียไปแล้วล่ะฮะ หมายความว่าพี่คริสจะไปอยู่ที่นั่นนานเลยใช่มั้ย หมายความว่าพี่คริสจะไม่มาเจอผมอีกใช่มั้ย

“ร้องไห้ทำไม” พี่คริสก้มหน้าลงมามองผม มือก็ปาดน้ำตาออกให้ด้วย แต่ผมก็ยังเศร้าอยู่ดี ไม่อยากได้แบบนี้เลย “ไม่เอาน่าฟ้า”

“ไม่ไปได้มั้ย...ฟ้า...ฟ้าไม่อยากให้พี่คริสไป...”

“ทำไมล่ะ” พี่คริสถามพลางเลิกคิ้ว “มีเหตุผลมั้ย”

“…พี่คริสอะ...” เห็นคนร้องไห้แล้วยังมากวนกันอีกนะ

“ว่าไง ไหนบอกเหตุผลดีๆ ซักข้อซิครับ” พี่คริสยิ้มน้อยๆ ด้วย ฮึ่ย! ต้องรู้ให้ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย!

“ก็ฟ้า...ฟ้า...”

“ว่าไงครับ ฟ้าทำไม” ตอนนี้พี่คริสยื่นหน้ามาใกล้ผมกว่าเดิมอีกฮะ แถมยังประคองหน้าผมให้หันไปมองพี่เค้าด้วย ตาก็จ้องเอาคำตอบ จนผมนึกอยากจะร้องไห้อีกรอบแล้ว “บอกซิฟ้า”

เป็นไงเป็นกัน! อยากรู้นักก็จะบอกให้ “...ฟ้ารักพี่คริส…”

“แบบพี่ชายเหรอ”

“...ไม่ใช่ฮะ...” ผมรีบส่ายหน้า “ฟ้ารักพี่คริสจริงๆ” ผมยอมทุกอย่างแล้ว ให้พูดอะไรก็ได้ แต่ขออย่างเดียวอย่าไปเลยนะ

“รักพี่แบบที่พี่รักฟ้าน่ะเหรอ”

“...อื้อ...” ผมกลัวว่าคำตอบจะไม่ชัดเจนพอถึงได้ส่งความรักผ่านแววตาไปบอกพี่คริสด้วย พี่คริสถอนหายใจเบาๆ นั่นทำให้ผมใจเสีย หรือพี่เขาจะไม่เชื่อคำพูดและความรู้สึกของผมกันนะ

“คราวนี้ไม่บอกให้เป็นแค่พี่ชายแล้วใช่มั้ย”

“ไม่เอาพี่ชาย” ผมรีบตอบทันควัน “จะเอาพี่คริสเท่านั้น”

“...หึ...” เสียงหัวเราะในลำคอนั่นหมายความว่ายังไงกัน “พี่เองก็...”

“คริส เราต้องไปกันแล้วนะลูก”

ผมกับพี่คริสหันกลับไปมองคุณตาทั้งๆ ที่พี่คริสยังพูดไม่จบประโยคเลย คุณตากับคุณยายยืนรอพี่คริสอยู่แล้ว น้ำตาผมจะไหลอีกรอบแล้วเมื่อนึกรู้ว่าคราวนี้พี่คริสคงจะไปจริงๆ และผมไม่สามารถรั้งพี่เขาไว้ได้ คำบอกรักและความรู้สึกของผมก็รั้งพี่คริสให้อยู่ตรงนี้ไม่ได้เหมือนกัน

“รอพี่นะ”

ผมเงยหน้ามองพี่คริสทันทีที่ได้ยินประโยคกระซิบนี้ หากแต่พี่คริสไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มนอกจากเดินผ่านผมไปหาคุณตากับคุณยาย และพาท่านทั้งสองเดินเข้าไปด้านใน ปล่อยให้ผมนิ่งงันอยู่กับประโยคที่ไม่ชัดเจนนั่น

“กลับกันเถอะฟ้า”

มือของผมถูกพี่ฟิล์มจับไว้และพี่ๆ ก็พาผมก้าวเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ผมถึงได้รู้ว่าระยะห่างระหว่างผมกับพี่คริสเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ผมเฝ้าถามตัวเองมาตั้งแต่ขึ้นรถจนถึงบ้านเลยล่ะฮะ ว่าพี่คริสต้องการให้ผมทำอะไร? คำว่ารอที่พี่คริสพูดเป็นประโยคสุดท้ายนั่นมันหมายถึงอะไรกันนะ? พี่คริสจะบอกผมว่าพี่คริสจะกลับมาใช่รึเปล่า? แล้วถ้าพี่คริสจะกลับมาเวลานั้นมันคือเมื่อไหร่ล่ะ?

“ฟ้าคิดอะไรอยู่”

ผมเพิ่งรู้ว่ากายมานั่งอยู่ข้างๆ ก็เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนนี่ล่ะฮะ “กายมาเมื่อไหร่” ผมถามพลางยิ้มให้เพื่อน

“เมื่อเมื่อกี๊เอง” กายว่าพลางทำหน้านิ่ว “กายเรียกฟ้าตั้งหลายครั้งแต่ฟ้าก็เอาแต่เหม่อ พี่ฟางบอกกายว่าฟ้าเจอพี่คริสด้วย มีอะไรรึเปล่า”

“ฟ้าแค่ไม่เข้าใจน่ะ” แล้วผมก็เล่าให้กายฟังทุกอย่างฮะ “กายคิดว่าไง พี่คริสอยากให้ฟ้ารอเหรอ พี่คริสยังรักฟ้าอยู่ใช่รึเปล่านะ” เรื่องนี้ล่ะฮะที่ทำให้ผมไม่แน่ใจเลย ผมบอกว่ารักพี่คริสไปแล้วแต่ผมไม่ได้ยินพี่คริสพูดอะไรเลยนี่นา หรือบางทีพี่คริสอาจจะไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นกับผมแล้ว เวลาที่เราห่างกันพี่คริสอาจจะเปลี่ยนใจไปแล้วก็ได้นี่นะ...รู้สึกแย่จัง แค่คิดว่ามันอาจจะเป็นอย่างนั้นผมก็รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย

“กายว่าไม่หรอก” แม้จะพูดอย่างนั้นแต่กายก็ขมวดคิ้วมุ่น คิดไม่ตกเหมือนกันล่ะนะ “ถ้าฝ้ายอยู่ก็ดีน่ะสิ” กายงึมงำ

ผมเองก็เห็นด้วยฮะ ถ้ามีฝ้ายอยู่ด้วยฝ้ายมันคงให้คำตอบผมได้ แต่ฝ้ายกลับภูเก็ตไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วและกว่าจะกลับมาก็คงจะเปิดเทอมพอดี ผมเลยขาดคนช่วยคิดไปหนึ่งคนเลย

“กายนึกออกล่ะ” กายยิ้มจนเห็นรักยิ้มเลยฮะ ท่าว่าจะมีความคิดดีๆ นะเนี่ย ทำเอาผมมองด้วยความคาดหวังเล็กๆ ไปด้วยฮะ “โทรหาพี่แดนสิ”

จริงสิ ผมลืมพี่แดนไปได้ยังไงนะ อ้อ~ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยฮะว่าตั้งแต่วันที่ปรึกษากับพี่แดนวันนั้นผมกับพี่แดนก็สนิทกันมากๆ เลยฮะ เพราะ...เอ่อ...ผมคอยโทรไปหาพี่แดนบ่อยๆ อืม...ก็ถามเรื่องพี่คริสน่ะแหล่ะฮะ>///<

“ว่าไงน้องฟ้า” พี่แดนรับสายแล้ว

“พี่แดน~ฟ้าปรึกษาหน่อยฮะ” แล้วผมก็เล่าให้พี่แดนฟังอย่างไม่ปิดบังฮะ “พี่แดนคิดว่าไงฮะ”

“ไม่เห็นต้องคิดมากเลย” พี่แดนหัวเราะหน่อยๆ อะไรอ่า~”คิดมันรักฟ้าอยู่แล้ว อีกอย่างมันก็ไปไม่นานหรอก จัดการเรื่องแม่มันเรียบร้อยเดี๋ยวมันก็กลับมา ก็คงไม่เกินสองเดือนหรอก”

ได้ฟังอย่างนี้แล้วค่อยเบาใจหน่อยฮะ กายอมยิ้มเลยเมื่อเห็นรอยยิ้มของผมน่ะ “แล้วแม่พี่คริสมีปัญหาอะไรเหรอฮะ” อดถามไม่ได้ฮะ ก็...ผมอยากรู้เรื่องพี่คริสนี่นา

“อืม...พี่ก็ไม่รู้นะ คริสมันบอกแค่ว่าแม่มันเกิดเรื่อง แต่มันก็ไม่ยอมบอกอะไรมากอะนะ ก่อนไปนี่มันก็ไม่ได้โทรบอกใครเลยด้วย พวกพี่เพิ่งรู้จากไอ้ฟิล์มเมื่อกี๊เอง”

“คงไม่ใช่เรื่องร้ายใช่มั้ยฮะ” ผมชักเป็นห่วงพี่คริสซะแล้วสิ

“พี่ว่าน่าจะใหญ่อยู่นะ” พี่แดนเองก็ดูเป็นกังวลนิดๆ ฮะ ฟังจากน้ำเสียงแล้วน่ะ “ไอ้ฟิล์มบอกว่าตากับยายก็ไปด้วยใช่มั้ยล่ะ”

“ฮะ ฟ้าก็เห็นว่าไปด้วยกัน”

“นั่นล่ะที่แปลก ปกติไอ้คริสมันจะไปคนเดียว แต่นี่ตากับยายมันไปด้วย พี่ว่าก็คงเป็นเรื่องแรงอยู่เหมือนกันแหล่ะ แต่ฟ้าไม่ต้องห่วงหรอก คริสมันเก่งนะ มันจัดการได้อยู่แล้วแหล่ะ อ้อ~รอโทรศัพท์มันด้วยก็ดีนะ พี่ว่าถ้าถึงที่นั่นแล้วมันก็คงจะโทรหาฟ้าเป็นคนแรกแหล่ะ”

“จริงอะ” ผมไม่ค่อยอยากเชื่อเลยฮะ ก็สามเดือนที่ผ่านมาน่ะพี่คริสไม่แม้แต่จะโทรหาผม หรือแม้กระทั่งมาเจอกันก็ไม่เคยเลยด้วย

“จริงสิ เชื่อพี่น่า พี่เคยโกหกฟ้าเหรอ”

“ไม่เคยหรอก ขอบคุณนะฮะพี่แดน ฟ้าสบายใจขึ้นเยอะเลย”

“ยินดีครับ” พี่แดนหัวเราะหน่อยๆ

เราคุยกันอีกนิดหน่อยฮะก่อนที่ผมกับพี่แดนจะสัญญากันว่าพรุ่งนี้จะทานมื้อเที่ยงด้วยกันที่ร้านอาหารของญาติพี่แดน เราไปร้านนี้บ่อยๆ ฮะ

“ยิ้มออกแล้วล่ะสิ” กายเย้าผมนิดๆ “กายดีใจจังที่ได้เห็นรอยยิ้มของฟ้าหลังจากที่เห็นแต่รอยยิ้มเจื่อนๆ มาตั้งนาน”

ผมก็หวังว่าตัวเองจะยิ้มกว้างกว่านี้หลังจากที่ได้คุยกับพี่คริสแบบจริงๆ จังๆ นะฮะ และหวังว่าครั้งนี้เราจะสามารถเดินไปด้วยกันได้ซะที

“กายมานานรึยัง”

ผมกับกายหันไปมองพี่ฟิล์มฮะ ว้า~ได้เวลาคืนแฟนให้พี่ชายแล้วเหรอเนี่ย มาทวงเร็วชะมัดเลย

“ซักพักแล้วฮะ พี่ฟางบอกว่าพี่ฟิล์มอาบน้ำอยู่กายเลยมาคุยกับฟ้าก่อน” กายบอกพลางยิ้ม...ให้แฟน แล้วจากนั้นสองคนนั้นก็คุยกันสองคน ไม่สนใจผมที่นั่งอยู่ด้วยเลยซักนิดฮะ

ใช่แล้ว คุณอ่านไม่ผิดหรอกฮะ ผมบอกว่ากายกับพี่ฟิล์มเป็นแฟนกันแล้วฮะ ฮ้า~ในที่สุดผมกับฝ้ายก็ทำสำเร็จ สองคนนี้เพิ่งจะตกลงคบกันเมื่ออาทิตย์ก่อนเองฮะ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ผมมีรอยยิ้มล่ะ^^
.
.
.
 

[iforgive]

"ใช่แล้ว คุณอ่านไม่ผิดหรอกฮะ ผมบอกว่ากายกับพี่ฟิล์มเป็นแฟนกันแล้วฮะ ฮ้า~ในที่สุดผมกับฝ้ายก็ทำสำเร็จ สองคนนี้เพิ่งจะตกลงคบกันเมื่ออาทิตย์ก่อนเองฮะ "

รู้อีกว่าคนอ่านจะคิดยังงัย  ครั้งแรกที่อ่านก็ "หืม" ก่อนเลย

[jimmyjimmy]

พี่ฟิล์มกับน้องกาย เป็นแฟนกันตอนไหน แอบอยากรู้ มาบอกหน่อย  

แล้วแฟนเก่า เลิกกันยัง เลิกเลยเหอะ

[yunjaejoong]

กายกับพี่ฟิล์มเป็นแฟนกันแล้ว เมื่อไหร่ ตอนไหน ยังงัย มาอัพด้วย ท่านไรเตอร์ได้โปรด Please  Please

[MaZeltoV]

อะไรอ่ะ ?? หายไปตั้งนาน กลับมาอีกที กายเป็นแฟนกับพี่ฟิล์มแล้ว 

กลับมาเล่าเดี๋ยวนี้เลยๆๆๆ

เย้ๆๆๆ พี่คริสกับฟ้าบอกรักกันแล้ว

[Cha Ris Ma]

 
เป็นแฟนกันได้ยังไงอยากรู้

[nunamicky]

ยังไง เมื่อไหร่เนี่ย
กายกับพี่ฟิล์มอ่ะ
เข้ามารายงานสถานการณ์ด้วยนะคะ
 

[j3llnlyza]

ไปคบกันตอนไหนหน่ะ กลับมาแจงรายละเอียดก่อนสิคุณณณ