หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[DexTunG]

 

[BeeRY]

พี่เบนเป็นคนดีเนอะ
แค่ให้เชื่อมั่นในกันและกัน ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็คงผ่านไปได้เองแหละเนอะ
  คนสวย

[MaeMoo]

สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะน้องปอร์

(แบ่งให้อิลุงนิ๊สนึง อิอิ)

ขอให้มีความสุขนะคะ มีกำลังใจในการก้าวผ่านสิ่งต่างๆ ไปอย่างมีสตินะคะ


การจากลา มันมาอีกแล้ว ผลของมันล่ะ จะเหมือนกันมั้ย
ชีวิตเราเนี่ย มีอะไรมาทดสอบอยู่เสมอเลยเนอะ

  อิลุง แกหายไปไหน
กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
ไม่งั้นจะเอา M79 ไปถล่มซะให้ราบ เชอะ

[naiin]

คนดีอาจไช่คนที่เรารัก คนที่เรารักอาจไม่ดีแต่เขารักเรา

[HydrA]

ลุงเอ๊ยเห็นเรียกร้องซะจริงๆจังๆ
แล้วความพยายามน่ะหายไปไหนหมด
ตื้อกับความพยายามน่ะทำเป็นมั๊ย

[Chubby]

สุขสันต์วันเกิดจ้าคุณปอร์ & คุณลุงกอล์ฟ
 
ปล๑. อวยพรช้าไป 1 วัน ไม่ว่ากันนะจ้า
ปล๒. ยังแอบเชียร์คุณลุงฟอล์ฟอยู่เงียบๆในมุมเล็กๆของกระทู้

[broke-back]

อิลุง แกหายไปไหน
กลับมาเดี๋ยวนี้นะ
ไม่งั้นจะเอา M79 ไปถล่มซะให้ราบ เชอะ

^
ศอฉ.ครับ คุณคนนี้มีอาวุธสงครามไว้ในความครอบครองครับ ฮาาาา

[ja ne]

เบนดีเกินไปแล้ว
น่ารักเกินไปแล้ว

อบอุ่นและอ่อนโยนเกินไปแล้ว
แล้วอย่างนี้จะให้ทำร้ายจิตใจได้อย่างไร
สวยจิตใจอ่อนโยนซะขนาดนั้น อิอิ

[mecon]

http://www.youtube.com/v/yZyejju0qQk&hl=en_US&fs=1&

Best reason,isn't it?


  มีความสุขครับ ปอร์

ซึ้งใจกับเพลง กระซิกๆ

[nutto]

อิอิ ลุงหายไปไหนอะคิดถึงลุงว่าแต่ทำไมลุงใจร้ายใจ ถ้าไม่ตามอีกหน่อยจะหนีไปรักเบนแทนแล้วนะครับ

[pollapat]

Belated happy birthday สำหรับคนสวยน้องปอร์คนเดียว อิลุงไม่เกี่ยวเพราะมันตายไปแล้วววว 

 

[nbee]

อ่านแล้วเศร้าอ่ะ
ลุงก็หายไป ตอนนี้เบนก็ยังจะกลับบ้านอีก
คนสวยเศร้าอีกแล้ว

[jomjai]

[wma=300,50]<object width="315" height="80"><param name="movie" value="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24BCAG4PA0&Autoplay=0"><param name="scale" value="noscale" /><param name="wmode" value="transparent"><embed src="http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V24BCAG4PA0" width="315" height="80"  scale="noscale" wmode="transparent"></embed></object>[/wma]

[jomjai]

เป็นกำลังใจให้นะคับ

[pukpra]

สุขสันต์วันเกิดนะคะคนสวยและรวยมาก เอาบุญมาฝากด้วยจ้า

เบนเอ้ยย ทำไมเป็นผู้ชายที่แสนดีอย่างนี้นะ กลัวจริงๆ ส่วนมากพระรองค๊อดแสนดี เหอเหอ

[torto]

รู้สีกว่าเหมือนเวลาทะเลสงบ  พายุกำลังมาจะไงก็ไม่รู้   แต่ที่แน่ๆอีลุงไม่น่าถอดใจง่ายขนาดนี้ เพราะทำตัวงี่เง่ามาได้ตั้ง 5 ปี  จะต่ออีกสักปี สองปีคงไม่แปลก


เราจะรอลุ้นรางวัล เอ๊ย ไม่ใช่   ว่าเรื่องราวจะเป็นไงต่อ  แต่อยากให้มีเรื่องตื่นเต้นรอสวยอยู่จัง

[torto]

คนสวยคิดถึงแล้วนะ  มาต่อเถอะ   

[rellachulla]

ช่วงนี้ อ่านแล้วอิน+อึน
เฮ้ออออ
ชีวิตคนเรานี่นะ...

[fungfung]

เพิ่งเริ่มอ่าน อ่านแล้วรู้สึกหิวข้าวเลยอะ 

[Aprilkung]

พี่ปอร์ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ 

[pu4755]

  คนสวยที่สุดในสามโลกคะ มาต่อได้แล้วคะ 

[POR_KA_DUN]

ทน ไม่ไหวจึงมา
รอสักครู่ครับ
รอคนสวยตรวจคำผิดอยู่  คนสวยในโลกที่4

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

นี่แหน่ะ 
จิ้มเลย
รออ่านนะค้าบ 

[POR_KA_DUN]

“งั้นผมจะรอนะครับ”
แล้วมือของผมก็ถูกบีบอีกครั้ง
สิ่งที่ผมได้รับ มันกับไม่ใช่ความเจ็บปวดจากแรงบีบนั้นครับ
ความรู้สึกอบอุ่นต่างหากครับที่ผมได้รับจากเบน
แล้วมันจะอีกนานแค่ไหนเหรอครับเบน
นานแค่ไหนเหรอครับ
ผมอยากรู้

****46****

วันผมเลิกงานในเวลาปกติเช่นทุกๆวัน
ขึ้นรถไฟฟ้ามหานะเธอกลับบ้านเช่นเดิม
ในช่วงเที่ยงของวันนี้เบนโทรมาหาผมก่อนที่จะขึ้นเครื่อง
บอกผมว่าอีก5ชั่วโมงค่อยเจอกัน 55
แหม  ตกลงมึงจะไป หรือว่ามึงกำลังจะมากันแน่..ไอ้ตี๋
*
*
สิ่งที่ผมทำเป็นอันแรกครับ หลังจากเข้าบ้านแล้วคือเปิดคอมพิวเตอร์
ตัวเก่าๆ ที่ใช้มาเป็นเวลานาน
พัดลมก็เสียงดังเหลือเกิน
ไอ้ซะไปซื้อโน้ตบุต มันก็ไม่คุ้นครับ
หาปุ่มที่จะกดไม่เจอ  คุ้นกับแบบที่มีอยู่มากกว่าครับ
โปรแกรมMSNถูกกดพาสเวิร์ดทีละตัวครับ
และสุดท้ายตามด้วยปุ่มเอ็นเทอร์
ผมรออยู่นานก็ไม่เห็นมีใครออนไลน์อย่างที่เขาบอกครับ
ว่าอีก5ชั่วโมงเจอกัน..ปลวก หลอกกรูมารอ
โปรแกรมวินแอมจึงเป็นสิ่งต่อไปที่ต้องเรียกมันขึ้นมาให้ทำงานครับ
ปล่อยให้เพลงโปรด ทำงานต่อไป
หลังจากนั้นจึงหยิบผ้าขนหนู
แล้วหายตัวเข้าไปในห้องน้ำ
*
*
น้ำแต่ละขันสาดใส่เข้ามายังตัวผมครับ
ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากทำงานและการเดินทางเหมือนจะหายไป
เสียงเพลงเบาๆลอยแทรกผ่านเข้ามายังห้องน้ำ
แต่แปลก แทนที่มันจะมีแค่เสียงเพลงครับ
มันกับปนด้วยเสียงอย่างอื่นแทน
เปล่าครับ ไมได้เปิดหนังโป๊นะ555
ผมปิดน้ำที่กำลังมีเสียงไหลออกจากฝักบัวลงอ่างพลาสติก  เพื่อให้แน่ใจว่าเสียงอะไร
ครับโปรแกรม    Skype   ผมถูกเรียก
และมันก็ดังขึ้นอยู่นานจนคนที่เรียกรู้ว่าไม่มีคนรับ แล้วมันก็ดับไป
ทำไงได้ละครับ จะออกมาทั้งที่โป๊อยู่ไม่ได้ครับ
ถึงจะเป็นบ้านตัวเองก็ตาม
*
*
ผมจึงเร่งอาบน้ำให้เสร็จภายในไม่กี่นาทีครับ
เพราะรู้ว่าใครคือคนที่เรียกมา555
พอออกมาจากห้องน้ำก็มีหน้าต่างสนทนาปรากฏขึ้นที่หน้าจอครับ
พร้อมกับข้อความ
“ไม่ว่างเหรอครับ”
“เปล่าครับ อาบน้ำอยู่”ผมรีบตอบ
อีกมือก็เช็ดผมที่เปียกไป
“ครับ   ผมถึงบ้านตอน 5โมงเย็นแล้วครับคุณปอร์”
“ครับ  ดีจังถึงโดยปลอดภัย”
“ครับ” เบนตอบพร้อมส่งอีโม ยิ้มปากกว้างๆมาให้ผมครับ
“ผมโทรไปได้ไหมครับ”(โทรผ่านโปรแกรมSkype )
“เดี๋ยว ขอเวลา ใส่เสื้อผ้าก่อนนะครับคุณเบน” ผมตอบไปครับ
และเบนก็ส่งอีโม หน้าตาหื่นๆ กลับมาครับ
ผมจึงส่งอีโมกลับไปบ้าง แต่เป็นรูปหน้าแดง อายๆๆ 555
ใช่สิ ผู้ชายหื่น เราต้องเนียน ๆทำเป็น เขิล อาย เข้าไว้ชิมิ55555555
ผมหายไปจากหน้าจอไม่ถึง2นาทีครับ
กลับมาอีกทีก็มีบ๊อกเซอร์ ปิดร่างกายเพียงตัวเดียวครับ
ผมเช็ดพอมาด ๆเดี๋ยวนั่งไปโดนพัดลมไป คงแห้งครับ
*
*
*
“มาหละครับ คุณเบน” อีโมหื่นๆๆ ถูกส่งมาเรื่อยๆ
“ผมโทรไปนะครับ”
“อืม”
แล้วเสียงskype ก็ดังขึ้นครับ ตุสบ้าง กระเทยบ้าง เกย์ กวาง เก้ง  (เสียงของโปรแกรม)สลับกันไปครับ
ผมและเบนเปลี่ยนจากโหมดข้อความมาเป็นเสียงพร้อมภาพในเวลาเดียวกันครับ
รูปภาพที่ปรากฏตรงหน้าผม ตอนนี้เป็นภาพเคลื่อนไหวที่ต่างไปจากเดิมครับ
ต่างจากครั้งแรกที่ผมเห็นเบน ภาพเว็บแคม
หลังจากที่คุณร๊อบ แนะนำทั้งฝากและฝัง
ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกัน เบนยังเป็นคนแปลกหน้า
สำหรับผม การสนทนาจึงไม่มีอะไรมากกว่าๆ
ภาพเคลื่อนไหวที่เหมือนจะเป็นภาพนิ่งเสียมากกว่าครับ
ภาพชายคนนึงตาตี๋ๆ ใส่เสื้อกันหนาว ด้านหลังเป็นผนังห้องสีครีม
555แต่ตอนนี้สิ เขาเป็นคนที่ผมคุ้นเคยแล้ว
ผมทรงใหม่  เสื้อไม่ใช่ตัวเดิม
สิ่งที่เหมือนเดิม คือตาตี่ๆ คู่นั้นและสีของผนังห้องครับ
*
*
“บ้านคุณเบนยังเหมือนเดิมนะครับ”
เบนยิ้มก่อนจะหันไปมองทั่วบริเวณในห้องตามคำพูดของผม
“ไม่มีใครอยู่ครับ สกปรกมาก”
เบนบอกผมว่า ก่อนที่เบนจะมาเมืองไทย
 แม่ของเขาได้มาทำความสะอาดให้แล้ว
บ้านของเบน กับคอนโดของเบน อยู่ไม่ไกลกันมาก
เบนต้องการความเป็นส่วนตัว  ตามประสาหนุ่มๆๆ
เลยแยกมาอยู่คนเดียว
แต่ก็แวะกลับบ้านบ่อยๆ ครับ
เบน หยิบรูปที่วางอยู่ข้างๆ มาแนะนำให้ผมรู้จักครับ
เริ่มต้นจาก ป๊า  ม้า  และก็อาตี๋น้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นหน้าครอบครัวของเบน
น้องเขาน่ารักมากครับ ในรูปยังเด็กอยู่เลย น่ารัก  หน้าตาคล้ายกับเบน
ตอนนี้คงกำลังเป็นหนุ่มแล้ว
“คุณปอร์  อยากเห็นบ้านผมไม่ครับ”
“ก็เห็นอยู่นี่ไง”
“หมายถึงทั้งบ้านครับ” เบนตอบ
“ครับ”
เบน เริ่มหมุนกล้อง ใปทั่วบริเวณที่เขานั่งอยู่ครับ
มันเป็นห้องรับแขก ทั่วๆ ไป ไม่ต่างอะไรจากห้องรับแขกของทุกๆ บ้าน
แล้วเบนก็หมุนมันกลับมาที่เดิมที่เขานั่งอยู่
*
*
*
“ต่อไป เป็นห้องครัว” เบนแพนกล้องไป และซูมมันเข้ามา
ส่วนผม เพ่งดูรายละเอียดที่เบนกำลังส่องครับ
“มองม่ายชาดเหรอครับ” เสียงเบน
“ครับ”
“ง้านมาดูใกล้ๆ”
ผมได้ยินเสียงกุกกัก และตัวกล้องที่กำลังไหวๆ ไปมา
คล้ายๆ กับว่าเบนกำลังย้ายโน้ตบุ๊คครับ
และมันก็เป็นอย่างนั้น  จริงๆ
เมื่อภาพห้องครัวที่ผมเห็นมันไปเมื่อ3นาทีที่ผ่านมา
มันชัดเจนยิ่งขึ้นครับ
พร้อมกับเจ้าของเสียง ที่กำลังพูดแนะนำส่วนต่างๆของบ้านตัวเอง
“เห็นไหมหครับ” เบนถาม พร้อมกับเสียงกุกกัก
“ครับ ต่อไป” โน๊ตบุต เริ่มย้ายอีกครั้ง
เสียงกุกกัก พร้อมภาพกล้องที่หมุนไปมาชวนเวียนหัว
“นี่เป็นหลังบ้าน” เบนบอก
“เห็นไหมครับ”
“ครับ ” ผมตอบพร้อมเพ่งมองภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ มอนิเตอร์
บรรยากาศข้างนอกมืดแล้วครับ
เพราะเวลาของเรากับเขาห่างกัน
แต่สิ่งที่สัมผัสได้คือแสงไฟในยามค่ำคืน ที่ส่องสว่างในยามกลางคืน
ไม่ต่างจากบ้านเราเท่าใดนัก
และมันก็คล้ายๆกับ ระเบียงของคอนโดแบบนั้นละครับ
“วิวสวยๆๆ” เบนพูดพร้อมเสียงกุกกัก
เพราะไหนจะถือไม่เฮทเซท  เว็บแคม  มันคงลำบากน่าดูครับ
“และสุดท้าย  ครับคุณปอร์”
เสียงเดิน เท้ากระแทรกพื้นไม้แทรกเข้ามาให้ผมได้ยินครับ
“and the last one ห้องของเราครับ”
*
*
*
ห้องเขาเราเหรอ ผมคิดตามคำพูดของเบนครับ
เสียงเดินแทรกผ่าน เซตเซทที่แนบอยู่บนหูทั้งสองข้างของผม
สองตามองภาพที่กำลังจะเห็นอย่างใจจดจ่อ
 ห้องของเราเหรอ
ห้องของเราเหรอ
คำนี้ยัง ผุดขึ้นมาให้หัวของผม
“เห็นไหมครับ คุณปอร์” เบนพูดขึ้นครับ
ในขณะที่ตัวกล้องยังไม่ทันจะตั้งอยู่ดี ภาพที่เห็นจึง เบลอๆ
ชี้ไปนั่น นี่ นุ่น กว่าที่กล้องจะจับภาพให้อยู่กับที่มันก็นานพอดูครับ
“เห็นไหมครับ”
“ครับผม”
ห้องนอนของเบนสีเดียวกันกับห้องรับแขกครับ
เบนถือกล้องไว้ในมืออีกครั้งครับ
แพนมันไปรอบๆห้องนอนของเขาเอง
“นี่เป็นตู้เสื้อผ้า ครับ” เบนพูดพร้อมด้วยภาพ เหมือนเด็กที่กำลังอธิบายว่าภาพนี้คืออะไร
 “ นี่ห้องน้ำครับ   ”ผมมองตาม
“นี่โต๊ะกระจก”
“ครับ” ผมตอบ ทุกครั้งที่เบนบอกว่านี่คืออะไร
“แล้วนี่ โซฟา นั่งเล่นในห้อง” ผมมองตามที่เบนพูด
“และสุดท้ายครับคุณปอร์”
ผมมองตามและคิดว่าอะไรเป็นสิ่งสุดท้ายที่เบนอยากให้ผมได้ดู
“เตียงนอน ครับ”
พอเบนพูดจบ ภาพที่อยู่เบื้องหน้าผมก็ปรากฏครับ
เตียงนอนสีขาวๆดูสะอาด
ปลายเตียงมีผ้าห่มสีขาวสะอาดเช่นกัน พับอยู่เป็นระเบียบครับ
“ห้องของเราน่าอยู่ไหมครับคุณปอร์”
นี่คือข้อความสุดท้ายที่ผมได้ยินครับ
ก่อนที่สมองผมจะจินตนาการไปถึงเตียงนอนอีกเตียง
ที่ผมเคยนอนมาเป็นเวลาหลายปี
จึงไม่ได้ตอบเบน
“คุณปอร์”
*
*
“คุณปอร์ครับ”
“ อ่อ ครับ  ”
“ได้ยินไหม”
“พอดีสัญญาณมันขาดๆ ไม่ค่อยได้ยินครับ  เบนถามว่าอะไรนะ”
“ผมถามว่า ห้องนอนของเราน่าอยู่ไหม”
ผมควรตอบว่ายังไงดีครับ
ผมควรตอบว่ายังไง
*
*
*
“น่าอยู่ครับ น่าอยู่มากครับ เบน”
ผมตอบ แต่ทำใมหัวใจผมกลับเศร้าขึ้นมาทันที
เบนหยุดกล้องไว้ที่เตียงนอน พร้อมด้วยอุปกรณ์ทุกอย่าง
“ตรงนี้ คือส่วนที่เป็นของผม” เบนเลื่อนกล้องไปส่องด้านซ้าย
“และตรงนี้ คือส่วนที่เป็นของคุณปอร์”
เบนหยุดกล้องไว้ และใช้มือตบมันเบาๆ
นาทีนี้
นาที่นี้………….
มันเหมือนเบนกำลังจะฆ่าผม ด้วยความไม่รู้  ลงไปแล้วครับ
เพราะที่ๆเบนกำลังบอกว่าส่วนที่มันเป็นของผมนั้น
มันเป็นที่นอนฝั่งขวา
ฝั่งเดียวกันกับ...............
แล้วในหูผมแทบไม่ได้ยินอะไรอีกเลย
เหมือนมันเต็มไปด้วยลมๆที่กำลังพัดไปมาอย่างแรง
แล้วภาพเก่ามันก็เข้ามาทำร้ายผมอีกครั้ง
อีกครั้ง
และอีกครั้ง
*
*
*
“คุณปอร์ครับ  คุณปอร์”
เสียงเบนเรียกผม  ทำให้มีสติอีกครั้ง
แต่สติยังคงนั้นยังไม่กลับมาสนใจในสิ่งที่เบนพูด
เจ็บปวด รวดร้าว  อะไรแบบนี้
เบนทำไปเพราะเขาไม่รู้
แต่มันสะกิด แผลของผมให้เจ็บ อะไรขนาดนี้
“คุณปอร์ชอบห้องของเราไหมครับ”
ห้องของเรา
ทำไมเบนพยายามที่จะบอกผมจังเลยครับ ว่ามัน
ว่าห้องนี้คือห้องของผมกับเขา   กับเบน
บนพยายามจะบอกอะไรผมเหรอครับ
 “ครับ  ห้องของเรา.. น่าอยู่มากครับ  ”
“คุณปอร์ ชอบไหมครับ”
*
*
“ชอบครับ   ชอบมาก” ผมตอบ อย่างคนน้ำตาตกใน
“อยากมาอยู่ไหมครับ”
จุก

 เสียด
 ปานอะไร ทิ่มแทงหัวใจ
แต่ต้องทำเป็นแกล้ง ยิ้ม
เหมือนคนที่กำลังจะตาย
หายใจไม่ทั่วปอด จุกอยู่ที่คอ
แต่ต้องพยายามยิ้มต่อไป
ราวกับว่า  ยิ้มนี้คือสิ่งสุดที่มีค่าที่ผมต้องทำต่อไป
มาอยู่ด้วยกันไหม
ไปด้วยกันไหม
คำๆนี้เคยฆ่าผมไปแล้วครึ่งนึง
*
*
*
“อยากครับ  ผมอยาก”
อีกฝั่งทำใมเขารู้สึกดีใจจังกับคำพูดที่เขาได้รับจากผม
ดูจากสีหน้า ท่าทางของเขาแล้ว มันบอกแบบนั้น
ส่วนคนอีกคน  เช่นผม  ว่างเปล่า............... ล่องลอย………..เคว้ง
“เบนครับ”
“ครับ คุณปอร์”
“ผมต้องไปแล้วครับ  ” ผมบอกเบน
“ไปไหนครับ ดึกๆแบบนี้”
“ไม่ได้ออกไปไหนครับ  มีอะไรต้องทำนิดหน่อย”
“ครับ”
“talk to u later   my Dear”
แล้วเมาท์ก็ถูกเลื่อนไปชี้ ปุ่มที่หยุดการสื่อสารทุกอย่างครับ
*
*
ชั้นวางของเล็กๆถูกเปิดออกด้วยมือผม
สิ่งที่ผมหาคืออะไรเหรอครับ
ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าผมเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มรูป
และตอนนี้มันติดมือผมออกมาแล้ว
*
*
*
ผมเปิด มันทีละหน้าๆ
หน้าแล้วหน้าเล่า
ภาพบรรยากาศในห้องกลับมาให้ผมได้สัมผัสมันอีกครั้งครับ
ภาพหน้าต่าง…….
ภาพเตียงนอน …………
โคมไฟบนหัวเตียง…………
……..
รูปภาพต่างๆบนผนัง .....
ภาพคุณย่า………
วันเกิดคุณย่า......ที่มีผมกับเขาคนนั้น
ผมมองภาพเล่านี้ ด้วยความรู้สึกคิดถึงมันเหลือเกิน
มองมันอย่างเสียดาย ว่าต่อไป เราคงไม่ได้กลับไปที่แบบนี้อีกแล้ว
ไม่มีวัน
ไม่มีวันที่จะยืนริมหน้าต่าง บานเดิม
มองลงไปยังสวนหลังบ้าน ที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลายชนิด ที่คุณย่าชอบอีกแล้ว
ไม่มีวัน
ไม่มีวัน ที่เตียงนอนฝั่งขวา  ผมจะได้เป็นเจ้าของมันอีกแล้ว
ไม่มีวัน..............
*
*
ผมเก็บรูปภาพเหล่านั้นไว้ยังที่เดิม
อย่างคนเดิมๆ ที่ความรู้สึกไม่เดิมๆอีกแล้ว
เสียงมือถือดังขึ้นในโหมดข้อความ
ทำให้ผมหยุดคิดถึงความเศร้าชั่วขณะครับ
กดดูว่าใครกำลังส่งอะไรมา

Khun Por Krub  r u ok ?

http://www.youtube.com/v/z7-Tb_FsWRw&hl=en_US&fs=1&autoplay=1&loop=1

[mecon]

 

สุดท้ายคนที่เสียใจและต้องเศร้ากับทุกคำพูดของตัวเองก็คือ สวย
ยิ่งอยากลืมแต่มันกลับกระทบอย่างจัง ด้วยค.ไม่รู้และไม่ตั้งใจของเบน เบนเพียงแค่อยากแสดง
ค.รู้สึกของตัวเองแสดงค.จริงใจให้คนที่เบนรักได้รับรู้และรู้สึกว่าเค้าอยากจะ
ใช้ทุกๆวินาทีให้มีค่า และก็คิดถึงคนที่เค้ารักเสมอไม่ว่าจะอยูที่ไหนแต่เบนไม่ร้หรอก
ว่าสิ่งที่ได้รับตอบกลับไปนอกจะแสร้งยิ้มแล้ว มันยังเป็นยิ้มที่โคตรจะติดลบ
ความรักจะมาถึงทางตันรึยัง ถ้าเรายังยอมรับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้
และยังหลอกตัวเองและใครอีกคนที่เรา ไม่อยากให้เค้ามารู้สึกเสียใจด้วย
มันจะดีเหรอทียังปล่อยให้เบนคิดฝันและคาดหวังกับค.รักครั้งนี้ต่อไป
  เศร้าอย่างไม่มีอะไรจะเอ่ย
+1คะ

[pay-it-forward]

 ขอ ด้วยคน
สงสารเบนจังเลย
เบนจริงจังและจริงใจกับสวยมากนะ
ถ้าสวยยังต้องการเวลาตัดใจจากลุงมากกว่านี้
ควรบอกเบนไปตามตรงนะ อย่าปล่อยให้เบนถลำลึกไปมากกว่านี้เลยนะ
 

[lasom]

  โอ้ย! เกือบตายอ่ะ พอดีลืมหายใจ แบบว่าอินไปหน่อย

ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่ แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟ ที่สวยงาม ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม บ้านนี้จะมีความงามได้ ถ้ามีเธอ *เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย เมื่อเธออยู่เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดใดไม่เกรง แม้ข้างนอกจะต้องเจอ กับเรื่องราว ที่ใครข่มเหง แต่ฉันเอง....ไม่คิดกลัว จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่ เพราะรู้ว่าฉันมีเธอ คอยเป็นที่พักใจ จะรอคอยฉันจริงๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน ไม่ว่าวันเวลา จะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร ฉันยังคงมีแต่เธอ

[j4c9y]

BEN r u OK?

[4559]

เศร้ามากมาย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ถ้าให้แนะนำ อยากจะแนะนำว่า
สวยควรคุยกับเบนเรื่องนี้นะ
ผมคิดว่าเบนรับได้และเข้าใจ
ว่าสวยต้องการเวลาหรือว่าอะไรก็ว่าไป
แต่อย่าทำแบบนี้เลย
เบนเค้าอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ว่าสวยคิดยังไงอยู่ตอนนี้
แล้วมันจะรังทำให้เรื่องราวแย่กันไปใหญ่

คนเรานะ มันไม่รู้ไปหมดหรอก
ว่าคนอื่นกำลังคิดยังไงอยู่
ยิ่งเรื่องของความรักของตัวเองแล้วหล่ะก็
ยิ่งไม่รู้เข้าไปใหญ่
ดังนั้นสวยอย่าได้คิดเองว่าเบนจะเข้าใจและยอมรับได้
เพราะถ้าหากมันไม่เป็นอย่างงั้นแล้ว... คนที่เจ็บ
ไม่ใช่แค่เบนแน่ๆ สวยก็คงเจ็บไม่แพ้กัน