หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[i_lost in..]

ง่ายเกินไปหรือเปล่าค๊ะ 

แต่ว่าก็อยากรู้เหตุผลเหมือนกันนะ 

[RAKDEK_KA]

อืม.........อ่านไปแล้วรู้สึกอึดอัดแทนไงก็ไม่รุ......อยากถามจริง จริ๊งงงงง ..ว่า
"กลับมาทำไม" 

[taroni]

  ดันๆๆ

[pay-it-forward]

อยากรู้อยากฟังเหตุผลของอิลุง
ไม่ใช่ว่าสวยไม่อยากรู้เหตุผลหรอก แต่จริงๆแล้วก็คือความกลัว เหมือนที่สวยกลัวไม่กล้าเปิดจม.อ่านไง
หวังว่าเหตุผลจะไม่ใช่ พ่อแม่ขอให้ลองเลิกติดต่อกันจนกว่าจะจบด๊อกเพื่อพิสูจน์รักแท้
หรือว่าอินนท์ขอโอกาสถ้าอิลุงไม่ใจอ่อนก็จะยอมจากไปโดยดีนะ
ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ ช่อง7สุดๆ
 
สวยต่อด่วน อย่าให้รอนานสิยะ

[Aprilkung]

อยากรู้เหตุผลของคุณด็อกเตอร์เหมือนกัน   
แต่ยังไงก็เชียร์พี่เบนอ่ะ 

[POR_KA_DUN]

 

อะไรยังไงกัน หลับหรือยังครับ555
ทักทายยามดึก

[leogemini]

คะแนนที่ 500


ให้ปอร์ ค้าบบบ



 

[POR_KA_DUN]

 
นักศึกษาครับครั้งที่แล้วที่เราได้คุยกันเรื่อง  CRMกันไป
วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง IMC  แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน นักศึกษาคนไหนอยากอธิบาย
CRM เพิ่มเติมให้เพื่อนได้ฟังบ้างครับ”
“ผมครับ  "  

****38*****
“ผมครับ”  ผมตอบได้แค่ในใจเท่านั้นครับ ได้แค่นี้จริงๆ
แล้วภาพของอาจารย์ที่กำลังพูดในสิ่งที่เขาอยากพูด
พูดในสิ่งที่เขาอยากสอน ก็ค่อย ๆ ดำเนินไปครับ
ท้องฟ้าข้างนอก กำลังสดใสครับ  แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามายังห้องเรียน
ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาพูดไปครับ
ได้แต่อยู่เงียบ ๆ ในมุมของตัวเอง ปล่อยให้ความรู้หลุดลอยไป
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
“นักศึกษาครับ  ใครพอจะให้ตัวอย่างเกี่ยวกับ IMC ของที่ทำงานของนักศึกษาบ้าง”
เสียงนั้นยังลอยเข้ามาให้พอจับใจความได้
“นักศึกษาที่นั่งริมหน้าต่าง คนนั้นครับ” คำพูดลอยๆมา
“เนื่องจากบริษัทที่ดิฉันทำงานอยู่เป็นบริษัทเล็กๆ คระ การสื่อสารที่เราใช้จึงเป็นแบบ
 Be low the line  คือการสื่อสารกับกลุ่มเป้าหมายโดยตรงเลยคระ  บริษัทดิฉันขายคอมพิวเตอร์
จึงใช้การจัดอีเวนท์ตาม พันทิพย์ หรือ IT มอลล์ ต่าง ๆ คระ”
“ ครับ  เป็น การสื่อสารที่ตรงกลุ่มเป้าหมายครับ  เพราะคนที่ไปเดินตามพันทิพย์ คือคนที่สนใจเรื่องคอมพิวเตอร์ ดีมากครับ   ใครมีอะไรจะเสริมอีกไหมครับ”
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
“นักศึกษาที่นั่งข้างๆครับ   กลับเข้ามาห้องเรียนได้แล้วครับ ช่วยเพื่อนตอบทีครับ”
ผมรู้สึกตัวว่าคนที่เขาหมายถึงคือผมครับ
“อ่อครับ   ได้ครับ” ผมยืนขึ้น
“ เนื่องจากบริษัทผมปิดตัวลงอย่างถาวรแล้ว  หรือจะบอกว่าปิดตายทุกห้องเลยก็ว่าได้
ไม่ว่าจะการสื่อสารทางไหนก็ตามก็คงไม่จำเป็นแล้วครับมันสายเกินกว่าที่จะนำกระบวนการสื่อสารมาใช้แล้ว
เพราะไม่มีทางที่บริษัทจะกลับมาดำเนินการได้เช่นเดิม  ถึงจะมีทุนมากมายแค่ไหนก็ตาม”
ผมตอบเสร็จก็นั่งลงครับ
“ผมอยากเข้าไปกอบกู้กิจการจังเลยครับ  ว่าแต่ไม่มีทางจริงๆเหรอครับ อย่างน้อยมันน่าจะมีสักทางสิ”
เข้าย้ำและมองหน้าผม
“มีใครยังทำงานบริษัทที่ดำเนินการบ้างครับ”
“แก... บริษัทที่แกทำงานปิดตั้งแต่ตอนไหนวะ   อีห่า เมื่อวานกรูโทรไปมึงยังบอกติดสายลูกค้าอยู่เดียวโทรกลับ”
เพื่อนที่นั่งข้างๆถามผมด้วยความสงสัยครับ
“กรูอยากให้มันปิดมันก็ปิด กรูอยากให้มันเปิด ก็ทำได้” ผมยิ้มๆกวนทรีนเพื่อนครับ
แล้วก็มองนอกห้องเรียนไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทำไมยะ
ผู้หญิงอย่าหยุดสวย55555555
*
*
*
เวลาเดินไปเรื่อยๆครับ
แต่มันช่างเดินช้าเหลือเกิน เมื่อไรมันจะเที่ยงสักที กรูอยากแดรกข้าวเที่ยงแล้วว้อยๆๆ
นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง
*
*
*
กว่าจะผ่านช่วงเช้าไปได้
มันทรมานมากกว่าเวลาลูกค้าโทรมาคอมเพลน เป็นไหน ๆครับ
ผมนั่งทานข้าวกับเพื่อน ๆที่โรงอาหารครับ โต๊ะเดิม ตัวเดิมเวลาเดิม
และก็มีซองจดหมายสีขาวในแบบเดิมๆ ยื่นเข้ามาให้ด้วยมือเดิมๆ
ผมไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้นครับ จนเพื่อนผมมอง
เหตุการณ์คุมเครือทั่วบริเวณครับ
“รับสิแก”  เพื่อนผม
“ผมรู้สึกว่าผมจะพูดชัดไปแล้วนะครับในชั้นเรียน ว่ามันปิดตัวลงแล้ว
ไม่ว่าจะหาทางสื่อสารยังไง  มันก็คงเป็นได้แค่อดีตบริษัทเท่านั้น”
เพื่อนผมทำหน้างงต่อไป พรางพูดว่าอะไรของแกวะ
“นักศึกษาครับ  ฝากให้เพื่อนด้วยนะครับ”
แล้วเขาก็เดินออกไป
เสียงนกกระจอกก็เริ่มดังขึ้นครับ
ประเด็นที่ทุกคนอยากถามก็ได้หลุดออกมาจากปากของเธอๆๆแต่ละคน
แต่ผมก็เงียบ ไม่ได้โต้ตอบอะไรครับ
*
*
*

ผมเดินเข้าไปในร้านทันทีครับหลังจากที่บอกแท็กซี่จอดยังหน้าร้าน
พนักงานหน้าร้านถามผมว่าได้จองไว้ไหมครับ
ผมบอกว่าเพื่อนมารอแล้วครับ
จึงไม่ต้องสื่อสารอะไรกันต่อเพราะเบื่อแล้ว
ในห้องกรูยังต้องเจอ IMCไปอีกหลายชั่วโมง
จะให้มาเจอIMCจากร้านอาหารอีกกลัวอ้วกออกมาเป็น IMCครับ
เบนยกมือเป็นสัญณาณให้ผมครับว่านั่งอยู่ตรงไหน
ทันที่ทีทราบผมก็เดินตรงเข้าไปหาเบนทันทีครับ
ส่วนพวกสาวๆๆ วันนี้ผมไม่กลับด้วยครับ
พวกเธอๆจะไปหาเสื้อผ้ารองเท้า ตามประสาผู้หญิง
ส่วนผู้หญิงที่สวยกว่าเช่นผม คือการหาผู้ชายครับ
เลิศกว่าเป็นไหนๆๆ55
“หิวหรือยังครับ”เบนถาม  
มาอีกละIMC  จะอ้วก เอาให้ได้ครับ
ผมบอกเบนว่าไม่มากครับ  อยากนั่งเงียบๆก่อนยังไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น
ผมถามเบนว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาหายไปไหน ไม่ยอมโทรหา msn ก็ไม่ออน
เบนบอกผมว่า ลองหายไปดูสิว่าจะมีใครคิดถึงแล้วโทรหาบ้างไหม555
มาบอกแบบนี้ผมก็ม้วนสิครับ
มึงต้องรู้นะเบน ว่ากรูหญิงไทย
การวางตัว กรูควรมีใช่ไหม
คำตอบคือไม่ 55555
ไม่มีครับ
“แต่ยังไงก็อดไม่ได้อยู่ดี เพราะคิดถึง   รอให้คุณปอร์โทรหาไม่ไหว”55
ผมยังไม่ทันจะอธิบายอะไรเบนมันก็เล่นเองเฉลยเองครับ
แบบนี้ ต้องวางตัวตามฉบับบหญิงไทยสองเท่าครับ
ว่าแล้วก็หยิบดอกมะลิขึ้นมาร้อยมาลัยไหว้พระทันที55
“ทานเลยไหมครับ” เบนถาม พร้อมทั้งตักข้าวให้ผม
“พอแล้ว” ผมร้องบอกเบนครับ เพราะเบนตักให้ผมยังกะคนหิวโซมาจากไหน
ผมเลยต้องบอกให้เขาตักกลับไปที่จานเบนครับ
กรูนางงามนะ ไม่ใช่กรรมกร แบกหามเสา
จะได้แดกที3 ทัพพี
*
*
*

เสียงกล่าวเชื้อเชิญพนักงานดังขึ้นครับ
ตามธรรมเนียมของพนักงงานต้อนรับ
แล้วเสียงก็เงียบไป
สงสัยลูกค้าคงได้ที่นั่งแล้ว
“อ้าวน้องปอร์”  เสียงทักมาจากด้านหลังครับ
ผมหันหลังกลับไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“อ้าวพี่นพสวัสดีครับ ”
“สบายดีนะครับพี่  ”
“สบายดีครับ ไม่ได้เจอกันเลยนะครับตั้งแต่งานคุณย่า”
“ครับพี่  ยังเดินทางบ่อยเหมือนเดิมไหมครับ” ผมถาม
“เพิ่งกลับจากเมกาครับ”
“แล้วนี่.....เอ่อ”  
.”อ่อขอโทษครับ พี่นพ  นี่เบนครับ”
“สวัสดีครับคุณเบน”
แล้วเบนก็ยืนทักทายพี่นพตอบครับ
“มาทานข้าวเหรอครับพี่นพ ทานด้วยกันไหมครับ” ผมเชิญชวนพี่นพ
“พอดีพี่มากับเพื่อนครับ นั่งรออยู่ตรงโน้น” พี่นพชี้มือไปทางที่เพื่อนเขานั่งอยู่ครับ
“นนท์” ผมพูดออกมาเบาๆครับ
“ครับ  นนท์นัดพี่ออกมาทานข้าว งั้นพี่ไม่กวนละ แล้วคุยกันนะครับน้องปอร์
อย่าลืมแวะไปกราบคุณย่านะครับ  ท่านคงคิดถึงเราเหมือนกัน”
“ครับ” ผมตอบสั้นๆ เสียงเบาๆ เพราะไม่รู้ว่าจะได้เข้าไปกราบอัฐฐิคุณย่าไหม
สวยมองพี่นพเดินกลับไปหานนท์ที่นั่งอยู่อีกมุมของร้านครับ
*
*
ผมมองหน้าเบนอีกครั้งครับก่อนที่จะตักข้าวเข้าปาก
ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมก็ไม่คิดจะถามอะไรผมเอาซะเลย
จนบางครั้งมันก็อึดอัดนะครับ
อยากรู้บ้างก็ได้นะ ให้กรูเล่าบ้างก็ดีนะ
กรูจะได้เดาออกว่ามึง  รู้อะไรเกี่ยวกับกรูบ้าง
อย่านิ่งๆแบบนี้สิ
เบนยิ้มแล้วตักกับใส่จานผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ
คิดในทางที่ดี ภาษาที่ผมคุยกับพี่นพนั้น มันไม่มีอะไรที่เบนต้องสงสัย
สวยคิดบวกครับ
แต่เอ๊ะ  ว่าแต่อีนนท์ มันจะแดกทั้งพี่ทั้งน้องเลยใช่ไหมคระ อีปลวก**
*
*
ว่าแล้ว ตอนเดินออกจากร้านก็หันไปมองนังปลวกนั่นเสียหน่อยครับหลังจากทานเสร็จ
แบบว่าไม่ให้นางรู้ตัวว่ากำลังตกอยู่ในสายตาของคนสวยแบบเรา
*
*
*
เบนส่งผมขึ้นรถเช่นเคยครับ
แล้วตัวเองก็คงขึ้นรถเช่นกัน
คงไม่แอบไปหาข้ามหลามกินต่อนะครับ55
ผมถึงบ้านแล้วก็ตรงไปยังห้องนอนตัวเองทันทีครับ
สิ่งที่อยากทำคือเปิดซองผ้าป่านั้นอ่านครับ
ว่าจะทอดวันไหน วัดไหน อีก55

*
*
*
ขอเวลาให้ผมได้อธิบายได้ไหมครับ ปอร์
*
*
ข้อความสั้นๆ แต่มีอิทธิพลกับผมจริงๆ
ผมทำไรไม่ได้อีกเลยนอกจากนอนแน่นิ่งบนที่นอนครับ
มองพัดลมหมุนไปเรื่อย ๆ
กูให้เวลามึง เวลา 1825  วัน  ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย
แล้วจะมาขอ แค่ไม่กี่นาที ในตอนที่กรูมีคนใหม่แล้วแบบนี้
อะไรมันโหดร้ายมากกว่ากัน
อย่างที่ผมบอก  ว่ามันปิดตายแล้ว
พูดไป อะไรไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรแล้ว
อย่าเลยครับ ทางใครทางมันเถอะ
มึงปล่อยให้ความรักกลายเป็นความลับที่มึงคิดและเก็บไว้เพียงคนเดียวนานเกินไป
ปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปอะดีแล้ว
ว่ามึงไปทำอะไรมา ถึงปล่อยให้กรูรอมึงอยู่แบบนี้
*
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
*
วันนี้ผมเลิกงานช้าครับเพราะว่ามีอะไรต้องเคลียร์เยอะแยะ
จึงทำให้ถึงบ้านช้าครับ
แต่ก่อนจะเข้าบ้านผมก็แวะที่ร้านก่อนครับ
ลูกค้าก็วนเข้ามาเรื่อยๆ
ผมก็เอาหน่อย  หน้าที่มันเรียกร้องครับ
เสิร์ฟซะหน่อย ไหนๆก็เป็นอาชีพหลักแล้วครับ
ช่วงระยะเวลาที่ผมอยู่ที่ร้าน ผมรู้เสมอครับ ว่าผมตกอยู่ในสายตาของคนๆนั้นเช่นเดิม
ไม่ต่างอะไรจากวันที่แล้วๆมา
คือจะเห็นเขานั่งอยู่ก็ต่อเมื่อมีรถอีกคันวิ่งมาแล้วสาดแสงส่องเข้าไป
ผมช่วยรับลูกค้าอยู่ไม่นานครับ
จึงเดินอ้อมทางหลังร้านเดินเข้าปากซอยหน้าบ้านครับ
*
*
ผมหยิบจดหมายมาอ่านอีกครั้งครับก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำ
อย่างหงอยๆๆ
กลับออกมาอีกทีเพราะเสียงมือถือดัง ครับ
“…………………………”
“เพิ่งจะถึงบ้านครับ ” ผมตอบ
“…………………….”
“ทานมาแล้วครับ     ”
“……………………………”

*
*
*
“อืม”
“………………..”
“อืม คือ คิดถึงครับ”
“………………..”เสียงเบนตอบแบบยิ้มๆๆ
ผมโยนมือถือลงบนที่นอนสักพักครับ บอกเบนว่าถือสายรอแป็บนึงใส่เสื้อผ้าก่อน
หลังจากนั้นมือถือก็แนบหูอีกครั้งครับ
บทสนทนากับผมและเบนเริ่มไปเรื่อยๆครับ
เบนจะมีประเด็นถามผมตลอดเวลา ว่าไปทำอะไรมาบ้างละ
คิดถึงเขาไหมบ้างละ
คุณปอร์เจ้าชู้บ้างละ 555555 อันนี้รู้ได้ไงวะ ไม่พูดแล้วนะ
*
*
“แป็บนะครับ” ผมบอกเบน พรางชะโงกหน้าลงไปยังประตูหน้าบ้านครับ
เพราะเสียงกริ่งดัง
ผมชะโงกหน้าไปหลายครั้งครับแต่ก็ไม่มีใครอยู่หน้าบ้าน
ผมคุยกับเบนต่อสักพักครับ เสียงก็ดังขึ้นอีกครั้ง
เลยวางสายจากเบน แล้วลงไปเปิดประตูลงให้แน่ใจว่าใครมาแกล้ง
อย่าให้รู้นะ แม่จะจับทำสามีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
มา10ก็ไม่เหลือ555555555
มา100 จะถวายบัวเลย555
ผมเปิดประตูบ้านเดินออกไปยังประตูหน้าบ้าน
มองอีกครั้งก็ไม่เห็นใครครับ
ตอนนั้นกลัวเหมือนกันว่าจะมีคนแอบมาพรากความสาวไปด้วยการข่มขืน
อีกใจก็อยากเปิดออกไปให้มันรู้ไปเลยว่าใครมากดกริ่งเล่นๆ
ความอยากรู้มากกว่าครับ
ผมจึงตัดสินใจเปิดประตู แม้ว่าจะเสี่ยงกับการเสียความสาวอีกครั้งก็ตาม
ผมมองไปทั่วบริเวณครับ หลังจากที่เปิดประตูหน้าบ้าน
เขา...
เขา.................
เขาคนนั้นยืนผิงกำแพงอยู่ข้างประตู
มันยากอะไรเช่นนี้ที่จะเอ่ยปากทักทายคนที่เราคุ้นเคยกัน
ความเงียบ    ทำให้ผมได้ยินถึงเสียงหายใจ
*
*
*
เวลายังเดินผ่านไป
*
*
เขาก็ไม่คิดที่จะพูดอะไรกับผมเช่นกัน
แปลกนะ เวลาเผชิญหน้าสองต่อสองแบบนี้
ทำไมมันพูดออกไปยากเหลือเกิน กับแค่คำว่า สวัสดี หรือคำทักทายอื่นๆ
ที่ทำให้รู้ว่า เรา ยังยืนอยู่ตรงนี้

*
*
เวลายังเดินผ่านไป  ผมมองที่เขา
ส่วนเขา  มองไปยังอีกฝากถนนนึง ครับ
ผมรู้สึกอึดอัดจัง
อยากหายตัวไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้ครับ
ไม่รู้สิ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรมาพันธนาการร่างกายของเราไว้สักหน่อย ไม่มีเลย
 เวลายังเดินผ่านไป
ถาพต่างๆที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้หวนกลับเข้ามา
*
*
เขาก็ยังไม่คิดจะพูดอะไร
ใช่ครับ   ความผิดของเขามันมากเกินกว่าที่จะพูดออกมาได้หมด
ความผิดที่เขาสร้างมันมากับมือเป็นปีๆๆ
เมื่อผมคิดแบบนี้ ผมกลับมีแรงที่จะผลักตัวเองให้ออกมาจากตรงนั้นได้ครับ
ใช่ครับ ความโกรธ ทำให้เราเลือกที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น
และเดินเข้าบ้านอย่างเงียบๆๆ
*
*
*
*
ผมไม่รู้หรอกครับ  ว่าเขายืนอยู่ตรงนี้นานแค่ไหน
เพราะหลังจากนั้นผมก็ปิดไฟให้ตัวเองจมอยู่ในกองของความมืด
เวลา    มันทำให้ผมเข้มแข็งเกินกว่าจะมีน้ำตาแล้วครับ
ผมเข้มแข็งจริงๆนะ
*
*
*
ผมเปิดประตูบ้านอีกครั้งเวลา6โมงกว่าๆครับ
ในใจยังลุ้นนะ ว่าเขายังจะยืนอยู่ตรงนี้เหมือนเมื่อคืนไหม
55 มันไม่ใช่ละครหลังข่าวนะ ที่พระเอก จะยืนอยู่แบบนี้ทั้งคืน
แต่ผมก็ยังลุ้น  เปล่าครับ  เขาไม่อยู่แล้ว
ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักครับ  ก่อนที่จะเดินออกจากปากซอยเพื่อไปทำงาน

*
*
เสียงประกาศของรถไฟฟ้าทำให้ผมทราบว่าถึงสถานีศาลาแดงแล้วครับ
ผู้คนต่างกรูไปยืนออกันที่ประตู เพื่อรอให้มันเปิดออกครับ
ไม่รู้สิสำหรับผม ความรู้สึก มันอยากไปให้ถึงสถานีสุดท้ายจังเลย
*
*
บางครั้งคำว่าสุดท้ายของชีวิต  สุดท้ายของสถานีมันต่างอะไรไหมกับสุดท้ายของความรัก55
ว่าแล้วผมก็สาวท้าวออกจากตัวขบวนเหมือนคนอื่นๆ
เพื่อนไปทำงานปกติ อย่างเช่นทุกวันๆ

*
*
*
ดอกไม้ชื้อเล็กๆ ถูกวางบนโต๊ะทำงานผมครับ
ช่อดอกไม้ปริศนา
และมันก็หาแหล่งที่มาไม่ได้เช่นเดิม
ผมหยิบดอกกุหลาบสี ขาว แดงสลับกันเป็นช่อขึ้นมาดม
แปลกจังทำไม กลิ่นมันทำให้ผมคิดถึง สวนหลังบ้านของคุณย่าจังเลยครับ
ผมคิดถึงต้นกุหลาบเหล่านั้นที่ชูดอกอยู่เรียงราย   ดอกมะลิพุ่มสีเขียวๆ
ทางเดิน   ม้านั่งสีขาว กิ่งไม้ที่กำลังลู่ลม
ผมคิดถึงมันจริงๆๆ

[mecon]

  เหนื่อยใจ ปวดใจ เจ็บใจ...ทำยังไงกับอิลุงดีฟ่ะ
มัวแ่ต่มารอให้เห็นหน้าทุกวันๆ
มัวแต่มายืนทำเอ็มวีหน้าบ้านเค้าดึกๆดื่นๆ ทำไปเพื่ออะไร
มัวแต่สื่อด้านเดียวด้วยวิธีเดียว ปากมีไม่พูด ไม่บอก ไม่แสดงอะไรแล้วอีกฝ่าย
เค้าจะรับรู้มั๊ยว่าตัวเองคิดยังไง รู้สึกยังไง เจ็บปวดมากหรือน้อยหรือเจ็บไม่ต่าง
ไม่แปลกที่คนคุ้นเคยจะทำเย็นชา ทำใจร้าย ถือทิฐิ เพราะเป็นใครๆก็ทำ
บางคนอาจจะใจอ่อนได้ง่ายๆ แต่ก็มีอีกหลายๆคนที่ไม่อยากทำร้ายคนที่ไม่รู้ไม่ชี้
ไม่อยากให้ตัวเองต้องกลับไปเจ็บแบบเดิมอีก และคอยตอกย้ำวันเวลาที่ผ่านๆมาว่า
ตอนที่กินน้ำตาคนเดียวเงียบๆวันเก่าๆ เคยมีใครมาดูแลหัวใจดวงนี้บ้างมั๊ย
พอนึกอยากจะมาก็มา...................
มาขอโอกาสทั้งๆที่ตัวเองไม่เคยสนใจโอกาสที่เป็นอากาศธาตุในวันเก่าเก็บนั่นเลย
 

+1 คะ

[bluesky]

+1ให้ตนสวย....

[i_lost in..]

ไหนบอกจะอธิบายแล้วทำไมไม่พูดละค๊ะลุง


ยืนคอยกะให้ตรัสรู้เองหรือให้ความคิดมันออสโมซิสผ่านเข้าสมองสวยทางอากาศค๊ะ


อ่านแล้วหงุดหงิดลุงค่ะ 

[Little Devil]

เป็นกำลังใจนะ สวย 

ก้าวต่อไป ทำถูกแล้ว

หมดเวลาของคุณแล้ว

[Xfish]

เชียร์ไอ่ลุงๆๆๆๆๆๆ     พยายามต่อไปนะ  อาจจะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เห็นใจไอ่ลุงคับ  หนูปอร์ก็ถามใจตัวเองซิ 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[naiin]

พอๆกันทั้งคู่ อีกคนปากหนักอีกคนงอนหนักเพราะโดนจาก มาเวลา51986 วัน  น่าจะจับผูกติดกันทิ้งไว้กลางป่านักนะ

[ja ne]

^
^
^
...นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง...
^
^
^
ชอบอันนี้ เป็นมุกที่ทำให้ยิ้มได้นิดๆ 55555


ไอ้ลุงมันทำเหมือนโดนใครขโมยเวลาไป 5 ปีเลย
ไร้สำนึก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนตื่นขึ้นมาก็ผ่านไปแล้ว 5 ปี ซะงั้น
แต่เดี๋ยวนะ ไอ้ที่สวยบอกว่า "...กูให้เวลามึง เวลา51986 วัน  ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย..."

ตัวเลขมันเว่อร์ไปหรือเปล่าสวย
สวยอย่ามาโม้ ไม่งาม ไม่งาม 55555+

[nbee]

ยังไงก็อยากเชียร์อิลุงอ่ะ
ก็อุตส่าเชียร์มาตั้งแต่ต้นแล้ว

แต่ถ้าแกทำให้ปอร์เสียใจอีกนะแก 


+1แจก เกงริมแดง 501 ให้นุ้งปอร์คนงามใส่ไปแอ่วสงกรานต์

[wowhaha]

ยิ่งอ่านก้อยิ่งหงุดหงิด สถานการณ์บ้านเมืองก้อเครียดเต็มที่อยู่แล้วนะเนี่ย ทำมัยอีตาลุงไม่พูดมันออกมาเลยหล่ะ เงียบทำมัย ไอ้บ้า เมื่อไหร่จะรู้เรื่องซักที คงจะปีหน้าละมั้งถึงจะรู้เหตผลจากปากอีลุง

[astral]

เอิ่ม มากดกริ่งบ้านคนอื่นเล่น แล้วพอเจ้าของบ้านเปิดยังทำเก็กยืนพิงกำแพงมองถนนอีกฟากอยู่ได้ จะหันมาทักกันสักคำจะตายไหมเนี่ยยยย  

แถวบ้านเรียกเล่นตัวรออีกฝ่ายมาง้อแล้ว แบบนี้

ขอเวลาจากปอร์ มีเวลาเยอะแยะถ้าเดินตรงเข้าไปขอเวลาจากปอร์เพื่ออธิบายมันน่าจะได้ผลกว่าวิธีส่งจดหมายนะ

[HydrA]

ลุงพยายามเข้า อย่าท้อนะ
บุกไปถึงบ้านแล้วทำไมไม่ยอมพูดล่ะ ไม่ได้ดั่งใจเลย

[j4c9y]

คิดถึง จิตใจความรู้สึกของปอร์อ่ะครับ

[Ottomechan]

สวยรักใคร



รักเบนหรือรักลุงอ่ะ


ลุงงี่เง่าจังเลย


ฉุดสวยไปแบบจำเลยรักเลยลุง


 

[POR_KA_DUN]

^
^
^
...นาฬิกาที่แขนอยู่บนข้อมือ ผมก้มดูมันอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูยังไงมันก็ไม่สามารถวิ่งร้อยเมตรได้ครับ เพราะมันทำมาให้เดินไม่ได้ให้วิ่ง...
^
^
^
ชอบอันนี้ เป็นมุกที่ทำให้ยิ้มได้นิดๆ 55555


ไอ้ลุงมันทำเหมือนโดนใครขโมยเวลาไป 5 ปีเลย
ไร้สำนึก เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนตื่นขึ้นมาก็ผ่านไปแล้ว 5 ปี ซะงั้น
แต่เดี๋ยวนะ ไอ้ที่สวยบอกว่า "...กูให้เวลามึง เวลา51986 วัน  ทำไมมึงไม่เลือกที่จะอธิบาย..."

ตัวเลขมันเว่อร์ไปหรือเปล่าสวย
สวยอย่ามาโม้ ไม่งาม ไม่งาม 55555+

ขอโทษครับ เครื่องคิดเลขบ้ายสวย มันไม่ได้แค่คูณ แต่มันคอดพ่อคอดแม่คุณ 55555

[lomekung]

ทำไมไม่คุยกานนนนนนนนนนนนน

 

[diedfoxx]

  หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
ขอให้ได้คุยกันไว ๆ นะครับ ไม่ว่ามันจะจบยังไง
ก็  พี่ปอร์
เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
  ลุงอีกสักที

[iiดาวพระสุขლii]

ปวดตับ 

[PEENAT1972]

ป้าแก่ๆว่าใช้หัวใจ ให้มากๆ อารมณ์น้อยๆ น่าจะดีกว่านะ

[pay-it-forward]

อิลุงไปกดออดบ้านเค้าทำไมฟะถ้าไม่คิดจะพูด
สวยก็ออกมายืนจ้องแกอยู่ตั้งนานแล้ว
อึดอัดๆแทน ผ่านไป 5 ปี ปากก็ยังหนักเหมือนเดิมนะ
งั้นก็อมมันไว้อย่างนั้นแหละ ไม่ต้องพูดแล้ว เซ็ง  

[BeeRY]

ย่องๆเข้ามาตามอ่านตั้งหลายตอน
บีบหัวใจซะเหลือเกินค่อพี่ปอร์คนสวย
สงสารพี่ลุงอ่ะ ยังไงก็คนเคยรักกันนะคะ...อ๋อยย  มันเศร้าจริงๆ
แต่ว่าถ้าไม่คุยกันมันก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆน่ะสิคะ...คุยกันเหอะน๊า 

[pollapat]

สวยเริดๆ เชิดๆ หาผัวใหม่ดีฝ่า จริงๆนะ