หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[PEENAT1972]

หนูปอร์ค่ะ อีป้าแก่ๆ กับชาวคณะ ให้หนูปอร์มาเคลียร์คะ ไม่ใช้มาช่วยให้

กระตุ้นต่อนอยากรู้อยากเห็นทำงานสะจนเต็มที่แบบนี้ ทรมารคนแก่กับชาวคณะ ค้างค่ะ
  

[andy_kwan]

เปิดซองอ่านได้แล้วสวย  เดี๋ยวจะสายเกินไป

[tamtam]

แอร๊กกกก อิลุงน่ารักอ่า
ฟิ้ววววววววววววววว ก่อนโดนตื๊บ

[┗◎┗◎]

กลับมาทำไม 

[olar74]

เบนก็เอาใจช่วย ....

แต่อีกใจก็อยากให้สวยฟังจากปากของอีตาลุงด้วยน่ะ

 

[kazhiki]

อยากรู้ ในซองมีอะไร มาต่อไวไวนะจ้ะ

[lomekung]

อยากรู้จังว่ามีรัยในซองอะ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

"ฉะ" กันได้ดีครับ
ชอบ
ชักอยากรู้แล้วสิว่าจดหมายเขียนอะไรไว้บ้าง
แล้วจะตามรออ่านนะครับ

ปอลอ ยังเชียร์ลุง เหมือนเดิม

[DexTunG]

 

[rellachulla]

เหวี่ยง --ใส่อิลุง ใช้อีเมลล์ไม่้เป็นจริงดิ  

เวิ่น -- รอคำง้อของอิลุง คริคริ ใจจริงก้อเชียร์อิลุงแหละ แบบก้อนะ ระหว่างสวยกะลุงก้อผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะแยะ
        เห็นข้อดี ข้อเสียของกันและกัน มันมีรสชาติในชีวิตหลายมุมเหลือเกิน เมื่อมันมาถึงบททดสอบที่ยากมากของชีวิต
        เึ้ค้าก้ออยากให้สวยและอิลุงผ่านไปด้วยกันให้ได้ อย่าลืม ชีวิตเรามีสองด้านเสมอ มีสุขก้อต้องมีทุกข์ แต่เฮ้ออ พี่เบนของเรา
        ก้อแสนดีเหลือเกินนะ เป็นใครก้อทำใจลำบากหว่ะ แง่งงง พี่เบน จะเป็นเหมือน พี่แพท หรือเปล่า

ว้ายย -- เริ่ดดดดดดดดดดด อิลุง มีต่อปากต่อคำ อย่างไม่กลัวตาย ว่าทำอะไรไว้กะสวยบ้าง หึหึ
          สวยก้อยังคงภาพลักษณ์ เทพีสันติภาพ เราไม่ใช้่ความรุนแรงค่ะ (แต่ตรุจะก่อสงครามประสาท 555+)

รักปอเหมือนเดิมจ้า่
  

[bixzz]

กด +1 พร้อมรอน้องปอร์เปิดซองเฉลยในตอนหน้า

[a_tapha]

บีบหัวใจเหลือเกิ๊น 

[i_lost in..]

ฉะแล้วแต่ยังไม่รู้ผลค่ะ


 

[POR_KA_DUN]

ถึงตอนนี้จะเป็นเวลาเย็นๆแล้วก็ตาม
จิตใจผมมันไม่ได้อยู่ที่ตัวครับ
มันกลับไปถึงบ้านแล้ว
บ้าน   กองหนังสือนั่น
ที่ๆจดหมายทั้งหลาย จะบอกอะไรกับผม..............................

****37****

กรี๊ดบีบหัวใจจริง ๆกลัวเป็นที่สุดว่ามันจะเป็นอะไร
ระเบิดรักหรือเปล่านะ  หรือว่าทะเบียนสมรส รอให้หนูปอร์เซนต์ชื่ออย่างเดียว
ไหนละคระปากกา ไหนละคระ
*
*
*
ผมหยิบจดหมายที่กองรวมกันอยู่แล้วหันหลังกลับไปนั่งบนที่นอนครับ
ตอนนี้อย่างที่ผมบอก ความกลัวหายไปแล้ว เหลือแต่สิ่งที่อยากรู้เท่านั้นครับ
ผมหยิบอันที่อยู่ใต้สุดออกมาคลี่มันออกเบาๆ
แต่ผมจะเบามือแค่ไหน เสียงนั้นยังดังกว่าเสียงบรรยากาศทั่วบริเวณ
อาจเป็นเพราะจิตใจผมสงบยิ่งกว่าครับ
ผมหยิบเนื้อในของจดหมายนั้นออกมาจากตรงหน้าผมครับ
*
*
*
ปอร์ครับ  ..... ผมกลับมาแล้ว


ข้อความสั้นๆ
จดหมาย ครับ จดหมาย ก็ต้องมีข้อความ
มีอะไรอย่างอื่นคงไม่ใช่จดหมาย 55
จดหมายนี้เขียนด้วยลายมือที่ผมเคยคุ้นเคย
ผมกลับมาแล้วเหรอ  ผมคิดในใจ ไม่ได้ดีใจหรือเสียใจอะไรเลยครับ

*
*
ผมวางมันลงบนเตียงนอนข้างๆที่ผมนั่งครับ
หยิบอีกอันขึ้นมากางตรงหน้าเช่นเดิม
*
*
คุณสบายดีไหมครับ
ข้อความสั้นๆเช่นเดิม
*
*
*
ผมคิดถึงคุณครับ
*
*
*
คุณคิดถึงผมเหมือนที่ผมคิดถึงคุณไหมครับ
*
*
*
นานแค่ไหนที่ผมรู้ว่าผมทำร้ายคุณและปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว
*
*
*
วันนี้ผมพร้อมที่จะกลับมาให้คุณด่า  ต่อว่าผม  ทำอะไรก็ได้
เพื่อทำให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิม
*
**
ผมยังหยิบจดหมายแต่ละซองขึ้นมาอ่านทีละอัน
*
*
*
วันนี้ผมพร้อมที่จะบอกคุณว่าผมมีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้น
ให้โอกาสผมได้พูดในสิ่งที่ผมอยากพูด
ต่อจากนั้นคุณจะลงโทษผมยังไง ผมยินยอม
เพียงแต่ผมขอโอกาสได้พูดเท่านั้น
*
*

*
ผมวางจดหมายฉบับสุดท้ายที่ผมเพิ่งอ่านเนื้อความลงไปกองกับอันที่ผมอ่านไปแล้วครับ
ผมไม่คิดเลยว่าจะให้โอกาศคนแบบนี้ได้แก้ตัว
พูดในสิ่งที่เขาอยากพูด
มันโหดร้ายมากกับสิ่งที่ผมได้รับ จากคนๆนี้
กับอีแค่จดหมายที่มีเนื้อความไม่ถึง10บรรทัด
ผมต้องใจอ่อนยอมรับฟังข้อแก้ตัวต่าง ๆ เหรอ
มันจะง่ายไปไหมครับ
มันง่ายไปใหม
ผมไม่ใช้ทัมป์ไดรฟ์นะ  อยากลบข้อมูล
อยากใส่อะไรเข้าไปก็ทำได้ทันที
ไม่เลย   มันไม่ใช่ผมเลย
มันไม่ใช่เลย ยังไม่เคยลืมเลือนเธอไป..เธอรู้หรือเปล่า บรา บรา5555555
ผมเดินเข้าห้องน้ำพร้อมผ้าขนหนูในมือครับ
ข้อความที่ผมได้อ่านไปนั้นก็กลับเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
อีกครั้ง จนผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผมสระผม
ถูสบู่ไปตอนไหน

*
*
ผมเดินออกไปที่ร้านในตอนเย็นๆ ลูกค้าเริ่มมากันแล้วครับ
งานที่ร้านช่วยให้ผมลืมอะไรที่ผมได้รับมาทั้งวัน
อย่างน้อยก็มีพี่  ให้ได้คุย
มีลูกค้าให้คอยบริการ หยอกล้อกันเล่นๆสนุกสนานเช่นเดิมครับ
แต่บางครั้ง มันก็ยังหวนกลับไปคิดถึงอะไรต่างๆเช่นเดิม
เพราะที่ร้านผมนี่ละครับ
เป็นที่เริ่มต้นเรื่องราวต่างๆของผม
จะให้ผมไม่คิดถึงมันเลยก็ไมได้
คนธรรมดานะครับ ไม่ใช่ดอกเตอร์ ผู้มากด้วยความรู้และความลับ
*
*
*
“ปอร์ ..ไส้ย่างโต๊ะ4กลาง”เสียงพี่ชายผมครับ
ผมไม่ช้าที่จะเดินเข้าไปเอาจานไส้ย่างไปส่งลูกค้าตามที่พี่ผมบอก
ภาพพี่เอกนั่งกินเบียร์มันกลับเข้ามาให้ผมเห็นอีกครั้ง
ผมรู้ว่ามันเป็นแค่ภาพที่ผมเคยเห็นครับ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่พี่เอกครับ
เป็นลูกค้าคนอื่นแทน
*
*
*
“300 บาทครับ” ผมยื่นของส่งให้ลูกค้าครับ พร้อมตังค์ทอน200
ลูกค้าผมรับตังค์ทอนก็เดินขึ้นรถขับออกไปครับ
“น้ำตกหมูคระ”
“น้ำตกหมูใส่ถุงกลับบ้านครับ” ผมตะโกนบอกพี่ชาย
หันกลับไปอีกทีครับ รถคนใหม่ก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่เดิมที่ลูกค้าคนเมื่อกี่เพิ่งขับออกไป
คุ้นๆนะรถคันนี้  ผมคิดในใจ
ไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าจัดของของให้กับลูกค้า
คนอื่นๆที่มานั่งรอคิวซื้อกับข้าวกับบ้าน
*
*
*
ผมยังคงเดินไปมาส่งของเช่นเดิมครับ
ความที่ผมเดินไปมาบ่อยๆ
ผมจึงได้รู้ครับ  รถคนนี้
เป็นคันเดิมที่เขาเคยขับมาจอดที่เดียวกัน
แต่ต่างเวลาแค่นั้น
เขาจอดมาสักพักแล้ว
ผมมองทุกครั้งที่เดินไปมาส่งของให้ลูกค้าครับ
ภายในรถยังคงมืดสนิท
จะสว่างบ้าง พอเห็นว่ามีคนอยู่ก็ตอนที่มีรถขับผ่านเท่านั้นครับ
เมื่อผมแน่ใจแล้วว่าเขาคนนั้นคือคนที่อยู่ในรถ
จึงได้พยายามไม่มองอีกเลยครับ
ผมรู้ว่าการตกอยู่ในสายตาของใครคนนึงมันเป็นยังไง
คุณคงทำตัวไม่ถูกหรอกครับ
ถึงคุณจะทำเป็นไม่แคร์เขาเลยก็ตาม
บ่อยครั้งที่ผมหยิบของใส่ให้กับลูกค้าผิดคน
บ่อยครั้งที่คิดเงินทอนให้กับลูกค้าไม่ได้เสียที
ทั้งที่เงินนั้นก็ใช่ว่าจะมากมายอะไร
หลายครั้งที่ลูกค้าสั่งเบียร์  ผมกับเปิดเป็ปซี่ หรือไม่ก็น้ำเปล่าไปให้ลูกค้าครับ
*
*
*
“เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” หลายครั้งที่พี่ผมถาม
เปล่า คือคำตอบสั้น ๆ แล้วเดินไปทำอย่างอื่นต่อ
“เนื้อย่าง ครับ” พร้อมวางจานลงให้กับลูกค้าครับ

แล้วรถถคันนั้นก็ค่อยๆขับออกไปครับ
ผมมองตามจนรถคันนั้นหายไปกับความมืดเหมือนทุกคัน
เหลือไว้แค่ความว่างเปล่า
ไม่มีคันไหนจะมาจอดอีกเลยครับคืนนั้น
ผมรู้เพราะผมมองมันอยู่ตลอดเวลา
*
*
ผมรู้ครับ ที่เขาไม่เข้ามาหาผมเพราะระหว่างเรา
มันห่างออกไปมากเหลือเกินครับ
เกินกว่าที่อยู่ดีๆ จะมาทักทายกันเหมือนคนที่ห่างกันไป5 วัน หรือ 10 วัน
แต่นี้ มันมากจนทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนกันได้
หรืออาจเป็นเพราะ ผมวิ่งหนีเขาทุกครั้ง
แต่เขาก็ไม่คิดจะไล่ตาม
หรือ..เขาอาจคิดว่าผมมีคนใหม่แล้ว
*
*
หลังจากคืนวันนั้น  รถคันเดิมก็วนมาจอดอยู่
และก็วิ่งออกไป  ส่วนผมยังทำตัวปกติครับ
ถึงรู้ว่าตกอยู่ในสายตาของคนๆนั้นทุกคืน
แล้วทำไมผมจึงต้องมองรถคันนั้นทุกครั้งเมื่อมันวิ่งออกไป
จนมันหายไปในความมืดเช่นเดิม
ความรู้สึกหวิวๆ เหมือนกำลังจะจากกันมันกลับมาทุกครั้ง
และทุกครั้งที่รถมอเตอร์จอดเทียบฟุตบาท
ผมยังคงคิดถึงสมัยที่เรายังเด็กอายุ20
ที่ผมเคยซ้อน ท้ายวิ่งผ่านความมืด ใช้ไฟสองข้างทางนำทางไปในที่ๆเราอยากไป
แต่มันคงไม่มีอีกแล้วครับ
เมื่อวัยเราเปลี่ยนไป
อะไรก็เปลี่ยนตาม
จะทำแบบนั้นอีกคงไมได้แล้ว
ได้แต่เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงมัน
หรือจะยิ้มทุกครั้งเมื่อเห็นคนซ้อนท้ายกอดเอวคนขับ
บนถนนที่ผมผ่านไปมา
ผมไม่ได้บอกว่าผมแก่นะครับ
ทิว ยัง 5555

*
*
*
วันนี้ผมนัดทานข้าวกับเบนหลังเลิกเรียนครับ
เพื่อนๆจะขับผ่านที่ๆผมกับเบนนัดกันพอดีครับ
เลยขอติดรถไปลง
หรือพวกมันจะไปส่งก็ไม่รู้
หรือมีแผนอะไรของมันอีก
อย่าให้กรูรู้นะ ว่าจะงาบเบน55
*
*
*
ผมรู้สึกเข้มแข็งมากขึ้นครับ  จนกล้าเข้าเรียนตามปกติ
อาจเป็นเพราะเราเจอกันหลายครั้งแล้วก็เป็นได้ครับ
ทันทีที่เขาเดินเข้ามา
ผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุดครับ
ไม่พยายามแสดงออกให้เพื่อนได้สงสัยมากไปกว่านี้ครับ
*
*
“นักศึกษาครับครั้งที่แล้วที่เราได้คุยกันเรื่อง  CRMกันไป
วันนี้เราจะมาคุยกันเรื่อง IMC  แต่ก่อนที่เราจะคุยกัน นักศึกษาคนไหนอยากอธิบาย
CRM เพิ่มเติมให้เพื่อนได้ฟังบ้างครับ”
“ผมครับ”

[mecon]

ขอหน้ากากออกซิเจนให้เดี๊ยนหน่อยคะ
เดี๊ยนหายใจไม่ออก กีซซซซซซซซซซซซ

การง้อขอคืนนี้ที่เปลืองทรัพยากรธรรมชาตจังคะ อาจารย์
ทั้งกระดาษ ทั้งน้ำมัน...คิดได้แค่นี้รึคะ...
คอมติดไวรัส....ใจดำ...มานานนม....กะแค่ฟอร์แมทแล้วกดปุ่มพาวเวอร์
ป้อนข้อมูลใหม่..คอมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคือเก่า...ง่ายไปมั๊ยคะ
ตลอดเวลาที่เรียนๆๆๆๆนั่น ถึงฟิล์มจะเก่าแต่ก็อยากจะกลับมาฉายหนังม้วนเดิมซ้ำอีกรึคะ
แหม................ซึ้งใจจริงๆให้ดิ้นตายไปเลย เหอะ

เบนของคนอ่านจะมีบทบ้างมั๊ยลูก  

+1 คะ

[diedfoxx]

  ทำไมอ่านแล้วทรมาณใจแบบนี้
อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
 

[rellachulla]

เง้อออ อ่านตอนนี้จบ มานั่งคิด มะกี้ตรุได้หายใจหรือป่าววะ
อึดอัดบอกไมุ่ถูก คิดว่าคนที่อ่านตอนนี้จบคงเป็นเหมือนกัน
มันไม่เคลียร์อ่ะสวย จริงๆ นะ
อิลุงมันจะหล่อเอาโล่ห์หรือไงฟร่ะ จะอธิบายก้ออธิบายเซ่ะ หาทางหน่อย
ไม่ใช่มาจอดรถหล่อๆ แล้วพระเอกๆ ขับรถออกไป
อดเถอะแก ชิส์ รมณ์เสียอิลุง
ติดที่ว่าเชียร์อยู่หรอกนะ ไม่งั้นจะด่าว่า ปลวกกกกก 555+

ลืมๆๆๆๆ แวะมาอิดิท

รักสวยเหมือนเดิม กร๊ากกกก

[aorpp]

เอิ่มมม ไม่เข้าใจธรรมชาติของคนเป็นดอกเตอร์ ผู้มากด้วยความรู้และความลับเลย ให้ตายซิ 
อึมครึม งึมงำ กรำกวง กลุ้มใจคนอ่านดีแท้ ไอ้ดอกเตอร์หอยทาบ (หอยกาบ+หอยทาก)

ไปเข้าใจเบนผู้มากด้วยความรักและห่วงใยดีกว่า

[shiro_niji]

เข้ามาเพื่อยำอิลุงต่อโดยเฉพาะ

พร้อมที่จะพูดหรอ? แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร ไม่พร้อมหรอ?
งง

[kboom]

จะทำไรก็ทำเถอะอีลุงก็ละเซ็ง (จิตไอ้ติสแตก)

สมน้ำหน้าหมาคาบไปแดก

ไม่อยากจะเซย์ให้เสียอารมณ์
 

ปล.เจ้จ๋า มากต่อด่วนนะจ๊ะคนสวย

  สายวันสวยคืน สวยไม่สร่าง 

[iiดาวพระสุขლii]

ปอร์เข้มแข็งดีนะ.....

แต่เค้าอยากฟังลุงแก้ตัวอ่ะ....5555

[kazhiki]

อยากฟังลุงอีกเสียง

[leogemini]

มารอฟังลุงด้วยเหมือนกัน

[torto]

เราว่าไม่มั่นใจว่าตัวเองจะใจแข็งพอรึเปล่าคนสวย  ก็เลยไม่ยอมให้โอกาสสักครั้งเลย

ห่วงความรู้สึกตัวเองหรือห่วงเบน   แต่เท่าที่อ่านมาเราว่าความรู้สึกปอร์ก็ยังไม่เปลี่ยนนะแต่ไม่กล้าเผชิญหน้าเอาซะเลย


แต่เราว่าอิลุงก็คงไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกนะ

[fkjj]

เหตุผลอะไรที่ทำให้คนๆหนึ่ง

ฆ่าอีกคนให้ตายทั้งเป็น

[HydrA]

คนสวยลองฟังในสิ่งที่ลุงจะบอกอีกซักครั้งเถอะนะทีนี้จะได้ไม่มี
อะไรค้างคาอีก

[ja ne]

ชอบ IMC ฮ่าๆๆๆๆ ขอไปกลับไปเรียนด้วยคน

เข้าเรื่อง ลุงมันทำให้อึดอัด เหมือนเล่นสงครามประสาทแบบเลิฟๆ
ชอบที่น้องปอร์ เปรียบตัวเองกับ ทรัมไดร์ฟ
อื้อ ใช่ คนเราไม่ใช่ทรัมไดร์ฟนี่ จะได้ใส่ข้อมูล หรือดีลี๊ดอะไรๆ ทิ้งได้ง่ายๆ

แต่ ความทรงจำที่ขมๆ มันก็เคยทำให้เรายิ้มได้มาก่อนนะ
แม้ในปัจจุบัน หากย้อนนึกถึง มันก็ยังทำให้ยิ้มได้อยู่ดี

ทิว ยัง.......(ด้วย)

[mini]

อ่านแล้วรู้สึกแน่นหน้าอกคับ

มันอึดอัดเหมือนหายใจไม่ออก (เวอร์ไปไหมกู)

หรือผมจะเป็นโรคหัวใจหว่า(หัวใจง่าย ที่อยากให้ปอร์ดีกับกอล์ฟ)

เชียร์กอล์ฟ  และรักน้องปอร์ 

[SakuraNino]

โอ้วววววววววว อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ  จะมีคำพูดอะไรที่จะแก้ตัวนะ ตาคุณลุง

รับฟังเขาซักนิดแล้วชีวิตคนอ่านจะไม่อึดอัดคะ

คนสวยสู้ๆนะคะ

[astral]

ใช่ว่าปอร์ไม่ให้โอกาสนะ แต่เหมือนลุงไม่มีความพยายามมากพอต่างหาก

ปอร์ไม่ได้ย้ายบ้านหนีไปไหน เบอร์โทรก็มี อีเมล์ก้มี

แล้วใช่เรื่องที่ปอร์จะต้องไปสนก่อนไหมเนี่ย