หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

อ่านแล้วเศร้า
สงสารเบน
แต่ก้อสงสารพี่ปอร์เหมือนกัน

[HydrA]

ต่างก็เจ็บด้วยกันทั้งหมด

[olar74]

พอมาให้ได้อ่าน ก็น่ะ .....

มีกลับมาลุ้น "ถ่านไฟเก่า" ...

ใจก็อยากให้คบกับเบนต่อ แต่อีกใจก็อยากให้อีตาลุงได้มาคุยกับสวยบ้าง

มาๆ หายๆ ทำให้คนอ่านใจจะขาดน่ะ 

[MeepadA]

รักเบน สงสารเบน 

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เพราะว่าเธอและเค้า
ถ่านไฟเก่ายังร้อน...รอวันรื้อฟื้น
แล้วคนมาทีหลัง
ต้องทนต้องฝืน...อย่างชั้นคนนี้
เธอต้องบอกวิธีให้ทำใจ

เพลงสื่อมาก...ฟังแล้วปวดจิตเจ็บใจ
 
ไฟเออร์!!!!
อิลุงงงงงง!!!!

[MaeMoo]

หัวใจสวยบอกว่าไง
บางทีคนที่เรารักกับคนที่รักเรา มันไม่ใช่คนเดียวกัน
หัวใจบอกว่าไง ก้อทำแบบนั้น
คิดถึงเรื่องของคุณฟิกส์ แพทแสนดีและดีมากมาย
แต่สุดท้าย ก้อไม่ใช่คนที่ใช่
เรื่องของปอร์ทำนองเดียวกันหรือเปล่า

อยากฟังความฝั่งลุงบ้าง
เพราะตอนนี้เรากำลังฟังความข้างปอร์อยู่ฝ่ายเดียวใช่มั้ย
ลองเปิดโอกาศให้ลุงบ้างดีกว่า

ถ้ามันจะจบก้อจบแบบเคลียร์
สวยก้อแฮปปี้กับเบนไป
โดยไม่ต้องมีความรู้สึกแบบที่เป็นอยู่นี้อีก

รักสวยเหมือนเดิม

ชอบความเห็นนี้มาก ตรงใจมากเลยค่ะ 
คิดแบบนี้เหมือนกัน อยากฟังเหตุผลจากลุงดูบ้าง

เรื่องคล้ายของคุณฟิกส์จริงๆ ด้วย

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[n_pom_s8]

----รออยู่นะครับ----
+-+

[KM]

พี่ปอ

ตอนนี้เบนเป็นไงมั่ง

ผมเคลมเอง ฮ่าๆๆ ให้ป่ะ

[CaroL]

สู้สู้ครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ คิดถึงสวยจัง 

[POR_KA_DUN]

สู้สู้ครับ เป็นกำลังใจให้เสมอ คิดถึงสวยจัง 

ได้ฟังเพลงจีนเปล่า
สวยอยากรู้ความหมายอิอิิอ

[POR_KA_DUN]

น้ำจากฝักบัวไหลงมายังตัวผม
ความสับสนกลับเข้ามาหาผมอีกครั้งแล้วสินะ
ในเวลาที่ผมกับเบน กำลังจะเดินไปในทางที่ดีแล้ว
แล้วในเวลานี้  อีกคนจะกลับมาไม

*****34*****

ผมก้มดูของขวัญวันเกิดในมือครับขณะที่ผมเดินออกจากบ้านไปรอให้เพื่อนมารับไปเรียนครับ
เดินไป ดูไป อารมณ์ดีเป็นที่สุดครับ55
สะดุดหลังเต่าตายก็ช่างมันครับ
ผมไม่กล้าใส่กระเป๋ากางเกงครับกลัวมันบิดเบี้ยวเวลานั่ง
เพราะมันค่อนข้างแพง สำหรับผมนะ
หรือจะใส่ก็ใส่รวมกับหนังสือเรียนเลย
เบนถามผมหลายครั้งครับ ว่าเมื่อไรจะใช้เสียที
เบนพูดบ่อยๆขึ้น ผมเลยต้องเอาออกมาใช้ให้เบนเห็น
ผมก็บอกไปครับ ว่าไม่กล้าใช้หรอก
กลัวมันพัง
พังก็ซื้อให้ใหม่ครับ555 เห็นไหม พ่อบุญทุ่มของผม
ผมจึงให้มันติดตัวผมไปแบบนี้ทุกครั้งไป
จะได้คิดถึงแต่เบน คนเดีย ว คนเดียวเท่านั้น
อ่อ ลืมไปครับ ว่าเบนก็มีเหมือนผม1ใบครับ
มันเป็นกระเป๋าสตางค์สีดำ
เบนอยากได้สีขาวมากกว่าครับ
แต่สีขาวเพียงใบเดียว แบบเดียว
เบนจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นแบบเดียวสีเดียว
จะได้คู่กัน 555..ฉันและเธอ
เบนบอกแบบนี้
ผมละ ขำครับ ไม่เคยทำอะไรแบบนี้หรอก ผมว่ามันเหมือนเด็กออก
ทั้งที่เบนเองก็30แล้วนะครับ
อายุมากกว่าผม  ผมไม่บอกหรอกครับ ว่าผม25   คริคริคริ
โกงไปหลายปีเชียว
*
*
*
ไม่นานครับเพื่อนก็มาจอดรถที่ร้านผม
โดยมีชะนีนางหนึ่งเปิดกระจกลงมาทักผม
เพราะช่วงปิดเทอม ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไรครับ
กระจกสีดำค่อยๆลดลง นี่เป็นอะไรที่ผมสยองที่สุดครับ
ถึงรถที่มารับผมนั้นจะเป็นHonda ก็ตามครับ
เพราะที่ๆจอด มันที่เดียวกันชัดๆ
*
*
*
ผมย่างกรายบาดี้(body)อันบอบบางขึ้นรถแล้วปิดประตูเบาๆ ครับ
เป้าหมายของเรา คือแหล่งที่เราหาอนาคต
ผมก็ยังเสียวๆหลังเช่นเดิมครับ ว่าอีตัวไหนจะขุดอะไรขึ้นมา
และผมก็พร้อมจะให้ข้อมูลอย่างยินดี555
บับว่า ปิดพวกนี้ไม่ได้ครับ
หน้าตามันออกขนาดนี้ ว่า อารมณ์ดี
ถึงจะแหกขี้ตาตื่นเช้าแค่ไหนครับ
*
*
*
“จะเล่าไหม” เสียงมาจากเบาะหน้าข้างคนขับ
ที่ตามันกำลังมองผมที่กระจกหน้าที่ใช้มองหลังครับ
ผมหลบตามันทันทีที่รู้ว่าเป็นเป้าสายตา
“แค่กินข้าว”
“ไรอีก”  คราวนี้อีคนข้างๆครับ
“แค่ได้กระเป๋า”
“ไหน ๆ” นางข้าง ๆดึงกระเป๋าที่มีแต่หนังสือผมไปดูครับ
และมันก็ติดมือผมเธอออกมาแล้วครับ
“เอาไรเข้าแลก”
“ความสวย     นี่น้อยๆหน่อย พวกมึง เขาให้เนื่องไหนวันเกิดกรู”
ถึงจะบอกไป พวกมันก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกครับอีพวกนี้
มันคิดอยู่อย่างเดียวคือ อื่อ อา  อ่า   เท่านั้น
มันดูเสร็จก็โยนกันไปกันมาครับ จนบัตรเครดิต หล่นกระจายไปไหมด555
พูดยังกะหลายใบเชียวครับ
อย่างน้อยก็ATM 555
“กรูว่าไปยันฮีด่วน  ดูแก้มมันจะปริแล้วนี้
ระวังนะแก  แรดแตกแต่เช้าแบบนี้ ช่วงบ่ายจะมีน้ำตา”  เพื่อนผม
“อีปลวก  การศึกษาไม่ช่วยอะไรมึงเลยใช่ไหม” ผมสวนกลับครับ
ของส่วนตัวพวกมันยังไงก็คือของพวกมัน
แต่ ของส่วนตัวผม มันคือของส่วนรวมครับ
นี่คือกฏที่ตายตัว
*
*
สำหรับเรื่องเบนแล้วผมเปิดเผยสำหรับเพื่อนกลุ่มนี้นะครับ
เพราะถือว่าสนิทกันมาก อายุไม่ต่างกันเท่าไรครับ
คนอื่นจึงมองกลุ่มเราเป็นเด็กๆ
แต่สำหรับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นก่อน
ผมเชื่อว่าไม่มีใครรู้อะไรลึกๆขนาดจับต้นชนปลายถูก
*
*
*
ผมกับเพื่อนๆเดินเข้าไปยังห้องเรียนครับ
ซึ่งเพื่อนในคลาสก็มากันเกือบครบแล้ว
บรรยากาศของการเรียนเทอมแรก ยังกะนกกระจอกแตกรังครับ
ด้วยอนุภาพของความคิดถึงมั้ง
จึงทำให้มีเรื่องมากมายครับ ที่อยากคุยกัน
กลุ่มผมก็เช่นกันครับ
ไม่ได้น้อยหน้าใครๆเช่นกัน
แต่พออาจารย์เดินเข้ามาเท่านั้นละครับ
นกกระจอกที่กำลังหลงรัง
เงียบสนิทครับ
ผมถึงได้บอกว่า การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆๆ
*
*
*
แล้วแผ่นกระดาษขาวก็ได้รับการส่งต่อมาจากด้านหน้าครับ
มันคือ กรอบของการเรียนวิชาต่อไปนี้นั้นเอง
ผมได้มาแล้วก็ยัดเก็บๆ ไว้ในหนังสือtext เล่มโตๆครับ
คอส ซาลาบัส  หรือ สิ่งที่เราจะต้องรู้ครับว่าเราจะเรียนอะไร(guideline)
หนังสือที่ใช้ในการเรียน
งานที่ต้องส่ง
การเก็บคะแนนต่างๆ
ตลอดจนท่านอาจารย์ที่จะสอนเราครับ
ผมไม่ได้สนใจอะไรครับ
เพื่อนๆคนอื่นก็เช่นกันครับ
นิสัยไม่ได้ต่างกันอะไรเลย
มึงทำกรูทำ มึงอ่านกรูอ่าน
มึงเก็บ กรูไวกว่าเป็น10เท่า555
ท่านอาจารย์กล่าวทักทายเราครับ
เราไม่เคยเห็นท่านอาจารย์มาก่อนหรอกครับ
เพราะเท่าที่เรียนมา1ปี อาจารย์สอนไม่ซ้ำกันหรอกครับ
วิชาหนึ่ง3 คน หรือ4 คนก็มีครับ
เวลาออกข้อสอบ ก็สอบมันทั้ง4 คนนั้นละ
ออกมาได้ ก็สอบครับ
แต่จะได้ หรือไม่ สวยไม่แคร์ครับ
*
*
*
อย่างแรกครับ คือ การแนะนำตัวของอาจารย์ครับ ว่าท่านจบอะไรจากไหน
ทำงานอะไร
ซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมอยู่แล้วครับ
“แกๆๆ ”
เพื่อนผมสะกิดข้าง พร้อมถือเอกสารอยู่ในมือครับ
“อะไร”
“แกดูนี่สิ”
“ไม่ดู กรูจะฟังอาจารย์”  ดูท่าทางผมขยันจริงๆใช่ไหมครับ55
ท่านอาจารย์พูดไปตามเรื่องที่ท่านอยากให้เราทราบครับ
ส่วนใหญ่ก็เอาเรื่องในใบที่แจกให้เรานั้นละครับมาพูดอีกที
ท่านคงรู้ว่าพวกเรา คงไม่อ่านกันแน่ ๆๆ
“ตามใจ       ฉันจองแล้วนะ อย่ามาเสียใจทีหลังละกัน”
อะไรกันนี่ ปลวกจริงๆ ยังไม่หุบปากอีกครับ
แล้วมันก็ยกแผ่นกระดาษนั่นละครับขึ้นแทบจะหลุดเข้าไปในตามันครับ
พร้อมทั้งพึมพำๆๆๆเบาๆของมันครับ
“แค่ภาพขาวดำยังหล่อขนาดนี้แล้ว....” อีนี่เป็นเอามาก
“……(ชื่อเพื่อนผมคนข้าง ๆ ).(นามสกุล)      @. ..........................   อุ้ย  เหมาะกันมากๆเลย”
ยังไม่หยุดอีก ส่วนผมยังมองไปที่อาจารย์เช่นเดิมครับ
ปล่อยให้ชะนี โหยหวนข้างๆต่อไป

*
*
*

“นักศึกษาค่ะวันนี้อาจารย์ ไม่ได้มาตัวคนเดียวคะ
อาจารย์มีอาจารย์พิเศษอีกท่านค่ะ ที่เพิ่งจบจากอังกฤษมามาดๆ
ยังไง ก็ขอฝากด้วยนะค่ะ อย่าเอาถึงขั้นเลือดตกยางออกเลยนะค่ะ
เบาๆ มือนิดนึง  เดี่ยวท่านอาจารย์จะกลัวจนไม่กล้ามาสอนเราอีก”
เสียงในห้องดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ท่านอาจารย์พูดจบ
“เชิญค่ะ  อาจารย์”
สายตาทุกคนมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาในห้องครับ
รวมทั้งผมด้วย
เพื่อนคนข้างๆที่กำลังป่วงอยู่มันก็ได้วางกระดาษที่กำลังปิดหน้ามันอยู่วางไว้บนโต๊ะแล้วครับ
ภาพที่ผมเห็นค่อยชัดเจนขึ้น
เขา
เขาคนนั้น     คำถามที่เกิดขึ้น
เขาคนนั้นต่างไปจากคนที่ผมเคยรู้จัก
ทั้งเสื้อผ้า  ผม
การแต่งตัว
“กรูว่าละ ขนาดภาพขาวดำยังหล่อขนาดนี้ ตัวจริงยิ่งหล่อวะ” เสียงชะนีข้างๆผมครับ
สมองผมเริ่มเบลอๆ คิดอะไรไม่ออก นอกจากตัวแข็งทื่อ
“หล่อจนตะลึงเลยสิมึง   กรูจองแล้ว มึงหมดสิทธิ”  
สองตาผมจ้องที่เขา
*
*
“สวัสดีครับ นักศึกษา”    นาทีนี้หูผมอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสินครับ
ไม่คิดเลยว่าเหตการณ์จะเกิดขึ้นแบบนี้
เขาพูดอะไรต่อมิอะไร  ผมไม่ได้ยินอีกเลยครับ
ผมหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาดู
ไล่ลงไปยังชื่ออาจารย์ที่จะสอนรายวิชานี้
*
*
*
*

ดร.....................            นาสกุล ................ @.........................
เป็นชื่อลำดับสุดท้ายครับในคอสซาลาบัส
และเป็น นามสกุลที่เพื่อนผมเพิ่งอ่านไปเมื่อกี่ครับ
แล้วภาพคนๆ นั้นที่กำลังพูดก็ชัดเจนยิ่งขึ้นครับ
จนผมแน่ใจแล้ว
*
*
*
ผมไม่คิดว่าเขาจะเปิดตัวกับผมแบบนี้
สิ่งที่ผมจินตนาการไว้คือ ถ้าเขามา
ร้าน คือ ที่ๆเขาจะไปหาผม ถ้าเขายังอยากมาหาอยู่นะ
แต่ในเมื่อเขามาแบบนี้ ผมก็คิดไม่ถึงจริงๆ
ผมเฉยๆมากกว่าครับ เพราะมันคงชินแล้ว
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันบังเอิญ  หรือ ใครบางคนตั้งใจ
แต่สำหรับผมแล้ว  มันเหนือความคาดหมายครับ
และก็มากด้วย
มันตกใจเกินกว่าที่จะทำอะไรออกมาได้
นอกจากอยู่นิ่งๆกับที่
ปล่อยให้เวลาผ่านไปช้าๆ
“ปอร์   ปอร์ ”ผมรู้แค่ว่าคนข้างๆกำลังเขย่าตัวผม
“เป็น ไร มึง  เจอคนหล่อๆเป็นไม่ได้นะมึง  แบบนี้ทุกที”
เสียงข้างๆ จากเพื่อนผมครับ ที่ต่างจากความรู้สึกข้างในผม
สองตาผมยังมองไปที่เขาอยู่แบบนั้น
ยังไม่เชื่อสายตาตัวเองอยู่ดีครับ
ว่านี่คือเรื่องจริง ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
 *
*
*
เพื่อนข้างๆขา ช่วยยกตีนมาตรบหน้าผมที เผื่อผมจะได้หลุดจากความฝัน
เอาให้คอหักตายไปตอนนี้เลยก็ได้นะ
เผื่อว่า พรุ่งนี้ จะได้ไม่ต้องเจออะไรแบบนี้อีก
สวยเจ็บปวด รวดร้าว

[iiดาวพระสุขლii]

^
^
^
จอง จิ้มคนสวย


ไร้ซึ่ง...คำพูดใดๆมากๆ.....


ผมไม่รู้หรอกครับ ว่ามันบังเอิญ  หรือ ใครบางคนตั้งใจ   <<    นั่นดิ..   แต่เราว่าอย่างลุง น่าจะตั้งใจนะ...




เวลาเจอคนที่เราพยายามรัก  กับคนที่เรารัก  มันต่างกันตรงนี้แหละนะ คนสวย..

[mecon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดคุณพระคุณเจ้ามายบูดดา
เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ.............จะให้รู้สึกยังไงได้ล่ะ ไม่อึ้งก็บ้าแล้ว
ไอ่ที่เราตามหา ไอ่ที่เรารอคอย ไอ่ที่เราไขว้คว้า และไอ่ที่เราจินตนาการมาร้อยแปด
บทสรุปของมันคือ.............ตรงนี้เองใช่มะ สมใจเค้าแล้วล่ะถ้าเค้าอยากทำให้เราเซอร์ไพรส์อ่ะนะ
ได้หมดทุกอารมณ์เลย.................. ทำได้ถึงขนาดนี้ ก็ไม่แปลกหรอกเนอะว่า
ทำไมถึงรอคอยมาได้นานแสนนานนนนนนนนนนนนนนนนนน

จะให้รู้สึกยังไงฟ่ะ อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาแล้วมั้ง.........ณ จุดๆนี้อ่ะนะ

[i_lost in..]

 

[torto]

Oh!!!  My god  เราตื่นเต้นแทนจริงๆ ตอนนั้นปอร์จะรู้สึกแบบไหนกันนะ   แต่เราว่านอกจากความแปลกใจ

การเปิดตัวครั้งยิ่งใหญ่ของอ้ายลุงครั้งนี้คนสวยคงมีความดีใจอยู่ไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง  ตัวเอง   

[naiin]

สงสัยแร่ดแต่เช้าบ่ายจะมีน้ำตา แม่นจริงๆ มาก็ดีแล้วเคลียร์กันให้รู้ อย่ามัวนั่งคิดเองเออเอง ถามให้หายค้างคาใจ

[diedfoxx]

  สงสารพี่ปอร์จังครับ
... นั่นสินะ
จะกลับมาทำไม ... 

[HydrA]

ท่าทางลุงจะมีสายรายงาน
แต่ลุงเปิดตัวได้เหนือเกินความ
คาดหมายจริงๆ

[4559]

สายไปไหมลุง


มาทำไมตอนนี้อ่า

[subaru]

 สวยตะลึงความหล่อของไอ้ลุงเหรอค่ะ..ท่องไว้ ๆ ตี๋เบน ๆ

[SunSet]

จะกลับมาทำไม ?   

[ja ne]

สวย...ท๊อปคลาสแน่


อาจารย์หล่อออออออออ

จอมวางแผนกลับมาแล้ว
จงใจ หรือ บังเอิญ
เล่น...กับความรู้สึกคนที่รัก


เบนอยู่ไหน ให้ไว

[Huo_To]

หมั่นไส้    นึกว่าเท่ห์หรือไงย่ะอาจารย์ ทำมาเซอร์ไพร์ส

[pay-it-forward]

กลับมาแล้วหรอ ดี จะได้เคลียร์ๆให้มันจบๆไปเลย
แหม...อิลุงนี่ชอบเซอร์ไพรส์จริงนะ
มาก็มาแบบเซอร์ไพรส์ หายหัวก็หายไปแบบเซอร์ไพรส์ เริ่ดย่ะ
  ลุง
 :กอด1:สวย+เบน

[jedi2543]

โผล่มาแบบนี้เป็นเราก็อึ้งค่ะ หายหัวไปนานจู่ๆ โผล่มาแบบเป็นอาจารย์

เฮ้อ

[jobisuka]

แล้วงี๊ สวยทำไงอะ

สวยเหมือนกัน คิดไม่ออก อิอิ

[Ottomechan]

เราว่าเราเชียร์ลุงนะ




แต่เจอแบบนี้อยากตบอีลุงจัง

[astral]

 หายเฮดไปเป็นปี  กลับมาพร้อมกับคำนำหน้าว่า ดร. ก็เลิกเอาแต่พูด ปอร์ครับๆๆ อยุ่แค่นี้เถอะ 

[PEENAT1972]

มาแบบนี้อีป้ามึนค่ะ มาแบบคาดไม่ถึงด้วย