หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[POR_KA_DUN]

ผมพยายามที่จะตอบคำถามเหล่านี้
เพราะอะไรเหรอครับ..เพราะผมยังมียางอายพอที่จะทำให้ต่อมเกรงใจทำงานอยู่บ้างนะสิครับ
ช่วยผมด้วย ....ช่วยผมด้วยครับ
ผมควรจะตัดสินใจยังไงดีครับ
ไป  หรือไม่ไปดี
กดโหวตมานะครับ
ใครทายถูก
ผมมีตัวเครื่องบนขาขึ้นให้ครับ555

*******************76*********************

วันนี้เป็นวันศุกร์ครับ ทันทีที่สวยเลิกงาน
คนรถก็มารับเช่นเดิม ที่เดิม
แต่คราวนี้บ้านทรายทองกับไม่ใช่จุดหมายปลายทาง
 ว่าแต่มันที่ไหนละ..นั่นสิเราจะไปไหนกัน
การจราจรติดขัดมากมายครับช่วงเย็นๆของถนนสาทร
ผมมองออกยังหน้าต่าง รถไฟฟ้ามาหานะเธอ กำลังวิ่งเข้าเทียบสถานี
คนขับรถของผมก็กำลังอารมณ์สุนทรีกับการฟังเพลงที่เขาชอบ
แนวๆ จังซี่มันต้องถอน  หรือคนบ้านเดียวกันของพี่ไผ่ พงศธร55555
กว่าจะฝ่าฝูงรถผ่านสะพานสาทรก็หนักเอาการเชียวละครับ
แต่ถ้าข้ามมาฝั่งนี้ก็สบายโลดเลยครับ ไม่ติดเท่าไร หายใจหายคอได้สะดวก
เอาแล้วสิครับ บรรยากาศเริ่มคุ้นขึ้นมาทุกที
นี่มันทางกลับบ้านไอ้ลุงนี่หว่า
อ่อลืมไปครับ หลายวันก่อนม๊า    คอล ทู มัน
ให้ไปค้างบ้านก่อนที่มันจะเดินทาง โดยมีสวยติดสอยห้อยตามไปด้วย
มันจึงทำตามคำขอของม๊า
ไม่ใช่จ๋าขอนะครับ.....แต่เป็นม๊าขอแทน55
รถเลี้ยวเข้าจอดยังที่จอดรถครับ หลังจากที่สาวสวยสัญชาติพม่ายื่นหน้าสวยๆ
ออกมาเปิดประตูให้ครับ
บรรยากาศแห่งศาลไคฟงเริ่มกลับมาอีกครั้งครับ
เหมือนกำลังรอการตัดสินจากท่านม๊าอีกครั้ง ยังไงยังงั้น
เววววววววววววววว  วูววววววววววววววววววว
เครื่องประหารหัวชะนีคงไม่ต้องครับ555
เพราะโทษที่ได้รับจากการตัดสินนั้นมันเบาจนกว่าจะประหารชีวิตครับ
นั่นคือการต้องอยู่คนเดียวเป็นระยะเวลาหนึ่งปี
แต่ผมว่าประหารจะดีกว่านะ
อย่างน้อยก็ไม่ต้องนับทีละหนึ่งวินาทีที่ผ่านไปอย่างช้าๆ
พูดแล้วก็ถอนหายใจยาว ๆ ซะเลยครับ  ก่อนที่จะเดินตามหลังสามีเข้าไปยังบ้านม๊ากับป๊า
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก” เสียงม๊าทักมาแต่ไกลพร้อมด้วยทรงผมที่เด่นสง่า
เพราะม๊าตีโป่ง5555 ...
นินทาแม่สามีไม่ดีนะครับ... เพราะฉะนั้นควรรีบปฏิบัติโดยด่วนกับใครก็ได้ที่อยู่ข้างๆเราตอนนี้
แต่ระวังนิดนึงครับเลือกคนที่ไว้ใจได้ เดี๋ยวผลของการนินทาจะย้อนกลับมาด้วยการยึดลูกชายท่านกลับคืน
แบบนั้นไม่ต้องรอหนึ่งปีแล้ว ประหารหนูเลยดีกว่าคร่ะม๊า5555
“หวัดดีครับม๊า” เสียงสามีทักไปก่อนครับ
“หวัดดีครับม๊า” ผมเป็นช้างเท้าหลังบ้าง ทักทายแม่สามีมาจากด้านหลังของไอ้ลุงครับ
ด้วยอารมณ์กลัวบวกประหม่านิดๆ.....แต่ภาพรวมแล้วยังสวยเหมือนนางพญาเช่นเดิม5555
“ตามสบายนะจ๊าปอร์ ม๊ากำลังทำกับข้าวมื้อเย็น”
ม๊าแจงถึงเหตุการณ์และความเคลื่อนไหวที่กำลังเกิดขึ้น
ดีนะครับไม่กำลังทำระเบิดไว้บอมลูกสะใภ้55
แบบนั้นสวยโกยแน๊บทันที โกยเถอะโยมยังต้องขอยอมแพ้ครับ555
แก้วน้ำเย็น2แก้วถูกยกมาด้วยสาวสวยอีกคนครับ ที่สวยรองจากม๊า
เหมาะเลยครับกับคนที่กำลังคอแห้งพูดอะไรไม่ออก
การเผชิญหน้าครั้งแรก ของสามีภรรยาคู่หนึ่ง เช่นผมและไอ้ลุง
น้ำเย็นคงพอช่วยได้
แต่ดีครับที่มีแค่ม๊าเท่านั้น ตอนนี้   เพราะป๊ายังไม่กลับจากร้าน
ขืนมาพร้อมกัน สวยคงรับไม่ไหว5555
ตายอย่างนางงามตอนตอบคำถามแล้วตกรอบ 15 คน  โดนคนทั้งชาติประณามในความมั่น55
“ตามสบายนะลูก” ม๊าย้ำอีกครั้งครับก่อนที่จะขอตัวเข้าครัว
ไอ้ลุงมันตรงขึ้นไปยังห้องของมัน..อันนี้ผมเดาเอา
แล้วมีเหรอครับผมจะอยู่คนเดียวครับ รอมีดจากม๊าลอยมา
เดินตามขึ้นไปเว้นระยะห้างไม่ถึงเมตรด้วยซ้ำ
อะไรอะไรก็ดูจะแปลกตาไปซะทุกอย่างครับ
ขาอันเรียวยาวของผมที่เคยใช้สับหลีกเวลาหลอกล่อผู้ชายให้ติดกับ
เริ่มก้าวไม่ออกครับ อนุภาพของเจ้าที่(ม๊า) แรงจริงๆครับ
พอประตูห้องไอ้ลุงปิดเท่านั้นล่ะครับระบบขับถ่ายเอ้ยระบบหายใจค่อยทำงานเป็นปกติครับ
“อึดอัดเหรอครับ”
มากเลยละย่ะคุณสามี..ผมตอบในใจ
ผมไม่พูดอะไรครับเป็นคำตอบให้รู้ว่าผมเป็นเช่นนั้นจริงๆ
มันเอื้อมมือมาจับมือผม    การกระทำของมันช่วยผมได้เยอะเลยครับ
ผมรู้ครับว่ามันก็ไม่ต่างไปจากผมนักหรอก  แต่มันคงเก็บไว้ไม่แสดงออกให้ผมเห็นมากกว่า
เพราะนี้บ้านมันนะ  ถ้ามันยังกลัวอีก แล้วผมล่ะอินฟินิตี้แน่
เสียงเคาะประตูดังขึ้นครับ.....ก่อนที่มันจะดึงตัวผมเข้าไปกอด
และเสียงนั่นทำให้เราต้องหยุดกิจกรรมนั้นทันที
 ผมและมันมองหน้ากัน
“คูนา เรี่ยให้โลปา   คูผู้ชามาถือแล้” สำเนียงคุ้นๆแต่พอจับใจความได้
“เดี๋ยวลงๆไป”
เอาแล้วสิครับ ความคนสวยยังไม่ทันหายความของควายก็เข้ามาแทรก55555
ต้องตื่นเต้นอีกแล้วครับ คราวนี้2คนพร้อมๆกัน
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆในใจเช่นเคย
อยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ..คุณย่าขา ช่วยด้วยยยยย
 แหล่งพึ่งพิงที่สุดท้ายของชีวิตครับ5555
ผมก้าวลงบันไดทีล่ะก้าวครับ ด้วยอาการงงๆ และมึน
คุณป๊ากับคุณม๊า นั่งคุยกับอยู่ยังห้องรับแขกครับ
วินาทีแห่งความตายมาถึงแล้วครับ
เครื่องประหารหัวชะนีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“หวัดดีครับป๊า ผมพาปอร์มาด้วยครับ”
ผมไม่ช้าหรอกครับที่จะคลานเข่าเข้าไปหา55555
เปล่าครับแค่เดินเข้าไปแล้วยกมือไหว้พร้อมคำทักทาย
ป๊ายิ้มกลับพร้อมกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ............ในใจ
ผิดคาดครับ เจอม๊าที่ว่าเกร็งแล้วนะ
เจอป๊าด้วยแล้วความตื่นเต้น และกลัวตายหายไปอย่างเห็นได้ชัดครับ
ที่หน้าที่ขาวซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นมีเลือดสาดแทน555
ไม่คาดฝันครับว่าสวยจะยังมีชีวิตอยู่มาถึงตอนนี้55
“พ่อแม่สบายดีนะลูก”
“ครับ” ผมตอบสั้น ๆ  หน้ามองยังพื้นกระเบื้องลายวงกลมที่มีพรมสีแดงสดปูทับอักที
“ป๊าสบายดีนะครับ”
“สบายดี” พร้อมยิ้มให้อีกครั้ง
“มาคุยกันที่โต๊ะข้าวดีกว่า มา ” เสียงม๊าครับ
ป๊าเดินนำไปครับ โดยมีไอ้ลุงและผมเดินตามลำดับ.....ความแมน55
“มาเลยจ๊าปอร์นั่งเลยจ๊า”
“ครับม๊า”
“ไม่รู้ว่ากับข้าวบ้านม๊าจะสู้ป้านวลได้ไหม”
ผมยิ้มแก้เขินครับ เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่านี้ครับ
“เตรียมตัวไปถึงไหนแล้วลูก” ป๊าถาม
“เสร็จแล้วครับป๊า”
“ดีแล้วละ เตรียมตัวแต่เนิ่นๆจะได้รู้ว่าขาดอะไรบ้าง”
ไอ้ลุงมันมองมาที่ผมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มันครับ
เหมือนที่คุณย่าพูดใช่ไหม... ผมตอบคำถามของมัน555ด้วยสายตา
“พี่สาวโทรมาหาป๊าว่าเราเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว โทรบอกพี่สาวด้วยนะลูก”
“ครับป๊า”
“ทำไมไม่ไปเรียนที่เดียวกับพี่สาวล่ะลูก  พี่สาวจะได้ดูแล   ไปอยู่คนเดียวแบบนี้คงเหงาแย่”
ครับพี่สาวมันเรียนอยู่เมกา ส่วนไอ้ลุงเลือกไปเรียนที่อังกิดแทนครับ
มันบอกกับผมว่าเมกาไปบ่อยแล้วตอนไปซัมเมอร์ก็ไปเมกา
คราวนี้ขอไปที่ๆที่เราไม่รู้จักบ้าง  มันบอกผมแบบนี้ครับ
แต่ทางบ้านก็ไม่ขัดอะไรตามใจลูกชายทุกอย่างครับ..ลามมาถึงผม
“ไงบ้างจ๊าปอร์ พอทานได้นะ”
“ครับม๊าทานได้ครับ”
“แล้วเราตัดสินใจหรือยังละลูก” เสียงจากป๊าครับ
ไอ้ลุงก็ไม่ตอบอะไรทำให้ผมสงสัยว่าไอ้ลุงก็บอกไปแล้วนี่ว่าเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว
และป๊าจะถามอีกทำไม
และแล้วสายตาทุกคนมองมาที่ผม...นี่ถามกรูชิมิ
ผมเงยหน้าขึ้นสงสัยว่าท่านรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ
ครับใช่ผู้ใหญ่ท่านสื่อสารกันตลอด  มีเหรอ เรื่องของผมและไอ้ลุงจะได้อยู่ในสายตาของท่าน
สื่อสารฉับไวโยงใยทุกบ้านอะไรประมาณนี้ครับ
ผมก้มหน้าลงอีกครั้งไม่กล้าตอบอะไรออกไปครับ
เพราะยังไม่ได้ปรึกษาทางบ้านผมเลย
ว่าพอจะมีปัญญาส่งควายข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนไกลถึง อิงลึ้นด์ไหม555
“ยังไม่ได้ปรึกษาที่บ้านเลยครับป๊า”
“ไม่ต้องรีบหรอกนะลูกค่อยๆคิด ให้เจ้ากอล์ฟไปก่อน แล้วเราค่อยตามไปก็ได้”
“ครับป๊า”
ผมตักข้าวเข้าปากครับ  ความเกร็งแต่ตอนแรกหายไปแล้ว
สิ่งที่เข้ามาแทนคือความผ่อนคลาย เพราะผมรู้ได้ถึงความเป็นมิตรของบ้านนี้ที่มีต่อผมครับ
เขาบอกว่าคนที่เป็นผู้ดีจริงๆ มักจะไม่เรื่องมาก ทำตัวธรรมดา วันนี้ผมก็ได้เห็นแล้ว
ต่อไปผมก็ต้องเป็นแบบนี้บ้าง555 คือสวย  เลิศ เชิด  ผู้ดี และติดดิน
หลังจากทานข้าวเสร็จป๊ากับม๊าผมและไอ้ลุงย้ายกันไปคุยกันต่อที่ห้องรับแขกครับ
คุยกันสักพักก็ขอตัวกลับ.....................................555
กลับขึ้นมาบนห้องไอ้ลุงเหมือนเดิมครับ
ส่วนป๊ากับม๊ายังคงนั่งคุยกันอยู่
ทันทีที่ประตูปิด บทบาทและหน้าที่สะใภ้สาวที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยมารยาทก็หมดลงครับ555
ตัวตนที่แท้จริงไม่ต้องสร้างภาพว่าเพียบพร้อมเหมือนสักครู่ที่ผ่านมากลับหายไปในบัดดล55
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอนที่ไม่คุ้นเคยครับ....................แต่กำลังจะคุ้น
ทั้งที่ตัวยังอยู่ในฟอร์มชุดทำงานแสนสวย555ในแบบตามใจฉัน
“ไปอาบน้ำกันครับ”
อีกแล้วเหรอกรู มึงเห็นกรูทำงานเป็นหมอนวดไปแล้วเหรอ อะไรก็อ่างๆ อะไรก็อาบน้ำ
ถ้ามึงแน่จริง    ก็จ่ายมาสิครั้งละสองพันไม่รวมทิป555
อะไรอะไรก็ชวนกรูลงอ่างตลอดเลย5555
มันวางผ้าขนหนูลงข้างๆผมครับส่วนมันเหรอพันผ้าขนหนูเรียบร้อยแล้ว
พร้อมรบเต็มที่...แต่กับน้ำนะครับ555
*
*
*
*เวลาผ่านไป
มันกลับออกมาอีกครั้งโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรตามที่มันบอกเลยครับ
เพราะคิดถึงที่ป๊ากับม๊าพูด
ท่านคงรักลูกของท่านมาก ถึงได้ยอมให้ผมติดสอยห้อยตามไปขนาดนี้
ยังกะเมียท่านฑูตเลย
มันจะมากไปแล้วนะ สำหรับนางซินอย่างผม5555
ตกบ่อทองชัดๆๆกรู
“ยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีกเหรอครับ” เสียงใครคนนั้นที่เป็นต้นเหตุทำให้ภาพนางซินที่ผมสร้างขึ้นหายไปทันที
นางซินกับตกถังทองมันเกี่ยวกันไหมนี่
เมื่อหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนครับ 
แต่ผมเหลือบไปเห็นอะไรของไอ้ลุงมันก็ตึงเช่นเดียวกันกับหน้าท้อง5555
ด้วยอนุภาพของความกลัว ผมรีบถอดปีกนางฟ้าออกทันที
และใช้ผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายเดินเข้าไปยังห้องน้ำ ภายในสองวินาที
เห็นไหมครับ ผมไม่ได้กลัวอะไรแม้แต่น้อย
การใช้เวลาในห้องน้ำให้นานที่สุดดูจะเป็นทางออกเดียวที่ผมมีอยู่
ดังนั้นแล้ววันนี้เนื้อตัวผมมันจึงสกปรกเยอะกว่าทุกวันที่ผ่านมา555
ผมจึงต้องใช้เวลาให้นานที่สุดในการทำความสะอาดร่างกาย
เพื่อบางครั้งอะไรต่อมิอะไรจะเปลี่ยนจากตึงมาหย่อนบ้าง555
คิดไปไกลเชียวนะเรา555
เขาคงไม่เห็นความสวยของเราพร่ำเพรื่อหรอก ทุกที่ทุกเวลาหรอกจริงไหมครับคนอ่านๆ55
กลับออกมาอีกทีมันอยู่ในชุดที่ผมไม่คุ้นเคยครับ
ตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียง มองไปทางปลายเตียง
เสียงทีวี   ช่องฟรีทีวีลอยมาเบาๆ อืมครับ ละครหลังข่าว
“เสร็จแล้วเหรอครับ’
 มันลุกจากที่นอนแล้วตรงมายังผมครับ
ด้วยความตกใจ
กรี๊ดๆๆๆทันทีในใจเช่นเดิม
นึกถึงสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตคือความบริสุทธ์ที่รักษามาตลอดระยะเวลาที่เป็นสาว555
กระโดดถีบยอดอกมันทันที55
ไม่ครับ   ผมไม่ใช่มวยปล้ำ
“ลุกมาทำไมไม่นอนต่อละ”
“เดี๋ยวหาเสื้อผ้าให้ครับ”
อกอีแป้นแล่นลึก55   กรูนึกว่าจะมาพรากความสาวกรูไป   ที่ไหนได้มึง...
มันเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบบ๊อกเซอร์ของมันออกมาพร้อมกับเสื้อยืดขาวๆส่งให้ผม
“ใส่ตัวนี้นะครับ” พร้อมวางไว้บนเตียงแล้วกลับไปนอนต่อ
ไม่ใส่ให้กรูด้วยวะ ..ผมคิดในใจ
ผมขึ้นไปขย่ม.....บนตัวเอ้ยบนเตียงข้าง ๆ มันครับหลังจากที่ใส่อะไรต่อมิอะไร
ที่มันจัดให้ครับ มันยังคงมองที่ทีวีเช่นเดิม
*
*
*
**
****
 คืนนี้ได้แต่หวังว่าเปลี่ยนที่เปลี่ยนทาง ความสาวและความสวยจะไม่เปลี่ยนตาม555
ทำไงได้ละครับคนมันกลัวนี่ หุหุหุ


ปล.เชิญอ่าน

[gboy]

 
สุดสวยกั๊ก
แล้วจะรู้ตอนไหนว่าสวยไปไม่ไป

แต่เขาเดาว่าสวยไม่ไป

 

[bixzz]

+1 ให้ปอร์แล้วนะครับ 
ป๊ากับม๊าน่ารักเป็นกันเองกว่าที่คาดไว้เยอะเลยนะครับ นับว่าปอร์โชคดีจริงๆ
...ที่เหลือก็แค่การตัดสินใจของตัวปอร์เองแล้วหล่ะ รอลุ้นกันต่อไป

...เริ่มเดินสายอีกเมื่อไรครับ

[ปี้ปี้ปี้~PalmY]

 

รอดูคนสวย ๕๕๕๕

[mecon]

แม่จ้าว อกคัพซีจะแตก คุณป๊าคุณม๊าช่างน่ารักอะไรแบบนี้
โหยนี่ขนาดถามเลยนะว่าจะไปด้วยรึป่าว โถ่ๆๆท่านก็ไม่ได้กีดกันอะไรนี่นา
และด้วยทั้งครอบครัวซะมีสนับสนุนแบบนี้อีก สวยคะคนอ่านว่าตอบๆไปเหอะคะ
เชื่อว่าท่านแม่ที่ฝรั่งเศสท่านจะบอกว่า "ตามใจ" เราแน่นอน สวยอย่าคิดมากนะคะ
เด๋วแก่ก่อนวัยอังคาร เอ้ย อันควร

ณ ห้องนอน แปลกที่ คนอ่านว่า ปิดไฟแล้วนอนกอดกันเหอะคะ 55555555555555
เกรงใจเจ้าที่เจ้าทาง

+1 จัดให้คะ

[BeeRY]

พี่ปอร์สวยสู้ๆๆๆ

ตามไปเหอะ เชียร์ๆๆๆๆ

คืนนี้ฝันดีนะคร้า

[giant]

สวยลำบากใจ...เฮ้อ

[Ak@tsuKII]

 

เซย์ เยส สิคะสวย 

เชียร์สุดใจขาดดิ้นไปตามไปคุมซะมีที่โน่น

[astral]

ได้แต่รอคำตอบนุ้งปอร์ต่อปายยยยยย

[andy_kwan]

ทุกคนเป็นใจให้กับนู๋ปอร์และลุงกอล์ฟ  คงต้องรอว่านู๋ปอร์จะตอบตกลงหรือเปล่า
ว่าแต่คืนนี้เปลี่ยนที่นอนแล้วจะไม่

[pay-it-forward]

ครอบครัวน้องลุงเป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆเลย
 :กอด1:สวย+ลุง

[DexTunG]

ช่วงนี้คนกำลัง   





น้องปอร์  จะสมหวังในรักป่าวนี้




       

[4559]

ปอร์ไม่ไปหรอกกกกกกกก

[The_miracle]

ทำไมป๊า กะม๊าของลุงน่ารักขนาดนี้

[sek-sy]

เจ้ปอร์ไปเถอะนะ คริๆ
ว่าแต่ยังไม่ได้  หรอคะ
เสียดายจัง อิอิ

[pukpra]

คนสวยขา อยากรู้แล้วว่าคนสวยจะตัดสินใจยังไง
คุณพ่อ คุณแม่สามีของคนสวย ใจที่เป็นที่หนึ่งเลย เป็นกันเองกับคนสวยม๊าก มากกกก
ลุ้น ๆ ต่อจ้า

[kunnyppk]

คนสวยจะเดินสายอีกแล้ว เดินทางปลอดภัยน้า

[RAKDEK_KA]

คนสวย  อย่ากัวเลยนะ 

[minmin_chingching]

อ่ะนะ
คนสวยจะไปกับสุดที่รัก
รึเปล่านะ
ไม่ไปแน่ๆคนสวยสู้ๆ

[HydrA]

ท่าทางทุกคนคงจะรอการตัดสินใจของปอร์คนสวย  ลุงน่ะคงอยากจะให้ปอร์คนสวยไปด้วยใจจะขาดแน่ๆ เรียนไปมีกำลังใจอยู๋ข้างๆจะได้จบไวๆ

[anawas]

อ๊ากกก อยากไปเหมือนกัน

[haeinpark]

 เหอๆๆสนุกดี



 หิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[┗◎┗◎]

ถ้าสวยไป แล้วภารกิจนางงามละ

เดาว่าสวยไม่ไป เพราะเห็นแก่ประเทศชาติ

[giant]

สวยตามไปเลย...
สวยมั่นใจอยู่แล้ว  จริงป่ะ

[Cha Ris Ma]

ไปเหอะคนสวย
ลุงจะได้ไม่เหงา

[mecon]

 
รางวัลตัวร้าย
 "นนท์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By  POR_KA_DUN ประจำปี 2009
 
ชนะเลิศคะนังนนท์ ปรบมือ

แล้วก็ขอแสดงความยินดีสำหรับการติดหนึ่งในห้าของรางวัลนายเอก กับเรื่องสุดฮาด้วยนะคะ

เลิศที่สุดคะสวย

[littlepretty]

รางวัลตัวร้าย
 "นนท์"เด็กเสิร์ฟปากร้ายกับหลานคุณยายบ้านทรายทอง By  POR_KA_DUN ประจำปี 2009
 
ชนะเลิศคะนังนนท์ ปรบมือ:m4:

แล้วก็ขอแสดงความยินดีสำหรับการติดหนึ่งในห้าของรางวัลนายเอก กับเรื่องสุดฮาด้วยนะคะ

เลิศที่สุดคะสวย

ยินดีด้วยคนจ้า

[we_voice]

   จิ้มปอร์สุดสวย  เมื่อไรพี่จะได้เห็นอะไรวาบหวิบนิ  จิ้นนนนนนน


กอล์ฟจะไปแว้ววววว  ข่มขืน น้องปอร์  ทีคับ 

[POR_KA_DUN]

ไม่ใส่ให้กรูด้วยวะ ..ผมคิดในใจ
ผมขึ้นไปขย่ม.....บนตัวเอ้ยบนเตียงข้าง ๆ มันครับหลังจากที่ใส่อะไรต่อมิอะไร
ที่มันจัดให้ครับ มันยังคงมองที่ทีวีเช่นเดิม
*
*
*
**
****
 คืนนี้ได้แต่หวังว่าเปลี่ยนที่เปลี่ยนทาง ความสาวและความสวยจะไม่เปลี่ยนตาม555
ทำไงได้ละครับคนมันกลัวนี่ หุหุหุ

***************77**************
คืนนั้นที่บ้านป๊ากับม๊า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่อย่างใด
ขอโทษนะครับที่ทำให้ผิดหวังอีกแล้ว
เอกราช ยังเป็นของใครของมัน
มิได้มีใครลุกล้ำอธิปไตยของกันและกันมากจนถึงขั้นเสียดินแดน 555
*
*
**
*****
เสียงมือถือดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าคนรถกำลังจะมาถึงแล้ว
วันนี้คงเป็น วันสุดท้ายแล้วครับ ที่มันจะขับรถมารับผมกลับบ้าน
จะมีอีกคงรอตั้งหนึ่ง ปี โห้ว....หนึ่งปีเลยเชียวละครับ
ผมรีบเก็บข้าวของที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะทำงานทันที
หลังจากรับโทรศัพท์ไอ้ลุงแล้ว
ลงจากชั้นที่ทำงานด้วยความรวดเร็วสูงครับทางหน้าต่าง555...แต่ด้วยลิฟท์ต่างหาก
ผมกระโดดขึ้นรถทันทีครับหลังจากที่มันจอดเทียบฟุตบาท.ที่เดิมเป๊ะ
ความเงียบเกิดขึ้นทันทีครับ ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
ต่างคนต่างมีมุมของตัวเอง
อาจเป็นเพราะผมจินตนาการไม่ออกเลยสิครับว่าหนึ่ง ปีผมจะอยู่ได้ยังไง
โดยที่ไม่มีมัน
หนึ่งปี มันจะใช้ชีวิตยังไง คนเดียว กับสังคมที่ต้องไปเรียนรู้อะไรใหม่ด้วยตัวเอง
ภาษาคงไม่ห่วงครับ มันเก่งอยู่แล้ว
การเดินทางมันคงเอาตัวรอดได้
กลัวมันไปมีคนใหม่เหรอ  อันนี้ผมยังไม่คิดเลยครับ
เพราะเท่าที่รู้ มันไม่เคยชอบฝรั่งเลย555แต่คนเอเชียด้วยกัน
สวย น้อทชัว ครับ
แต่ที่ผมเป็นห่วงมันคือ นิสัยของมันมากกว่าครับ
เจอใครต่อใคร มันจะพูดคำว่า no thanks เป็นไหม
วันนี้เราไม่ได้มีแพลนจะไปไหนหรอกครับ มันก็มารับกลับบ้านปกตินั่นละครับ
ช่วงเวลาแบบนี้ การเก็บตัวอยู่ด้วยกันสองคน จึงน่าจะดีกว่าครับ
ไม่นานก็ถึงบ้านครับ
ผมตรงขึ้นไปยังห้องทันทีครับ
ไม่ได้แวะเข้าไปทักคุณย่าและป้านวลแต่อย่างใด
ของทุกอย่างถูกเตรียมเรียบร้อยแล้วครับ
เหลือแค่จัดเรียงใส่กระเป๋าเดินทางเท่านั้น
ผมไม่ช้าที่จะเดินเข้าไปดูความเรียบร้อยอีกครั้ง
เอกสารการเดินทาง รวมถึงอะไรต่าง ๆ ที่ใช้ในการติดต่อกับทางมหาลัย
ถูกรื้อออกจากเป้อีกครั้งครับ  เพื่อตรวจดูให้แน่ว่าครบหรือเปล่า
ถึงจะรู้ว่ามันครบอยู่ ยังไงๆ ก็ต้องดูอีกที
เหมือนเป็นโรคจิตยังไงยังงั้นครับ..จิตอ่อนๆ
ใช่ครับ ผมเป็นคนแบบนั้นจริงนะ จนบางครั้งมันแอบแซวผมครับ
ว่าถ้าทำการบ้านซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบนี้คงดีไม่น้อย
และมันคงจะรักผมมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า555
ผมแย้งมันนะครับ ว่าคนละเรื่องกัน  อย่าเปรียบเทียบให้เสียเวลาครับ
ไม่มีทางแน่ๆๆ
เมื่อเอกสารครบแล้ว555..........................ความจริงมันครบอยู่แล้วละครับ
ผมก็เก็บเข้าเป้อีกครั้งครับ  เป็นเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่รู้สิครับ  ผมเสียใจทุกครั้งนะที่เห็นเอกสารเหล่านี้
แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองตลอดแหละครับว่าแค่นิดเดียวเอง
ตื่นขึ้นพรุ่งนี้ก็เจอกันละ
คนอ่านคงสงสัยนะครับว่าทำไมผมถึงพูดแบบนี้
ใช่ครับเลือกที่จะปฏิเสธรับความหวังดีจากคุณย่า
ที่ท่านหยิบยื่นให้ผม.เพราะ.เมื่อเปรียบเทียบเป็นจำนวนเงินแล้ว
มันมากเกินไปที่ผมจะตอบแทนท่านได้
บางคนอาจบอกว่าผมไม่ฉลาดเลย ที่ปฏิเสธความหวังดีให้เปล่านั้นไป
ใช่ครับผมขอเป็นคนโง่คนนั้นครับ ผมยอมรับ
ความหวังดีนี้ผมจะตอบรับโดยไม่ช้าที่จะไม่ปฏิเสธเลย ถ้าผมรู้ว่าอีก510ปี หรือ20ปี
 เราจะยังเป็นแบบนี้ ตลอดไป
แต่นี้ผมไม่รู้อนาคตได้เลย ไม่ใครหน้าไหนนทั้งนั้นที่จะมาคอนเฟิร์ม หรือ ฟันธงได้
แม้กระทั่งผมและไอ้ลุงเอง
เพราะเหตุนี้เองผมตัดสินใจเลือกที่จะเป็นฝ่ายรอครับ
รออยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ55
รอให้มันกลับมาหาผมเอง
ผมจะรอมันอยู่ตรงนี้ครับ ที่ๆเราอยู่ด้วยกัน
ที่ๆ หลังบ้านเป็นสวนที่เราเปิดหน้าต่างออกก็เจอ
ที่ๆลมเย็นสบายทุกครั้งที่เราเพียงแค่ยื่นหน้าออกไปรับสัมผัสภายนอก
ที่ๆเสียงนกเป็นเหมือนนาฬิกาปลุกเรายามเช้าของอีกวัน
และที่ๆเราสองคนสร้างประสบการณ์ที่แสนดีร่วมกันหลายต่อหลายครั้ง
และคืนนี้ก็เช่นกันครับ………….อะไรจะเกิดขึ้นนะ
*
*
*
****
หลายคนบอกว่า ช่วงเวลาที่เราห่างกันนั้น จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราสองคน
ยังมั่นคงต่อกันมากแค่ไหน
จะมีใครไหมที่เผลอออกนอกเส้นทางในช่วงเวลาที่เราสองคนต้องคอยบังคับตัวเองให้อยู่ในกรอบ
ที่เราสองคนขีดไว้ด้วยใจ5555...เน่าไหมมุกนี้
ตอนนั้นผมอาจมีไอ้ลุงคนใหม่ ที่ค่อยเลื่อนๆกระจกลงยื่นมือออกมารับเนื้อย่าง
หรือมัน อาจมีเด็กเสิร์ฟคนใหม่ที่ปากร้ายมากกว่าผม
ไม่มีอะไรมายืนยันได้เลย
พื้นห้องสะเทือนทำให้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาครับ
ผมไม่ใช่เป้าหมายที่เขาจะเดินเข้ามาหาหรอก อย่าเพิ่งจินตนาการไป555
ผมมองตามเจ้าของร่างสูงๆนั้นที่กำลังเดินไปยังริมหน้าต่างบานกว้างที่เปิดอยู่
ไร้เสียงการสนทนาเช่นเดิมครับ
สิ่งที่พอจะได้ยินคือเสียงลมกระทบใบไม้ยามเย็นๆที่แสงอาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้ว
เวลาเดินผ่านไปอย่างช้าๆท่ามกลางความเงียบ ของเราสองคนและห้องๆนี้
*
**
**
ผมออกมาจากห้องน้ำไอ้ลุงยังยืนอยู่ที่เดิม
ผมเข้าใจมันนะครับ การที่จะจากบ้านไปไหนไกลๆ อย่างน้อยละ
มันต้องใจหายเป็นธรรมดายิ่งจากสวยไปด้วยแล้ว55 ไม่อยากจิ้นเลย
ผมสอดมือทั้งสองประสานกันบนเอวไอ้ลุง
แก้มด้านขวาแนบบนไหล่ขวาของมันครับ
เนื้อตัวที่ยังเปียกชื้นสัมผัสเนื้อตัวของใครอีกคนโดยมีแค่ผ้าบางๆกั้นไว้
มือทั้งสองของผมรับสัมผัสจากมือของคนในอ้อมกอด
“รอผมนะครับ’ ไอ้ลุงมันพูด พร้อมหมุนตัวกลับมา
ตอนนี้ผมกลับกลายเป็นคนที่ถูกกอดแทน
เสียงหัวใจมันยังดัง ตุบ ตุบ
มันผลักผมออกจากอ้อมกอด
แล้วยกมือผมข้างที่สวมสร้อยข้อมือที่มันซื้อให้ในวันเกิดขึ้นมาครับ
“ห้ามถอดนะครับ ไม่ว่าจะยังไงก็ห้ามถอดนะครับ” มันย้ำอยู่หลายรอบ
ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากเป็นฝ่ายรับสารอย่างเดียว
“ทำไมไม่ไปกับผมละครับปอร์” มันสบตาผมด้วยแววตาเศร้าๆครับ
และผมเลือกที่จะเบือนหน้าหนีเอง เพื่อไม่ให้มันเห็นน้ำตาที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา
“แค่ปีเดียวเอง  หลับตาไม่กี่ครั้งก็ถึงแล้ว” ผมพยายามให้กำลังใจตัวเอง ซึ่งมันดูไม่ค่อยจะได้ผลอะไรเลย
ดูคนปลอบสิ......มีแต่จะให้บรรยากาศเศร้ามากกว่าเดิม
“ผมคงคิดถึงสวนและห้องนี้มาก”
“คิดถึงก็รีบกลับมาสิครั..................” ผมตอบยังไม่ทันจะจบประโยคครับ
ริมฝีปากผมก็ถูกบดเบียดจากริมฝีปากของไอ้ลุง
ฉากแบบนั้นมันจะเริ่มแต่หัวค่ำเลยเหรอครับนี้ ผมคิดในใจ
รออีกนิดไม่ได้เชียวเหรอครับ
จะรีบจัดการเลยชิมิ55555
แต่....แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิเสธจากผมครับ….ไม่มีเวลาเล่นตัวละ
ผมยังปล่อยให้มันทำตามที่มันต้องการต่อไปจนกว่าที่มันจะพอใจ
อย่างน้อยครับ มันก็เป็นการชดเชยในสิ่งที่มันต้องการจากผมไม่ใช่หรือ…..จริงปะ
เนื้อตัวผมถูกบรรจงจูบอย่างช้าๆครับ.......กรี๊ดเสียตัวก่อนไปแน่ๆกรู
เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ขัดขืน คำตอบคือพร้อมยอมพลีกายถวายความสาว555
มันผลักผมให้ถอยหลังไปเรื่อยๆครับ ในที่สุดขาทั้งสองของผม
ก็ติดกับขอบเตียงและไม่สามารถที่จะถอยไปไหนได้อีกแล้ว
สวยจนมุมครับ555
แรงผลักของมันยังมีต่อไปถึงแม้ว่าผมจะขยับไม่ได้อีกแล้วก็ตามครับ
ทางเดียวที่ผมจะทำได้คือ นั่งมันซะเลย...บนเตียงนั่นล่ะ
โดยมันยังก้มลงมาจูบผมไม่ยอมให้ปากของมันหยุดรับแรงสัมผัสที่อ่อนโยนจากผมเลย55
สองมือมันสอดเข้ามายังไรผมของผม เพิ่มความเสียวสยิวให้ได้ไม่น้อยครับ
ลิ้นค่อยๆแทรกตัวเข้ายังปากของผม
สมองผมนอกจากจะบอกผมแล้วว่าอะไรเกิดขึ้นในตอนนี้
แต่มันยังจินตนาการอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
มันค่อยๆผลักผมลงไปนอนบนเตียง
แรงสัมผัสที่อ่อนโยนนั้นหายไปชั่วขณะครับ
แต่ผมกับมารับรู้ด้วยสายตาที่มันมองผมแทนครับ
สายตาที่มีความหมายหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน
แต่ตอนนี้สายตาแห่งความปรารถนาในสิ่งที่ผมและมันต้องการดูจะเป็นอะไรที่มากที่สุด
มันก้มลงจูบผมอีกครั้ง   วางสองมือไว้บนคาง
แล้วค่อยๆเลื่อนหน้าลงมายังลำคอ
ตอนนี้ผมตกอยู่ในการควบคุมของมันแล้วครับ
และสิ่งที่ผมจะตอบสนองมันได้คือการสอดมือแทรกเข้าไปยังผมของมันและดึงมันเบาๆ
เมื่อมันเห็นผมเริ่มมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น
มันจึงไล่ลงไปเรื่อยครับ จากคอ ลงมาหน้าอก
มันใช้ฟันขบที่หัวนมสีชมพูของผมไปมาครับสลับซ้ายขวาอยู่อย่างงั้น
มือซ้ายเลื้อยตามตัว ตามหน้าท้อง
ผมแอ่นเอวให้ลอยขึ้นเหนือที่นอนเพื่อผ่อนคลายความสยิวที่ผมได้รับให้น้อยลงเกินกว่าที่ผมจะทนได้
มือของมันลงต่ำไปเรื่อยครับ จนในที่สุด
น้องปอร์น้อยก็ถูกมันยึดเอาไว้ได้เรียบร้อยแล้วครับ
โดยผมไม่รู้เลยว่าผ้าที่พันตัวผมหลุดไปตอนไหน
ถึงจะต้อสู้แรงมือของไอ้ลุงได้บางครั้ง แต่ก็เชื่อเถอะ ว่าสู้ได้ไม่นาน
มันไล่ปากลงต่ำมาเรื่อยครับ จนถึงสะดือ ใช้ลิ้นวนอยู่สักสพักแล้วลงต่ำมาจนถึง......
จนถึง.............
*
*
**
*
 จนถึงไรขนเส้นบางๆ ส่วนมือมันเหรอครับย้ายมาลูบไปมาตามต้นขาของผมแทน
ปากผมยังครางเบาๆไม่ยอมหยุด
แล้วในที่สุดเจ้าปอร์น้อยๆ ก็ถูกทักทายด้วยเจ้าของมันเช่นเดิมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาครับ
ปอร์น้อยๆ ถูกส่งผ่านความอบอุ่นด้วยปากของไอ้ลุง
มันยิ่งทำให้ผมต้องระบายความเสียวซ่านผ่านทางปากหนักกว่าเดิมครับ
มือหนึ่งจิกผมมันเบาๆ  ส่วนอีกมือหนึ่งขยำผ้าปูที่นอนอย่างไม่กลัวมันจะเจ็บเอา
มันทำแบบนั้นอยู่จนหนำใจครับ
แล้วมันก็ปลดกระดุมขอมันทีละเม็ดด้วยมืออีกข้าง
ทีละเม็ด
ทีละเม็ด
จนตอนนี้มันหลุดจากตัวที่ขาวเนียนของมันแล้วกองไว้ยังอีกฟากของเตียงนอนในมุมของมัน
เมื่อเสื้อหลุดออกไปแล้วกางเกงจะเหลือไว้ทำไม จริงไหมครับ
และในที่สุดผมและมันก็ไม่เหลืออะไรเลยที่ใช้ปกปิดร่างกาย
ยกเว้นอากาศและและบรรยากาศที่สลัวในยามเย็นๆ
มันขึ้นค่อมผมและค่อยๆเดินเข่าเข้ามาหาผมอย่างช้าๆครับ
สายตาผมจดจ่ออยู่กับไม้กอล์ฟนั่นอย่างไม่ละสายตา
ใช่ครับ ...ถึงหน้าที่ที่ผมจะต้องปฏิบัติขาดเสียไม่ได้
ก็ในเมื่อมันอยู่ซะต่อหน้าต่อตาขนาดนี้แล้ว  
มีเหรอผมจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปหาคนอ่านหลายๆ คน555
ผมทักทายมันด้วยการใช้มือสัมผัสอย่างทุกๆครั้งที่ผ่านมาครับ
ใช่ครับ...มันสู้มือผม….นี่แน เดี๋ยวตีเลย555
การกระทำของผมตกอยู่ในสายตาของไอ้ลุงตลอดเวลา
แต่มันเลือกที่จะให้ผมเป็นฝ่ายปฏิบัติเอง  มากกว่าออกคำสั่งทางกาย555
ผมแกะถุงที่ห้อปลายไม้กอล์ฟออกครับ
และแล้ว ไม่กอล์ฟที่เป็นของผมก็เผยให้เห็นเนื้อในที่คุณค่าแก่การเล่นเกมคืนนี้
ผมมองดูมันอยู่ชั่วขณะ สลับกับแหงนขึ้นไปมองหน้าไอ้ลุง
มันส่งยิ้มให้ผมอย่างมีความหมายว่าช้าอยู่ทำไม.. กินมันเลย55
ผมละสายตาลงมาที่ไม้กอล์ฟที่จ่ออยู่หน้าผมอีกครั้งครับ
คราวนี้..
คราวนี้……………
*
*
****
ปากผมค่อยๆคอบยังปลายไม้กอล์ฟนั่นอย่างแผ่วเบาราวกับกลัวว่ามันเป็นรอย
เพราะมันราคาแพงและหายากยิ่ง  มีอันเดียวในโลกมั้งที่ผมเป็นเจ้าของได้
ผมค่อยๆถอยปากเข้าออกอย่างช้าๆ สลับกัน
เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เรื่อยๆ
คราวนี้คนที่ครางกับไม่ใช่ผมครับ
เสียงไอ้ลุงออกจากไรฟันเบา ๆ ราวกับว่าสิ่งที่ผมทำนั้น
มันทำให้ไอ้ลุงมีความสูขเหลือเกิน555
มือทั้งสองมันเปลี่ยนจากวางปล่อยมันแนบตัวเปลี่ยนมาจับปนหัวผมแทน
แล้วโยกมันเข้าสวนทางกับไม้กอล์ฟด้ามใหญ่นั้น
ผมใช้สองมือบีบก้นขาวเนียนของมันตามจังหวะของแรงโยกนั้น
เบาบ้าง แรงบ้างๆสลับกันไป
เวลาเดินไปเรื่อยๆ
เราสองคนก็ยังเล่นมิวสิคเพลงเรื่องบนเตียงต่อครับ
เมื่อเป็นที่หนำใจแล้วทั้งผมและไอ้ลุง
คราวนี้มันเป็นฝ่ายทำให้ผมอีกครั้งครับ
บทที่1 เริ่มขึ้นใหม่
ตามด้วยบทที่2 และ3 ไปเรื่อยๆ
มันเลื่อนตัวมาอยู่หว่างขาผมปากของมันยังคอบน้องปอร์น้อยๆ
อยู่ตลอดเวลา
โดยมีผมนอนแอ่นตัวขึ้นจากเตียงนอนทุกครั้งที่ความเสียวซ่านแผ่ไปทั้งตัว
“ปอร์ครับ”
ผมลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากเสียงเรียกให้ตื่นจากความเสียวซ่าน
ผม....เอ่อ...
ผมเอ่อ...........
ช่วงนาทีนั้นผมรู้ครับว่ามันจะพูดอะไร
ถึงเวลาแล้วใช่ไหมครับสิ่งที่ผมเก็บมาตลอดชีวิต
จะเป็นของคนที่ผมรักเสียที
คืนนี้แล้วใช่ไหม
คืนนี้แล้วใช่ไหมครับ
มันอาจดูมีค่าน้อยสำหรับคนอื่น
แต่สำหรับผมแล้ว การที่เก็บสิ่งนี้ให้กับคนที่เรารักนั้นมันมีค่ามหาศาลแค่ไหน
รู้ไหมครับว่าเพราะอะไรผมถึงหัวโบราณ  เพราะผมสวยและรวยมาก555

“หือ” ผมตอบหลังจากสบตามัน
มันยิ้มๆเป็นคำขออีกครั้งครับ
ถึงเวลาแล้ว
เวลานั้นมาถึงแล้ว สมองผมคิดแบบนี้
“ผมขอนะครับ”ไอ้ลุงมันพูดเบาๆ
ผมขอนะครับ
ผมขอนะครับ
ผมขอนะครับ  คำนี้ก้องอยู่ในหูผม
ผมหลับตาลงอีกครั้ง
ไม่มีคำตอบใดๆแสดงการตอบตกลง ยกเว้นภาษากายที่ผมบอกให้มันรู้
 ปล่อยให้ใครคนนั้นที่ค่อมตัวอยู่บนผมทำให้สิ่งที่เขาต้องการ
ก่อนที่พรุ่งนี้เขาจะจากผมไปไกลแสนใกล
“ผมขอนะครับ  เมื่อผมกลับมาแล้ว ปอร์จะเป็นของผมจริง ๆ ซะที” เสียงนั้นกระซิบข้างหูผม
หลังจากที่ผมรู้สึกว่าร่างของไอ้ลุงทับอยู่บนตัวผม
ทันทีที่สมองผมประมวลผลออกมาว่า สิ่งที่มันขอ  คือขอไว้เผื่ออีกหนึ่งปี ตอนที่มันกลับมา
5555555555555555555  นั้นมันหมายถึงว่า
ความสาวของฉัน มันจะเป็นของฉันอีกหนึ่งปี
ผมรักมันในตรงนี้ละครับมันรู้ว่าผมจริงจังกับเรื่องนี้มากแค่ไหน
กร๊ากๆๆ ทำไมไอ้ลุงมันทำแบบนี้
กรูยอมมึงแล้วนะ  แต่มึงเลือกที่จะให้กรูยอมมึงข้ามปีเลยชิมิเคอะ5555
แบบนั้นเข้าทางกรูละ
“ผมรู้ว่าปอร์หวงมันมาก  ผมจึงให้เวลาปอร์อีกหนึ่งปีนะครับ ”
ผมยิ้มที่มุมปากไม่ตอบอะไรทั้งสิ้นครับ
เพราะในสมองยังงงๆกับสิ่งที่มันพูดอยู่
“ผมจะกลับมาทวงสัญญานะครับ” มันพูดต่อ
แล้วมันก็จูบเข้าที่ปากผมอีกครั้งนานแสนนานครับ
ลืมไปแม้กระทั่งข้าวเย็น   ที่ป้วนวลก็เป็นใจไม่เรียกลงไปทานข้าวเลย5555
ต่อจากนั้นเราช่วยกันทำการบ้านจนเสร็จครับ
บนเตียงนอนบ้างหลายๆครั้ง
ย้ายไปในห้องน้ำบ้าง
หรือบนโต๊ะนั่ง นับจำนวนครั้งไม่ได้เลย555
การบ้านที่เราสองคนช่วยกันทำคือวิชาดังต่อไปนี้
วิชาเพศศึกษา..…เรียนรู้การมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย
ตามด้วยคณิต…..เป็นการคำนวณระยะเวลาความห่างในแต่ละวิชา5
ชีวะ......ศึกษาการเคลื่อนไหวของเจ้าลูก ๆ ของเรา ว่าตัวไหนเร็วกว่ากัน55
พละ…..…เรียกเหงื่อหลาย ๆ ท่าสลับกันไป
และอะไรต่างๆมากมาย
ตลอดทั้งคืนที่เป็นคืนสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดสำหรับเราสองคน5555
อ๊อยยยยยหมดแรง




ปล.วันนี้ขอเสนอคำศัพท์ใหม่ๆ  คำว่า สวยและรวยมาก
เช่น
A: เมื่อคืนไปเที่ยวซอย2มามีคนมาขอเบอร์เยอะมาก
B: ทำไมเขาขอแต่เบอร์เธอละ
A: เพราะฉันสวยและรวยมาก  นะสิ55
ปลที่2. มาต่อให้ก่อนออกเดินสายอีกครั้งคืนนี้ครับ ยาวเลย เพราะจะไม่ได้เจอกันอีกนานโขเลยละ พิมพ์ตกขออภัยด้วยปั่น100เมตร
ปล.ที่3. ตกลงประกาศรางวัลกันตอนไหนนี่
 และหนูปอร์ต้องไปรับรางวัลหรือนนท์ไปรับรางวัลนี่  สงสัย55

[4559]

คนแรก