หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[mma419109]

        จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไงกับลุงกอล์ฟแล้วนะ


      ร้ากกกกกกกกน้องปอร์เสมอ

[4559]

เรื่องอีแรดนนท์เข้ามาละ





รีบมาเคลียร์นะ

[PeeraDHa]

เราพร้อมที่จะเดินไปกับปอร์และลุงกอล์ฟ อิอิอิ

[anawas]

คลี่คลายไปอีกเรื่อง

[pu4755]

ค้าง อย่างแรงงงงง

[Ak@tsuKII]

 

 ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ลุ้นจนไส้บิดแล้วเนี่ยยยยย   ขอ    คนงามทำกันได้ 

+ 1  จ้า

[l_k]

ค้างวะ

 

[astral]

ผมเลือกที่จะนิ่งไม่ได้ตอบคำถามอะไรมัน ไม่ใช่ไม่อยากรอนะครับ  อยากตอบว่ารออยู่เต็มหัวใจ
แต่มันยังมีสิ่งที่อยากรู้ ซึ่งเป็นปัญหาที่ผมพยายามจะแก้มาแล้ว แต่แก้ไม่ได้สักที

“เห็นไหม ครับ ปอร์ก็ไม่ตอบ”

เปล่าครับ ไม่ใช่ผมตอบไม่ได้ แต่ผมเลือกที่จะยังไม่ตอบในเดี๋ยวนี้มากกว่า

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ค่ะ นุ้งปอร์คนสวย 

 

 

ตอบมาให้สวยนะคะคุณลุงกอล์ฟ

[upzyte]

ปอร์ก็แอบไปด้วยกันกะกอล์ฟซะ

ได้ทั้งความรู้ ความรัก

[BeeRY]

อู๊ยยยยย!!!

หนูก้อนึกว่าพี่ลุงกอล์ฟจะโดนพี่ปอร์สวยเชือดตายคาเตียง เอ๊ย คาที่ซะแล้ว

แล้วมันจะเป็นยังไงต่อไปเหรอคะ...พี่ปอร์จะตามพี่ลุงไปด้วยกันมั้ยเอ่ยยยย

อยากรูจังเยยยย...มาต่อเร็วๆนะคะ ^____^

เฮ้ออออ...เหนื่อยกะการสอบจิงจังมากเลย...แต่มารอพี่ปอร์สวยทุกวัน อิอิ

[lomekung]

ใกล้จะลงมีดแระ..........

 

[1kabb]

พี่ปอ..


ค้างอีกแล้ววววววววววววววว


มาclear ด้วยค๊าบบบบ

[~NeMeSiS_PURE~]

อ๊ากกกกกกกกก พี่ปอร์ค๊าบบ ตอนนี้ค้างกว่าเก่าอีก

ขอตอนต่อไปได้ม้ายยยยยยยยยย

[Cha Ris Ma]

  พึ่งเข้ามาอ่าน

ตามทันซะที อ่านเสร็จ ปวดตับขึ้นมาทันใด

ค้างงงงงงง

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[broke-back]

 
ยอมรับกับเหตุการณ์
ความเป็นจริง
ซักทีน่ะ...กอล์ฟ

บางที...อาจจะดีกว่า
ดีกว่าที่จะหนีความจริง ไปวันๆ

ยังลุ้นให้คู่รัก ปอร์&กอล์ฟ อภัยกัน เข้าใจกัน  ยังรักกันอยู่
อะไรๆ ที่มันลืมได้ ก็ลืมไปเหอะ
ชีวิตนี้สั้น...แต่ความรักนั้นยาววววว

  ขอบคุณครับ +1 ปอร์เศร้า ณ ขณะรัก

[koroto]

มาคอยลุ้นต่อครับ 

[maxtorpis]

 

[POR_KA_DUN]

“เพราะนั่นมันไม่ใช่เหตุผลไง”
มันทำหน้า งง แล้วมองมาที่ผม
ในตาเต็มไปด้วยคำถามหรือกำลังกลัวอะไรสักอย่าง...ที่ผมแยกไม่ออกเลยว่ามันคืออะไรกันแน่
ผมมองหน้ามัน

“ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่”

*************72**************

“ผมไม่รู้ว่าปอร์พูดถึงเรื่องอะไร”มันยังทำหน้างง ๆ  ซ้ำซาก
ผมเงียบชั่วขณะ
“เห็นรูปปอร์กับใครคนนั้นบนเตียงแล้วใช่ไหม”
“ อืม  ครับ”
“รู้สึกยังไง”
“เสียใจครับ...”หน้าเศร้าตีบทแตก ...ดารานำฝ่ายชายย้ายจากดาราฮอลีวูดมาอยู่ที่มันแทน
“แค่เสียใจเองเหรอ  ง่ายดี.....และถ้าเราได้รับรูปแบบนั้นบ้างละ  รู้ไหมเราจะรู้สึกยังไง”
“ผม ..ผม..คงเสียใจมาก...ไม่ต่างกันครับ” มันยงคงทำหน้าสงสัยอยู่ตลอดเวลาที่ผมถามครับ
“แล้วถ้าเราจะบอกว่าวันนั้น เราก็ได้รับรูปแบบนี้เช่นกัน นายจะเชื่อไหม”
มันยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่
แล้วผมก็ค่อยเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น
หลังจากที่ผมออกมาจากบ้านมันแล้วกลับมาที่ร้าน
ผมพยายามที่จะโทรหามันอยู่หลายครั้ง แต่แล้วมันก็ไม่รับ
หรือถ้ารับก็ไม่มีเสียงตอบกลับมานอกจากเสียงลม เสียงอากาศ
หนักเข้าจนถึงปิดเครื่องหนีไปเลย
พอตื่นมาอีกวันก็ได้รับรูปที่มัน....... นอนตัวเปล่าอยู่บนเตียง
ตามตัวมีรอยแดง ๆเต็มไปหมด
และคนที่ส่งมาให้คืนแฟนเก่ามันนั่นเอง
นี่ละคือเหตุผลที่ทำให้ผมหนีกลับบ้าน
มันนั่งฟังผมอย่างตั่งใจในเรื่องราวที่ผมพยายามจะเล่าให้มันฟัง
 ลมเย็นพัดมา เวลาก็เดินไป
ผมเล่าไป.....รู้สึกหนาวไปเพราะมันเริ่มจะดึกแล้ว
“ปอร์โทรมากี่โมงครับ”
 ผมบอกเวลามันไป  โดยใช้การประมาณเอา ว่าเวลาเท่าไร
เพราะข้อมูลที่ได้โทรหามันก็ได้รันออกจากเครื่องไปแล้ว
มันนั่งทบทวนเหตุการณ์ชั่วเวลานึงครับ
“ตอนนั้นกอล์ฟคิดว่าตัวเองกำลังมึนๆนะครับ
พอตื่นมายังดูที่มือถือ .....ก็ไม่มีใครโทรมาเลย”  มันเล่า
ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ว่ามันมีอะไรกับนนท์จริงไหม
“วันนั้นเมาใช่ไหม”
“ครับ”
“ ทำไมไม่รู้จักควบคุมตัวเองบ้าง....แล้วเกิดอะไรขึ้นจำได้ไหม”
มันส่ายหน้า  ไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นครับ
*
*
*
“ขึ้นห้องกันเถอะ” ผมมีอะไรจะอวดมัน
ผมยื่นมือถือให้มันหลังจากที่นั่งลงบนเตียง โดยเปิดโหมดข้อความที่ผมได้รับ
มันมีหน้าที่ดูและอธิบายประกอบภาพเท่านั้น
ถ้าอธิบายน่าฟัง ครับ คะแนนความสงสารก็ได้เยอะ
แต่ถ้าตรงกันข้าม  ไม่เข้ากับภาพแล้ว.. มึงโดนแน่ คะแนนความประพฤติ ผมคงตัดหมด
ติดลบแน่ๆ
“อธิบายสิ นี่คืออะไร”
มันหยิบมือถือจากผม แล้วพิจารณาสักพัก ตามด้วยสีหน้าที่ตกใจมาก
มันเหงยหน้าขึ้นมองผมช้า ๆๆ นัยตาเป็นประกายเศร้าพร้อมทั้งน้ำตาคลอ
“ไง  พอจะอธิบายได้ไหม  ยากไปหรือเปล่า” น้ำตาผมเริ่มคลอบ้าง
“ทำไมละ    ทำไมไม่แก้ตัวละ เงียบทำไม” ผมยังใส่มันไม่หยุด
“ปอร์ครับ”
“ทำไม... มันยากนักใช่ไหมที่จะบอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“ผม”
“พอเถอะ  ถ้าพูดไรไม่ออก ก็ไม่เป็นไร แต่เราอยากให้กอล์ฟรับรู้ไว้นะ มันจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่3”
น้ำตาเจ้ากรรม ไหลออกมาเป็นสายทาง
มือถือยังอยู่ในมือมัน
“ผม”
“พอเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว  เราย้อมแพ้นายแล้ว..เรายอมแพ้นายแล้วกอล์ฟ  ”
“ปอร์ครับ  ผม ...”  ยิ่งมันพูดผมยิ่งสะอื้นมากขึ้นไปอีกครับ
 มันดึงผมเข้าไปกอดอย่างช้า ๆ ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของผมซบลงที่หน้าท้องของมัน
สองมือมันค่อย ๆ ขึ้นไปลูบบนหัวผมเบาๆ
ผมไม่ได้ขัดขืนกับสิ่งที่มันทำลงไป
อย่างน้อยความรู้สึกอบอุ่นกายยังพอเหลืออยู่บ้างในเวลาแบบนี้... ผมยังต้องการแบบนั้นอยู่
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าผมยังอยู่ในอ้อมกอดของมัน
มันยังคงลูบผมของผมอยู่เรื่อยไป ไร้การสนทนา ไร้เสียงพูดคุยต่อว่าใด ๆจากผม และคำแก้ตัวใดๆ จากมันเช่นกัน
จิตใจผมที่มันร้าวมานานแล้ว  เพียงแค่รอว่าจะแตกสลายตอนไหน และวันนี้ มันย่อยยับลงไปแล้ว
ด้วยสองมือไอ้ลุง  สองมือที่มันคอยทำร้ายผม ด้วยความที่มันเป็นตัวของมันเองแบบนี้
ความที่มันเป็นคนในแบบมัน  แบบที่ผมไม่เคยเข้าถึง  ไม่เคยแก้ไขได้
และไม่คิดที่จะพยายามแก้ไขอีกแล้วต่อจากนี้ไป
“ปอร์ครับ” มันพูดหลังจากที่มันดึงตัวออกผมจากอ้อมกอดมันแล้วคุกเข่าลงข้างๆผมที่นั่งอยู่บนขอบเตียง
“ฟังผมนะ”
ผมใช้สองมือปาดน้ำตา พยายามที่จะสบตามันครับ
“แล้วจะฟังเพื่อ..........”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ มือของมันก็มาแตะอยู่ที่ริมฝีปากผมก่อนแล้ว
“ฟังผมก่อนนะครับ...แล้วหลังจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นผมยอมรับการตัดสินใจของปอร์”
ผมนิ่งเงียบ เป็นคำตอบให้มัน ทำในสิ่งที่มันอยากทำต่อไป อย่างน้อยก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ให้มันได้แก้ตัว
 “ปอร์ครับ........................”
*
*
*
*
มันเล่าว่า วันนั้นไปงานเลี้ยงส่งเพื่อนมันที่ต้องไปเรียนต่างประเทศครับ
ทำให้ยิ่งตอกย้ำสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับมันมากเข้าไปอีก
ทำให้มันควบคุมตัวเองไม่ได้ …และไม่คิดจะควบคุม
ใครชน มันชน  ใครยก ยกตาม หรือแม้แต่ใครจะลากไปนอนไหนก็ได้
แต่ขอให้มันเต็มที่ก่อน มันอยากลืม สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับมัน ถึงจะแค่ช่วงเวลาหนึ่งก็ตาม
แล้วสิ่งที่มันต้องการก็เกิดขึ้น คือมันเมาจนไม่ได้สติครับ
และไม่ใช่มันคนเดียว ทุกคนที่ไปงานนั่นต่างหาก
แล้วมันก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ครับ รู้มาอีกทีก็เที่ยงของอีกวันแล้ว
มันบอกมันดูมือถือก็ไม่มีใครโทรมาเลย
หลังจากนั้น มันก็กดโทรศัพท์บอกผม แต่ก็ติดต่อไมได้ เพราะปิดเครื่องไปแล้ว
มันจึงโทรหาพี่ชายผมและรู้ว่าผมกลับ ตจว.ด่วน
ถามพี่ชายก็ไม่รู้ว่ากลับทำไมเพราะพี่บอกกมันว่า ผมไม่ได้บอกอะไรเขาเลย
“แล้ว......”
“ครับ ส่วนรูปนั่น   ....... ส่วนรูปนั่น กอล์ฟ ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง”ผมมองหน้ามัน
“ ตื่นขึ้นมา ยังมีเพื่อนอีกสามสี่คน นอนในห้องเดียวกับกอล์ฟนะ” ใจผมคิดไปว่าเพื่อนชื่อนนท์ใช่ไหม
“แล้วรอยนั่น…..”
“ ครับ กอล์ฟไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยัง เพราะตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเสื้ออยู่บนตัวแล้ว”
ยังมีเพื่อนนอนอยู่ข้างๆ ตอนที่มันตื่น
**
***
มือถือที่ผมโทรไป มีคนรับ แต่ไม่มีคนพูด
เสื้อไม่ได้อยู่บนตัว
*
*
ผมใช้สมองที่ทื่อตัน คิดตามสิ่งที่มันพูดจบไปเมื่อกี้
ครับ มันหลอกผม.... หรือมันอาจจะหลอกเผื่อปกปิดเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
หรือใครบางคนจะตอแหลสร้างเรื่องราวขึ้น
ผมเริ่มสับสนแล้วครับ.... เริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งไหนจริงสิ่งไหนหลอก
เพราะถ้าเชื่อมัน แล้วภาพที่เห็นละ
และถ้าเชื่อภาพที่เห็น  คำพูดของมันละ
ผมจะเชื่อสิ่งไหนดี.....สวยสับสน
“และผมก็ตกใจเหมือนกันที่ได้เห็นรูปนี้”
“ปอร์ครับ ผมไม่ขอให้เชื่อนะ แต่นี้เป็นความจริง ที่เกิดขึ้น และรูปนี้มันมาได้ยังไงผมไม่รู้
และ ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ”
ภาพสวยงามที่มันสร้างขึ้นให้มันดูดี ดูน่าเชื่อถือต่อไป.... ใจผมคิดแบบนี้
*
*
*
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์ จริงๆนะครับ
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์

ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…

ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…

 คำพูดและข้อความ จากไอ้นนท์และไอ้ลุง หลั่งไหลเข้ามาในความคิดผมตลอดเวลา

ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…
ผมมั่นใจว่าไม่ได้มีอะไรกับนนท์
ดูเล่นๆ นะ อย่าคิดไรมาก...เป็นห่วง......  นนท์…
 โอ้ย....... ผมเริ่มสับสน จะเชื่อใครดี
ไอ้ลุงมันหลอกผมแล้วทำไมมัน…………..
หรือไอ้นนท์มันทำเรื่องเพื่อ.......

*
**
***
ถ้าเป็นอย่างที่ไอ้ลุงพูด ใครเป็นคนโง่เหรอ
ใครคือคนตอแหลตัวแม่
และถ้าเป็นเรื่องจริง
ใครคือคนโกหก คนลวงโลก
แล้วใครคือควาย.....
คำถาม... คำถาม...คำถาม
 ประดังเข้ามาในหัวผม
สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือร้องไห้ ร้องไห้อย่างมีสติ  ต่างจากวันที่ผ่านมา
ระบายความอัดอั้นตันใจของผมเมื่อผมคิดไม่ตก
ว่าความจริงมันคืออะไรกัน
“ปอร์ครับ..... ปอร์”
“พอก่อน....พอก่อน...... พอเถอะ....”
ผมทิ้งตัวลงบนที่นอน   น้ำตายังไหลไม่ยอมหยุด  หันไปทางที่มันนอนประจำ
มันเดิมอ้อมเตียงนอนอันใหญ่ๆ ไปนั่งยังที่มันนอน..ที่ๆผมกำหลังหันหน้าไป
แล้วมันก็โน้มตัวลงนอนข้างๆผม มือเช็ดน้ำตาที่ยังไหลตลอดเวลา
“ปอร์ครับ...”

ผมเบือนหน้าหนีจากมือของมันที่คอยเช็ดน้ำตา แล้วพลิกตัวเปลี่ยนเป็นนอนหันหลังให้มัน
สองมือของมันเปลี่ยนมาโอบตัวผม
ความคิด บวกความสับสน มันวิ่งเข้ามาหาผมไม่ยอมหยุด
ผมพยายามข่มตาให้มันหลับมีอยู่ตลอดเวลา
แต่แล้ว  จิตใจผมมันเกินกว่าที่จะทำได้

“ผมรู้ว่าผมทำตัวไม่ดีเกินกว่าที่ปอร์จะเชื่อแล้ว  แต่ผมยังยืนยันนะครับ ว่า
ผมไม่ได้มีอะไรกับนนท์ในคืนนั้น  แล้วผมจะเคลียร์ตัวเองนะครับปอร์
เชื่อผมนะครับ ผมจะเคลียร์ตัวเอง...เพื่อเรา”
เสียงมันยังคงลอยเข้ามาในหูผมตลอดเวลา  ขณะที่ผมอยู่ในอ้อมกอดของมัน
มันจะเคลียร์ตัวยังไงนั้นผมไม่รู้ครับ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้ ผมเหนื่อยแล้ว
เหนื่อยเกินกว่าที่จะเดินไปด้วยกันกับมันอีกแล้ว
และผมหลับไปทั้งน้ำตาตอนไหนนั้นผมไม่รู้ครับ
รู้เพียงแต่ว่า ตื่นขึ้นมาอีกที..ผมยังอยู่ในอ้อมกอดมันเหมือนเช่นก่อนที่จะหลับไหลไป
ส่วนมันเหรอครับ   ลมหายใจยังลดต้นคอผม
ผมไม่กล้าที่จะขยับตัวเพราะกลัวมันจะตื่น
ได้แต่ปล่อยให้มันกอดแบบนั้นอยู่ต่อไป
แสงยามเช้าส่องผ่านเข้ามายังห้อง
เสียงนกกระจอก บินมาเกาะริมหน้าต่าง
ทักทายผมยามเช้า
ผมนอนฟังอยู่เงียบๆ ภายในหัวที่ว่างเปล่า
คิดถึงเรื่องที่มันบอกก่อนนอนว่า มันจะเคลียร์ตัวเอง
แล้วมันจะเคลียร์ยังไงกันล่ะ
 “ตื่นแล้วเหรอครับ ปอร์”

[JChloe]

  จิ้มคนสวยเบาๆ

[minmin_chingching]

เศร้าได้อีกไม่รู้ว่าจะเป็นไงต่อไป
ไอ้ลุงมีปัญหาอะไรก็บอกว่าเคลียตัวเอง
จะเคลียอีกกี่ครั้ง เราไม่อยากให้น้องปอร์
ต้องผิดหวังไปมากกว่านี้อีกแล้ว สงสารน้องปอร์สุดสวย
 
สู้ๆนะคะน้องปอร์มินอยู่ข้างๆน้องปอร์เสมอนะ

[LoveNineTeen]

ว่าแล้ว มันต้องเป็นฝีมือแรดนนท์แน่ๆ

แต่จะให้ใจอ่อนยอมเชื่อ ไอ้ลุงง่ายๆไม่ได้หรอกนะคนสวยของเจ๊ เล่นตัวให้มากๆ

[torto]

เราเข้าใจความรู้สึกปอร์ตอนนั้นนะ  อยากจะเชื่อคนรักใจจะขาดแต่ก็ไม่มั่นใจเอาเสียเลยเพราะความทำลายความเชื่อนั้นไปเสียแล้วเน๊อะ

แต่ก็ยังดีนะที่เค้ายังอยู่ไม่ไปไหน   เชื่อๆเค้าหน่อยเฮอะ     บอกจะเคลียก็ต้องลองดูอีกหน  เพราะดูท่าปอร์ก็ยังรักกอล์ฟมากเหมือนเดิมนั่นแหละ

[milphinnejj]

สับสนแทนพี่ปอร์ ..
เป็นเค้า .. เค้าก็ไม่รู้จะฟังใครเหมือนกัน ..

เคลียร์ตัวเอง .. เคลียร์ยังไง ? .. เคลียร์แบบไหน ?

ความไว้ใจของคนมันมีได้ไม่กี่ครั้งหรอก ..
รักกันจริง .. ทำไมต้องทำให้เสียใจบ่อยๆด้วย ..

พี่กอล์ฟควรเปลี่ยนตัวเองได้แล้วแหละ .. ถ้าไม่อยากเสียพี่ปอร์ไปจริงๆอ่ะ ..


สวยเข้มแข็งน้าา .. ร้องไห้มากเด๋วตาช้ำจะไม่งามนะคะ 

[toonki]

คนสวยอย่าเพิ่งตัดลุงเลยนะ
รอดูลุงก่อนนะคนเราจะให้เปลี่ยนไปเลยนะลำบากนะแต่ลุงกเปลี่ยนไปตั้งเยอะแล้วนะ
เอาใจช่วยทั้งสองคนเลยนะค่ะ
 

[gboy]

 

พี่ปอร์เขียนดีจริงๆ

อ่านซะอินเลย

[BeeRY]

 ::แอบน้ำตาไหลตามพี่ปอร์สวยเลย แง...
อยากรู้จังว่าอิพี่ลุงจะเคลียร์ตัวเองยังไง หึหึ
ส่วนแรดนนท์อ่ะ จับมันไปถ่วงบางปะกงเลย เรื่องจะได้จบ 55+
สู้ๆๆๆค่ะพี่ปอร์

[alterlyx]

ใจร้าว ... อ้อมกอดของลุง ยังคงความอบอุ่น และ อึดอัด สม่ำเสมอเลยแฮะ  
ความขี้เกรงใจของลุงมีมากก็จริง ... แต่ดูแล้วความจริงใจของคุณก็ไม่ได้น้อยไปกว่าใครเลยนะคะ
  ทั้งหมดก็ อยู่ที่ว่า หัวใจคุณปอร์จะเชื่อใคร ระหว่าง คนที่จ้องจะทำร้าย กับ คนที่ฝากหัวใจไว้ที่คุณปอร์

หากว่าเมื่อวานทำวันนี้เจ็บ ... หากว่าเมื่อวานทำวันนี้เศร้า เสียใจ

แล้วเธอนั้นยังจะยอมรึป่าว ... หากวันนี้จะทำพรุ่งนี้ ... ให้หมดความหมาย

ปล. แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้น๊า ... ว่าสุดท้ายแล้ว คุณปอร์กะลุงกอล์ฟ ยังคบกันอยู่รึป่าวค๊า  

[pay-it-forward]

สงสารคนสวย เข้าใจเลยว่าสับสน
ทั้งๆที่ยังรัก แต่ไม่อยากเจ็บอีก
ให้โอกาสลุงอีกครั้งเถอะ ให้ลุงได้ลองเปลี่ยนแปลงตัวเองอีกครั้ง
รู้ว่ามันไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ แต่เชื่อว่าลุงต้องพยายามอย่างเต็มที่แน่นอน
แต่ถ้ายังมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต
ก็จะไม่ขอให้สวยให้โอกาสลุงอีกแล้วแน่ๆ

 :กอด1:สวย+ลุง

[a_tapha]

 


อารมณ์นี้เลย