หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[minmin_chingching]

นึกไม่ออกเลยว่าจะดีกันยังไง?
น้องปอร์จะเสร็จลุงมั๊ยเนี่ย ถ้าดีกันแล้ว
เหอๆ

[MiNi•Chun]

อยากให้ดีกันเร็วๆง่ะ


ฮือๆๆๆ


อย่าให้มานจบเศร้าเลยนะ


 

[broke-back]

 
อ่านเม้นท์ของ FC ปอร์สวยแล้ว
ฮ่าฮ่า สวยเค้าจะงอนมั๊ยเนี่ยะ เอิ้กเอิ้ก

เห็นม่ะ....พอปอร์เอาคืนไอ่ลุงเข้าจริง
หุหุ คนที่ถูกสงสาร กลับเป็นไอ่ลุง...กอล์ฟซะนี่

สวย...อย่าน้อยใจไปเลยนะ
FC เค้ารักปอร์และกอล์ฟ ทั้งสองคนไง
ก็เลยอยากให้สองคนคืนดีกัน...รักกัน
และก็ช่วยกันกำจัดนนท์ให้พ้นออกไปนอกโลก

เพราะฉะนั้น...เมื่อกอล์ฟ ขอมา
ปอร์...ก็จัดไป ตามนั้น

เคลียร์กัน คืนดีกันเหอะนะ
เห็นมั๊ย มีคนเค้าคอยเป็นกำลังใจให้ปอร์กับกอล์ฟ
เป็นแสนนนนนนนน......เป็นล้านนนนนนน

  +1 แล้วนั่งอม Soda ณ ขณะรอ...ลุ้นให้สองคนนี้คืนดีกันเร็วๆๆๆๆๆ 

[j4c9y]

 

[m_monkey019]

มีไรก็คุย ก็ ปรับความเข้าใจให้ตรงกันนะ
ไม่อยากเห็นน้องปอร์ ต้องเสียใจ หรือร้องไห้อีกอะ
เป็นห่วง

ไงก็ไปคุยกับลุงเสียนะ
อย่าปล่อยให้มันทรมานใจอีกเลย

[pongsj]

หวังว่าจะเคลียร์กันได้นะคับ

[luvY]

สวยกะลุงกอล์ฟ
คุยกันได้แล้ว
จะได้เคลียๆกันไปเลย
ก็เข้าใจปอร์นะว่ามันจะมีครั้งที่ 3 ,4 หรือไปเรื่อยๆอ๊ะป่าว
คือก็ยังงงว่า อิลุงทำเหมือนกับว่าไม่รู้เรื่อง
กับสิ่งที่แรดนนท์ทำ ???
ไปเจอเหอะนะ
รักลุงกอล์ฟ+สวยปอร์
 

[StillLoveThem]

...ไม่รู้จะสงสารใครดี......ทั้งสองคนแล้วกัน  แต่ละคนก็มีเหตุผลของตนเอง
...คิดซะว่าสิ่งที่ได้ทำไปแล้วนั้น เป็นสิ่งที่ถูกต้องสำหรับทั้งสองคน ณ.เวลานั้นก็แล้วกัน
...เก็บไว้เป็นบทเรียน แก้ไขปัจจุบัน และอนาคต แต่ละคนก็มาจากครอบครัวต่างกัน
...อุปนิสัย ก็แตกต่างกัน มันก็เลยมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นบ้าง ยังไงก็ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีละกัน

[pukpra]

ยังคงอึดอัดได้เช่นเดิม ว๊ากกกก คนสวยค้า ทำแบบนี้มันก็เจ็บทั้งสองฝ่ายอยู่ดี รักกันแต่ทำแบบนี้ โฮฮฮฮฮ
กลับมาคืนดีกันไว ๆ น้า 

[bixzz]

+1 แต้มที่ 300 ให้ปอร์แล้วนะครับ...
...อ่านแล้วอึดอัดมากมาย และรู้สึกว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
อยากให้ทั้งคู่ได้เปิดใจคุยกันจริงๆ สักทีนะครับ...
รออ่านต่อครับ

[Huo_To]

 น้องปอร์  จะมามั้ยคืนนี้    

พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา    ห่วงคุณย่าก็ห่วง  เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย   

[POR_KA_DUN]

น้องปอร์  จะมามั้ยคืนนี้    

พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา    ห่วงคุณย่าก็ห่วง  เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย   

ปอร์มาวันเว้นวันครับ ถ้าว่าง
แต่ถ้าช่วงไหนต้องเดินทางไปทำงาน
หลาย  ๆ วันอาจมาต่อให้ทีนะครับ
จุดธูปยังไงก็มาไม่ได้ครับ ถ้าไม่ว่าง555
เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านแล้วจะบ้าตายเครียดๆ สงสารก็นะไม่รู้จะพูดไง
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(เครียดลงตูดถ่ายไม่ออกล่ะ 555+)

[maxtorpis]

 

[~NeMeSiS_PURE~]

สวยทนได้ แต่คนอ่านทนไม่ได้ 

2 เดือนเหมือน 2 สหัสวรรษ

[Ak@tsuKII]

ทำไม สวยต้องแต้มสีเทาให้ตัวเองด้วยล่ะ เฮ้อ แม้จะต้องเลิกลาเราก็น่าจะเดินออกอย่างขาวสะอาดนะเพราะเราบริสุทธิ่ หวังว่าคงเคลียร์กันให้กระจ่างได้นะ เฮ้อ เจ็บปวดทั้งสอง จากที่อ่านทำไมไอลุงเหมือนไม่รู้ว่าทำผิด หรือไม่รู้ว่าสวย รู้ว่าทำผิดกะสวย  เอาเหอะคุยกันจะได้ยุติเรื่องราวทั้งหมดจะเดินไปด้วยกัน หรือเดินบนทางเส้นขนาน psแอบสงสารไอลุง555

[patee]

เคลียกันให้รู้เรื่องนะน้องปอร์

การเอาคืนมันเจ็บใช่ป่าว 

[gboy]

เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน
[/color]

ง่ะ 2 เดือน

 

[Huo_To]

น้องปอร์  จะมามั้ยคืนนี้    

พรุ่งนี้มีประชุมเช้าซะด้วยเรา    ห่วงคุณย่าก็ห่วง  เอ้ย ไม่ช่าย ห่วงสวยก็ห่วง บักลุงจะรุนแรงกะสวยป่ะเนี่ย   

ปอร์มาวันเว้นวันครับ ถ้าว่าง
แต่ถ้าช่วงไหนต้องเดินทางไปทำงาน
หลาย  ๆ วันอาจมาต่อให้ทีนะครับ
จุดธูปยังไงก็มาไม่ได้ครับ ถ้าไม่ว่าง555
เดือนหน้าตารางงานมาอีกแล้วครับ
ต้องเดินทางอีกครั้งแล้ว
2เดือนกว่าเลย เดินทางเกือบทุกอาทิตย์
สวยอดทน

งั้นไม่จุดธูปแระ  ส่งกำไลจัง กำลังใจให้แทนละกัน 
เดินทางเยอะต้องดูแลสุขภาพสม่ำเสมอด้วยนินุ้งปอร์   

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[mecon]

 
ชาบู โอมมมมมมมมม
ชาบู โอมมมมมมมมม

จะรออย่างตั้งใจคะ  :เฮ้อ:


ไดโจบุได

[POR_KA_DUN]

จิบสาโท รอสัก10นาทีนะครับ
คนสวยตรวจงานให้อยู่
ตอนนั้นคงมึนอ่านแล้วได้อารมณ์พิลึก555

[┗◎┗◎]

รอสวยมืดๆดึกๆ 

[POR_KA_DUN]

ช่วยผมคิดที ผมเริ่มสับสนแล้วครับ น้ำตาผมเริ่มไหลอีกครั้ง
หลังจากที่ใจแข็งพยายามไม่ร้องไห้มานาน
ผมควรไปเพื่อทำให้ตัวเองใจอ่อนแล้วเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกไหม
ผมเจ็บปวดหัวใจจังเลย  ช่วยผมคิดที

------------*70*-----------------
“สวัสดีครับคุณย่า  สวัสดีครับป้านวล ”     ผมทักทายทันทีที่เดินเข้าไปยังห้องรับแขก
คุณย่ากับป้านวลกำลังนังดูละครเย็นทางช่องหลายสี
หลายคนคงดีใจใช่ไหมครับเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้
และหลายคนก็คงเสียใจไม่น้อยที่ผมเลือกมาตามคำขอของมัน
“อ้าวมาถึงแล้วเหรอจ๊าปอร์” คำพูดและน้ำเสียงของคุณย่ายังเหมือนเดิมครับ
ไม่แตกต่างอะไรเลยจากที่ผมได้ยินครั้งแรก
“หิวหรือยัง  เดี๋ยวย่าให้ป้านวล ตั้งโต๊ะเลย”
“ยังครับ คุณย่า  แล้วเอ่อ.....”
“หลังจากกลับจากที่ทำงานก็ไม่ลงมาเลย นี่ก็ตั้งแต่บ่ายกว่าๆแล้วมั้ง” ท่านรู้สิ้งที่ผมจะถาม
“ครับ” ผมตอบรับพลางหันไปมองชั้นสองของบ้าน ตามสายตาคุณย่าที่ท่านมองไป
“อยู่เข้าไปได้ยังไงห้องมืดๆ  ไม่เปิดไฟเลย นวลเพิ่งขึ้นไปดู เรียกก็ไม่ตอบ”
“ครับ”
“มีหลานกับเขาก็หลายคน แต่ย่าห่วงเจ้ากอล์ฟคนเดียวนี่ละปอร์  กอล์ฟ เป็นคนเกรงใจคน
ย่ากลัวว่า ความที่เกรงใจคนนี่ละ จะทำร้ายมันเอาสักวัน  เข้าใจมันด้วยนะปอร์”
“ครับ”ท่านมองหลานท่านออกเสมอ
“ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”
ผมก้มหน้าไม่ได้ตอบอะไรท่านอีก
“ยังไงย่าฝากกอล์ฟกับปอร์ด้วย เตือนมันบ่อยๆนะ”
ผมยังคงก้มหน้าไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่อย่างใด
ท่านเล่าให้ฟังว่าไอ้ลุงมันเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วครับ
สุภาพ อ่อนน้อน  ขี้เห็นอกเห็นใจคนเสมอ ถึงแม้มันจะไม่รู้จักคนเหล่านั้นมาก่อนก็ตาม
และถ้ายิ่งคนรู้จักแล้ว มันยิ่งเพิ่มความเกรงใจเข้าไปอีกเป็นหลายเท่า
จนนำความลำบากใจมาให้ตัวเองอยู่หลายครั้งเหมือนกัน
คุณย่าเล่าให้ผมฟังอีกว่า มีอยู่ครั้งนึง ช่วงที่เรียนม.ปลาย ไปซัมเมอร์ที่ต่างประเทศ
เพื่อนคนไทยที่ไปด้วยกันถูกล้วงกระเป๋าจนไม่เหลือตังค์สักบาท
เขาขอความช่วยเหลือจากมัน
มันก็ช่วยเขาจนตัวมันเองต้องเดือดร้อนตามๆกันไป
ร้ายไปกว่านั้นไม่บอกป๊ากับม๊ามันด้วย เลยเป็นเรื่องใหญ่โต
เพราะมันไม่ใช่จำนวนเงินน้อยๆเลยครับ
กลับมาเลยต้องอบรมกันยกใหญ่
ย่ายังบอกอีกครับว่านี่ดีขึ้นมากแล้วนะ  คงเป็นเพราะมันโตขึ้นด้วยมั้งครับ
ผมคุยกับคุณย่าสักพักครับ
ภายในใจยังกล้าๆ กลัวๆ ว่าจะขึ้นไปดีหรือถอยหลังกลับบ้าน
มันยากมากครับ....ที่จะเผชิญกับเรื่องแบบนี้ด้วยตนเอง
แต่ยังรู้สึกดีที่ผู้ใหญ่ อย่างคุณย่าท่านเข้าใจ
ความกลัวหายไปเยอะเหมือนกันครับ
“ไปเถอะลูก ขึ้นไปเถอะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั่น ถึงยังไงเราก็เป็นหลานย่าเหมือนกัน”
คุณย่าพูดเหมือนท่านรู้ว่าผมกำลังรู้สึกอย่างไรในเวลานี้
ผมมองคุณย่าครับ ท่านก็มองกลับมาที่ผมเช่นกัน
“ครับคุณย่า”
“คุยกันซะ  ต่างคนต่างทิฐิ ใส่กัน มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกจ๊า
เหมือนกับที่ปู่เจ้ากอล์ฟกับป๊ามันนั่นล่ะ” ท่านเล่าความหลัง
“ครับคุณย่า”
“มา ....มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”
ท่านอ้าแขนให้ผม ใบหน้ามีร้อยยิ้มที่ดูอบอุ่น
“ครับ” ผมถลา เข้าไปกอดท่าน  ท่านลูบหลังผมเบา ๆ
“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นนะ ปอร์  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บ้านย่าต้อนรับเราเสมอนะ”
ผมได้ฟังแบบนั้นแล้วน้ำตาเริ่มคลอ รู้สึกถึงความอบอุ่นที่คุณย่าท่านมอบให้มา
ถึงแม้ผมจะไม่ใช่หลานจริงๆ ของท่านก็ตาม
ท่านยังลูบหลังผมเรื่อยๆ ตราบที่ผมยังไม่ดึงตัวออกจากอ้อมกอดนั้น
“ไม่ต้องร้อง  ไม่ต้องร้อง” ผมปาดน้ำตาก่อนที่มันจะไหล
“ครับ”
ผมเดินขึ้นบันใดอย่างช้าๆท่ามกลางสายตาของคนสองคนที่กำลังเฝ้ามองผมอยู่ที่ห้องรับแขก
ใจผมมันคิดถึงผลลัพท์ที่จะตามมาแล้วครับ แต่เป็นในทางที่ไม่ดีเลย
ผมเปิดประตูออกด้วยมือที่อ่อนไร้เลี้ยวแรง และมันก็ค่อย ๆ แง้มออก
สิ่งที่ผมเห็นคือความมืดที่แผ่ปกคลุมไปทั่วปริเวณห้อง
แสงสว่างยังพอส่องเข้ามาจากหน้าต่างบานเดิมที่เปิดไว้ตลอดเวลา
และมีใครคนนั้นยืนเกาะขอบหน้าต่างอีกข้างอยู่
ใครคนนั้นหันมามองผมตามเสียงดังของประตู
 ไม่มีแม้แต่เสียงทักทายที่แสนสุภาพมาให้ผมเหมือนเดิม
เขากลับหันไปมองออกไปยังนอกหน้าต่างนั่นอีกครั้ง
ผมเดิมเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำ ..น้ำคงพอทำให้ผมอารมณ์ผมเย็นลงได้มากกว่านี้
แล้วน้ำจากฝักบัวค่อยๆชะโลมลงบนตัวผม
ใช่ครับกายผมเย็นลงตามที่ผมต้องการ แต่ในสมองกลับสวนทาง
ผลลัพท์ที่ผมจินตนาการยังสลัดไม่หลุดเช่นเดิม
ผมออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังโต๊ะหน้ากระจก
นั่งลงอย่างช้าๆ บนเก้าอี้ตัวเดิม สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าผมคือเงาตัวเองในกระจกบานใหญ่
บนใหญ่จนมันสะท้อนให้ผมเห็นสิ่งที่เป็นผม ตัวตนที่ผมเป็น
เหมือนความคิดของผมและเงาในกระจกนั่นสื่อถึงกันผ่านดวงตาของกันและกัน
เงานั้นเหมือนมีตัวตนและรู้สึกถึงสิ่งที่ผมรู้สึกในตอนนี้
อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าภายในห้องที่คุ้นเคย ยังมีคนๆนึงที่ยังพอเข้าใจผมอยู่บ้าง
ถึงมันจะเป็นแค่เหงาดำๆ ก็ตาม
“ปอร์ครับ”เสียงจากใครคนนั้นที่ดูแตกต่างจากเสียงปกติของเขา เสียงเหมือนที่ผ่านการร้องไห้มาเป็นเวลานาน
เขาพูดขึ้นขณะโอบผมมาจากด้วยหลัง
“อืม”  เสียงตอบเบาๆ สายตายังมองเจ้าเงาดำๆ ของผมเช่นเดิม
*
**
***
“เรายังเหมือนเดิมกันอยู่ไหม”เขาถามผมท่ามกลางความืดที่ค่อยๆเข้ามา
จะมีแสงสว่างก็จากห้องน้ำที่ผมเปิดไว้เท่านั้น
และผมก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถามของมัน
ใช่ครับผมตอบได้ แต่มันจะเหมือนเดิมได้ยังไง ถ้าผมตอบเพียงคนเดียว
มันกอดผมอยู่อย่างงั้น และผมก็เช็ดผมไปเรื่อยๆ  ไม่รู้สึกว่ามันจะแห้งเอาสักเลย
“ไปอาบน้ำก่อนไหม” ผมเสนอไอเดียหลังจากที่รวบรวความกล้าอยู่เป็นเวลานาน
ในที่สุดก็กล้าที่จะพูดไป และไม่เกี่ยวกับที่มันถามเลย
“ปอร์ครับ”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ไปอาบน้ำก่อนเถอะ จะได้สบายตัว และหลังจากนั้นค่อยมาคุยกัน”
ผมพูดจบ พยายามแกะมือมันที่โอบกอดผมไว้ออก
ยิ่งแกะ มันยิ่งพยายามที่จะกอดผมให้แน่นขึ้น
จนผมเลิกพยายามที่จะเกาะมันแล้ว ปล่อยให้มันกอดไป
ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว..... สำหรับผมนะ
เขาบอกว่าคนเรารักกัน แค่มองตากันมันก็รู้สึกดีแล้ว
ยิ่งถ้าเป็นการสัมผัสกันยิ่งทำให้เราตื่นเต้นจิตใจล่องลอยไปไหนต่อไหน
แต่ความรู้สึกผมตอนนี้ไม่ใช่แล้ว  ....หัวใจไม่สั่นเลย
ไม่อยากตอบสนองอะไรทั้งสิ้น
เหมือนมีอะไรบางๆ มากั้นความรู้สึกของผมไว้
คงเป็นความรู้สึกของเราทั้งสองคนตอนนี้
 เมื่อ มันรู้ว่าผมเงียบเฉย มันจึงปล่อยให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ห้องยังมืดอยู่ และผมไม่คิดที่จะเปิดไฟ รับความสว่างไสวจากโคมไฟดวงเดิม
กิจกรรมถูกทำโดยผมภายใต้ความมืด จะมีก็เพียงเสียงลม
และเสียงน้ำจากฝักบัวของใครคนนั้นที่คอยเป็นเพื่อน
เวลาผ่านไปผมยังคงนั่งมองตัวเองในกระจกเช่นเดิมครับ
และใครคนนั้นมันก็ออกมาจากห้องน้ำและตรงเข้ามาหาผมครับ
และผมก็เลือกที่จะยืนให้มันนั่งแทน
ก็คงทำเหมือนเดิมนั่นละครับ คือเช็ดตัวให้มันอย่างที่ผมเคยทำนั่นล่ะ
แต่ครั้งนี้มันต่างจากครั้งที่แล้วๆมา จนผมคิดว่ามันน่าจะสัมผัสได้
เสื้อยืด และกางเกงขาสั้นผมเองล่ะครับเป็นไปลื้อในตู้ มาให้มันหลังจากที่เช็ดตัวมันเสร็จแล้ว
แปลกนะครับ ทั้งที่เราทั้งสองคนเพิ่งจะเจอเรื่องที่ทำให้จิตใจเราร้อนรนมา
ความเป็นจริงแล้วเรา ต้องพยายามที่จะสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากอีกฝ่าย
แต่ตอนนี้ เราสองคนกลับ ทำตัวช้าๆ  ปล่อยตัวเองไปตามเข็มวินาที
ไม่มีอารมณ์อื่นใดเลย นอกความว่างเปล่าในจิตใจ ไม่มีแม้แต่ความโกรธที่มีอยู่เต็มหัวใจ
หรือมี แต่มันกลับไม่แสดงอาการ
เราทำเหมือนคนที่กำลังยอมรับชะตากรรม
ที่มันกำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ใครเป็นคนพิพากษา เหรอครับ  คำตอบคือเราสองคน ผม และไอ้ลุง
เมื่อมันถึงนาทีที่เราสองคนต้องคุยกันแล้ว
อะไรก็ห้ามไม่ได้....... นอกจากเสียงป้านวลเคาะประตู
“ลงมาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ”
ความตั้งใจที่ผมจะเป็นฝ่ายเคลียร์สิ่งที่มันทิ่มตำใจเราสองคนต้องหยุดลงไป
สิ่งที่เข้ามาแทนคือความหิวครับ เพราะป้านวลเป็นคนสะกิดมันขึ้นมา
“เดี๋ยวลงไปครับป้า” เมื่อผมรอให้มันตอบป้านวลไป แต่มันยังเฉยอยู่ ผมจึงทำเอง
มันเดินตามผมช้าๆ ลงมาจากข้างบนครับ
คุณย่านั่งรอเราสองคนที่โต๊ะทานข้าวแล้ว
“มา ..มาทานข้าวกัน  ปอร์นั่งข้างย่า ส่วนเจ้ากอล์ฟ นั่งโน้น”
คุณย่าท่านจัดแจงเสร็จเลยครับ ..ผมและไอ้ลุงมีหน้าที่ทำตามเท่านั้นครับ
ไม่มีสิทธิออกเสียงอะไรทั้งนั้น
หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมและป้านวลช่วยกันเก็บโต๊ะครับ
ไอ้ลุงยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ในครัว ทำอะไรดูขัดเขินไปหมด
คงเกร็งๆ ที่จะช่วยครับ ส่วนคุณย่านั่งคุยไป
ผมเดินออกจากครัวคนแรกครับ หลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จ
ที่ผมเลือกที่จะเดินไป กลับไม่ใช่ห้องรับแขก หรือห้องนอน
แต่มันเป็นสวนหลังบ้านครับ สวนที่เราเคยเก็บดอกไม้
สวนที่เราฉลองวันแห่งความรักด้วยกันครับ และอีกมากมาย
จุดหมายของผมเหรอครับ
เพื่อซึมซับ ห่วงเวลาที่เราเคยทำอะไรร่วมกันหลายต่อๆ หลายครั้ง
เผื่อวันข้างหน้าผมอาจไมได้มายืนที่ตรงนี้อีกแล้ว

[mecon]

ู^
^
  อยากเอายาพิษลอบใส่ในสาโทจัง

*****

ยิ่งอ่านก็ยิ่งกลัวใจสวย ทำไมหนอค.รักที่เคยหวานฉ่ำ
ทำไมตอนนี้มันขมและเฝื่อนๆคอแล้วล่ะ

ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว..... สำหรับผมนะ
เขาบอกว่าคนเรารักกัน แค่มองตากันมันก็รู้สึกดีแล้ว
ยิ่งถ้าเป็นการสัมผัสกันยิ่งทำให้เราตื่นเต้นจิตใจล่องลอยไปไหนต่อไหน
แต่ความรู้สึกผมตอนนี้ไม่ใช่แล้ว  ....หัวใจไม่สั่นเลย
>> ความทุกข์ใจ ค.กังวลใจมันกลบอาการตื่นเต้น ใจสั่นหมดไปแล้วนี่นะ 
อาการแบบนี้ใจคนคนอ่านไม่ดีเลย อิลุงมันจะรู้มั๊ยนะว่าตอนนี้สวยคิดยังไงกับมัน

“เรายังเหมือนเดิมกันอยู่ไหม”
>> ปากไม่หนักแล้วรึ เล่นถามซะตรงเลยหนิทีแบบนี้อ่ะ
แต่ตัวเองอ่ะไม่มีอะไรจะอธิบายให้สวยฟังเลยรึ ถามทั้งๆที่อิลุง
ก็กลัวในคำตอบ และไม่มั่นใจในตัวเองหรอกนะ
อยากได้ยินคำตอบแบบไหนล่ะ แบบที่ตัวเองอยากฟัง
หรือแบบนี้สวยเค้าอยากพูดจริงๆ

คุณย่าท่านยังคงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรที่คอยบดบังและปกป้องลูกนกโดนพายุซัดมาซะจริงๆ
ท่านอุตส่าห์พูดออกตัวให้หลานชายอันเป็นที่รักแบบนั้นแล้ว
ว่าที่หลานสะใภ้จะทำยังไงได้ล่ะ ไอ้ครั้นจะรับปากไปตรงๆก็เกรงว่าจะ
กลายเป็นคนโกหกไป แต่ไอ้ครั้นจะปฏิเสธเสียงแข็งก็ทำไม่ได้
คุณย่าท่านยังคงเป็นคนที่อบอุ่นเสมอๆเลยนะคะ 
“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้นนะ ปอร์  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บ้านย่าต้อนรับเราเสมอนะ”
>> รักคุณย่าจัง

+1 ให้สวยคะ

[milphinnejj]

 

[~NeMeSiS_PURE~]

ไม่มีอีกนิดดหรอ

ไมมันสั้นจังอ่าาา 

[DexTunG]

   ยังไม่ได้เคลีร์ยกันเลย

    

[jaaeyboy]

คนสวยใจร้าย  ชอบทำให้ค้างเรื่อยเลย 

[leogemini]

ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวจะเลยเถิดไปถึงขนาดนี้


เคลียร์กันเถอะคร้าบบบบ



 


มาบวกให้น้องปอร์คนสวยด้วยคร้าบบบบบ