หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[minmin_chingching]

น้องปอร์รีบมาเอาคืนไอ้ลุงเร็วๆสิ
อยากต่อมาก
อารมณ์ค้าง
เอาให้  ให้รู้สำนึกซะมั่ง
เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับน้องปอร์สุดสวย

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

  อ่านถึงตรงนี้แล้วแอบโล่งใจไปได้นิดนึงแล้วจะรออ่านต่อ
นิว(งามอย่างผู้ดี)

[j4c9y]

หาใหม่

[PeeraDHa]

คุยกันเถอะ บางทีอาจทำไปโดยไม่รู้ตัวก้อได้นะ...

สู้ ๆ ค่ะ....อน่ายอมแพ้ดพื่อ เกียรติภูมิของเรา...

[Medicine]

มาจิ้ม

พี่ปอ

ให้ไส้ทะลุ แล้วกระทืบซ้ำ ให้ตายเลย (โหดไปป่าวเนี่ย)

ไปแระ

[tamtam]

เยส รอชม ปอร์ ทำโทษ ลุง
เอาให้หนัก 55+

ยังไงก็รับไม่ได้ มีปัญหา ไปหานนท์ เนี่ย
นั่นอ่ะ คนรักเก่านิ ยังไงก็ไม่ใช่เพื่อน

[koroto]

มารอดูคนใจร้ายยยเอาคืนลุงกลอฟผู้น่าสงสาร

[broke-back]

 
อ่านข้อความที่กอล์ฟส่งมาให้ปอร์....มันแหม่งๆๆๆนะ
เหมือนกับว่าไอ่ลุงไม่ได้รู้เรื่อง...รู้ราว อะไรกับนนท์ด้วยเลย

หรือว่า...จริงๆแล้วคืนนั้น กอล์ฟก็ไม่ได้ไปนอนกับนนท์จริง
แต่....นนท์มัน make เรื่องขึ้นมาเองทั้งหมด รวมทั้งรูปนั่นด้วย

ฟังกอล์ฟซักหน่อย...น่าจะดีน่ะ ปอร์สวย
อาจจะไม่ใช่อย่างที่เห็น อย่างที่ฟังก็ได้

  เม้นท์นี้เอาใจช่วยไอ่ลุง...กอล์ฟ เคลียร์กับสุดที่รักได้แจ่มแจ้งแดงแจ๋  

--- FC ไอ่ลุง...กอล์ฟ พันธุ์แท้ ---

[clubza]

พี่ปอร์เอาคริปที่เเรดนนท์ส่งมาให้ไอ้พี่กอล์ฟดูทีเสียรมณ์

[pukpra]

  ยังรู้สึกถึงความอึดอัดและคลุมเคลืออยู่
แม่ของคนสวยสอนดีมาก ๆ เลยจ้า มีอะไรก็ต้องคุยกัน
ปัญหามีไว้แก้ไข 2 หัวดีกว่าหัวเดียว กลับมาดีกันไว ๆ น้า
สู้ ๆ จ้าคนสวยที่สุดในสามโลก 

[OhJa]

ตกลงลุงมันไม่ไ้ด้รู้ตัวเลยใช่ป่ะเนี่ย
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับปอร์บ้าง

ค่อยๆคุยกันดีกว่านะ  อย่าให้มันค้างคาเลย

สงสารปอร์ สงสารลุง

[alterlyx]

ชอบพาร์ทนี้จัง ... เหมือนมีอะไรหลายๆแง่มุม ทั้งความรักในครอบครัว  
ในสายตาคนอื่น ผมอาจได้ออสการ์ ในฐานะดารานำหญิง555
เพราะตีบทแตกกระจุย
แต่สำหรับแม่ผมแล้ว  ผมมันแค่ดาราตัวประกอบที่ไม่เคยเรียนการแสดง
และมันช่างไม่สมบทบาทเอาเสียเลย555

และแม้กระทั่ง ช่องว่างของคนรัก .... ทั้งอบอุ่น อิ่มใจ อึดอัด เก็บกด ... แต่ก็รักเหลือเกิน
โอ้ยยยๆๆ +1 ให้กับความหลากหลายในอารมณ์ ที่ได้อ่าน พาร์ทนี้ค่ะ
และ ที่ ทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ... คงเข้าใจนะคะว่า "ค้างงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกก"  

[POR_KA_DUN]

ชอบพาร์ทนี้จัง ... เหมือนมีอะไรหลายๆแง่มุม ทั้งความรักในครอบครัว  
ในสายตาคนอื่น ผมอาจได้ออสการ์ ในฐานะดารานำหญิง555
เพราะตีบทแตกกระจุย
แต่สำหรับแม่ผมแล้ว  ผมมันแค่ดาราตัวประกอบที่ไม่เคยเรียนการแสดง
และมันช่างไม่สมบทบาทเอาเสียเลย555

และแม้กระทั่ง ช่องว่างของคนรัก .... ทั้งอบอุ่น อิ่มใจ อึดอัด เก็บกด ... แต่ก็รักเหลือเกิน
โอ้ยยยๆๆ +1 ให้กับความหลากหลายในอารมณ์ ที่ได้อ่าน พาร์ทนี้ค่ะ
และ ที่ ทิ้งท้ายไว้แบบนั้น ... คงเข้าใจนะคะว่า "ค้างงงงงมากกกกกกกกกกกกกกกก"  

ชอบเม้นท์นี้จังวุ้ย

[Huo_To]

   รอ

มาอิดิทใหม่หลังจากจิ้มสวยไปแล้ว   ว่า ป้าฝืนสังขารมิไหวแระ  ไปนอนก่อนละ 

[milphinnejj]

ฝากทำบุญด้วย
และเอามาฝากคนในเล้าด้วยนะครับ

แวะมาบอกว่า .. วันนี้ไปทำบุญมาเผื่อแล้วค่ะ ^^ 

แต่ว่าไม่ได้ไปวัดเพราะฝนตกหนักมาก ..

สุดท้ายเลยได้ไปทำบุญ(กระเพาะ)ที่ MK แทนค่ะ .. ฟาดบุญมาเผื่อพี่ๆน้องๆเต็มคราบเลยค่ะ แหะๆ


ปล. วันนี้พี่น้องปอร์จะมาต่อไหมน้อ??

[POR_KA_DUN]

ฝากทำบุญด้วย
และเอามาฝากคนในเล้าด้วยนะครับ

แวะมาบอกว่า .. วันนี้ไปทำบุญมาเผื่อแล้วค่ะ ^^ 

แต่ว่าไม่ได้ไปวัดเพราะฝนตกหนักมาก ..

สุดท้ายเลยได้ไปทำบุญ(กระเพาะ)ที่ MK แทนค่ะ .. ฟาดบุญมาเผื่อพี่ๆน้องๆเต็มคราบเลยค่ะ แหะๆ


ปล. วันนี้พี่น้องปอร์จะมาต่อไหมน้อ??

ได้รับเรียบร้อยแล้วครับ555สดชื่นเชียว

[gboy]

 
จิ้มคนฉวย

วันนี้จะต่อไม๊น้อ

[~NeMeSiS_PURE~]

ฟัง The Shock รออยู่น้าพี่ปอร์ 

[LingNERD*]

มาต่อไวๆน้า


พี่ปอร์ คนสวยสุด..................................ซอย

[i_lost in..]

เอาคืนลุงเสร็จแล้ว เอาคืนแรดนนท์ด้วยนะพี่ปอร์

ลุงนี่ก็ไม่รู้เลยเหรอ  ถามมาได้ว่าทำอะไรผิด อาบน้ำไม่ได้ส่องกระจกหรือค๊ะ ขนาดโทรศัพท์ยังชัดขนาดนั้น

แล้วลุงจะไม่เห็นได้ยังไงไอรอยหลายแหล่ที่ตัวน่ะ    โกรธแทนพี่ปอร์

ประเภทคิดมากแล้วหันไปผึ่งเหล้าจนเมาไม่รู้เรื่องแล้วปล่วยตัว(มาก)ขนาดนี้ เนี่ยมันน่า  

คนรักกันมันต้องช่วยประคับประครองกันนะค๊ะ (ในหลายหลายเรื่อง  ) ความเข้าใจ การสื่อสาร บอกกล่าว เล่าเรื่อง และแชร์ ความรู้สึก

คือเราของคนสองคนที่รักกันพึงมี คิดเอง ช้ำเองคนเดียวแบบนี้ พอพลาดสิ่งที่มีกลับมาเรียกร้องเอาคืน มันน่า  

สรุปงอนลุง ให้กำลังใจพี่ปอร์คนสวย(เท่าเรา---ขอนิสนะพี่)ผ่านอุปสรรคทั้งสามโลก  

[seviophy]

 o18เคลียร์กันให้เข้าใจน้า สั่งสอนมาน ถ้ามันทำเรื่องจริงฮิฮิ
แต่เคลียร์ก่อนนะ ภาพที่เราเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เราคิดเสมอไปจริงม้า
กายมันพลาดกันได้ ต้องถามใจต่างหาก พลาดไปหรือเปล่า  มีอะไรอย่าเก็บเป็นหนามตำใจดีกว่า
มารู้ทีหลังว่าเข้าใจผิด หรือเป็นแผนของคนอื่น คนที่เสียใจก็คือเรา ไม่ใช่คนอื่นเลย

[BeeRY]

  กว่าจะตามอ่านทัน ทำเอาเกือบสลบคาคอมเลยค่ะพี่ปอร์คนสวย 555
งุงิงุงิ อ่านตอนนี้แล้วปวดใจ เมื่อไหร่จะคืนดีกันคะ
อ่ะนะ แต่ถ้าเป็นนู๋จะเลิกไปเลยค่า ผู้ชายมีอีกเยอะไป สวยเลือกได้นี่คะ อิอิ
ล้อเล่นค่า เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย
มาต่อเร็วๆนะคะ

[RAKDEK_KA]

ใช่เลยปอร์ เราไม่ใช่คนใจร้านซะหน่อย
ที่ทำไปนี้ยังน้ยไปด้วยซ้ำ ต้องเอาให้หนักให้กระอักไปดลย
ให้รู้ไปเลย ขาดฉันแล้วเธจะรู้สึก 

ปล....เอ้......แล้วใครตามเข้าลิฟอ่ะ 

[1kabb]

ค้างเลยคับพี่ปอ


มาต่อ

ด่วนๆ


 

>>>  พี่ปอ อยู่ขอนแก่น ป่ะ 45 นาทีถึง

[nil]

หวัดดีคับ
เพิ่งอ่านจบ หลายอารมณ์ กวน ฮา แล้วก้อหวานซ้าาาา เคลิ้มตาม พออ่านทันแล้ว เครียดเลย

สงสารน้องสวยก้อเลยรีบพุ่งไปโหวตให้ในความน่ารัก น้องปอร์จาได้มีกำลังปั่นมาให้อ่านต่อ

แบบว่าค้างอ่ะ เป็นพวกอ่านไรแล้วจะเข้าสู่โหมดอารมณ์ตัวเองตามเรื่องที่อ่าน จนกว่าจะอ่านเรื่องที่ให้อารมณ์ใหม่ได้

เฮ้อ นะ คนเรามักมองและคิดแต่ในมุมของตัวเองก่อนซำเหมอ ถ้ามองเห็นทุกมุมพร้อมกันได้โลกมันคงเงียบ ไม่มีสีสันของชีวิต อุอุอุ บ่นเหมียนคนแก่เชียะ

ร้ากกกกเดะจ๋วยจ๋วย

[pay-it-forward]

วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
 

[koroto]

วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
 

ร่วมด้วยช่วยกันเรียก

[pu4755]

วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
 

ร่วมด้วยช่วยกันเรียก

มาช่วยเรียกอีกแรง

[POR_KA_DUN]

วันนี้น้องปอร์จะมามั้ยน้า
 

ร่วมด้วยช่วยกันเรียก

มาช่วยเรียกอีกแรง

จุดธูปหลายดอกขนาดนี้ไม่มาได้ไงครับ
รออีกนิด ตรวจคำผิดอยู่ครับ

[POR_KA_DUN]

ผมเอื้อมมือไปกดลิฟฟ์ชั้นที่ทำงานตั้งอยู่ครับ
ไม่นานลิฟฟ์จึงเปิดออก
ผมไม่ช้าที่จะกดชั้นที่ผมต้องการทันที
แล้วลิฟฟ์นั่นค่อยๆปิดอย่าง ช้าๆ สายตาผมจ้องอยู่มุนบนของลิฟฟ์ที่บอกชั้นที่เราอยู่
“รอด้วยครับ” เสียงร้องจากใครบางคน


**********68**************


ใครบางคนที่ผมไม่คิดแม้แต่จะมองหน้า
ใครบางคนที่ผมไม่เคยคิดจะยิ้มตอบกลับไปเวลาที่ผมตกอยู่ในสภาพการณ์แบบนี้555
ผู้อ่านคงคิดว่าไอ้ลุงใช่ไหมครับ  ผิดหวังไปตามๆ กันล่ะสิ
“ขอบคุณครับ”  หลังจากที่ลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง
ใครๆต่างก็บอกว่า หน้าตาเป็นหน้าต่างดวงใจ
แต่ตอนนี้หน้าลิฟท์นี่ละครับ มันจะเป็นหน้าต่างดวงใจแทน555
เปรียบเทียบได้ดีไหมครับ
ผมและเขายืนอยู่คนล่ะมุมของลิฟท์หลังจากที่เขาก้าวเข้ามาข้างใน
คงพอเข้าใจความรู้สึกนะครับ คนสองคนที่ไม่รู้จักกันอยู่ในลิฟท์ตัวเดียวกัน
ครับใช่ ความรู้สึกอึกอัด
ผมรอให้เขาบอกว่าชั้นไหนที่เขาจะไป  และผมก็พร้อมที่จะกดตามคำบอกของเขา
ส่วนผมเหรอ  กดไปก่อนแล้วครับ สววรค์ชั้นที่นางฟ้าสวยๆเยี่ยงผมสถิตย์อยู่เป็นประจำ555
“มาทำงานเช้าจังเลยนะครับ” เขาเริ่มสนทนาอีกครั้ง  พูดยังกะกรูเคยมาสาย
“อ่อครับ”ผมยิ้มแหยะๆ ให้เขาตามประสาคนไม่รู้จักไม่ได้มองหน้าตาด้วย
“ทำงานที่นี่เหรอครับ  ”  คำถามโง่ๆ กรูไม่ทำงานที่นี่แล้วจะแหกขี้ตามาแต่เช้าทำแป๊ะไรวะ
และอีกอย่างกรูออกจะงามเลิศกว่าใครในตึกนี้
ชื่อเสียงโด่งดัง ขจรไปไกลถึงไหนต่อไหน มึงตกข่าวอะไรหรือเปล่ามิทราบยะ ผมคิดใมใจ..อีกแล้ว
“ ครับ..ทำมาได้สักพักแล้วครับ” ลิฟท์ยังนำผมและเขาขึ้นไปเรื่อยๆ
“ผมชื่อ พีทนะครับ มาติดต่องานที่ตึกนี้.... ดีใจที่ได้รู้จักครับแล้วไม่ทราบว่าชื่อไรครับ” ถามกรูไหมว่ากรูดีใจเปล่าที่มึงได้รู้จักกรู  อารมณ์กำลังจะเสีย...ของรักของข้า(ทำเสียงแบบกอลลัมในหนังโหลดออฟเดอะลิงโทน)
ไม่มีอารมณ์จะมาปฏิผสมพันธ์เอ้ย ปฏิสัมพันธ์กับใคร
อีกอย่าง มึงมาติดต่องานหรือมาเปลี่ยนกะยามตอนเช้ากันแน่55มาเช้าโคตร
“ผมชื่อ..... อ่อ” ยังไม่ทันทอดตัวเองสู่ตลาดอีกครั้งลิฟท์เปิดออกพอดี อะไรๆ ก็ช่างไม่เป็นใจเหลือเกิน
แม้แต่ลิฟท์....กรูจะตรบมึง
 “ถึงชั้นที่ทำงานแล้วครับ ดีใจที่ได้รู้จักนะครับ คุณพีท”  ผมก้าวออกจากตัวลีฟท์ ยังไม่ทันจะแนะนำตัว
ลิฟท์ก็เปิดอยู่อย่างงั้น... เพราะเขาไม่ได้กดชั้นที่เขาจะไป
และสงสัยชั้นล่างยังไม่มีใครกดลิฟท์มันจึงค้างอยู่กับที่
ผมหันไปมองเขาว่าทำไมเขาไม่ไปสักที
“ลืมกดชั้นครับ” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ เขินอาย  และที่แปลกใจกว่านั้นครับเขาก้าวเท้าออกมาจากลิฟท์
ทำหน้างง  ๆ เหมือนกับกำลังอายปนงงสักอย่าง จนทำตัวไม่ถูก
“ทำงานชั้นนี้เหรอครับ” บทสนทนาเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยเขา และผมมั่นใจแล้วนะว่าผมบอกแล้วว่าชั้นนี้คือชั้นที่นางฟ้าเขาทำงานกัน
“ใช่ครับ”  ผมตอบ
“บริษัทน่าทำงานนะครับ” เขาพูดพร้อมมองเข้าไปข้างในที่ประทับของผมซะงั้น
“ครับ แล้วนี่ เอ่อ...”ผมพูดเหมือนอยากทราบจุดประสงค์ของเขาที่ย่างกลายมาบนสวรรค์แห่งนี้
“อ่อ ลืมไปเลยว่าจะมาติดต่องานชั้นไหน”
ผมขำให้กับสิ่งที่เขาพูดออกมา... กรูสวยขนาดจนมึงทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ
งั้นผมขอตัวเข้าไปข้างในก่อนนะครับ
“อ่อครับผม”เขาพูดพรางยิ้ม
ผมเดิมเข้าไปยังออฟฟิศ ตรงไปยังที่ทำงานของผมก่อนเลย
เอกสารอะไรต่าง ๆ ถูกวางไว้บนโต๊ะผมแล้ว
มันเป็นตารางงานของผมที่ต้องทำวันนี้ครับ หลังจากที่หายไป2 วัน
อย่างเช่นเคย ผมเปิดคอม ใจมันบู๊ทขึ้นมา หลังจากนั้นก็หยิบแก้วใบเดิม
เดินเข้าไปยังครัว เช้าแบบนี้ยังไม่มีใครโผล่หัวมาให้ผมเห็นเลย
ตายละ กรี๊ด ลืมไปเลย  ไม่มีไรกิน รีบจนลืมซื้อขนมปังขึ้นมาด้วย
ว่าแล้วจึงวางแก้วลงข้างๆที่กดน้ำร้อนแล้วทอดกายออกไปยังห้องรับแขกที่อยู่หน้าออฟฟิศ
กรี๊ด ๆๆๆๆ  ช่วยด้วยโจรปล้นสวาท ..อย่านะ อย่าฆาถ้ายังไม่ได้ข่มขืน
หรือฆ่าก่อนแล้วค่อยขมขืนก็ไม่ได้555
ผมตกใจในความหล่อ ด้วยระยะห่างประมาณ10เมตรเห็นจะได้ครับ
ป้าดดดดด คนอะไรหล่อจริงเชียว
ว่าแล้วต้องรีบเข้าไปฉี่รด แสดงความเป็นเจ้าของซะหน่อย คนอื่นจะได้หมดสิทธิ555
ตอนนี้หน้ามืดตามัวเป็นอะไรต้องมองว่าหล่อไว้ก่อนครับ
พลาดจากลูกหม่อม เป้าหมายต่อไปจะได้เข้ามารอคิวเลย555
ผมเดินเข้าไปหาเขา...ให้ท่าหน่อยๆแต่พองาม
“อ้าว หาชั้นที่จะไปไม่เจอเหรอครับ”  ผมแซวเขา
“อ๋อ ผมมาติดต่องานที่นี้ล่ะครับ”
อ้าวเหอรครับ  ยังไม่มีใครมาเลยครับเช้าแบบนี้ งั้นคุณรอสักครู่ก่อนล่ะกัน
อีกสักพักคงมีพนักงงานมา
“แล้วคุณเอ่อ......”
“ผมจะลงไปข้างล้างหาของกินครับ รีบขึ้นมาจนลืมว่าไม่มีอะไรติดมือมาด้วย” ยกเว้นคนที่ติดลิฟท์มาด้วย
จับกินดีไหมนี่5555
“ผมไปด้วยได้ไหมครับอพอดีผมก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน”บังเอิญอะไรอย่างงี้
ผมต้องสดุดรักใหม่55 เปล่าครับสดุดกับคำพูดที่เขาเพิ่งพูดจบ จะจีบกรูก็ไม่บอก
“อ้าวเหรอครับงั้นก็ เชิญเลยครับ”
หน้าตึกมีของขายเยอะครับ    เลือกได้ตามใจฉันได้เลย
ส่วนผมเหรอ ขนมบังตามเดิมครับ กินกับกาแฟ ยามเช้าๆ อย่างที่ผมชอบกิน
คุณพีทอะไรนั่นเห็นต่อแถวซื้อกาแฟอยู่
หลังจากที่ผมซื้อเสร็จก็ยืนรอเขาสักพัก
พอได้กาแฟแล้วเขาก็รีบเดินเข้ามาหาผมครับ
และเราสองคนก็แต่งงานกันที่ริมฟุตบาทนั่น ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป55
เปล่าครับ ...ผมและเขาขึ้นลิฟท์กลับไปยังออฟฟิศตามเดิม
ผมขอตัวเข้าไปชงกาแฟโดยให้เขารอที่โต๊ะรับแขกไป
กลับออกมาอีกทีกาแฟก็อยู่ในมือผมแล้วครับ
“คุณเอ่อ....”
“ครับ ว่าไงครับ’
“ผมยังไม่ทราบชื่อคุณเลยครับ”
ต๊าย  น่าจะรอให้ท้องแล้วค่อยถาม555
“ปอร์ครับ”
“คุณปอร์ ...คุณปอร์อยู่แผนกตลาดหรือเปล่าครับ”
ครับสวยที่สุดในแผนกตลาด และในออฟฟิศ ผมคิดในใจ
“ใช่ครับ รู้จักผมเหอรครับ”
“พอดีผมจาก................” เขาแนะนำตัวครับ ว่ามาจากที่ไหนแล้วมาติดต่อเรื่องอะไรกับผม
และแล้วสวรรค์ ก็เข้าข้างคนอย่างผม  ส่งอาหารว่างมาให้ได้ชิมตั้งแต่อาหารหลักยังไม่หมด55
ในช่วงเวลาที่หัวใจแตกสลาย ต้องการใครสักคนมาปลอบให้หายจากความเศร้าเสียใจที่มันได้ทำไว้555
คิดไปนู้น55555
 เรานั่งคุยกันสักพักพี่โจ๋ก็มาถึงครับ
แล้วอีกสักพักเราก็เริ่มคุยงานกัน ไม่ต้องแนะนำอะไรกันแล้วเพราะรู้จักกันโดยบังเอิญแล้ว
พอถึงเวลาพักเที่ยงครับ ผมกับพี่โจ๋ ชวนคุณพีททานข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วค่อยกลับ
เราสามคนเดินออกไปยังหน้าลิฟท์พนักงานเริ่มเยอะ
ยืนออกันอยู่ เราสามคนคุยตามประสาคนที่จะต้องทำงานร่วมกันระยะเวลาหนึ่ง
เรื่องส่วนตัวเหรอ ผมจึงอยากรู้บ้างเป็นบางครั้ง55
เจือกอยู่บางครั้ง บางเวลา พวกมีแฟนหรือยัง  บ้านแถวไหนอะไรเทือกนั้น
พืทก็ไม่ได้ที่จะปิดครับ หรือหลอกก็คงไม่รู้
คราวนี้.. มีทำความรู้จักกันบ้าง
พีททำงานทีนี้หลายปีแล้วครับ แต่เขาไม่อยากให้ผมเรียกพี่
เพราะเขาบอกว่าหน้าเขายังเด็ก พอๆ กับผม  อันนี้ยอมครับ
แต่สวย ผมเถียงสุดใจขาดดิ้น
จบโทแล้วในเมืองไทยนี่ละครับ
หน้าตาโอเคอยู่มวกมากเลยทีเดียว ที่สำคัญดูจะเป็นผู้ใหญ่เกินตัว
อันนี้ล่ะครับที่สวยถวิลหามานานแสนนาน555
*
*
**

****
“อ้าว ปอร์ลงมาแล้วเหรอครับ” ความบังเอิญ   เสียงใครคนนั้นทักมาหลังจากที่ลิฟท์เปิด
ผมตกใจเล็กน้อย และไม่คิดที่จะมองหน้ามันหรอกครับ

“หวัดดีครับพี่”  มันพูดแล้วยกมือไหว้พี่โจ๋กับพีททั้งที่ยังไม่รู้จักกันมาก่อน
พี่โจ๋กับพีท ทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะเข้าใจว่ามันรู้จักผม
“กำลังจะไปไหนครับ” มันถาม
“กำลังจะไปทานข้าวครับ” พีทตอบ
“ไปด้วยกันไหมค่ะ” พี่โจ๋เสริม แต่เสริมได้น่าตบมากๆๆๆ
“พอดีผมกะว่าจะมาทานข้าวเทียงกับปอร์อยู่แล้วครับพี่ ไปด้วยกันก็ได้ครับ”
แสดงความเป็นเจ้าของกรูเชียว  ถามกรูบ้างยังว่ากรูยากไปไหม ปลวกมากๆ
ผมไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกไป ยังคงทำหน้าสวยๆ เชิดๆ อย่างไม่ใยดีอะไร
หรือคุยด้วยง่ายๆ ทั้งที่หัวใจยังโกรธ มันง่ายไปไหมห๊า
พี่โจ๋กับพีท นำไปก่อน ยังร้านอาหารที่ตกลงกันไว้คือในตึกนั่นเอง
ผมเดินตรงกลาง หลังสุดเป็นใครคนนั้น
“ปอร์รอผมด้วย” เสียงแมงหวี่
ผมสนใจซะที่ไหน
“กี่ท่านคะ”
“4ท่านค่ะ” สิ้นเสียงบอกจำนวนเธอวาดมือให้เราเดิมตามเข้าไปข้างในทันที
และแนวนอนครับ ผมยังไม่สนใจที่จะใยดี ใครบางคนเช่นเดิม
ถ้าไม่อยู่กับพี่โจ๋และพีท ผมคงด่ามันไปพร้อมกับชกมันสักสอง สามหมัดแล้วครับ
แต่นี่มันทำไม่ได้ เลยต้องรักษามารยาทไว้
พี่โจ๋กับ พืทไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนแล้ว
ผมเลือกนั่งลงข้างๆพีท ปล่อยให้มันเลือกที่นั่งเอง แน่นอนครับ ข้างๆพี่โจ๋ และตรงหน้าผม
“ทานไรดีครับพีท”  ผมไม่ช้าที่จะถามพีททันที และก่อสงครามเล็กๆ
“อะไรดีละครับ”พีทพูดพรางดูเมนูอาหารญี่ปุ่นที่พนักงานเพิ่งยื่นให้
“งั้นปอร์แนะนำนะ” ผมเสนอไอเดียวอีกครั้ง
“นั่นก็อร่อย นี่ก็อร่อย พี่โจ๋ ทานไรครับ”
“ เดี๋ยวพี่จัดการเอง ดูแลคนข้างๆ พี่แทนละกัน เห็นบอกว่าจะมากินข้าวเทียงกันเรา”
ผมยังทำหน้าทำตาลอยไปอย่างไม่สนใจ และทำเป็นเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่พี่โจ่พูดครับ
เหมือนมันไม่มีตัวตน
“พีทเอาน้ำไรครับ”
“พี่ครับ ลองทานนี่ดู”
“นี่ด้วย” พูดไป มือก็คืบของไปวางบนจานพีท
“และนี่ก็ด้วย ”
“พีทครับ อร่อยไหม”
“พีทครับ แล้วนี่ล่ะ เคยทางยัง”
พีทครับ สั่งเพื่มไหม”
แล้วก็ พีท พีท พีท พีท......................
ทั้งพีทและพี่โจ๋ก็งงว่าทำไมผมสนิทกับพีทเร็วขนาดนี้
และใครคนนั้นก็มองทุกอย่างที่ผมทำตลอดเวลา
แต่ไม่กล้าที่จะแสดงปฏิกิริยาอะไรออกมาทั้งสิ้น
ด้วยเพราะมันรู้ว่าผมกำลังโกรธ..โกรธมาก
เลยไม่กล้าหือ หรือ อือ อะไรทั้งสิ้น
ได้แต่นั่งมองตาปริบๆ มองผมหยิบอาหารไปวางที่จานของพีท
ชิ้นแล้วชินเล้า555
ผมก็รู้สึกผิดไปไม่น้อยหรอกครับ ที่เอาพีทมาเกี่ยวด้วย ทั้งที่เขาไม่รู้อะไรเลย
สนทนาของเรา4 คน  เอ้ย แต่มันดูเหมือนว่า3คนมากกว่าครับ
เพราะอีกคนไบ้รับประทาน  หรือสำนึกผิดก็ไม่รู้ เอาปากมาแดกอย่างเดียว
ผมแอบมองมันตอนที่มันเอากับข้าวปั้นเข้าปากแล้วก็อดสงสารไม่ได้ครับ
แต่ผมเลือกทีจะสงสารความรู้สึกตัวเองมากว่า
“พีทกินอื่มแล้วอย่าเพิ่งกลับนะ ขึ้นไปคุยกันบนออฟฟิสก่อน”
พูดจบผมก็ส่งสายตาให้พีท1ที  ส่วนพีทนะเหรอครับ ทำหน้างงงวย
ว่าธุระของกรูก็เสร็จแล้ว และยังต้องให้กรูขึ้นไปคุยอะไรอีก
พี่โจ๋ก็เช่นกัน งงกันสิครับ
“งั้นพี่โจ๋ ครับ ผมกลับแล้วนะ” มันยกมือไหว้
“ปอร์ผมไปแล้วนะครับ เย็นนี้จะมารับนะ”
ผมเหรอ ลอยหน้าลอยตา มองไปทั่วบริเวณ ยกเว้นที่ ๆ มันยืนอยู่ หูไปนา ตาไปไร่
คุณยายและคุณปูไปสวน
มันพูดจบแล้วก็เดินไปออกไปยังหน้าตึกไปขึนรถไฟฟ้า
เรื่องของมึงใครเขาสนใจยะ
สนใจพีทดีกว่า555 เหยื่อรายใหม่มีแล้วนี่ น่ารักด้วย
“พีทจะกลับเลยไหมครับ แล้วจอดรถชั้นไหน” ผมถาม
พีทชงักนิดหน่อยกับคำพูดของผม
อ้าวไหนปอร์บอกว่าจะให้พีทขึ้นไปคุยด้วยไงครับ
“อ้าวปอร์พูดแบบนั้นเหรอ”  ผมทำหน้างง ๆ ไม่รู้ว่าตัวเองพูดไปตอนไหน
อ้าวเหรองั้นก็ขึ้นไปออฟฟิสด้วยกัน เอาใบค่าจอดรถไป ปั๊มละกัน
ใจผมลอยไปไหนต่อไหน
ไม่ได้สนใจเรื่องที่เพิ่งพูดกับพืทหรอกครับ
ในหัวคิดไปถึงเย็นนี้แล้วครับ ว่าจะหนียังไงดี เพราะมันบอกมันจะมารับ
ถ้าให้มันมารับ เราก็ยอมคืนดีกับมันแล้วสิ แบบนั้นเราก็แพ้มันสิ... ไม่ได้ ไม่ได้นะ
ช่วงนี้ยังอยู่ในอารมณ์งอน ..โกรธ.. เกลียด ไม่อยากรับรู้เหตุผลอะไรทั้งสิน
ช่วงบ่ายต้องเครียงานให้เสร็จเร็วกว่าปกติ หรือ
ทำงานช้าๆ ให้เสร็จดึกๆๆๆ
ยังไงมันดีกว่ากันนะ


ปล.มาดึกหน่อยครับ 
ปั่นแทบตายกลัวแฟนคลับนอนหลับก่อน