ไอ้ลุงลากลิ้นลงไปยังผ้าขนหนูนั้น ที่ปกปิดอะไรบางอย่างมันกำลังพองตัวเต็มที่แล้ว
พร้อมที่จะใช้งาน55……กับใครหว่า
ไอ้ลังหุยดการกระทำทุกอย่างแล้วเงยหน้าไปมองที่หน้าผมแทนครับ
ผมก้มลงมามองตอบเมื่อแรงสัมผัสนั้นได้หายไป
ครับ แค่มองตาก็รู้ไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
รับรู้ถึงความหมายที่ไอ้ลุงต้องการจะสื่ออกมาผ่านทางสายตา
ผมยิ้มให้ไอ้ลุง เพื่อเป็นการอนุญาตให้มันทำตามที่หัวใจและสองมือมันต้องการ
และแล้ว..................................
ตอนที่41.3
และแล้วผ้าขนหนูผืนนั้นก็ถูกทำให้หลุดด้วยสองมือของไอ้ลุงจอมโจรขโมยเพชร
ในขณะที่กลีบกุหลาบยังโปรยลงมาเป็นสายทางด้วยเหล่าเพื่อนนางฟ้าของผม..........สวยเหมือนกันเชียว
ยังกะสวรรค์ชั้นเจ็บ(ยับ) ก็ไม่ปานครับ55
ไอ้ลุงใช้มือของมันทักทายน้องปอร์น้อยๆ อย่างไม่เขิลอาย…..….อย่าเขิลอาย เลียนแบบเสียงทาทา55
ส่วนคนที่กำลังจะตายมันคือผมครับ ตัวเกรงไปหมดแล้ว
จะรีบทำอะไรก็ทำสิ ที่นอนมีไว้ทำไม อยากถามมันเหมือนกัน
แต่ปากไม่สามารถที่จะบอกแบบนั้นได้ครับ นอกจาก โอ้ว อ้า เท่านั้น555
น้องปอร์น้อยๆ ตอนนี้ไม่คิดแม้แต่ที่จะอายครับ แถมยังสู้มือไอ้ลุงด้วยซ้ำ
ดีมากลูก อย่าให้แม่ได้อายนะ555 ไม่งั้นจะตีให้ร้องไห้ด้วย5นิ้วเลย
ไอ้ลุงจับ ลูบคลำ น้องปอร์น้อยอย่างเบามือครับราวกับว่านี่เป็นเพชรเม็ดงามที่มีมูลค่ามหาศาล
ควรค่าแก่การถนุถนอมไม่ให้มีรอยขูดขีดใดๆ ทั้งสิ้น
ไม่ช้าไอ้ลุงก็เปิดผ้าที่ห่อเพชรเม็ดงามนั้นให้มันเจิดจรัสทอแสงเปร่งประกาย
อวดเพชรเม็ดงามเม็ดใหญ่รูปหัวใจสีชมพูเลอค่าหาที่เปรียบมิได้555
เพชรเม็ดงามที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เกิดตอนนี้มันได้หายเข้าไปในปากของไอ้ลุง
อย่างที่เจ้าของเพชรมันอยากให้เป็น
ความอบอุ่นภายในถ้ำนั้นแผ่เข้าหาเพชรเม็ดงาม สร้างความพอใจให้ทั้งเจ้าของเพชร
และเจ้าของถ้ำเป็นอย่างมากครับ
เพชรเม็ดงามค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปยังถ้ำแห่งนั้นตามแต่ที่มันจะสามารถเข้าไปได้ครับ
ตราบใดที่ถ้ำยังมีที่ว่างพอ
สองมือผมยังอยู่บนหัวไอ้ลุงไม่ได้ปล่อยแต่อย่างใดครับ มีแต่จะจิกตรบ เอ้ยจิกด้วยเล็บเบาๆ
ปากร้องครางอย่างมีความสูข
ไอ้ลุงค่อยๆถอนปากมันออกจากน้องปอร์น้อยๆแล้วผลักที่หน้าอกผม
เหมือนกำลังจะบอกว่า นอนลงเถอะที่รัก ยืนมาพอแล้ว มันเหนื่อย 555
ผมนั่งลงบนที่นอนนั้นแล้วค่อยๆโน้มตัวลงนอนบนเตียง
ตามคำส่งของมือไอ้ลุง
ไอ้ลุงก้มหน้าลงมาคิส คิส และก็คิส ผมอีกครั้ง ตอนนี้ปากเราประกบกัน
ใบหน้าผมยังเต็มไปด้วยครีม ตอนนี้มันเริ่มจะแห้งรู้สึกตึงพอสมควรครับ
ไอ้ลุงลากลิ้นลงไปยังคอ ผ่านหน้าท้อง ผ่านบ่อเลี้ยงปลาทอง(สะดือ)
และเพชรเม็ดงามสีชมพูรูปหัวใจอีกครั้งครับ ดูไอ้ลุงจะมีความสูขกับกับการสำรวจเพชรเม็ดนี้จริงๆครับ
ผมก็เลยได้แต่ปล่อยให้ไอ้ลุงทำตามที่มันต้องการ ไม่ได้ขัดขืน
เวลาผ่านไป เวลาผ่านไป และเวลาผ่านไป
อะไรก็ยังดำเนินต่อไปเท่าที่ใจเราสองคนต้องการจะให้เป็น
และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ เหมือนเป็นระฆังพักยก
เมื่อเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
ตอนนี้ผมไม่มีกจิตกใจที่จะไปรับสายอะไรทั้งสิ้น นอกจากรับรักจากไอ้ลุง 55
เมื่อไม่มีคนรับมันก็คงหยุดดังไปเองฉันใดก็ฉันนั้น
มีครั้งแรกก็มีครั้งที่สองครับฉันใดก็ฉันนั้นเหมือนกัน.........มันเลียนแบบครับ
เสียงมือถือผมดังขึ้นอีก เหมือนมันกำลังจะบอกว่า ถ้ามึงไม่รับกรูก็ไม่ล้มเลิกความพยายาม
มือผมอีกมือเปลี่ยนจากที่ยึดหัวไอ้ลุงเป็นที่มั่นเปลี่ยนไปควานหามือถือที่วางอยู่บนหัวเตียง
ยังไม่ทันที่จะหาต้นตอเจ้าของเสียงที่รบกวนเวลาอันมีค่านั้น
ผมก็ถูกกำจัดสิทธิที่จะรับรู้ข่าวสารนั่นด้วยมือของไอ้ลุงครับ
มันจับมือผมที่กำลังเอื้อมไปหยิบมือถือมาบีบไว้แล้วแทรกนิ้วทั้ง5เข้าประสานกันไว้ข้างตัวผม
ปากของไอ้ลุงยังสนุกกับถ่ายเทความอบอุ่นให้กับเพชรเม็ดงามนั้นครับ
เสียงมือถือนั้นเงียบไปและดังขึ้นมาอีกครั้ง มีความพยามยามเป็นเลิศจริงนะมึง
ผมใช้มืออีกมือที่วางอยู่บนหัวไอ้ลุงเอื้อมไปรับสายนั้นครับ
คราวนี้ไอ้ลุงไม่ได้ขัดขวางผมแต่อย่างใด
จิตสำนึกของมันคงทำงานครับ เผื่อว่าใครๆที่โทรมาจะมีสารรัก เอ้ยสารสำคัญมาบอก
ตอนนี้มือถืออยู่ในมือผม สองตามองที่หมายเลขนั้น ไม่คุ้นเอาซะเลย แต่มันขึ้นต้นด้วย02 ลงท้ายด้วย00
ส่วนปากยังโอ้ว อ้า เหมือนเคย
ผมไม่ช้าที่จะกดรับสายนั้น อยากไถ่ถามว่ามีกิจอันใดถึงได้โทรมาเวลาที่คนรักเขากำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกัน
“……………………………’
“ครับใช้ครับ โอ้ว”
ตายละ ตอนนี้กำลังจะกินต้มยำปลาช้อน มึงจะเจือกโทรมาทำไมอีกวันนี้
กรูสั่งไปตั้งแต่เมื่อวานและมึงก็มาส่งแล้วนี่
“……………………………’
“เปล่าครับ มีอะไรเหอรครับ สะดวกครับ อ้า”
“……………………………’
“ ผมสั่งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ และก็มาส่งแล้วด้วย โอ้ว”
“……………………………’
“ครับ สวัสดีครับ”
ให้มันได้อย่างนี้ครับ ให้มันได้อย่างนี้ แล้วความเสียหายของกรูครั้งนี้ มึงจะรับผิดชอบกี่ถาดหน้าอะไรบ้าง
รวมได้ไหม 55 ผมแทบอยากขอบคุณในการบริการทุกระดับประทับใจของมันเลยทีเดียว
สวยรมย์เสียแล้วครับตอนนี้ เหตการณ์แบบนี้เกิดขึ้นไม่บ่อย และมันก็เลือกเกิดขึ้นกับผมแล้ว
ท่านผู้อ่านเคยไหมครับกับเรื่องแบบนี้
“อะไรเหรอครับปอร์” ไอ้ลุงถาม
“อ๋อ พิซซ่าที่สั่งกินกับไอ้เดชไปเมื่อวานเย็นๆ มันจะมาส่งอีกรอบวันนี้มั้ง”
พอผมพูดจบประโยค สวรรค์ชั้นเจ็ดที่กำลังโปรยด้วยกลีบกุหลาบ
เปลี่ยนเป็นธนบุรีพลาซ่าทันทีครับ
ไอ้ลุงขำก๊ากกกออกมาอย่างไม่เกรงใจแขกโต๊ะอื่นที่นั่งอยู่ข้าง5555
อย่างไม่เกรงใจผมเอาซะเลย
มันลงไปกองอยู่ข้างๆผม หัวเราะท้องแข็ง เป็นบ้าเป็นบอ
มันคงลืมตัวว่าเป็นผู้ดีครับตอนนี้
มันก็สมควรครับ กำลังจะกินอาหารไทย จำพวกต้มยำแท้
อาหารฝรั่งกับตามมาหลอกหลอนอีก โอ้ย สวยจะบ้าตาย
ตอนนี้บรรยาศของธนบุรีพลาซ่ากำลังจะจางไปสวรรค์ชั้นเจ็ดกำลังจะเข้ามาแทนที่ครับ
เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้งครับ
แต่คราวนี้เป็นของไอ้ลุง ไม่ใช่ของผมแต่อย่างใด
มันไม่ช้าที่จะกดรับโดยที่สวยยังไม่ทันจะอนุญาติ
“ว่าไงครับ”
“……………………………’
“อยู่บ้านปอร์ครับ”
“……………………………’
“อีกสักพักครับผม ปอร์กำลังอาบน้ำ”
“……………………………………………………
…………………………………………..………………………’
“อืม อืม ได้ครับ”
“……………………………’
“เดี๋ยวจะรีบไปครับ”
“………………………………………………
…………………………………………………
………………………………………………………………..………………’
พอจะเดาได้แล้วใช่ไหมครับว่าใครโทรมา
ผมยังนอนอยู่บนที่นอนเหมือนเดิม
ส่วนไอ้ลุงขยับตัวไปนั่งที่ขอบเตียงไม่มีท่าทีว่าจะวางสายมาทำการสำรวจเพชรต่อแต่อย่างใด
เวลาผ่านไป
ผมหยิบผ้าขนหนูผืนที่กองอยู่บนพื้นมาพันตัวแล้วรีบเดินเข้าไปยังห้องน้ำ ปล่อยให้ไอ้ลุงมันคุยโทรต่อไป
ไม่ใช่โกรธไอ้ลุงนะครับ ถึงต้องรีบเข้าห้องน้ำไป
แต่กลัวรักษาเอกราชที่เป็นของตัวเองไม่ได้ต่างหาก5555
ตอนที่41 จึงจบลงแต่เพียงนี้5555
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1312565 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก