ผมกลับไอ้ลุง รวมทั้งป้านวล ผลัดกันถ่ายภาพอยู่นานพอดู
นึกว่าจะไม่ได้ถ่ายกับคุณย่าเสียแล้วครับ
“คุณย่าครับ กอล์ฟกับปอร์มีของขวัญจะให้คุณย่าครับ”………อะไรอีกนี่มึง
ไอ้ลุงล้วงไปในกระเป๋ากางเกงของมัน มีของติดมือขึ้นมาด้วยครับ
เป็นทองในผ้าห่อสีแดงนั้นเอง
“กอล์ฟกับปอร์ให้คุณย่าเป็นของขวัญวันเกิดนะครับ”..กรูมีส่วนร่วมอีกแล้ว
คุณย่ายิ้มแก้มปริเลยครับคราวนี้ เมื่อหลานชายสุดที่รัก ทำเซอร์ไพรส์ในตอนท้าย
“ไหนลองใส่ให้ย่าสิ”
“ครับคุณย่า”
ตอนที่38
งานวันเกิดคุณย่าผ่านไปด้วยดีครับ
คืนนั้นไอ้ลุงมาส่งผมตอนเที่ยงคืนครับ เราสองคนไม่ได้ไปทำไรกันต่อ เพราะต่างคนต่างเหนื่อย
ขืนไปทำไรกันอีกจะเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก555อยากพักผ่อนมากกว่า
ผมบ้านอาบน้ำเสร็จ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
แต่มันเป็นโหมดข้อความครับ
ผมไม่ช้าที่จะเปิดดูว่าใครส่งสารรักอะไรมายามดึกขนาดนี้
ไอ้นนท์อาจท้าต่อย หรืออาจจะท้าตรบ ก็เป็นไปได้555
สวยสู้ได้สบายอยู่แล้ว ไม่เคยกลัวแต่อย่างใดยกเว้นถ้ามันมี3 นอ55
ไอ้ลุงส่งข้อความมาขอบคุณสำหรับที่ช่วยงานวันนี้
และบอกให้ผมรีบเข้านอน จะได้หลับฝันดีฝันถึงมัน พรุ่งนี้จะมารับไปสุพรรณแต่เช้า
ผมกับไอ้ลุงนัดกันไว้ครับ ว่าจะไปเดินตลาดร้อยปีกัน หาของกินอร่อยๆ
มาฝากที่บ้านมันด้วยตามประสาคนชอบกิน
มาถึงตอนนี้เอาเป็นว่านอนทั้งคืนแล้วละกันครับ555
ผมตื่นตอน8โมงเช้าครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ9โมงตรงพอดี
รอให้คนขับรถมารับ วันนี้คงได้เป็นตุ๊กตาหน้ารถเหมือนเดิม นั่งสวยๆ เชิดๆ เริศๆ แต่ไม่หยิ่ง555
ผมเดินออกจากบ้านไปรอไอ้ลุงที่เดิมที่มันเคยมารับผมเป็นประจำครับ
ผมเห็นรถมันมาแต่ไกล แต่ทำไมเหมือนมีคนนั่งมากับมันซะอย่างงั้นครับ
อ้าวแบบนี้ตุ๊กตาหน้ารถก็มีคนจองไปแล้วสิครับแบบนี้......สวยพลาดอีกแล้ว
ไอ้ลุงขับรถเข้ามาเทียบฟุตบาทที่ๆ ผมยืนรออยู่ครับ
คนนั้นคือพี่นพครับ ญาติในอนาคตนั้นเอง
ผมถอนหายใจ เพราะคิดว่า ไอ้ลุงกับพี่นพคงไม่บริโภคกันเองเด็ดขาด555
ชะโงกหน้าในระดับกระจกตอนนี้ประตูรถได้ถูกเปิดออก พี่นพก้าวท้าวลงมาจากรถ
“ปอร์วันนี้พี่ขอไปเที่ยวด้วยคนนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อน พอดีว่าพี่โทรหากอล์ฟว่าจะชวนไปอยู่พอดี”
พี่นพออกตัวก่อนที่ผมจะวีน555
“ไม่เป็นไรครับไปหลายๆคนสนุกดีครับผม” ผมรักษามารยาท
“งั้นปอร์มานั่งหน้าครับเดี๋ยวพี่ย้ายไปนั่งหลังเองจะได้ชวนกอล์ฟคุยระหว่างทาง”
ก็แหงละที่ประจำผมนี่ ใครหน้าใหนจะเหมาะกับตำแหน่งนี้เท่าผมละ555
“พี่นพนั่งก็ได้ครับไม่เป็นไร เดี๋ยวผมนั่งหลังเองก็ได้” ผมแกล้งพูดไปเพื่อสร้างภาพ ในใจจริงอยากนั่งข้าง ๆ กับไอ้ลุงจะเป็นจะตายอยู่แล้ว55
เมื่อตกลงกันได้แล้วผมก็คาบไอ้ลุงไปแดก 55 เลยต้องนั่งหน้าตามคำบอกของพี่นพครับ
ไอ้ลุงขับรถออกทางบางบัวทองครับ
อย่างเคยครับ ผมไม่พลาดเลยที่จะมองสองข้างทาง ต้นไม้ถูกวางเรียงรายเป็นทางยาว
ผมกะว่าจะชวนไอ้ลุงแวะซื้อตอนขากลับ
“ปอร์ชอบต้นไม้เหรอครับ เห็นซื้อไปฝากคุณย่าด้วย” พี่นพสร้างประเด็น
“ครับพี่ผมชอบปลูกครับ ชอบตัด ชอบแต่ง ชอบตอน ตอนนี่ชอบมาก ไม่ใช่แต่เฉพาะต้นไม้นะครับ” พูดแล้วผมก็หันไปทางไอ้ลุง
มันยิ้มที่มุมปากครับ คงรู้ความหมายที่แฝงอยู่555
มือถือพี่นพดังขึ้นขณะเราสามคนกำลังสนทนากันอย่างสนุกสนาน เฮฮาพาร์ตี้
“ว่าไงครับนนท์” พี่นพกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“-----------------------------------------------------------------”
“อยู่แถวบางบัวทองครับ ทำไมเหรอครับ”
“-----------------------------------”
“ ครับ กำลังจะไปสุพรรณครับ กะว่าจะไปสามชุก”
“-----------------------------------------”
“ครับพี่ขอติดรถไปกับกอล์ฟ กับปอร์ครับ”
“----------------------------------------”
“เอาอย่างงั้นเลยเหรอครับ กอล์ฟขับรถอยู่ครับ พี่เกรงว่า งั้น รอแป็บนึงครับ”
ผมกำลังบอกไอ้ลุงแวะปั๊มเพื่อซื้อเรียงเบอร์ ตรวจว่าตัวเองถูกลอตเตอรี่หรือเปล่า55
“กอล์ฟ นนท์อยากคุยด้วย”
ตอนนี้สามตัวแรกตรงกันกับเรียงเบอร์แล้วครับ55
“ว่าไงครับนนท์” ไอ้ลุงกรอกเสียงอันหล่อๆของมันบ้าง
“-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------”นนท์ร่ายยาวไปถึงสุพรรณก่อนพวกเราแล้ว55
“ อืม จะดีเหรอครับ มาไกลแล้วนะ”
ตัวที่4
“จะเอาแบบนั้นเหรอครับ”
“----------------------------------------”
ไอ้ลุงมันหันหน้ามามองผมครับ
ตัวที่5
“ตามใจ” ผมตอบพร้อมยิ้มเจื่อนๆให้ไอ้ลุงเพื่อให้มันไม่รู้สึกลำบากใจ
ตอนนี้ผมถูกรางวัลที่1 ครับ เหมือนตามที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด
ไอ้ลุงแวะเข้าปั้มที่อยู่ไม่ไกลบริเวณนั้น เพื่อรอนนท์.............ย้ำอย่างเป็นทางการว่ารอนนท์คนเดียว55
ผมแวะเข้าไปซื้อของกินพวกเครื่องดื่ม ขนมต่าง ๆ เพื่อรองท้องระหว่างที่รอนนท์
โดยที่ไอ้ลุงช่วยถือตระกล้าเดินตาม
ส่วนที่นพเข้าไปนั่งรอในร้านกาแฟข้างๆห้องน้ำ
เวลารอใครสักคนที่เรารักมันทำให้เรายิ้มได้ ท่านผู้อ่านเป็นไหมครับ
แต่สำหรับการรอนนท์ครั้งนี้ 1วินาทีเหมือนกับ สามชาติแปดชาติ
เหมือนมันยาวนานเหลือเกิน ทำไงได้ละครับ คนของเราเป็นแบบนี้เอง
ไม่กล้าที่จะปฏิเสธอะไรเอาเสียเลย สวยก็เลยได้แต่ทำใจ ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้
เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงครับ
กินขนมที่ซื้อมาหมดแล้ว เข้าห้องน้ำก็แล้ว จนของที่กินเข้าไปจะออกมาอีกรอบแล้ว555
นนท์ก็ยังไม่มาแต่อย่างใด
ทนไม่ไหวแล้วนะ มาถึงนะกรูจะด่าให้มันลืมไปเลยว่ามันสวยมากกว่ากรู55
ทริปนี้เริ่มกร่อยตั้งแต่ยังไม่ถึงเลยครับท่านผู้อ่าน
ในที่สุดไอ้นนท์ก็ปรากฏตัวจนได้ครับ ในชุดราตรียาว พร้อมพล๊อพ ครบชุด5555555555
เปล่าครับชุดที่คนทั่วไปจะใส่ได้ ถ้าไม่ใช่ดาราคุณหมดสิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้5
สร้างความอิจฉาให้ผมอย่างมากเพราะสู้มันไม่ได้ครับ55
เพราะผมมีแค่แว่นกันแดดอันเดียวเท่านั้น
ในเมื่อดาวเด่นประจำทริปมาแล้วจะช้าอยู่ทำไมครับ
ผมและไอ้ลุงเดินไปหารถที่จอดอยู่ครับ
ไว้เวลาต้องไปแล้วเพราะเสียเวลามามากแล้วครับ
ผมยิ้มแหยะๆให้นนท์เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทเกินไปครับก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตู
“อ้าวปอร์ นนท์ขอนั่งหน้าได้ไหมร้อนมาก ข้างหลังแอร์ไม่ถึง” ตอนนี้มันเปลี่ยนจากดารามาเป็นวิศวะกรเครื่องกล
ผมชักมือกลับทันทีด้วยรู้ว่าหมดสิทธ์ที่จะนั่งตรงนี้แล้ว
ที่นั่งข้างหลังจึงเป็นตัวเลือกสุดท้ายที่ผมจำใจต้องเลือกคู่กับพี่นพข้างหลังไอ้ลุง
ไอ้ลุงขับรถไปเรื่อยๆรถไม่เยอะทำให้เราใกล้จะถึงสุพรรณ สองข้างทางเป็นต้นไม้สวยงาม
สลับกับทุ่งนา พอทำให้อารมย์เสียหายไปได้บ้าง
สายตาผมยังจดจ้องมองออกไปสองข้างทางเสมอครับ เพราะรู้ว่าบรรยากาศในรถไม่ได้ดีอย่างที่คิดเอาไว้แล้ว
สายตาใครบางคนมองผ่านกระจกมองหลังมาเป็นระยะๆ
เรื่องอะไรกูจะสบตาเมิง อารมย์เสียซะขนาดนี้55
แต่ก็สงสารไอ้ลุงอยู่เหมือนกัน คนปากหนัก จะพูดอะไรก็ไม่พูด เกรงใจอยู่ได้
บรรยากาศในรถจึงเปลี่ยนเป็นห้องกับจิตยังไงอย่างงั้นครับ
โดนมีนังนนท์เป็นนางมารคอยเฝ้าห้องดับจิต พูดอยู่คนเดียว
ในที่สุดครับ ไอ้นนท์ก็ลมเข้าท้องตาย55
ครับในที่สุดเราก็มาถึงตลาดสามชุกด้วยอาการหงอยเหงาไม่ร่างเริงสดใสเหมือนตอนแรกเลย
ที่ลั่นล้าร่าเริงคือไอ้นนท์คนเดียวครับ
ไอ้ลุงค่อยๆขับรถวนเข้าไปจอดในที่เขาบริการ
กว่าจะมาถึงก็เกือบเที่ยงครับแดดจึงแรงมาก
ผมตื่นตาตื่นใจไม่น้อยครับเพราะไม่เคยมาสุพรรณเลย ถึงจะอยู่ใกล้กรุงเทพก็ตาม
ความดีนี้ต้องยกให้ไอ้ลุงที่มันบังอาจชวนผมมา
เราตกลงปรงใจกันว่าจะหาของกินก่อนแล้วค่อยเดินเที่ยวตลาดแห่งนี้ครับ
ไอ้ลุงแนะนำเมนูเด็ดครับ ข้าวห่อใบบัว
เราไปหาที่นั้นได้ไม่ยากครับ เพราะเหมือนมีไกด์ไปด้วย
คนไม่ค่อยเยอะเท่าไรครับ อาจเป็นเพราะอากาศร้อนด้วยมั้ง ยังเช้าอยู่ด้วย
ไอ้นนท์เลือกที่นั่งริมคลองครับ ทุกคนจึงต้องนั่งตาม แต่ก็ดีครับติดคลองเย็นสบาย
ร้านนี้จะอยู่ใกล้ ๆกับลานอะไรสักอย่างครับที่เป็นที่โล่งๆ มีป้ายบอกว่าที่นี่เป็นตลาดร้อยปี สามชุก มีตู้ไปรษณีย์
หน้าทางเข้าเป็นร้านขายขนมหวาน
ไอ้นนท์นั่งติดระเบียง โดยมีไอ้ลุงนั่งข้าง ๆด้วยการขืนใจไอ้ลุง แล้วพี่นพจึงต้องนั่งอีกฝั่งครับ
ผมเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับไอ้ลุง จะได้สบตากันง่ายหน่อย55 ใหนๆก็ขอบ้างเถอะ ถึงจะไม่ได้นั่งข้าง ๆ ก็ตาม
กอล์ฟแนะนำนนท์หน่อยว่าอะไรอร่อย
ทีนกรูนี่ละอร่อยสุด ผมคิดในใจ อะไรไม่เหมาะกับแกไม่มากกว่าตืนแล้วนังนนท์
“ข้าวห่อใบบัวครับที่นี้อร่อยนะ”
“รสชาติ ยังไง เผ็ดไหม กลิ่นแรงไปหรือเปล่า ท้องจะเสียไหม มีอะไรน่ากินอีกนอกจากข้าวห่อใบบัว
น้ำละสอาดไหม บรา บรา แล้วกอล์ฟทานอะไรละ”
ทานปอร์ไง ผมตอบแทนไอ้ลุงแต่ตอบในใจ55
“ปอร์ทานไรครับ พี่นพละ” ในที่สุดยังมีคนจำได้ว่าผมและพี่นพมาด้วย
“ทานไรก็ได้ครับ ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก” ผมอยากชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ๆ อีนนท์ให้มันได้รู้ว่าผมด่าใคร
“พี่นพละครับ ทานไรดี” ผมถามพี่นพครับ
“อะไรก็ได้ครับ”
“งั้นป้าครับ ขอข้าวห่อใบบัว 4 ที่ครับ เป๊ปซี้ด้วยครับ”
ไม่นานครับของกินที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟ น่ากินเชียว
จะว่าไปแล้วมันก็คล้ายๆกับ บะจ่าง นี่ละครับ เพียงแต่มันห่อด้วยใบบัวเท่านั้น
แต่ก็อร่อยไปอีกแบบ เพราะสวยชอบกิน บะจ่างอยู่แล้วโดยเฉพาะไส้หวาน
“อร่อยจัง” บวกแอ๊คติ้งเป็น10เท่า เกินที่มนุษย์ทั่วไปเขาจะทำกันครับ
ผมได้ยินเท่านั้น ความหิวที่มีหายไปหมดเลยแทบอยากเปลี่ยนร้านทันทีทันใดครับ
“อร่อยไหมกอล์ฟ” ตอนนี้ความอร่อยไม่ได้มีแค่มัน แต่เผื่อแผ่ไปถึงไอ้ลุงแล้วครับ
ไอ้ลุงยิ้มที่มุมปากไม่ได้พูดอะไรครับ คงเกรงใจผมมั้ง
“เป็นไงบ้างครับพี่นพ พอไหวไหมครับ ที่โน้นหาของกินแบบนี้ลำบากไหมครับ” ผมถามพี่นพ เพราแกไม่ค่อยจะได้รับความสนใจจากไอ้นนท์และลุงมากเท่าที่ควรเลยครับ
มันเจือกไปสนใจไอ้ลุงซึ่งเป็นของผมแทน
“ไม่มีหรอกครับของกินแบบนี้ ร้านอาหารไทยก็ไม่ค่อยอร่อย รสชาติแบบนี้หากินไม่ได้เลย”
“ถ้าวันไหนว่างก็ให้กอล์ฟพาไปกินที่ร้านผมนะครับ”
“อ้าวเหรอครับ ได้ได้ แล้วขายอะไรละครับปอร์”
“ส้มตำน้ำตก ลาบ อาหารอีสานครับพี่นพ”
“ใช่ครับพี่นพ ปอร์เขาเป็นเด็กเสิร์ฟ”
????? กรี๊ดดด เมิงอีนนท์