ยังไม่มผมหาเหตุผลต่างนานา มาอ้างก็ไม่เป็นผลครับ
ไอ้ลุง ยังจับมือผมภายใต้ฟองของน้ำยาล้างจานอยู่เป็นนานสองนาน
อะไรกันไอ้ลุง เมิงจะเลือกที่โรแมนติคหน่อยได้ไหมห๊า ไม่ใช้ที่ล้างจานแบบนี้
เดี๋ยวถ้ากรูเกิดยอมขึ้นมาแล้วเ...ยวจะไม่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานเหรอมึง
ไอ้ลุง
ตอนที่34
“ป้าครับ ข้าวมันไก่สองครับ เนื้อหนังหนึ่งครับ
“แล้วอีกนึ่งละจ๊ะหนู” เสียงป้าเจ้าของร้านข้าวมันไก่ตัวอ้วนๆ ใส่ผ้ากันเปื้อนลายดอกออกมารับลูกค้า
ผมมองไปที่ไอ้ลุงให้มันรู้ตัวว่ามันต้องสั่งเอง
“อ๋อ ผมเอาเหมือนกับจานแรกครับป้า” ป้าทำหน้างงก่อนที่จะเดินออกไป
“ป้าครับ ขอน้ำซุปกระดูกไก่เยอะๆนะครับ”
ป้าหันกลับมายิ้มให้ผมและรีบเดินเข้าไปยังออฟฟิสป้า หน้าเขียงขนาดใหญ่55
“ทำไมไม่บอกว่าเอาเนื้อหนังไปละ เดี๋ยวโดนปังตอป้าหรอก”
“ก็ผมอยากกินเหมือนปอร์นี่ครับ”
“แล้วสั่งป้าว่าเนื้อหนังมันไม่เหมือนตรงไหนหละ”
“มันไม่มีคำว่าเหมือนไงครับ” ไอ้ลุงทำหน้าแบ้ว
เออ จริงของไอ้ลุงนะ มันไม่มีคำว่าเหมือนจริงๆด้วย มีแต่คำว่า เนื้อหนัง55
น้องสาวคนสวย เดินเข้ามาหาเราทั้งสองคน พร้อมด้วยน้ำแข็งแห้งสองแก้ว
วางลงที่โต๊ะผมกับไอ้ลุง
“น้าป่า หรือเปะซี่”
“อะไรนะครับ” ไอ้ลุงมันสงสัย
“อาน้าป่า หรือเปะซี่ (เอาน้ำเปล่าหรือเป็บซี่)” น้องสาวคนสวยยังพยายามต่อ
“อะไรนะครับ” ไอ้ลุงก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน หันหน้าอันหล่อเหลาของมันมาหาผมด้วยอาการเอ๋อแดก
สงสัยอยากให้ผมเป็นล่ามให้ครับ
“อาน้าป่านื่อ เปะซี่นิ่อ ครับ น้อโคสัว ( เอาน้ำเปล่าหนึ่งเป็บซี่หนึ่ง ครับ น้องคนสวย)” เธอได้ยินเช่นนั้นรีบหายจ้อยเข้าไปหลังร้านทันที
ออกมาพร้อมกับ น้าป่านื่อ เปะซี่นิ่อ วางลงบนโต๊ะข้างๆน้าแขป่า (น้ำแข็งเปล่า) พร้อมส่งรอยยิ้มที่เธอคิดว่าสวยที่สุดให้ไอ้ลุง
อย่าแม้แต่ได้คิดนะ นี้มันของกรู ถึงเมิงจะเป็นชาวต่างชาติที่เข้ามาพักผ่อน ทำงานพาร์ทไทม์
ในเมืองไทยอย่างเมิงกรูก็ไม่ยอมนะ ตรบเป็นตรบ5555
ข้าวมันไก่สองจานถูกยกมาวางพร้อมด้วยน้ำซุปกระดูกไก่ตามที่ผมขอ ตามด้วยน้ำจิ้มที่อร่อยที่สุดในย่านนี้
ช่วงนี้เป็นเวลาตีสองกำลังจะเข้าตีสามครับ พ่อค้าแม่ค้าเริ่มวางของขายกันในตลาดเล็กๆ ในระแหวกนั้น
บ้างก็เดินไปมาเลือกซื้อของที่จะกลับไปทำกับข้าวในตอนเช้า
หรือทำของขายในตอนกลางวัน
ในขณะที่คนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังหลับไหลตามกาลเวลายามราตรี
ไอ้ลุงตักน้ำจิ้มราดลงที่เนื้อไก่ติดมันอย่างช้าๆ คงเพราะกลัวเผ็ด
ซึ่งต่างกับผมครับ ตักแล้วตักอีก เพราะร้านนี้เป็นร้านประจำที่ผมมานั่งทานหลังจากปิดร้านเสร็จแล้ว
จึงรู้ว่าน้ำจิ้มนั้นไม่ได้เผ็ดแต่อย่างใด
ไอ้ลุงมันกินอย่างเอาเป็นเอาตาย สงสัยว่ามันจะลืมเนื้อย่างร้านผมไปแล้วแน่ ๆ
จานที่สองของไอ้ลุงถูกยกมาด้วย น้อสาวโคสัว(น้องสาวคนสวย) เหมือนเดิม
ไอ้ลุงเริ่มลงมือจัดการจานที่สองอย่างด่วนครับ
โดยมีผมนั่งทำสวยเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ คอยกันน้องสาวโคสัวคนนั้น
ไม่ให้เข้ามาใกล้555
“อิ่มยัง เอาอีกไหม ” ผมถามไอ้ลุง หลังจากที่เปะซี่ในแก้วถูกดูดไปอย่างช้า ๆ จนหมดแก้ว
“อิ่มมากครับ”
“ เออ กะว่าจะพาไปกิน ซาละเปาเจ้าอร่อย งั้นก็คงไม่ต้องไปแล้ว กลับบ้านเลยละกัน ”
อ้าว ตอนนี้หล่อมีเคืองแล้วครับพี่น้อง
ผมขำกับท่าทางที่ไอ้ลุงมันแสดงออกมา
ตอนนี้ปอบได้ย้ายจากพี่เอกมาสิงที่ไอ้ลุงแทน แปลกไหมปอบตนนี้สิงแต่คนหล่อๆ
อีปอบช่างเลือก555
“น้องเก็บตังค์ครับ”
“รอซะคู่คะ” รอยยิ้มเธอตามมาติด ๆ
“นื่อร้อยี่สิบ่า คะ(หนึ่งร้อยยี่สิบบาทคะ)” เหมือนเดิมครับ ไอ้ลุงเอ่อแดกไม่ต่าง อะไรจากเปะซี่ น้าป่า
ต่อมภาษาไทยสำเนียงพม่าช่างไม่ทำงานเอาซะเลยนะที่รัก
ผมกับไอ้ลุงเดินฝ่าความมืดของริมฟุตบาท ที่พอจะมีแสงไฟจากรถที่วิ่งไปมา
ไม่นานเราก็เสียตัวให้กันท่ากลางความมืด555
เปล่าครับ ไม่นานเราก็ถึงร้านแปะ ที่ตอนนี้กำลังทอดซาละเปา โดยมีศรีภรรยา
ยืนอยู่ข้างกายคอยช่วยหยิบจับของที่แปะต้องการ
ร้านนี้เป็นร้านอร่อยมากครับ ผมชอบซิ้อกินบ่อยๆ
ใครกินเป็นติดใจในคนซื้อ55 เปล่าครับติดใจในซาละเปา
แต่เสียอย่างเดียวจะขายตอนตี3 ไม่รักกันจริงไม่พามากินนะนี่
ผมกับไอ้ลุงมาถึง ยังไม่เสร็จดีครับ ชุดแรกกำลังลอยอยู่ในกะทะ
เลยต้องนั่งรอสักครู่ข้างๆริมฟุตบาทนั่นหละครับ
สวยเชียว เฟอร์นิเจอร์สำหรับลูกค้านั่งรอของแปะ555
ไอ้ลุงนั่งดูอย่างคนไม่เคยเห็นครับ ก็แน่ละ มันไม่เคยเห็นจริงๆ
“จำไว้นะว่าเขาทำยังไงเดี๋ยวจะได้ไปทำขายหลังจากเรียนจบ”
“ขายกับปอร์ ปอร์เป็นคนช่วยผมนะ”
“ได้ เดี๋ยวช่วยนับตังค์ละกัน กอล์ฟเป็นคนขายกับคนทอดนะ ตกลงตามนี้”
“โห จะไม่ช่วยทอดบ้างเหรอ’
“ทอดใช้แค่แรงนะ แต่นับเงินมันใช้สมอง คิดดูละกันอะไรหนักกว่า” 555
ไอ้ลุงไม่ได้ตอบโต้อะไรครับ หันกับไปดูอาแปะทอดซาละเปาต่อ
“ได้แล้วอาตี๋ เอากี่ลูก” เสียงแปะถามไอ้ลุง
ลองเรียกผมตี๋สิจะไม่มาซื้ออีกเลย55
“เอากี่ลูกครับ ปอร์”
“สามสิบครับแปะ” ผมตอบแปะแทนไอ้ลุง
“โหซื้อเยอะขนาดนี้จะกินหมดเหรอครับปอร์”
“ลองดูละกันว่าจะหมดไหม” ปอร์ขอท้า
แปะค่อยๆ คีบซาละเปาใส่ถึงที่รองด้วยกระกาษซับน้ำมัน ทีละลูก
เพราะเพิ่งยกขึ้นจากน้ำมันเดือดๆๆ
“เท่าไรครับแปะ” ผมถามพร้อมยื่นตังค์ให้แปะ
ผมยื้นถุงซาละเปานั้นให้ไอ้ลุง
“อ้าวนี้ลองกินดูก่อน แต่มันยังร้อนอยู่ค่อยๆกิน” ผมเตือนไอ้ลุงเพราะเป็นห่วงมัน
แต่ช้าไปแล้วครับท่านผู้อ่าน ซาละเปาลูกเล็ก ๆร้อน ๆหายเข้าไปในปากของไอ้ลุงซะแล้ว
แล้วอะไรจะเกิดขึ้นละครับ ไอ้ลุงกำลังพ้นซาละเปาออกมาอย่างแรง
ดูแล้วช่างเป็นภาพที่น่าสงสารเสียนี่กระไร
“ร้อน ร้อนๆ” ไอ้ลุงตะโกน เป่าลมออกจากปาก มืออีกข้างปัดลมไปมา
“ก็บอกว่ามันร้อน แล้วจะรีบกินทำไม”
“เห็นปอร์บอกว่าอร่อยเลยต้องรีบกินดูครับ” น่านกรูผิดอีกแล้ว
“ค่อยๆสิ รอให้เย็นก่อน แล้วเป็นไหมครับนี่” ผมถามที่รักด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ครับ พ้นออกมาทัน”
“ไม่มีน้ำด้วยสิ”
“ไม่เป็นไรคัรบปอร์ ไม่ได้เป็นไรมาก”
เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างเย็นลง รวมทั้งเจ้าซาละเปานั่นด้วย
ไอ้ลุงดูมีความสูขกับการกินมันเหลือเกินโดยไม่มีท่าทีว่าจะพ้นมันออกมาอีกแล้ว
ลูกแล้วลูกเล่า ปลี่ยนที่อยู่จากในถูง ไปอยู่ในท้องไอ้ลุงแทน
คล้ายกับการเปลี่ยนถ่ายความสมดุลของธรรมชาติ555
“อร่อยมากครับ ซื้อไปฝากม้าได้ไหมครับปอร์”
มาถามกรูทำไมนี่
“ก็ตามใจนะ ถ้าไม่กลัวมันเย็น”
“ไม่เป็นไรครับที่บ้านเข้าเวฟได้”
ผมกับไอ้ลุงเดินมาเอารถที่จดไว้ที่ร้านอีกครั้งครับ
เวลาก็กำลังจะตีสี่ละ
“ไปไหนต่อครับปอร์”
“อ้าว ยังไม่อยากกลับบ้านเหรอครับท่านชาย ดึกแล้วนะ”
“ยังครับ’
‘พรุ่งนี้มีงานต้องทำด้วยสิ ไอ้เดชมันโทรมาบอกเมื่อเย็น”
“อ้าวงั้นเหรอครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
“ไม่ต้องหรอก เดินเข้าไปเองได้ไม่ไกล นายรีบกลับบ้านไปเถอะ”
“ชอบไล่ผมจัง” งะ
“แบบนี้เขาเรียกว่าบอก ไม่ได้เรียกกว่าไล่ เออ งั้นตามใจ อยากไปส่งก็ไป”
“ค้างด้วยได้ไหมครับ” ย้ายบ้านเลยไหมเมิง555
“ได้ แต่ต้องไปขอพี่ก่อนนะ”
ผมนัดเจอเดชเพื่อนรักเวลาเที่ยงตรงที่ห้างดังแห่งหนึ่ง
เราคุยรายละเอียดของงานที่รับมาว่าควรจะพูดประมาณไหนส่วนข้อมูลต่างๆ
ผมได้รับทราบก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่มีปัญหาสำหรับคนสวยเชกเช่นน้องปอร์55
งานที่รับมาผ่านไปได้ด้วยดีครับ เสร็จเกือบหนึ่งทุ่มเห็นจะได้ บักเดชเพื่อนรักรับอาสามาส่งผม
เพราะ มันหวังอะไรนั้นเหรอผู้อ่านคงรู้ดีครับ
“ไงมึงไปเที่ยวมาสนุกไหม” มันถามผมสองมือกำที่พวงมาลัยรถ
“เออก็สนุกดี แต่ที่ไม่ดีเพราะมึงนั่นหละไอ้เหี้...”
“อ้าวก็กรูบอกแล้วไงว่าติดงานด่วน”
“อันนี้รู้ แล้วมึงบอกว่าจะตามไปนะ แล้วมันหมายความว่ายังไง”
มันทำหน้าตาลอย เหมือนไม่รับรู้ในความผิดอันใหญ่หลวงที่ได้ก่อไว้
เกือบทำให้เพื่อนเสียตัวไปแล้ว
“อ้าว แล้วมึงจะให้กรูทำไงวะ มึงไปกับไอ้กอล์ฟสองคนอะดีแล้ว กรูไม่อยากไปขัดคอใครนี่”
“จำได้เลยมึง อย่ามาชวนกรูไปไหนอีกนะ”
“วันนี้กรูจะทำโทษมึงด้วยการลดน้ำตกฟรีเหลือแค่ครึ่งจาน
ตกลงตามนี้ห้ามพูดอะไรทั้งนั้น ไม่งั้นจะลดเหลือศูนย์จานทันที”
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1311006 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก