“แต่มีสิ่งอื่นที่เปลี่ยนไปครับน้องปอร์ ”
“อะไรเหรอครับ พี่เอก”
“หัวใจครับ”
“อืม ครับ” ผมตอบ
“หัวใจพี่เปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เลยครับน้องปอร์”
“ดีใจด้วยนะครับที่หัวใจแข็งแรงขึ้น เดี๋ยวก็มีคนเข้ามาใหม่ครับ ”
เวลาผ่านไป
“แล้วน้องปอร์จะไม่ถามเหรอครับว่าหัวใจพี่เปลี่ยนไปยังไง”
“เอ่อแล้วหัวใจพี่..................................”
“ไส้อย่างหนึ่งที่ครับ”
ตอนที่ 33
“อะไรนะ อีกทีสิ” เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจ
อยู่ดีๆ หัวใจเปลี่ยนเป็นไส้ย่างแทน ตลกแล้วไหมครับพี่เอก มามุขไหนกันนี่
ผมมองหน้าที่เอกชัดๆอีกครั้งงงกับคำพูดที่เพิ่งได้ยิน
แต่สายตาของพี่เอกกลับไม่ได้มองมาที่ผมแล้วสิครับในตอนนี้
ไปจ้องมองที่อีกคนข้างหลังผมแทน
เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นลูกค้าที่สั่งใส่ถุงกลับบ้าน
แล้วทำไมบอกให้ใส่จาน แทนที่จะบอกว่าหนึ่งถุง ....สวยงง
เพราะถ้าเป็นไอ้ลุง มันน่าจะสั่งเนื้อย่างมากว่า มีเหรอจะหันมาสั่งไส้ย่าง
อุเหม่ชิชะ ไม่ได้การแล้วครับต้องหันไปมองเพื่อให้รู้ความจริงนั่นเป็นเช่นไร
หวาย ร้านของน้องปอร์พังก็คราวนี้ละครับคนอ่าน
รถไฟขบวนนึ่งจอดสนิท อีกขบวนหันหน้าตรงดิ่งเข้ามาอย่างแรง
ป่อเต๊กตึ่งมาด่วนเลยครับ น้องปอร์ตอนนี้กำลังจะเป็นศพ เพราะรถไฟชนกันซะแล้ว55
ทำไมมึงเลือกมาถูกจังหวะตลอดเลยไอ้ลุง เวลาทีกรูเดินเสิร์ฟอยู่มึงไม่เจือกมาห๊า
มาช่วงเวลาแบบนี้คนที่ตายจะเป็นใครละ ถ้าไม่ใช่กรู
ให้กรูทำไงละทีนี้ บอกว่าเรื่องทั้งหมดที่เห็นไม่เป็นความจริงเหรอ
เมิงคงเชื่ออยู่หรอก ดีนะพี่เอกมันไม่กอดกรูอีก
“อ้าวกอล์ฟ มาแล้วเหรอ” ผมทักไปด้วยกายปกติ ไม่ได้แสดงออกถึงอะไรที่ผิดแปลกไป
ก็ใช่สิครับผมไม่ได้ทำผิดอะไร ลูกค้าผมๆก็ต้องดูแลเป็นธรรมดา555
“อ๋อ มาเมื่อกี่เองครับ พอดีเห็นคุยกับลูกค้าอยู่เลยเดินมาหา” ไอ้ลุงพูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ผมหนึ่งครั้ง
ก่อนที่โลกทั้งโลกจะสลายด้วยรอยยิ้มของไอ้ลุง ผมชิงตัดหน้าด้วยอาการเอ๋อแดก
วึท แฮพ เป้น ? ผมมีคำถามสงสัยว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น กันนี่
ไอ้ลุงไม่มีท่าทีว่าจะหึงหวง แสดงความเป็นเจ้าของ เป็นแฟน คนรัก หรืออะไรก็ตามแต่
ต่อหน้าพี่เอกเลยแม้แต่น้อย งง ครับคุณผู้อ่าน สวยงงไปหมดแล้ว หึงกรูหน่อยสิ อย่าเนียน55
สงสัยว่าตอนนี้ผียังไม่ออกจากไอ้ลุงเป็นแน่แท้
“ทานอะไรมาหรือยัง”
“ยังเลยครับ ก็กะว่าจะมาหาไรทานที่ร้านปอร์นี่ละครับ”
“สวัสดีครับ ขอร่วมโต๊ะด้วยคนนะครับ ” ไอ้ลุงกล่าวคำทักทายพี่เอกยังเป็นมิตร
สร้างความงวยงงสงกะสัยเป็นอันมากกับผม
พี่เอกทำหน้าเจื่อนๆ ก่อนตอบรับคำทักทายของไอ้ลุง
เหมือนรู้ตัวว่า เจ้าของตัวจริงเขามาแล้ว555 ทำไงได้หละครับ นี่คือเรื่องจริง
ผมไม่ต้องแนะนำอะไรมากเพราะคิดว่าพี่เอกและไอ้ลุงคงจำกันได้ เพราะเคยเจอกันหลายครั้งแล้ว
“แล้วจะกินไรดี เดี๋ยวสั่งพี่ทำให้”
“อะไรดีละครับ ทานปอร์เป็นไง” อ้าว ไอ้นี่ นี้มันพับลิคแพส นะ มาพูดแบบนี้เดี๋ยวก็ได้กินทีนแทนหรอก
คำพูดของไอ้ลุงทำพี่เอกมองหน้ามัน
“เมนูนี้แพงนะ” ผมแหย่ไอ้ลุง เหมือนกับที่แหย่พี่เอก ไอ้ลุงหัวเราะเบาๆ อย่างพอใจ
“เนื้อย่างก็ได้ครับ” กรูว่าละ เหมือนเดิมทุกอย่างไม่เปลี่ยนเลย
ทำไมคนหล่อ ชอบอะไรแห้งทั้งนั้นวะ ผมละงง
พี่เอกงี้ไส้ย่าง ไอ้ลุงนี้เสื้อย่าง
อยากเจอคนอื่นบ้างที่ชอบอะไร น้ำ ๆๆ555
ผมปล่อยให้หนุ่มหล่อสองคนอยู่ตามลำพัง
ไปเอาน้ำมาให้ไอ้ลุง ด้วยเพียงหวังว่า เขาคงไม่ลงมือกินกันก่อนที่ผมจะมาถึง 55
ถ้าเป็นแบบนั้นผมสิครับจะเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด
ผมกลับมาอีกครั้งผมกับโค๊กในมือจานรอง ข้าวเหียว1 กระติ๊บวางลงให้ไอ้ลุง
“ขอบคุณครับปอร์”
เวลาเริ่มดึกเข้าเรื่อยๆครับ เพี่เอกขอตัวกลับก่อนเพราะดึกมากแล้ว
เหลือผมกับไอ้ลุง ร่วมโต๊ะกันเพียงสองคน
ต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผมก็ยังไม่รู้ได้
ชีวิตผมจะหาไม่ หรือเปล่าอันนี้ต้องคอยลุ้นครับ
“เอากุญแจไปคืนคุณย่าหรือยังกอล์ฟ”
“ผมคืนไปหลังจากวันที่มาถึงแล้วครับ ทำไมเหรอปอร์”
“เปล่า แล้วที่ฝากขอบคุณ คุณย่าละ”
“อ๋อ ผมบอกท่านแล้วครับ คุณย่าบอกถ้าว่าง ๆก็ให้เข้าไปหาท่านบ้างนะ”
“อ่อ อืม อืมยังเอาไรอีกไหม”
“เอาปอร์ครับ” เอาอีกละ มาแนวเดียวกับพี่เอกอีกแล้ว
เขิลสิครับ ถึงจะสวยแต่หนังหน้าก็บางนะอายเป็นเหมือนกัน
“เออ ปอร์ครับ อีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดคุณย่านะ ท่านฝากมาชวนให้ปอร์ไปด้วย ท่านสั่งว่าต้องไปให้ได้”
หวายๆๆ ได้เวลาเปิดตัวหลานสะใภ้แล้วเหรอนี้ ไม่นะไม่พร้อม
“แล้วใครไปบ้างละ”
“ในงานก็มีแต่ญาติๆ ทั้งนั้นไม่มีคนอื่นหรอก ไม่ต้องกลัวนะครับ” ไอ้ลุงบอกผมเพื่อลดความตื่นเต้น
มีด้วยเหรอครับที่ผมจะกลัว555
แต่ว่า แต่ว่า ถ้าเป็นการรวมญาติแล้ว ก็แสดงว่า พ่อแม่ ของไอ้ลุง และญาติจากสกุลต่างๆต้องมากันนะสิ
หวายๆๆ ถอนตัวออกมายังทัน มันจะเป็นไปได้ไง บะบะบะ บ้านเธอสิ55
แล้วสวยจะถอนตัวทันไหมนี่ครับ หลวมตัวมาขนาดนี้แล้วเหรอเรา หลวมมากไปแล้วนะ55
ไหนจะพ่อแม่สามี555 ไหนจะผู้รากมากดี นามสกุลดัง โอ้ย คิดแล้วต้องรีบให้ถึงวันงานเร็วๆ55
“ไม่ไปไม่ได้เหรอกอล์ฟ ทำตัวไม่ถูกนะ”
“กลัวทำไมครับ คนอื่นก็คนเหมือนกัน อีกอย่างไปกับผมไม่ต้องกลัวครับ ”
“แล้วเราจะตอบคำถามคนอื่นๆ ว่ายังไงละ ญาติก็ไม่ใช่”
“ ใครบอกว่าไม่ใช่ละ ก็ตอบตามความเป็นจริงครับ ว่า ว่า เป็นหลานอีกคนของคุณยายไงครับ”
“เออ ตอบง่ายดีนะ แล้วถ้าเขาซักมาอีกละ คงไม่จนมุมนะ”
“เดี๋ยวตอนนั้น ผมจะช่วยปอร์เองครับ” เออ ช่วยเก็บศพกรูส่งคืนพี่กรูละสิไม่ว่า55
“แล้วนี้ยังไม่เข้าบ้านอีกเหรอครับ ที่รัก” มึงจะมากไปแล้วนะ กล้าที่จะเรียกที่รักออกเสียงเหรอ
“ยัง กะว่าจะช่วยพี่ล้างจานก่อน”
“ผมช่วยเอาไหม”
“อย่าเลย เดี๋ยวน้ำยาล้างจานจะกัดมือคุณชายเอา”
“ปอร์ยังมีความผิดอยู่นะครับ ห้ามขัดขืนนะครับ” มันหัวเราะผมครับ
อ้าวความผิดตอนไหนฟะ ยัดเยียดกันชัดๆ ”
“เมื่อกี้ไง เห็นนั่งคุยกันสนุกสนานเชียว”
“คุยกับลูกค้ามันผิดศิลข้อไหนเหรอ” กาเมแน่เลยๆๆ55
“นี่ถ้าเป็นลูกค้าทั่วไปผมจะไม่ว่าไรเลย แต่นี้มันกำลังจะเกินลูกค้าแล้วนะ
นะครับ ปอร์นะ ให้ผมช่วยนะครับ” อ้าวไอ้นี่ ให้กรูไถ่โทษด้วยการให้มึงล้างจานนี่นะ กรูเสียเปรียบแย่เลย55
สายตาไอ้ลุงยังอ้อนวอนขอล้างจาน เหมือนเป็นสิ่งแปลกใหม่ ท้าทาย ยังไงยังงั้น
แบบนี้แกล้งให้มันล้างสัก3 กะละมังดีไหมนี้ แต่ก็อย่าเลย กลัวคุณผู้อ่านจะตรบน้องปอร์เอาที่แกล้งไอ้ลุง
สองกะละมังก็พอละ555
ว่าแล้วกะละมังที่บรรจุด้วยจานที่ผ่านการใช้งานแล้ว
ถูกวางเรียงรายไว้ที่สำหรับล้างจานด้วยน้ำมือพี่ชายผมเอง
พร้อมแล้วที่จะให้ผมทำการล้างเนื้อตัวมันที่เปอะเปื้อนจากคราบอาหาร
กะละมังแต่ละอันถูกแยกเป็นสัดส่วนครับ
น้ำแรก น้ำที่สอง (อย่าคิดลึก กว่าผมนะ555 ) น้ำสำหรับล้างเศษอาหาร
กะละมังสำหรับใส่ช้อน ซ้อม ถูกแยกไว้ต่างหาก
ผมปีบน้ำยาล้างจานลงในกะละมังเล็กๆ แล้วตีให้เป็นฟอง
“จะจ้องอีกนานไหม นี้เก้าอี้ใช้นั่งล้างจาน ”
“โห มันเยอะขนาดนี้เหรอ แล้วแบบนี้อีกนานไหมครับกว่าจะเสร็จ”ไอ้ลุงนั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กที่ผมสั่งให้ ปากก็บ่นไปตามประสาคนแก่
“จะถอนตัวตอนนี้ก็ยังทันนะ ถ้ากลัวมือนุ่มๆของคุณชายจะพังเอา ว่าไง”
“ปอร์ยังทำได้แล้ว ทำไมผมจะทำไม่ได้”
“ถ้าทำได้ ไหนลองทำให้ดูหน่อย” ผมท้าไอ้ลุงที่ตอนนี้ ท่าทางมันน่าขำไม่รู้จะหยิบอะไรก่อนหลัง เก้ๆ กังๆ ตลกพิลึก
“พอๆๆ สะอาดแล้วไม่ต้องขัดมาก”
“ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย อย่าแกล้งผมสิครับ”
“ทำไม่เป็นหรืออำ นี่ ท่านชาย”
“ทำนะ ทำเป็น แต่พอจะทำ ปอร์กลับไม่ยอม” หน้าแดงเป็นสีทาบ้านเลยครับผมเจอไอ้ลุงกระซวกตับเข้าให้
“อ้าวนี้ก็ยอมแล้วไงถึงให้ช่วยล้างจาน” ผมตอบทั้งๆที่หน้ามองไปยังกะละมังน้ำยาล้างจานที่เป็นฟองจนล้น
“ตกลงจะล้างหรือจะกลับ เลือกเอา”
“โหดูพูดเข้า ไม่สงสารผมบ้างเหรอครับ”
“สงสารเรื่องอะไรอีกหละ อยู่บ้านไม่ต้องลำบาก สะบายจะตาย”
“อยู่บ้าน นอนคนเดียวก็เหงาครับ ก็ปอร์ไม่ยอมไปนอนด้วยกันกับผมนี่ครับ พอมาหาก็เจอปอร์นั่งคุยกับคนอื่น แอบนอกใจผมใช่ไหม”
“เว่อร์ไปแล้วท่านชาย”
จานแต่ละใบค่อยๆถูกล้างด้วยผมและไอ้ลุง สองสามีภรรยา555
ผมเงยหน้ามองหน้าไอ้ลุงอีกครั้งเมื่อรู้ว่าผมถูกคุมคามทางเพศ ใต้น้ำ55
“ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอกครับ มันเกิดขึ้นใต้น้ำ”
“นั้นละปล่อยเถอะ เดี๋ยวล้างไม่เสร็จ ไม่ได้กลับบ้านนะ”
“ไม่ปล่อยครับ”
“แช่น้ำล้างจาน นานๆ เดี๋ยวมือจะเสียนะ”
“ไม่กลัวครับ”
“โอ้ย หายใจไม่ออก”
“ไม่เกี่ยว” ยังทำหน้าตาลอยไปมาอีก
ผมหาเหตุผลต่างนานา มาอ้างก็ไม่เป็นผลครับ
ไอ้ลุง ยังจับมือผมภายใต้ฟองของน้ำยาล้างจานอยู่เป็นนานสองนาน
อะไรกันไอ้ลุง เมิงจะเลือกที่โรแมนติคหน่อยได้ไหมห๊า ไม่ใช้ที่ล้างจานแบบนี้
เดี๋ยวถ้ากรูเกิดยอมขึ้นมาแล้วเ...ยวจะไม่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานเหรอมึง
ไอ้ลุง
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1314841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก