ตายละกรู สิ่งศักดิ์สิทธิทั้งหลาย ตอนนี้ลูกช้างขอภาวนาอีกครั้ง อย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับลูกช้างเลย
แล้วลูกช้างจะหาลาบหาน้ำตกมาถวาย ผมภาวนาในใจ
อย่าให้เกิดอะไรที่ทำให้เพื่อนรู้ว่าตัวเองแปลกปลอมมาจากแอดเวอร์เลย
“ตลาดครับ
บัญชีค่ะ
พีอาร์คะ” อ้าวอุ่นใจ อย่างน้อยก็มาจากคณะเดียวกัน
“มีอีกไหมคระ” ท่านอาจารย์ถามอีก อย่างอยากรู้อยากเห็น
“อาจารย์ครับ” ไอ้นนท์พูดขึ้นด้วยเสียงดังไปทั่วบริเวณห้อง
...................................กรี๊ดไม่นะ
ตอนที่ 25.........ก้อยหมูดิบ
“แอดเวอร์ไทซิ่งครับ” เสียงเทพบุตรสุดหล่อไม่ต้องขี้ม้าขาวก็มาช่วยน้องปอร์ได้55
ไอ้ลุงพูดขึ้นทันทีหลังจากสิ้นเสียงของไอ้นนท์
ผมหันไปมองไอ้ลุง45องศา ยิ้มให้ท่าเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ……ตรงนี้เลยไหมที่รัก55
ไอ้ลุงก็ไม่ได้หันมาสบตาหรือสนใจในรอยยิ้มของผมเลยแม้แต่น้อย
สงสัยกลัวได้ซื้อบ้านเร็วกว่าปกติ เพราะผมจะท้อง 555
แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่าไอ้ลุงมันมักไม่แสดงออกอะไรแบบนี้
แต่ผมสัมผัสมันด้วยใจดวงน้อยๆ 555
อาจารย์เริ่มเข้าบทเรียน วิชาที่เราเรียนกันเกี่ยวกับพฤติกรรมผู้บริโภคครับ
จะว่าไปแล้วมันก็เกี่ยวกับที่ผมเรียนไม่น้อยเลยครับ
เพราะถ้าเรารู้จักพฤติกรรม และความต้องการของผู้บริโภคแล้ว
สามารถทำโฆษณาสินค้าให้โดนใจกลุ่มเป้าหมายได้…….โอกิลวี่มาเอง55
นี่ละครับเป็นเหตุผลที่ผมเลือกเรียนวิชาโทด้านการตลาด
สองชั่วโมงแรกผ่านไป การเรียนการสอนก็ยังคงดำเนินไปตามปกติ
ส่วนมากอาจารย์จะเป็นคนอธิบายมากว่า นักศึกษาตาดำๆ ก็ได้แต่นั่งฟัง
จดรายละเอียดบ้าง ทำเป็นจดบ้างตามสะดวก 555
“อ้าว นศ.ค่ะ มาถึงตรงนี้แล้วใครมีข้อสงสัยอะไรไหมค่ะ เกี่ยวกับ พฤติกรรมของผู้บริโภค”
เสียงท่านอาจารย์เปิดช่องว่างให้ได้ถามตามความสงสัย
เอาอีกแล้วครับ รางสังหรณ์ ไอ้นนท์มันจะหาอะไรมาแกล้งผมอีกนี้………ภาวนา
เริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังเล่นบทนางเอกยังไงไม่รู้55
ทำไงได้ล่ะ อยู่ในถิ่นเขานี้ไอ้จะไปงัดข้อตรงๆเลยมันก็ไม่ใช่
“อาจารย์ค่ะ พฤติกรรมผู้บริโภคนี่มันเกี่ยวกับ วิชาการบัญชีที่หนูเรียนอยู่ยังไงคระ” คำถามจากสาวสวยนางหนึ่ง
ที่น่าจะมาจากบัญชี
“…………………………………………….. แล้วมีคำถามอื่นอีกไหมคระ”
อาจารย์เว้นช่วงพักหายใจ
“จะไม่ถามเลยใช่ไหม แสดงว่าไม่สงสัยอะไรเลย อาจารย์สอนดีขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ ถ้าไม่มีอาจารย์จะปล่อยแล้วนะค่ะ เอกอื่นไม่ถามแล้วใช่ไหมนอกจากบัญชี ”
เวลาเดินช้าๆ
“มีครับ” เสียงจากไอ้นนท์ตามเคยครับ ทีนี้แสงแห่งชีวิตผมเริ่มหลี่ลงเรื่อยๆ จวนจะดับอยู่แล้ว
“อาจารย์ครับ ในกรณีที่เราเป็นนักโฆษณา เราสามารถเอาวิชาพฤติกรรมผู้บริโภคไปใช้ได้อย่างไรครับ”
ตกลงมึงเรียนแอดเหรออีปลวกนนท์ เจือกดีนักเดี๋ยวมีตลบสลบ แกล้งโง่เนียนนะมึง
“เป็นคำถามที่ดีมากค่ะนศ.” เสียงอาจารย์ตอบ
“ถ้าเรารู้พฤติกรรมผู้บริโภคแล้วเราสามารถทำโฆษณาเพิ่มยอดขายได้”ท่านอาจารย์ตอบ
“จะเป็นไรไหมครับอาจารย์ ถ้าผมอยากทราบแนวคิดของ นศ.ที่กำลังเรียนเอกโฆษณา”….เป็นสิอีเควี้ยกรูว่าล่ะ
ตอนนี้แสงแห่งชีวิตผมดับสนิททันที
เมื่อรู้ว่าไอ้นนท์พยายามโยงคำถามเข้ามาให้เกี่ยวกับผมแล้ว……….ที่รักช่วยที่รักด้วย
นศ.เอกโฆษณาช่วยสงเคราะห์คำถามของเพื่อนหน่อยสิค่ะ…….ด้วยทีนได้ไหมจารย์555
บรรยากาศตอนนั้นเริ่มเงียบ สายตาของทุกคนมองมายังผมกับบักเดช
ด้วยใจจดจ่อกับคำตอบ หรืออยากให้รีบตอบซะที เพราะจะได้ไปกินข้าวหรือเปล่าก็ไม่รู้
“เดชมึงตอบสิ” ผมโยน
“มึงนั้นละตอบ กรูเขินแม่งมีแต่หญิงสวย ๆ
ตอบผิดไปกรูตายอย่างเขียดเลยนะมึง มึงนั้นละเหมาะสมที่สุด”
เมื่อเพื่อนเดชเป็นที่พึ่งไม่ได้แล้ว
ตนจึงเป็นที่พึ่งแห่งตน ไอ้จะไปให้ไอ้ลุงช่วยอีกครั้งมันก็มากเกินไป……..สวยเกรงใจ
เดี๋ยวจะหาว่าสวยแต่โง่ในสายตาผู้ชาย อันนี้เสียหายมากกว่าอีก555
ผมมองหน้าไอ้นนท์ ที่มันกำลังยิ้มเยาะอย่างพอใจโดยที่ชะนีแพมก็ไม่น้อยหน้าเลยครับ
เวลาผ่านไป ๆ
“ว่าไงค่ะ นศ. ไม่มีใครตอบได้เลยใช่ไหม งั้นก็ยังไม่ต้องไปทานข้าวนะค่ะ” เจอมุขนี้อาจารย์เข้าไป
ความตายเริ่มปรากฏกับชีวิตครับ เสียงโห่เริ่มมาจากนังชะนีแพม….อีชะนีจ่าฝูง
ผมลุกขึ้นอย่างรวดเร็วครับด้วยแรงส่งจากทั้งสองมือของไอ้เดช…..เพื่อนดีมีชัยไปกว่า100
ผมหน้าตาเหลอหลา มองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที แล้วกรูจะตอบยังไงนี้
“ในที่สุดเราก็ได้ตัวตายตัวแทนมาแล้ว ว่าไงค่ะ นศ. มีความเห็นว่ายังไงบ้างคระ” ท่านอาจารย์มาพร้อมมุข
“เอ่อ”
“ตอบไปเลยดิแม่ง” เสียงบักเดช
โอเค โอเค เป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย ผมพยายามควบคุมสติให้กลับมามากที่สุด
หลังจาก มันหายไปไหนต่อไหน ครับ ในฐานะแฟนไอ้ลุง เอ้ย ไม่ใช่
“เอ่อ เอ่อ ในฐานะที่ผมเรียนด้านโฆษณา ขอแสดงความคิดเห็นดังนี้นะครับ
เราสามารถทำการวิจัยพฤติกรรมของผู้บริโภค เพื่อออกผลิตภัณฑ์หรือสินค้าตัวใหม่ๆได้
แล้วใช้การโฆษณามาเปลี่ยนพฤติกรรมนั้น ๆ ของผู้บริโภค
ให้หันมาใช้สินค้าและรู้สึกว่าสินค้าที่เราออกใหม่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีวิตของเขาอย่างไร
โดยใช้ผู้มีชื่อเสียง เช่นดารา นายแบบ หรือคนที่เป็นที่ยอมรับของสังคม
เพื่อเป็นการสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับสินค้า
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นดาราที่เป็นพรีเซนเตอร์นั้นต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีจริงๆ
ไม่ใช่ว่าหน้าจอเป็นพระเอกที่แสนดีเป็นสุภาพบุรุษ
แต่ชีวิตจริงตัวร้ายดี ๆ นี้เอง คอยแต่จะหาเรื่องคนอื่นอยู่เสมอ
เมื่อวันหนึ่งผู้บริโภครู้ว่าดาราคนนั้นไม่ได้เป็นอย่างในโฆษณาเลย
สิ่งที่ตามมาคือผู้บริโภค มีพฤติกรรมที่ไม่ตรงกับสารที่เราสื่อไปในโฆษณานั้น
คือไม่ใช้สินค้าเราเลย แถมยังบอกต่ออีก ด่าเอ้ยตอบได้แค่นี้ครับ ขอบคุณครับ”
“ตอบได้ดีมาก ชัดเจนไหมค่ะ นศ..” อาจารย์ กล่าวอย่างชื่นชม
พร้อมด้วยเสียงปรบมือจากเพื่อน นศ.ในห้อง เพราะผมตอบโดนใจ หรือว่า เพราะหิวข้าวแล้วก็ไม่ทราบ
ผมไม่ลืมที่จะหันไปมองไอ้นนท์ ด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้า…ยิ้มเยาะเย้ย555
แต่ใบหน้าไอ้นนท์สิครับ อยู่ในโหมด หงิกงอ ไม่รับแขกเข้าแล้วสิครับ
รวมทั้งชะนีแพมด้วย………55คะแนนกรูนำอีกแล้ว
“ตอบได้ดีมากค่ะ ชนะเลิศสสส ไม่ทราบว่า มีแฟนหรือยังคะ สมัครได้ไหม ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง 55”
เสียงแซวมาจากเพื่อนร่วมคลาส เธอหันหน้าไปมองไอ้นนท์พร้อมสะบัดบ๊อบใส่
ก่อนที่จะทยอยออกจากคลาสเรียนไป
ผมยิ้มไม่ได้พูดไร พร้อมเดิมตามออกไป ขืนช้ากว่านี้มีหวังเป็นศพ
ส่วนเจ้าเดชสิครับ แหม เจอสาวๆพูดด้วยเข้าหน่อย เช็ดเลือดกำเดาแทบไม่ทัน
ผมเดินออกจากคลาส ไอ้เดชตามผมมาติด ๆ ถึงบันใด
ผมเหมือนได้แสงแห่งชีวิตกลับคืนมา
โลกแห่งความมืดมนต์กลับมาสว่างไสวโชติช่วงชัชวาลอีกครั้ง
ผมสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ก่อนที่จะเดินลัดเลาะริมสนามมายังถิ่นของตัวเอง
และตอนนี้ผมปลอดภัยจากใครบางคนที่อาศัยชอบอยู่ในทุ่งหญ้าสวันน่าแล้ว
เออกรูทำไรลงไปนี่ แล้วไอ้ลุงจะมองกรูยังไงหว่า นางมารร้ายแน่ๆ……….ไม่นะ
แล้วมันจะยังชอบกรูอยู่เปล่า ผมคิดไปต่างๆ นานา
“กินไรมึง เดี๋ยวกรูเลี้ยง” ไอ้เดชเพื่อนรักถาม
ความคิดนั้นจึงหยุดตามเสียงบักเดช
“หวาย เนื่องในโอกาสอะไร จะมาเลี้ยงกรู เห็นมีแต่แดรกฟรีตลอด
หรือว่าที่กรูตอบคำถามไปเมื่อกี้มันโดนใจเมิงวะ5555”
มันไม่ตอบอะไร ได้แต่หัวเราะ เพราะมันรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนปอร์ปากร้ายแค่ไหน ทันคนทุกรูปแบบ555
“เดี๋ยวแป็บนึงเดช ใครแม่งโทรมาตอนนี้วะ หัวใจจะหวาย”
“อยู่ไหนครับ” เสียงจากปลายสาย
“กำลังโดนลุมอยู่ครับ” ผมตอบกวน ๆ
“อย่าพุดเล่นสิครับ เดี๋ยวผมไปทานข้าวด้วย” เสียงจากไอ้ลุงอีกครั้ง
“อยู่ที่คณะ เลี้ยงด้วยนะจะรอ” ผมตัดบทด้วยการวางสายไป
เพราะรู้ยังไงไอ้ลุงมันก็หาผมเจอและต้องเลี้ยงผมอยู่แล้ว 555
“ลาบปากกรูกับมึงอีกแล้วเดช สงสัยมึงต้องเลี้ยงกรูวันหลังแล้วละ เพราะวันนี้มีเจ้ามือแล้ว” ผมพูดกับเพื่อนรักเดช
**
**
สูตรเด็ด ก้อยหมูดิบ
เดี๋ยวมาลงให้
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1313234 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก