หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[RAKDEK_KA]

อิลุงเอ้ย เหนื่อยใจง่ะ ทำตัวเองแท้ๆ แล้วจะมา พูดไรอีกเนี่ย จบก็ไม่จบ คนสวยเค้าได้ดีแล้วนะเนี่ย 
สนับสนุน คณเบนเต็มที่เลยนะเนี่ยตอนนี้อ่ะ ถึงจะสงสารอิลุงก็เหอะ แต่เจ็บแล้วเราต้องจำ  

ปล. หนีตามป้อจายที่ไหนไปเที่ยวมาคะเนี่ย

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[DexTunG]

 

[pay-it-forward]

 

[┗◎┗◎]

เชียร์เบนๆๆๆ
เบื่อตาลุงแล้ว อึกๆ อั่กๆ อยู่นั่นแหระ รำคาญ
มันตั้งกี่ปีมาแล้วโว้ย 

[potery]

  เซ็งไอ้ลุงว่ะ

[littlerabby]

ในที่สุดก็อ่านตามมาทันซะที ใช้เวลา 2 วัน 2 คืน ไม่กินไม่นอน

พออ่านมาถึงตอนนี้แล้วคิดถึงเพลงนี้อะ  แค่หนึ่งวินาทีก็สายไป เลยอะ

สงสารอิลุงนิดหน่อย แต่พอคิดถึงตอนที่ปอร์รอแล้วความสงสารก็หายไป

เชียร์เบนนะคะ คนอาไรน่ารักมากมาย



ปล.ที่ว่าหนีตามผู้ชายไปไต้หวันหมายความว่า ไทยเราเสียดุลให้ไต้หวันแล้วใช่ป่าว
ปล.2  จารอติดตามต่อนะคะ

[torto]

อดไม่ได้ขอเข้ามาเม้มรอบ 2 นะ

เราเชียร์คนไม่รักดีอย่างอ้ายลุงนะ  เพราะเรารู้ว่ามีคนปากแข็งรออยู่

เราขอตัวช่วย  เพื่อช่วยอ้ายลุงนะ   นางมารร้าย(คนที่ไปเรียนเมืองนอกด้วยกันไง)น่าจะช่วยอะไรได้มั่งนะ

แล้วก็ฟังเขาพูดสักทีนะคราวนี้เพราะเรารอฟังเหตุผลของอ้ายคุณลุงมาเป็นชาติแล้วนะสวย

[subaru]

อยากเชียร์ไอ้ลุงนะ...แต่ก็สงสารเบน 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รีบ ๆ มาต่อนะครับ

อยากอ่านแล้ว

อิอิ

[Aprilkung]

รอพี่ปอร์มาต่อ 

[rellachulla]

มาดัน ฮึ๊บๆ
ตกไปหน้า 2 ได้ไง
เอ้าาาาา ฮึ๊บบบบ
 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์

เห็นด้วยกับสวยอย่างแรง!!!  ใจๆหน่อยสิลุง

ชอบมาทำให้สวยอยากแล้วจากไป   ชอบทำเป็นเหมือนมีเ่ยื่ื้อใยแล้วหายไปเฉยๆ
พยายยามหน่อยสิลุง พยายามหน่ะรุจักไหม 
ตอนนี้ความพยายามของลุง ยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของที่สวยเคยเจ็บเลยนะ
พูดอะไร สัญญาอะไร ก็หัดทำให้ได้จิงสักอย่างสิ 
บอกตามตรงไม่ได้เชียร์ลุง แต่เชียร์เบน  แต่เห็นที่ลุงทำอย่างทุกวันนี้มันทนไม่ไหวมันเคืองในอารมณ์ 
ตั้งแต่งานศพคุณย่าแล้ว


ส่วนเบน  ใจมากๆชอบสุดๆ

ที่เขาไม่กล้าถาม เพราะเขาบอกผมว่า  ชีวิตคนเราผ่านอะไรมาไม่เหมือนกัน
และเบนก็ไม่อยากพูดอะไรรอให้ผมเล่าคงจะดีกว่า

เขาบอกผมว่า  ทุกคนมีความหลังเสมอ  ทุกคนเคยผ่านอะไรมาต่างกัน
อยากอยู่กับปัจจุบันมากกว่าจะคิดว่าแต่ละคนมาจากไหน


กรี๊ดดดดดๆ ไม่ไหวแล้วพ่อสุภาพบุรุษสุดปลายเท้า

ถูกใจรีนี้เนอะ ตรงใจไอจริงๆๆ 

[pu4755]

มาดัน มารอ และมาตามจ้านู๋ปอร์   

[angle]

 

 

[katsuya]

 

[┗◎┗◎]

 

[pay-it-forward]

 
สวย ได้โปรดมาเถอะ
 

[LalaBam]

มารอๆด้วย
แต่ยังตามอ่านไม่ทันทีเลย
อิอิ

[POR_KA_DUN]

มีคน    เรียกเลยต้องรีบมา เพราะทนความหอมไม่ไหว555
รอแป็บนึงนะครับๆๆๆ คนตรวจคำผิดกำลังทำงานหนัก มากครับ
ที่บอกว่าหนักนี่คือน้ำหนักนะ555
 คิดถึงคนอ่านจังเลย   

[pterofrond]

มาเร็วๆเลยครับ คนสวยหายไปนานนะ

[POR_KA_DUN]

A
A
A
A
มาแล้วจ้า รอนิดนึง
 

[POR_KA_DUN]

สองขาเริ่มก้าว  ที่ละช้า  ๆ  บับว่ากลัว
เขาจะอยู่ จริง อย่างในข้อความ
แบบว่าข้ามวันข้ามคืนจริงๆๆ
*
*
*
ผมยังเดินต่อ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ให้มันแน่ ๆ หน่อยไอ้ดอกเตอร์


**********41**********
เบนโทรมาหาผมหลังจากที่ผมถึงบ้านครับ
แต่ปราศจากเขาคนนั้นที่หน้าบ้านผมเหมือนที่บอกในข้อความครับ

*
*
จากวันนั้น ผมถูกก่อการร้ายทำลายความสงบอยู่ทุกวันครับ
ทั้งทางมือถือ  ที่ร้าน เหมือนรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกมองที่ถ้ำ เอ้ย ถ้ำมอง55
เสียงกริ่งยังคงดังอยู่ทุกคืนครับ
มือถือยังอยู่ในโหมดเงียบ เปิดไว้เพียงระบบสั่น
เมล์ บ๊อก ยังเป็นศูนย์ สงสัยเขาจะยังใช้อินเตอร์เน็ตไม่เป็นเช่นเดิม
ไม่งั้นคงถูกรบกวนแล้ว
คุณเบนยังคงขยันมาเจอสวยเช่นเดิมครับ
ทั้งที่รถจะติดแค่ไหน  แต่อนุภาพของความสวยแล้ว
เบนไม่เคยไม่ทำตาม ชี้นกเป็นนก
ชี้ไม้เป็นไม้  ชี้ผู้ชาย ได้น้องชายตามมา 55
กรี๊ดภูมิใจไปถึงดาวอังคะรวย  เอ้ยดาวอังคาร
*
*
*
ผมคงไม่ใจร้ายเกินไปใช่ไหมครับ ที่ไม่ลงมาเปิดประตูให้ชายแปลกหน้า
แต่ทำไงได้ละ เมื่อเวลาเปลี่ยนไรก็เปลี่ยน
ในเมื่อ ไม่เปิด ทำไมไม่ปีน55
ถ้าขึ้นไม่ได้ เดี๋ยวสวยจะเอาผมที่ยาวสลวยโยนลงทางหน้าต่าง
ให้ปีนขึ้นมา555
ลาบเลือดงี้ ล้างจานงี้ หรือเสิร์ฟงี้ คงทำไม่เป็นแล้ว
เลยนั่งรออยู่บนรถโก้ๆ
อย่างว่าละครับ สมัยก่อนเป็นแค่ นาย วิ...............
แต่ตอนนี้เป็นด๊อกเตอร์  จึงไม่กล้าปืนรั้ว  หันมากดกริ่งแทน
เพราะการศึกษาแท้ๆทำให้คนเราเปลี่ยน 55
*
*
เบนโทรหาผมครับว่าจะมาถึงช้าหน่อยเพราะมีประชุม
ผมเลยเสนอความสาว55 ความคิดเห็น ว่าเจอแถวพระราม2ก็ได้
จะได้ไม่ต้องเป็นลูกเสือเดินทางไกลเข้ามาถึงในเมือง
แต่เบนไม่ยอมครับ
เพราะความสุขมันฝังใจไปแล้วครับ
ว่าสีลมเท่านั้นที่เบนคู่ควร ผมเลยต้องรอๆๆบนที่ทำงานครับ
ไม่กล้าออกมาอวดโฉมให้หนุ่มแถวสีลมได้น้ำลายหก ดังถุ๋ยๆๆๆ55
ลงมาก็ไม่รู้จะไปรอที่ไหนครับ ให้นั่งรอในร้านที่นัดไว้ เขาคงด่าเอา
เลยต้องสวยๆๆ รออยู่บนหอคอยชั้น12
*
*
*
สายตาจ้องมองหน้าต่างMSNไม่ห่างครับ
ด้วยเมล์อันเดิมที่ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เรียนปี2ครับ
ไม่คิดจะเปลี่ยนแต่อย่างใด
ขอย้ำครับ เพราะความรักมันฝังใจ..มาก
เบนยังออนM อยู่ แสดงว่ายังไม่เลิกประชุมแต่อย่างใด
สวยก็ตอบข้อความของแต่ละคนที่เป็นชายในสต๊อก
หน้าต่างไหนเงียบ สวยก็มนุษยสัมพันธ์ถึงขนาดกดสั่นไม่ให้เขาเงียบครับ
เพราะถ้าการสื่อสารที่ไม่ต่อเนื่อง มันจะมีผลต่ออนาคต
แต่ยังไม่ทันจะกดสั่นแต่อย่างใดก็มี อะไรสักอย่างเด้งขึ้นมาที่หน้าจอครับ
ผมหยุดการสื่อสารอย่างอื่นเพื่อมาดูว่ามีอะไรมาโผล่ที่หน้าจอ
อ่อคำเชิญชวนให้รับแอด จากใครคนที่ผมไม่รู้จัก
ผมคิดอยู่ไม่นานครับ จึงรับแอดนั้นไป เพราะด้วยความที่อยากรู้
หรือเพราะความสวยมนุษยสัมพันธ์ดีก็ตาม

---------------says:
ปอร์ครับ
 ผมรู้ทันทีว่าใครหลังจากที่อ่านข้อความนี้ และไม่คิดว่าจะตอบกลับไปแต่อย่างใด
และเมล์ที่เขาใช้ มันไม่ใช่อันเดิมครับ
อย่างที่ผมบอกเวลาเปลี่ยน อะไรๆก็เปลี่ยนตาม
ผมยังคงทำสวยไม่คิดที่จะตอบกลับไป
หน้าต่างแต่ละหน้าตอบกลับมาแล้ว
ไฟสีส้มๆๆกระพริบให้ผมรู้จากด้านล่างของมอนิเตอร์ครับ

---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ คุณอยู่ไหมครับ

 ผมยังคงมองหน้าต่างนั้น ที่ข้อความถูกส่งมาเรื่อยๆ
---------------says:
ปอร์ครับ  ผมไม่คิดว่ามันจะออกมาแบบนี้
---------------says:
ถ้าผมรู้ว่ามันทำร้ายคุณมากขนาดนี้ผมคงบอกคุณไปแล้วครับ
---------------says:
ว่าทำไมผมจึงไม่ติดต่อคุณมาเลย
---------------says:
ปอร์ครับ
---------------says:
ปอร์ครับ ผม
I will  steall u  heart tonight  says:
จะมาบอกให้มันได้อะไรเหรอครับ ในเมื่อมันจบแล้ว

ผมส่งกลับไปหลังจากที่ผมคิดอยู่นาน
แล้วหน้าต่างนั้นก็มีข้อความของผมเป็นข้อความสุดท้าย
ผมรู้ครับ ว่าเขาพยายามที่จะบอกอะไรผม อยู่หลายครั้ง
เพราะผมรู้ว่าเขากำลังพิมพ์ อยู่หลายรอบแล้วก็หยุดไป
จนทำให้ผมไม่รู้ว่า เขาไม่กล้าบอกให้ผมรู้  หรือ เขาไม่กล้าบอกความจริงออกไป
ผมรออยู่นานครับ
จนเสียงมือถือผมดังขึ้น เบน  บอกผมมาถึงแล้วและรออยู่ร้านที่เรานัดกัน
ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ผมกลับไม่อยากลงไปแล้ว
อยากรู้ว่าเขาจะบออกอะไรผม
ผมรออยู่ จนเบนต้องโทรมาตามอีกครั้งครับ

I will  steall u  heart tonight  says
ขอโทษครับ  แฟนผมโทรมาตามแล้ว

จึงปิดคอมแล้วออกจากที่ทำงานไป
ไม่รู้หรอกครับว่าอีกคนที่ได้รับข้อความนี้จะเจ็บปวดต่างจากผมไหม
ผมไม่รู้หรอก  แต่สำหรับผมแล้ว เจ็บจนชิน
*
*
ผู้คนเดินสวนไปมา บน ถนนสีลม
อาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้ว แสงไฟตามสองข้างถนนเปิดสว่างไสว
ผมเดินไปอย่างช้าๆ จิตใจยังอยู่กับเรื่องที่เพิ่งได้เจอมาครับ
ยังอยากรู้ว่าทำไมเขาไม่ตอบมา
ทำไมเขาถึงได้เงียบไป
*
*
*
ผมเปิดประตู ร้านอาหารที่นัดกับเบนไว้
เบนโบกมือให้ผมครับหลังจากที่ผมก้าวเข้าไปยังร้านนั่น
“ขอโทษครับ ที่มาสาย” ผมบอกเบน
“ทุกคนมาสายกันได้” แล้วเบนก็ยิ้มให้ผมครับ
ใช่สิที่ทำงานกรูไกลนี่เลยต้องมาสาย555
เบนกางเมนูออกแล้วสั่ง ๆๆ
ส่วนผมก็ทำหน้าที่รอกินอย่างเดียวครับ
ไม่ต้องทำอะไร เพราะส่วนมากแล้ว ผมจะให้เบนสั่ง ตลอด
ผมกินได้ทุกอย่าง จึงให้เบนสั่งที่เขาอยากกิน
“ประชุมเพิ่งเสร็จเหรอ” ผมถามเบนครับ  พร้อมตักข้าวให้เบนด้วยทัพพีอันเล็กในมือ
“ครับ” เบนตอบพร้อมรับจานข้าวในมือผม
ผมไม่ได้มองเจ้าของคำตอบหรอกครับ ไม่กล้ามองเท่าไรยังรู้สึกอายๆ
อาจเป็นเพราะบางเรื่องยังอยู่ในใจ
“ทานเถอะครับ” ผู้ชายตรงหน้าบอกผม
เบนตักกับให้ผมด้วยท่าทางที่ผมรู้ครับว่าเขาอ่อนโยนกับผมแค่ไหน
ผมยิ้มที่มุมปากเป็นการขอบคุณแทนคำพูดไปครับ
ผมก้มหน้าก้มตากินๆ
“เป็นอะไรเหรอครับคุณปอร์ ”
“เปล่าครับ ”ผมตอบเบาๆๆ
แล้วก็ตักข้าวเข้าปาก ฝืนใจกลืนมันลงไป
เบนพยายามมองมาที่ผมตลอดเวลาครับ ยิ่งทำให้ผมไม่กล้าที่จะสบตาเบน
*
*
*
“ปอร์อยากไปไหนครับ”
“ไปไหนก็ได้ครับ ตามใจคุณเบน”
ในใจก็อยากจะบอกครับที่ไหนก็ได้ครับที่ไม่ทับรอยเดิมของใครบางคน
เพราะเห็นเมื่อไร เจ็บปวดรวดร้าวทุกครั้งครับ
*
*
แน่นอนครับขึ้นชื่อว่าเบนแล้วอะไรก็ไม่ชอบเกินไปกว่าข้าวหลามครับ
หนองมนจึงเป็นที่ต่อไปที่เบนจูงมือผมเดินเข้าไป
เบนดูจะมีความสุขเหลือเกินครับ ทุกครั้งที่พาผมมาที่นี่
เบียร์ขวดเล็กๆ ยังถูกกระดกขึ้นบ่อยๆ
และก็มีเด็กเสิร์ฟเอามาเพิ่ม เมื่อมันหมด
ส่วนผมไม่ได้สนใจข้าวหลามอะไรหรอกครับ
เพราะมีเป็นของตัวเองแล้ว
ถึงมันจะอยู่ตรงหน้าผมมากมายให้เลือก
แต่ผมยังจดจ้ออยู่กับเรื่องที่ได้รับรู้เมื่อตอนเย็น
เบนมองมาที่ผมอยู่บ่อยครั้งครับ
คงรู้ว่าผมเริ่มที่จะเบื่อข้าวหลามแล้ว
“ง่วงแล้วใช่ไหมครับ” เบนถาม
“เปล่าครับ  ดูไปเถอะ”
“เบนใช้มืออีกข้าง”
เบนให้มือโน้มหัวของผมลงวางบนบ่าของเขา
อีกมือยังกระดกเบียร์ต่อ
“ง่วงก็บอกผมนะครับ”
ภาพข้าวหลามยังอยู่ตรงหน้าผมเช่นเดิมครับ
แต่มันกลับเป็นภาพเบลอๆ
“ไม่เลือกเอาสักคนละครับ” ผมพูดออกมา
“มีแล้วครับ  ไปกันเถอะครับ”
เบนชวนผมแวะนั่งดื่มกาแฟแถวนั้นครับ
นักท่องเที่ยวเดินไปมา
ผมและเบนมีกาแฟอยู่ในมือคนละแก้ว
ลมเย็นๆพัดมาสบายตัว สงสัยเบนจะง่วงจริงๆครับ
เห็นนั่งหาวหลายรอบ
“ค้างด้วยกันนะ”เบนพูดแค่นี้ครับ
*
*
*
ประตูของโรมแรมชั้น3ถูกเปิดออกด้วยมือของเบนครับ
หลังจากที่เบนเช็คอินแล้ว
ทันทีๆคีย์ถูกเสียบแสงสว่างก็ทำให้เห็นภายในห้อง
เตียงใหญ่ๆถูกจัดๆไว้เป็นระเบียบ
ผมเดินตามเข้าไปในห้องกับเบนครับ
เบนนั่งลงบนปลายเตียงนั่นครับ
ส่วนผมยืนอยู่หน้ากระจกเงาตรงข้ามเบน
เบนตบปลายเตียงข้างๆเขาครับ
บอกด้วยท่าทางให้ผมนั่งลงข้างๆ
ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะทำตามครับ แต่แค่นั่งนะครับ
มากกว่านั้นคงขอคิดเป็นปี
เบนโอบที่เอวผมครับ อีกมือกดรีโมท
แล้วภาพบนจอทีวีก็ปรากฏขึ้น
*
*
*
“อาบน้ำกันเถอะ” เบนชวนผมครับ
แล้วเราสองคนก็หายเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน
ละอองของน้ำอุ่นทำให้เราสองคนไม่อยากลุกออกไปจากอ่างอาบน้ำเลยแม้แต่น้อยครับ
ไอน้ำค่อยๆลอยขึ้น ผมใช้แผ่นหลังพิงเบน
เบนกอดผมจากทางด้านหลัง
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันมากกว่านี้ครับ
การกระทำดูจะดีกว่าคำพูด
มีความสุขจังครับ มีความสุขจัง
อยู่ในอ้อมกอดของคนที่เรารัก
และเบนก็คงไม่ต่างจากผม
เวลาค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเป็นอีกวันแล้ว
“ไปเถอะครับ  ง่วงละ  ” ผมบอกเบน
ผมหยิบผ้าขนหนูให้เบน แล้วหยิบอีกผืนให้ตัวเอง
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำครับ นั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกปลายเตียง
มองเห็นคนๆนึงกำลังให้ผ้าหนูเล็กเช็ดผมให้ตัวเอง
ภาพต่างๆที่บ้านคุณย่ากลับเข้ามาให้หัวผมอีกครั้ง
ภาพที่ผมและเขาคนนั้น เคยอาบน้ำด้วยกัน ในอ่าง
ภาพที่ผมเช็ดหัวให้เขาหน้ากระจกบานนั้น
*
*
“นอนเถอะครับ” ผมบอกเบนครับเมื่อเราสองคนพร้อมที่จะนอนแล้ว
เบนเอื้อมมือปิดโคมไฟบนหัวครับหลังจากที่เราจัดแจงที่นอนเรียบร้อยแล้ว
ผมอยู่ในก้อมกอดเบน
แสงสว่างจากโต๊ะโคมไฟทำให้ผมรู้ครับ ว่ามีคนกำลังมีสายเข้า
ผมตั้งมือถือในโหมดสั่น
ผมโยกตัวออกจากอ้อมกอดของเบนไปดูว่าใครโทรมา
ทำให้เบนที่กำลังหลับรู้สึกตัวลืมตามองที่ผม
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู พอรู้ว่าใครโทรมา จึงมองหน้าเบนอีกครั้งครับ
เบนก็คงพอจะรู้ว่าใครเช่นกัน
แล้วเขาก็หลับตาลงเช่นเดิม
แสงไฟนั้นดับไป แสงสว่งภายในห้องกลับมามืดอีกครั้ง
แต่เวลาผ่านไปไม่ถึงนาที มันกลับมาสว่างอีกครั้ง
ผมนอนตะแคงข้างมองดูที่มือถือนั้น
*
*เวลาเดินไป
*
*
มือถือนั้นยังคงเป็นแบบเดิม โดยที่ผมไม่คิดจะรับมันเลย*

*
*
หันกลับมามองที่เบนอีกครั้ง ภายในความมืดที่พอจะมีแสงสว่างจากมือถือนั่น
เบนตะแคงข้างหันหลังให้ผมครับ
ผมรู้สึกตกใจเล็กๆๆ
ความสงสารเกิดขึ้นมาทันทีครับ
ผมนอนลงข้างๆ เบนอีกครั้งครับ
สอดมือเข้าไปยังใต้ผ้าห่มไปจับมือของเบน
เบนบีปมือผมตอบกลับมาเบาๆ แต่ยังตะแคงข้างเช่นเดิม
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าเบนรู้สึกยังไง
ที่ผมยังตัดเขาไม่ได้
“เบน ผมขอโทษครับ  ผมพยายามแล้ว”  ผมพูดกับตัวเอง

[Aprilkung]

  พี่ปอร์

อย่าใจอ่อนง่ายๆนะพี่ เป็นคนสวยต้องเล่นตัวเยอะๆ 

[RAKDEK_KA]

สงสารเบน อ่ะ แต่ก็นะ รักเค้าตั้งมากมายจะลืมง่ายๆๆ ได้ไง 

[naja]

สงสารอีลุงนะ แต่สิ่งที่ทำกับปอร์มันก้อเกินไปนะ

[kazhiki]

 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[PEENAT1972]

สิ่งที่ตัดให้ขาดได้อย่างยากเย็น และ ยากที่สุด ก็คือ

ตัดขาดความรัก ให้หมดไปจากหัวใจสินะคะ

อีป้าแก่ๆ ว่า เรื่องนี้ คนที่ทุกข์ใจ ไม่ใช่มีเพียงแค่คนเดียวจริงๆ

[pko2]

คนสวย อะไรยังไงค่ะเนี่ย

จะใจอ่อนเเล้วใช่ไหม ลองฟังตาลุงบ้างก็ได้ค่ะ เเต่ก็เข้าใจว่าเบนก็ดีเหลือเกิน

ถ้างั้นลองฟังดูเฉยๆก็ได้ค่ะ

เเล้วลองดูว่าโปรของลุงโอเคไหม ถ้าไหมก็ใช่โปรเบน 555
พี่สวยต้องเลือกเครือข่ายเเล้วน่ะค่ะ
สงสารพี่เบน

ปล. รอตอนต่อไปค่ะ อย่าหายไปนานน่ะค่ะ คิดถึง ยิ่งอยู่เเถวสีลมด้วยเป็นห่วง