ผมพยายามประคับประคอง งานผมให้จบไปด้วยดีในเวลาที่เหลืออยู่ ทั้งที่สมองก็ยังจดจ่ออยู่กับเรื่องอื่น
ผมจบการเป็น MC ครั้ง ได้อย่างไม่สวยงามเท่าไร
กล่าวลาผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา แล้วเดินลงจากบูธไป
ไอ้เดช วิ่งเข้ามาหาผมทันที ถามด้วยความเป็นห่วง
ว่าเกิดไรขึ้น ผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้มันฟัง
ขอตัวกลับบ้านในเวลาต่อมา
ผมนั่งรถเมล์กลับบ้าน สายตามองข้างทางอย่างไร้จุดโพกัสด้วยความจิตใจที่สับสน
ไม่ใช่เพราะความกลัวแล้ว ...แต่มันคือ..
เสิร์ฟจานที่..........7 หมูจุ่มชุดใหญ่
แต่มันคืออะไรผมไม่สามารถตอบได้
สิ่งที่ตอบได้คือตอนนี้ ผมไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
จิตใจของผมกลับวุ่นวายไปหมด
เอานา... อีกเดี๋ยวมันคงจะดีเอง เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นกับมึงซะหน่อยไม่ปอร์เอ้ย
แกต้องรับมือมันได้ จิ๊บ จิ๊บ เอง
ผมพยายามที่ปลอบตัวเอง ไม่ให้ จิตใจสับสนวุ่ยวายมากไปกว่านี้
ผมก้าวเท้าเข้าห้องนอน หลังจากที่ประตูบานใหญ่ ได้เปิดออกอย่างช้า ๆ
ที่ตรงนี้ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย ทุกครั้งที่ผมรู้สับสน วุ่นวาย และไม่สบายใจ
ก็แน่สิครับ คนที่เราไม่ได้รู้จักมาก่อน มาทำกับเราแบบนี้ มันต้อง สับสนวุ่นวายกันเป็นธรรดมา
อย่าบอกนะว่าผู้อ่าน ช้อบชอบอยากเจอแบบนี้เหมือนผม..555555555
I got all my life to live if you say you love me
I got all my love to give if you say you want me
I will take this heart and show you what it's worth
I will take this lip to kiss you like it's first time that you love me
Just say you love me
ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูเพื่อให้แน่ใจว่าปลายสายนั้นเป็นใคร หลังจากที่ปล่อยให้มันร้องไปพักนึง
นาทีนี้ผมไม่อยากพูดคุยกับใครเอาซะเลย แม้แต่คนที่ผมสนิทที่สุด
มันคงจะดีกว่าถ้าได้อยู่คนเดียว ถึงแม้ความรู้สึกนั้นจะหวิว หวิวก็ตาม
“ว่าไงเดช” ผมตอบเสียง อ่อย ๆ หลังจากตัดสินใจรับสายแล้ว
“มึงถึงบ้านยัง”
“ถึงแล้ว มึงมีอะไรไหม”
“เปล่าๆ ไม่มีไรเห็นมึงดูเงียบๆ ไป กรูแค่เป็นห่วง เลยโทรมา เดี๋ยวเสร็จงานแล้วกรูไปหามึงที่บ้านนะ”
“ไม่ต้องมาก็ได้ กรูไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวสักพักก็คงดีขึ้น”
“มึงพูดแบบนี้แสดงว่ามึงเป็นอะไรแน่ๆๆ”
“เฮ้ย กรูไม่เป็นไรจริง ๆ เดี๋ยวกรูขอตัวนอนก่อนนะ รู้สึกเพลีย ๆ” ผมแก้ตัว
“ เออ งั้นนอนเถอะมึง กรูไม่กวนล่ะอย่าคิดมากนะโว้ย กรูเป็นห่วง”
หลังจากจบการสนทนาผมกดปุ่ม ปิดมือถือ
เผื่อตัดขาดจากโลกภายนอกที่ทำให้ผมตกอยู่สภาพการณ์แบบนี้
พลางเดินไปนั่งที่ขอบเตียง วางเจ้ามือถือนั่นบนหัวเตียงที่เดิมที่มันเคยถูกวางไว้
แล้วเอ็นกายลงนอนบนที่ๆ ที่ผมคุ้นเคย
แปลกจังความรู้สึกผ่อนคลาย อบอุ่น ปลอดภัย นั้นมันกลับมาหาผมอีกครั้ง
ผมค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ท้ามกลางเสียงนกที่ส่งเสียงเจื้อยแจ่วไปมาบนต้นไม้หลังบ้าน
บวกกับสายลมที่พัดเข้ามาผ่านหน้าต่างที่เปิดรับสว่าง เย็นสบายจัง ในที่สุดผมก็หลับไป
โดยปราศจากเรื่องราวใดๆ มารบกวน
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหลับไหลในช่วงเวลาหนึ่ง
เมื้อเสียงโทรศัพท์บ้านดึงขึ้นด้วยน้ำมือพี่ชายผมเองครับ
ผมตื่นขึ้นมารับสายด้วยเสียงงัวเงีย
พอปลายสายพูดจบผมก็วางเจ้าโทรศัพท์ลงที่เดิม
แล้วมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ในห้องนอนผม มันบอกว่าตอนนี้1 ทุ่มแล้ว
ถึงเวลาที่ผมต้องตื่นขึ้นมาสู่โลกความจริงซะที
หลังจากถูกโลกแห่งความหลับไหลเข้าครอบงำไปถึง 3 ชั่วโมงเต็มๆ
ผมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาพันตัวไว้หลังจากชุด พิธีกร นั่นได้ถูกถอดกองไว้กับพื้นแล้ว
ผมหลับ ไปทั้งที่ยังใส่ชุดแปลกๆ นี้เหรอ ผมคิดในใจก่อนก้าวเท้าเข้าไปให้น้องน้ำ
ผมเลือกที่จะส่องกระจกเป็นสิ่งแรก
สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้คือใบหน้าอันน่ารักสดใสของผมกลับมาเป็นคนเดิมแล้ว
“Yes welcome back” ผมอุทาน เบาๆ ด้วยสีหน้าท่าทางกวนผ่านกระจกเงานั้น
ที่มัน( หน้าผมเอง )ยังคงเคลือบไว้ด้วยเครื่องสำอางและลิปมันบาง ๆ
แล้วฝักบัวก็ถูกเปิดให้น้ำไหลรินลงมาเป็นสาย ทาง
สบู่พร้อม ยาสระผมพร้อม แปรงสีฟันพร้อม ตัวผมก็พร้อม
กิจกรรมครั้งนี้จึงเสร็จไปได้ด้วยเวลาเพียง 5 นาที
เห็นไหมครับ ตัวผมกลับมาแล้วจริงๆๆไม่เชื่อดูเวลาที่ผมใช้อาบน้ำสิ
เสื้อแขนสั้น กางในสีขาวขอบแดง (จะบอกทำไมนี่ ) กางเกงขาสั้น เข็มขัด
รวมทั้งแว่นตาอันเก่า ๆ มัว ๆ ได้ถูกสวมอยู่บนตัวผมเรียบร้อยแล้ว
เมื่อทุกอย่างพร้อม รวมทั้งของที่พี่ชายผมโทรมาบอกให้เอาออกไปด้วยก็พร้อม
ร้านพี่ชายผมและ หน้าที่เด็กเสิร์ฟธรรมดาที่ไม่แสนจะธรรมดา จึงเป็นเป้าหมายต่อไป……….อิอิอิอิ
ผมเดินมาถึงที่ร้านด้วยหน้าตาที่แจ่มใส เบิกบาน ลั้ลล้าๆๆๆ
ไอ้เดช มันก็เจือกมาถึงร้านผมก่อนแล้ว
แถมเจือกมานั่งโต๊ะตัวเดิมที่ผมชอบนั่งทำงานแล้วสิ
ไอ้นี แม่งไม่โทรมาบอกเลย นิสัยไม่ดี กะจะมาแดกฟรีล่ะสิ อย่าหวังเอาซะล่ะ ไม่มีทาง
ผมคิดในใจขณะเดินเข้าร้าน
ผมวางน้ำจิ่มหมูจุ่มที่พี่ชายผมโทรให้เอาออกมาด้วยใว้ในตู้เย็นที่ใช้แช่ผัก
แล้วเดินเข้าไปหามัน มันส่งยิ้มพิฆาตมาให้1 ครั้ง ......... ดูน่ารักเน้อมึง จ้างให้กรูก็ไม่ตกหลุม
“ไงมึง” มันทักพร้อมกับทำหน้ายียวนกวนสองทีน ผม
“กรูก็น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เปลี่ยนแปลง” ผมกวนกลับบ้างดิ
“เออ... ว่าแต่คนน่ารักษา.. อย่างมึงปิดมือถือทำไมว่ะ คนหล่อขั้นเทพอย่างกรูโทรหามึงเป็น100 รอบ ไม่ติดเลย”
“แหม ไม่ค่อยยอมกรูน่ารักว่าเลยนะมึง ปลวกเอ้ย” ผมด่ามัน
ผมล้วงมือไปที่เป้า เอ้ย..ที่กระเป๋าของผมเผื่อหยิบกางเกงใน เอ้ย หยิบมือถือในกางเกง
ขึ้นมาดู เครื่องยังปิดสนิทยังไม่ได้ถูกเปิดแต่อย่างใด
“ถ้ากรูเปิดมาแล้ว มีมิสคอลไม่ถึง100 มึงจะให้กรูทำไรวะ แสดๆๆ”
“มึงก็เลี้ยงส้มตำ น้ำตก ข้าวเหนียวกรูนะสิ ถามโง่ ๆไปได้” มันกระพริบตาตี่ ๆ มันติดต่อกันหลายๆ ครั้ง
“นี้ตลกไปไหมมึง ล้อต็อกกรูว่าก็ตายนานแล้วนะ ทำไมถึงยังมาเล่นตลกที่ร้านกรูได้วะ”
“เพรี้ย” เสียงมืออันใหญ่ๆ ของมันกระทบทีหัวผม 1ครั้ง
“โอ้ย.........ไอ้แสด” ผมร้อง
“คืนนี้กรูจะจุดธูปบอกให้เขามาหลอกมึง บอกว่ามึงคิดถึง ” มันพูดเสร็จแล้วก็ขำ
“หลอกได้ แต่ขอแบบฮาๆ หน่อยนะ ถ้าไม่ฮากรูจะบอกทางไปบ้านมึงแทน ” ผมก็กวนกลับ
แล้วมื้อนี้ ส้มตำไทยพริก 2 เม็ด กับน้ำตกหมูติดมัน เนื้อย่าง รวมทั้งข้าวเหนียว 1 กระติ๊บ
แถมเป๊ปซี่อีกขวด ก็ได้ถูกจัดมาสังเวยไอ้เดชแล้ว เข้าโหมดฟรีตามเคย ...กรูล่ะเซ็งตามระเบียบ
มันก็นั่งแดกของมันไป อย่างอารมณ์ดี
ผมก็ทำงานของผมไปอย่างอารมณ์ดีไม่มีอะไรมากวนใจ
เสิร์ฟ น้ำ เสิร์ฟ เบียร์ เสิร์ฟ อาหาร เก็บโต๊ะ ตามประสาของผมไป
เล่นกับลูกค้าบ้าง จิกกัดบ้างจำเป็น ถือเป็นการรับฝีปากไปในตัว.555555555555
สายตาก็มองดูไอ้เดชเป็นระยะ ท่าทางมันดูสนุกกับการกินไม่น้อย .....ใช่สิของฟรียังมีในโลกนี่
ปล่อยมันไปก่อน อย่าให้กรูได้ไปบ้านเมิงเชียวนะ แม่งจะแดกให้เรียบ 555555
ดูๆไป ไอ้บักเดชนี่มันก็น่ารักเอาการอยู่นา.........
เพื่อนกินเพื่อนนี่ สน.ไหน ไม่รับแจ้งความบ้างครับจะลากมันไปกินแถวนั้น 55555555
วันนี้คุณลูกค้าเข้าร้านน้อยกว่าปกติ อย่างที่บอกล่ะครับ ท่านผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลาย
มันจะนัดกันมาครับ ถ้ามาก็มาพร้อมกัน จนต้องตายกันไปข้างนึ่ง
คนที่ตายส่วนใหญ่จะเป็นพ่อครัวแม่ครัวครับ เพราะมือเป็นระวิงเชียว
ถ้าไม่มาก็เงียบอย่างที่เห็นตอนนี้ละครับ
วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))
มันมาแล้ว มันมาอีกแล้วครับ คุณผู้อ่านทั้งหลาย เรดาร์ของผมเริ่มทำงานอีกครั้ง
จะบ้าตาย มึง จะ วิ้งค์ วิ้งค์ วิ้งค์ ((((((((((()))))))))เมื่อไหร่
มึงช่วย แจ้งกรูล่วงหน้า อย่างน้อย 1 ชัวโมงได้ไหมฮึอ อีเรดาร์
หัวใจกรูจะวายตายอยู่แล้ว มึงรู้ตัวบ้างไหม
แล้ววันนี้ใครจะเป็นคนที่ทำให้กรูโชคดีอีกนา อยากรู้จัง............
***
***
สูตรเด็ด หมูจุ่ม…………
หมูสดและ เครื่องในหมักด้วย นมสด ซอส น้ำมันหอย น้ำตาลทราย เหลือ น้ำตาล ไข่ เรียงให้สวยงาม บนจาน
ผักกาดขาว ผักบุ้ง กระหล่ำ โหระพา วุ้นเส้น จัดใส่จานสวยงาม
หั่นข่า ตระไคร้ พริกสดแดงทุบ ใบมะกรูด ขึ้นฉ่าย ลงหม้อดิน เทน้ำซุปลงไป นำไปตั้งบนเตาที่ติดไฟแล้ว
เสิร์ฟกับน้ำจิ่มแจ่ว หรือน้ำจิ่มหมูจุ่มแล้วแต่ชอบครับ
โพลล์
หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ (อ่าน 1243081 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก