หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล---

[nopkar]

น่ารักกันจริงๆ

[pay-it-forward]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งสับสนกับความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน
ชอบปอนด์เชียร์ปอนด์ แต่ก็อยากให้ท็อปให้โอกาสโซ่อีกครั้ง
อีกใจก็อยากให้คบกับปอนด์ไปเลย เพราะปอนด์รักท็อปมากและจะไม่ทำให้ท็อปเสียใจแน่นอน
ที่ผ่านมาปอนด์ได้พิสูจน์แล้ว ปอนด์รักท็อปมาก มากกว่าความเห็นแก่ตัวที่จะแย่งท็อปมา
ซึ่งไม่เหมือนโซ่ที่ความเห็นแก่ตัวยังเหนือกว่าความรักที่มีให้ท็อป

แต่สุดท้ายขอเลือกอย่างที่คุณแม่ท็อปบอกดีกว่า
"คนที่เรารักและเค้าก็รักเรา"

ส่วนตอนพิเศษยิ่งรู้สึกว่าตอนนั้นท็อปรักโซ่มากจริงๆ
พอมีเหตุการณ์นั้นมาตัดฉับความสุขที่เป็นอยู่
คงอึ้ง+เสียความรู้สึก+ผิดหวัง+ไม่มั่นใจอย่างสุดๆ
ยังไงก็รอลุ้นต่อนะคะ
 :กอด1:ท็อป
 :กอด1:ปอนด์

[kitty]

 :sad11:สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุนท๊อปปปปปปปปปปป  เชียร์โซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[moonoi_sert]

 :กอด1:อ่านตอนพิเศษแล้วซึ้งดีอะ ท๊อปทำถูกแล้วหน้าที่แฟนที่ดีต้องดูแลคนรัก อิอิ เดือนสิงหานี่ก็จะไปทะเลเหมือนกันจะไปกับคนพิเศษอิอิ ชอบทะเลเหมือนท๊อป ชอบนั่งมองท้องฟ้าและทะเล 

[LEO]

...เบรกอารมณ์กันเห็นๆ อ่ะ  ตอนล่าสุดยังไม่เคลียร์เลย  เอาตอนพิเศษมาสร้างความสับสนให้เราอี๊กกกกกกก...แต่ก็ขอบคุณครับ
...มีตอนพิเศษแบบนี้จะบอกเป็นนัยหรือปล่าวว่าเลือกใคร
...ยังไงก็เชียร์โซ่แหละ  มันดูเหมาะกันที่สุดแล้ว
...ปอนด์ก็ดี  ดูรักท๊อปดี  แต่ที่บอกว่าถ้าเลือกปอนด์แล้วคงไม่ต้องเสียใจแบบนี้   ไม่เห็นด้วยเลยมันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก  ไม่มีอะไรมารับประกันได้เลยว่าอนาคตจะเป็นยังไง  ดูอย่างโซ่สิใครก็รู้ว่ารักท๊อปแค่ไหน  มันก็ผิดพลาดกันได้
...อย่างที่แม่ท๊อปบอก  รักใครก็เลือกคนนั้น  

[ranaways]

อุ๊ยยยยยยยยย

รัก กัน   รักกัน

[sonicboy]

กรี๊ซซซซซซซซ  ชอบมากคร่าาาา

หอย มี อย.  เห่อๆๆ

[paulla]

เลือกยังไงดี ระหว่าง คนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา...

[manami1155]

อ้ายๆๆๆ ตอนพิเศษน่ารักมากๆค่า
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้ว่าคิดถูกแล้วที่เชียร์พี่โซ่

แต่พอกลับไปอ่านตอนปัจจุบันยังเครียดไม่หาย
ตกลงพี่ท๊อปจะเลือกใครน้าแต่ภาวนาขอให้เป็นพี่โซ่เถอะ

[speedboy]

น่าอิจฉาโว้ย


อยากร้องดังๆว่า............................อิจฉาคร้าบ   อิอิอิ


 

[mist]

โฮะ ๆ ความหลังครั้งยังเอาะ เหรอจ้ะน้องท็อป

[Nichdia]

สวีทททท

แอบถ่ายรูปไว้ด้วย อิอิ

จะรอตอนหน้านะคับ .... 

[benben]

พี่เป็นคนสุราด อ่านแล้วรู้เลยว่าตอนที่ไปสมุยนานมากกกกก เพราะน้องเจอโลมาด้วยพี่ว่าตอนที่น้องไปอ่ะน่าจะ5ปีก่อนมั้งเด๋วนี้ไม่มีหรอแค่เห็นแมกะพรุนเอง แต่เรื่องตอนนี้ผ่อนคคลาย o22ดี จะรออ่านน่ะ

[i_ang]

  ท๊อป

รอท๊อปกะโซ่

[TopUp]

มาต่อที่เหลือให้คับ
เปนตอนสุดท้ายที่เขียนไว้เมื่อครั้งนั้น
ลองกลับมาอ่านดูก็ขำๆ สมัยนั้นยังเด็กอยู่เลยอ่ะ
ตอนนี้แก๊แก่ 

............................................

ตอนพิเศษ สมุย(ต่อคับ)

เช้าวันต่อมา ไอ้โซ่ตื่นตั้งแต่เช้าเลยคับ
ตื่นมาเข้าห้องน้ำ..

อา...ใช่แล้ว มันท้องเสียคับ!
ผมเลยตื่นขึ้นมาดุ เหงมันเข้าห้องน้ำ 2-3รอบละ

"ท้องเสียเหรอโซ่" ผมถามมันที่อยู่ในห้องน้ำ

"อืม...ไม่รู้เปงไรหว่ะ ตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ" โว่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอิดโรย

"จาเปงไรอะ มะวานเล่นกินไปซะเยอะขนาดนั้น มันก็ท้องเสียอะดิ"

"อืม สงสัยจะใช่" มันบอก แล้วก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา

"ไงละ หอยมี อ.ย. 555555+" ผมเยาะเย้ยมันคับ

"ไม่ต้องมาสมน้ำหน้าเลยนะ แฟนไม่สบายแทนที่จะเปงห่วง ยังมาเยาะเย้ยอีก" ไอ้โซ่พูดงอนๆ

"โอ๋ๆ...ห่วงดิ ไม่ห่วงมึงแล้วจะห่วงหมาที่ไหนอะ"

..... มันงอนละคับ ไม่พูดละ
ลงไปนอนอยู่บนเตียงไม่พูดไม่จา

"นี่...งอนเหรอเนี่ย เรื่องแค่นี้เองน๊า" ผมรีบง้อมัน

"ป่าวงอนซักหน่อย....โอย ปวดท้องอีกแล้วหว่ะ" พูดเส็ดมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป

"ไหวป่าวเนี่ย ไปหาหมอดีกว่ามั้ง" ผมเองก็ชักจาเปงห่วงมันแล้วหละครับ ตั้งแต่เช้ามานี่ก็ 3-4ครั้งแล้ว

"ไม่เปงไรอ่ะ มึงไปซื้อเกลือแร่มาให้กูหน่อยละกันนะ...กินแล้วคงดีขึ้น"

"จะดีเหรอ ไปหาหมอดีกว่ามั้ง"

"เอาเถอะน่า ไปซื้อมาก่อนไป"

ผมเลยต้องขับรถออกไปซื้อเกลือแร่มาให้มัน แล้วก็แวะซื้อโจ๊กมาด้วย
กลับมาถึงห้องเหงไอ้โซ่นอนปากซีก ตัวซีดอยู่บนเตียง...ตกใจดิคับ ออกไปไม่ถึงครึ่งชัวโมง

"เฮ้ยไมเปงงี้อะ นี่ตั้งแต่กูออกไปเข้าห้องน้ำไปกี่รอบแล้วเนี่ย" ผมถามมันด้วยความเปงห่วง

"4รอบแล้ว ทำไมไปนานจัง" น้ำเสียงมันอิดโดรยมากเลยคับ

"เฮ้ยไม่ได้แล้ว ไปรพ.กัน แบบนี้มันต้องไปหาหมอแล้วนะ"

"ไม่เอา เด๋วก็หายน่า เอาเกลือแร่มา" ดูมันดื้อดิคับ

"อย่าดื้อได้มั้ย เด๋วดื่มเกลือแร่ก่อน แล้วเด๋วเราไปรพ.กัน" ผมจัดการเอาเกลือแร่ไปละลายน้ำ ไอ้โว่ก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอีกรอบ

ออกมาผมก็รีบให้มันดื่มเกลือแร่ แล้วพยุงมันไปขึ้นรถ
ไปถึงร.พ.หมอก็พาเข้าห้องฉุกเฉิน ไปตรวจไรมะรู้ แล้วก็เอาเข้าเปนคนไข้ adminทันที
ผมก็ใจไม่ค่อยดีแล้วอะคับ ถึงจารู้ว่ามันคงไม่เปงไรมาก แต่เหงมันต้องมานอนรพ.แบบนี้ก็ใจเสียนะ
แทนที่จะได้มาเที่ยวสนุกๆ กลับต้องมานอนรพ. เฮ่อ....

เป็นโชคดีที่ยังมีห้องพิเศษเหลืออยู่ หลังจากที่หมอตรวจอาการและฉีดยา ทำอะไรอีกก็มะรู้
มันก็เข้ามานอนห้อยน้ำเกลืออยุ่ในห้องละคับ ดูสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว

"เป็นไงบ้างอะ รู้สึกดีขึ้นรึยัง" ผมถามมัน

"ก็ดีขึ้นอะ เมื่อเช้ากูหน้ามืดเลยอะ เหมือนจะหมดสติ ดีนะที่มึงพามาหาหมอทัน"

"กูรู้แล้ว หมอบอกกูแล้ว...เนี่ยน๊า บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะขนาดนั้น"

"เออ แล้วหมอเค้าว่ากูเปงไรอะ" ไอ้โซ่ถามขึ้นมา

"ก็อาหารเปงพิษอะดิ เหงเค้าว่ามึงกินมากเกินไป แล้วอาหารบางอย่างอาจจะไม่ค่อยสุก"

ไอ้โซ่ทำหน้าเส้าๆ แล้วก็พลิกตัวนอนตะแคง หันหลังให้ผม

"กูขอโทดนะ" จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา

"หืม...ขอโทดกูไมอะ"

"ก็กูตั้งใจจะพามึงมาเที่ยว แต่มึงกลับตั้องมาติดแหงกกะกูที่รพ.แบบนี้" มันพูดแต่ไม่ยอมหันมามองผม

"โถถถถถ....คิดมากน่า กูไม่ได้โกดอะไรมึงซักหน่อยน๊าาา" ผมต้องรีบโอ๋มัน ก่อนมันจะคิดมากกว่านี้

ผมเดินไปอีกฟากของเตียง ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆมัน แล้วจับมือมันไว้

"มึงไม่ต้องโทดตัวเองหรอกนะ กูไม่ได้โกดอะไรเลย...ยิ่งเหงมึงไม่สบายแบบนี้ กูก็ไม่มีกะใจจะเที่ยวแล้วหละ"

"แต่กูไม่ได้อยากให้มันเปงแบบนี้นี่ กูตั้งใจจะพามึงไปเที่ยวอีกตั้งหลายที่" ไอ้โซ่พูดเซงๆ

"เอาน่า...เที่ยวอะเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตอนนี้มึงต้องรักษาตัวก่อน.....เพราะมึงสำคัญกะกูมากกว่าการเที่ยวนะ" ผมพูดกับมัน แล้วมองตามัน

"....." เงียบคับ ทำหน้าเหมือนตูด

"ดูดิ ทำหน้าเหมือนตูดอีกแระ อย่าคิดมากน๊าาาา...เด๋วก็หายแล้ว หายแล้วเราจะเที่ยวกันเมื่อไหร่ก็ได้นะ" ผมบอกกับมันยิ้มๆ

"อืมมม...กูยังไม่ได้โทรบอกที่บ้านมึงเลย ว่ามึงเข้ารพ.เนี่ย" ผมนึกขึ้นมาได้

"เฮ้ยไม่ต้อง เด๋วเค้าเปงห่วง" ไอ้โว่รีบหันมาห้ามผม

"มีมึงอยู่กะกูแล้ว ไม่เปงไรหรอก" ประโยคนี้มันมันพูดอายๆ

"อืม...เอางั้นก็ได้" ผมพูดยิ้มๆ

"แล้วหิวรึป่าว" ผมถามมัน

"ไม่หิว กินไม่ลงหว่ะ"

"อืมมม งั้นเด๋วกูกลับไปที่บังกาโลแป๊บนึงนะ อยู่คนเดียวได้ป่าวอะ"

"กลับไปไมอะ"

"ไปเอาเสื้อผ้าดิ แล้วก็เชคเอาท์ด้วย คงไม่ได้กลับไปนอนละ"

"อืมมม...งั้นรีบไปรีบมานะ ปล่อยกูไว้คนเดียวระวังพยาบาลสาวแบ่งแฟนนะครับ"

"เหอะๆ...จะตายอยู่ละยังปากดี ใครอยากได้ก็เอไปเหอะไอ้บ้าอย่างมึงอะ"

"โห...พูดงี้เลยเหรอ เด๋วก็จีบพยาบาลซะเลยนี่"

"อยากจีบก็เอาดิ กูจะได้ทิ้งมึงไว้ที่นี่แหละ ตั้งรกรากกะพยาบาลสาวบนเกาะไปเลยละกาน"

"โหยยย...ดุจิ๊งงง...ไม่กล้ามีใครหรอกคร๊าบบบบ ผมรักคุณคนเดียวหละคร๊าบบบบ"

"เหอะๆ ดีมาก กุไปละ จะรีบไปรีบมา"

"อืม ขับรถดีๆนะ"

ผมขับรถกลับไปที่บังกาโล อาบน้ำอาบท่าเก็บข้าวของแล้วเชคเอาท์
จากนั้นก็ไปซื้อของอีกนิดหน่อย เอาไว้ให้คนป่วยทาน
แล้วรีบกลับมาหามันที่รพ. ก่อนที่มันจะง๊องแง๊งที่ผมไปนาน
กลับมาถึงรพ.เปิดประตูเข้าห้องมาเหงไอ้ตัวดีนอนหลับอยู่

"เพลียอะดิ...สมน้ำหน้า" ผมพูดเบาๆ

ผมก็นั่งดูทีวี อ่าหนังสือไปเรื่อย ไม่อยากปลุกมันขึ้นมา ให้มันได้พักผ่อน
จนมีคนเอาอาหารกับยาเข้ามาให้ มันก็ตื่น

"อ้าวตื่นแล้ว...รู้สึกดีขึ้นยัง" ผมถามมัน

"อืม ดีขึ้นเยอะแล้วอะ...กลับมานานแล้วเหรอ"

"นานแล้ว เหงมึงหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก"

"แอบลักหลับกูปะเนี่ย" ดูมันกวนตีน

"ไม่ต้องมาพูดดีเลย หิวยังอะ"

"ยังอะ มันไม่ค่อยอยากกินไรเลยหว่ะ"

"กินซักหน่อยก็แล้วกันนะ เนี่ยพยาบาลเค้าเอาโจ๊กมาให้ เด๋วจาได้กินยา"

ผมถือถ้วยโจ๊กมานั่งข้างเตียงคนป่วย
ไอ้โซ่ค่อยๆชันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองหน้าผมด้วยสายตาอ่อนโยน

"เหมือนตอนนั้นเลยเนอะ" มันพูดแล้วยิ้มน้อยๆ

"ตอนไหนอะ" ผมแกล้งทำเปงจำไม่ได้

"จำไม่ได้จริงๆเหรอ" โซ่จ้องตาผม

ถ้าผมจำไม่ได้ก็แย่แล้วหละคับ...วันแรกที่มันบอกว่ารักผม
วันที่ผมตัดสินใจที่จะรักมัน วันที่ผมมีความสุขมาก ผมไม่เคยลืมความรู้สึกในวันนั้น

"ตอนไหนละ กูจะรู้มั้ยเนี่ย" ผมก็ยังแกล้งจำไม่ได้อยุ่ดี เขินว๊อย

ไอ้โซ่ค่อยเอามือมาจับมือผมที่ถือช้อนอยู่

"ก็วันแรกที่กูบอกมึงว่า..."กูรักมึง"...ไง" แล้วมันก็จูบมือผม

"........." สัด กูเขิน!!!! >.<

"ถึงวันนี้กูก็ยังรักมึงนะ...รักมากด้วย...รักมากขึ้นทุกวันเลย" มันพูดแล้วก็มองตาผมซึ่งพยายามหลบตามันเพราะความเขิน

"บ้า...มึงพูดไรเนี่ย ไม่สบายแล้วเพ้อหรือไง" ผมก็พูดไปงั้นแหละ แก้เขิน จิงๆอะดีใจ

"เขินเหรอคับที่รัก...555+" ดูมันยังแกล้งผมไม่เลิก

"บ้าๆ...ไม่เอาแระ กินข้าวๆ เด๋วจาได้กินยา" ผมดึงมือกลับมาจับที่ช้อนจะตักข้าวป้อนมัน แต่มันก็ยิ้มๆ แล้วแย่งถ้วยโจ๊กไป แล้วเอาไปวางไว้ที่โต๊วางของหัวเตียง

"แต่กูอยากกินมึงอะ" แล้วมันก็ดึงเอวผมไปกอดไว้

"ทะลึ่งแล้ว ไม่สบายอยู่นะมึง ยังไม่เจียมอีก"

"55555+ กูชอบเวลามึงเขินจังเลย...มึงอะน่ารักที่สุดก็ตอนอายเนี่ยแหละ"

"แกล้งกูอีกแล้วนะมึงอะ" ผมพูดงอนๆ

"ไม่ได้แกล้งน๊า ก็กูรักของกูนี่" พูดจบมันก็หอมแก้มผมทีนึง

"โซ่ง๊าา..."ผมพูดได้แค่นั้นแหฃะ พูดต่อไม่ถูก อายว๊อยยยยย

จิงๆผมกับมันเปงแฟนกันมาก็ตั้งนานละ แต่เวลามันเกิดอารมกุ๊กกิ๊กขึ้นมาทีไรผมก็เขินงี้ทุกที ไม่รู้ทำไมสิ >,<

"กินข้าวได้แล้ว จาได้กินยา เด๋วพุ่งนี้ก้ไม่ได้กลับบ้านกันพอดี"

"คร๊าบบบ...ป้อนด้วยน๊าาา" โอ๊ยยยยยยย...อ้อนอีก

"จ้าพ่อคุณ" แล้วผมก็ป้อนข้าวให้มัน

"เอาหมูๆ....ไม่เอาอะ ไม่ชอบกินตับ....หิวน้ำแล้ว....อิ่มแล้วอะ ไม่เอาแระ" เหมือนเด็กมั้ยคับแฟนผม...ผมมีความรู้สึกเหมือนป้อนข้าวเด็กยังไงมะรู้

ป้อนข้าวให้โซ่เส็ดเราก็นั่งดูทีวี นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย

"ท้อป...พาไปห้องน้ำที" กะลังนั่งดูทีวีจู่ๆมันก็พูดขึ้นมา

"หา ปวดท้องอีกแล้วเหรอ"

"ป่าวอะ ปวดฉี่" แล้วผมก็ช่วยมันถือเสาน้ำเกลือไปห้องน้ำ

"แกะเชือกกางเกงให้ด้วยดิ" มันพูดหน้าทะเล้น

"ไม่ต้องมาใช้มุกเก่าเรย แกะเอง" จะมาใช้มุกเก่ากะกู ไม่มีทางอะ

"เหอะๆๆ...แหมรู้ทันอีก"

"ถ้าไม่ทันมึงก็เปงแฟนมึงไม่ได้หรอก"

คืนนั้นเราก็นอนกันที่รพ. ไอ้โซ่กวนผมทั้งคืน
คนป่วยไรวะไม่ยอมหลับยอมนอน
เด๋วให้ป้อนนม เด๋วให้ปอกส้มให้กิน เด๋วจาดูทีวี เด๋วเรียกไปกอด ไรมะรู้
เช้าวันต่อมาหมอมาตรวจอาการมัน ผมเลยถามว่าออกจากรพ.ได้เลยมั้ย เพราะมันอาการดีขึ้นแล้ว และผมต้องเดินทางกลับบ้านกัน
หมออนุญาติให้กลับได้ ผมเลยออกจากรพ.กันช่วงสายๆ

"อยู่อีกวันมั้ยท็อป ค่อยกลับพรุ่งนี้" ไอ้โซ่พูดขึ้นมาหลังออกจากรพ.

"อย่าเลย บอกพ่อกะแม่ไว้ว่าจะกลับกัยวันนี้นี่ แล้วเงินก็จะหมดแล้วนา"

"เถอะน๊า มะวานไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยอะ ค่อยกลับพุ่งนี้น๊าาาาา" อ้อกูอีกแระสัด

"อืม..ก็ได้ๆ งั้นเด๋วเรากลับไปพักที่เดิมแล้วกันเนาะ แล้วค่อยโทรไปบอกที่บ้าน"

"เย้...น่ารักที่สุดอ่ะ" ดีใจเหมือนเด็กๆ

สรุปว่าผมกะโซ่ก็ตัดสินใจอยู่สมุยกันต่ออีก1วัน...

.................................................

เขียนไว้ถึงแค่นี้
ผมคงไม่เขียนต่อนะครับ เพราะไม่มีไรมาก ก็แค่เที่ยวกันต่ออีกวัน แล้วก็กลับบ้าน
เอาไว้เด๋วครั้งหน้ามาต่อตอนที่ทิ้งไว้เลยแล้วกัน เพื่อนๆคงรอกันแย่แล้ว

[i_ang]

 

ให้ท๊อปกะโซ่น๊า

^^ มีความสุขจางงงงงงง

[Nichdia]

อ่า รีบมาต่อนะคับ

ตอนที่ทิ้งไว้ยังคอยลุ้นอยู่

+1 แต้มที่ 100 เป็นกำลังใจให้นะคับ

[manami1155]

"วันที่ผมตัดสินใจที่จะรักมัน วันที่ผมมีความสุขมาก ผมไม่เคยลืมความรู้สึกในวันนั้น"
นี้งัยพี่ท๊อปยังจำประโยคนี้ได้ไหม ถ้าจำได้ก็กลับไปคบกะพี่โซ่เถอะค่ะ(อินี้โยงไปเกี่ยวกันได้อีก55++)

อ่านตอนพิเศษแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจดีแท้ๆเลยค่ะ
คนรักกันอะไรๆมันก็ดูดีหวานแหววไปหมดเลย
+1ให้พี่ท๊อปกับตอนพิเศษหวานๆค่า

[IZE]

แวะมาดูตอนพิเศษ   

[gundola1]

เหอะๆ

ตอนเกาะสมุยนี่ หวานได้อีกเนาะ

น่ารักจริงๆเลยทั้งสองเนี้ย ^^

[speedboy]

หวานกันซะน้ำทะเลที่สมุยจืดเลยละคร้าบ


แอบอิจฉาเค้าอีแล้วเรา  อิอิ


 

[SoN]

^^

[nopkar]

หวานกันจังเรยอ่ะ   

[meng]

น่ารักกันจริงๆๆคู่นี้

 

[archi_10_001]

 

ว้าวๆๆ อยากอ่านต่อตอนหน้า อยากรู้ว่า คนข้างๆท็อปอัพเป็นใครกันหนอ...

อย่าลืมบอกก่อนจบเรื่องนะ  แง่มๆ...

ลุ้นจะแย่ละหง้าาาา

คิดถึงๆ ไม่ได้เข้ามาบ่อยๆ....แง่มๆ

ขอบคุณเจ้าค่ะ

[mist]

ความหลังครั้งวันวานยังหวานอยู่

[nOn†ღ]

 

[bixzz]

จบตอนพิเศษความหลังครั้งเก่าซะแล้ว...
พออ่านตอนโซ่เข้าโรงพยาบาลแล้วก็ทำให้นึกถึงเรื่องเก่าตอนมัธยมที่โซ่ & ท็อปสารภาพรักกัน 
แล้วพอตามมาถึงตอนล่าสุด...ก็ให้ปวดตับต่อไปว่าตกลงจะรีเทิร์นกับโซ่หรือเปล่า
ลุ้นจริงๆ...คุณท็อปมาเร็วๆ นะครับ

[broke-back]

"โหยยย...ดุจิ๊งงง...ไม่กล้ามีใครหรอกคร๊าบบบบ ผมรักคุณคนเดียวหละคร๊าบบบบ"
^
^
เชื่อนะ....เชื่อจริงๆว่าโซ่รักท็อปคนเดียว

ยิ่งได้มาอ่านตอนพิเศษนี้  ยิ่งเชื่อว่าโซ่รักท็อปมาก อย่างที่ไม่มีวันจะรักใครได้อีก

ทำให้สงสัยว่า มันมีอะไรมากไปกว่าที่โซ่เคยเล่าให้ท็อปฟัง ตอนมาสารภาพความผิดกับท็อป เรื่องสน เหรอเปล่า
มีเรื่องที่ทำให้โซ่ลำบากใจที่จะเล่าให้ท็อปฟัง หรือไม่อยากจะพูดถึงมัน เหรอเปล่า กับการเผลอใจไปกับการนอกใจครั้งนี้

แต่ก็นะ...โดยบุคลิกของโซ่ มันก็เป็นอย่างนั้นมานานแล้ว เรื่องที่สมควรพูด โซ่ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดให้คนอื่นเข้าใจ
แล้วก็ชอบเข้าใจไปเองว่า ท็อปน่าจะเข้าใจแล้ว   เฮ้อ....คนเรามันเปลี่ยนแปลงนิสัยกันได้ที่ไหนเล่า

  ขอบคุณคับ ท็อป +1 ให้กับความรักหวานแว๋วตอนเด๊กเด็ก ฮี่ฮี่

[MoD_els]

  ได้อ่านตอนเก่าที่คุณท็อปเคยลงค้างไว้ แล้วก็นึกถึงตอนที่รออ่านตอนต่อไปของเรื่องนี้ทุกทีเลย

ไงรีบมาต่อของใหม่นะครับ ลุ้นแทบแย่แล้วเนี่ย