มาแว้ววววววววววววววววววว
วันได้ 1 ตอนเต็มๆ หลังจากกระปริดกระปรอยมาหลายตอน จนคนอ่านหลายๆท่านคงรำคาญ และเลิกอ่านไปแล้ว หะหะ
ตอนนี้ไอ้โซ่โผล่มาให้แฟนคลับได้กรถชุ่มกระชวยกันด้วย หลังจากหายไปซักพัก
ส่วนเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป...เชิญครับ
..........................................................................
ตอนที่ 45
เรานั่งคุยกันรอคนอื่นๆ แน่นอน...สองข้างกายผม ด้านหนึ่งเป็นไอ้ปอนด์ อีกด้านเป็นไอ้โซ่นั่งประกบ...เป็นอะไรที่รู้เบาสบายอย่างบอกไม่ถูก -*-
ไอ้เต้กะไอ้มดนั่งประกบไอ้ปอนด์ กะไอ้โซ่ ปิดหัวท้ายพอดี โอ ผมกลายเป็น ศูนย์กลางของจักรวาล มีไอ้แชมป์กะไอ้เก่งนั่งมองตาปริบๆอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม
ไม่นานนักพลอยก็มา ในลุกสุดสวยที่ผู้ชายทั้งร้านต้องหันไปมอง ไม่เว้นแม่แต่ไอ้สองคนที่นั่งประกบผมอยู่
โดยเฉพาะไอ้โซ่...อึ้งไปเลยละสิ...ใครเห็นครั้งแรกก็อึ้งกันหมด ขนาดไอ้ปอนด์ที่เจอบ่อยๆ..แต่วันนี้ถึงกับชะงักไปกะเค้าด้วย
พลอยทักทายพวกเรา และทำหน้างงๆใส่คนแปลกหน้า ไอ้เต้เลยจัดแจงแนะนำตัวให้เสร็จ
"นี่พี่โซ่เพื่อนพี่ท็อป...นี่น้องพลอย น้องรหัสไอ้ท็อปมัน" ไอ้เต้บอก โซ่ยิ้มให้ ส่งสายตาเจ้าชู้โดยอัตโนมัติ
"แฟนไอ้แชมป์" ผมพูดออกมาลอยๆ ไอ้โซ่หันมามอง
"มองไร" ผมถาม
"ป่าว" โซ่ยิ้ม...มีความสุขมากสินะ!
"ถึงกับอึ้งๆ สมบัติคณะกู อย่าคิดบังอาจ" ไอ้เต้ว่า
"อะไร กูยังไม่ทันจะคิดอะไรเลย" ไอ้โซ่แก้ตัว...แต่ผมสิ หงุดหงิดโว๊ย!
กำลังนั่งหงุดหงิดอยู่เพลินๆ ไอ้ปอนด์ก็ยกแขนขึ้นมาคล้องคอแล้วดึงเข้าหาตัวซะงั้น อะไรของมันวะ -*-
"เฮ่ยๆ มึงอย่ามาเลิฟซีนกันแถวนี้ แคร์สื่อบ้าง" ไอ้มดว่า...ไอ้ปอนด์ดูไม่สนใจ
โซ่หันมามองผมกะไอ้ปอนด์ แล้วคึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ แทรกแขนผ่านคอผมกะตัวไอ้ปอนด์ แล้วดึงกลับ
"โอ๊ย" เล่นกะชากกันแบบนี้ผมก็เจ็บสิครับ
"เอาแล้วโว๊ยๆ ศึกชิงไอ้ท็อปยก1" ไอ้เต้แซว
"พวกมึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย แม่ง!" คนยิ่งกำลังหงุดหงิด เจอแบบนี้เลยยิ่งอารมณ์เสีย บวกกับอายน้องๆด้วย พวกมันไม่รู้เรื่องอะไร มาเห็นแบบนี้ คงต้องคิดอะไรบ้างแหละ
ผมแกะแขนไอ้สองตัวนั่นออก แล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างๆพลอย
"ท็อปกลับมานี่" ไอ้โซ่เรียกเสียงเข้ม ไอ้ปอนด์มองหน้านิ่ง
"ไม่เอา กูรำคาญ"
"มานั่งนี่แหละ ไม่แกล้งแล้ว" ไอ้ปอนด์บอก
"บอกว่าไม่เอาไง กูจะนั่งกับน้องกู...จะได้รู้ ว่าใครมันเหล่น้องกูบ้าง" ไอ้สี่ตัวที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถึงกับเงียบกันหมด แล้วหันไปคุยกันต่อ..ชิส์
"พี่ท็อป..." พลอยเรียกผม ผมรู้ว่าพลอยอยากจะถาม แต่ไม่รู้จะพูดยังไง
"ไม่มีไรหรอกพลอย พวกบ้าน่ะ"
นั่งคุย นั่งกินกันไปอีกไม่ถึง 5 นาที ก็มีเพื่อนๆไอ้แชมป์มาสมทบอีก 3-4 คน เป็นผู้หญิง 2 คน...ก็ดี พลอยจะได้มีเพื่อน ตอนนี้เริ่มสนิทกันหมดแล้ว เหล้านี่มันเชื่อมสัมพันธ์ได้ดีจริงๆ
และแล้วตัวปัญหาก็มาถึง...น้องฝนเดินเข้ามา แต่งตัวเปรี้ยวมากกกก เดรสสั้นมาก...ไม่อยากจะนึกเลยว่าตอนนั่งจะขนาดไหน
"นั่งตรงไหนได้บ้าง...แชมป์ขยับให้หน่อยสิ ฝนนั่งด้วยนะ"
"มานั่งข้างก้อยก็ได้ยังว่างอยู่" น้องก้อย เพื่อนไอ้แชมป์บอก...ที่นั่งข้างน้องก้อยยังว่าง แต่เป็นเก้าอี้ตัวริมสุด ห่างจากไอ้แชมป์พอสมควร
"ขอนั่งแถวๆนี้ได้มั้ยอะ อยากนั่งไกล้ๆเจ้าของงาน" เออ...ช่างเป็นผู้หญิงที่เปิดเผยอะไรอย่างนี้
"น้องฝนมานั่งที่พี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปนั่งฝั่งโน้น" สุดท้ายผมเลยตัดปัญหา ให้ฝนมานั่งข้างพลอยแล้วกัน ยังไงซะพลอยก็นั่งติดไอ้แชมป์ และก็ดีกว่าให้ฝนไปนั่งข้างไอ้แชมป์
ผมหันไปมองหน้าพลอยเป็นเชิงขออนุญาติ พลอยพยักหน้าตอบ...สุดท้ายฝนเลย จำใจ ต้องมานั่งข้างๆพลอย...ผมเลยเดินไปนั่งตรงข้างๆน้องก้อย
"ท็อปมานั่งนี่มา...ไอ้เก่ง ไปนั่งนู่น" ไอ้ปอนด์เรียกผม แล้วสั่งไอ้เก่ง ที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆไอ้เต้ให้มานั่งข้างน้องก้อย
ไอ้เต้ก็เหมือนรู้งานขยับไปนั่งแทนไอ้เก่ง ไอ้โซ่ขยับไปนั่งที่ไอ้เต้เหลือที่ว่างระหว่าง ไอ้โซ่กับไอ้ปอนด์ไว้ให้ผม....ดีจริงๆ เหมือนใช้สมองร่วมกัน ทำงานกันอย่างเป็นระบบ
ผมเลยต้องเดินต้อยๆกลับไปนั่งที่เดิม...สมใจไอ้สองตัวนั่นเค้าหละ
และเหมือนครั้งก่อน ทันทีที่ฝนเห็นไอ้โซ่ถึงกับสะดุด...และไม่ต้องรอให้มีใครแนะนำ เธอเปิดฉากถามก่อนทันที
"พี่คนนี้หน้าไม่คุ้นเลย ชื่ออะไรเหรอคะ" น้องฝนถามไอ้โซ่
"โซ่ครับ" โซ่ยิ้มให้
"ฝนค่ะ...พี่โซ่เรียนรัฐศาสตร์เหรอ"
"ป่าวๆ วิดวะ...มาแจมด้วยเฉยๆ"
"ไม่ทันจะคุยกับเจ้าภาพเลย ไปคุยกับคนอื่นก่อน เดี๋ยวเค้าก็น้อยใจหรอกฝน" พลอยขัดจังหว่ะขึ้นมา...ดีมากน้อง
"แหม ก็เห็นหน้าไม่คุ้น ก็เลยทำความรู้จัก...แชมป์ไม่งอนหรอกใช่มั้ย" ฝนหันไปถามแชมป์
"ไม่ครับ....พลอยชงเหล้าให้หน่อยสิ" แชมป์ตอบฝน แล้วหันไปคุยกับพลอย
พลอยหยิบแก้วเหล้ามาเติมน้ำแข็ง ขณะเดียวกันฝนก็คว้าขวดเหล้าไว้ได้ทัน
"เดี๋ยวฝนเทให้" แล้วฝนก็เอาแก้วไปเทเหล้าให้หน้าตาเฉย...โอ จะเรียกว่าอะไรดี...พลอยหันมาสบตาผมแบบงงๆ
"เออะ...พอก่อนน้องฝน อย่าเทหนักมาก เดี๋ยวเจ้าภาพก็เมาซะก่อน...เดี๋ยวพี่ชงให้ดีกว่า....พลอยดูนะ เดี๋ยวพี่สอน" อะไรก็ไม่รู้นะ ดลใจผมให้ทำไปซะอย่างงั้น
ผมรู้แต่ว่า ผมต้องทำอะ...ฝนส่งแก้วให้ผม ผมจัดการชงเหล้าให้เสร็จ แล้วยื่นให้พลอย
"นี่พลอยทำได้ใช่มั้ย" ผมถามพลอยยิ้มๆ พลอยยิ้มขอบคุณก่อนจะรับแก้วไป
"เหล้าแก้วนี่ต้องอร่อยสุดๆ...ขอบคุณนะคร๊าบบบพี่ท็อป" ไอ้แชมป์ยิ้มหวานให้ผม
ผมเองไม่มีอารมณ์จะยิ้มตอบละครับ ไม่ได้อยากจะทำให้ แค่อยากจะช่วยน้องพลอย...จนลืมไปเลย ว่ามีพ่อสองคนนั่งขนาบข้างอยู่
ผมรู้สึกได้ว่าไอ้โซ่กับไอ้ปอนด์หันไปมองหน้ากัน เหมือนส่งซิกอะไรบางอย่างข้ามหัวผม...แล้วไอ้โซ่ก็กระกดเหล้าในแก้วกรึ๊บเดียวหมด
"กูอยากกินเหล้าอร่อยๆบ้างอะ" มันส่งแก้วให้ผม...แต่ตามันอ่ะ จ้องไอ้แชมป์...ไอ้แชมป์งี้ถึงกับหน้าถอดสี
"มึงนี่มีบุญนะไอ้แชมป์ ขนาดกูไอ้ท็อปมันยังไม่เคยจะเต็มใจชงเหล้าให้เลย" ไอ้ปอนด์ว่า...ก็เรื่องจิงคับ เวลาไปกินเหล้าด้วยกัน ผมจะไม่ค่อยเต็มใจชงให้พวกมันหรอก ถ้าให้ผมชงผมก็จะชงอ่อนสุดๆ จนสุดท้ายพวกมันก็เลิกให้ผมชงกันไปเอง
แต่ไอ้แชมป์ดูเหมือนจะไม่ขำ ได้แต่ยิ้มแหยๆ...คงรู้ตัวว่าโดนขู่เข้าให้แล้ว
"เออๆ เอามาๆ ทั้งคู่แหละ อย่าให้มันมากมายนัก...แล้วอย่ามาบ่นกูอีกแล้วกัน" ผมคว้าทั้งแก้ว ไอ้โซ่ ไอ้ปอนด์มาเทเหล้าลงไปอย่าละครึ่งแก้ว ชงเสร็จก็ส่งให้พ่อคุณทั้งสองแบบประชดๆ
กลายเป็นที่ขำขันของวงเหล้าไปซะฉิบ...ผมว่าตอนนี้เค้าคงดูออกกันหมดแล้วหละ ว่าไอ้สองตัวนี่มันยังไงๆกับผมแน่ๆ...ช่างมันเถอะครับ ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ผมเลยกลายเป็นดาวเด่นของวงเหล้ายิ่งกว่าเจ้าของงาน มีแต่คนแซว แถมยังส่งแก้วเหล้ามาให้ผมชงตลอด พลอยก็เอากะเค้าด้วย...เฮฮากันใหญ่
แต่คนที่ดูเหมือนจะเฮไม่ออกก็คือ น้องฝน....ที่นั่งทำหน้าแบบเซ็งสุดขีด...ก็แน่หละ อารมณ์ตอนนี้ไม่มีใครสนใจน้องฝนเลย
อาจจะเพราะน้องฝนเป็นเด็กต่างคณะ...และโดนผมแย่งซีนไปหมดแล้ว...ทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลย...จริงๆนะ T-T
ไอ้โซ่กับไอ้ปอนด์ก็ซุบซิบๆอะไรกันข้ามหัวหัวอยู่ 2-3 รอบ แต่ผมไม่ได้ยิน เพราะเสียงมันดัง...ช่างเหอะ ค่อยไปซักทีหลัง
พลอยกับแชมป์ก็ดูรักกันดีคับ ออกจะสวีทกันมากกว่าปกติด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าจงใจให้ใครเห็นรึป่าว
ส่วนน้องฝนก็ยังคงนั่งเงียบๆต่อไป
"เฮ้ยเจ้าภาพไหนร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ๊" ไอ้เก่งพูดขึ้นมา
"เฮ้ยไม่เอา กูอาย" ไอ้แชมป์ว่า แต่เสียงเชียร์จากพี่ๆ และเพื่อนๆทำให้มันจำยอมต้องเดินไปขอเค้าร้องเพลง พร้อมเสียงเฮฮาวิ้ดวิ้วจากโต๊ะเรา
"สวัสดีครับ...วันนี้วันเกิดผม แต่ผมโดนไล่ให้มาเป็นนักร้องจำเป็น...ยังไงก็ทนๆฟังกันหน่อยแล้วกันนะครับ" พูดจบก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นมา
"ขอบคุณทุกกำลังใจครับ...เพลงนี้ผมขอมอบให้คนคนนึง คนพิเศษของผม...ผมอยากจะบอกเค้าว่า...ถึงเค้าจะชงเหล้าไม่ได้เรื่อง แต่ผมก็ชอบเหล้าที่เค้าชงมากที่สุดครับ"
ตูมมมมมมมม!!!!!
เหมือนเสียงระเบิดนิวเคลียหล่นลงกลางหัวผม...มึงพูดคลุมเครือไปมั้ยแชมป์!!!!
คือยังไงดีล่ะ หลังจากที่ผมชงให้มันแก้วนั้น แก้วต่อๆไป พลอยเป็นคนชงนะ ไม่ใช่ผม...แต่มันเล่นพูดขึ้นมาแบบนี้คนอื่นเค้าจะติดว่าไงละคร๊าบบบบบบบ
เสียงโดนตรี intro บรรเลงขึ้นมา
ทั้งโต๊ะหันมามองผมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย รวมทั้งพลอยและน้องฝน...
"เหี้ยแล้วมั้ยล่ะ" ไอ้โซ่พูด
"กูบอกมึงแล้ว" ไอ้ปอนด์รับต่อ
"อะไร...หันมามองกูทำไมวะ" ผมเองก็ถึงกับเหงื่อตกละครับเวลานี้
ยิ่งพอไอ้แชมป์มันร้องเพลงเท่านั้นล่ะ...
อาจยังไม่เห็นว่ารักมากมาย
อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้
อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี
แต่เธอก็คงเข้าใจมันซักวัน
อาจมีใครๆ ที่เค้าดีกว่า
อาจจะมีคนที่เธอใฝ่ฝัน
แต่จะมีใครให้เธอหมดใจอย่างฉัน
และมันจะมีให้เธอเพียงคนเดียว
อยู่มาจนวันนี้เพื่อเจอเธอ
จะอยู่เพื่อเธอตลอดไป
จะเอาความรักที่มีเก็บไว้
เพื่อรอคอยวันที่เธอมองผ่านมา
อาจจะมีเวลาที่เธอต้องการ
อีกนานแค่ไหนรักนี้ก้อยังอยู่
อยู่เป็นรักแท้เพื่อเธอเท่านั้น
ด้วยใจที่พร้อมให้เธอจากคนอย่างฉัน
และวันเวลาที่ยาวนานคงจะพอให้รอเธอ
และคงจะทำให้เธอได้รู้
ผมไม่ได้อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนะ...แต่เพลงแบบนี้มันสองแง่สามง่าม
ผมว่าพลอยเองก็คงสับสนพอๆกัน...จะว่าหมายถึงพลอยก็เป็นไปได้ หรือหมายถึงผม...ไม่มั้ง
"กลับบ้านไปเดี๋ยวคุยกันอีกยาว" ไอ้โซ่หันมากบอกผม
"คุยไรอะ" ผมก็เริ่มหวั่นๆละครับตอนนี้
"แต่ก่อนกลับนี่ดิ...เอาไงดีวะโซ่" ปอนด์ถามโซ่
"รอดูไปก่อน" โซ่ตอบ
เรานั่งกันเงียบๆ ผมว่าทุกคนในวงเหล้าตอนนี้คงสงสัยเหมือนกันหมด...จนไอ้แชมป์ร้องเพลงจบ
เสียงตรบมือ และเสียงกรี๊ดดังก้องร้าน
"ขอบคุณครับๆ"
"สุดท้ายนี้ ผมมีบางอย่างอยากจะบอกคุณครับ..." ไอ้แชมป์หันมามองทางโต๊ะเรา
"ผมหลงรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ...คุณทำให้คนที่ไม่เคยเชื่อเรื่องรักแรกพบอย่างผมเปลี่ยนความคิด...ทำให้ผมต้องพยายามทุกอย่างเพื่อนที่จะรู้จักคุณ...ทำทุกอย่างเพื่อให้คุณสนใจ...ให้คุณรักผม.....และผมก็จะ.."รักคุณคนเดียว"...ตลอดไป...."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"แชมป์รักพ......."................................................................
นอนละ ง๊วงง่วง