มาแล้วครับ ขอโทษจริงๆที่หายไปเลย
อาจจะไม่ได้เข้ามาต่อถี่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะครับ อาจจะเหลือแค่สัปดาห์ละครั้ง
เพราะต้องให้เวลากับลิงสองตัวมากขึ้น
ใช่ ย้ำว่าลิงสองตัว
เพราะช่วงนี้โซ่มันเปลี่ยวๆ พึ่งบอกเลิกกิ๊กเด็กไป
ช่วงไหนเพิ่งเลิกกิก ก็จะมาขลุกอยู่กัยผมถี่หน่อย
ไอหมาปอนด์ หลังจากผมหนีไปเที่ยวฮ่องกง ก็แทบจะย้ายสำมะโนครัวมาอยู่บ้านอยู่แล้ว
ผมเลยต้องเจอศึกหนักแทบทุกวัน
ปล.ตอนนี้มีบทที่ไม่ดีไม่งามด้วย
เป็นเรื่องที่ผมไม่ควรรทำ...แต่ไม่สามารถห้ามใจได้
ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด..แต่ก็นะ...แหะๆๆๆ
อายvt
ไปแระ
รักและคิดถึงทุกคนที่สุดในโลกครับ
.........................................
ตอนที่ 42.2
กล่อมให้ปอนด์ยอมวางสายไปได้ เล่นเอาเหนื่อย
แต่ไอ้โซ่นี่สิ นั่งยิ้มกริ่มอยู่ได้
"มีความสุขมากเหรอมึงน่ะ" ผมถาม
"มาก" ยิ้ม และยักคิ้วให้ด้วย
"สันดานไม่ดี"
"เออ ไมอะ" หน้าด้านจิงๆไอห่านี่
"...ไปอาบน้ำไป" เหนื่อยจะเถียง ไล่ไปพ้นหูพ้นตาดีกว่า
"ขี้เกียดอ่ะ แป๊บนึงดิ" แล้วมันก็กะโดดพุ่งตัวลงเตียงผม
"ไปอาบ เตียงกูสกปรกหมด เร็วๆ"
"แป๊บบบบบบบบ" ปากบอกว่าแป๊บ แต่ขากะแขนมึงน่ะคว้าหมอนข้างกูมากอดทำไม -*-
"... ไปอาบ เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นก็กลับบ้านไป"
"ตลอด...คำก็ไล่ สองคำก็ไล่....เดี๋ยวเถอะมึง กูจะหนีไปไกลๆซักวัน" มันว่าแล้วก็กะโดดแผลวไปคุ้ยเสื้อผ้าในกระเป๋าเป้
"ไปไหนก็ไปเหอะ"
"...ทนหน่อยแล้วกัน...อย่างน้อยแค่คืนนี้" ไอ้โซ่บอก ถอดเสื้อผ้า แล้วก็เดินไปอาบน้ำ
ผมรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจกับคำพูดของโซ่...และพอจะรู้สึกได้ว่า มันเองก็คงเจ็บปวดไม่แพ้กัน
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนไอ้โซ่อาบน้ำเสร็จ พอเห็นมันเดินเข้าห้องมา ผมก็เตรียมตัวไปอาบน้ำของผมบ้าง
ผมเดิมผ่านโซ่ไป ไม่คุยกัน...แค่ไม่รู้จะพูดอะไร...ผมรู้สึกผิด
ผมอาบน้ำอาบท่าเสร็จ เดินกลับเข้ามาในห้อง เห็นไอ้โซ่นั่งเล่นคอมอยู่
ผมจัดการตัวเอง ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ถึงได้สังเกตุว่ามันยังหัวเปียกอยู่
"ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งอะ" ผมถาม
"เช็ดแล้ว" โซ่ตอบ แต่ตายังมองคอม
"แต่มันยังเปียกอยู่เลย...ผมก็ยาวแล้วเนี่ย" ผมว่าแล้วก็หยิบผ้าขนหนูไปเช็ดหัวให้มัน
"อือออ..." ไอ้โซ่ครางในคอเหมือนรำคาญ แต่ก็นั่งให้เช็ดเฉยๆ
"ไปตัดผมได้แล้วมั้ง" ผมบอกมัน
ผมเคยบอกไอ้โซ่ว่า ถ้าขี้เกียดเช็ดหัวมาก ก็ตัดผมสั้นๆ จะได้แห้งไวๆ...อีกอย่าง ผมชอบมันผมสั้นๆ มากกว่าปล่อยให้ยาวๆ
"เดี๋ยวค่อยตัดก่อนกลับกรุงเทพ"
"จะกลับเมื่อไหร่อะ"
"อาทิตย์หน้าแหละมั้ง....กลับด้วยกันดิ"
"...อืม"
"หืม...ไรนะ"
"บอกว่า เออ ไง"
"จิงดิ...อย่าเบี้ยวกูนะ" โซ่หันมายิ้ม
"บอกว่าเออ ก็เออ มารับที่บ้านด้วยแล้วกัน"
"ได้ เดี๋ยวขึ้นมาอุ้มถึงห้องเลย" ไอ้โซ่ยิ้มดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น
นั่งคุยกันอีกซักแป๊บผมก็เริ่มจะง่วง
"นอนแล้วนะ" ผมบอกโซ่
"อืม นอนด้วยๆ" โซ่ว่าแล้วก็ปิดคอม แล้ววิ่งไปปิดไฟ
ไอ้โซ่ล้มตัวลงนอนข้างๆผม ส่วนผมนอนกอดหมอนข้างหันไปอีกทาง
โซ่ขยับตัวเช้ามาไกล้ แล้วดึงผมเอาปแนบตัวมัน
"ไม่เอา ปล่อยดิ" ผมว่า
"มันหนาว"
"หนาวก็ไปใส่เสื้อดิวะ"
"ไม่เอาไม่ชิน"
"กอดหมอนข้างสิ"
"ไม่ชิน...ขอกอดมึงได้มั้ย"
"...ไม่ได้"
"ไม่เป็นไร กูไม่ถือ" หึหึ ปล่าวประโยชน์ เหมือนตักน้ำรดหัวตอ
ผมไม่ปฏิเสธหรอกครับ ว่าผมรู้สึกดี
ผมรู้สึกดีใจ อบอุ่น และใจแต้นแรงมาก
เราสองคนนอนกันเงียบๆ จนเกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว
ถ้าผมไม่รู้สึกว่ามีอะไรมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวซอกคอมผม
แต่ผมก็ยังสลึมสะลือ จนมารู้ตัวจริงๆ ตอนที่มีอะไรแข็งๆมาถูๆไถแถวก้นผมนี่แหละครับ
"อือออ ทำอะไร อย่าา" ผมพยายามดื้น
"โซ่คิดถึงท็อปนะ" เสียงไอ้โซ่กะซิบข้างหู
"ไม่เอา อย่าทำงี้ดิวะ"
"คิดถึงมากๆ ท็อปไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ" ไอ้โซ่ยังไม่หยุดซุกไซร้ ส่วนล่างของมันก็ดบียดเข้ามาเรื่อยๆ
"อะ..ไม่เอา..." ผมเองก็เริ่มไม่ไหวละครับ...ผมเองก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสา แล้วก็ห่างเหินมานาน...และไหนจะความรู้สึกกับคนคนนี้...
สติสัมปชัญะไม่สามารถต้านทานความต้องการทางกายได้อีกต่อไป
จากที่ดิ้นรน กลายเป็นไข่คว้าอีกฝ่ายเข้ามา
โซ่บดปากลงมากับริมฝีปากของผม แลกจูบที่ดูดดื่ม และร้อนแรงให้แก่กัน
โซ่ค่อยๆโซร้ลงมาผ่านซอกคอ แล้วดึงรั้งเสื้อผมขึ้น จากนั้นกมลงประทับกับยอดอกของผม
ผมได้แต่บิดเร่าๆ ไม่สามารถฝืนความต้องการได้อีกต่อไป ยินยอมไปกับทุกการกระทำ ที่อีกฝ่ายมอบให้
"ขอได้ไหม" โซ่เสียงกระเส่า
"...ไม่..อย่าดีกว่า" ผมตอบ
"ถ้างั้น..." โซ่ขยับตัวขึ้นมาคร่อมบนหน้าอกผม ยื่นเจ้าน้องชายตัวใหญ่ใส่หน้าผม
ผมมองมันอยู่ชั่วครู ก่อนตัดสินใจทำในสิ่งที่โซ่ต้องการ...
ไม่นานผมก็กลายเป็นฝ่ายคุมเกม โซ่พลิกตัวลงไปนอน ปล่อยให้ลิ้นเล็กๆของผมละเลง...ไปทั่วตัว...
ก่อนทุกอย่างจะจบสิ้น และโซ่หลั่งเข้ามาในปากผม...อย่างมากมาย...และเป็นฝ่ายทำให้ผมสุขสมบ้างเช่นเดียวกัน
.
.
.
.
สายๆวันต่อมา เราสองคนมองหน้ากันเงียบๆ ก่อนที่ผมจะพูดออกมาว่า
"เรื่องเมื่อคืน...คิดว่ามันเป็นแค่ฝันแล้วกันนะ"
โซ่นิ่วหน้า แล้วลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าห้องน้ำไป
ผมไม่อยากให้เหตุการเมื่อคืนมันทำให้อะไรระหว่างเราสองคนกลายเป็นปัญหาขึ้นมาอีกครั้ง
เวลานี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...ผมยังมีคนอีกคนในชีวิต...และคิดว่าน่าจะมีเขาในหัวใจแล้วด้วย
ผมไม่อยากให้อารมณ์ ความใคร่....หรือความรู้สึกที่ฝังไว้ส่วนลึก ต้องทำร้ายใครอีกแล้ว...............................................
หัวข้อ: ไอ้โซ่ VS ไอ้ปอนด์ & ท็อป ---อวสานกาล--- (อ่าน 478540 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก