EP.71 ลุงๆปะทะหลานโอ๋
Part’ s ลุงอ้นปะทะหลานโอ้ ผมพี่อ้น พี่ชายคนโตของบ้านอออ่าง ผ่านการฝึกมาหมดเกือบทุกหลักสูตร ไม่เว้นแม้แต่หลักสูตรสอดแนม และนี้ผมก็ได้รับมอบหมายจากพ่อผมให้มาดูว่าแอ้มาที่ค่ายฯทหารจริงหรือเปล่า ตอนแรกบอกไม่กลับแต่นี้แอบมาเพื่อ? และที่พ่อผมรู้เพราะว่ามีส่งข้อความมาบอกพ่อผม ไม่รู้เหมือนกันว่าใคร
"ทำไมมีแต่รสช๊อกโกแลตเนี๊ยะ! พ่อค้า"ไอ้อั้นน้องชายผม มันสวมเรแบรนด์ก้มลงมองไอติมในถังเย็น
"ลองถอดเรแบรนด์ออกสักแป๊บดีไหมครับ ของเขาดีเกิ้น"คนขายไอศกรีมแนะนำ
"อ้อเป็นเพราะแว่นตานี้เอง เอาอันนี้ รสสตรอเบอร์รี "ผมหันมามองคนที่เลือกไอติมรสสตรอเบอร์รี่เข้ากับชุดทหารโหดมากน้องผม
"พี่อ้นนี้เรายังไม่เห็นไอ้แอ้กับไอ้ดิวเลยนะเรามาดังรอแต่ไก่โห่แล้วนะพี่น่ะ"ไอ้โอ๊คมันพูดก่อนจะก้มลงเลือกไอศกรีมรสเดียวกันกับไอ้อั๋น
"นั้นดิพี่ ข่าวกรองมั่วหรือเปล่าก็ไม่รู้"ไอ้อั๋นพูด
"ขอให้เป็นอย่างนั้น กูไม่อยากให้น้องโกหกพ่อเลยว่ะ"ผมพูดระหว่างนั้นมีเด็กน้อยเดินมาและมาหยุด แถมยังเงยหน้าขึ้นมองพวกผม พร้อมกับยิ้มหวานมาเชียว
“พี่อ้นเด็กพี่หรือเปล่าเนี๊ยะ!” ไอ้อั๋นมันกระซิบถามผม ผมหันไปมองหน้ามัน
“กูดูอายุด้วยถึงจะซั้มครับ ไม่ใช่หน้ามึดตามัวนี้มันเด็กเล็ก” ผมหันไปกระซิบกลับแต่ว่าเด็กน้อยก็ยังมองผมพร้อมกับกะพริบตาติดๆ
"เว้ย! “ผมสามคนร้องออกมาพร้อมกัน ยังอีกยังไม่หยุดอีก กะพริบจนขนตายาวๆ นี้ตีกันพับๆ เลย เด็กอะไรก็ไม่รู้ขนตานี้ยาวมาก น่าเอามาทำไม้กวาดจริงๆ ผมหันไปมองพ่อค้าและหันมามองหน้ากัน
“พ่อค้า นี้ลูกพ่อค้าหรือเปล่าเนี๊ยะ!” ผมสะกิดเรียกพ่อค้า
"ไหนครับ? “พ่อค้าถามผม ผมสามคนก็ชี้ไปที่ผู้ต้องหาที่ยืนอยู่
“อ้อ!! ไม่ใช่ครับลูกผมเพิ่งจะคลอดได้สามอาทิตย์เองครับ” พ่อค้าไอศกรีมตอบ
“แต่ผมพอจะจำได้ครับ นี้เหมือนลูกค้าประจำเลยครับแต่ว่า…ปกติมาซื้อกับพ่อเขานะครับ” พ่อค้าตอบมีลูกค้าชั้นดีซะด้วย
“พ่อไม่มาหรือหนู"พ่อค้าถามลูกค้าประจำ พวกผมก็พยักหน้า มีลูกค้าประจำซะด้วย
"พ่ออยู่บนโน้น พ่อเถียงกับพ่อและพ่อกับพ่อก็คงไม่รู้ และพ่อกับพ่อคงกำลังจะรู้ว่าเขาลงมาแล้ว" เด็กน้อยพูด
"-_? "พวกผมถึงกับทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามว่าสิ่งที่เด็กพูดมาน่ะ แน่ใจน่ะว่า นี้คือภาษามนุษย์
"มึงเข้าใจที่เด็กมันพูดไหมวะ"ผมหันมากระซิบถามน้องๆ ของผม ที่ยืนทำหน้างงไม่แพ้กัน
"แน่นอน! พี่อ้น ไม่เข้าใจ"ไอ้อั้นตอบผม ผมหันไปทำนิ้วเครื่องหมายถูก แสดงว่าผมไม่ได้บ้าครับที่ฟังเด็กพูดไม่รู้เรื่อง
"งั้นแสดงว่ากูก็ปกติเพราะกูก็ไม่เข้าใจว่ะ แต่เด็กมันสับสนอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่พ่อกับแม่ หรือปูกับย่า ตากับยายอะไรแบบนี้แต่นี่มัน พ่อกับพ่อว่ะ "ผมหันพูดคุยปรึกษาปัญหาเด็กน้อยด้วยกันอย่างผู้เชี่ยวชาญ
"สงสัยว่าพ่อเด็กนี้ กับพ่อเด็กข้างบ้านจะอิบ อิบกันนะพี่เลยเป็น พ่อกับพ่อ 555"ไอ้โอ๊คพูด นี้ไงล่ะตำตอบของผู้เชี่ยวชาญ
"ความคิดมึง อุบาทว์มาก "ผมพูดขม มันก็ตะเบ๊ะรับ
"อึบ"ปืนขึ้นมายืนเกาะรถเข็นแถมยังมองหน้าพวกผมอีกด้วย
"เฮ้ยพี่อ้น! ดูท่าทางแล้วเด็กจะอยากไขว้ วะพี่"ไอ้อั้นมันร้อง
"ลุง เป็นทหารอะเปล่า"พวกผมมองชุดตัวเอง
"ทำไมเหรอ ชุดนี้เหมือนพ่อค้าไอศกรีมหรือไง อย่าคิดว่าเด็กแล้วไม่กล้ารังแกนะ ฉายา เก่งกับหมา ซ่ากับเด็กเตะผู้หญิง "ผมพูดอย่างภาคภูมิใจมาก
"ลุงมีปืนใหญ่อะเปล่า"มาถามหาปื่นใหญ่
"แน่นอนต้องมี ถามทำไมอะ อะจะขอดูละซิ"ไอ้อั้นรีบทันทีเลยน่ะ ผมสองคนหันมาสะบัดหน้าเดี๋ยวเด็กมันขอดู อายุยังไม่สิบแปดเลยมึง
"ไม่ให้ดู ...เด็กเล็ก อย่างนี้ให้ดูไม่ได้หรอก อายุ18 แล้วค่อยมาขอดู"ไอ้อั๋นมันพูด ค่อยยังชั่วหน่อย
"ลุงเขา..."เด็กเรียกพวกผมลุง
"เดี๋ยวน่ะ ใครให้เรียกลุง เรียกได้ยังไง ลุงน่ะ "ผมพูดด้วยสีหน้าที่พยายามดุอยู่ เด็กน้อยยืนทำท่าคิด แค่บอกว่าไม่ให้เรียกลุง ก็แค่เรียกพี่แค่นี้จะคิดเยอะทำไม
"เรียกลุงไม่ได้เหรอ" ผมสามคนหันมามองหน้า ยืนตั้งนานนึกว่าคิดได้แล้วยังมาย้อนถามพวกผมอีก
"เรียกลุงไม่ได้!"ผมพูดพร้อมกับเอามือเท้าเอวตัวเองมองเด็กน้อย กวนโอ๊ยแต่น้อย
"แปลกจัง เรียกลุงไม่ได้ เขาเรียกได้นะ เขาสอนให้อะเปล่า… ลุง "เด็กน้อยมันทำให้ผมสามคนถึงกับสะบัดหน้าไปมองติดๆ สามทีซ้อน…นี่มันเข้าใจว่าผมเรียกลุงกันไม่ได้หรือไง
“พ่อแม่เด็กนี้อยู่คณะตลกแน่ๆ เลยพี่ ลูกออกมาถึงได้ตล้ก ตลก” ไอ้โอ๊คมันพูด ผมหันขวับมามองหน้าไอ้โอ๊คทันที เด็กมันเรียกผมว่าลุง นั้นแปลว่าอ้นเริ่มแก่ ไม่ตลกครับ
“ตกลงลุงเรียกลุงได้อะเปล่าลออุ๊งอ ลุงอ่ะ” นั้นไงขึ้นเลยทีนี้
"พี่อ้นใจเย็นๆ พี่เด็กพี่"ไอ้อั้นมันรีบดึงรั้งห้ามผม แต่ผมสะบัดมันออกและเดินไปยืนมองหน้าเด้กน้อยพร้อมกับ
"ที่บอกนะ คือเรานะห้ามเรียกนี่ว่าลุงเพราะว่าฉันไม่ใช่พี่ชายพ่อของนายและไม่ใช่เรียกลุงไม่ได้เรียกได้ "ผมย่อตัวลงและทำหน้าดุ พูดอธิบายให้เด็กน้อยที่ไร้เดียงสา หารู้ไหมว่า กำลังเล่นลิ้นกับใครอยู่ แต่เด็กน้อยมันทำหน้า งง! จนอ้นเองต้องยกมือขึ้นมาแตะหน้าผากตัวเอง ขอไปออกรบกับข้าศึกดีกว่าอ้นว่าน่ะ มิน่าล่ะใครก็บอกว่าเลี้ยงเด็กมันยาก มันยากตรงที่พูดไม่รู้เรื่องนี้เอง บุญแท้ที่อ้นทำผู้หญิงไม่เป็น
"แล้วตกลงลุงอะเรียกลุงได้อะเปล่า"เด็กถามผม ผมแอบคิดแล้วที่อธิบายไปมันเพื่ออะไรวะ เด็กไม่เข้าใจอยู่ดี
"ทำไมจะเรียกไม่ได้ ลุงนี้เรียกได้ รู้จัก"ผมบอกเด็กน้อย ยังทำท่าคิดอีกโดยการใช้นิ้วชี้แตะที่คางเรียวๆ นั้น
"อ้อ ถ้าอย่างนั้น เขาก็เรียกลุงได้นะซิ"เด็กน้อยพูด
“เนอะลุงเนอะ!” ผมยืดตัวขึ้นงานนี้ท่าจะให้อ้นนับหนึ่งสิบก็ยังเอาไม่อยู่ ถึงร้อยจะอยู่ไหม แอบเอากำปั้นกระทบกัน ก่อนจะหลุบตาลงมองเด็กน้อยตัวกะเปี๊ยก ผมส่ายไปมา เด็กน้อยฉีกยิ้มให้ไม่มีสำนึกเลย ผมนี่อยากจะบ้า นี้พ่อแม่เด็กเอานมปนเปื้อนให้กินหรือไงตอนแรกเกิดหรือไงก็ไม่รู้
"เด็กนี้กวนตรีนว่ะพี่อ้น"ไอ้โอ๊คไอ้อั๋นมันเดินมากระซิบคุยกับผม แต่เด็กน้อยน่ะก้าวเท้าลงมาตอนไหนไม่รู้และยังมาร่วมวงสนทนากันกับพวกผมหน้าตาเฉย ผมสามคนก้มลงมอง แขกไม่ได้รับเชิญ เงยหน้ามองผมสามคนพร้อมกับหรี่ตามองขึ้นสลับกัน
"กวนตรีนคืออะไรเหรอ หรือแปลว่าน่ารักอะเปล่า เพราะใครๆ ก็บอกโอ้ อะน่ารักที่สุด "เด็กน้อยพูดพร้อมกับทำเครื่องหมายถูกใส่ตัวเอง มีแบบนี้ด้วยเหรอว่ะ ผมหันมามองหน้ากัน
"ใช่เลย"ไอ้อั้นมันชี้บอกว่าเด็กน่ะมันคิดถูก
"สงสารเด็กเนอะ ดันซวยมาเจอผู้ใหญ่แบบนี้ แถมสอนเด็กผิดๆ อีก "พ่อค้ายังทนไม่ไหวหันมาพูด
"ขวับ!"ผมสามคน หันไปมองอย่าน่ะ เด็กยังเว้นแล้วพ่อค้าพวกผมจะละเว้นหรือ
"อุ้ยย!! ตามสบายเลยครับพี่ๆ งานพ่อค้าไม่เกี่ยวครับ คนล่ะคณะ "พ่อค้ารีบก้มหน้าก้มตาจดอะไรก็ไม่รู้หยิกๆ ต่อไป
"งั้น ลุง ลุง และลุง โอ้ว่า กวนตรีนเหมือนโอ้เลย" นั้นไงเด็กมันย้อนครับผม ชี้มาที่ผมสามคนด้วยมันใช่เลยเด็กนั้นชมผมสามคนว่ากวนตีนครับ
“โดนมาก” ผมพูด
“โดนใจเลยเหรอพี่” ไอ้อั๋นไอ้ตัวก่อตั้ง
“โดนเด็กด่าไอ้เชี้ย!” ผมหันกระซิบกับไอ้คนปูทางให้เด็กน้อย เป็นไงล่ะโดนเด็กน้อยด่ากลับ
"เขาเรียกว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวครับผม"พ่อค้าพูด ผมหันมามองแม้ธรรมประจำวันมาทันทีเลยน่ะ
"รับไปเต็ม เป็นไงละไอ้อั่น"ผมพูดกับน้องชาย มันพลาดมากที่ทำให้เด็กมันย้อนเอาได้
"โอ๊ย!! ขนจมูกเขา"ผมดึงขนจมูกไอ้อั่น
“พี่ผมว่าไปกันเถอะ ก่อนที่เด็กมันจะเล่นเรามากไปกว่านี้ อายเขาพี่” ไอ้โอ๊คพูด ผมก็หันมาพยักหน้าว่าสมควรจะไปดีดี ดีกว่าไปแบบต้องหาอะไรครอบหัวออกไป เพราะว่าอายเด็ก
“อ่ะพ่อค้าตั้งค่าไอติมน่ะ สิบห้าบาท “ผมพูดและทำท่าจะส่งเงินให้
"ลุงทหารเขาอยากกินไอติมอะ" เด็กน้อยเรียกผมว่าลุงทหาร ตอนแรกจะหันไปแต่ว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวโดนหนักกว่ากวนตีน
"อยากกินไอติม นั่นบอกพ่อค้า "ผมหันไปบอกเด็กน้อย
"ใช่ครับอยากกินไอติมต้องบอกพ่อค้าถึงจะได้กินนะหนู"พ่อค้าพูด
"แต่เขาไม่มีตังค์" เด็กน้อยบอกไม่มีเงิน
"ไม่มีตัง ฮาๆ "น้องๆ ผมหัวเราะกันใหญ่เลย ไอ้สองคนนี้แผนกซ้ำเติม
"งั้นบอกพี่ทหารแล้วกันหนู” พ่อค้ารีบบอกว่าให้บอกพวกผม เท่านั้นแหละพากันไถลไปกับถังไอศกรีมทันทีแค่สิบห้าบาทยังควักเอาเหรียญมานับเลยเพราะปกติอ้นพกแต่บัตร แตะบัตรอย่างเดียว
“พี่ๆ ทหารเขารักเด็กลูก สังเกตจากวันเด็กจะมีพี่ทหารมาออกงานบ่อยๆ ลูก"อ้าวไอ้พ่อค้าครับ มันโยนกลับมาให้พวกผมหน้าตาเฉย และผมสามคนสะบัดไปมองพ่อค้าพร้อมกัน
"พอเด็กไม่มีตังหน่อย รีบโยนกลับมาซะงั้นน่ะพ่อค้า"ไอ้อั้นพูด
"เขาอยากกินอันนี้"เด็กมันชี้แม็กนั่มเลย
"มันไม่มีตังแต่มันชี้แม็กนั่ม มันไม่ธรรมดาวะ"ผมพูดกับน้องๆ ผม
"ลุงทหารใจดีอะเปล่า"เด็กมันว่าพวกผมใจดีไหม
"ไม่อะ หน้าตาดีอย่างเดียว"ผมตอบหยักคิ้วด้วย
"แต่คุณครูบอกโตขึ้นเราต้องใจดี เราถึงจะเป็นคนดี ลุงเป็นคนไม่ดีเหรอ "เด็กพูด ผมสะบัดหน้ามามองเด็กน้อย แต่พูดแบบนี้มันทำให้ผมคิดครับว่านี้หลอกด่ากันใช่ไหม ถ้าใช้นั้นแปลว่าวันนี้วันซวยของผมสามคนจริงๆ โดยเฉพาะอ้นที่โดนเด็กด่าสองครั้งติดแล้วน่ะ
"กูรู้สึกเหมือนเด็กนี้มันหรอกด่ากูไหมว่ะ "ผมหันมากระซิบกับน้องๆ ของผมเพื่อขอความคิดเห็น
"ใช่เลยพี่เด็กนี้ว่าพี่อะ"ไอ้อั้นรีบตอบผม
"เห็นด้วยเด็กนี้ว่าพี่โตมานิสัยไม่ดี นิสัยแย่ ครูไม่สั่งสอน บร้าๆๆๆ "ไอ้โอ๊คมันใส่ไฟเด็ก ผมหันมามองหน้ามันนี้แหละ มึงนี้น่ะจะโดนผมกระทืบมากกว่าเด็กอีก เพราะว่าเหมือนมันหรอกด่าพี่มัน
"ไอ้อั้นหลบ"ผมพูดและ
"ได้ จัดให้ ฟลุ๊บ"ไอ้อั้นมันรักพี่มันมาก มันพลุบหลบเข้าไปให้ผมทันที
"เพี๊ยะ!!"ตีฉาบให้เลย
"เด็กมันว่ากูนิดเดียวมึงใส่ซะเยอะ นิสัยนะมึงน่ะ"ผมพูด และก่อนจะพากันหันมาทางเด็กน้อย
"ตกลงลุงใจดีอะเปล่า "ในหัวเด็กน้อยนี้มันมีแต่ประโยคคำถามหรือไง ไม่มีประโยคบอกเล่าหรือปฏิเสธอะไรแบบนี้บ้างหรือไง
"พ่อค้า เด็กอยากกินแม็กนั่มอะ จัดให้เด็กหน่อยแต่เด็กไม่มีตังน่ะ โชคดีล่ะ และนี่สามแท่ง สิบห้าบาทไม่ต้องทอน"ผมทำท่าจะชิ่งเพราะให้ไปสิบห้าบาทถ้วน
"อยากใจดีนะครับ แต่ลูกเพิ่งคลอดและน้องก็ต้องทานนมกระป๋องด้วย แถมตอนที่คลอดก็จ่ายค่าหมอ แต่ที่หนักหน่อยค่าพยาบาล"มันดราม่าทันทีเลย ตกลงมันขายไอศกรีมหรือมาม่ากันแน่
"จ้างพยาบาลมาดูลูกเหรอพี่"ไอ้อั้นถามกลับ
"หมอน่ะรักษาลูก แต่พยาบาลน่ะ ผมจ้างมาดูแลผม"พ่อค้าพูด
"เว้ยยย!!"พวกผม
"ล้อเล้นครับ หมายถึงที่โรงพยาบาลครับ แถมค่าบ้าน ผ่อนค่ารถ ทั้งรถเล็ก รถใหญ่ ไปกระทั่งรถเข็นให้ลูกก็ผ่อน"เวรแล้วผมหันมามองหน้ากัน ชีวิตมีค่าของจริงเลย มีแต่ค่าใช้จ่ายครับผม
"เฮ้ย! ลูกพี่เพิ่งคลอดได้ไม่นานจะรีบซื้อรถเข็นไปทำไม"ไอ้อั้น มันฉลาดมาก
"พอลูกนั่งไอ้ก็ผ่อนหมดพอดีลูกทันได้ใช้ "พ่อค้าพูด แสดงว่ามืออาชีพเรื่องของผ่อน
"ทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ดีวีดี เครื่องเสียง หม้อหุงข้าว กระทะไฟ ตู้เสื้อผ้า ถังไอติม ก็ยังผ่อนอยู่"ผมก้มลงมองถังไอศกรีมที่พวกผมยืนเท้าอยู่ อันนี้ก็ผ่อนเหรอ
"มีอะไรที้ไม่ผ่อนไหมเนี๊ยะ!"ไอ้โอ๊ค ถามพ่อค้ากลับทันที
"เมีย"พ่อค้าตอบพวกผม
"ไม่ผ่อน"ผมสามคนพูดออกมาพร้อมกัน
"เพิ่งผ่อนหมดกับพ่อตาครับ หมดไปงวดสุดท้ายเมื่อปีก่อน"ผมไถลเลย มันผ่อนทุกอย่างจริงๆ แต่ก็ยังดีที่เมียผ่อนหมดแล้ว
"อย่าไปบอกอีแก่มันนะ นี้กำลังไปดาวน์เมียน้อยทำเรื่องกู้เงินอยู่ กำลังเอาะๆ ผ่อนหมดพอดีเมียหลวงอาจจะแก่ตายก่อนเพราะว่ามันแก่แล้ว "ผมสามคนหันไปมอง อ้อ มันได้เมียแก่กว่าว่างั้นและกำลังผ่อนเด็กๆ เอาะๆ
"เบอร์โทรเมียพี่เบอร์อะไรอะ"ไอ้อั่นผมหันมามันขอเบอร์เมียเขาทำไม มึงจะเล่นเมียพี่เขาเลยเหรอมึง
"08××××3443"ไอ้นี่ก็บ้าจี้บอกเบอร์เมียมันซะงั่น
"สวัสดีครับ ผมโทรมาแจ้ง ตอนนี้คำอนุมัติเช่าซื้อเมียน้อยของแฟนพี่น่ะครับ ผ่านแล้วครับ อะไรน่ะครับ จะผ่อนโลงให้พี่เขาต่อเลยเหรอครับได้ครับ อนุมัติพร้อมกันไปเลย เอองั้นโลงไม่ต้องผ่อน ผมแถมให้ ดอกไม้ประดับด้วยไหมครับ"ไอ้อั้น มันเล่นแรงนะมึงน่ะ
"เว้ย นี้โทรจริงเหรอ"พ่อค้า รับจะแย่งโทรศัพท์ให้อั๋น
"ล้อเล่น "ไอ้อั้น
"ผมล้อเล่นไม่กล้าผ่อนเมียน้อยหรอก แค่นี้ก็หาไม่ทันแล้ว คนหาเช้ากินค่ำ"พ่อค้าพูด แต่ตอนนี้ผมสามคนต้องหันมามองเด็กน้อย
"ตกลงนี้จะให้เลี้ยงไอติมใช่ไหม"ผมถามเด็กที้ยืนเกาะถังไอศกรีมอยู่
“ลุงเป็นคนไม่มีตังเหรอ” เด็กน้อยมันถามผมเหมือนมันว่าผมเลยครับ ว่าผมเป็นคนผมไม่มีตัง มันหยามกันชัดๆ
“เด็กมันรู้ได้ไงอ่ะพี่ว่าเรา ไม่มีตังมีแต่บัตร” ไอ้อั๋นมันกระซิบกับผมทันที
“ทำไมจะไม่มีตัง... มี!!” ผมตอบเด็กน้อย
“ปึก” ควักออกมาโชว์เลยแบงก์พัน พ่อเพิ่งจะให้มา เพราะว่า…
“พี่นี้มันตังพ่อ พ่อให้ไปจ่ายค่าตัดหญ้าที่หลังบ้านพี่” ไอ้อั๋นมันกระซิบที่ข้างหูผม ผมก็ต้องถลึงตาโต จะชักเงินกลับก็ไม่ทันซะแล้ว อายเด็กเลยที่นี้
“เดี๋ยวค่อยออกไปกดตังก่อนแล้วกัน กูคงต้องเลี้ยงมันแล้วแหละว่ะ” ผมหันไปบอกน้องๆ
"ตกลงจะเอาอันนี้ใช่ไหม "ผมถามเด็กน้อยและชี้ไปที่ไอติมที่มันเล็งอยู่ “ลุงใจดีที่สุด” นั้นชมผมทันที
"รู้ว่าไม่มีเงิน ทำไมไม่กินอันละ 5 บาท กินซะแพงเขียว อันนี้มันตั้ง 45 บาท"ผมถามเด็กน้อย
"อันนี้อร่อยที่สุด"เด็กพูด
"แน่ละก็มันแพงขนาดนี้"ผมพูด
"พ่อค้าเห็นด้วยกับเด็ก"พ่อค้า ผมหันไปแม้เห็นด้วยกับเด็ก ทำไมไม่เห็นด้วยกับพวกผมบ้างล่ะ จะได้ให้เด็กมันกินแท่งล่ะห้าบาทเหมือนกัน
"เอามาหนึ่งอัน"ผมเลยกัดฟันบอกพ่อค้าไป น้องก็ไม่เจอแถมต้องมาเสียเงินเลี้ยงไอศกรีมราคาแพงให้เด็กน้อยอีกต่างหาก พ่อค้าส่งไอศกรีมให้เด็กน้อย
"เออ"รับไปถือเอาไว้และมองไอศกรีมเหมือนจะมีคำถามอีกแล้ว
"อันนี้ของเขาคนเดียว แล้วพี่ไอละพี่อาจจะร้องไห้ "เด็กน้อยพูด ผมสะบัดหน้าไปมอง พี่ไอไหนอีกล่ะ
"ใครอีกล่ะที่จะร้องไห้"ผมถามเด็กน้อยกลับ
"พี่ไอ"มันมีพี่อีกเหรอ
“ลืมบอกไปว่าเด็กคนนี้เขามีฝาแฝดกัน ตั้งสามคนเลยน่ะพี่น่ะ” ไอ้พ่อค้ามันพูด ทำไมมันพึ่งจะบอก
"พี่ไอชอบเหมือนกัน"เด็กมันพูด และมันจะมาชอบเหมือนกันทำไมนี้ มันแพง ดูทำตาปริบๆ อีก ผมต้องกลอกตาขึ้นบนก่อนจะ
“ลุงมีตังตั้งเยอะนะลุงน่ะ” ดูมันอ่อนได้น่ากวนบาทาผมจริงๆ
“จะยึดไอติมคืนก็ตรงที่เรียกลุงนี่แหละ เปี๊ยกเอ๊ย!!” ผมหันมาบ่นแต่ก็ต้องยอมไอ้เด็กน้อยหน้าตาใสซื่อ ผมแอบหันไปชำเลืองตามองนี่ใสซื่อหรือว่าเจ้าเล่ห์กันแน่
"อะ เอามาอีกอันพ่อค้า "ผมบอกพ่อค้ารีบหยิบทันทีกลัวผมเปลี่ยนใจ
"อันนี้ของเขา” เด็กน้อยพูดถึงอันแรกที่ได้ไป กัดไปขนาดนั้นแล้วก็ต้องของนายนั่นแหละ ผมแอบคิดในใจ
“และอันนี้ก็ของพี่ไอ เออ แล้วพี่ไอซ์ล่ะลุง พี่ไอซ์ก็อาจจะร้องไห้น่ะลุงน่ะ"เด็กน้อยพูด ทำให้ผมถึงกับไถลไปตามถึงไอศกรีม
"ยังมีอีกเหรอ"ผมถามเด็กน้อย
"เรามีด้วยกันสามคน เราชอบเหมือนกันทุกอย่างเลย "เวรเลยไอ้อ้๋น วันนี้ผมก้าวเท้าไหนออกจากบ้านมาว่ะเนี๊ยะ!!
"กูชักอยากจะเห็นหน้าพ่อแม่เด็กนี้วะ ขยันทำมาตั้งสามคน แต่ไม่ให้ตังค์ลูกบ้างว่ะ"ผมพูดก่อนจะพยักพเยิดให้พ่อค้าอีกอัน พ่อค้ารีบส่งไปให้อีกอันทันที
"ถ้าเด็กนี้มันมีอีก กูนี้แหละที่จะร้องไห้ นี้กูโดนไป 135 บาทแล้วนะ"ผมพูดกับน้องๆ
“ไม่ซื้อไปฝากพ่อเหรอหนู เห็นปกติซื้อห้าอันไม่ใช่เหรอลูก” ไอ้พ่อค้า ผมหันมามองพ่อค้า
"จริงด้วย พ่อด้วย พ่ออาจจะร้องไห้"เว้ยย!! มันมาอีกแล้ว มันเยอะแล้ว
"นี้เอาไปให้พอทั้งบ้านเลยไหม ปู่ย่าตายาย ลุงป้าน้าอา จะได้ไม่ต้องมีใคร่ร้องไห้"ผมถามเท้าเอวด้วย
"ลุงใจดีจัง งั้นโอ้เหมาหมดเลยน่ะลุงน่ะ"เด็กน้อยมันพูดนี่มันใสซื่อหรือว่าผมโดนของวะเนี๊ยะถึงได้หลงกลไปได้ขนาดนี้
"ประชด! "ผมพูดใส่เด็กน้อย
"ประชดคืออะไรอ่ะ เขาไม่รู้"นั้นเด็กมันพูด แต่ตอนนี้ควันเริ่มออกหูผมแล้ว อยากกระทืบเด็ก
"นี้ ถามหน่อยเคยรู้อะไรบ้างไหม ในชีวีตนี่น่ะ ห๊ะ!"ผมกอดอกถาม
"เขาเหรอ เขาไม่รู้อะไรมากหรอก ตอนนี้เขายังเด็ก ลุงรู้อะเปล่าอะว่าเขาเป็นเด็ก"ผมมันย้อนทางผมอีกแล้วครับ
"แน่นอนต้องรู้ และที่รู้มากไปกว่านั้น เป็นเด็กที่กล้ามาก"ผมพูดกัดฟันแล้วนะ
"ไอ้ อั้นโทรหาทนายดิ"ผมหันไปบอกน้อง
"พี่จะให้ทนายมาคุยกับเด็กเลยเหรอ"ไอ้โอ๊ค
"ถ้ากูกระทืบเด็ก แถมเด็กเล็กโดนกี่ข้อหาวะ "ผมหันมากระซิบ
"สงสัยติดคุกตลอดชีวิตพี่เพราะนี้มันไม่ใช่เด็กธรรมดา เด็กอนุบาลนะพี่"ไอ้อั้นพูด และผมก็ทำท่าจะควัก
"อย่านะพี่เขาไม่อยากกำพร้าพี่ พี่อย่า ทำอะไรเด็กมันเลยน่ะพี่น่ะ ถึงเราไม่ใช่นางงามจักรวาลแต่เราก็ต้องรักเด็กพี่! "ไอ้โอ๊คมันก็รีบ เพราะเห็นว่าผมกำลังเอื้อมแขนไปหยิบบางอย่างที่อยู่ใกล้ๆ กับกระบอกปืน
"ปึก .."ผมควักออกมาวางไว้ตรงหน้าเด็กน้อยเลย
" อะนี้ มีงบแค่สองร้อยบาทห้ามเกินจากนี้ จะกินไหมไอติมเนี๊ยะ! อย่าช้า เดียวเงินนี้จะกลับลงกระเป๋าและนายอดกิน"ผมพูดและทำหน้าดุเข้าไว้
"ก็ได้ ก็ได้ งั้นของเขา ของพี่ไอ และพี่ไอซ์ กี่อันแล้วอะลุง"นั้นลำบากผมอีก ให้ช่วยนับนิ้วให้อีก ผมก็ย่อตัวลงและทำท่านับนิ้วให้ สามนิ้วสั้นๆ ที่ชูตรงหน้าผม
“หนึ่ง… สอง… สาม….” ผมนับให้ (เกิดมาอ้นไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยจริงๆ)
"สามแล้ว"ผมตอบเด็กน้อย
"ให้พ่อดิว กับพ่อ แอ๊บ.."เด็กกำลังจะพูดแต่มีมือใครมาปิดปากเด็กและอุ้มเด็กขึ้น ผมเงยหน้ามองขึ้นมองตาม
"เฮ้ย!!! "ผมสามคนร้องออกมาพร้อมกัน เพราะว่าไอ้คนที่มาอุ้มน่ะ คือไอ้ดิว ไอ้คนที่ผมรอมันอยู่
TBC...
กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก