ถึง...มูมู่
ดีใจจังเลยได้เจอมูมุ๋อีกแหละ
แต่ตามมาไม่ทันเลยอดคุย แล้วตกลงว่าสูตรชีสเค้กที่รีเควสไปนะชาติหน้าเหรอถึงจะได้
ป่านนั้นไม่รู้ชั้นจะเกิดเป็นตัวอะไรไปแล้วยะหล่อน ชิส์
ถึง....นู๋ shell
เออนู่ว่ามาก็มีเหตุผลนะเพราะว่ากว่าเจ้จะฝึกปรืออิสามตัวนี้ (โอ้ พี่แยงค์ พี่อัน) ให้จบด็อกเตอร์ได้
ก็เหนื่อยเหลือเกิน
ต้องใช้กุศดลบายเยอะแยะเยอะ
แต่ตอนนี้มันสามตัวก้าวหน้าไปว่าอาจารย์มันเยอะมากๆ เลย จนเจ้ตามไม่ทันแล้ว
ส่วนไอ่วุฒิมันมา sit in เฉยๆ ไม่ได้ลงทะเบียนเคอะ เจ้เลยยังสามารถกำมันเอาไว้ในอุ้งมือได้ อิอิ
ถึง....น้องแดนนี่ศรีอิสาน jammy
มาลงทะเบียนเรียนได้เลยคะ
มีข้อแม้อย่างเดียวว่า ห้ามสวยกว่าเจ้ ไม่งั้นมีตบ! แล้วก็ไม่สอนด้วย
...............................................
กลับมาที่โต๊ะตามเดิมนะ...
“แกๆ ดูโน้น” โอ้มันชี้หันผมหันไปด้านหลัง
“อะไรของแก?” แล้วผมก็หันไป อ๊ะจ้าก! พ่อแม่พี่น้องครับ ไอ่แมทกับอิเจ้ปุ๋ย(ที่ต่อไปนี้ผมจะเรียกว่าอินังปุ๋ยคอกแระ)มันขึ้นไปเต้นบน
แท่นเวทีกลางฟลอร์แล้วครับ ท่าเต้นก็สุดแสนจะบดเบียดเสียดสี ใจคอพวกแกจะเอากันโชว์ชาวบ้านบนแท่นนั้นใช่ไหม ผมงี้ตาลุกพรึบเป็นไฟ
กุทนไม่ไหวแล้วนะ!!!!
“ใจเย็นๆ แก” ไอ่โอ้ปรากเข้ามาลูบหน้าลูบหลัง
“เฮอะ! ใจเย็น? เย็นทำหอยอะไร ชั้นไม่ได้เดือดร้อนอะไรสักหน่อย”
“อ้าว! แล้วที่กุเห็นเมิงหายใจจมูกบานเพงิบพงาบ ควันออกหูนั้นมันหมายความว่าไง?”
“ก็ไม่ว่าไงนิ มันอยากทำก็ให้มันทำไปเดี๋ยวพอตาชั้นทำมั่งก็อย่ามาว่าแล้วกัน คอยดู” ผมหมายมั่นปั่นมือ ขบริมฝีปากตัวเองแน่น
“เออ...มีไรให้ช่วยบอก”
ผมหันขวับไปดูหน้ามัน วันนี้มันมาแปลกครับ มีไรให้ช่วยบอก มันเป็นคนพูดหรือเปล่าครับประโยคเมื่อกี้ ทุกทีมันต้องลอยตัวเหนือปัญหาสิมันถึงจะเป็นไอ่โอ้ของแท้และแน่นอน
“มองทำไม? ชั้นไม่ได้พูด โน้น...คนพูด” มันบุ้ยใบ้ไปโต๊ะข้างๆ ที่อยู่ติดกัน ผมเลยหันไปดู อ้าว! ไอ้คนที่ชื่อเพชรนี้หว่า มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ผมไม่ยักกะสังเกตเห็น ไอ่นี้ก็ยืนกินเหล้าของมันเงียบๆ ต่อไป จนอิสองตัวที่ขึ้นไปเต้นนั้นลงมาแล้วเดินไปแรดโต๊ะอื่นๆ ไปทั่ว ทำไมอิพี่ปุ๋ยคอกนรกมันถึงได้รู้จักคนเยอะจัง หรือว่ามันไม่รู้แต่พอมีคนทักมันเลยเดินเข้าไปหาถือโอกาสกักตัวไอ่แมทมันเอาไว้ด้วยเลย
“ชนแก้วหน่อยครับ” ไอ่เพชรยื่นแก้วมาหาผม
“ครับๆ”
“หมดแก้วนะ” เอาอีกแล้ว ตูมึนจะตายอยู่แล้วเนี้ย
“นี้เพื่อนผมชื่อ อเล็กซ์ มาจากมาเลย์ แล้วนั้นก็....” ไอ่เพชรมันก็แนะนำไปเรื่อยจนครบแต่ผมจำใครไม่ได้เลยนอกจากไอ่อเล็กซ์เพราะ
ว่ามันใส่แว่นตาดำมาเที่ยว คนบ้าอะไรใส่แว่นตาดำในเธค ในนี้ก็มืดจะตายอยู่แล้วเมิงจะใส่มาอีกทำไม?
แล้วก็เลยเหมือนว่าเรารวมเป็นโต๊ะเดี่ยวกันเพราะเพื่อนไอ่เพชรก็เข้ามาป้อนังโอ่มันเหมือนกันส่วนไอ่เพชรกะอเล็กซ์ก็คุยกันกะผม แต่ผมคุยไม่ค่อยรูเรื่องเท่าไหร่เพราะ..หนึ่ง-เมา สอง-ตาผมคอยมองหาแต่ไอ่แมทเจ้าของหัวใจผมที่ตอนนี้ผลุบๆ โผล่ๆ โต๊ะนั้นโต๊ะนี้ไปทั่ว
“อยากไปเต้นบนนั้นบ้างมะ” ไอ่อเล็กซ์ชวนผม
“เอาสิ!!” นั้น! เอาแล้วไงครับพอเหล้าเข้าปากบวกกะความหมั่นใส้ไอ่แมทเมื่อกี้ผมเลยรับคำไอ้อเล็กซ์ไปซะงั้น
อเล็กซ์เดินมาจูงมือผมเดินไปตามทาง ผมก็มึนๆ เดินตรงบ้างไม่ตรงบ้างเกือบหกล้มกลิ้งตกบันไดไปก็มีถ้าไม่ได้ไอ่อเล็กซ์ตะครุบจับเอาไว้
“โทษทีๆ พอดีผมมึนๆ นะ”
“ไม่เป็นไร ผมดูแลนุได้ครับ” น้าน! หยอดตูอีกแระ เออ! ว่าแต่มันมาจากมาเลย์ทำไมพูดไทยได้อะ? ถึงจะแปล่งๆ ไปบ้างก็เถอะ
“ทำไมอเล็กซ์พูดไทยได้อะ?” ผมถาม
“แม่ผมเป็นคนที่นี่ครับ บ้านอยู่เขตแปดตรงนี้เอง” มันชี้ๆ ไปทางด้านหลัง ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขตแปดอยู่ที่ไหนของมันแต่ก็อือออไปเรื่อย
“แน่ใจนะว่าจะขึ้นไป” ผมถามตอนที่เรามาหยุดอยู่ตอนฐานเวทีแล้วครับ มันยกพื้นขึ้นไปสูงระดับเกือบถึงเอวปูพื้นด้วยอิฐแก้วแล้วข้างใต้มันมีไฟสีๆ ส่องขึ้นมา
“แน่ใจสิ หรือว่านุไม่กล้า” มันเยย
“กล้าสิ แข่งกันไหมว่าใครจะเต้นไปเปรี้ยวกว่ากัน?”
“เอาสิ!”
อเล็กซ์เลยกระโดดขึ้นไปก่อนแล้วส่งมาลงมาดึงผมขึ้นไป พอพวกผมขึ้นไปมันเปลี่ยนเพลงพอดีความนี้ดีเจมันเปิดเพลงซอมบี้(จำได้ขึ้นใจเลย)ผมกับไอ่อเล็กซ์ก็นะใส่กันสุดๆ ลีลามีเท่าไหร่ก็ควักออกมาเพียบ แต่ตาผมก็คอยชำเลืองมองไปทางไอ่แมทกะอิพี่ปุ๋ยคอกนั้นเหมือนกัน
ตอนแรกเห็นไอ้แมทมันมองมาอึ้งๆ ไปพักหนึ่ง ผมก็สะใจ ฮิฮิ ดีๆ ทีเมื่อกี้แกยังทำได้เลยทำไมชั้นจะทำไม่ได้มั่งวะ ว่าแล้วก็ยิ่งเลื้อยไอ้อเล็กซ์มันเข้าไปใหญ่ ไอ่นี่พอเห็นผมรุกมันก็ตอบโต้สิครับจนกลายเป็นว่าผมกำลังจะได้กับไอ้อเล็กซ์อยู่บนเวทีซะแล้ว
พอหันไปดูไอ่แมทอีกที....มันยืนกอดกันกลมเลยกะอีนังปุ๋ยคอกเน่านั้น ผมก็นัวกะไอ่อเล็กซ์เข้าไปใหญ่จนเหนื่อยเลยลงมาเดินไปหาไอ่โอ้มัน
“ใจคอแกจะเอากันให้น้ำแตกบนเวทีเลยใช่ไหม?”
“อีบ้า! ชั้นก็เต้นไปตามเพลง” ผมเถียง
“เพลงบ้านแกสิ! กุเห็นพวกเมิงเหลือแต่ถอดเสื้อผ้าเท่านั้นแหละ นอกนั้น...พร้อมรบ”
“รบอะไรหรอครับ” ไอ่อเล็กซ์แถเข้ามาสู่วงสนทนา
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปสนใจคนปากเสียมันเลย” ผมเหน็บโอ้มัน ฮิฮิ
“เออ...ชั้นมันปากเสีย แล้วจะกลับกันได้หรือยังง่วงแล้วนะ”
“อะไรกันครับจะรีบกลับไปไหน อ๊ะนี่! ผมสั่งค๊อกเทลตัวใหม่ล่าสุดของร้านมาให้ลองชิมคนละแก้ว” มันพูดพร้อมกับเอาแก้วสีแดงๆ ท่าทางน่ากินมาให้ผมกะโอ้คนละแก้ว
“ไม่เอาอะ เราไม่ดื่มแอลกอฮอล์” โอ้ปฏิเสธ
“โห! อะไรกันครับ นี้จะไม่ให้เกียตริเพื่อนใหม่หน่อยหรอ?”
“งั้นให้ไอ่นุมันกินแทนเราแล้วกัน อ๊ะ! แกจัดการของชั้นด้วย” โอ้มันรับแก้วมาจากอเล็กซ์แล้วยื่นมาให้ผม
“อะไรอะ? ไม่เคยกินลองชิมดูก่อนได้ไหม?”
“เอาเลย! ตามสบายครับ เดี๋ยวถ้าติดใจผมสั่งเพิ่มให้อีกก็ได้ครับ” ไอ่อเล็กซ์มันขยั่นคะยอ ผมเลยรับมาจิบๆ เออ! ก็อร่อยดีนะ รสชาติออกหวานๆ ว่าแล้วก็ซดพรวดหมดแก้ว
“อร่อยดีนะโว้ยแก ลองหน่อยมะ?” ผมชวนโอ้อีก
“ไม่เอา! เดี๋ยวผื่นขึ้น” เออใช่! โอ้มันจะตัวแดงๆ เวลากินเหล้า
“งั้นชั้นกินนะ”
“ก็ชั้นบอกแกตั้งชาติหนึ่งแล้วนิ” อินี่นิ! ชอบย้อนศรผมจริง “หมดแก้วนี้ก็กลับได้แล้วแก”
“จะกลับแล้วหรือครับ? หว่าแย่จังกำลังสนุกเลย รีบกลับกันจัง” ไอ่อเล็กซ์ว่า
“โทษทีนะพอดีพรุ่งนี้มีธุระตอนสายๆ นะ” ผมตอแหลอีกแระ “เออ กี่โมงแล้วหว่าโอ้”
“จะตีสามอยู่แล้ว”
“เออวะ! งั้นไปตามไอ่แมทกันเหอะ”
“ไปสิ” โอ้เห็นด้วย
“กลับก่อนนะอเล็กซ์แล้วเจอกัน” ผมลาเพื่อนใหม่
“จะไม่ให้เบอร์ผมไว้หน่อยเหรอ?”
“คือเราอยู่กรุงเทพนะ นานๆ จะลงมาสักครั้ง เอาไว้ถ้าวันหลังเจอกันอีก คราวนี้รับรองให้แน่ๆ”
“ก็ได้ครับ โชคดีนะ”
“อืมๆ” พวกผมรับคำแล้วพากันเดินมาหาไอ่แมทที่โต๊ะโน้น
“แมทจะกลับยัง” ผมถามมันแล้วเพิ่งจะสังเเกตเห็นว่าที่โต๊ะนั้นมีพี่ฐายืนอยู่ด้วย “อ้าวพี่ฐา! หวัดดีครับ” ผมทักทายไปตามมารยาท งัดเอาวิชาตอแหลศาสตร์มาใช้อีกแล้วงานนี้
“หวัดดีครับ ไม่เจอกันนานเลยนะ” แล้วพี่ฐาก็มองไปทางไอ่แมทมัน “จะกลับแล้วหรอครับ?”
“ครับดึกแล้ว วันนนี้ขอตัวกลับก่อนแล้วค่อยมาใหม่ ไม่ไหวเหนื่อยมากวันนี้”
“หรอ? เมื่อกี้พี่เห็นเราขึ้นไปเต้นบนนั้นด้วยนิ” หล่อนชี้ไปทางเวทีนั่น
“ครับ หนุกๆ นะพี่”
“เต้นกะใครอะ?”
“คนที่รู้จักในนี้อะครับ ไม่มีไรหรอก”
“หรอ? นึกว่าแฟนใหม่” ต๊ายยยยยยยยยยยยยย อินี่แรงใช่ย่อย จิกผมเสร็จก็หันไปค้อนไอ้แมทขวับๆ
“ปะตัว! กลับเหอะ ผมกลับก่อนนะพี่” แมทมันหันไปทางอิปุ๋ยคอกเน่า
“จ้า ดูแลตัวเองดีๆ นะ”.....................................................
ปล. ช่วงนี้พยายามเขียน พยายามเอามาลงไว้เยอะ เพราะว่าขี้เกียจเขียนแล้วอยากจะให้จบเร็วๆ
ตอนแรกก็กะว่าจะหาทางมาปั่นกระทู้ตัวเองให้มีคนเข้ามาอ่านเยอะๆ เป็นหมื่นเป๋นพันเหมือนชาวบ้านเค้ามั่ง
แต่พอเขียนๆ ไปแล้วมันต้องนั่งนึกย้อนไปในวันเก่าๆ ที่เหตุการณ์บางอย่างเราก็อยากจะลืมมันไปบ้าง
แต่พอมาเขียนเรื่องนี้เข้ามันก็ต้องนึกย้อนมันขึ้นมาอีกแล้วเขียนมันลงไปในเรื่อง
นึกถึงเรื่องเก่าๆ ในวันที่หนาวๆ และไกลบ้านแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกนะครับผมว่า
....
....บางข้อบางความก็มีเรื่องราวหลังบรรทัดซ่อนอยู่
ผมเลือกที่จะเขียนให้เรื่องนี้มันมีแต่อารมณ์ของความสนุกสนาน
แต่ก็ไม่ได้ใส่สีตีไข่หรือกั๊กเรื่องใดๆ ทั้งสิ้น เขียนจากความจริงล้วนๆ
หากคุณๆ อ่านแล้วพบเจอกับความสนุก เชิญคุณๆ ก็ขำไปกับมันเถอะครับเพราะมันน่าขันอย่างที่ผมเขียนจริง
แต่หากคุณอ่านพบเจอความเศร้าแล้วหละก็ ผมอยากจะบอกว่ามันยังไม่ถึงหนึ่งในสิบส่วนที่ผมรู้สึก ณ ตอนนั้นนะ
ลองเอาสิบคูณเข้าไปสิครับ แล้วคุณอาจจะรู้สึกได้ว่าผมรู้สึกยังไงกับเหตุการณ์นั้นๆ
ถ้าไม่เจ็บสุดยอดหละก็ผมไม่เขียนลงมาเด็ดขาด
ก็มีหลายเรื่องเหมือนกันที่ผมไม่ได้เขียนลงไป เพราะ......ไม่รู้สิ ผมลืม? หรือผมไม่อยากจำกันแน่
อาจผมถ่ายทอดความเศร้าไม่เป็นมั่งครับ เลยเลี่ยงที่จะไม่เล่า เพราะทำยังไงก็คงไม่เศร้า
ผมเคยเล่าให้ใครๆ อื่นฟัง...เขาก็มีแต่ตลกกัน หาว่าผมแรดมั่งหละ ตอแหลมั่งหละ
อาจเป็นเพราะผมชอบแสดงออกในด้านที่สนุกสนาน แข็งแกร่ง(จิตใจนะ) ให้คนอื่นๆ เห็น
แต่ด้านเศร้าผมขอเก็บเอาไว้ตัวเองเห็นคนเดียวดีกว่า คนอื่นๆ เลยคิดว่าผมเศร้าไม่เป็นมั่ง?
แต่มีพี่คนนึงที่เค้าดูโหวงเฮงเป็น วันนึงบังเอิญเจอกันผมเลยขอให้เค้าดูให้ผมเล่นๆ
รู้ไหมพี่แกทายว่าไง
อาภัพ คือ คำแรกที่แกพูดออกมา
จมูก ดี ไม่เคยลำบาก สบายมาตลอด
ปากยิ้ม...ตาสวยแต่เศร้า ชาตินี้จะเจอแต่เรื่องที่เสียใจ แต่ชอบเก็บเอาไว้คิดคนเดียวไม่แสดงออกไม่บอกใคร
หางตาไม่ตก ก็ยังพอไหว ยังพอหาทางออกได้
มีขี้แมงวันที่ปากนะ ปากดี เก่ง พูดอะไรใครก็เชื่อ จะเอาดีได้ในทางที่ต้องใช้ปาก (ก็ตูเป็นเกย์ก็ต้องใช้ปากดูดอยู่แล้วนิ ดีๆ ชอบๆ)
โหนกคิ้วสูง เบ้าตาลึก เป็นคนโมโหง่ายมากเลยนะเนี้ย
ขนคิ้วขึ้นไม่สม่ำเสมอแสดงว่าเป็นคนอารมณ์แปรปรวนผีเข้าผีออก
ยิ้มสิ....อืม! มีเนื้อแก้ม แสดงว่ามีผู้ใหญ่อุปถัมถ์
และก็ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตรงมากเลยครับ ผมอะอึ้งไปเลยโดยเฉพาะที่บอกว่า
ตาสวยแต่เศร้า ชาตินี้จะเจอแต่เรื่องที่เสียใจ แต่ชอบเก็บเอาไว้คิดคนเดียวไม่แสดงออกไม่บอกใคร
ช่างตรงดีจริงๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
