หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ

[GoneOn]

ผมคิดว่าบางทีเพียงแค่การนั่งเงียบๆ และคอยอยู่เคียงข้างใกล้ๆ กันมันก็คงจะเพียงพอแล้วสำหรับคนสองคนที่จะใช้เพื่อปลอบใจกัน  ผมว่างั้น....หรือคุณๆ ว่าไงครับ?

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะเจ้

ตัวเจ้เองแรดหรือทำอะไรไม่ดีลงไปเจ้ก็เขียนตามตรงไม่แก้ตัวไม่หาข้ออ้างให้ตัวเอง
ส่นแมทเจ้ก็ไม่ได้ใส่ร้ายหรือแก้ไขให้มันดูดีขึ้น
ใครเป็นยังไงก็เขียนไปตามนั้นไม่มีกักไม่มีเก็บอาการอะไรทั้งสิ้น
เรื่องดีเรื่องร้ายเจ้เขียนหมดไม่มีหมกเม็ด  แบร์...สุดริ้ด
 

อันนี้ขอบอกชอบมากคะเจ้

ปล. ไหงที่บ้านเลี้ยงดีขนาดนั้นล่ะเจ้ ไปอยู่ด้วยได้ป่าวค่ะ 

ปล 2.  อย่าลืมมาเล่าต่อด้วยน๊า   

[frank]

ดีคับเจ๊  อ่านเรืองราวมาก้อหลายตอน ก้อรู้อ่ะนะ ว่าเจ๊ซาดิสม์เล็ก ๆ อิอิ
แต่ม่ะกล้าแซวแรงๆ  หรอกคับ เด๋วจะว่าปีนเกลียวผู้หลักผู้หญ่ายยยยยย
ข้าน้อยขอคาราวะซือเจ๊ล่ะกาน hahahaha รับเปนศิษย์ด้วยล่ะกานคับ

มาตามอ่านนะคับ เจ๊อย่าเพิ่งเบื่อนะ มาต่อไว ๆ เลย

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

มีอารมณ์เหงาด้วยนะ
ก็ดีนะเวลาที่เขาเหงาเขานึกถึงเรา
แสดงว่าเราก็เป็นคนพิเศษของเขาไง

ตอนนี้เขาอาจกำลังตัดสินใจ
และก็มีใจให้สองแล้วหล่ะ
เพียงแต่นิสัยคนจะเปลี่ยนแบบปุ๊บปั๊บอาจจะยากเสียหน่อยนะ
 

[oaw_eang]

มาแล้วครับทุกคน

ถึงตาบลูหูดำ.......  เจ้ก็คนนะตาบลู  เจ้ก็เหงาเป็นเหมือนกันนะเฟ้ย

ถึงน้อง frank ........  วิจารณ์ได้เลยเคอะ  เหยียบให้จมตีนนนนนนน  แต่อย่าลืมวิพากย์(เขียนงี้เปล่าวะ  ตูโง่) ด้วยนะค้า

ถึงคุณน้อง Goneon..... บ้านเจ้เลี้ยงดีจริงๆ เคอะ  ใครไปเป็นติดใจทุกราย  กินตั้งแต่ตื่นนอนยันปิดบ้าน  กับข้าวไม่เคยกินซ้ำ  ถ้าไม่หมดเททิ้งตลอด  ยิ่งคุณยาย(อาม่า)นะเคอะ!  กับข้าวน้อยกว่าสามอย่างต่อมื้อ  เธอจะพาลกินไม่ลงคะ  เดือดร้อนอิชั้นต้องออกไปหามาสังเวยเธอเพิ่ม  แต่ก็กินแค่นิดเดียวเหลือบานเบอะ  เอาไปไหนละทีนี้  ก็กวาดลงท้องอิชั้นสิคะ  อิชั้นเลยต้องทำหน้าที่เทศบาลก่อนนอนทุกคืนด้วยความเสียดาย  ฮื่อๆๆ

ถึงมายเลิฟ.........ก็เจ้คิดถึงคุณน้องไงเคอะลืมถามหา  เจ้ก็ชอบการสัมผัสเคอะ  แต่คนใกล้ตัวมักสัมผัสเจ้ด้วยลำแข้งและฝ่าเท้า

ถึงตะแน่ว........เจ้ก็คิดอย่างที่แน๋วว่ามานั้นแหละเคอะคุณน้อง  อิอิ
..........................................................................

แมทล้มตัวลงมาหนุนตักผมแล้วหันหน้าออกไปมองทะเลนิ่งเงียบไป  ผมเองก็นิ่งเงียบไปเหมือนกันเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี 
ผมคิดว่าบางทีเพียงแค่การนั่งเงียบๆ และคอยอยู่เคียงข้างใกล้ๆ กันมันก็คงจะเพียงพอแล้วสำหรับคนสองคนที่จะใช้เพื่อปลอบใจกัน 
ผมว่างั้น....หรือคุณๆ ว่าไงครับ?..........................................................

ตอนนี้รอบด้านเริ่มมืดแล้วแต่ผมก็ไม่ได้ชวนแมทกลับเพราะอยากจะอยู่กับแมทแบบนี้ไปนานๆ จนกว่าแมทจะรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง  แม้ว่ากลับจะอาจจะโดนคนที่บ้านดุนิดหน่อยเพราะเอารถออกมานานเกินไป...คนอื่นอาจมีธุระจำเป็นต้องใช้

ลมทะเลยังคงพัดสอบเข้าหาฝั่งอยู่เรื่อยๆ ผมก้มหน้าลงไปดูคนที่นอนหนุนตักผมอยู่เงียบๆ เป็นระยะๆ มันนอนเงียบเฉยไปเลยครับ  แต่มันไม่ได้หลับหรอกผมรู้   เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจมากกว่า

ผมเอามือลูบไปตามเส้นผมยาวๆ ของมัน มันเอามือมาคว้ามือผมไปกอดไว้เสียเฉย  ผมก็ไม่ว่าอะไรได้แต่ยิ้มๆ

“มีคนบอกพ่อเค้าว่าเห็นเราสองอยู่ด้วยกันที่ศาลาเมื่อวันก่อน” อยู่ๆ แมทก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีการเกริ่นนำหลังจากนอนหนุนตักผมอยู่นาน 

“จริงเหรอ? แล้วเขาว่าไงอีก?” ผมก้มหน้าลงมาถามร้อนใจเพราะรู้อยู่ว่าบ้านแมทมันเข้มงวดมากกับลูกๆ  ถ้าเกิดมีคนเอาเรื่องแบบนี้ไปพูดขึ้น...มันต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

“เห็นแม่บอกว่าเขาเพียงมาแซวๆ ว่าท่าทางลูกชายบ้านนี้จะหาลูกเขยเข้าบ้านนะ”

“เหรอตัว.... แล้วพ่อตัวว่าไงมั่ง?”

“พ่อก็ถามเค้าว่าอยู่กับใครแล้ว....ก็เลยคุยกันยาวนิดหน่อย...”  แมทเงียบไปอีกแล้ว  แต่ใจผมมันรู้สึกไม่ดีเลย  มันต้องเป็นเรื่องราวใหญ่โตแน่ๆ ไม่งั้นแมทไม่คงไม่มานอนเป็นหมาหงอยอยู่อย่างนี้หรอกผมว่า “พ่อบอกว่าเสียชาติเกิดจริงๆ อายคนที่มีลูกแบบนี้” แมทมันบอกแล้วเอามือแต้มๆ ที่หัวตา

“ขอโทษนะ”

ผมเองก็ไม่รู้จะพูดออกไปยังไงดีเลยบอกว่า....ขอโทษ  ขอโทษที่เป็นตัวต้นเรื่องทำให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น  ถ้าผมไม่อุตริจะเอารถมาส่งแมทที่บ้านอย่างเมื่อวันก่อน  เหตุการณ์มันก็คงไม่เกิดขึ้นแมทก็คงไม่ต้องโดนว่ามาอย่างนี้...เสียชาติเกิด 
ในใจก็หวังว่าคำพูดของผมมันจะช่วยให้ใจแมทดีขึ้นบ้าง  ผมเลยอยากขอเป็นคนรับความผิดเอาไว้เสียเอง  ผมผิด.....ที่ทำให้แมทโดนว่า

“ช่างมันเถอะ...วันนั้นเค้าเองก็อยากอยู่กับตัวนานๆ เหมือนกัน  แต่พอดีคนที่เห็นเขาไม่ค่อยถูกกับที่บ้านไง  เขาเลยเอาไปพูดในตลาดให้เข้าหูพ่อเค้า”

ครับ..บ้านไอ้แมทมันคนรู้จักเยอะ  พ่อแม่มันเป็นครูใหญ่ทั้งคู่แต่คนละโรงเรียนกัน  ยายมันเป็นเจ้าของโรงสี  ป้ามันเป็นเจ้าของตลาดในอำเภอ

“พ่อตัวคงโกรธน่าดู”

“ก็นิดหน่อยเพียงแต่....”

“แต่อะไร?”

“ตัวอย่ารู้เลย”

“ตัวอะ!....บอกเหอะ” ผมยังเซ้าซี้ต่อ

“พ่อบอกว่าให้เลิกซะแล้วกลับไปตั้งใจเรียนเหมือนเดิม”

กลับไปเหมือนเดิมเหรอ?  เหมือนเดิมแบบไหน  เหมือนเดิมแบบที่มีแฟนเป็นผู้หญิงใช่ไหม?  กลับไปเหมือนเดิมแบบที่ไม่มีผมในชีวิตมันใช่ไหม?

“แล้วตัวว่าไง?”

“.....” เงียบไม่มีคำตอบ 

แมทมันพลิกตัวเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมที่ก้มลงไปจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว  ฟ้ามืดมากขึ้นทุกทีแต่ลมทะเลยังพัดสอบเข้าหาฝั่งอยู่เรื่อยๆ
ผมเกี่ยวเส้นผมที่ห้อยลงมาปรกหน้าตัวเองไว้กับหู  พยายามมองหน้าแมทมันชัดๆ เพื่อที่จะรอฟังประโยคต่อไปที่จะออกมาจากปากมัน

‘จุ๊บ’

“นี้ไงคือคำตอบ” แมทว่า

ผมยิ้ม...มันยิ้ม  เราสองคนยิ้มให้กัน  แม้ความมืดจะเข้าปกคุลมพื้นที่ส่วนใหญ่   แต่กลางใจผมกลับสว่างไสวด้วยไฟรักที่แมทเป็นคนจุดมันขึ้นมา  สว่างจนผมมองเห็นภาพคนตรงหน้าอย่างชัดเจน   ผมก้มลงไปจูบมันเบาๆ

“เหมือนกัน” ผมตอบให้มันได้ยินชัดๆ อีกที....

.... ‘นังอ้วนรับสาย ๆๆๆๆๆๆๆ’
เสียงมือถือผมดังขึ้น  แมทเลยกระเด้งตัวลุกขึ้นชวนผมกลับบ้าน  ส่วนผมก็เดินพลางกดดูโทรศัพท์พลางว่าใครโทรมา  แม่เจ้า! คนที่บ้านโว้ย  เลยต้องรีบกดรับสายเพราะถ้าไม่....เดี๋ยวจะได้โดนด่าไปกันใหญ่อีกโทษฐานทำให้เขาเป็นห่วง

‘อยู่ไหนอะลูกค่ำมืดแล้วทำไมยังไม่กลับเข้าบ้าน’ เสียงคุณน้าโหวกเหวกแหวกเสียงลมเสียงคลื่นได้เยี่ยมยอด

‘อยู่ชายทะเล กำลังจะกลับแล้วครับ’ ผมตอบแหวกเสียงลมกลับไป

‘อยู่กับใคร  เพื่อนเหรอ?’ เอ๊ะ! ทามมายคุณน้ารู้นะว่ามากับเพื่อนเพราะปกติผมไม่มีเพื่อนที่จังหวัดนี้เลยคุณน้าก็รู้นิ

‘รู้ได้ไง?’ ผมถามเมื่อกลับเข้ามานั่งในรถเตรียมตัวจะกลับบ้านแล้ว  แต่ผมคงต้องไปส่งแมทก่อน

‘รีบกลับบ้านมาได้แล้ว  มีเรื่องจะคุยด้วย’   อ้าวซวยเลย! มีเรื่องไรกันนะเนี้ย

‘ครับๆ’ ผมรับคำแล้ววางสายไปก่อนออกรถไปส่งแมทที่ข้างทางเลยบ้านแมทไปหลายร้อยแมทหมือนกันกลัวพ่อแมทเห็นว่าผมมาส่งแมท

“อย่าคิดไรมากนะ” แมทหันมาย้ำกับผมก่อนลงจากรถ

“อืมๆ ตัวก็เหมือนกัน...รู้ไหม?”

“ครับ  ไปหละ” 

แมทหันซ้ายหันขวาก่อนเปิดประตูรถลงไปแล้วโบกมือให้แล้วเคาะกระจกเรียกอีก

“อะไร?” ผมกดกระจกลง

“รักนะ”

“มากกว่า” ผมตอบไปเลยเรียกรอยยิ้มจากไอ้แมทมันได้แล้วมันก็พยักหน้าให้ผมออกรถไปได้แล้ว
....................................................................


กลับมาถึงบ้านก็มีมหกรรมกิน กิน กิน รออยู่ครับ  วันนี้ซื้ออาหารทะเลมาย่างกินกันหน้าบ้านข้างถนนนั้นแหละ  ก็บ้านผมมันเป็นตึกแถวริมถนนไม่มีบริเวณสามไร่แปดไร่อย่างบ้านไอ้แมทมันนิก็เลยวางเตาถ่านก่อไฟกันบนทางเท้าหน้าบ้านมันงั้นแหละ  ใครจะทำไม?

ตอนนั่งกินไปก็ลุ้น ไปว่าจะมีใครถามอะไรขึ้นมากลางวงหรือเปล่าแต่ก็ปรากฏว่าไม่  เลยรอดตัวไป  แกล้งกินอย่างประมาณว่าอร่อยซ้า.....................ส์   แต่ความจริงมันก็อร่อยแหละ  กินอิ่มแล้วเก็บกวาดข้าวของเสร็จก็ออกมานั่งกินแตงโมต่ออยู่คนเดียวหน้าบ้านกะจะหลบหลีกผู้คนออกมาโทรฯหาไอ้แมทมัน  ป่านนี้ไม่รู้เป็นไงบ้าง  ห่วงจัง!

“ฮาโหล แมทหรอ? เป็นไงมั้ง” พอมีคนกดรับผมก็กรอกเสียงลงไปเลยครับ  อารามว่ารีบร้อนเลยยังไม่ทันได้ฟังก่อนว่าใครรับสาย

“ไม่ใช่ค่ะ  นี่หมึก...พี่แมท  แมทมันเพิ่งเดินขึ้นไปอาบน้ำเมื่อกี้เอง”

“หรอครับพี่!  งั้นเดี๋ยวผมค่อยโทรมาหามันใหม่นะ หวัดดีครับ”

“เดี๋ยวสิ! จะให้พี่บอกไหมคะว่าใครโทรมา”

“อ้อ! ไม่ต้องหรอกครับ แมทมันคงรู้”  แล้วผมก็วางสายไปก่อนหันไปกินแตงต่อ  นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย

อ๊ะ....ตายหละ! ก็ไอ้แมทมันเมมเบอร์ตูไว้ว่า-ที่รัก-นี่หว่า  อ๊ากกกกกกกส์ พี่สาวมันคงเห็นหมดแล้ว  เดี๋ยวคงได้เกิดเรื่องอีกแน่ๆ  เลยกลายเป็นว่าผมเป็นคนก่อเรื่องเองเลยคราวนี้ ซวยจริงๆ เลยตู แง

ทำไงได้ครับ  ผมก็โทรไปแล้ว  กดวางสายไปแล้ว  ก็เลยมานั่งกลุ้มใจต่อ...กินแตงโม...แล้วก็ตบยุงเล่นแก้กลุ้ม  พี่สาวไอ้แมทจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อมันหรือเปล่านะ กำลังกลุ้มใจเพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งเมื่อ....

.... “โทรหาใครหว่า?  ถึงขั้นต้องแอบมานั่งตากยุงโทรหน้าบ้านเลยเร๊อะ?” เสียงคุณน้าผมเองหละครับ

“เปล่านิ!!  ไม่ได้แอบโทร  ถ้าแอบจะเห็นเหรอ  นี่โทรกันจะๆ”

“ทำไมไม่ไปโทรในบ้าน  มีความลับอะไรหรือเปล่า?”

“ไม่มี๊  ไม่มีๆ” ผมรีบปฏิเสธทันควัน  ก็คนมันร้อนตัวนี้นาคุณน้าก็!

“เมื่อเย็นมีคนโทรมาที่บ้าน” ผมได้ฟังเท่านี้ก็ใจหายแว้บ  คล้ายๆ มีลางสังหรณ์ยังไงๆ ชอบกล

“ใครหรอคุณน้า?” ยังทำใจดีสู้เสือครับ      สังเกตได้จากการเรียกว่าคุณน้าแสดงว่าต้องการอ้อน

“คนรู้จักกันนะ  แต่เธอไม่รู้จักหรอก”

“เอ้า!! แล้วมาบอกทำไม?!” ผมแกล้งทำเป็นหัวเสียกลบเกลื่อน

“ก็เขาโทรมาว่าเรานั้นแหละ” แป๋วววววววววววววววววววววส์

“เรื่องอะไรหรอ?”

“เค้าบอกว่าให้เลิกยุ่งกะลูกชายเขาเสียที  อย่าพาให้ลูกคนเสียคนไปกะเราด้วยเลย” คุณน้านั่งลงใกล้ๆ ผมเมื่อพูดถึงประโยคนี้  ส่วนผมได้แต่ก้มดูโทรศัพท์ในมือไม่กล้าสู้หน้า “ทำไมเราไปทำอะไรใครเขาเอาไว้หรือไง  หรือว่า....ตอนนี้คบกับใครอยู่?”

  ผมใจแว้บบบบบบเมื่อได้ยินแบบนี้  จริงอยู่ที่คนทางบ้านผมจะพอรู้ๆ ว่าผมเป็นไงแต่ก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจและไม่เคยพูดถึงเพราะทุกครั้งที่พูด....มันจะเรียกความเสียใจที่เราพยายามหลบลี้ให้กลับมาทำร้ายจิตใจคนในบ้านเราได้สำเร็จอีกครั้ง

“ใครโทรฯมาหรออา?” ผมถามน้าเบาๆ

“แม่เขาโทรมาก่อน  เห็นว่าลูกสาวเขาได้เบอร์ที่บ้านมาจากในเครื่องลูกชาย” ครับผมเมมเบอร์ที่บ้านไว้ให้แมทในเครื่องด้วย “เขาก็พูดดีๆ อะนะ เพียงแต่บอกว่าให้เราเลิกเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับลูกเขาซะ  แยกย้ายกันไปทางใครทางมั....”

คุณน้ายังพูดไม่ทันขาดคำเจ้าตัวก็โทรฯเข้ามาครับ  ผมกดรับสายแล้วมองหน้าคุณน้าที่นั่งปักหลักอยู่ข้างๆ ไม่ยอมลุกไปไหน   

“ว่าไง?  อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ?”

“อืม  เห็นหมึกว่าตัวเองโทรฯมาหรอ?”

“อืม  โทษทีนะ” ถึงตอนนี้ผมหันไปดูคุณน้าอีกครั้ง  ก็เห็นนั่งกอดอกพิงฝาตั้งใจฟังอยู่ “แล้วเป็นไงบ้าง?”

“ก็ไม่มีไร  มาถึงก็เดินขึ้นมาบนห้องเลย  ไม่อยากเจอหน้าพ่อเท่าไหร่...กลัวโดนด่าอีก” แสดงว่าเมื่อวานโดนไปเยอะอะสิ

“แม่คุณโทรมาที่บ้าน” ผมไม่กล้าพูดคำว่าเค้า-ตัวออกไป   อายคุณน้าที่นั่งฟังอยู่

“อะไรนะ?!  แม่โทรไปเลยเหรอ?  แล้วคนที่บ้านตัวว่าไงมั่ง?”

“ก็ไม่ได้ว่าไร   เนี้ยอาผมก็นั่งอยู่ข้างๆ ด้วย  กำลังคุยกันเรื่องคุณ” ผมหันไปดูคุณน้าอีกทีก็เห็นคุณน้ายื่นมือมาทำท่าจะรับเครื่องไปคุยกะแมทเอง  ผมเลยทำท่าบอกว่าเดี๋ยวเปิดลำโพงคุยนะแล้วก็กด

“ทำไมเสียงมันซ่าๆ อะ  ตัวเปิดลำโพงหรอ?”   

“อืม...”  ผมล่ะอายคุณน้าที่ได้ยินแมทมันเรียกผมว่าตัว “คืออาเค้าอยากคุยกะตัวหน่อยนะ ได้ปะ กล้าคุยมะ?”

“หรอ? กล้าสิ! หวัดดีครับคุณอา” มันแสลนเข้าหา

“หวัดดีจ๊ะ  ชื่อไรอะเรา?”

“แมทครับ”

แล้วคุณน้าผมก็ถามประวัติมันนิดหน่อย  ไม่สิ! มากเอาการอยู่ยังกะว่าจะเอามาทำหลานเขยจริงๆ 

“รู้จักกันนานยัง?”

“ปีกว่าแล้วครับ” แมทตอบ   คุณน้าเลยหันมายิ้มๆ ทางผม  ผมก็อายสิ      พยายามทำตัวทำหน้าให้ลีบเล็กสุดๆ เลยนะนั้น

“แล้วแมทคิดไงกะหลานน้า?”  ป้าดดดดดดดดดดดดดดดดดด ติโธ่!  เล่นกันทื่อๆ แบบนี้เลยเรอะ มันตรงไปเปล่าครับเจ้?

“ก็ชอบครับ  ชอบมาก  แล้วก็ชอบจริงๆ”   ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววส์  ตอนนี้ผมตะกายฝาไปแล้วครับ   

“แต่แมทรู้ไหมว่าผู้ใหญ่เขาไม่ชอบหลานอานะสิ  เขาโทรมาคุยกับอาเมื่อเย็น..บอกให้หลานอาเลิกยุ่งกับแมทซะ  เขาบอกว่ามันไม่ถูกต้อง  ถ้าหลานอาอยากเป็นตุ๊ดเป็นกระเทยเป็นอะไรก็เป็นไป  แต่อย่าไปพาให้แมทพลอยเสียคนไปด้วยเลย” โหย! พูดถึงขนาดนี้เลยหรอหรือว่าคุณน้าใส่สีตีไข่เพิ่มวะ? 

“นุเขาไม่ได้พาผมเสียคนหรอกครับ...ผมเป็นของผมเอง  เขาดูแลเอาใจใส่ผมดีอยู่หรอกครับคอยเตือนให้ผมขยันเรียนอยู่บ่อยๆ ไป (ชั้นไปเตือนแกตอนไหนฟ่ะ?) แต่ผมก็ช่วยไม่ได้ถ้าหากใครจะมองว่าความรักของผมกลายเป็นเรื่องที่ผิด ถึงจะผิด...ผมก็ขอยอมรับความผิดนั้นไว้คนเดียวครับ คุณอาอย่าไปโทษนุเขาเลย  ผมขอโทษที่ไปชอบนุเขา ผมผิดเองครับ...ผิดที่ผมไปรักหลานคุณอาเข้า  ผิดที่เพียงเพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน”

น้าผมหันมายิ้มให้แล้วก็ลุกขึ้นเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไรเลย  ผมรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู

“ตัวไม่ผิดหรอก  ไม่ผิดหรอกนะ  ไม่ผิดๆ ไม่ผิดจริงๆ”  ผมล่ะอยากจะแทรกตัวเข้าไปในโทรศัพท์แล้วกอดมันแรงๆ จัง

“ตัว....” แมทมันเรียกผมได้แค่นั้นแล้วมันก็เงียบไป  ผมได้ยินเสียงสูดลมหายใจลึกๆ หลายครั้งเหมือนคนกำลังสะอื้นเล็กๆ 

“ขอบใจนะ  ขอบใจที่รักกัน” ผมรีบพูดในสิ่งที่ใจคิดขึ้นเดี๋ยวนั้น

“อืม...”

แล้วเราก็คุยกันอีกนิดหน่อยแล้ววางสายไป  ผมเลยเดินเข้าบ้านโดยไม่คันขาเลยแม้ว่ายุงจะกัดก็ตาม

“โอเค  ผ่าน” น้าผมที่นั่งดูทีวีอยู่หันมาบอกผมแล้วหันกลับไปดูทีวีตามเดิม
.............................................................


ไงเคอะ?  พอจะชอบมันขึ้นมาบ้างยัง  คนเราก็งี้หละครับมีหลายๆ ด้านในคนคนเดียวกันให้เราเห็นให้เรารู้จักและศึกษา  ทำความเข้าใจ และปรับตัวเข้าหากันต่อไป

เมื่วานซืนหนังอ่านหนังสือพิมพ์ที่คงจะเป็นการเปิดๆ ดูรูปเสียมากกว่าแล้วก็ต้งอใจกระตุกเมื่อเจอรูปผู้ชายคนนึง  แล้วผมก็จิตตกไปทั้งวัน



คล้ายกันทุกอย่างยกเว้นตาและฟัน  แมทจะฟันขาวสวยกว่า  ส่วนตาแมทมันจะเยิ้มๆ หวานๆ เหมือนคนเมามากกว่าคนนี้

แต่แค่นี้ผมก็จิตตกไปเกือบทั้งวันเหมือนกัน


อิเจ้ผู้โดดเดี่ยวเองเคอะ................

[frank]

ดีคับเจ้  ตื่นมาก้อตามติด ขอบคุณที่เอามาลงเพิ่ม
ตอนนี้ได้อารมณ์ซึ้ง  ๆ  เศร้า ๆ ดีคับ มีเพลงประกอบอีก เฮ้อ เอาเข้าไป ...เช็ดน้ำตาอีกแล้วตู

เจ้คับ เจ้ชอบทำบุญด้วยอารายอ่ะ ถึงได้เจอะเจอคนน่ารักซะงี้ อืมมมมมม
ช่วงนี้งานยุ่ง ๆ ป่าว เหนื่อยมั๊ยคับ ไงก้อดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะ จาได้ไม่หายไปไหน อิอิ

take care

[THIP]

ว้าว ตอนนี้แมทได้ใจไปเต็ม ๆ 
แหมในรูปนะ ถ้าโกนหนวดเคราออกนะ สเป๊คเลย 

[MyLoveMyBabe]

  นายแมทได้ใจผมไปเต็มๆเลยตอนนี้ น่ารักจัง หุหุ


คุณน้าเจ้ก้ใช่ย่อย "โอเค ผ่าน" โอ้ว  คุณน้าสุดเลิฟ เข้าใจหลานจริงๆ


มาต่ออีกนะคร้าบบ  ต่อไปเรื่องราวจะเป๋นไงนะ ที่บ้านเจ้ก็หมดห่วงไปได้ ก็เหลือแต่บ้านแมทแหละ


ปล. ให้พ่อแมทไปบอกคนที่มาบอกเค้านะว่า ลูกชายบ้านนนั้ไม่ได้หาลูกเขยเข้าบ้าน  หาลูกสะใภ้อ่ะแหล่ะ แต่ลูกสะใภ้เป็นผู้ชายก็แค่นั้น หุหุ

[Junrai_Hyper™]

เจ้นุสอง

เข้มแข็งนะเจ้

ปัญหามันมีทางออกเสมอแหละ

พูห์เอาใจช่วยครับ







ปล.


แต่ผมอะกัวนายเอก 2007 แบบเจ้จัง

กัวเจ้ผ่าทางตัน

คริคริ


พูห์

[มูมู่น้อย]

คนเรามันก็มีหลายมุมจริง ๆ นั่นแหละ  อยู่ที่ว่าเราจะรับรู้คน ๆ นั้นในแง่มุมไหน
เท่าที่อ่านแมทก็รักเจ้อยู่นะ  เหมือนเป็นทั้งคนรัก เป็นเพื่อน เป็นที่ปรึกษา เป็นที่พักใจของเค้านะ  เพียงแต่ความเหงาก็อาจจะทำให้เค้าเผลอใจไปบ้าง  ก็อยู่ที่เจ้นั่นแหละ   ยังไงก็เอาใจช่วยนายเอก 2007 นะจ๊ะ  หวังว่าคงผ่านด่านนี้ไปได้นา  สู้สู้

ปล  ถ้าเหมือนในรูปก็หล่อนา  อิจฉาอ่ะ เจอแต่คนหล่อ  จัสตินก็ทีละ 

[meemewkewkaw]

หายไปนาน ตามทันแว้ววววว
โห เจ๊กำลังซึ้งๆ อ่านถึงประโยคนี้ปุ๊ป "ผมเลยเดินเข้าบ้านโดยไม่คันขาเลยแม้ว่ายุงจะกัดก็ตาม" สะดุดทันที

ปล.แฟนเจ๊นี่หล่อจัง น่าอิจฉาๆๆๆ แต่ไม่เป็นไร ไม่ใช่สเปคหมี ก็เลยโอเคหน่อย ไม่ได้อิจฉาจนถึงขั้นลงแดง

[abcd]

น่านสิจัสตินก้อคนนึงแล้ว หล่อบาดใจ ยางมาแมทอีก อิจฉานุ2จิงจิ๊งงง เจอแต่คนน่ารักๆอ่ะ 


แล้วเป็นไงต่ออ่ะจ๊ะ2 ทางบ้านแมทบังคับแมทให้ทำไรเป่า 

[oaw_eang]

“ขอบใจนะ  ขอบใจที่รักกัน” ผมรีบพูดในสิ่งที่ใจคิดขึ้นเดี๋ยวนั้น
“อืม...”
แล้วเราก็คุยกันอีกนิดหน่อยแล้ววางสายไป  ผมเลยเดินเข้าบ้าน  ไม่คันขาเลยแม้ว่ายุงจะกัดก็ตาม
“โอเค  ผ่าน” น้าผมที่นั่งดูทีวีอยู่หันมาบอกผมแล้วหันกลับไปดูทีวีตามเดิม
.............................................................

พอเปิดเทอมผมก็มีอันต้องระเห็จกลับมาเรียนที่กรุงเทพฯ อีกครั้ง  แต่ก่อนมาก็มีการแอบไปสิงสถิตกับไอ่แมทมันเกือบอาทิตย์ก่อนขึ้นมาเรียนจริง  เลวมะ?
“ตัว....  เค้านอนก่อนนะ  ปวดหัวอะ”  แมทบอกผมหลังจากล้มตัวลงนอนเหยียดขายาวๆ ของมันจนแทบจะเลยขอบเตียง  พวกผมเพิ่งกลับมาจากกินข้าวเย็นด้วยกันแถวๆ วัดฉือฉางครับ 
“อืม...  นอนเหอะ  เห็นบ่นว่าปวดหัวมาตั้งแต่เมื่อบ่ายแล้วนิ” ครับ! เพราะว่าเมื่อบ่ายที่เรานั่งกุมมือรถกลับมาด้วยกัน  แมทมันบ่นงุงิๆ อะไรของมันก็ไม่รู้ผมก็ฟังไม่ค่อยจะถนัด

ผมก็เปิดคอมพ์เล่นเกมส์ ฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อยกะว่าดึกๆ กว่านี้หน่อยแล้วค่อยอาบน้ำนอน  เออใช่! แปลกแหะ  วันนี้แมทไม่อาบน้ำก่อนนอนหรือไงนะ  ปกติมันอะสะอาดจะตาย  สะอาดจนผมละปวดหัว

เล่นเกมส์จนเบื่อแระ  ไม่มีไรทำก็อีกแล้วครับ...แชท!  อิอิ  ก็เข้าไปห้องเดิมห้องที่ผมเจอกะแมทมันนั้นแหละครับ  คราวนี้ก็กะเข้าไปหยอดเล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไร  แล้วก็ได้พบกับ...

‘ดีครับผมเพชร  นายชื่อไรครับ แล้วเคเล็กจริงเปล่า?’ มีคนเข้ามาทักเพราะผมเขียนประกาศไปว่า...ไม่หล่อ ขาเป๋ เคเล็ก  อยากมีแฟนเด็ก และต้มมาม่าอร่อย ฮิฮิ
‘555 อันนี้ต้องพิสูจน์ครับ  ผมมดครับ’ ตอแหลเรื่องชื่ออีกแระ
‘ยินดีที่ได้รู้จักครับ  มดอยู่แถวไหนครับผมจะได้ไปพิสูจน์’ ไอ่เพชรมันถามผมกลับมาผมก็เรื่อยคุยไปเรื่อยเปื่อยจนถึงที่ว่า
‘เพชรรู้จักคนที่ชื่อแมทปะ?’ ผมอดถามมันไม่ได้เมื่อรู้ว่ามันก็เป็นเด็กเที่ยวเหมือนกัน
‘รู้จักดิ!  รู้จักดีเสียด้วย  มดถามทำไมหรอ?’
‘คือ...พอดีเพื่อนเราชอบเขานะ  เราเลยถามไปเรื่อยเปื่อยงั้นๆ แหละ’ ตอแหลรอบที่เท่าไหร่ของวันแล้วก็ไม่รู้
‘เมื่อวานผมเพิ่งไปเที่ยวมาแต่ก็ไม่เห็นมัน  สงสัยพักนี้มันคงกลับบ้านครับเพราะว่าปิดเทอม’
‘หรอออออออออออออออออออออ? ไอ่แมทมันมีแฟนยังอะเพชร?’
‘โห....มดถามยังกะว่ามดเป็นคนชอบมันเองเลยนะ’
‘ไม่ๆๆๆ’ ผมปฏิเสธให้วุ่น ‘เราแค่อยากรู้นะเห็นมีคนในนี้บอกว่าแมทมันเนื้อหอม’
‘หอมกะผีไร’ ไอ่เพชรพิมพ์ตอบมาเล่นเอาผมสะดุ้ง ‘มันก็ดีแต่หม้อไปเรื่อยนั้นแหละ  แมร่งฟันไม่เลือก  มดไปบอกเพื่อนเหอะว่าถ้าไม่อยากเสียใจก็อย่าไปยุ่งกะมันเลย’
‘หู! เพชรพูดยังกะแค้นแมทมากเลยนะ’
‘ใช่!  พอดีเคยมีเรื่องกันนิดหน่อยนะ’
‘เรื่องไรหรอ? บอกหน่อยได้ไหม’ ต่อมอยากรู้อยากเห็นหลั่งสารเข้ากระแสเลือดปิ๊ดๆ 
‘ไม่มีไรมากหรอก  ช่างมันเถอะ!’
‘แย่งหญิงกัน?’
‘ประมาณนั้นแต่เป็นผู้ชาย 5555’ มันยังขำออก 
‘แย่งแฟนกันหรอ?’ ผมแยบๆ
‘เปล่า! มันมาแย่งเมียผม’
‘หรอ? เลวจริงๆ เลย’ ต้องตอแหลด่าเพื่อความสมจริงสมจัง  เค้าขอโทษนะตัว  มะได้ตั้งใจ
‘ครับ  แต่เห็นว่าตอนนี้มันกำลังคบอยู่กับเด็กที่กรุงเทพด้วย’ ใครเรอะ?  ตูนิ  ‘เห็นไหมครับว่ามันมั่วขนาดไหน?  ตอนมันยังไม่รู้จักเมียผม  ผมก็เห็นมันเที่ยวเอาคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย’
‘สำส่อนวะ เนอะเพชร?!’ ขอโทษนะตัว  เค้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ 
‘ใช่ๆ นี้ก็เห็นว่าทะเลาะกับเมียเก่าผมอยู่’
‘เก่งจัง! เพชรรู้ได้ไง’ นี้แหละที่ผมสงสัยทำไมมันถึงได้รู้เรื่องของไอ่แมทมันดีขนาดนี้นะหรือว่ามันเองก็สนใจไอ่แมทของผม อิอิ อยู่เหมือนกัน
‘อ๋อ! พอดีมีคนเล่าให้ฟังนะ’ เมียเก่ามรึงอะจิที่เป็นคนเล่าไม่งั้นจะรู้ละเอียดยิบขนาดนี้เลยเรอะ  แล้วเมียเก่าเมิงคือใครหว่า?  ขอกุคิดก่อนแป๊บนะ  ติกต๊อกๆ
 
อ้ากกกกกกกกกกกกก  ก็คืออินังพี่ฐาอะจิ   ว้ายๆๆๆๆๆ  จุดใต้ตำตอเข้าจังเบ่อเร้อเลยตู!!
‘งั้นตอนนี้เพชรก็โสดอะจิ?’ ผมเริ่มคุยต่อ
‘ครับ เหงาและเงี่ยน’  เหอๆ อะนะเมิง
‘ให้เราช่วยไหม?’  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  พูดอะไรออกไป 
‘ดีเลยครับ  มดหน้าตาไงครับ  ส่งรูปมาให้ผมดูหน่อยได้ไหม’  มันถามมา 

ชิส์! เรื่องไรตูจะส่งไปวะ  เดี๋ยวแกก็รู้กันพอดีอะจิว่าฉันเป็นใคร  ผมเลยบ่ายเบี่ยงแล้วปิดโปรแกรมหนีมันไปเลย  โฮ๊ะๆๆๆๆ  ผมปิดคอมพ์แล้วก็ลุกไปอาบน้ำนอนเลย  เสร็จแล้วก็ควานหากางเกงบ๊อกเซอร์ขาแสนกว้างตัวเดิมมาใส่  เห็นแล้วก็อดเกิดอาการช้ำใจเล็กๆ ไม่ได้ครับครับเพราะมันสะกิดติ่งทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น วันที่ผมกะว่าจะทำเซฮร์ไพรส์แมทมันไง  สุดท้ายคนที่เซอร์ไพรส์สุดๆ ก็คือตัวผมเอง  ถึงว่าแมทมันจะอธิบาย(ที่ดูเป็นการแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ในสายตาไอ่โอ้ไอ่วุฒิและพี่แบงค์)ให้ผมฟังแล้วก็ตาม 

ผมล้มตัวลงนอนข้างๆ มันแต่ไม่ได้เข้าไปกอดออเซาะอย่างที่ควรจะทำหรอกครับ  ผมกับมันนะเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งคือไม่ชอบนอนกอดกัน  เราจะกอดกันเฉพาะตอนที่ยังไม่หลับเท่านั้น  ถ้าจะหลับเมื่อไหร่หละก็...ไม่ผมก็มันที่ต้องเป็นฝ่ายผละจากเด้งห่างออกมาก่อน  ไม่งั้นนอนไม่หลับ  มันอึดอัดรำคาญๆ ตัวยังไงไม่รู้ครับ

ก่อนหลับตาผมก็หันไปมองแมทมันแว้บๆ เสียหน่อยหนึ่ง ก็เห็นนอนกรนเบาแต่หัวคิ้วมันติดๆ กัน  ไอ่บ้านี้ขนาดเวลานอนแล้วยังไม่เลิกทำหน้ายุ่งอีกแหะ  ตูหล่ะขำมันจริง

พอนอนๆ ไปผมก็ตื่นขึ้นมาเพราะปวดฉี่  ช่วงนี้ฝนตกอะครับอากาศมันเลยพาลจะเย็นๆ อยู่หน่อยๆ เลยปวดฉี่ปวด  ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำมันพอกลับออกมา  อ้าว! ไหงพระเจ้าพี่แมทของผมถึงได้นอนแก้ผ้าแหกแข้งแหกขาอ้าซ่าซะขนาดนั้นวะ  หน้างี้ยุ่งยิ่งว่าตอนก่อนผมหลับเสียอีก  ผมเลยเดินเข้าไปดูใกล้มัน...

...มันบ่นๆ ไรไม่รู้ผมฟังไม่ค่อยถนัดเลยพยายามก้มเอาหูลงไปใกล้ๆ ปากมันเผื่อว่าจะได้ยินว่ามันละเมอชื่อใครออกมาแล้วจะได้เอาไปคิดบัญชีพรุ่งนี้เช้า  ฮึม!

  อ๊ะ! ลมหายใจมันอุ่นจนร้อนเลยอะครับ  ท่าจะไม่ค่อยดีผมเลยเอามือไปอังหน้าผากมัน  โห! ร้อนจี๋เชียว  ท่าไม่สบายหนักแล้วนะเนี้ย  ปลุกให้ลุกขึ้นมากินยาก่อนดีกว่า  ว่าแล้วผมก็เดินไปหายาในตลับเล็กๆ ที่แมทเก็บไว้ในตู้เย็น  แมทมันเป็นคนระเบียบจัดครับ  จัดมากกว่าผมเยอะ(ก็บ้านมันพ่อแม่เป็นครูอะเน๊อะ) แมทมันชอบซื้อยามาก็แกะใส่ตลับเล็กๆ ที่มันมีหลายๆ ช่องเอาไว้  แต่ละช่องก็เขียนแปะเอาไว้ว่ายาอะไรแก้อะไรกินยังไง  ดูเรียบร้อยเชียวหล่ะครับ  แต่ลายที่กล่องไม่เข้ากับหนังหน้ามันเล้ย  ทำไมหรอครับ?  ก็มันเป็นลายแมวเหมียวคิตตี้สีชมพูไง  เซ็ง!

“ตัวๆ ลุกขึ้นมากินยาหน่อยเร็ว  ตัวไม่สบายไขขึ้นสูง  ตัวๆ” ผมถือยากะแก้วน้ำไปวางที่หัวเตียงแล้วเขย่าปลุกมันเบาๆ
“อืออออ  ไม่เอาาาาาาาาา  อย่ายุ่ง!” แมทมันงัวเงียๆ บ่นกระปอดกระแปดปัดมือผมออก
“ไม่ได้ยุ่ง  แต่ตัวอะ...ไม่สบาย  เร็ว! ลุกขึ้นมากินยาก่อนแล้วค่อนนอนต่อ”
“ไม่! ฮื่ออออออออออออออ  อย่ายุ่ง  ออกไป” ไอ่แมทมันโวยวายเหมือนเด็กๆ เลย ผมก็เลยเอาใหม่  ไม่กินยาใช่ไหม?  ทำไงต่อดีวะตู  จับกรอกดีหรือว่าจะป้อนด้วยปากดี?  แต่คงไม่เอาทั้งสองอย่างเพราะว่าอาจโดนตีนมันสวนกลับมาก็เป็นได้  ผมเลยเดินออกไปเปิดประตูหลังห้องเพื่อหาผ้าขน หนูผืนเล็กๆ มา  คงต้องเช็ดตัวให้มันเสียแล้วหละ  ไม่งั้นพรุ่งนี้มันคงไปประชุมไม่ได้แน่

อ้อ! ผมลืมบอกไป  ตอนนี้แมทมันเป็นรองประธานสโมฯคณะครับ  เห็นว่ากำลังเตรียมงานเพื่อไปแข่งกีฬาสิบจอบสิบกระป๋องที่ไหนหรือเชียงใหม่ก็ไม่ทราบ  เป็นกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์(?)ระหว่างนักศึกษาที่เรียนมาทางด้านนี้  ก็พวกที่เรียนฟู้ดเทคฯ ฟู้ดไซน์ อุตสาหกรรมเกษตรอะไรเทือกนี้  เห็นว่าเป็นงานใหญ่เพราะต้องพาน้องๆ ไปเกือบร้อยคนแล้วแถมต้องไปแข่งขันร่วมกับมหาลัยอื่นๆ อีกเลยมีประชุมร่วมกับอาจารย์พรุ่งนี้สายๆ
ผมกลับมานั่งลงข้างๆ มันบนขอบเตียงอีกครั้ง  พอผมนั่งลง...มันก็พลิกหันหนีไปอีกทางทันทีเลยครับ  หน้ามันยังคงยุ่งๆ อยู่แถมยังทำปากจู๋ๆ อีก  น่าหมั่นไส้มากๆ (นี้ผมกำลังยิ้มอยู่เลยนะตอนพิมพ์  ก็มันอะ...น่ารักมากๆ เลยครับตอนนี้  น่าตีก้นจริงๆ)

ผมลงมือเช็ดตัวให้มันครับ ก็เริ่มจากแผ่นหลังก่อนเลยก็มันอยากหันหลังให้ผมดีนักนิ  มีเสียงฮึมฮำหงุดหงิดมาจากปากมันที่อยู่ฝังโน้นนิดหน่อย  ผมก็ไม่สนเช็ดไปเรื่อยๆ  จากหลัง คอ(พอเช็ดตรงนี้มันเอาหมอนมาปิดซะงั้น) ขา น่อง ฝ่าเท้า ข้อพับหลังเข่า  แล้วผมก็ลุกขึ้นไปชุบน้ำใหม่อีกที
พอกลับมา...มันยังอยู่ท่าเดิมคือนอนคว่ำเอาหมอนปิดหัวปิดคอ  แล้วผมจะเช็ดตัวมันได้ยังไงกันหล่ะเนี้ย?  ผมเลยต้องไปพลิกมันกลับมา

“ตัว...หันมานี้หน่อย  เค้าจะเช็ดตัวให้” ผมบอกมันตอนที่กำลังเอื้อมมือไปปล้ำพลิกมันกลับมา
“บอกว่าไม่เอาไง  อย่ายุ่ง” มันยังงัวเงียโวยวายและขืนตัวเอาไว้
“ตัว...หันมานิ!” ผมออกแรงเพิ่มอีก มันก็ดิ้นๆ ปัดๆ มือผมออก  มือไม้มันปลิ้วว่อนไปหมด

‘เปรี๊ยะ!!!’   
เต็มๆ เลยครับ หลังมือมันฟาดโดนเอาแก้มผม

ผมงี้หน้าชาไปเลยครับ  แต่ไอ่คนทำท่าจะไม่รู้เรื่องว่าทำอะไรลงไปเพราะเห็นยังคงนอนหน้ายุ่งอยู่เหมือนเดิมเพียงแต่หงายหน้ากลับมาแล้ว 
มันหันกลับมาตอนไหนหรอครับ? ก็ตอนที่มันเอาหลังมือฝาดมาโดนหน้าผมนั้นไงล่ะครับ 

ผมนั่งเอามือกุมแก้มน้ำตาเล็ดอยู่พักหนึ่งแล้วก็ลงมือเช็ดตัวมันต่อ  มันก็งัวเงียโวยวายไปตามเรื่องของมัน  ทำยังกะว่าผมไปกวนใจมันตอนนอนยังงั้นแหละ  ผมเช็ดหน้าที่เคราเริ่มยาวขึ้นจนเกินคำว่าสากๆ แล้วของมัน  ก่อนไล่ลงมาประคบที่ซอกคอสองข้างแล้วไล่เช็ดไปตามแขนยาวๆ ของมัน  เอาผ้าวางไว้ที่ข้อพับท้องแขนแล้วพับแขนมันขึ้นมาหนีบเอาไว้ก่อนคลายออก  แค่นี้ผ้าก็ร้อนอีกแล้วผมเลยต้องลุกขึ้นไปชุบน้ำใหม่

กลับมาก็เช็ดอกท้องรักแร้แล้วเอาไปประคบไว้ที่ท้องน้อยก่อนไล่ลงไปที่ขาหนีบ  ตรงนั้นผมก็เช็ดนะ  เช็ดด้วยปาก..... 
ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยยย
เช็ดด้วยผ้าเหมือนกัน  จากนั้นก็ตามไล่เช็ดต้นขา หน้าแข้ง จนสุดที่ฝ่าเท้า  ผมเอาผ้าพันฝ่าเท้าแมททิ้งเอาไว้เพื่อให้มันดูดความร้อนออกมาแล้วลุกขึ้นไปหาผ้าผืนใหม่มาชุบน้ำแล้วมาเช็ดให้แมทอีก

ผมนั่งทำอย่างนี้อยู่นานเท่าไหร่ผมก็ลืมดูนาฬิกา เช้ดไปสับปะโงกไป...พอหันไปดูอีกทีก็...อ้าว! เกือบตีสี่ครึ่งแล้วครับ
ตอนนี้แมทก็ตัวเย็นลงจนน่าจะเกือบเป็นปกติแล้ว  หน้ามัน...ที่เมื่อกี้ยังยุ่งๆ อยู่ก็คลายออกไปจนหมด  ผมเลยวางใจ  เก็บเอาผ้าไปตากที่ราวหลังห้องแล้วกลับมาเขียนข้อความวางไว้พร้อมกะยาบนกระเป๋าสะพายใบที่แมทใช้อยู่ประจำก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆ มัน...


....ผมตื่นมาอีกที่ก็ตอนสายๆ แล้วมั่งสังเกตเอาจากความสว่างของแสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง   รู้สึกเหมือนมีคนจ้องอยู่เลยพยายามปรับโฟกัสสายตาตัวเอง  ผมบอกทุกคนยังว่าผมสายตาเอียงและสั้นแต่ผมก็ไม่ใส่แว่น  เวลาเดินสวนกับใครถ้าผมไม่เพ่งให้ดีๆ ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าใครเดินผ่านมา  ผมจึงไม่ทักออกไป  สุดท้าย...ผมก็เลยได้ข้อหาว่า...หยิ่ง...ติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้

สิ่งที่ผมเห็นเมื่อผมปรับโฟกัสสายตาตัวเองได้ดีแล้ว  มันคือหน้าของไอ้แมทครับ  มันนั่งจ้องผมอยู่นานเท่าไหร่แล้วไม่รู้  ตามันใสแน๋วเชียววันนี้  สงสัยจะไม่มีไข้แล้วมั่ง  ผมก็เลยงัวเงียส่งยิ้มให้มัน

“นอนน้ำลายไหลยืดเชียว” แมทมันพูดแล้วก็เอาปลอกหมอนนั้นแหละมาเช็ดๆ ให้ผม
“บ้าาาาส์  ใครๆ ก็ไหลแบบนี้ทั้งนั้นแหละ”  ผมเถียงมันเขินๆ 
“ขอบใจนะเรื่องเมื่อคืน” มันว่ายิ้มๆ
“เรื่องไร?” ผมก็งงสิ
“ที่ตัวเช็ดตัวให้เค้าไง”
“อ๋อ! ไม่เป็นไรหรอก  ก็ตัวไม่สบายนิ  แฟนที่แสนดีอย่างเค้าก็ต้องเช็ดตัวให้เป็นธรรมดา”
“คร้าบบบบบบบบ  แสนดี  ดีมากๆๆๆๆๆ” มันเอามือมาบีบจมูกโตๆ ของผม
“อือ....แล้วยังไม่ไปประชุมอีกหรอ? ไหนว่ามีประชุมตอนสายๆ ไง แล้วนี้มันกี่โมงแล้วอะ?”
“กำลังจะไปแต่ขอนั่งดูหน้าใครบางคนก่อน”
“มาดูทำไมตอนเพิ่งตื่น?  หน้ายับจะตายไป  ดูดิ! มันแผล๊บ” ผมยื่นมือที่ผ่านการสัมผัสหน้ามันย่องของตัวเองไปใกล้ๆ หน้าไอ่แมทมัน
“ถึงมันก็รัก...”  มับจับมือผมไปจุ๊บซะงั้น
“บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาส์  ไปได้แล้วไป๊! ประเดี๋ยวจะไปสาย”
“ครับ  แล้วเค้าจะกลับมารับไปกินข้าวเที่ยงนะ  รอเค้าด้วยนะ” แมทบอกก่อนเปิดประตูห้องออกไป
“อืมๆ เดี๋ยวหันขึ้นมาดูที่หน้าต่างด้วยนะ” ผมบอกแล้วก็นอนอมยิ้มต่อไปตามระเบียบ  แล้วก็รีบลุกไปโบกมือบ๊ายบ่ายให้แมทมันจากหน้าต่างบนห้อง  แมทกำลังยืนใส่หมวกกันน๊อคอยู่มันแหงนหน้าขึ้นมาบ๊ายบ่ายตอบแล้วขี่มอไซค์ออกไป 

วันนี้อากาศดีจัง!  คงเป็นเพราะเมื่อคืนฝนตกลงมาชะฝุ่นในอากาศออกไปเสียเยอะแล้ว  ผมมองไปทางภูเขา  หมอกก็ลอยต่ำลงเรี่ยยอดเขาเหมือนวันนั้นวันที่อีนังเด็กเรียวนรกมันโทรมาหาผมเพื่อบอกเรื่องของวุฒิ  ภาพหมอกเรี่ยยอดเขามันและบรรยากาศต่างๆ มันก็คล้ายๆ กัน  ต่างกันเพียงแต่ว่า....เช้านี้ผมมีความสุขจัง
............................................


 

[GoneOn]

อ่านะ มีความสุขไปกะเจ้ด้วย 

[THIP]

อ่าน ๆ อยู่อย่างมีความสุข แต่ทิ้งท้ายซะน่ากลัวจัง
วันนั้นวันที่อีนังเด็กเรียวนรกมันโทรมาหาผมเพื่อบอกเรื่องของวุฒิ  ภาพหมอกเรี่ยยอดเขามันและบรรยากาศต่างๆ มันก็คล้ายๆ กัน  ต่างกันเพียงแต่ว่า....เช้านี้ผมมีความสุขจัง
หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกนะ  

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

รักที่ยากจะมีคนเข้าใจอย่างแท้จริง

โลกเรามีแต่คนคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเองเป็นหลัก

 

[MyLoveMyBabe]

  

[jammy]

ดีคับ เด็กใหม่ฝากตัวด้วยนะคับ เจ๊เจ้าของเรื่องเป็นคนตรังหรือคับ ผมก็คนตรังบ้านเดียวกันคับ   อ่านเรื่องเจ๊เเล้วดีมากเลยคับมีหลายมุมมองดี ตอนเเรกอ่านชื่อเรื่องนึกว่าจะเศร้าอย่างเดียวซะอีก เป็นกำลังใจให้นะคับ

[มูมู่น้อย]

ขอมีความสุขตามเจ้ 

เจ้สุขก็สุขด้วย  เจ้ทุกข์ก็ทุกข์เป็นเพื่อนเจ้.....  รอเจ้ตลอด  มาต่อให้ไวเลย   

[Junrai_Hyper™]

เจ้ค้าบบบบ ผมเปงกำลังใจให้นะ

กลับมาแล้นเราไปกิน ของทอดตรงวัดฉือฉางกันนะ

หรือเจ้จะไปกินของเช้าที่ตลาดทับเที่ยง

ผมตามใจเจ้ค้าบบบบบบบบบบบบบบ

มีฟามสุขมากๆ นะเจ้

[oaw_eang]

ถึง....คุณน้องแม้ว
ตายแล้ว!!!~ 
 น่ารัก(ษ์)จังเลยเคอะคุณน้องขา 
สัญญาแล้วนะเคอะว่าจะพาเจ้ไปกิน  อิอิ  เจ้รับรองถ้าคุณน้องไม่เบี้ยว...เจ้ไปแน่  แล้วเจอกันเคอะ
เจ้ขอแถมติ่มซำร้านคอหนังด้วยได้ไหมคะ  หมี่ไก่  หมี่เอ็น  ข้าวหมกไก่หลังหาดใหญ่พลาซ่า  โจ๊กฮ่องเต้  เกาลัดคั่ว  หมูเต๊ะ บะกุ๊ดเต๊หน้าแสงทอง ก๋วยเตี๋ยวร้านถนัดศรี
เป็ดพะโล้สายสาม  ข้าวร้านปากหมาสถานีรถไฟ  ข้ามต้มนายยาว  ส้มตำบ้านคุณปู่
แล้วเรามาตบท้ายด้วยน้ำชาดีไหมเคอะ 

ถึง....มูมู่น้อย
ไม่มีไรจะพูดนอกจาก.....
สักวันเราคงได้เจอกันนะเคอะ.....ในโลกของความจริงที่ไม่ใช่เสมือนจริงอย่างอินเตอร์เน็ต
ปล.  วันนี้ไม่รู้เป็นไรคิดถึงมูมู่มากๆ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยเจอกันมาก่อน
หรือว่าเจ้จะ.....

ถึง....คุณน้องเด็กใหม่ jammy (ชื่อน่ารับทานจัง อิอิ)
ยินดีต้อนรับเข้าสู่กระดานของอิเจ้บ้าเคอะ
เจ้ไม่ใชคนตรังหรอกค่า  แต่ถึงไม่ใช่ก็ใกล้เคียงเพราะไปบ่อย  อิอิ
เมืองตรังนอกจากของกินอร่อย(และเยอะมาก)แล้ว ทะเลยังสวย  อาหารทะเลถูกและสดสุดๆ ที่สำคัญ  เจ้แพ้ดวงตาปู้จายเมื่อตรังเคอะ
เมืองอะไรก็ไม่รู้  ปู้ชายขนตาหย้าว....ยาว  แถมตาหวาน  ยิ้มก็หวาน  ไม่รู้ปากจะหวานหรือเปล่า  เจ้อยากชิมจัง

ถึง...MyloveMybabe
เจ้เพิ่งรู้ว่าคุณน้องชื่อ "นัท"  งั้นเจ้เลิกตอแหลใช้ชื่อนี้แระ
กลัวจะทำให้ชื่อเค้าเสื่อมเสีย  โทษฐานไม่สวยพอแล้วสะเออะไปใช้ชื่อนัทเหมือนคุณน้อง
คิดถึงนะค้าคุณน้อง

ถึง....ตาบลู
ที่หล่อนพูดมามันหมายถึงว่าไงหรือยะ?  ชั้นงง!
แต่ขอบใจที่เตือนนะ
...แล้วสรุปว่าตูรู้เรื่องไม่รู้กันแน่นะ?  งงตัวเอง! 


ถึง....คุณน้อง shell
คิดถึงจังเลยไม่ได้ตอบคุณน้องเสียนานเชียว
อย่าคิดมาก  อะไรที่มันจะเกิดมันก็ต้องเกิดเคอะ.....อย่าเจ้จะเกิดเป็นตุ๊ดไงเคอะ
ตอนแรกพอคุณแม่ไป ซาวนด์(เขียนงี้ปะเคอะคุณขา?) มา  หมอบอกว่าเป็นตุ๊ด!
แม่อิชั้นอั้นสุดริ้ด
แต่อิชั้นก็ยังเกิดมาได้เลยค้า  คริคริ

ถึง....คุณน้อง Goneon (ว่างๆ เปลี่ยนชื่อใหม่ดีไหมเคอะ  เจ้เห็นแล้วนึกถึงชื่อหนังสืออย่างว่าสมัยเจ้สาวๆ  )
เจ้รู้สึกดีมากๆ เลยเคอะเมื่อได้ทราบว่าเรื่องราวบ้าบอคอห่านบ้านอีซิ้มของเจ้มันทำให้คุณน้องมีความสุข
อย่าลืมอ่านแล้วคิดตามไปด้วยนะ
เผื่อเรื่องของเจ้มันอาจจะมีข้อคิดอะไรแอบซ้อนอยู่บ้าง
อย่างน้อย....ก็ความงามของเจ้นั้นแหละเคอะที่ซ่อนอยู่   แต่ดูท่ามันคงลึกไปหน่อยเลยหาไม่ค่อยจะเจอ

[jammy]

มาลองชิมดูซิคับ  เหะเหะ (ล้อเล่นนะคับ อิ อิ)

[GoneOn]

เจ้ค่ะ หนังสืออะไรอ่ะ 
งั้น รบกวนเจ้ ช่วยขยับ ตัว o ออกมาจากตัว e หน่อย เป็น Gone On อย่างนี้นะคะ
คำนี้ มันมีความหมายด้วยใช่มั้ยล่ะเจ้อ่ะ

ปล. เจ้ค่ะ นู๋กะแมทของเจ้อ่ะ สถาบันเดียวกันนะ ถึงจะคนละคณะก้อเถอะ

แต่คิดว่านู๋คงจะเป็นรุ่นน้องอยู่หลายรุ่นเนอะ 

[meemewkewkaw]

  คุณเจ้าของโพสต์บนหัวบอกเป็นรุ่นน้องแมทหลายรุ่น
งั้นก็แสดงว่าเจ๊ . . . 

[MyLoveMyBabe]

คุณเจ้าของโพสต์บนหัวบอกเป็นรุ่นน้องแมทหลายรุ่น
งั้นก็แสดงว่าเจ๊ . . . 

หมายความว่าเจ้แก่ ป่ะคับ ผมเข้าใจถูกป่าวหมี  หุหุ 


ปล. เจ้อย่าทำร้ายผมนะคร้าบบ

[oaw_eang]

พอตอนบ่ายแมทชวนผมไปดูหนัง  ผมก็ตามใจมันทั้งๆ ที่ความจริงแล้วผมไม่ใช่คนที่ชอบดูหนังเมื่อมีเวลาว่างสักเท่าไหร่นักอีกอย่างในโรงหนังมันชอบกระหน่ำเปิดแอร์ซะหนาวเชียว  ไม่รู้จะเปิดไปให้มันหนาวหนักทำไมกัน 

เราตกลงกันว่าจะไปดูที่ลีการ์เด้นเพราะว่าผมอยากไปแอบไปดูด้วยว่าเสื้อตัวนั้นที่ผมเคยไปดูเอาไว้ตอนโน้นยังอยู่หรอเปล่า  กะจะแอบย่องไปซื้อให้มันครับ

พอเราสองคนเดินเข้าไปในห้างก็เจองานอะไรไม่รู้ครับท่าทางจะเกี่ยวกับเครื่องสำอางแต่หน้าอะไรทำนองเนี้ยแหละครับคนมุงกันเต็มเลยเห็นว่ามีดารามาด้วย  กรีดดดดดดดดดดดดดด  ผมมันพวกบ้าดาราตัวจริงเสียงจริงเลยครับ  ช้าอยู่ใยว่าแล้วก็รีบมุดๆ เข้าไปดูดีกว่าเนอะ 

ผมทำท่าจะแถๆ เข้าไปมุงดูกะเขาด้วยแต่โดนแมทมันดึงมือเอาไว้

“อย่าเข้าไปดูเลย...คนเยอะ  เบียดกันจะตายไป  ดาราหน้าตามันก็เหมือนในทีวีนั้นแหละ” แมทมันว่าสำทับผมแล้วก็ลากมือผมเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปเฉยเลยอะ  ผมเลยอดเข้าไปเจือกกะเขาด้วยคนเลยแต่ก็ยังแอบชะโงกลงมาดูแวบๆ เห็นเป็นพวกยัยแฝดนรก เอ บี ซี จากสตรีเหล็กกับยัยปุ๋ยจากช่องเจ็ด

เดินขึ้นไปจองตั๋วเสร็จผมก็ชวนแมทลงมาหาไรกินกันนิดหน่อยแล้วก็ตบท้ายด้วยการที่แมทพาผมไปนั่งกินไอติม  อิอิ  สวีทมะ?

ผมเลือกที่นั่งติดกระจกเลยแต่มันมีสติ้กเกอร์แปะๆ อยู่  คงดูไม่ประเจิดประเจ้อเท่าไหร่หรอกเนอะหากว่าเราจะแอบป้อนไอติมกัน อิอิ  เราสั่งไอ้ถ้วยละ 59 บาทมากินคนละแก้วเอาทุกอย่างเหมือนกันหมดเลย  ดูจิ! ขนาดกินไอติมยังชอบรสเดียวกันเลยท่าทางจะเจอคู่แท้ซะแล้วม้างงงงงงงง คราวนี้

[jammy]

หวานซ้า... :like2:เเต่ลงน้อยจังครับ เจ้สอง ว่างๆก็รีบมาลงนะผมรออ่านอยู่

[THIP]

หุหุ กินไอติมรสเดียวกัน  หวานซ้า   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

หุหุ เป็นห่วงกันขนาดนี้ ไม่รักได้ไงเนอะ
 

[MARCO]

หวานซ้า อิจฉาวุ้ย แต่มันมีกลิ่นทะแม่งๆ แฮะ คงไม่แค่ป้อนติมกันเท่านั้นมะมั้ง  เล่าต่อ เล่าต่อ


ปูเสื่อ ตะบันหมากรอ

[Junrai_Hyper™]

มาแค่นี้เองเหรอเจ้

อย่าบอกนะว่าโดนระบิเที่ลีการ์เดนไปแล้นนนนนนนน