มาต่อให้อีกนิด
ก่อนที่ชีวิตผมจะลาไปอ่านหนังสือ
สอบ
อิอิ
ขอพักแป็บนึงนะ ไม่นานๆๆ
รอนะ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 51 เพื่อนใหม่
“อืม โอเคงั้นหายห่วง อ่อ ห้ามไปจีบคนอื่น หรือใครมาจีบก็บอกไปว่าแฟนดุเข้าใจไหม” โห นี้กูมีแฟน หรือเลี้ยงหมาว่ะมีดุด้วย ผมไม่ได้บอกครับว่ามีมออื่นไปด้วย
“เออน่า ไม่มีหรอก”
“นะ งั้นคืนนี้ขอมัดจำไว้ก่อนละกันนะ” มันพูดแล้วคร่อมทับผมไว้
“เฮ้ยย!! มัดจำอะไรว่ะ” ผมร้องตกใจ
“ยังจะถามอีกหรอ” มันก้มลงมาจะจูบปากผม
“นั้นแน่ อย่าเพิ่งสิพ่อหนุ่ม” ผมเอามือกั้นเอาไว้ก่อน
“ทำไมละ” มันถามทำหน้าสงสัย
“ง่วง นอนได้ป่ะ เหนื่อยมากเลยอ่ะ” คนมันง่วงนี้หว่า
“โห อะไรอ่ะ ช่วยหน่อยไม่ได้หรอ” มันเอาเป้าของมันที่ตอนนี้แข็งแทบจะทะลุกางเกง ถูที่หน้าขาผม
“ทะลึ่ง ไปห้องน้ำเลยไป จะนอนแล้ว”
“เอางั้นหรอ ไม่ช่วยจริงๆหรอ” มันถามย้ำอีกครั้ง
“อืม ตามนั้น” ผมตอบเหนื่อยๆ พร้อมหลับตา มันคงเห็นผมง่วงจริงๆ มันก็เลย ล้มตัวลงมานอนกอดผม ไอ้โชว์มึงแดกเชี่ยไรว่ะ ตื่นตัวได้ตลอดเวลา ผมนอนหลับไปในอ้อมกอดมันเหมือนกับทุกคืน
……………………………………………………………………………
“ไม่ไปไม่ได้หรอ” มันพูดกับผมตอนที่ผมกำลังเก็บกระเป๋า
“โชว์ กูว่ากูกับมึงคุยกันเรื่องนี้มากพอแล้วนะ” ผมตกลงกับมันหลายรอบแล้วครับ
“อืม มึงไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวเก็บของให้” มันพูดเสียงเรียบๆ สาส กูไปเข้าค่าย ไม่ได้ไปตาย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเก็บเอง ถ้ามึงง่วงไปนอนก่อนก็ได้” ผมลอกมันตอนนี้ก็ดึกแล้วครับ ผมนี้ผมต้องไปแล้ว ไป 10 โมงเช้า
“เดี๋ยว พรุ่งนี้ไปส่งนะ”
“มึงเรียนเก้าโมง มึงต้องไปเรียนก่อนอยู่แล้ว เดี๋ยวกูนั่งแท็กซี่ไปเองก็ได้”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเข้าเรียนสายหน่อยก็ได้” จ้าพ่อคนเก่ง เกียรตินิยมรอมึงอยู่แล้วนิ กูเข้าเรียนทุกวันตรงเวลา เกรดออกมายังน้อยนิดเลย เฮออ คนเรารอยหยักในสมองมันไม่เท่ากันจริงๆ
“เอางั้นหรอ”
“อืม คิดถึงแน่เลย” โอ้ย ถ้ากูหายไปเป็นเดือนมึงไม่ตายห่าหรอว่ะ
“โทรหาละกัน”
“ไปหมู่บ้านไหนอ่า”
“ไม่บอก กูว่าถ้าบอกมึงต้องตามไปแน่เลย” ผมพอจะรู้ว่ามันเป็นคนยังไง
“โห ไม่ตามไปหรอก”
“ไม่บอก” ผมก็นั่งเก็บของต่อไป ผมก็เห็นมันเงียบๆ ไป กูว่ามันต้องงอน เชื่อเหอะ
“โชว์” ผมเรียกมัน มันก็เงียบ มีสองทางคือมันหลับกับมันงอน แต่ผมว่าอย่างหลังมากกว่า
“ไอ้โชว์ ถ้ามึงยังขี้งอนแบบนี้นะ กูว่าไม่นานกูคงต้องเบื่อมึงแน่เลย” ผมเป็นคนคิดไงก็พูดแบบนั้นครับ
“โหไรอ่ะ ไม่ง้อหน่อยหรอ” ยังจะมีต่อรองอีกนะมึง
“ไอ้โชว์ มึงเป็นไรชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วก็ชอบทำงอน มึงโตยังเนี้ยะ”
“โหแรงว่ะ ว่าซะเสียเลย เสียใจนะเนี้ยะ” อย่างอนอีกนะ กูจะถีบให้
“หรอ เอาเป็นว่าสามวันนี้เป็นการพิสูจน์ว่ามึงคิดถึงกูมากแค่ไหนละกัน”
“แล้วมึงจะคิดถึงกูไหมล่ะ”
“ไม่รู้ ก็จะดูนี่แหละ” กูอาจจะคิดถึงมึงตั้งแต่ขึ้นรถไปแล้วก็ได้
“อืม” ผมเก็บของเสร็จพอดี ก็เลยไปอาบน้ำ ออกมาก็เห็นไอ้โชว์นอนหลับไปแระ ตอนมันหลับก็ดูน่ารักดีครับ จมูกโด่งรับกับใบหน้า ปากสีชมพู หล่อดีว่ะ อ้าวนี่กูจะนั่งชมมึงทำไมเนี้ยะ ผมค่อยแทรกตัวขึ้นไปนอนบนเตียง มันรู้สึกตัว ขยับเอาแขนกอดผมเอาไว้
“ฝันดีนะ” ผมกระซิบบอกมัน
“อืม เหมือนกัน” ผมหลับไปในอ้อมกอดมันเช่นทุกคืน
“ตุลย์ ตื่นได้แล้ว” ไอ้โชว์เขย่าอ้อมแขนปลุกผม ในตอนเช้า ซึ่งวันนี้ผมต้องเดินทางไปค่ายแล้วครับ
“อืม กี่โมงแล้วอ่ะ” ปกติผมไม่ใช่คนขี้เซาหรอกครับ แต่วันนี้ผมไม่อยากลุกเลยครับ
“แปดโมงแล้ว”
“อีแป็บนึงไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้ลุกเร็วไปอาบน้ำ ถ้าไม่ลุกไม่ให้ไปแล้วนะ จะนอนกอดอยู่งี้อะไม่ให้ไปไหนแล้ว” โหขนาดนั้นเลยหรอว่ะ ลุกก็ได้ว่ะ
“อืมๆๆ ลุกแล้วๆๆ” ผมลุกขึ้นแล้วไปอาบน้ำ
“อาบด้วยได้ป่ะ” มันถามผม
“ไม่เอา เดี๋ยวจะสายไปกว่าเดิม” เพราะทุกครั้งที่ผมอาบน้ำไม่มีครั้งไหนเลยที่มันไม่มีความต้องการ คนเชี่ยไรก็ไม่รู้หื่นชะมัด ผมกับมันแต่งตัวเสร็จมันก็ไปส่งผมพร้อมกับไปเรียน
“แล้วเจอกันนะ”
“ไม่อยากให้ไปแล้วอ่ะ” มันทำหน้าเศร้าๆ
“เอาหน่า สามวันเอง ไปแล้วนะ มึงรีบไปเรียนได้แล้ว” ผมโบกมือบายๆ ให้มัน มันก็โบกมือให้ผม แล้วออกรถไป ผมมองรถมันจนลับสายตา ผมก็ยืนรอเพื่อนๆผม ไม่นานก็มากันครบ แล้วรถก็ออกจากมหาวิทยาลัยมุ่งหน้าสู่จังหวัดสระบุรี
“สวัสดีครับน้องๆ ทุกคน ค่ายที่พวกเราจะไปนี้คือค่ายที่เกิดจากความร่วมมือของชมรมพัฒนาชนบท ของสามมหาวิทยาลัย เพื่อออกชนบทเพื่อพัฒนา ครั้งนี้เราจะไปกันที่จังหวัดสระบุรี ไปพัฒนาชุมชนและโรงเรียน ให้ชนบทที่ทุรกันดาร” พี่ๆค่ายพูดด้านหน้ารถ เมื่อรถออกมา เพื่อชี้แจงวัตถุประสงค์และหน้าที่ของแต่ละคน ซึ่งหน้าที่ของพวกผมคือซ่อมแซมสนามเด็กเล่น ซึ่งต้องช่วยกันทั้งสามมหาวิทยาลัย ซึ่งมหาวิทยาลัยของผมกลุ่มผมรับหน้าที่ตรงนี้มา
“อิอิ อีกสองมหาลัยขอให้ได้สาวสวยๆ” ไอ้คิวพูด เรานั่งเบาะหลังยาวกันครับ
“สาสส มึงก็น่ะค่ายแบบนี้ สาวๆสวยมันจะมีสักกี่คน เค้าไม่มากันหรอก” ไอ้พจน์บอก
“เออว่ะ เซงเลย กลับทันมั้ยว่ะ เฮออ เบื่อพวกมีแฟนโว้ย” มันหันไปทางไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งที่ตอนนี้ไอ้ข้าวหลับซบไหล่ของไอ้เจ๋งอยู่
“55 มึงอิจฉากูว่างั้น” ไอ้เจ๋งพูดขำๆ
“ใครอิจฉามึง อย่างไอ้ข้าวหรอ ไม่ใช่สเปกกุหรอก อย่างกูต้องขาวๆ อวบๆ และที่สำคัญกูชอบผู้หญิงโว้ย” ไอ้คิวว่า
“เออ เรื่องของมึง แต่ไม่ลองไม่รู้นะเว้ย” ไอ้เจ๋งพูดทิ้งท้าย แล้วมันก็ทำท่าหลับไป ผมนั่งฟังมันเถียงกันไปไม่ได้พูดอะไร
“ไอ้ตุลย์ ทำไมเฮียโชว์ให้มึงมาว่ะ” ไอ้พจน์ถามผม
“สัส มันไม่ได้เป็นพ่อกูนิ ถึงจะห้ามกูได้”
“หรอ ตุลย์มึงรักเค้าชอบเค้าจริงป่าววะ ถ้ามึงไม่ชอบเค้ามึงอย่าเล่นกับความรู้สึกเค้าเลย” ไอ้พจน์ทำเอาผมอึ้ง อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้นว่ะ ตอนนี้ทุกคนรอฟังคำคอบจากผม ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ข้าวที่สนใจขึ้นมาทันที
“เอาเป็นว่ากูไม่ได้หลอกใคร กูมีความสุขดี ทำไมมึงถามงี้ทำไมว่ะ” ผมอยากรู้เหตุผลที่มันถามผม
“ก็กูเห็นมึงไม่แคร์เค้าเลย ทั้งคำพูด การกระทำ”
“มึงไม่รู้อะไรมากไปกว่ากูหรอก กูอยู่กับมันทุกวัน” มันไม่เคยเห็นอีกมุมที่ผมอยู่กับมันมันไม่รู้อะไรหรอก
“เออๆ ถ้ามึงมีความสุข พี่เค้ามีความสุขก็ดีไป” มันพูดยิ้มๆ ไอ้พวกนี้มันต้องมีอะไรปิดบังผมแน่เลย ไม่นานก็มาถึงที่หมาย ครบทั้งสามมหาวิทยาลัย จัดแจ้งงาน แบ่งกลุ่มทำงาน
“หวัดดีเราตุลย์ จากมหาวิทยาลัย...” เราทุกคนแนะนำตัว แต่ผมไปสะดุดกับผู้ชายตัวเล็กที่มาจากอีกมหาวิทยาลัยนึง ตอนแรกผมนึกว่าเค้าเป็นทอม แต่เค้าพูดครับ หน้าตาสวยมาก ผมยังแอบคิดชอบๆเลยครับ
“เราชื่อมิกซ์” หนุ่มร่างบางคนนั้นแนะนำตัว พวกเราทำความรู้จักกันสักพักก็ลงมือทำงาน เพราะพวกเรามีเวลาแค่สามวัน กับการพัฒนารอบชุมชน พวกเราก็ทำงานกันจนตะวันตกเย็นแหละครับ ก็เหนื่อยดี แต่สนุกตรงที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่เยอะแยะเลย กลุ่มของเราที่ทำงานก็มีพวกผม แล้วก็ มิกซ์ บอส เนม พอส จากมหาลัย.... ออม กร นิก ตู่ จาก มหาลัย.. รวมเป็นสิบสามคน เราซ่อมแซมสนามเด็กเล่นได้ไป 40 เปอร์เซ็นได้แล้ว เหลืออีกนิดหน่อยแล้วก็ทาสี
“มานั่งทำอะไรคนเดียวละ” ผมเดินมาที่ริมแม่น้ำ ตอนนี้มิกซ์นั่งอยู่คนเดียว พวกเพื่อนผมนะหรอ สังสรรค์กับชาวบ้านอยู่โน้นครับ
“นั่งดูดาว คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอ่ะ” มิกซ์ตอบผมมา
“ขอนั่งด้วยได้ป่ะ”
“ได้สิ” มิกซ์หันมายิ้มให้ผม
“เชื่อป่ะตอนแรกเรานึกว่านายเป็นผู้หญิง” ผมเริ่มสนทนา ไม่อยากให้บรรยากาศมันเงียบเกินไป
“อืม มีแต่คนคิดว่าเราเป็นผู้หญิง คิดว่าเราอ่อนแอ ทำอะไรไม่เคยได้ เราเลยมาค่ายนี้แหละ” นี้กูล้อปมด้อยมึงรึป่าววะเนี้ยะ
“น่ารักดีออก” ผมชมมิกซ์ไป
“หรอ แล้วตุลย์มีแฟนยังอ่ะ” มิกซ์ตอบยิ้มๆ แล้วถามผม ถามเร็วไปไหม
“อืม”
“มีแล้วว่างั้น”
“อืม”
“หว่า เสียดายอ่ะ หล่ออย่างตุลย์อยากได้เป็นแฟนจัง” เอาแล้วๆ นี่จู่โจมเร็วไปไหม แล้วก็ทำให้ผมรู้ว่ามิกซ์ชอบผู้ชาย
“เหอะๆๆ น่ารักอย่างมิกซ์ก็คงมีแล้วสิท่า” ผมถามกลับ
“เราเคยมีนะ แต่ตั้งแต่เราห่างจากเค้าเราก็ไม่เคยคบกับใครจริงจังเลย”
“ทำไมละ”
“เรากลัวการจากลา เรากลัวว่าวันนึงจะหมดรัก มันเศร้ามากเลยนะ” ความรักมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอว่ะ
“อืม มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกนะ เราว่ามันขึ้นอยู่กับแกจะลองเปิดใจอีกครั้งรึป่าวต่างหาก”
“งั้นตุลย์เป็นแฟนกับเรามั้ยละ” โห แรงอ่ะ นี้ถ้าเป็นผู้หญิงคงไม่มีผู้ชายที่ไหนเอาทำพันธุ์แล้วมั้งเนี้ยะ
“เราล้อเล่น” เค้าพูด เพราะคงเห็นว่าผมเงียบไป
************************************************
To Becontinued
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1190800 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก