หัวข้อ: "All of Me"

[MyTeaMeJive]

ตอนพิเศษ Vega-5/1

แม่ทัพเชมัลมิชอบการเจรจาต่อรองแบบการเมือง ยิ่งกับคนพูดจาวกวนยิ่งทำให้อารมณ์ไม่ดี เมื่อแม่ทัพอารมณ์ไม่ดี เสียงระเบิดที่ด้านนอกกลับยิ่งดังถี่ขึ้น และรุนแรงขึ้น!
เจ้าชายเอตา ผู้เป็นรัชทายาทของเมืองเวกา หนึ่งในกลุ่มบุคคลที่เพิ่งเข้ามาในห้องโถงนี้ในภายหลัง พยายามเข้ารอมชอมเพื่อให้แม่ทัพเชมัลใจเย็นลง

แม้มิรู้เรื่องราวทั้งหมด แต่การคาดเดาเรื่องราวหาได้ยากจนเกินไป ด้วยเจ้าชายพระองค์นี้มีเวทย์ในเชิงปกครองและอาวุธ เช่นเดียวกับพระราชาไอโอตาผู้เป็นพระบิดา และเคยพบเจอกันมาบ้างในงานสำคัญ แต่ไม่มีความคุ้นเคยกัน เนื่องเพราะความเป็นเวกาที่อยู่ในสายเลือด จึงรักความเป็นอิสระ และมิได้มีพระสหายมากนัก

เรื่องนี้ตรงข้ามกับบรรดาเชื้อพระวงศ์ของเมืองวันอย่างสิ้นเชิง

เมื่อฝ่ายเวกาเปลี่ยนคนเจรจา ฝ่ายเมืองวันก็เปลี่ยนผู้เจรจาเช่นกัน แม่ทัพเชมัลก้าวถอยให้เจ้าชายฮัมซารับหน้าที่นี้อย่างมิได้เต็มใจ แต่เพราะหากปล่อยให้แม่ทัพเชมัลเจรจาต่อไป พระราชวังแห่งนี้อาจถูกเผาทำลายไปเสียทั้งหมด

เจ้าชายฮัมซาชี้นิ้วลงดินส่งสัญญาณบางอย่าง อาเม่ยกับองครักษ์ซัน และซาดานที่ยืนอยู่บนลานหินด้านหน้าพระตำหนักหลังหนึ่งรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวไต้ฝ่าเท้าที่พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ผลของการเจรจาก็คือ เวกายินยอมจ่ายค่าชดใช้ในเรื่องที่ลักพาตัวองค์ชายดาริม ขณะที่เรื่องที่เกี่ยวกับการผลิต และการค้าผงฝุ่นลืมตน ข้อสรุปมีเพียงข้อเดียวคือ เวกาต้องหยุดการผลิตอย่างสิ้นเชิง
ยังมีการรายงานเพิ่มเติม มาจากกลุ่มภูติสีเทาหม่น ที่ว่ามีผู้ใช้เวทย์จำนวนมาก จากหลายเมืองเข้าล้อมทั้ง 4 ชนเผ่า และทำลายพื้นที่เพาะปลูกดอกไม้ลืมตนและพืชอื่นๆ ที่นำมาประกอบเป็นผงฝุ่นชนิดนี้
การทำลายด้วยพลังเวทย์ย่อมหมายถึงการทำลายลึกลงไปจนถึงเนื้อดิน อีกนานหลายปีข้างหน้าอาจมีต้นหญ้าขึ้นมาปกคลุม แต่มิอาจเพาะปลูกสิ่งใดได้อีก

"นี่มัน มิเกินเลยไปสักหน่อยหรือ" พระราชาไอโอตารับสั่งขึ้น
"มีอันใดเกินเลย" แม่ทัพเชมัลหันมาแสดงท่าทีคุกคาม ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้งที่ด้านนอก "การค้าของท่านทำลายผู้คนไปมากมาย ถึงบรรดาชนเผ่าของท่านเอง ที่ยากแค้นด้วยอากาศหนาวเย็นอยู่แล้ว ก็ยิ่งย่ำแย่ลงไปกว่าเดิมเพราะมัวเมาอยู่ในผงฝุ่นลืมตน ผู้คนเกียจคร้านไม่ทำมาหากิน แล้วก็กลับมาพึ่งพิงการค้าผงฝุ่นนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นวงจรที่สร้างความเสียหายหนักขึ้น" สุดท้ายแม่ทัพเชมัลหันไปหาเจ้าชายรัชทายาท "พระโอรสของท่านก็มิใช่ว่าเสพติดผงฝุ่นนี้ กลายเป็นผู้เกียจคร้าน พลังเวทย์ถดถอยหรอกหรือ"
เจ้าชายรัชทายาทนิ่งงัน ด้วยมิคาดคิดว่าแม่ทัพเชมัลจะรู้เรื่องนี้
แม่ทัพเชมัลยืนหลังตรงกอดอกมองพระราชาไอโอตา และเจ้าชายรัชทายาท แล้วถามซ้ำ "ถ้าเจ้าชายอ่อนแอ ปราศจากเวทย์ บัลลังก์นี้ ทุกสิ่งที่พระองค์สร้างขึ้นมาจะกลายเป็นของผู้ใด จะรักษาพืชเหล่านั้นไว้หรือไม่"
เจ้าชายรัชทายาทตัดสินใจ "ท่านทำลายพื้นที่นั้นเถิด"

ในอีกอึดใจต่อมา มีเสียงหวีดร้องของเหล่าภูติจากในที่ห่างไกล ที่รับต่อกันมาเป็นทอด ๆ จนถึงพระราชวัง
พระราชาไอโอตายังคงมองแม่ทัพเชมัลอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง
"เจ้าสั่งการที่ห่างไกลได้อย่างไร เชมัล เจ้าน่ากลัวเกินไปแล้ว"

แม่ทัพเชมัลยักไหล่ คร้านที่จะกล่าวซ้ำว่า มิได้สั่งการอันใด แต่ทั้งหมดนี้เกิดจากการวางแผนการทำงานที่เหมือนตาข่ายจากเชือกมังกร เมื่อพระราชาฟารัคคาดเดาไว้ล่วงหน้าว่า พระราชาไอโอตาอาจพยายามต่อรอง แต่องค์รัชทายาทน่าจะเจรจากันรู้เรื่อง และดูทีว่าทุกคนจะพากันลืมไป ว่ามิมีผู้ใดพบผู้เฒ่าดิน ซึ่งให้การสนับสนุนทุกคนอยู่ห่าง ๆ มาโดยตลอด
การที่พระราชาฟารัค วางแผน และคาดเดาได้อย่างถูกต้องเช่นนี้ เป็นพลังเวทย์ใด แม่ทัพเชมัลก็คร้านที่จะตั้งคำถามแล้วเช่นกัน

การส่งสัญญาณลงมือเริ่มขึ้นตั้งแต่เจ้าชายเอตาองค์รัชทายาทเข้ามาเจรจา  เจ้าชายฮัมซาก็ส่งสัญญาณไปถึงผู้เฒ่าดินที่อยู่ห่างไกลออกไป และเชื่อมต่อไปถึงผู้ใช้เวทย์อีกนับสิบคนจนถึงพื้นที่เป้าหมาย
เมื่อพื้นที่ถูกทำลาย พวกภูติในพื้นที่ก็ส่งเสียงร้องบอกข่าวกลับมาหาเมืองหลวง ตั้งแต่ไปจนกลับใช้เวลามิใช่น้อย เพียงแต่สัญญาณจากผู้ใช้เวทย์ในพื้นที่ ที่กลับมาถึงเจ้าชายฮัมซา นั้นเดินทางเร็วกว่าเหล่าภูติเท่านั้นเอง...

....

ทั่วทั้งเมืองเวกาไม่มีพายุหิมะต่อเนื่องนานหลายวัน หิมะละลาย น้ำแข็งที่ปกคลุมผิวน้ำหายไป ชีวิตกลับมาอีกครั้ง
ชาวเมืองต่างเล่าว่า นี่คือสภาพอากาศที่แท้จริงของเวกา
ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียน มิใช่มีแต่หิมะ กับพายุหิมะปกคลุมอย่างมิรู้วันรู้คืนดั่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายเดือนมานี้

นับจากวันแรกที่หิมะหยุดตก ผู้ใช้เวทย์ จากหลายเมืองทยอยเดินทางเข้ามาถึงพระราชวังไอโอตา จากนั้นจึงเป็นรถม้าของผู้แทนพระองค์ของพระราชาจากเมืองต่าง ๆ ที่เดินทางมาถึงเพื่อลงนามในข้อตกลงห้ามเวกาผลิตผงฝุ่นลืมตน

หลังพบเจอกันมาหลายวัน สายวันหนึ่ง เจ้าชายรัชทายาทแห่งเมืองเวกา พาองค์ชายอายุ 13 ปีมารอพบกับแม่ทัพเชมัลที่ด้านหน้าห้องประชุม
"องค์ชายลีรอยด์ ลูกชายคนรองของข้า" เจ้าชายเอตาแนะนำด้วยสีหน้าลำบากพระทัย "เขาติดผงฝุ่นลืมตนมานานเกือบปี เวลานี้ แม้แต่จะยกดาบยังไม่มีแรง"
องค์ชายน้อยรูปร่างผอม ยืนเกาผิวหนังมีรอยแผลที่เกิดจากความละเลยความสะอาด ดวงตาขุ่นมัวมองไปทางอื่น
ถึงแม่ทัพเชมัลจะมิเคยมีบุตร แต่กลับเข้าใจความลำบากใจของเจ้าชายรัชทายาท
"ที่กำจัดผงฝุ่นลืมตนมิได้ มิใช่เพียงเพราะผลประโยชน์ของผงฝุ่นลืมตน แต่เพราะผู้ปกครองก็สนับสนุนให้คนของตนเองใช้มันด้วย หากให้อยู่ที่นี่ต่อไป คงมิแคล้วจะหาทางเสพต่อไปอีก ข้า...จึงขอฝากเขาให้เดินทางไปเมืองวันกับเจ้าด้วย"
"แล้วบุตรคนโต"
"กิลแบร์ ข้าส่งไปอยู่กับอาจารย์ที่เมืองบาสก์ตั้งแต่อายุได้ 10 ปี อายุเท่ากับเจ้าชายฮัมซาก็จริง แต่พลังด้อยกว่าอยู่หลายส่วน ก็ยังพอจะพึ่งพาได้อยู่"
แม่ทัพเชมัลยิ้มกว้าง หันไปตบไหล่คนที่ผอมบางด้วยฤทธิ์ของผงฝุ่นลืมตน ดูท่าว่าจะไม่ได้เต็มใจเดินทางไปเมืองวันสักเท่าใด
"เงยหน้าขึ้น ยืนหลังตรง เจ้าเป็นองค์ชายรัชทายาทลำดับที่ 3 แห่งเวกา ที่พ่อให้เจ้าไปกับข้ามิได้หมายความว่าเจ้าเป็นเชลยอันใด แต่เพราะเจ้ารักสบายเสพผงฝุ่นลืมตนแล้วก็เอาแต่นอนหลับอยู่ในตำหนัก ปล่อยพี่น้องของเจ้าวิ่งวุ่นทำงานไปทั่ว พ่อของเจ้าสอนเจ้าไม่ได้ ข้าจะรับหน้าที่สอนเจ้าเอง"

ต้าซันใช้ข้อศอกสะกิดน้องชาย "นั่นแม่ทัพเชมัล กำลังกล่าวถึงเรื่องราวของบ้านนี้ มิได้พาดพิงถึงบ้านอื่นใช่ไหม"

....

หอสุราใกล้พระราชวังไอโอตา มีลูกค้าอยู่เพียงกลุ่มเดียว แต่ก็มีจำนวนมากจนมิเหลือที่นั่งต้อนรับลูกค้าทั่วไป บรรดาเด็กรับใช้วิ่งกันวุ่นวาย ด้วยเพราะลูกค้าทุกคนต่างดื่มกินอย่างหิวโหย
พวกเขาเข้ามาดื่มกินในเวลาเดิมทุกวันมาเป็นเวลาเกือบเดือนแล้ว แต่ก็ยังดูหิวโหยเช่นนี้ทุกวัน หรืออาจเพราะอาหารที่พระราชวังจัดเลี้ยงให้มิถูกปากก็มิทราบได้
แต่เท่าที่ฟังดู พอจะทราบว่า พวกเขาต้องทำหน้าที่คุ้มครองคณะผู้แทนเจรจาที่มาจากเมืองวัน ไปจนกว่าการเจรจาจะเสร็จสิ้น

เมื่อพักอยู่เมืองหลวงแห่งเวกา เมืองแห่งร้อยชนเผ่าสมควรชิมสุราร้อนที่เป็นเอกลักษณ์
สุราของเวกาได้มาจากการต้มกลั่น และเมื่อจะดื่มต้องรินใส่ในหม้อต้มที่มีลักษณะคล้ายชา ยกขึ้นตั้งเหนือไฟอ่อน ให้เหล้านั้นอุ่นอยู่เสมอ เมื่อจะดื่มก็ค่อยรินใส่จอกเล็ก ๆ
สูตรการต้มสุราของแต่ละชนเผ่าที่แตกต่างกัน สามารถหาดื่มกินได้ที่หอสุราในเมืองหลวง รวมถึงสูตรเฉพาะของเมืองหลวง ที่เจ้าของหอโอ้อวดว่ารสชาติดีที่สุด
ต้าซันย่อมให้ความสนใจสูตรลับเหล่านี้
แต่บรรดาเด็กรับใช้ และพ่อครัวของร้านเวลานี้กำลังให้ความสนใจองครักษ์ซันและซาดาน ผู้ใช้ไฟทั้ง 2 คนที่เมื่อดื่มสุราร้อนเข้าไปแล้ว ผิวกายแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงดั่งผลไม้สุก แต่ทั้งคู่กลับมีดวงตาสดใส สมองปลอดโปร่งจนสามารถถกเถียงหลักปรัชญากันได้
ยิ่งเป็นสูตรสุราร้อนแรงของชนเผ่าที่ดำรงชีวิตอยู่ในพื้นที่หนาวจัดที่สุดของเวกา ยิ่งส่งผลดีต่อทั้งคู่มากขึ้นไปอีก

"เมืองหนาวคือนรกของเรา แต่สุรานี้กลับทำให้เราอยู่ในสวนสวรรค์" องครักษ์ซันกล่าวแล้วหัวเราะเสียงดัง

ชาวเมืองเวการู้ว่าคนกลุ่มนี้เดินทางมาก็เพราะปัญหาการค้าผงฝุ่นลืมตน และการที่พระราชาลักพาองค์ชายน้อยดาริมมาเพื่อใช้ในการต่อรอง
และรู้ว่าสุดท้าย การต่อรองมิได้เกิดขึ้น
เวกาต้องยุติการผลิตผงฝุ่นลืมตน ทั้งต้องชดใช้จากการที่ลักพาตัวองค์ชาย
แต่แขกกลุ่มนี้มิได้มีท่าทีคุกคาม ไม่มีเจตนาต้องการยึดครอง ไม่ได้เรียกร้องคนไปเป็นเชลย มีความชัดเจนว่า เป้าหมายคือใครแล้วก็จัดการที่เป้าหมายนั้น

ด้านในสุดของร้านเป็นโต๊ะเล็กที่มีคนนั่งอยู่ 2 คน คนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ หันหน้าไปทางหน้าร้าน อีกคนตัวเล็กนั่งหันหลังให้กับทุกคน
คนตัวใหญ่จิบสุราร้อนอย่างช้า ๆ ฟังอีกคนเล่าเรื่องราวมากมาย ดวงตาหวานเชื่อมมิได้เกิดจากสุรา แต่เกิดจากคนที่กำลังเล่าเรื่องราว
เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่แม้แต่คนรับใช้จะยกจานเนื้อย่างไปให้ยังรู้สึกเกรงใจ

นอกร้านหิมะโรยตัวลงมาอย่างเบาบาง อาเม่ยหันไปมองนอกหน้าต่าง
"หิมะ" จากนั้นก็หันมาบอกกับอีกคน "ตลอดทางน้องเจอหิมะแบบนี้เพียงครั้งเดียว จากนั้นก็มิเจออีกเลย"
"พี่เจอแต่พายุตลอดทาง" คนที่บอกทำหน้าตาน่าสงสาร
อาเม่ยเอื้อมมือไปแตะหน้าผากของอีกคนที่ก้มลงมาหา "ช่างน่าสงสารยิ่งนัก" จากนั้นก็หัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข

นี่ย่อมหมายความว่า ฝ่ายเมืองเวกาต้องการสกัดการเดินทางของแม่ทัพเชมัล แต่ต้องการสนับสนุนให้อาเม่ยเดินทางมาที่เมืองหลวง

"ออกไปเดินเล่นกัน" อาเม่ยชวน
"มิเป็นไรหรือ" แม่ทัพเชมัลกังวล เนื่องด้วยอากาศเย็นสร้างปัญหาให้องครักษ์ 2 คนตลอดทาง
อาเม่ยส่ายหน้าแรง "ไปเดินเล่นกัน"
แม่ทัพจิบเหล้าจนหมด แล้วหันไปส่งตั๋วแลกเงินไว้กับองครักษ์รอม จากนั้นหันไปรับเสื้อคลุมจากต้าซันมาคลุมให้กับอาเม่ย

ท่ามกลางหิมะเบาบาง แม่ทัพเชมัลเดินกุมมืออาเม่ยเดินไปด้วยกันช้า ๆ 
"เคยได้ยินคำกล่าวว่า อากาศหนาวเย็นทำให้รู้สึกเหงา แต่น้องกลับคิดว่า ที่นี่งามมาก"
แม่ทัพเชมัลไม่เห็นด้วย "เจ้างามกว่า"
แก้มคนงามแดงเรื่อ "น้องมิใช่ผู้หญิง ชมว่างามน่ะมิชอบดอกนะ"
มือใหญ่แตะปลายคางสวยให้หันมามองสบตา "จะหญิงหรือชาย น้องคือคนงามของพี่เสมอ"
ริมฝีปากหนาก้มลงจูบ "มิว่าที่ใด ขอเพียงมีเจ้า ก็คือสวรรค์สำหรับพี่"

คนตัวเล็กประสานมือแนบอก ขณะที่อีกคนสวมกอดดั่งห่อหุ้มไว้ทั้งตัว
"ฟังว่าออกไปทางพื้นที่ชนเผ่าใกล้เมืองกริลล์ มีวัดและสถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม ท่านพี่เคยไปท่องเที่ยวหรือไม่"
แม่ทัพเชมัลส่ายหน้า "เรื่องท่องเที่ยวย่อมมิเคย แต่หากให้ไปตามคนที่นั่นยังเคยไปอยู่ครั้งหนึ่ง"
"เช่นนั้น..." อาเม่ยยิ้มหวาน
"รอให้บาดาเดินทางมาถึงก่อน พวกเราค่อยไปเที่ยวกัน" ริมฝีปากสวยจูบที่หน้าผาก "หนาวหรือไม่"
"ไม่หรอก" เมื่ออีกคนดูไม่วางใจ อาเม่ยก็ย้ำ "อยู่ใกล้ท่านพี่เช่นนี้ ต่อให้เป็นพายุหิมะ ก็ยังไม่หนาว" มือขาว ๆ ชี้ไปที่หิมะรอบตัว "ท่านพี่บังหิมะให้ขนาดนี้ ทั้งถ่ายทอดความอบอุ่นให้เช่นนี้ น้องย่อมไม่เป็นอันใดอยู่แล้ว"
แม้อากาศรอบตัวจะมืดลง แต่ในดวงตาสีเข้มยังคงสะท้อนภาพของวงตาสีแปลกอย่างชัดเจน ยังมองเห็นความรักอย่างชัดเจน

ขอเพียงมีท่าน ชีวิตนี้ก็มิต้องการสิ่งใดอีกแล้ว


...จบ Vega 5/1..

ตอน 5/2 ที่จบจริงๆ ของตอนพิเศษ Vega มาแล้ว แต่ก็นะฮะ ขึ้นหน้าใหม่เมื่อไหร่ก็ลงแหละฮะ แบบไม่ไรมาก ก็แค่อยากอ่านมั่งไรมั่ง ว่าคุณคิดยังไง
- อ่านยากหรือฮะ จะนำไปแก้ไขต่อไปอย่างแน่นอน
ขอบคุณทุกคำแนะนำฮะ
นายน้ำชา

[why yyy]

ขอบคุณ

[mystery Y]

มีความหวานท่ามกลางหิมะตก >///<
แต่เจ้าชายคนนั้นจะเป็นลูกบุญธรรมของเชมัลได้ไหมนะ(ก็คิดนะ)

[puchi]

พารัชทายาทลำดับ3 ไปด้วย แอบลุ้นให้มีเรื่องต่อ  อิอิ  อยากอ่านไปเรื่อยๆ สนุกมาก ชอบเรื่องนี้

[nin@]

เรื่องราวคลี่คลายไปหมดแล้ว นับแต่นี้ก็มีแต่ความหวาน.. อ่านสบายๆ..ไม่ต้องลุ้นระทึก

และรู้สึกได้ถึงความรักที่อบอวล แล้วต้าซันไม่น้อยใจโชคชะตาบ้างหรือคะ ไม่มีคู่กับเขาซักที 555+

[noteno]

 

หวานกว่านี้มีอีกมั้ยยยย

  อยากได้ๆ

[Nathi]

เอาทับสองมาเดี๋ยวนี้เลยยย


  เอามาาาาาา

[YouandMe]

คู่นี้มีความมุ้งมิ้งน่ารักกันตลอดเวลาเลยนะ   
ว่าแต่...ท่านพี่จะเอาเด็กมาให้น้องช่วยเลี้ยงหรือเปล่าจ้ะ 

[nekko]

พาเด็กไปเลี้ยงจะโตมาอย่างไรหนอ

อาเม่ยกับพี่เชนี่หวานกันได้ทุกที่

 

[Mylovelysunshine]

ชอบเรื่องมากกกก อาเม่ยกับแม่ทัพน่าร้ากกก 

[Wordslinger]

สุราย่อมเป็นยาแก้อากาศหนาวได้ดี หากคนข้างกายกลับเป็นยาแก้หนาวที่ดีมากกว่า ผ่านเรื่องราวยุ่งยากมาแล้ว อาเม่ยกับเชมัลจะได้หวานกันโดยไม่มีอะไรมารบกวนเสียที ไม่รู้เป็นไง แต่ดิฉันชอบเรื่องที่มีฉากเป็นหิมะมากๆ เพราะมันดูคลาสสิกและมีมนต์ขลัง เหมือนกับได้เดินเข้าไปในท้องเรื่องของนิทานนางฟ้าหรือนิทานกริมม์ ฯลฯ

ความจริงเรื่องนี้สามารถแต่งสปินออฟออกไปได้อีกเรื่องหนึ่งเลยนะคะ เจ้าชายเมืองเวกาที่ต้องถูกบังคับให้ไปอยู่ใต้ความปกครองของแม่ทัพและอาเม่ยนี้อาจทำให้เป็นตัวละครที่สำคัญมากๆ ก็ได้ค่ะ ยังองค์ชายน้อยดาริม อดีตรัชทายาทฮัมซาอีก โฮ้ย เยอะแยะค่ะ มองคุณไจฟ์กับน้องทีด้วยแววตาอ้อนวอนนะคะ

ขอบคุณสำหรับอัพเดตค่า ^______^

ป.ล. แม่ทัพนี่เก่งจริงๆ นะ สามารถสั่งการทางไกลได้ด้วย อย่างนี้สู้รบที่ไหนก็ไม่มีผิดพลาดแน่ๆ ค่ะ

[alternative]

เชมัลช่างน่าเกรงขาม
อาเม่ยก็น่ารักออดอ้อนได้น่าฟัดที่สุด

ใครจะพลัดถิ่น ใครจะหนาว บ้านเมืองใดจะล่มสลายก็ช่างเถิด

แค่มีเจ้าไว้กอดให้อุ่นกายอุ่นใจก็พอ


ปล. อยากอ่านรุ่นเด็ก ๆ ที่กำลังโตนะ นะ นะ นะ

[natalee22]

อ่านตอนนี้จบ เพลงนี้แว้บขึ้นมาในหัวเลย
"ออกศึกข้านึกแต่รบและรบ จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น..."
พี่เชเท่มากอ่าาาาาาาาาาาา ชอบตอนเจรจาสุดละ โหดดีแท้ 5555555

หลังจากเรื่องคราวนี้แล้ว ชื่อเสียงพี่เชคงยิ่งขจรขจายไปไกลกว่าเดิมแน่ๆ ขนาดพระราชาไอโอตายังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เหอะๆๆ

[B52]

ต้าซันมีคุณสมบัติพิเศษเรื่องเป็นมิตรกับทุกสิ่งอย่างในโลกนี้แน่ๆ

[DeShiWa]

มาให้กำลังใจคับ

อ่านวนุกมากๆ

[Ornon]

 

ตอนนี้น่ารักมากค่ะ

ที่ว่าอ่านยากหมายถึงต้องใช้จินตนาการ แต่ภาษาและการเขียนชวนให้ติดตามนะคะ

ยังไงก็จะติดตามอ่านทุกเรื่องต่อๆไปในอนาคต

[botan botan]

เรื่องนี้สนุกต้องคิดตาม ต้องลุ้นตลอดเรื่องเลย พยายามเดาว่าจะเดินเรื่องยังไงมันส์มาก 

อ่านไม่ยากนะ แต่อ่านเวลาที่ยังไม่จบ อ่านแล้วมันค้างงงงงง 5555
ชอบทุกเรื่องที่แต่งเลยเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ       

[treenature]

ขอหวานๆ 

[JUST_M]

 

สวีทกันแล้ว

[noonnoon03]

สนุกมากคะ เนื้อเรื่องดำเนินดีมาก
 
เชมัลรักอาเม่ยมาก มากจริงๆ
 
บรรยายดีมาก อ่านเเล้วฟีลมาเต็มคะ
 


รอตอนพิเศษคะ จบเวกา แล้วขอต่ออีก ^_^
 

[river]

คนที่แสบที่สุดในเรื่องก็เป็นพระราชาฟารัคแล้ว
แบบว่าแสบหลบใน
ให้เชมัสแสดงความแสบแบบโจ่งแจ้งจนเก่งเกินความจริง สร้างความหวาดกลัวกันไป

[dekying kukkig]

โอ๊ยยยยย ตอนนี้มันละมุนละไมแท้ๆ คนโสดตายสนิท 

ว่าแต่นี่อยากให้ท่านเชเรามีคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อสักตอน แบบท่าจะมันส์สะใจ 

[twinmonkey0311]

ท้ายตอนหวานเหลือเกิน

[piggyfree]

ขอบคุณนะคะ คุณไจฟ์ กะ น้องน้ำชา

พี่เช อาเม่ย หวานมาก...เราอิจฉานะ

[DeShiWa]

อ่านแล้วสบายใจมากๆ

คือแบบไม่ข้องใจอะไรแล้ว

จากที่ข้องใจเรื่องเล็กๆน้อยๆจากตอนหลัก

เช่น เชมัลรักเก้าหรือไม่

ถึงเชมัลบอกไม่ได้รักเก้า ก็เถอะ

ตอนนี้ไม่มีเรื่องข้องใจ สบายใจจัง

ขออีกๆ อ่านสนุกมากจริงๆ

[TuiLoveKhaKing]

อาเม่ยกับแม่ทัพหวานแล้ว แต่อยากได้หวานกว่านี้อีกกกก 

[Nathi]

เพื่อทับสองเราต้องสู้

[fangkao]

ข้ามาช้าแต่ก็มานะ ... อยากอ่านเรื่องราวของเจ้าชายเมืองเวกาเหมือนกัน เหมือนมันยังต่อได้อีกเรื่อยๆ หรือว่าจะมีอีกภาค(มโนไปละ 555) หวังใจว่า จะมาต่ออีกนะมันขาดตอน นั่งอ่านฉากเขาสวีทกันท่ามกลางหิมะในวันที่ร้อนอบอ้าวนี่ อิจฉาจริงๆ(เสียงสูง

[noteno]

 
อ่านรอบสองเลยต้องมาเม้นอีก..

อยากอ่านพี่เชกับอาเม่ยเลี้ยงเด็ก

-เดาว่าจะไม่ได้ออกเเนวครอบครัว น่าจะออกเเนวอาเม่ยได้ลูกน้องเพิ่มมากกว่าจะมาเป้นลูกน้อย

อยากรู้ว่าหลังจากกลับไปเเล้วองค์ชายตัวประกันจะมีปฏิกิริยากับอาเม่ยยังไงต่อ..555 เพราะวิธีการพาหนีมาออกจะตื่นเต้นเนอะ

อยากให้ตาซันมีโมเม้นหวานๆกับเค้าบาง สักนิดให้ชื่นใจบ้างก็ยังดี

อยากอ่านการกลับมารวมตัวของรุ่นเล็กอีกสักครั้ง

อยากอ่านเเบบตอนอนาคต10ปีต่อมา..

อยากไปหมดเลยยย

 

*****สรุป.เขียนภาคสองออกมาเถอะ****

ปล. เรายังอยากอ่านตอนพิเศษบาลีอยู่น๊าาา คราวก่อนใจเเป้วเลย..นึกว่าจะมีพิเศษดราม่า

 

[kanatthanit]

 
หวานน้ำตาลเรียกพี่กันเลยทีเดียว