ก่อนอื่นก็ต้องขอชมคนเขียนก่อนแหละค่ะที่เขียนเรื่องราวได้ สนุกขนาดนี้
ที่จริงแล้วเรื่องนี้ ไม่ได้น่าเบื่อนะ ทั้งเอย์ทั้งปิงเป็นคนธรรมดา เรื่องรักก็ต้องงี่เง่ากันบ้าง
คนเรามันเพอร์เฟคไปหมดน่ะไม่มีหรอก แต่เราบอกตามตรง เข้าข้างปิงมากๆ
ถ้าเรื่องนี้ จะจบแบบไม่แฮปปี้ เราก็ไม่สน อินถึงขั้น ถ้าเอย์มีตัวตนจริงนะ จะไปตบสักหน่อย
(ต้องเข้าใจนะคะว่าแม่ยก ปิง เลยอินไปนิด)
เรื่องนี้ มันติดอยู่อย่างเดียวตรงที่ ปิงรักเอย์ เอย์ก็รักปิงเนี่ยแหละ
บางทีอ่านแล้วก็หดหู่ไป ดอกฟ้ากับหมาวัดจริงๆนั่นแหละ ปิงพยายามอะไรเยอะมาก
เพื่อที่จะได้อยู่ข้างๆเอย์ อดทนรอมาตั้งหลายปีทั้งๆที่ไม่ต้องรอก็ได้
รู้นะว่าเอย์ก็ทรมานแต่มันไม่ได้เสี้ยวนึงของปิงป่าววะ ปิงรอคอยแบบไร้จุดหมาย
ณ ตอนนั้น มันแบบ เจ็บแทนปิงมาก พอกลับมา แป๊บเดียวก็คืนดี เพราะปิงรัก คำเดียวเลย
แล้วนี่ เรื่องหึงกันไปหึงกันมา ถ้าปิงจะไปเอาคนอื่น ปิงก็เอาไปตั้งนาน ตอนที่หายไปสามปีนั่นแหละ
ไม่แห้งเหี่ยวรอมาถึงขนาดนี้หรอก
ส่วนกัส ไม่รู้สิ กัสรักเอย์ แล้วก็อยู่ด้วยกันตลอดสามปี ปิงจะไม่ชอบมันก็ถูกแล้วมั้ย
อิเอย์ให้แค่เพื่อนก็รู้นะ แต่อีกคนเค้าไม่ได้คิดแบบนั้นนี่
ถึงแม้ตอนล่าสุดเอย์จะบอกตอกหน้าไปแล้วก็เถอะ
แล้วไหนจะเรื่องงอนหึงหวงกันยังไม่จบ เอย์ลากปิงเข้าไปหาย่าอีก
บอกตรงๆนะ ให้ปิงไปเจอเรื่องหนักเกินไปหรือเปล่า
อินกับเรื่องนี้มากจนเม้นยาวแบบไม่เคยเม้นมาก่อน
ขอบคุณที่คนเขียน เขียนเรื่องนี้มา เราชอบมากๆค่ะ
สุดท้าย ที่ด่าว่าเอย์มาทั้งหมด ที่จริงเราก็รักเอย์นะแต่เค่รัก ปิงมากกว่า แค่นั้นเอง
สู้ๆค่ะ รอติดตามตลอดนะคะ