ตอนพิเศษที่ 2“ น่ารักกกกกก มึงไปเอามาจากไหนวะ " ผมหันไปถามฝนที่ยิ้มกว้างออกมาตอนที่ผมถาม ลูกหมาตัวเล็กๆ ขนนุ่มๆสีขาวผมจับมันมาอุ้มก่อนจะลูบไปตามขนของมัน " ไปเอามาจากไหนวะ "
“ ซื้อมาสิ " มันบอกก่อนจะลูบไปตามขนสีขาวของหมาที่กำลังนอนอยู่ในตักผม " ป้ากูเค้ามีฟาร์มปอมเมอริเนียนไง กูขอเค้าไว้นานละอยากได้สีขาว กว่าจะได้มึงเอ้ยยยยยย นานสัด "
“ แล้วชื่ออะไรวะ "
“ มะลิ " มันบอกผมก็ขมวดคิ้ว คงเพราะมันสีขาวแน่ๆเลยชื่อมะลิ
“ ไม่สำลีไปเลยละ อีห่า " ผมขำไอ้ไทก็ดึงลูกหมาตัวน้อยบนตักผมไปอุ้ม
“ น่ารักว่ะ อยากได้ "
“ บอกพี่อิฐสิ " ฝนบอก " ถ้ามึงโอเคกับการรับหมาไปอยู่ด้วย กูจะขายแบบไม่แพงให้พวกมึงได้นะ แต่คิดให้ดีนะเว้ย หนึ่งชีวิตนะคะ ห้ามชั่ววูบเหมือนตอนที่ได้ผัวมานะคะ "
“ เพราะกูชั่ววูบสินะ ชีวิตเลยเป็นแบบนี้ " เข้าโหมดดราม่าชีวิตของไทสักวินาที ฝนมันก็ถอนหายใจอย่างรู้สึกผิดปนเซ็งๆ
“ กูหมายถึงอีปิง "
“ โยนขี้มาให้กูเลยไอ้เหี้ย ผัวกูนี่ได้มาแบบชั่ววูบยังไงไม่ทราบ " ผมถามมันก็แบะปากแรง
“ เจอกันในผับทั้งคู่ จ้องตาแล้วชอบก็จีบเลย ไม่ถูกเหรอ ลุยลูกเดียวแบบนั้นไม่เรียกว่าชั่ววูบเหรอ "
“ ชั่ววูบตรงไหนไปเจอที่แบบไหนต้องไม่รีบคว้าไปก่อนหายแน่ๆ ผัวกูไม่ได้ขายของที่สำเพ็งนะอีดอกถึงจะไปจีบตอนไหนก็เจอมันอยู่ตรงนั้นนะสัด แล้วช้าๆนี่คือยังไง กูต้องรอประธานมาตัดริบบิ้นเหรอ จะมีผัวสักทีนะ "
“ ใจเย็นนะปิง บางทีกูก็พูดเล่นบ้าง " มันจับไหล่ผม ไอ้ไทที่หัวเราะออก
“ แต่ไอ้เสือมันไม่ให้กูเลี้ยงหรอก " ผมบอก " กูไม่คิดว่ามันเป็นคนรักสัตว์นะ "
“ มันน่าจะรักสัตว์นะกูว่า " ฝนบอกก่อนจะมองหน้าผม " มันยังรักแรดแบบมึงเลย มันจะไม่รักสัตว์ได้ไง "
“ กูก็รักสัตว์นะถ้าแบบนั้นน่ะ กูยังรักเหี้ยเลย ไอ้ไทก็ด้วย มันก็รักเหี้ย "
“ ถูกของมึง " ไทบอกมันที่ยิ้มแห้งๆให้ผม ไอ้ฝนก็ตีเข้าที่ไหล่
“ มึงนี่ก็ชอบกัดไอ้อิฐมันเนอะ "
“ กูหยุดกัดไม่ได้จริงๆวะ ปากมันคันยุบยิบไปหมด เวลาที่นึกถึง " บอกตรงๆ ตอนนี้แค่เห็นหน้าไอ้ไทผมก็นึกถึงมันแล้ว ทั้งๆที่ว่าก็ไม่ได้อยากจะนึกถึงเลยสักนิด
“ มึงสนใจอยากเลี้ยงมั้ยไท คนอย่างมึงนี่ ถ้าอ้อนๆพี่อิฐเค้าน่าจะตามใจซื้อให้นะ "
“ มึงพูดเหมือนกูเกี่ยวข้องกับไอ้อิฐอยู่ กูไม่ได้ยุ่งกับมันแล้ว พูดกี่หนถึงจะเข้าใจ "
“ เหรอ เห็นเค้าโผล่ไปโผล่มาตามตัวมึงตลอด "
“ มันก็แค่ " ไทเว้นเสียงไป
“ มาง้อ " ผมบอก มันก็พยักหน้ารับ " มึงเลิกพูดเถอะ พูดเรื่องของกูกับผัวกูเนี้ยย มาสิ มาๆ มาพูดถึงเรื่องคู่สร้างคู่สมอย่างกูและพี่เสือ"
“ มึงล่ะ " ฝนหันมาถามบ้าง แต่ทว่านั่นก็ลังเลเหลือเกิน ส่วนตัวผมก็อยากจะเลี้ยงหมามานานแล้ว ตั้งใจว่าถ้าเรียนจบและมีธุรกิจส่วนตัวที่สามารถดูแลมันได้เต็มที่ก็อาจจะหาซื้อมาเลี้ยงสักตัว แต่ประเด็นตอนนี้คือ ผมไม่รู้ว่ามันจะเข้ากับเสือที่บ้านได้รึเปล่า
“ ขอคิดดูก่อนแล้วกัน "
“ เอาของกูไปเลี้ยงสักวันสองสิ " ฝนเสนอ
“ หมายความว่าไง "
“ ก็อย่างที่กูพูดนั่นแหละ " มันอธิบายเพิ่ม " ก็เอาหมากูไปลองเลี้ยงดู ดูว่าพี่เสือของมึงชอบมั้ย อยู่ร่วมกับได้รึเปล่า หมากับเสือน่ะ "
“ จริงเหรอ มึงให้ยืมจริงๆเหรอ "
“ เออให้ เอาไปสิ "
“ ขอลองดูหน่อยแล้วกันนะ " ผมบอกก่อนจหยิบมันขึ้นมาจากตักแล้วจ้องลงไปในแววตาสุดแสนจะน่ารัก " มะลิไปอยู่กับพี่ปิงนะครับ ไปลองอยู่กับพี่เสือกัน "
“ มึงว่ามันจะรอดมั้ย " ฝนหันไปกระซิบกับไทผมก็หันไปมอง ไอ้ไทยิ้มมันตอบ
“ ไม่คิดว่าจะรอดกลับมาทั้งคนทั้งหมา "
กลับบ้านไปในช่วงเย็น ผมเดินไปเอาเบาะนอนถ้วยน้ำและของใช้จำเป็นทั้งหมดของเจ้าตัวเล็กที่ห้องไอ้ฝนก่อนจะกลับมาที่ห้อง ข้าวของเต็มไม้เต็มมือไม่ว่างแม้แต่จะเคาะประตู ผมเอาเท้าเคาะสองสามครั้งประตูก็เปิดออก เจ้าของห้องขมวดคิ้วเล็กน้อยตอนที่ก้มลงมองเจ้าลูกหมาในอ้อมกอดของผม มันถาม
“ ตัวอะไร "
“ ลูกหมาไง " ผมบอกก่อนจะยิ้มให้ แทรกตัวเองเข้ามาให้ห้องตอนที่วางของลงบนพื้นเจ้าตัวเล็กก็เดินไปสำรวจพื้นที่รอบๆ
“ ก็รู้ แต่มึงเอามาจากไหน "
“ ฝนให้ยืมมาเล่น "
“ เอาไปคืน " มันบอกสั้นๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟา
“ ได้ไง เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน คือมันไม่ว่างก็เลยฝากให้กูเลี้ยงไว้วันสองวัน "
“ เหรอ งั้นเดี๋ยวกูลงไปเคาะห้องถามมัน " เสือทำท่าจะลุกขึ้นอีกครั้ง ผมก็รั้งไว้
“ เดี๋ยวสิเดี๋ยว มันน่าเกลียดนะถ้ามึงไปถามมันแบบนั้น ก็ฝนน่ะนะ มันเกรงใจกูจะตาย ตอนแรกที่ฝากให้กูเลี้ยงมันก็เอาแต่กังวลว่ามึงจะไม่ให้กูเลี้ยง ถ้ามึงไปถามมัน มันต้องคิดว่ามึงไม่โอเคแน่ๆเลยถูกมั้ย เพราะงั้นก็อย่าเลยนะ " มันเงียบลงผมที่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกหมามาให้มันดู " มึงดูสิ มันน่ารักจะตายไป มันชื่อน้องมะลินะ เอ้า น้องมะลิสวัสดีพี่เสือก่อน " จับมือหมาสองข้างประกบกันก่อนจะยื่นไปหาอีกคน ดัดเสียงให้ดูแหลมๆเล็กๆ " สวัสดีค่ะ พี่เสือหนูมะลิขอมาอยู่ด้วยสักวันสองวันนะคะ พี่เสือสุดหล่อ "
“ ปัญญาอ่อน "
“ น่ารักจะตายไป ไม่คิดงั้นเหรอ " ผมอุ้มมะลิมานั่งข้างๆมันบนโซฟา เจ้าตัวเล็กรู้งานมันลงจากตัวผมไปหาอีกคนที่นั่งนิ่งๆ มันเดินไปบนตักก่อนจะนอนลง " ดูๆ รู้จักพ่อซะด้วย แหม ช่างอ้อนนะมึง " ผมลูบหัวมันเสือก็มองตาม " ทำไมเหรอ "
“ เอามันออกไป "
“ โหย อะไรกันมึง แม้กับสัตว์ตัวเล็กๆ มึงก็ไม่มีเมตตาเหรอ "
“ เอาออกไปกูไม่ชอบหมา " มันบอกเสียงเรียบๆเพื่อให้ผมเข้าใจ พยักหน้าก่อนจะอุ้มลูกหมามาไว้บนตักตัวเอง มันถอนหายใจแล้วดูทีวีต่อ
“ มันใจร้ายกับมะลิเนอะ มะลิเนอะ " ผมลูบหัวมันที่ยังพยายามจะเดินไปหาเสือให้ได้ " ไม่ได้นะมะลิ อย่าไปยุ่งกับผู้ชายปากร้ายคนนั้นนะ เดี๋ยวมันจะงับหัวหนูเอานะคะลูก หนูควรจะอยู่นิ่งๆ เอ๊ะ ทำไมชอบเดินไปหาไปเสือจัง " จับมันให้นอนบนตักเท่าไหร่ ไอ้ตัวเล็กก็พยายามจะเดินไปหาไอ้เสือมากเท่านั้น " เพราะมันเป็นตัวเมียเหรอ "
“ เกี่ยวอะไรกัน " เสือถาม
“ ก็มันเป็นตัวเมีย ก็มักชอบอยู่กับผู้ชายหล่อๆอยู่แล้ว " ผมบอกเสือก็ยกยิ้ม
“ ประสาท " มันว่าก่อนจะจับลูกหมาสีขาวตัวเล็กๆขึ้นมาด้วยฝ่ามือเดียวมันจ้องหน้าด้วยรอยยิ้มจางๆ ก่อนจะจูบลงบนจมูกสีดำที่ก็เลียที่หน้ามันเบาๆ บอกตรงๆเลยเวลาเป็นภาพที่ดูดีมาก ดูดีจนกูแอบอิจฉาหมาเบาๆ
“ เอามาๆ กูจะเอามันไปกินนม " ดึงมันออกจากมือของเสือ พาไปที่ถ้วยอาหาร ตอนที่รินนมให้ มันก็มองก่อนจะเดินผ่านไปหาเสืออีกครั้ง " หมานี่แรดจัง เข้าหาแต่มึงตลอด "
“ เหมือนมึงเลยนะ " เสือว่ามันก้มลงเกาคางให้ มะลิมันก็นอนหงายให้เกา ดูตอแหลที่สุด ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่เข้ามายั่วเสือสักนิด ติดอยู่แค่ที่ว่า ไอ้มะลิมันเป็นหมาก็เท่านั้นแหละ
“ หมายความว่าไงวะ "
“ ก็ตามที่พูดไปนั่นล่ะ " เสืออุ้มมันเดินมาที่ถ้วยนมที่ผมวางไว้ ตอนที่วางมันลง มะลิมันก็กินนมที่ผมเทไว้ทันที เสือที่ลูบหัวมันไปพลางระหว่างที่มันดูดนมผมก็แบะปาก
“ หมานี่ควรเปลี่ยนชื่อนะ " ผมบอกเสือก็เงยหน้าขึ้นมามอง " มะลินี่ดูไม่ตอแหลเท่าไหร่ นางควรชื่อจัสมิน "
“ หึ อิจฉาแม้กระทั้งหมาคนอะไร "
“ ใครอิจฉากันวะ " ผมถาม มันก็ยกยิ้ม
“ ก็คงเป็นคนแถวๆนี้ "
“ ไม่ได้อิจฉาเถอะ " บอกแบบนั้นเสือมันถอนหายใจออกมา ตอนที่ลุกขึ้นยืนมันก็มองหน้าผม
“ อ๋อเหรอ "
“ เออ ไม่ได้อิจฉาเลยเว้ย " พอพูดแบบนั้นเสือมันก็อุ้มมะลิขึ้นมา มันกอดไว้อีกตัวก็เลีบคางของอีกคนอ้อนจนน่าหมั่นไส้
“ ไม่อิจฉาก็ดี " เสือหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม มันตั้งมะลิไว้บนอก เอานิ้วเกลี่ยมันเล่นๆ มีความสุขเหมือนสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สองคน ปล่อยผมทิ้งไว้ให้โดดเดียวกลายเป็นหมาหัวเน่าซะงั้น
“ นี่ ไหนบอกไม่ชอบหมาไง " ผมบอกก่อนจะดึงมันลงไปไว้ข้างล่าง แล้วแทนที่ด้วยตัวผมที่นอบซบลงไปบนอกมัน
“ ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบ "
“ แต่มึงก็ไม่ควรใส่ใจมันถึงขนาดนั้น "
“ อิจฉาหมา "
“ เปล่าเว้ย " ผมกอดมันไว้ มะลิก็กระโดดเรียกร้องความสนใจอยู่บนพื้น มันเห่า เสียงเห่าเล็กๆที่ทำให้เสือต้องเอื้อมมือไปอุ้มมันขึ้นมา
“ งั้นก็ถอยหน่อยไป " มันบอกแบบนั้นผมก็ลุกขึ้นมันเอาน้องหมามาวางไว้บนอก คือจะให้กูพูดว่ากูอิจฉาหมานะเหรอ ฝันไปเถอะ กูไม่พูดหรอก
“ พี่เสือ มึงแม่งเห็นหมาดีกว่ากู "
“ มึงจะเอาอะไร มันเป็นแค่หมานะ " เสือบอก ได้ข่าวว่าเมื่อกี้กูก็พูดคำนี้ จงใจจะแกล้งกูชัดๆ
“ แต่ตอนนี้กูเห็นมันเป็นผู้หญิงคนนึงที่กำลังอ่อยผัวกู ต่อหน้ากูชัดๆ "
“ ประสาท " มันยิ้มก่อนจะส่ายหน้า พลางยกมันขึ้นมาหอมเบาๆ " มันก็แค่หมา "
“ เชี้ย ขนาดกูเป็นเมีย มึงยังไม่ทำเลย อีนี่มันเป็นใคร มันเป็นแค่หมานะ " ผมบอกเสือก็เลิกคิ้ว
“ ก็มึงเอามันมาเองนะ " ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บ คือกูก็ไม่คิดว่ามันจะเข้าหามึงขนาดนี้ไง แล้วก็ไม่คิดด้วยว่ามึงจะมีนิสัยรักสัตว์ขนาดนี้ " กูว่ามันก็น่ารักดี "
“ กูกับมันใครน่ารักกว่า "
“ อะไร " มันทวนคำถาม
“ กูกับอีจัสมินนี่ใครน่ารักกว่ากัน "
“ มึงอย่ามาประสาทนี่มันหมา แล้วมึงเป็นคน " เสือบอก " หมามันก็น่ารักแบบหมา มะลิมันช่างอ้อนมันก็น่ารักดี "
“ ไม่น่ารักดิ ในโลกนี้มึงควรมองกูน่ารักที่สุดนะ "
“ ตลก กูจำเป็นต้องมองว่ามึงน่ารักกว่าคิตตี้มั้ย "
“ แล้วมึงมองว่าคิตตี้น่ารักเหรอ "
“ ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ "
“ เชี้ย กูไม่อยากจะเชื่อเลย ผู้ชายเถื่อนๆแบบมึง มองว่าคิตตี้น่ารัก " มันเหล่ตอนที่ผมพูดแบบนั้น
“ แล้วกูสมควรมองว่าอะไรน่ารัก "
“ กู แค่กูเท่านั้นที่มึงสมควร มองว่าน่ารัก " ผมเอามะลิลงจากอกมัน แววตาใสๆที่อ้อนอยู่ตลอดเวลาพยายามปีนโซฟาขึ้นมาอีก ผมล้มลงนอนบนอกมัน ตอนที่จูบลงไปที่ต้นคอ เสือก็เอื้อมมือไปอุ้มมะลิขึ้นมาอีก
“ เดี๋ยวมันเห่าน่า กูไม่อยากได้ยินเสียงหมาเห่านะ " ผมผลักผมออกเบาๆ แล้วเอาหมาขึ้นมานอนบนอกแทน ในวินาทีนั้นมะลิที่ได้อยู่บนบนเสือมันไถตัวซบด้วยท่าทางที่น่าหมั่นใส้ที่สุด
“ เชี้ยเสือ มึงไล่เมียอย่างกูแล้วเอาแต่กอดหมา "
“ มันก็แค่หมา มึงจะเป็นบ้าอะไรมากมั้ย "
“ ช่วยมองกูด้วยสายตาอ่อนโยนแบบที่มองอีจัสมินที " ผมบอกมันก็ยกยิ้ม
“ ประสาท "
“ คำก็ประสาท สองคำก็ประสาท เมียมึงก็มีหัวใจนะ และตอนนี้มันก็กำลังถูกย้ำยี มึงรักหมา มากกว่ากูอะ " เห็นแล้วหงุดหงิดจริงๆเลย แค่ช่วงเวลาไม่ถึงชั่วโมง มันที่กอดจูบไอ้หมาตัวขาวท่าทางแรดๆ อ่อนโยนยิ่งกว่าผมที่คบกับมันมาเป็นปีเสียอีก
“ กูบอกตอนไหนว่ากูรักมัน "
“ ก็มึงอ่อนโยนกับมัน " ผมบอกก่อนจะวางลูกหมาสีขาวของเพื่อนลงบนพื้นห้อง " ห้ามเอามาขึ้นมาอีก " ผมบอกก่อนจะนอนลงไปซบที่อกเสือแล้วก้มลงพูดกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังครางหงิงหงิงขอขึ้นมานอนด้วย " ไปนอนที่เบาะเลย ตรงนี้ของกู ไปเลยนะ "
“ อิจฉาแม้กระทั้งหมาคนอะไร "
“ ไว้กูจูบมันบ้าง มึงจะได้รู้ดีมั้ย " เสือทำหน้านิ่ง มันที่อุ้มมะลิขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะจูบลงไปบนแก้ม มันที่รู้งานก็เลียหน้ามัน ผมที่เห็นแบบนั้น ก็ถอนหายใจออกมา เสือที่หัวเราะ ก็พอใจเข้าว่ามันกำลังปั่นหัวผมอยู่ ยิ่งแสดงอาการว่าไม่ชอบเท่าไหร่ ก็เหมือนว่าว่ามันจะได้ใจมากขึ้นเท่านั้น
“ หึ " ผมดึงตัวเองออกจากตัวมัน ก่อนจะเดินออกไปหาอะไรกินในครัว เสือก็มองตามแต่พอตอนที่ผมหันไปมอง มันก็ทำเป็นไม่ใส่ใจนอนลูบขนหมาต่อ ผมเขย่าถุงขนมมะลิที่นอนนิ่งๆก็ลุกขึ้นนั่งบนตัวของเสือมัน หางที่สั่นดุ๊กดิ๊ก มันพยายามจะลงมาจากตัวเสือแต่เสือก็ไม่อุ้มลง ผมเดินมาใกล้ ตอนอุ้มมันไปนั่งตรงโซฟาใกล้ๆ ก่อนจะป้อนขนม
“ ชอบกินขนมละสิ " มันกินขนมที่ผมป้อน ตอนที่อุ้มมันขึ้นมา มะลิมันก็เลียหน้า ผมจูบมันเบาๆ " น่ารัก นี่เสือ กูอยากเลี้ยงหมาอะ "
“ แต่กูไม่อยากจะเลี้ยง "
“ ไหงเป็นงั้น เมื่อกี้ยังทำท่าทางว่ารักหมาอยู่เลย " ผมบอกก่อนจะหอมมะลิอีกครั้ง มันที่เลียจมูกผม ยู่หน้าจนล้มลงไปพิงกับเบาะเพราะความจักกะจี้ " อ่า จักกะจี้นะ มะลิอย่าทำปิง "
“ นี่ พอได้แล้วมั้ง " เสือพูดเสียธรรมดา มันที่คว้าเอาหมาในอ้อมกอดของผมลงก่อนจะหันหน้ามามองผม
“ อะไร อิจฉาหมาเหรอ "
“ ใครบอก "
“ ไม่มีใครบอกหรอก แต่อย่าร้อนตัวสิ " เอื้อมมือไปหยิกแก้มมันเสือที่หลบหน้าหนี ผมก็หอมมะลิอีกที " น่ารักจังเลย น่ารัก " ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับอีกคน ผมทั้งหอม ทั้งเอาหน้าไปแนบ จนในที่สุดเสือที่ถอนหายใจออกมา มันก็ดึงเอามะลิไปจากมือผม " เอ้ย เดี๋ยวสิ กูยังถ่ายรูปไม่เสร็จ นั่นมึงจะเอามันไปไหน "
“ เอาไปคืนไอ้ฝน "
“ ห๊า อะไร กูยืนมันมาเล่นตั้งสองสามวันนะ " บอกแบบนั้น เสือมันก็หยุดแล้วหันมามอง
“ สรุปว่า เอามาทำอะไรกันแน่ "
“ ก็เอามาเล่น เอามาลองดูว่ามึงชอบหมาเปล่า มันก็แค่นั้น ก็ถ้ามึงชอบกูเองก็อยากจะเลี้ยง " มองไปทางอื่นตอนที่เสือถอนหายใจออกมา
“ เอาเวลามาสนใจกูดีกว่ามั้ย "
“ ปกติก็สนใจตลอดเวลานี่ " ผมบอก " มึงเถอะ เอาเวลามาสนใจกูมากกว่านี้หน่อย "
“ กูสนใจมึงอยู่แล้ว " มันหลบหน้าผมตอนที่พูด ผมรู้ว่ามันก็สนใจแต่แค่ไม่ค่อยพูดออกมา
“ ไม่เห็นจะรู้สึก "
“ เอามันไปคืน "
“ แต่กูอยากเลี้ยงหมานะ ให้กูเลี้ยงได้มั้ย "
“ ไม่ได้ " มันบอก " เลี้ยงกูแล้วกัน ถ้าอยากจะเลี้ยง "
“ แต่มึงเป็นคนไม่ใช่หมา " ผมบอก " กูอุ้มมึงไม่ได้แล้วมึงก็ได้ช่างอ้อน เหมือนมันนี่ แล้วการเลี้ยงหมามันก็แค่กูต้องใส่ใจมันมากขึ้นเท่านั้นเอง "
“ นั่นแหละที่กูไม่ชอบ "
“ ทำไม "
“ กูอยากให้มึงเอาเวลาของมึงทั้งหมด มาสนใจแค่กู " มันบอก สายตาจริงจังที่มองมามันย้ำ " แค่กูคนเดียว ห้ามสนใจคนอื่น "
“ แต่นั่นก็แค่หมา " ผมเถียงเสียงอ่อน
“ จะเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่ได้ เข้าใจมั้ย " มันจ้องหน้าผม " มึงไม่รู้สึกเหรอ ตอนที่กูใส่ใจหมานั่น มึงไม่รู้สึกอยากให้กู สนใจมึงคนเดียวรึไง "
“ ที่ทำแบบนั้น เพราะอยากจะให้กูรู้สึกหึงหมา แล้วรีบเอาหมาไปคืนใช่มั้ย " ผมถามก่อนจะยกยิ้มให้มันที่ถอนหายใจออกมา
“ รู้แบบนั้นแล้ว ก็เอาหมาไปคืนซะไป " มันเดินเข้ามาใกล้ตอนที่ยื่นเจ้ามะลิให้ผมอุ้ม ผมก็ก้มลงมองมัน ยังไงมันก็ยังอยากจะเลี้ยงอยู่ดีนั่นแหละ
“ แต่กูก็ยังอยากจะเลี้ยงมันอยู่ดีนั่นแหละ "
“ เอาเวลาใส่ใจหมามาใส่ใจกูเถอะ กูอ่ะ น่าเลี้ยงกว่ามันเยอะ "
“ หมา กับ เหี้ย ความอยากเลี้ยงมันต่างกันนะ "
“ เหี้ยที่ไหนจะหล่อบาดใจขนาดนี้วะ " กอดเอวผมไว้ตอนที่ขบลงบนใบหูผมก็ทำได้แต่อ้าปากความมั่นใจในหนังหน้าของตัวมัน ผมหันไปมองแต่ยังไม่ทันจะแซวอะไร เสือก็ยื่นมือมาลูบหัวลูกหมาในอ้อมกอดของผม
“ ถ้าเรายังใส่ใจกันไม่พอ อย่าเอาคนอื่นมาเป็นภาระแล้วทำให้ต้องแบ่งความใส่ใจของเราที่มีน้อยอยู่แล้วไปให้คนอื่นเลย ไว้รอตอนที่เราใส่ใจกันมากพอแล้ว ถึงตอนนั้นเราก็ค่อยแบ่งไปให้คนอื่น เอาไปคืนเถอะไป "
“ พูดจามีสาระ แต่ดูเหมือนว่าในทางกลับกัน ถ้าถึงวันนั้นแล้ว มึงก็เป็นพวกเห็นแก่ตัวจนไม่อยากจะให้กูแบ่งมันให้ใครอยู่ดีนั่นแหละ ยังไงมึงก็ต้องให้กู ใส่ใจมึงแค่คนเดียวอยู่ดี " ผมพูดอย่างรู้ทัน
“ ก็แล้วจะทำไม มึงเป็นของของกูนี่ "
“ มึงเองก็ของกูเหมือนกัน " ผมบอกทิ้งท้ายไว้แค่นั้น สุดท้าย ผมก็ต้องเอาไอ้มะลิไปคืนไอ้ฝน ทั้งๆที่ยังเอามาเลี้ยงได้ไม่ถึง สามชั่วโมงเลย ไม่สิ ต้องบอกว่า ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยมั้ง
............................................................
ตอนนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่งออกมา
อารมณ์น่ารักๆ ยิ้มๆ ใสๆ แบ๋วๆ
ช่วงนี้ใครสั่งจองนิยายไว้ จะเป้นช่วงที่เรากำลังดำเนินงานทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเล่มนะคะ
ความคืบหน้าจะรายงานอยู่ใน เพจของ หนมมี่ผู้ใสซื่อจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ว่าแต่นะ สรุปว่า เสือ กับ หมา อะไรน่าเลี้ยงกว่ากันน้า