ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-------------------------------------------------------------------------------------------------------
เพราะชอบหนุ่มแว่นมากๆเลยค่ะ น่ารัก
ก็เลยแต่งขึ้นมา อ่านให้สนุกนะคะ
ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ^^
เรื่อง เหตุเกิด..เพราะแว่น “สวัสดีครับ เชิญเลือกหาแบบได้เลยนะครับ ต้องการแบบไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าครับน้อง..”พนักงานภายในร้านถามเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักใส่ชุดนักเรียนม.ปลายที่เพิ่งเดินเข้ามา พร้อมเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เพิ่งสังเกตเห็นรอยน้ำตาของเจ้าตัวด้วย
“เอาแบบไหน..ฮึก..ก็ได้ครับพี่..อือ...ที่..ที่มัน..จะทำให้..ให้ผม..ดูน่ารักในสายตาเค้าคนนั้น” เมื่อได้ฟังคำตอบนั้นแล้วจึงเริ่มแนะนำแบบแว่นทันที ลูกค้ารายแรกของการเปิดร้านหลังจากเปิดมาสองวันแล้วไม่มีลูกค้าเลย ช่างน่ารักจริงๆนะหนูน้อย
ลูกค้าคนแรก สวัสดีครับ ผมชื่อ ชา ครับ หมู่นี้รู้สึกสายตาฝ้าฟางมองอะไรก็ไม่ค่อยชัด สงสัยจะได้ฤกษ์ตัดแว่นใหม่มาใส่ซะแล้วครับ เป็นวัยรุ่นนี่แย่จริง ต้องคอยเปลี่ยนเลนส์แว่นใหม่อยู่เรื่อยๆเลย ร้านแว่นก็ไม่ใช่ใกล้ต้องไปถึงในเมือง ทำไมไม่เคยเห็นใจคนสายตาสั้นอย่างเราเลยนะ ผมก็เดินบ่นในใจมาเรื่อยๆเลยครับ ชนนั่นชนนี่ตามประสา ทั้งชนเสาเอยอะไรเอย ทำไมเสาไม่หลบไปเนี่ย ก็เห็นอยู่ว่าคนกำลังเดินมา เอ๊ะ ข้างหน้านั่นร้านแว่นใช่ไหม ขอขยับแว่นนิดนึงก่อน มีตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ดีจังเลย แต่วันนี้ไม่ได้เอาตั้งมาแหะๆ รอพรุ่งนี้แล้วกัน ว่าแล้วก็จดใส่สมุดไว้ดีกว่ากันลืม
และแล้วก็กลับมาถึงหอพักผมซะที เดินมาตั้งนานเมื่อยจัง อาบน้ำแล้วออกมาทำไรกินดีกว่า พอกินมาม่าเสร็จก็ล้มตัวลงนอน พรุ่งนี้ผมว่าจะไปสารภาพรักกับรุ่นพี่คนหนึ่งในโรงเรียนครับหลังจากแอบชอบมาสามปี จากนั้นก็จะไปตัดแว่นด้วย ถ้าพี่เค้ารับรักผมนะ ผมจะพาพี่เค้าไปเลือกแบบแว่นด้วยกันซะเลย เดทครั้งแรกของเราที่ร้านแว่นคงมีความสุขสุดๆเลย ผมนอนหลับอย่างสบายใจก่อนที่จะตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น
วันนี้ผมกังวลนิดหน่อยกับการมาสารภาพรักนั้น โรงเรียนที่ผมอยู่เป็นโรงเรียนชายล้วน ผมยอมรับว่าไม่ได้หน้าตาดี แถมใส่แว่นเชยอันใหญ่หน้าเกลียดอีก ใครเค้าจะมาสนใจผม แต่ผมก็อยากจะรวบรวมความกล้าบอกออกไปครับ มัวแต่คิดเพลินใกล้เวลาเลิกเรียนซะแล้ว ผมรีบเก็บของ แล้วออกจากห้องทันที
“เฮ้ย ชา วันนี้วันศุกร์นะไม่เข้าชมรมเหรอ รีบเก็บของไปไหนนะ”นล เรียกผมไว้ก่อนจะออกจากห้องไป
“ไม่เข้าหรอก ขอโทษด้วย วันนี้มีธุระ สำคัญจริงๆ ฝากเช็คชื่อด้วยนะ” ผมตอบพร้อมรีบวิ่งไปดักรอรุ่นพี่คนนั้นที่หน้าโรงเรียนและแล้วผมก็เห็น ร่างสูงของรุ่นพี่กำลังเดินออกมาพร้อมเพื่อนๆ
“สวัสดีครับ พอมีเวลาซักครู่ไหมครับพี่เซฟ ผมมีเรื่องอยากจะถามนะครับ”ผมรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไป พวกเพื่อนๆพี่เข้าพากันหัวเราะ เรื่องอะไรก็ไม่รู้หรือว่าจะเป็นเพราะผม
“จะมาสารภาพรักล่ะซิน้อง ไปกันเหอะ น้องมันคงอาย คุยดีๆนะเว้ย อย่าทำร้ายจิตใจเค้า ฮ่าๆๆๆ”เพื่อนพี่เซฟแซวแล้วเดินออกไปเหลือแค่พี่เซฟกับผมยืนอยู่ตรงนั้น
“คะคือ...เอ่อ...ผม...คือว่า...”ผมไม่กล้าสบตาพี่เค้าเลย พูดยังไม่ออกเลย
“ถ้าน้องไม่มีอะไรพี่ไปนะ..ตอนนี้กำลังรีบอยู่”พี่เซฟพูดขึ้น
“ผมชอบพี่ครับ กรุณาคบกับผมด้วยเถอะครับ”พูดออกไปแล้วครับ ผมพูดมันออกไปแล้ว
“เอ่อ..คือ เรายังไม่รู้จักกันดีเลย พี่คงคบกับน้องในตอนนี้ไม่ได้หรอกนะครับ” พอพี่เค้าพูดออกมาน้ำตาผมแทบจะหยดลง ไม่ได้ๆ เราต้องไม่ให้พี่เค้ามาสงสาร ไม่ต้องการ ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ยังไงก็ไม่รับหรอก แต่มันก็อดเศร้าเสียใจไม่ได้ ผมวิ่งออกมาเรื่อยๆไม่รู้ทิศทางแล้วผมก็มาหยุดตรงร้านแว่นเมื่อวานนี้ วันนี้เตรียมเงินมาพร้อม เข้าไปเลยดีกว่าเพื่อความเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่
เข้ามาด้านในพี่พนักงานก็ต้อนรับอย่างดีเลย มายื่นกระดาษทิชชู่พร้อมอธิบายแบบแว่นให้ฟังอีก พนักงานที่นี้ช่างใจดีอะไรอย่างนี้ ผมพอจะลืมความเสียใจที่ได้ชั่วคราวมองดีๆ พี่คนนี้ก็หล่อดี ไม่รักพี่เซฟแล้วเชอะๆ
“แบบนี้ก็ดีนะครับ เหมาะกับหน้าน้องมากเลย ทำให้ดูแบ๊วๆดีด้วย”พี่พนักงานร้านบอกพร้อม หยิบแว่นทรงกลมกรอบดำเน้นดวงตาให้โตยิ่งขึ้น
“เอาอันนี้ก็ได้ครับ ผมจะน่ารักจริงๆใช่ไหมครับ?”ผมถามพี่เค้าเพื่อความมั่นใจอีกรอบ
“ครับๆ น่ารักแน่ๆ ไปวัดสายตากันเลยดีกว่าครับ”พี่พนักงานร้านบอกพร้อมจูงมือผมไปที่เครื่องวัดสายตา เอื้อมมือมาจับใบหน้าผมให้ตรงกับเครื่อง แล้วเริ่มวัด เมื่อเสร็จแล้วก็ให้ใบเสร็จมา
“อีกสองวันมารับนะครับ จะทำให้อย่างเร็วที่สุดเลยครับ”พี่พนักงานบอกไว้ทิ้งท้าย แล้วผมก็เดินทางกลับมาบ้านพรุ่งนี้เป็นเสาร์อาทิตย์ซะด้วยสิ แล้วผมจะทำยังไงดี อยู่บ้านเหงาๆ คนเดียวเฮ้อ...
แล้วก็ผ่านมาจนถึงบ่ายวันอาทิตย์ ผมนั่งอ่านทบทวนหนังสือการ์ตูนเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้จบพอดี จึงนึกขึ้นได้ว่า ต้องไปรับแว่นที่ร้านวันนี้ จึงแต่งตัวให้พร้อมออกจากบ้านแล้วไปรับทันที
“สวัสดีครับ มารับแว่นใช่ไหม เชิญทางนี้ครับ...นี้เป็นบัตรสมากชิกพิเศษนะครับ สำหรับลูกค้าคนแรกของท่านร้าน ลด 50% ในการซื้อครั้งต่อไปนะครับ” พี่พนักงานร้าน อธิบายให้ผมฟัง
“ครับ...ขอบคุณมากครับ” ผมตอบรับเบาๆ เปลี่ยนแว่นแล้วก็เดินกลับบ้าน คราวนี้เห็นทุกอย่างชัดเจนอีกครั้งก็อดตื่นเต้นไม่ได้ พรุ่งนี้ก็วันจันทร์แล้ว คงต้องไปเรียนซะที ถ้าเจอพี่เซฟเราจะทำยังไงน้า... สารภาพรักไปซะแล้ว ทำอะไรไม่คิดเลย เฮ้อ...
และแล้ววันจันทร์ก็มาถึง ผมเดินไปโรงเรียนอย่างห่อเหี่ยวใจนิดๆ เข้าไปเรียนตามปกติที่คอยแอบมองพี่เค้าวันนี้ไม่ทำจะดีกว่า เลิกเรียนก็ตั้งใจว่าจะกลับบ้านโดยผ่านสวนสาธารณะซะหน่อย จะไปเยี่ยมบุจจี้ แมวจรจัดที่เคยเล่นด้วยบ่อยๆ พักนี้ไม่ได้ไปนานแล้วเหมือนกัน ระหว่างทางก็แวะซื้อลูกชิ้นปิ้งไปเผื่อแบ่งกันกินด้วย คิดถึงเจ้าแมวนั่นก็อดยิ้มไม่ได้ ถึงสวนสาธารณะแล้วก็ตะโกนเรียกเจ้าบุจจี้เบาๆ เห็นแล้ว แมวสีขาวน่ารักขนปุย ไม่บอกไม่รู้เลยว่าเป็นแมวจรจัด รักสะอาดมาก
“น้องชา...”เสียงนั้น รุ่นพี่เซฟ พี่เค้าดูท่าทางโมโหมากเลย อยู่ๆก็มากระชากแขนผมให้ลุกขึ้นไปฟัง
“ทำไม...สารภาพรักกับพี่เสร็จแล้ววันนั้นยังไปหาไอ้หนุ่มร้านแว่นนั้น...ชอบพี่จริงๆ หรือจะแค่ปั่นหัวพี่เล่นกันแน่ฮะ...ตอบมา” พี่เซฟตะโกนใส่หน้าผม “แล้ววันนี้ยังเดินไปยิ้มไปอีก รู้ไหมคนอื่นเค้ามองเรายังไง ไม่รู้จักระวังตัวเอาซะเลยนะ จะโดนฉุดไม่รู้ตัวหรอก แล้ววันนั้นยังไม่พูดไม่จบจะรีบเดินหนีทำไม” พี่เซฟพูดเป็นชุดแทบไม่เปิดโอกาสให้ผมได้ตอบกลับบ้างเลย
“ก็...ฮึก...ก็พี่บอกว่าคบกันไม่ได้ เราไม่เคยรู้จักกันนี่...อือๆ..หรือพี่เห็นว่าผมน่ารักก็เลยตามมาล่ะ..ฮึก พี่ที่ร้านแว่นเค้าช่วยเลือกให้หรอก...ฮึก..อันนี้นะ เค้าบอกว่าจะน่ารักและทำให้พี่รักผมได้..อือๆ...แต่ผมไม่กล้าไปเจอหน้าพี่..เข้าใจไหมว่ามันเจ็บ พี่บอกว่าไม่เคยรู้จักผม..ทั้งๆที่ผม...ผมมองแต่พี่มาโดยตลอด” ผมตะโกนออกไปบ้าง ทำเราเจ็บแท้ๆยังจะมาว่าอีก ไม่ไหวแล้วบ้าที่สุด ร้องแล้วหยุดยากเข้าใจไหมเนี่ย
“โอ๋ๆ..ขอโทษนะครับ พี่แค่บอกว่าเรายังไม่รู้จักกันดีเฉยๆนะ ไม่ได้บอกว่าไม่รู้จักซักหน่อย แล้วพี่ก็กะจะขอเบอร์กับที่อยู่น้องชาไงครับ จะได้ใกล้ชิดกันมากกว่านี้ ดูสิ ถ้าไม่รู้จักกัน พี่จะรู้ชื่อน้องได้ไง จริงไหม หยุดร้องนะครับ เด็กดี เดี๋ยวพี่เลี้ยงไอติมเลยเอ้า” เอ๋...พี่เค้ากอดปลอบด้วย ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาพี่เค้า
“เอารสอะไร ไม่ตอบ งั้นกินรสรักก่อนล่ะกันเนอะ”พอพูดจบพี่เค้าโน้มตัวลงมาสัมผัสริมฝีปากผมเบาๆ
“คบกันนะครับน้องชา พี่ก็ชอบน้องชาเหมือนกันนะครับ”ผมอายหน้าแดงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาพี่เค้าอีกเลย “งั้นเราไปเดทกันนะครับ ที่ร้านแว่นนั้น นะน้องชา” เห?...หรือว่าพี่เค้ารู้ความคิดผมในตอนนั้น จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ เดทแรกที่ร้านแว่น เหมือนที่เคยคิดไว้
พิเศษพี่เซฟนิดหน่อย หน้าน้องชาตอนนี้น่ารักมากเลยครับ เห็นแล้วอยากก้มลงไปจูบรับขวัญอีกทีจัง แต่ตอนนี้คนเริ่มเยอะแล้ว
“ไป...ทำไมครับ..พี่จะตัดแว่นเหรอ” น้องชาเอียงคอถามอย่างน่ารัก
“เปล่าครับ พี่จะซื้อแว่นใหม่ต่างหาก ขอพี่เป็นคนเลือกแบบนะ แฟนพี่ พี่ก็ต้องเลือกแบบให้ซิ จะให้คนอีกมาเลือกให้เราได้ยังไงกันล่ะครับ” น้องเค้าหน้าเหวอนิดๆไปเลย ยอมรับครับว่าหึง จะมาปรับความเข้าใจซะหน่อย ดันมาพูดคุยเลือกแว่นกันกระหนุงกระหนิง ได้ยังไงล่ะ ไม่ยอมหรอกครับ ผมต้องเป็นคนเลือกให้น้องเค้าเท่านั้น
“ครับ ผมมีบัตรลด 50% พอดีไปวันนี้เลยไหมครับ”น้องเค้ายิ้มหวานๆให้ผม อดใจไม่ไหวขออีกซักทีล่ะกัน น่ารักมากเลยนี่ครับ “งั้นเราไปกันเสร็จแล้วค่อยกินไอติมหรืออะไรตามใจน้องชาเลยครับ...ไม่ใช่แค่ชอบ พี่รักน้องชานะครับ”ผมพูดพร้อมก้มลงหอมแก้มเบาๆ หอมจริงๆเลย
“ครับ รักพี่เหมือนกัน” น้องชาพูดเบาๆครับแต่ผมได้ยิน เลยจับมากอดแน่นๆแล้วจูงมือกันไป ผมต้องพาน้องไปเปิดตัวที่ร้านแว่นนั้นที่แรกเลย จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับน้องชาของผม เพิ่งรู้ตัวนะครับเนี่ยว่าเป็นคนนิสัยไม่ดีหึงน้องชาได้มากมายขนาดนี้ รักน้องชาคนเดียวนี่ครับ^^
End -1