ต้องขอโทษคุณผู้อ่านทุกคนเลยที่หายไป
พอดีไปเที่ยวต่างจังหวัดมาช่วงปิดเทอมครับ
เพิ่งกลับมา
ขอโทษที่ทำให้รอนะครับ
แล้วเดี๋ยวจะมาลงเรื่อยๆนะครับ
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 26 คำขอโทษ กูได้ยินผิดป่าววะ
“คิดถึงใคร” ไอ้สัสส โชว์ครับมันกระชากมือถือออกไปเลย ตายแล้วสิ
“ฮัลโล ใครครับ” ไอ้โชว์กรอกสายไปที่ปลายสาย แต่ไอ้โป้งคงวาวงไปแล้ว
“มึงบอกมาว่าคิดถึงใคร” มันตะคอกผม คนที่ซุ้มเริ่มหันมามอง ผมเลยเดินออกมาจากบริเวณซุ้ม มันก็เดินตามมา
“กูถามว่ามึงคุยกับใคร” มันตะคอกถามผมอีกรอบ
“น้ากู ก่อนที่มึงจะมาว่ากูทำไมไม่ดูก่อนว่ะ” ผมบอกไป เสียงดัง มันก้มลงมองที่มือถือที่พิมพ์ชื่อว่า น้าปอง โป้งบอกให้พิมพ์ อิอิ ไอ้นี้แผนการณ์เด็ดขาดจริงๆ
“เออๆ กูไม่ทันได้ดู” แล้วก็มาตะคอกกูนี้นะ
“คราวหลังก็หัดดูอะไรบ้าง” ผมพูดแล้วเดินออกไปเลยเลย
“กูขอโทษ” ห๊ะ!!! กูได้ยินผิดป่าววะ ไอ้กร่างขอโทษเป็นด้วย ผมก็เดินต่อไปไม่สนใจ มันเอามือมาจับแขนผมผมไม่ได้สะบัดออก
“กูขอโทษ ป่ะกลับบ้าน” มันเอามือจูงผมเปิดประตูดันผมขึ้นรถไปเลยขึ้นรถไปเลย
“คราวหลังมึงจะคอกกูช่วยดูก่อนว่าอะไรเป็นอะไร” ผมพูดออกไปหลังขับรถออกมา
“อือครับ ผมจะดูให้ดีก่อนครับ พอใจรึยังครับ” มันพูดเพราะใส่ผม หมั่นไส้ อยากกระโดดถีบ
“เออ ไอ้สัส ไม่ต้องมาพูดเพราะกับกู กระดาก” ผมตอบกลับไปกระแทกๆ
“มึงจะเอาไง กูพูดเพราะก็ว่ากู มึงจะให้กูทำยังไงห๊ะไอ้ตุลย์ มึงถึงจะหายโกรธกู” ไปตายซะ กูหายโกรธแน่
“กูไม่ได้โกรธมึง แต่กูเกลียดมึง เข้าใจ๊” มันหน้าเสียเลยครับ แล้วเงียบไปตลอดทาง
“ไปบ้านกูละกัน ใส่ชุดกู ชุดมึงกูว่าอย่าใส่เลย เอาไว้ใส่นอนเหอะ” มันพูดหลังเลยปากซอยเข้าหอแล้วเลี้ยวรถเข้าไปบ้านมัน
“จ้างกูก็ไม่ใส่เสื้อผ้ามึงหรอก” ใครจะไปอยากใส่ของมึงว่ะ
“ก็เลือกเอาว่ามึงจะใส่เองหรือมึงจะให้กูใส่ให้” เย็นไว้ๆๆ ผมท่องเอาไว้ในใจ
“จวย” ผมด่ามันไป ถึงบ้านมันพอดี
“ลง แล้วอย่าเดินหนีไปอีก เอ๊ะหรือว่าคุณชายจะต้องให้กระผมลงไปเปิดให้ครับ” สัสส กูลงเองได้ ผมเปิดประตูลงไปเลย
“ไปเข้าบ้าน” มันบอกผม
“กูไปห้องกูไม่ได้หรอว่ะ เดี๋ยวจะไปแล้วกูมา” ขอต่อรองนิดนึง ไม่อยากเข้าบ้านมันครับ
“ไม่ได้ กินข้าวเย็นที่บ้านกูด้วย กูบอกพ่อกับแม่กูแล้ว” โหนี้มึงบอกพ่อแม่มึงเลยหรอ แต่ที่บอกพ่อแม่มึงเรื่องไหนว่ะ
“เดี๋ยวกูค่อยมากินไง”
“มึงอย่าเรื่องมากได้ไหม” แล้วจับมือผมเข้าบ้านเลย ผมจะสะบัดออกแต่ไม่หลุด เข้าไปก็เจอพ่อกับแม่มันนั่งอยู่ที่โซฟา
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า” ผมสวัสดีท่าน
“อืม สวัสดีจ๊ะ วันนี้ทานข้าวด้วยกันนะ” ไหนบอกบอกแล้วไงว่ะ เค้ายังชวนกูอยู่เลย
“ครับ”
“แม่ครับ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ” มันบอกแม่มัน แล้วเดินไป ผมจำต้องเดินตาม
“ไอ้เชี่ยโชว์ ไหนบอกมึงบอกแม่มึงแล้วไง” มันไปตอบเดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงห้องมัน มันก็เปิดประตูแล้วผมก็เดินตามมันเข้าไป ภาพความเจ็บปวดกับความทรงจำที่มันเกิดในห้องนี้แล่นเข้ามาในหัวผม ที่นี้ที่ที่ผมไม่อยากจะเข้ามาเหยียบมันอีก ที่ที่สร้างความเจ็บปวดและตราบาปให้กับผม ที่ที่ทำให้ผมต้องทนทุกข์มาถึงวันนี้แม้แต่กระทั้งวินาทีนี้ผมก็ยังเจ็บปวดไม่หาย ผมสมควรจะมีความสุขกับคนที่ผมรักไม่ใช่หรอ มันต้องไม่ใช้แบบนี้ ความคิดผมหยุดลง เมื่อมีผ้าขนหนูโยนมาใส่ผม
“ไปอาบน้ำ หรือจะอาบพร้อมกู” มันไล่ผม
“จวยเถอะ” ผมเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ ความคิดผมยังวนเวียนอยู่ในหัว อาบน้ำไปก็คิดไป มันเศร้าใจจริงๆ คงอาบนานไป ได้ยินไอ้เชี่ยกร่างมาทุบประตูเรียก
ปังๆๆๆๆๆๆๆ
“เฮ้ย อาบเสร็จยัง มึงทำไรของมึงว่ะ” ผมสะดุ้งตื่นจากความคิด
“เออ เสร็จแล้ว” ผมรีบล้างตัวเอาผ้าขนหนูพันตัวแล้วเปิดประตูออกไป มันหันมามองผม ด้วยสายตาแปลกมองผมทั้งตัว มึงจะมองเชี่ยอะไรนักหนาว่ะ
“ตุลย์” มันพูดได้แค่นั้น ก็รวบผมแล้วอุ้มขึ้นไปบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมตัวผมเอาไว้
“ไอ้เชี่ยโชว์ปล่อยกูมึงจะทำอะไรกู” แหมก็คร่อมมาซะขนาดนี้ จะให้ทำอะไรละครับ ทำแอ๊บแบ๊ว
“มึงยั่วกูเอง” มันพูดแค่นั้นก็เอาปากมาประกบปากผม มันพยายามสอดลิ้นเข้ามาแต่ผมไม่ยอมเปิดปาก แล้วส่ายหน้าไปมา มันเห็นผมไม่เปิดปากมันก็เลยไซร้ลงมาที่ซอกคอ ใบหู
“ไอ้เชี่ยปล่อยกู” ผมพยายามดิ้น ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผ้าขนหนูของผมมันหลุดไปไหนต่อไหนแล้ว สภาพหล่อแหลมมาก ยังไม่ทันขาดคำมันก็ขว้าหมับมาที่ไอ้นั้นของผม ผมอ้าปากค้างเลยครับ มันเห็นรีบประกบปากสอดสิ้นเข้ามาเลยครับ ผมไม่ยอกครับกัดลิ้นมันไปเลย
“โอ้ยยยยยยยยยยยยย” มันผละปากออกแล้วร้องเสียงดังลั่น
“มึงจะต้องให้กูใช้กำลังใช่ไหม” มันตะคอกผม
“โชว์กูยังไม่พร้อม” มันหยุดแล้วมองหน้าผม งงๆ
“แล้วเมื่อไหร่มึงจะพร้อม” มันถามผมเสียงเรียบและเบา
“กูไม่รู แต่ไม่ใช่ตอนนี้ โชว์นะกูขอเหอะไหนๆกูก็ยอมเป็นแฟนมึงแล้วนะ” มันได้ยินมันก็ลุกออกจากตัวผมแล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปเลย ไอ้เชี่ยนี้เป็นไรมากป่าวว่ะ ประสาทแดก ผมเห็นมันวางเสื้อผ้าไว้หนึ่งชุดบนพนักเก้าอี้ มันคงเตรียมไว้ให้ผม ผมก็เลยหยิบมาใส่ใส่ได้พอดีเลยครับ ผมไม่มันใจว่านี้เสื้อมันรึป่าว เพราะมันตัวใหญ่กว่าผมอยู่พอควร ผมก็ได้แต่สงสัยแต่ไม่อยากถาม สักพักมันก็ออกมาจากห้องน้ำ
“เออ พอดีเลยนี้หว่า” มันพูดขึ้นหลังมองดูเสื้อผ้าที่ผมใส่
“เออ เป็นไปได้ไม่อยากใส่หรอกว่ะ”
“หรือจะให้ช่วยถอด” มันพูดพร้อมเดินสายตาหยาดเยิ้มตรงมาหาผม ไอ้เลว ไอ้หื่น
“ไม่ต้องกูใส่แล้ว มึงก็รีบแต่งตัวเหอะ” มันหน้าด้านมากครับ มันดึงผ้าขนหนูออก เดินแก้ผ้าแต่งตัวไปทั่วห้อง
“ไอเชี่ยโชว์ มึงจะใส่ดีดีไม่ได้หรอว่ะเสื้อผ้าอ่า” โชว์สมชื่อจริง รู้ว่าใหญ่ว่ะ ผมไม่ได้มองมันหรอกครับ
“แล้วกูจะต้องอายทำไม ของเคยๆๆกันอยู่” ไอ้สัสส หน้าด้าน สักพักมันก็แต่งตัวเสร็จ ไอ้เชี่ยแมร่งหล่อจริงๆๆว่ะ อ้าวนี้กูจะชมมึงทำไมเนี้ยะ เอาเป็นว่ากูหล่อสุด อิอิ
“ปะ แม่กูรอกินข้าว” มันเรียกผม แล้วมันก็เดินนำหน้าลงไปเลย ผมก็เลยเดินตามไป
“อ้าวลงกันมาแล้ว มาทานข้าวกันเลย” แม่มันเรียก ตอนนี้ทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารกับข้าวหน้ากินมากเลยครับ ก็กินข้าวกันไป พ่อกับแม่มันก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่ถามว่าจะไปไหนกลับกี่โมง กินเสร็จเราก็ออกจากบ้าน ตอนออกก็ทุ่มกว่าแล้ว ไปถึงก็สองทุ่มนิดๆ ไอ้โชว์โทรถามพี่กายก็บอกว่ารอกันข้างในหมดแล้ว
“เฮ้ยย ทางนี้” ไอ้พี่กายเรียกไอ้โชว์กับผมเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง
“มาสายนะมึง ทำไรกันอยู่ว่ะ” ไอ้คิวถามหลังจากผมนั่งลง
“จวยเถอะ แดกข้าวอยู่”
“เอาอะไร” ไอ้ข้าวครับพนักงานชงเหล้า
“พี่เอาผสมโซดา แล้วก็เอาผสมโค้กให้ไอ้ตุลย์มัน” สัสส เสือก
“แหมรู้ใจกันจริงนะพี่” ไอ้พจน์แซว
“จวย” ผมทำปากด่าไอ้เชี่ยพจน์ กินไปสักแก้วสองแก้วผมก็เริ่มมึนๆๆแล้วครับ
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ไปเต้นกัน” ไอ้พจน์ชวน ไอ้คิวก็ไปด้วย สำหรับไอ้ข้าวหรอครับ ไอเชี่ยเจ๋ง นั่งประกบไม่ให้ไปไหนเลย หวงหนักอ่ะ
“ไปดิ อยากเต้นโว้ย” ผมก็ลุกออกไปเลย ไอ้โชว์ก็มองตาม มีหรอที่ผมจะสนใจ เต้นอย่างมันอะครับ สักพักก็มีคนมาสะกิดด้านหลัง
“นายๆ ชื่ออะไรอ่า” ชายหนุ่มน่าตาดีมาถามชื่อผม อะไรนักหน่าว่ะจะมีผู้หญิงบ้างมั้ยว่ะที่จะถามกู สัสส มีแต่ผู้ชาย
“เอ่อ ชื่อตุลย์ครับ” ผมตอบกลับไป
“เราชื่อ บอยนะ มีเบอร์ป่ะ” เร็วไปไหมไอ้สาสส
“0811101011” กูก็ไม่ได้ง่ายไป
“ยิงเข้าไปแล้วนะครับ”
“อืม” เวลากูเมาอะไรก็ง่ายไปหมดเน๊อะ ใครจะเอาอะไรให้หมด เหล้านี้มันดีอย่างนี้นี้เอง
“ใครว่ะ ไอ้ตุลย์” ไอ้คิวเดินมาถาม
“ไม่รู้ว่ะ เพิ่งรู้จัก” กูรู้แต่ว่าหล่อว่ะ 555
“ไอ้เชี่ยเดี๋ยวพี่โชว์ก็มาล่อกระบาลมึงหรอก มองตาเขม็งแล้วนั้น” ผมมองตาม ไอ้สัสส มองอะไรนักหนาว่ะ
“เรื่องของมันดิ กูสนุกพอ” เมาแล้วครับ อะไรก็มาฉุดผมไม่อยู่
“ เออ เรื่องของมึงกูไม่เกี่ยวนะเว้ย” ก็เรื่องของกูไง ผมรู้สึกปวดฉี่เลยเดินไปเข้าห้องน้ำคนเดียง เห็นไอ้คิวกับไอ้พจน์สนุกๆเลยไม่อยากชวนมัน
“เข้าไปก็ไปยืนที่โถฉี่” สักพักก็มีคนมายืนฉี่โถข้างๆ อ้าวนี้มันไอ้หน้าหล่อนั้นนี้หว่า
“น่ารักนะนายอ่า” พูดกับใครว่ะ มองหน้ากู อ่อมึงชมกูว่างั้น
“ขอบคุณครับ”
“ป่าว เราหมายถึง” มันมองที่ไอ้นั้นที่กำลังพ่นน้ำอยู่ ไอ้สัสส มาว่าของกู
“เหอะๆๆ” ผมหัวเราะ เขิลๆ แล้วเอาตัวเบี่ยงบังไว้ เสร็จแล้วก็ไปล้างมือที่อ่างล้างมือ มันก็เดินตามมา
“วันนี้มาเที่ยวกับใครหรอ” มันถามผม ตอนนี้ผมมึนมากครับ
“อ่อมากับเพื่อนๆ อ่ะ”
“เราชอบนายว่ะ” ไม่พูดพร่ำทำเพลงมันชุดมือผมเข้าไปในห้องน้ำด้านในสุด แล้วลงกอนเลยครับ มันดันผมชิดกำแพงแล้วเอาปากประกบปากผมเลยครับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนผมไม่ทันได้ตั้งตัว พอผมตั้งตัวได้ผมก็ผลักมันออก แต่มันไม่ออกครับ เพราะผมเมามากแรงก็ไม่มี มันพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปากผมแต่ผมไม่เปิดปากครับ ตอนนี้มือมันไปจับไอ้นั้นของผม ผมตกใจมากครับมันลวงเข้าไปแล้วครับ
“อือ” ผมร้องในลำคอพยายามส่ายหน้าหนี ผมหายใจไม่ออกครับ มันพยายามปลดเข็มขัดและกางเกงผม แล้วกางเกงผมก็หลุดไปกองอยู่ที่ข้อเท้าอย่างรวดเร็ว ไม่ไหวแล้วครับ มึงเป็นใครมาทำอะไรกูเนี้ยะ มันเล่นกับไอ้นั้นของผมจนมันจะเริ่มคล้อยตามผมดันมันอีกครั้งจนมันผละปากออก แต่ไล้ลงไปไซร่ที่คอแทน ผมหายใจเอาอากาศเข้าไป
“เฮ้ย ปล่อยกู ไอ้สัสสเอ้ยย” ผมด่ามันโมโหมาก กูไม่รู้จักมึงนะเว้ย แต่มันไม่หยุดครับ
“ผลัก ปั๊ง” เสียงประตูที่มีคนข้างนอกถีบเข้ามา
“ไอ้โชว์” ผมร้องดีใจครับ กูขอบคุณที่มึงมาช่วยกูทัน
**********************************************
2 BE Continued
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1197354 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก