เพิ่งได้อ่านเรื่องยาวของคุณ RAINYDAY เรื่องนี้เรื่องแรกค่ะ เล่นเอางง(งงตัวเองเลย)ว่าไปอยู่ที่ไหนมา 555555
ทำไมถึงพลาดนิยายสนุกๆน่ารักชวนเขินขนาดนี้ไปได้ .. คาแรคเตอร์เป็นเอกลักษณ์มากเลยค่ะทั้งอาทิตย์แล้วก็ปิ่นหยก
เป็นเรื่องที่ทำให้อมยิ้มเกือบตลอด เวลาดราม่าก็เศร้าจนใจหาย สงสารปิ่นหยกจริงๆนะคะ ตอนที่ย้อนอดีตไปนี่สงสารมากๆ
ไม่อยากจะเชื่อว่าการที่คนเราผ่านเรื่องอะไรแบบนั้นมาแล้วยังยืนหยัดใช้ชีวิตอยู่ได้นี่จะต้องเข้มแข็งขนาดไหน
เชื่อว่าในสังคมเราต้องมีคนที่น่าสงสารแบบปิ่นหยกอยู่แน่ๆ แค่คิดก็เศร้าใจแล้วค่ะ ..
ยิ่งพอตอนแม่เพชรมาประสบอุบัติเหตุเสียนี่เราอยากจะร้องตามเลย แบบ จะต้องเจอเรื่องร้ายๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีกหรอ
แต่คราวนี้ยังดีที่มีอาทิตย์อยู่ด้วย ปิ่นหยกเป็นคนดี ใจดี แล้วก็น่ารักมากๆ เป็นคนที่คู่ควรกับรอยยิ้มและความสุข
ขอบคุณอาทิตย์แทนเจ้าตัว(ที่ให้ตายคงไม่มีวันยอมพูดให้ฟังแหงๆ)ว่าโชคดีจริงๆที่มีลูกเจี๊ยบตัวนี้เข้ามาในชีวิต ^ ^
เป็นลูกเจี๊ยบที่มีความอดทนสูงจริงๆนะคะ (แล้วก็รักแม่ไก่ม๊ากมากด้วย) คือมีหลายจังหวะมากที่ความปากไม่ตรงกับใจของแม่ไก่ทำเรากลัว 555555
ประมาณว่าถ้าเป็นเราคงไม่ทน แต่เจ้าลูกเจี๊ยบก็ยังทน ยังมองว่าน่ารักอยู่เหมือนเดิม เป็นอะไรที่ดีใจแทนจริงๆนะคะ > <
ชอบที่สุดของเรื่องคือตอนที่ปิ่นหยกยอมควักเงินตั้ง 3,000 เพื่อประมูลอาทิตย์ไว้นี่แหละค่ะ - ////////// -
เป็นอะไรที่สำหรับเราแล้วแสดงความสำคัญของลูกเจี๊ยบในใจแม่ไก่เต็มๆเลย ชอบมากกกก ปิ่นหยกน่ารักสุดๆ
(เริ่มใช้คำว่าน่ารักซ้ำๆเหมือนลูกเจี๊ยบแล้วสิ /ฮา)
ไว้จะไปอ่านเล่ห์รักฤดูร้อนนะคะ <3
ปล. ชอบผลงานของคุณ RAINYDAY ทุกเรื่องเลยค่ะ อย่าง Sincere เราก็อ่านไปแบบ 4-5 รอบแล้วจริงๆ ชอบมากกกกกก
เป็นกำลังใจให้นะคะ