วันนี้ ตอนนี้ผมตัดสินใจแล้วว่า
ผมจะหันโพกัสของผมไปอยู่ที่ย้งดีกว่า
อย่างน้อยผมก็สบายใจที่ได้อยู่กับย้ง
ผมก็เป็นคนนิสัยอย่างงี้แหละครับ
ถ้าผิดหวังกับอีกคน
ผมก็จะหันไปสนใจอีกคน เพื่อที่จะได้ลืมคนที่ผมผิดหวังด้วย
นับตั้งแต่คืนที่โอบอกว่าผมเป็นแค่หมอนข้าง
ผมก็มาหมกตัวอยู่แต่ห้องย้ง
จนตอนนี้ผมกับย้งสนิทกับมากครับ
ส่วนห้องไอ้โอนะหรอ ผมก็เอาไว้แค่อาบน้ำกับนอนเท่านั้นแหละครับ
ส่วนนกมันก็แวะมาหาโอบ่อยมาก
เรียกๆได้ว่ามาเกือบทุกวันด้วยซ้ำ
ไม่ได้กันให้มันรู้ไปสิ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมจะไปนั่งเล่นเกมส์ห้องย้ง
“มึงจะไปห้องย้งอีกหรอว่ะ”ไอ้โอถามขึ้น
“อืม”ผมตอบไปเรียบๆ
“อยู่เป็นเพื่อนกูสักวันได้ม่ะ”มันพูดแบบน้อยใจ
“อ้าว มึงก็เรียกนกมาหาสิ รายนั้นอ่ะ เต็มใจมาอยู่เป็นเพื่อนมึงทั้งคืน”
“สรุปมึงก็จะไม่อยู่เป็นเพื่อนกูอยู่ดีใช่มั้ย”ไอ้โอพูดงอนๆแล้วก็ไปนั่งหน้างอที่เตียง
“มึงกินข้าวยัง”ผมถามมันออกไป หลังจากนั่งคิดอยู่สักพัก
“....เงียบ...”แถมยังหันหน้าหนี
ผมเดินไปยืนอยู่ด้านหน้ามัน
“กูหิวข้าว ไปกินข้าวกัน”ผมบอกมันไปอีกครั้ง
“...เงียบ....”ชักหงุดหงิด
“ไหนบอกจะให้กูอยู่เป็นเพื่อน แค่ไปกินข้าวกับกูมึงยังไม่ไปกับกูเลย”เอาดิกูงอลมั้ง
“ไปๆๆๆ ป่ะๆๆๆ กูก็หิว”มันพูดอย่าลนลาน พร้อมเดินจับมือผมออกมาจากห้อง
ไอ้โอเอ้ย
มึงทำแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่กูจะตัดใจจากมึงได้ว่ะ
“แดกข้าวไปสิมานั่งมองหน้ากูทำไม หิวข้าวไม่ใช่หรอ”ไอ้โอพูดขึ้น สงสัยมันคงเห็นว่าผมนั่งจ้องหน้ามันอยู่
“ใครบอกกูมองมึง กูมองเด็กมึงนู้น เดินมานู้นล่ะ”มันบอกมันไปเพราะตอนนี้นกเดินมานู้นล่ะ
มันหันไปดูตามที่ผมบอก
“โอ มากินข้าวกับทีหรอ กินด้วยคนนะ นกยังไม่ได้กินอะไรเลย”นะพูดเสร็จยังไม่ได้รับคำตอบรับจากใครทั้งสิ้นนกก็นั่งลงข้างโอทันที
ทำไมกูถึงหงุดหงิดได้ขนาดนี้
อ้อ กูหึงใช่มั้ยเนี้ย อย่าจะไปพ้นๆจากตรงนี้ซะจริงๆ
“โอ กูขึ้นห้องก่อนนะ มึงนั่งกินกับนกต่อนะ กูอิ่มล่ะ”ผมบอกมันไป
“เห่ยเด๋ยว นั่งเป็นเพื่อนกูก่อนดิ”ไอ้โอพูดสวนมาทันที
“มึงก็นั่งกับนกไปดิ”ผมยืนยันคำเดิม นกหันมามองหน้าผมสองคนแบบงงๆ
“เออ งั้นมึงไปรอกูที่ห้องก่อนนะ อย่าเพิ่งไปไหนนะเว้ย”ไอ้โอพูดต่อ
ผมรีบลุกขึ้นหนีออกมาจากตรงนั้นทันที
ไม่อยากเห็นแบบนกอยู่กับโอ
มันบีบหัวใจน่ะครับ
เคยเป็นกันมั้ยครับ
ผมนอนอ่านการ์ตูนที่เพิ่งยืมมาจากห้องย้งก่อนมาห้องผมเมื่อกี้ได้สักพัก
ไอ้โอก็กลับมาห้อง
“นกล่ะ”ผมถามมันขณะที่มันกำลังเดินมานั่งข้างๆผม
“กลับไปแล้ว”มันตอบ
“อ้าว ไมไม่ชวนเค้าขึ้นมาห้อง”
“ชวนมันหาให้มึงหาเรื่องหนีกูรึงัย”มันพูดตอบกลับมา
“โอ มึงไม่ชอบนกหรอว่ะ”ผมถามมันไป
“ไม่”มันตอลสั้นๆได้ใจความ
“ทำไมว่ะ นกก็น่ารักดีออก และท่าทางก็จะชอบมึงมากด้วย”
“กูถามมึงจริงเหอะ อยากให้กูชอบนกจริงๆหรอ”ไอ้โอถามผมกลับ
“ก็ ตามใจมึงสิ เรื่องของมึงนิ”
“แล้วถ้ากูมีแฟน มึงจะทำยังงัย”โอถามต่อ
“ก็คงต้องกลับไปอยู่บ้านมั้ง เพราะว่ามึงก็คงพาแฟนมึงมาห้อง”ผมตอบไปตามที่ผมคิด
“ก็เพราะอย่างงี้งัย กูถึงไม่อยากมีแฟนตอนนี้”โอตอบพร้อมลุกเข้าไปอาบน้ำ
ทิ้งผมไว้กับประโยคของมันเมื่อกี้
ประโยคที่ผมแปลยังงัย มันก็หมายความว่า มันแคร์ผมเหมือนกัน
มึงอย่าทำแบบนี้อีกได้มั้ย กูจะตัดใจจากมึงไม่ได้