หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[Fae~For~One]

  จงมา จงมา

[zabzebra]

เดี๋ยวกรุก้อเชียร์ให้น้องทัวร์สุดน่าัรัก จิงจังกับโซ่ ซะหรอก หมันไส้ วุ้ย 

เึคยงงตัวเองมั่งมั้ย พี ทัวร์ใจอ่อนตล๊อดดดดด ยังตัดใจไม่ได้น่ะห๊ะ เข้าใจมั้ย ไอพี หื้มมมมมมม

รออ่านต่อไป วู้วววววววววว

[เบบี้]

ตอนที่109  ถ้าเป็นสิ่งที่..ไม่ต้องการ = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

“เอาโทนสีน้ำตาลเหอะ” ผมบอกอีเจ๊โตโต้ มันนั่งมองกระจกหน้าเคร่งเครียดได้อีก
“แต่ว่าสีนี้มันสว่างกว่า” อีเจ๊ชี้ไปที่รูปในหนังสือ
“เอาไงเนี้ย” ผมยืนทำหน้าเซ็งใส่ เพราะต้องทำสีผมให้มัน
“มึงตัดให้กูก่อนดิ” มันพูด
“ถ้ากูตัดไม่ถูกใจก็บ่นกูอีกอ่ะ” ผมบ่นบ้าง ก็พอจะเรียนตัดผม ทำผมมาบ้างก็ประมาณปีกว่า เรียนเป็นคอร์สอ่ะครับ
“มึงจะให้ลูกน้องกูตัดรึไง หรือให้กูไปตัดร้านอื่น..เจ้าของร้านไปให้ร้านอื่นตัด เสียเกียรติอันสวยงามของกูหมด” มันพูดแล้วหยักไหล่ด้วยท่าทางตอแหลซะไม่มี
“ให้เป้ตัดดิ” ผมบอก เป้คือลูกน้องแต่เป็นช่างมือหนึ่งของทางร้านมันเลยนะครับ
“มึงดู ที่นั่งรออีกสามหัวนั่นแขกอีเป้หมดเลย” อีเจ๊ทำหน้าทำตา
“งั้นเอาตรงนี้ออกนะ ข้างหน้ายาวหน่อย ทุยสูง” ผมพูด
“ไว้หน้าม้าดีกว่า” มันพูด
“ค่ะ อีดอก” ผมด่าไปเพราะผมแม่งมีอยู่นิดเดียว เสือกจะตัดหน้าม้า
“หึ เออตัดๆมาเหอะ กูไว้ใจมึง” มันพูดในที่สุด

กริ๊งงง~~

“O_O” รู้สึกกูต้องอึ้งสิ แล้วอีเจ๊มันอึ้งแทนกูทำไม
“เค้ามาหามึงรึเปล่า” อีเจ๊พูดเสียงเบามองไปที่ไอ้พีที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา
“มึงรู้จักหรอ” ผมย้อนอีเจ๊แล้วหันมาจัดเครื่องมือ
“แต่เค้ามองมึง” อีเจ๊พูด
“จำผิดคนมั้ง” ผมตอบมันแบบไม่สนใจใยดีอะไร
“เอ่อ มาทำอะไรคะ” อีเจ๊ลุกขึ้นเดินไปหาไอ้พี่พี
“ตัดผมครับ” มันตอบ ผมไม่ได้หันไปมองแต่หูมันได้ยินเสียงมันไปเองอ่ะ
“อ๋อ เชิญเลยค่ะ เดี๋ยวเจ๊ตัดให้เองเลยแล้วกันนะคะ” อีเจ๊บอกพร้อมกับเอาผ้าที่คลุมตัวเองอยู่ออกทันที
“แต่ผมอยากให้อีกคนตัด” มันพูด ผมเลยจะเดินหนีเพราะเหมือนจะรู้ตัวว่าจะโดนแกล้งอ่ะดิ
“เอ่อ ต้องการใครอะคะ” อีเจ๊ถาม
“ก็คนที่จะตัดผมให้เจ๊เมื่อกี้ไง” มันพูด
“...............” ผมหันไปมองหน้ามัน มือก็เท้าสะเอวไปโดยอัตโนมัติ
“กูไม่ใช่ช่างทำผม” ผมพูด
“ก็กูจะให้มึงตัด” มันย้อนหน้ากวน
“ไม่ตัด” ผมย้อนแล้วเดินหนีไปจะหยิบกระเป๋า แต่มันเสือกเดินมาหาผมแล้วคว้าแขนผมไว้
“ไม่ตัดเว้ย” ผมโวยวายเสียงดังพร้อมกับสะบัดแขนแล้วเดินหนีออกจากร้านมาเลยทันที
“จะไปไหน” ไอ้เหี้ยพีมันก็ยังเดินตามออกมาอีก
“เรื่องของกู” ผมตอบ
“จะไปไหน” มันกระชากแขนผมไปอย่างแรงพร้อมกับทำท่าเหมือนจะกอดไว้ด้วย ผมมองไปรอบๆคนเหมือนจะมองมาที่พวกผมเหมือนสนใจอีก
“ไอ้บ้า” ผมดิ้นแล้วผลักดันตัวเองให้ออกมาจากมัน
“.................” ไอ้พี่พียืนกระหยิ่มยิ้มเหมือนไม่แคร์อะไรสักนิด
“ไอ้บ้า” ผมว่า ไม่รู้จะว่าอะไรมันแล้วอ่ะครับ แง่ง
“กินข้าวกัน” มันพูด
“ไม่ไป” ผมตอบ
“พูดดีๆให้มันรู้เรื่องหน่อยว่ะ ไม่อยากทะเลาะ” มันพูดทำหน้าทำตาขึงขังอีก
“มึงก็พูดให้มันรู้เรื่องหน่อยสิวะ มายุ่งกับกูอยู่ได้” ผมว่ากลับ
“ใครยุ่งกับมึง” มันย้อน
“แล้วไอ้ที่เสนอหน้ามาอยู่นี่เค้าเรียกว่าอะไร” ผมเย้ยกลับ
“ปากนี่นะ” มันกัดฟันเหมือนจะโมโหขึ้นมานิดหน่อย เดินเข้ามาหาผมอีก ผมถอยหลังหนีแล้วรีบเดินหนีมันทันที
“มานี่” มันกระชากแขนผมให้เดินไปตามแรงของมัน
“เอ้ ไอ้บ้า..อย่ามายุ่งกับกูนะโว้ย” ผมโวยวายร้องซะเสียงดังแต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ยอมปล่อยแถมยังจับแน่นขึ้นกว่าเดิมแล้วพาไปทางเดินไปทางลานจอดรถ
“ปล่อย ไอ้เหี้ย..ปล่อยกู” ผมดิ้นสุดแรงเกิด แถมทั้งทุบมันทั้งตีตบไปหมด แต่แม่งทนมือทนตีนดีเหลือเกินอ่ะครับคุณวรนุช
“ช่วยด้วยค้าบ” ผมตะโกนเพราะว่ายามเหมือนจะเห็นว่าผมกับไอ้พีไม่ค่อยจะดีนัก ไอ้พีหันมาแล้วบีบเข้าที่ปากผม
“คุณ..มีอะไรน่ะ” ยามเดินเข้ามาถาม
“อ๋อ ทะเลาะกับเมียน่ะครับพี่ ไม่มีอะไรหรอก” มันหันไปยิ้มตอบมือก็ยังปิดปากผมอยู่ ผมส่ายหัวตาเปิดตาโพรงเป็นการส่งสัญญาณให้คุณพี่ยามเค้า
“มานี่” มันกึ่งลากกึ่งกอดผม มือก็ยังปิดปากผมอยู่พยายามจะให้เดินตามมันไป
“เอ่อคุณ..” พี่ยามทักไว้อีกครั้ง
“เค้าไม่เต็มใจรึเปล่าน่ะ” พี่แกพูด
“เต็มใจสิครับ ก็มันเมียผมนิ” มันหันไปยิ้มตอบแต่เสียงแม่งเริ่มแข็งขึ้นมาอีกแล้ว ผมเลยต้องยอมเดินตามมันไป แขนก็โดนมันบีบซะแน่น
“เจ็บนะเว้ย” ผมโวยวายเมื่อเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยและก็โดนมันล็อครถเรียบร้อยแล้วด้วยเช่นกัน
“มึงจะพากูไปไหน” ผมพูด
“ที่ๆเราคุ้นเคย” มันยิ้มตอบ
“ไอ้สัตว์ กูไม่ไป” ผมด่าแล้วเอื้อมมือจะไปดึงกุญแจรถออกมา แต่มันกลับล็อคแขนผมพร้อมกับบีบหันมามองค้อนใส่อีก
“เจ็บ” ผมร้องเพราะว่ามันเจ็บจนรู้สึกเหมือนข้อมือจะแตกเลยอ่ะครับ
“นั่งเฉยๆไป” มันพูดเหมือนหงุดหงิดขึ้นมาซะอย่างนั้น แล้วทำไมกูต้องมารองรับอารมณ์มึงด้วยเล่า ไอ้เชี้ยยยยยย..
“...............” ผมเลยต้องเงียบและนั่งเฉยๆไป ทำไงดีอ่ะครับ รถผมจอดอยู่ชั้นล่างด้วย กุญแจรถก็อยู่ตรงนี้อ่ะ เฮ้อ ผมนั่งเฉยๆอยู่อย่างนั้นจนมันพาไปร้านอาหารที่เราเคยมาด้วยกันบ่อยๆ ร้านที่มันนัดให้ผมมาเอาสร้อยนั่นแหละครับ
“ลงสิ” มันบอกแล้วลงจากรถไปก่อน ผมลงแล้วเดินตามมันไปแต่ก็เดินห่างๆ
“สั่งสิ” มันสั่งอีก มันนั่งจ้องหน้าผมทั้งๆที่ในมือมันก็ถือเมนูอยู่
“มึงก็สั่งสิ” ผมย้อนและยังไม่ยอมแตะเมนูอยู่ดี
“งั้นกูก็ไม่สั่ง ไม่สั่งเหี้ยอะไรเลย ให้น้องมันยืนรอไป” มันพูดแล้ววางเมนูลงบ้างพร้อมกับเอนตัวเองพิงเก้าอี้สบายอารมณ์ ผมหันไปมองหน้าเด็กเสิร์ฟก็ยืนมองหน้าเจื่อนแต่ก็เหมือนไม่กล้าเดินไปไหน
“ไอ้เชี้ย” ผมด่าเสียงเบาและสุดท้ายก็ต้องหยิบเมนูขึ้นมาดู
“เอาปูเนื้อผัดพริกไทยดำ..” ผมสั่งสิ่งที่อยากจะกินเพราะไหนๆก็มาแล้ว นั่งแล้วและมันก็คงจ่ายด้วยอ่ะครับ กร๊าก
“รวมมิตรทะเลเผา กับ..ปลากกะพงราดน้ำปลา” ผมพูด
“หึ..” ไอ้พีหัวเราะ ผมเหลือบตาไปมองมันอย่างหาเรื่อง
“ไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่เลยนะ” มันพูดแซวทั้งยิ้มๆ
“ก็มึงไม่สั่งนิ” ผมพูดว่าแก้เขิน แม่ง เขินมันอีกแระ
“เอาซี่โครงหมูอบที่นึง” มันหันไปสั่งพนักงาน
“รับข้าวเพิ่มไหมครับ” พนักงานถาม
“ไม่ครับ” ผมตอบ
“รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ” มันถามอีก
“น้ำเปล่า” ผมชิงพูดก่อนเลย
“................” ไอ้พีนั่งยิ้มมองหน้าผมอีก เพราะถ้าแดกเหล้าเดี๋ยวได้มีเคลิ้มกันอีกอ่ะสิครับ น้องพนักงานยังยืนอยู่เหมือนรอว่าไอ้พีจะสั่งอะไร
“น้ำแดง” มันพูด ผมนี่นั่งค้างไปแระ สัตว์..แดกน้ำแดง เข้ากับหน้ามากอ่ะ
“ขอทวนรายการนะครับ ปูเนื้อผัดพริกไทยดำหนึ่งที่ รวมมิตรทะเลเผาหนึ่งที่ ปลากะพงราดน้ำปลาหนึ่งที่นะครับและซี่โครงหมูอบหนึ่งที่นะครับผม เครื่องดื่มเป็นน้ำแดงกับน้ำเปล่านะครับ..รบกวนรอสักครู่นะครับ” น้องแกพูดยิ้มส่งท้ายแล้วเดินจากไป
“.................” ผมนั่งมองออกไปนอกร้านไปเรื่อย ไม่อยากหันไปมองหน้ามันมากนัก เพราะมันทำให้ผมต้องสังเกตว่าหน้าตามันเป็นอย่างไรไปบ้าง แตกต่างจากเมื่อก่อนยังไง..ผมไม่อยากมอง
“เป็นไงบ้าง” มันพูดขึ้น
“ก็ดี” ผมตอบส่งๆและก็ยังไม่ยอมมองหน้ามันอยู่ดี
“ขึ้นปีสี่แล้วดิ” มันพูดอีก
“.................” ผมนั่งเฉยไม่ยอมตอบ
“แล้วสอบเป็นไง” มันถามอีก
“ถามไรนักหนา รำคาญ” ผมหันไปว่าด้วยความหงุดหงิด
“.................” แต่มันเสือกยิ้มซะงั้น
“คิดถึงก็บอกว่าคิดถึงดิ กล้าๆหน่อย” มันพูด
“ไอ้..ไอ้” ไอ้อะไรดี ไอ้อะไรดี ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย..พูดมาได้ไม่อายปาก
“หึ ใครคิดถึงใครกันแน่” ผมย้อนยิ้มเยาะกลับ
“จะบอกว่ากูคิดถึงมึงว่างั้น” มันพูด
“ก็หรือไม่ใช่” ผมตอบ
“ก็ใช่” มันตอบหน้านิ่งได้อีก ผมนั่งมองหน้ามันอย่างอึ้งๆ ในก็เต้นรัวด้วยความดีใจไปแล้ว
“หึ..” อ๊ะ..ไอ้ปลวก หัวเราะทำเพื่อ
“ดีใจขนาดนั้นเลยรึไง” มันพูด
“..............” ผมเงียบเพราะเถียงมันไม่ออกอ่ะครับ  คิดอะไรไม่ทันเลยจริงๆ
“โหล” แล้วอยู่ๆก็มีสายเข้ามือถือของมัน มันกดรับ
“อยู่.............ไม” มันถาม
“โอ๊ะ เจ๊ก็ทำไปก่อนไม่ได้รึไง” มันพูดคิ้วก็เริ่มขมวดเข้าหากันบ่งบอกว่าเริ่มมีอารมณ์
“พรุ่งนี้ไม่เข้า ขี้เกียจ..ไม่ชอบ” มันพูด
“เจ๊ก็ไปดูกับม๊าดิ พีไม่ว่าง” มันพูด
“ก็ไม่ว่างไง เจ๊พูดไม่รู้เรื่องว่ะ..พีบอกว่าพีไม่ทำๆ ม๊าก็มาบังคับพีเอง เจ๊ไปคุยกับม๊าเองเหอะ” มันพูด
“ก็ทำ..คุยกับป๊าแล้ว อืม..ก็จะไปดูให้ ครับ..อืมครับ ค้าบ” มันทำเสียงเหมือนเซ็งๆแล้วกดวางไปหน้าก็ยังคงเซ็งไม่เลิก
“มองไร” มันพูด
“..................” ผมไม่ตอบแต่หันหน้าหนีแทน ลืมตัวว่าจ้องหน้ามันนานไป
“พรุ่งนี้ไปไหน” มันถาม
“อะไร” ผมย้อนถามงงๆ
“ไปด้วยกันหน่อย” มันพูด
“ไม่ไป” ผมตอบทันที
“เก้าโมงเช้าจะไปรับที่บ้าน” มันพูดหน้าตายได้อีก
“ก็บอกว่าไม่ไปไง” ผมพูด
“ไม่ได้พูดว่าไปด้วยกันหน่อยได้ไหม แต่บอกว่าไปด้วยกันหน่อย..ก็คือต้องไปกับกู” มันพูดอธิบายให้ฟังซะงั้น
“................” ผมนั่งมองหน้ามันด้วยความไม่พอใจแต่ก็ไม่อยากจะเถียงอีกเพราะถึงเถียงไปก็เท่านั้น ดูมันสิครับ..พูดออกมาแต่ละคำไม่ค่อยเอาแต่ใจเท่าไหร่เลย  ผมกับมันต่างคนต่างนั่งกันไปจนอาหารมาเสิร์ฟ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินไม่สนใจมัน มันเองก็พูดกวนผมบ้างเป็นระยะๆจนอาหารหมด เรียกเก็บเงินนั่นแหละ
“กลับเองได้” ผมบอกก่อนที่จะถึงรถมัน
“ขึ้นรถ” มันพูด
“.................” ผมยืนจ้องหน้ามันเหมือนจะบอกให้มันรู้ว่า “กูไม่ขึ้น”
“ขึ้นรถ” มันย้ำพูดแล้วจะเดินเข้ามาใกล้ ผมเลยต้องเบี่ยงตัวเองไปขึ้นรถก่อนที่มันจะเข้ามาบังคับไปมากกว่านี้ กลัวมันอ่ะ
“จะกลับบ้าน” ผมพูดบอก ไอ้พี่พีมันก็เงียบตอบแต่ดันขับรถไปตามเส้นทางกลับบ้านผม ผมกับมันเงียบตลอดทางจนถึงบ้าน
“พรุ่งนี้เก้าโมงจะมารับ” มันพูด
“บอกว่าไม่ไปพูดไม่รู้เรื่อง” ผมพูดแล้วเตรียมจะลงแต่มันเสือกไม่ยอมเปิดประตูให้
“อื้อออ” เสร็จมันละ T__T
“ปะ..” ผมทุบพร้อมกับพยายามดันหน้าไอ้พีให้ออกจากหน้าผม กลับกลายเป็นทำให้มันกดจูบผมแน่นกว่าเดิม เจ็บปากไปหมดแล้วแม่ง

เพี้ยยย!!

“ไอ้เหี้ย” ผมด่าหลังจากตบเข้าที่หน้ามันอย่างแรง
“หึ..” ง่ะ หัวเราะทำไมไอ้บ้า
“อ๊ะโอ้ย” ผมร้องเพราะหลังจากมันหัวเราะจบมันก็กำข้อมือผมไปอย่างแรงแถมบีบอีกต่างหากอ่ะครับ จะโดนฆ่าหมกรถไหมเนี้ยกู
“พรุ่งนี้..ให้มันตรงเวลา กูไม่ชอบรอ” มันพูด
“ไม่ไปโว้ย” ผมตะโกนใส่หน้ามัน
“อื้ออออ..ไอ้เชี้ย โรคจิต ไอ้บ้า” ผมด่ามันเป็นชุดหลังจากมันกดเข้าจูบผมอีกครั้ง
“อยากให้จูบดีๆก็พูดดีๆดิ” มันพูดยิ้มๆ
“ใครจะอยากจูบกับมึง” ผมพูดพร้อมกับเอาอีกมือที่ไม่โดนมันจับมาปิดปากตัวเองไว้
“...............” ไอ้พี่พียิ้มจ้องหน้าผมเจ้าเล่ห์ได้อีกอ่ะ เกลียดมัน !
“...............” ผมเงียบเบี่ยงหน้าหนีไอ้พีที่มันกำลังก้มหน้าลงมาใกล้เข้าเรื่อยๆ พอปากมันมาโดนเข้าที่ต้นคอผม ทำเอาผมสะดุ้งเพราะรับรู้ได้เลยอ่ะ ผมเอาแขนดันไหล่มันไว้แต่มันก็ยังคงจูบต้นคอผมอยู่อย่างนั้น ผมนั่งนิ่งเพราะยังไงก็สู้แรงมันไม่ไหวอยู่แล้วและที่มันก็แคบด้วย เฮ้อ..
“...............” แล้วอยู่ๆมันก็หยุดเอาดื้อๆ มันจ้องหน้าผมนิ่ง ผมหลบสายตาทันทีแล้วเอื้อมมือจะไปกดปลดล็อคแทน แต่แล้วก็โดนมันปัดมือผมออกอีก
“จะเข้าบ้าน” ผมพูด
“พรุ่งนี้เก้าโมง” มันพูดเสร็จก็จ้องผมหน้านิ่งอีก
“เออ” ผมเลยต้องตอบตกลงอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้พี่พีมันยิ้มออกมาก่อนที่จะปลดล็อครถให้ผม  ผมก็รีบเปิดประตูแล้วลงจากรถทันที
“เฮงซวย” ผมด่าเสร็จรีบปิดประตูแล้วบอกให้ลุงยามเปิดประตูหน้าบ้านให้ก่อนที่ไอ้ห่านั่นมันจะลงมา กลัวมันตามลงมาจริงๆครับ ให้ตายเหอะชีวิตกูทำไมถึงตื่นเต้นอย่างนี้นะ


..............
..............

[เบบี้]

“หวัดดีครับเฮีย” เอ่อ..ไรอ่ะ
“อาเฮียยยยยยยยยยย” เอ่อ..ไม่น่ามาเลยอ่ะ ไม่รู้จักใครเลย มีแต่ผู้ชายเต็มไปหมด เค้าไม่คุ้นเคย(หรอ) กร๊าก
“มึงมาทำไรเนี่ย” ไอ้พี่พีถามเด็กที่เพิ่งวิ่งออกมา และมันหน้าตาเหมือนไอ้พี่พีมากๆอ่ะครับ ไอ้เด็กนั่นหันมามองหน้าผมเหมือนสงสัยแต่ก็หันกลับไปหาไอ้พี่พีเหมือนเดิม
“เอารถมาลงแม็กใหม่อ่ะ” ไอ้เด็กนั่นตอบเล่นหน้าเล่นตาอย่างทะเล้น
“เออนี่ไอ้พัด..นี่ทัวร์ ส่วนนี่พัดน้องชายกูอยู่ปีหนึ่ง” ไอ้พี่พีแนะนำ ผมพยักหน้าแล้วยิ้มให้
“หวัดดีครับ แฟนเฮียหรอ” ไอ้เด็กชื่อพัดถามทันที
“เออ เมียกูเอง” มันตอบหน้าตาเฉย
“ยินดีครับ..อาซ้อ ยินดีๆ” ไอ้เด็กนี่มันจับมือผมไปจับไว้แล้วเขย่ายิ้มหน้าบาน
“อะไร” ผมกระซิบถามไอ้พีมัน
“หึ..” แต่มันเสือกหัวเราะซะงั้น อะไรของพวกมึงกัน “อาซ้อ” กูไม่ใช่คนจีนนะเว้ย
“อ่าว แล้วพี่ปาล์มล่ะ ไม่ใช่อาซ้อหรอ..งั้นก็ต้องเป็นอาซ้อที่หนึ่ง อาซ้อที่สองอ่ะดิเฮีย” ไอ้น้องพัดพูด
“สัตว์” ไอ้พีด่าให้
“พี่ไม่ใช่แฟนหรอกครับ” ผมพอจะเข้าใจอะไรนิดหน่อยเลยพูดออกไป
“อ่าว” ไอ้น้องพัดหน้าเหวอไปแล้วมองหน้าไอ้พี่พี
“...............” ไอ้พี่พีเงียบเสือกไม่ตอบอะไรขึ้นมาซะอีก
“หวัดดีครับลุง” แล้วอยู่ๆมันก็หันไปไหว้คนๆหนึ่งที่กำลังเดินมา อายุราวๆสี่สิบได้
“วันนี้ป๊าให้ผมมาดูแทนน่ะ” มันพูด
“เดี๋ยวเอาบัญชีไปให้ผมที่ห้องด้วย” มันบอก
“แล้วคุณจะไปดูอู่ใหญ่ไหมครับ” ลุงแกถาม ระหว่างนั้นผมก็มองไปรอบๆ ที่นี่น่าจะเป็นกิจการของบ้านมันรึเปล่าอันนี้ผมก็ไม่ทราบแต่ก็น่าจะอย่างนั้น เป็นอู่ซ่อมรถยนต์ยุโรป-ญี่ปุ่นที่ค่อนข้างใหญ่เหมือนกัน ผมยืนอ่านป้ายโฆษณาที่วางอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล อู่มีอยู่สามสาขา ผมก็ยืนอ่านอะไรไปเรื่อยหันมาอีกทีเห็นน้องชายมันยืนมองหน้าผมอยู่ ผมเลยต้องยิ้มให้ น้องแกก็ยิ้มตอบ
“วันนี้คงไม่ไป พอดี..พีต้องไปดูงานให้เจ๊น่ะ” มันตอบ
“งั้นเดี๋ยวลุงจัดการให้ด้วยแล้วกัน ผมต้องรีบไป” มันบอก
“ครับ” ลุงตอบแล้วเดินเข้าออฟฟิตไป
"วันนี้เฮียไม่ไปดูที่โกดังหรอ อะไหล่มาลงใหม่แหละ พัดว่าจะไปเฮียไม่ไปด้วยกันล่ะ” น้องมันพูด
“เจ๊ให้กูไปดูที่โรงเรียนเจ๊หน่อย กูละเบื่อ” มันบ่น
“งั้นอาซ้อไปด้วยกันไหมครับ” ไอ้เด็กนั่นหันมาถามผม
“เอ่อ..พี่ไม่ใช่” ผมกำลังจะพูด
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจ” น้องมันพูด
“เดี๋ยวกูไปดูบัญชีก่อน” ไอ้พีบอกน้องพัด น้องพัดพยักหน้าตอบ
“ตามบายเฮีย” มันโบกมือส่งด้วยอีกหนึ่งดอก
“มานี่” มันกระชากแขนผมต่อหน้าน้องมัน แม่ง
“นั่ง” มันสั่งอีก
“รำคาญ” ผมกระแทกเสียงใส่หน้ามันพร้อมกับสะบัดแขนหนีมานั่งที่โซฟา มันเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน สักพักก็มีพี่ผู้หญิงคนนึงเข้ามา เค้าก็มองผมแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร คุยเรื่องงานกันไปเรื่อยจนเกือบเที่ยง
“เอกสารที่พ่อต้องเซ็นเองพี่เอามาให้ผมเลยแล้วกันนะครับ เดี๋ยวผมต้องกลับแล้ว” มันบอก
“ค่ะ..แล้วเรื่องอะไหล่ใหม่น้องพีช่วยส่งอีเมลระบุรุ่นให้พี่คืนนี้เลยนะคะ พี่จะได้สั่งทีเดียวเลย” พี่เค้าบอก
“ได้ครับ” ไอ้พีตอบ พี่คนนั้นพยักหน้าตอบแล้วเดินออกนอกห้องไป
“หิวยัง” มันถาม
“....................” ผมพยักหน้าตอบ
“อยากกินไร” มันถามอีก
“ก๋วยเตี๋ยว” ผมตอบเพราะอยากกินอะไรน้ำๆอ่ะตอนนี้
“รอแป๊บ” มันบอก
“มึง” ผมเรียก มันละสายตาจากแฟ้มงานหันมามองผม
“ทำไมต้อง..ต้องให้กูมาด้วยล่ะ” ผมพูด ตอนแรกกะจะพูดว่าทำไมต้องกลับมาหาผมด้วยแต่ดันพูดไม่ออกซะอย่างงั้น
“ต้องมีเพราะอะไรด้วยรึไง” มันพูดแล้วหันกลับไปมองแฟ้มเหมือนเดิม
“ก็ถ้ามึงไม่ตอบ กูก็จะกลับ” ผมพูดด้วยสีหน้าท่าทายกวนกลับบ้าง
“...................” อยู่ๆห้องก็เงียบลง
“แล้วเพราะอะไรมึงถึงมา” มันพูด
“แล้วเหี้ยตัวไหนมันบังคับกูไม่ทราบ” ผมพูด
“..................” ไอ้พีเงียบวางแฟ้มแล้วหันมาจ้องผม
“ก็อยากให้มา” มันตอบ
“.................” อืมนะ..กลายเป็นกูเองที่ทำตัวไม่ถูกเพราะคำพูดมึงเนี่ยแหละ
“มึงก็เอาแฟนมึงมาสิ” ผมพูด
“เลิกกันแล้ว” มันพูด เลิกที่ไหน..ไอ้บ้าๆ แล้วที่พี่เมตรกับน้องมึงพูดเล่า ยังติดต่อกันอยู่เห็นๆ ผู้ชายตอแหล
“ตอแหล” ผมพูดลอยๆ
“ก็รู้นิ” ดูครับ ดูมันย้อน
“ไอ้..” ผมหันไปจะด่ามันแต่มันกลับยิ้มรอรับให้ผมอยู่ กลายเป็นว่าเลยด่ามันไม่ออกเลยอ่ะครับ
“นี่แฟ้มค่ะ” พี่พนักงานเดินเอาแฟ้มเข้ามาให้
“ขอบคุณครับ” มันลุกขึ้นยืนแล้วหยิบแฟ้มทั้งหมดไปถือไว้
“ไปเหอะ” มันหันมาบอก ผมเลยต้องลุกแล้วเดินตามมันออกไปที่รถ ไอ้น้องพัดน้องชายของมันพอเห็นว่าพวกผมออกมาจากออฟฟิตก็เดินมาส่งด้วย แถมยังพูดอีกว่า “บ้ายบายอาซ้อ..มาบ่อยๆนะครับ” อีกต่างหาก เฮ้อ..แต่ละคนเนอะคนรอบตัวกู ดีๆทั้งนั้น
“เล็กน้ำตกเนื้อ ไม่ใส่ผักบุ้งพิเศษหนึ่งกับหมี่ต้มยำน้ำใสเครื่องในไม่ผักพิเศษหนึ่ง” พอตูดมันแตะลงเก้าอี้ปุ๊บมันก็สั่งพนักงานเลยทันที
“เส้นเล็กน้ำใสหมูพิเศษ กระเทียมเจียวเยอะๆ ไม่ใส่ผงชูรสนะครับ” ผมบอก
“กินแค่เนี้ย” มันพูด
“เออสิ คนกินนิไม่ใช่ควายกิน” ผมพูดเสียงดังนิดหน่อยทำเอาโต๊ะข้างๆหยุดกินแล้วหันมามอง
“แฮะๆ” ผมหัวเราะตอบให้ทันที กลัวเจอตีนอ่ะ
“โค้กขวดใหญ่น้ำแข็งสอง” มันสั่ง
“แต่กูจะกินน้ำเปล่า” ผมพูด
“ขวดใหญ่เนี่ยแหละช่วยกันกินจะได้หมด” มันพูด ผมได้แต่นั่งหน้างอจนพนักงานเดินไป แม่ง บังคับกูตลอดๆ
“กินเสร็จแล้วไปไหนต่อ” ผมถาม
“ไปโรงเรียนกวดวิชาเจ๊กูก่อน รำคาญมัน..ให้กูไปดูเหี้ยไรก็ไม่รู้” มันพูดบ่นเลยทันที
“ก็ดีนิ จะได้ทำอะไรมีสาระซะบ้าง” ผมพูด
“แต่กูก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมกูต้องมากับมึงเนี่ย” ผมบ่นบ้าง
“................” มันเงียบแต่สายตายังมองมาที่ผมอยู่ พอน้ำมาเสิร์ฟมันก็จัดการรินให้ก่อนที่จะยื่นแก้วมาทางผม
“คืนนี้นอนห้องกูนะ” มันพูดขึ้น
“จะกลับบ้าน” ผมตอบแล้วยกแก้วขึ้นมาดูด ห้ามไปมองหน้ามันเดี๋ยวมันรู้ว่าเราอายมันอยู่
“ก็ไปนอนด้วยกันหน่อยไม่ได้รึไงเล่า” มันพูด
“มึงพูดเบาๆได้ไหมล่ะ” ผมพูดปรามมัน
“ไม..อายเป็นด้วยรึไง” มันย้อน
“เชี้ย” ผมด่า
“ตกลงนะ” มันยิ้มบอก
“ไม่ไป” ผมตอบ
“ทำไม” มันเริ่มจะขึ้นเสียงนิดหน่อย
“ไม่อยากไป” ผมตอบ
“นอนเฉยๆก็ได้” ดูมันพูดดิ เฮ้อ..
“บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ” ผมพูด
“คบกับใครอยู่รึไง” มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไปจนผมต้องหันหน้าไปมอง
“เออ” ผมตอบ
“หึ..” มันหัวเราะ
“กูสนหรอ” มันย้อน
“แต่กูสน” ผมจ้องหน้ามันตอบทันทีด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นด้วย ใช่..เราต้องหนักแน่น ไม่งั้นมันต้องกลับมาทำร้ายเราอีกแน่ๆ ไอ้พวกผู้ชายบ้า มีดีแต่ครวย
“.................” มันเงียบไป
“ไม่ว่ามึงจะกลับมาหากูเพราะเห็นผลอะไรก็แล้วแต่ นั่นมันเรื่องของมึง” ผมพูด
“แต่สิ่งที่กูจะทำมันก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกัน” ผมบอก
“แล้วกูก็มีคนที่คบอยู่แล้วด้วย” ผมพูดโกหกไปก่อนแล้วกัน ขอโทษด้วยนะครับน้องโซ่ เหอะๆ
“.................” ไอ้พีมันเงียบไม่ยอมพูดอะไร แต่ตามันเสือกจ้องผมเขม็ง
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่สน” มันพูดแค่นั้น แล้วหันไปรับชามก๋วยเตี๋ยวจากพนักงานเสิร์ฟแล้วปรุงเครื่องก๋วยเตี๋ยวโดยไม่สนใจผมสักนิด ผมเลยได้แต่นั่งหน้าเอ๋อ ไม่รู้จะทำตัวยังไงดี เพราะผมไม่รู้ว่ามันกลับมาเพราะอะไร เหตุผลอะไร ต้องการอะไร..และมันกำลังคิดเหี้ยอะไรกับผมอยู่ ผมไม่รู้อะไรเลยอ่ะครับ ทำไมผมต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยเนี้ย เฮ้อ..สรุปแล้วคือผมต้องเจอมันอีกใช่ไหม ทำไมมันต้องพูดอะไรเหมือนให้ความหวังผมด้วย แต่ก่อนมันก็ไม่เคยพูดแบบนี้นี่ มันต้องการอะไรกันแน่อ่ะครับ..ผมละปวดหัวจริงๆ T_T
“บัญชีเงินที่เข้าทั้งหมดของเดือนที่แล้วนะคะ และค้างจ่ายอีกอยู่แฟ้มนี้” พี่พนักงานของโรงเรียนกวดวิชายื่นแฟ้มให้มัน
“เอ่อรบกวนเอาสลิปกับเชคมาให้พีด้วยนะครับ ต้องเอาไปให้เจ๊น่ะ” มันบอกแล้วหยิบแฟ้มมาเซ็นอะไรของมันก็ไม่รู้ครับ
“ได้ค่ะ วันนี้เจ๊คงไม่เข้ามาสอนเองใช่ไหมคะ” พี่พนักงานสาวสวยนั่นถาม
“ครับ” มันยิ้มตอบ
“แล้วพีจะกลับบ้านเลยหรอ” พี่แกถามอีก ผมนั่งฟังอยู่ก็ต้องหันไปมอง ทำไมฟังดูบทสนทนามันไม่ค่อยเหมือนที่บริษัทที่อู่เมื่อกี้เลยวะ หรือว่าผมคิดมากไป
“ยังไม่รู้เลยครับ” มันตอบ
“งั้นจะไม่อยู่ดูที่นี่ก่อนหรอ เผื่อมีอะไรพี่จะได้ช่วยแนะนำให้” พี่แกพูดอีก
“ไม่ดีกว่าครับ ที่จริงพีก็ไม่อยากจะมาหรอก แต่โดนเจ๊บังคับน่ะ” ไอ้พีตอบซะตรง แต่ทำไมผมถึงต้องรู้สึกดีใจก็ไม่ทราบ
“อ๋อค่ะ” พี่คนนั้นตอบเสียงเบาลง
“เสร็จแล้วใช่ไหมครับ” ไอ้พีถามทันทีเมื่อเซ็นทุกอย่างเสร็จ
“ค่ะ” พี่สาวคนนั้นตอบ
“งั้นรบกวนเอาสลิปกับเชคให้พีด้วยนะครับ พีจะกลับแล้วน่ะ” มันพูด
“อ๋อ ได้ค่ะ” พี่แกพยักหน้าตอบแล้วเดินออกนอกห้องไป สักครู่ก็กลับมาพร้อมกับของที่ไอ้พีมันต้องการ
“ขอบคุณมากครับ” มันพูดแล้วลุกขึ้นเดินมาทางผม
“ลุกสิ” มันสั่ง ผมก็เป็นหุ่นยนต์ มึงบอกให้ลุกกูก็ลุก
“ไปนะครับ” มันหันไปพูดบอกพี่สาวคนนั้นแล้วเดินนำออกนอกห้องไป ผมก็หันไปยิ้มให้ก่อนที่จะเดินตามมันไป
“กลับบ้านกัน” มันพูดขึ้น
“อะไร” ผมถาม เพราะกำลังงงกับประโยคที่มันพูด “กลับบ้านกัน” บ้านไหน บ้านใคร อะไรยังไงล่ะ
“ก็บ้านมึงไง” มันพูด
“ก็ต้องกลับบ้านกูสิ ก็นั่นมันบ้านกูนี่” ผมพูด
“ก็นั่นสิ แต่กูหมายถึง..กู นอน ด้วย” มันย้ำพูด
“อะไรของมึง นั่นมันบ้านกูนะ” ผมรีบท้วงทันที
“ก็มึงเสือกขายคอนโดไปทำไม ถ้าไม่กลับบ้านกูงั้นไปห้องกูไหมล่ะ” มันย้อน
“กูไม่ไป กูจะกลับบ้าน” ผมพูด
“ก็นั่นไง ง่ายจะตาย..กลับบ้านมึงพร้อมกับมีกูไปด้วย” มันหันมายิ้ม
“ไอ้เหี้ยพี” ผมหยุดยืน
“เอาดีๆ กูไม่ขำ” ผมพูดอย่างหาเรื่อง
“ก็ได้” มันพยักหน้าอย่างกวนตีนตอบ
“หนึ่งกลับบ้านมึง ที่ห้องมึงโดยมีกู หรือสอง กลับบ้านกู โดยมีมึงที่ห้องกู” มันพูด
“เดี๋ยว..กูมีข้อสามให้ด้วย” มันเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“ไปห้องกูโดยมีแค่มึงกับ..กู” มันพูด
“ไอ้..ไม่ไป” ผมจะด่าแต่ก็ด่าไม่ออกอ่ะ
“เลือกซะ” มันออกคำสั่ง
“ทำไมมึงต้องบังคับกูด้วย กูไม่อยากไป..มึงมายุ่งกับกูทำไม” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่ได้ด่าหรือหาเรื่องเลย
“เลือกสิ” มันยังพูดย้ำประโยคเดิม
“................” ผมยืนเงียบก้มหน้าไม่อยากมองหน้ามันเพราะกลัวจะใจอ่อนอีก
“ถ้าไม่เลือกกูจะเลือกเองนะ” มันพูดอีก
“................” แต่ผมก็ยังยืนนิ่งไม่ตอบ
“เป็นไร” มันเดินเข้ามาถาม
“................”
“งั้นนอนบ้านกูแล้วกัน” มันพูดเสร็จก็จับมือผมแล้วดึงให้เดินตามมันไป ผมได้แต่เงียบไม่โต้ตอบอะไรเดินตามมันไปอย่างว่าง่ายทั้งๆที่ในใจกำลังน้อยใจมันอยู่ ผมน้อยใจมันเพราะผมมีคำถามที่ยังคาอยู่ในใจ ผมอยากให้มันง้อผม อยากให้มันรักผม..ใช่ ผมอยากให้มันรักแค่ผมแต่อีกใจผมกลับกลัวว่าสิ่งที่มันกำลังทำไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ แล้วผมต้องทำยังไงกัน

...............>>>><<<<................

[P★RiTŸ]

ไม่ได้ดั่งใจเลย 
ไอ้พีก็ทำอะไรก็ไม่ชัดเจนสักอย่าง
กวนตีนอยู่นั่นแหละ

[Jimmeiiii*]

 

เยี่ยม!!!!!!!!!!!!!!!,,ไอ้พีเอาแต่ใจตัวเองไปไหน

[kokikung]

พีอ่าชัดเจนหน่อยสิวะ

ขอแค่ความชัดเจนว่าจะเอาไงกันแน่สงสารทัวร์จะแย่อยู่และ

พีคิดอะไรได้บ้างไหมนิดีแต่บังคับ

[TOTO_951]

.................................
เฮออ...เหนื่อยแทน!

[Little Devil]

สงสารทัวร์..เกลียดไอ้พีมากเลย

[A-J.seiya*]

ทำไมไม่พูดเหตุผลออกมา ??
พี่พีเป็นคนเหมือนจะเข้าใจยากนะ แต่ก็ทำอะไรเป็นเด็กๆ
เออน่ะ ,, น้องพัด น่ารักว่ะเฮ้ย
ชอบบบบ ฮ่าาาา

[K2KARN]

เมื่อไหร่จะชัดเจนหน่อยเว้
ปากแข็งจริงๆ

[pinkky_kiku]

หมั่นไส้พี หว่ะค่ะ ขอตบทีเหอะ  ไม่ชัดเจนซะที
เด๋วทัวร์ก็เจ็บอีก อะไรฟระ ไอ้นี่นิ 

[ToffeE_PrincE]

ทำไงดีอ่ะ

สงสารทัวร์อ่า

พี่พีก็ไม่บอกๆเขาไปสักทีว่ารัก

 

[zabzebra]

บางทีพีก้อควรลดความกวนตีนลงบ้างไรบ้างนะ หมันไส้

ทัวร์น่ารักโว้ยยยยยยยยยยยย

ให้กำลังใจทัวร์และกดดันไอพี สารภาพมาซะ กร๊ากกกกกกกกกก

[YongaMO]

เริ่มประสาทแดกล่ะ แมร่ง !!!!!

ชักเบื่อ พี่พี แล้วนะเนี่ ยย กวนเกิ๊นอ่ะ ไม่ชัดเจนเลย

[kazhiki]

เซ็งพีว่ะ แม่ง

[dolphins]

โอย อึดอัด..พี :z6:จะเอาไง จะทำไรก็เลือกซักอย่างสิ
สงสารทัวร์อ่ะ ฟอร์มจัดนักนะ แถมหน้าด้านด้วยอ่ะ ไอ้พีบ้า

ปล.เบบี้ อยากอ่านมุมของพีบ้างอ่ะ ว่าคิดอะไรอยู่

[in_blu]

โอ๊ยย ไอคุณพี่จะเอาจะยังไงว่ะคะเนี่ย

[Killua]

“กูสนหรอ”

กร๊ากกกก ก็ไม่เห็นพีมันเคยสนความรู้สึกทัวร์มันสักที เหอๆ

[knightofbabylon]

อัดยอดหน้าพีเน้นๆหลายๆทีหลายๆรอบได้มั้ย


คิดอะไรไม่พูดยังไม่เท่าไหร่
แต่ไม่ชอบการกระทำ เหมือนทัวร์เป็นตัวอะไรที่พี่นึกอยากทำอะไรก็ทำ
 


น้องโซ่มาช่วยทัวร์ก่อนเร็ว
เมตรด้วย
เอาให้พีมันทำตัวดีกว่านี้เยอะๆหน่อยเหอะ
สงสารทัวร์



จุดนี้อ่านแล้วอิน

 

[Dorumi]

ไอ้พีไอ้เลวเอ้ย มึงจะเอาไงก็เอาให้ชัดเคลียๆไปสิ
สงสารทัวร์จะแย่ แม่งทำตัวเป็นน้ำคลองไปได้ขุ่นคลัก
หาอะไรจากตัวมึงไม่ได้เลย สารเลวสุดๆ เซ็ง

[eiei]

อ่านแล้วใจจะขาดร่อนๆ

[aohka]

ก้าๆ หน่อยพี....

แค่บอกว่ารักทัวร์ แค่เนี้ยะๆ ทำได้ป่ะ ??

[สมุนไพร]

เจ็บอ่ะ ... สงสารทัวร์

[scottoppa]

พี่พีไม่เคลียร์
ทำอะไรชัดเจน จัดเต็มไปเลย
น้องทัวร์ต้องจิกหัวมันไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[kuku]

สงสารทัวจัง ไอ้พี่พีทำไมทำแบบนี้ ทัวเด็ดขาดไปเลย

[ปลาทองสีชมพู]

โหยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี..แกสุดๆอะ
นี่คือวิธีการง้อของแกเหรอเนี๊ย

[Azitten]

สงสารทัวร์มากกก ทำไมไม่พูดอะไรสักทีอะ
บังคับกันอยุ่นั้นแหละ

  โมโหพี่พีสุดๆๆๆ
มัน่างุงิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหนัก
 

[www.maxdevil]

พาพีไปเปิดตัว + เป็นไม้กันหมา....เอ้ย.... ชะนี
ใช่ไหม

[l3iZal2l2e]

โห คุณวรนุชดื้อด้านมากอะ
อย่างที่พี่เมตรว่าเลย ดื้อสุดๆๆๆ จัดหนักเลยบี้  5 55555
แบบนี้ใครเขาจะอยากเป็นแฟนด้วย เล่นบังคับกันยั่งกะอะไร
หายไปหลายเดือน นึกว่าโสดสนิทแล้วซะอีก ตกลงอะไรยังไง
ถ้ายังไม่โสดสนิทก้ไม่ควรจะมาทำให้นุ้งทัวร์เจ็บอีกรอบนะ
 

สักครั้งเหอะบี้ ให้นุ้งทัวร์มันชนะสักครั้ง
ให้ไอ้พี่พีมันจุกอกบ้าง เจ็บบ้างไรบ้าง