แชะ!
เสียงประกอบของโทรศัพท์มือถือดังขึ้งเมื่อกดปุ่มจับภาพบนหน้าจอ ภาพที่ถ่ายก็เป็นเพียงท้องฟ้ายามเช้าที่มีเมฆขาวนวลลอยเป็นกลุ่มสลับเล็กใหญ่ เป็นภาพที่เขาชอบมากที่สุด มันทำให้รู้สึกสบายตา สบายใจ ดวงตาเพ่งมองภาพอยู่ชั่วอึดใจก่อนจะกดแชร์ภาพลงในแอพที่มีชื่อว่าอินสตาแกรม
เพียงไม่นานก็มีบรรดาคนรู้จักเริ่มมาเม้นให้กับรูปภาพนี้
‘คิดว่าติสท์มากหรอ’
‘อยากเป็นฮิปเตอร์??’
‘ตามเทรนหรอครับ’
‘เฟคมาก’
แต่ละคอมเม้นต์ออกไปทางเชิงลบไปหน่อย ตัวเขาเองก็ไม่เคยมีเรื่องกับใครแต่ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไรคนส่วนมาดถึงได้วิจารณ์กันในทางแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ครั้นอยากจะเถียงกลับก็ดูเป็นเรื่องไรสาระ แถมพวกที่คอนเม้นก็เพื่อนเพื่อนกันเองทั้งนั้น เลยทำได้แค่เลื่อนดูภาพของแอพพิเคชั่นนี้ต่อ จนสะดุดกับภาพๆหนึ่ง
‘สวยมาก’
‘ติสท์สุดๆเลยครับ’
‘ชอบเวลาพี่ถ่ายรูปแบบนี้มากๆเลยค่ะ’
คอมเม้นต์ในไอจีที่เขากดติดตามมาได้สักระยะหนึ่ง แทบจะทุกคนเอ่ยปากในเชิงชื่มชมกันเสียหมด ทั้งๆที่ภาพก็ไม่ได้ต่างจากภาพของเขาที่ถ่ายไปเมื่อครู่เลยสักนิด แต่ก็มีบางอย่างที่เขาก็ไม่รู้ว่าคืออะไรที่ทำให้ภาพนี้ดูแตกต่างกันนิดหน่อย
เพราะอะไรกันนะ?
นั่งมองภาพอยู่สักพักก็ตัดสินใจใช้นิ้วสัมผัสที่กลางรูปสองครั้งจนขึ้นเป็นรูปหัวใจ แล้วปิดแอพพิเคชั่นนั้นลง
@__xxxx ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
การแจ้งเตือนของแอพพิเคชั่นทำให้ผมแทบจะสำลักโจ๊กหมูสับใส่ต้นหอมออกมาจากลำคอ เพราะอะไรนะหรือ ก็มีคนมากดถูกใจรูปผมนะสิ
แค่คนมากดรูปทำไมต้องดีใจ....ก็เขาเป็น เอ่อ ไอดอลล่ะมั้ง
ผมไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ได้แต่นั่งส่องแอพพิเคชั่นที่เรียกว่าอินสตาแกรม หรือสั้นว่าไอจีของเขามานานนับเดือน ทั้งๆที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขา
แต่ไม่รู้สิครับในวันที่ผมเริ่มเล่นแอพพิเคชั่นนี้ตอนแรกก็ทำได้แค่ดูไอจีของคนอื่นเขาไปเรื่อยๆ มีทั้งคุมโทนบ้าง ใส่กรอบบ้าง จนรู้สึกว่ามันช่างเป็นแอพที่น่าเบื่อเหลือเกิน จนกระทั่งวินาทีที่ตัดสินใจจะลบมมันทิ้ง ภาพๆหนึ่งก็ถูกโพสต์ปรากฏขึ้นมา
ดูเผินๆก็เป็นเหมือนภาพธรรมดา แต่พอได้เห็นภาพเพียงไม่กี่สิบรูป ก็ทำให้ผมอยากเล่นแอพพิเคชั่นนี้ต่อ เป็นภาพธรรมดาที่มีเพียงท้องฟ้า ก้อนเมฆ วิวทิวทัศน์ต่างๆ จะมีหน้าเจ้าของไอจีโผล่มาแค่เศษหนึ่งส่วนสี่ของใบหน้าสักหนึ่งรูป ซึ่งดูจากวันเวลาที่โพสต์และคำบรรยายก็รู้ได้ว่าเจ้าของไอจีเพิ่งจะเริ่มเล่นได้ไม่นานเหมือนกัน
‘วันที่ 8/7/xx อากาศดี แต่ใจไม่ดี ’
คำที่พุดเข้ามาในสมองคำแรกคือ ‘ติสท์’ จนทำให้อดไม่ได้ที่จะเลื่อนดูภาพต่อๆไปอีกไม่เกินสิบภาพ กดติดตามและถูกใจมันไปทุกรูป ผลก็คือ....
@__xxxx เริ่มติดตามคุณ 1วินาที
เฮ้ย เขาติดตามเรากลับด้วย...
เวลาผ่านไปประมาณสองสัปดาห์เขาก็ยังคงลงรูปไม่เคยขาด ผมเองก็เช่นกัน กดถูกใจทุกรูปที่เขาลงไม่เคยขาด และแล้ว...ผมก็คิดว่าผมควรจะลงรูปของตัวเองบ้าง เงยหน้าขึ้นจากจอโทรศัพท์หันมองซ้ายทีขวาที
จะถ่ายอะไรดีว่ะ??
จะถ่ายท้องฟ้า....ก็ดูจะเลียนแบบไป
จะถ่ายเท้า....สภาพรองเท้าผ้าใบที่เพิ่งใช้แตะบอลบนดินโคลนคนไม่เวิร์คเท่าไหร่
งั้นถ่ายต้นไม้แล้วกัน
ตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างจะเย็นแล้วครับ มีลมพัดโชยอ่อนๆทำให้ใบไม้พัดไหว ดวงอาทิตย์ตั้งในองศาที่เฉียงออกไปด้านตะวันตก ท้องฟ้าที่เคยเป็นสีฟ้าอ่อนในตอนกลางวันกลับกลายเป็นสีส้มรำไร ผมยกมือถือขึ้นมากพร้อมกับโฟกัสภาพ
ภาพที่อยากให้ใครสักคนเห็น
การตัดสินใจถ่ายภาพที่จะลงในแอพพิเคชั่นครั้งแรก ทำให้ผมรู้ว่ามันมีการแต่งภาพก่อนเผยแพร่สู่สายตาคนอื่นด้วย ใช้นิ้วเลื่อนเอฟเฟคไปสักพักก็ยังเลือกไม่ได้ว่าจะใช้อันไหนดี เลยกดกลับมาที่ Normal ก่อน
แล้วเขาคนนั้นตกแต่งภาพแบบไหนกัน? เกิดคำถามนี้ขึ้นในหัวของผม
คำตอบที่ได้คือ....ไม่แต่ง
งั้นผมก็ไม่แต่งลงมันทั้งแบบนี้เลยแล้วกัน
ภาพต้นไม้สูงเด่นอยู่ตรงกลางของเฟรมรูปที่ไม่ได้ถูกแต่งแต้มถูกส่งมายังอีกหน้าหนึ่งของแอพพิเคชั่นในช่วงของการเขียนแคปชั่น เป็นส่วนที่แถบไม่ต้องใช้สมองคิดเลยทีเดียว เพราะเค้ามีคำที่อยากจะเขียนมันไว้อยู่แล้ว
‘ชอบ’
คำบรรยายธรรมดาแต่กลับมีความหมายลึกซึ้งในตัวของมันเอง เป็นคำที่เหมาะกับภาพแรกของเขามากที่สุด
@Chom_poo ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
‘สวย’
@_Nike ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
‘ติทส์มาก’
@_UUo ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
‘อยากเป็นนางแบบให้จังเลย’
@_gifess ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
@Rosee ถูกใจรูปภาพของคุณ 1 วินาที
มีหลายคอมเม้นต์และการกดถูกใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่คนที่เขาต้องการให้เห็นมากที่สุดกับไม่มีวี่แววปรากฏตัวผ่านมานานถึงยี่สอบนาทีก็ยังไม่มีการแจ้งเตือนการถูกใจของคนที่ต้องการ จึงทำได้เพียงปิดแอพพิเคชั่น แล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋า แล้วก็ได้แต่คิดว่า
เขาจะมาสนใจเราทำไม เป็นแค่คนที่ติดตามแท้ๆ
ฝากติดตามเรื่องสั้นเรื่องแรกของพิชญ์พริ้มด้วยนะ
อาจมีผิดพลาดบาง นักเขียนต้องขออภัยด้วย
อยากได้คำติชมเยอะๆ
รักนักอ่าน Goodnight^^