หัวข้อ: ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ ตอนที่18 (16_11_62)

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 09



วันต่อมา

ไอ้โต้งไม่มาโรงเรียนครับ มาเรียนได้ก็แปลกคนไปละโดนแท่งขนาดนั้นอัดเข้าไป ว่าแต่ทำไมไม่เคยรู้เลยว่าไอ่ไผ่มันเป็นคนซ่อนรูปขนาดนั้นอ่ะ

เห็นหน้าตาดีๆหุ่นลีนๆ ไม่คิดว่าจะมีอาวุธคู่กายขนาดใหญ่แบบนั้น ถึงจะใหญ่ไม่มากเท่าของผมแต่ก็ใหญ่กว่าของอิเต๊ะละกันแหละ ฮ่าาาา ชมตัวเองติคนอื่น นี่ของจริง!!

ส่วนไอ้โอ๊ต วันนี้มันมาเรียน และแน่นอนว่ารอยบนเรือนร่างของมันยังไม่จางมันก็เลยถูกเพื่อนล้อบ้าง แต่ก็ล้อได้เพียงคาบเช้า เพราะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวอย่างไอ้เต๊ะมาห้ามปรามพวกที่ล้อมันไว้ได้

คือมึง เป็นพระเอกมากว่ะที่เชือดไก่ไมท์ให้พวกปากไม่มีหูรูดดู


พอตอนพักเที่ยง
ไอ้เต๊ะมันก็มากินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกผม จนอิแม็คอดที่จะถามมันไม่ได้ว่า

"เต๊ะเลิกกับอิอ้อนละเหรอ" คือกะผู้ มันพูดเพราะมาก

"ยัง" มันตอบ แล้วกินต่ออิห่านนี่ก็จะไม่พูดอะไรเพิ่มเติมหน่อยรึไง

"เราว่าเต๊ะอยู่ห่างๆพวกเราดีกว่าไหม" อิแบงค์พูดบ้างครับ ละไอ้ตัวที่ถูกกล่าวถึงก็เงยหน้ามองคนพูด

"พวกเราอาจดูไม่ดีได้อ่ะว่าแย่งผัวชะนี โดยเฉพาะกับอิฟ้า เรารู้นะว่าสเปคเต๊ะเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว ยิ้มหวาน แต่เต๊ะมีแฟนอยู่แล้วป่ะ อย่าให้อิฟ้าถูกมองว่าเป็นมือที่สามเลยนะ... เมิงก็เหมือนกันอย่าหัดอ่อยเขาให้มาก เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่แทน" เดี๊ยว เดี๋ยวนะ เกี่ยวไรกะพี่แทนวะ

"กูไม่เคยอ่อยเห่อะ กูไม่ใช่อิแม็ค" ผมปัดๆ

"ถึงกูจะอ่อยกูก็ได้กินมะ ไม่เหมือนเมิงอ่อยทิ้งอ่อยขว้างสับรางเก่งสลิด" เออ เป็นคำชมใช่ไหม ที่ว่ากูสับรางเก่งน่ะ เอาเถอะกูจะรับไว้ละกัน ขอบใจเมิงมากอิเพื่อนแม็ค


พอเรียนคาบบ่าย ไอ้เต๊ะก็เหมือนจะคิดได้ว่าไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับผม มันกลับไปอยู่กับกลุ่มพวกถึกบึกบึนของมัน

แล้วก็เรียนอีกสองคาบ ก่อนจะเป็นวิชาชมรม ซึ่งเป็นวิชาเลือกที่มีหน่วยกิจแค่สอง แต่ทุกคนก็ต้องเข้า

อย่างพวกผมทั้งหกคน เลือกกันตามคะแนนเสียงส่วนมากและตามที่มีผู้หล่อ สะอาดสะอ้านให้มองเยอะ อย่างชมรมคณิตศาสตร์

คือชมรมนี้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นชมรมที่มีผู้สะอาดสะอ้านมากกว่าชมรมไหนๆ แต่จะไปอิงแอบเอาความรู้อะไรในนั้น ฝันไปเลยครับ

แรกๆก็ดีๆ มีแบบพี่สอนวิชาการ สอนการบ้านน้อง แต่หลังๆจวบจนจะปิดเทอมอย่างนี้เข้าไปแล้วเช็คชื่อ แล้วก็กลับบ้าน! บ้านใครบ้านเราเลยครับ


..


พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็หาอะไรกินก่อนเลยค่อยเปลี่ยนชุด แล้วทำการบ้าน พอทำการบ้านเสร็จก็กินต่อเป็นขนมคบเคี้ยวที่ซื้อมาวันนั้นนั่นแหละ ระหว่างนั้นอิลุงก็ทักมารัวๆ แต่ผมไม่ตอบครับ มือเปื้อนอยู่จะให้ตอบยังไงล่ะ

เลยรอให้กินเสร็จ และพอเสร็จ อิลุงก็งอนพอดี ยุ่งเด็กน้อยอย่างผมต้องมาง้อคนแก่เกือบรุ่นพ่อแล้วไหมล่ะ

'รับแอดพี่ แล้วพี่จะหายงอนเลยครับ' ไม่มีทาง ไม่รู้ว่าจะดื้อดึงอะไรหนานะแต่แค่รู้ว่ายังไม่อยากรับแก แล้วขึ้นสถานะกันน่ะ มันดูเป็นเรื่องใหญ่เว่อร์วัง ซึ่งท้องฟ้าไม่ใช่คนแบบนั้น

"ให้พ่อแม่ลุงอนุญาตก่อนสิ" ด่านสุดท้ายที่ต้องพบเจอ ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้

ทำไมวันคืน มันล่วงไปไวจังวะ แปปเดียวพรุ่งนี้จะวันศุกร์แล้ว

'พรุ่งนี้พี่ไปรับเราที่โรงเรียนนะ' ห้ะ ไม่ อย่ามานะ

"ไม่เอา ฟ้าไม่อยากเป็นจุดสนใจ" ตั้งแต่ที่อิอ้อนลงข่าวให้ร้ายผมวันนั้น มันยังไม่ยอมมองหน้าผมและผองเพื่อนเลยครับ แล้วไม่ใช่แค่มัน มันพาลให้คนอื่นเกลียดผมไปด้วยนี่สิ มันบอกว่าผมมีพี่แทนอยู่แล้ว แล้วมาอ่อยพี่ทัพ!!

'พี่ไม่ได้ขอเราว่าพี่จะไป แต่พี่บอกไว้ว่าจะไป เลิกเรียนกี่โมงครับ' เผด็จการ บ้าอำนาจ เป็นทหารแล้วคิดว่าจะมีอำนาจมากเหรอ..เห่อะ ...ก็มีอำนาจจริงนั่นแหละ!!

"ไม่บอก ไม่อยากให้มา"

'พี่จะไปรอเราตั้งแต่เที่ยงเลยดีไหม' อ้ากกก อิลุงอย่าทำแบบนั้น

"บ่ายสี่โมงครับ" ผมรีบบอกเวลาที่อิงตามตารางเรียนไป แต่จริงๆอาจจะเรทออกไปเกือบสามสิบนาทีก็ตาม รอได้รอไป ก็ดีกว่าให้แกมารอตั้งแต่เที่ยง

'อืม ก็แค่นั้นแล้วเจอกันนะครับ ที่รัก' แหวะ จะอ้วกกับอิคำเรียกว่าที่รัก

"อืม"

'ครับผม พี่ทัพรักน้องท้องฟ้านะ' นี่มาอารมณ์ไหนเนี่ย แค่ที่รักยังไม่พอเหรอ นี่ต้องให้น้องฟ้ากระอักเลือดตายกันไปข้างเลยใช่ไหม

อิลุงเอ่ยประโยคบอกเล่าก่อนจะรอผมตัดสายไปเอง ซึ่งผมก็กลัวตัวเองเปลืองตังค์มาก เลยรีบตัดสายไปทันที

แต่พอวางสายปุ้บ อ้าว เวร ผมโทรไปก็จริงแต่อิลุงตัดสายผมแล้วโทรกลับมาเองนี่น่า ถ้ารู้อย่างนี้น่าจะโทรยาวๆสักสองสามชั่วโมงไปเลย ให้เบื่อกันไปข้าง

แต่เอาเข้าจริง ไม่เห็นหน้ากันก็คุยกันไม่ออกหรอกครับ เป็นอะไรไม่รู้ต่างคนต่างเงียบมากกว่า

แต่ยังไง พรุ่งนี้ก็จะได้เจอลุงแล้วนิ อดใจรออีกนิด

แหม่.... ตอนนั้นทำทีห้าม ไม่อยากให้เขามานะท้องฟ้า เกลียดความปากแข็งของตัวเองได้ไหม

เกลียดความปากไม่ตรงกับใจ!!!



...


พักเที่ยงของวันศุกร์

อิแม็คก็เข้าสู่โหมดการอวดผัว ที่พึ่งจะเคยมีเป็นตัวเป็นตนครั้งแรก

นั่นคือ 'จ่าน็อต' นายทหารวัยสามสิบหกปี เมิงแก่กว่าอิลุงทัพผมอีก

แล้วมันก็เริ่มเล่าฉากที่ก่อนจะได้กันจนได้กันและหลังได้กัน

ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าขนาดอาวุธจ่าน็อตแค่ไหน ถ้าใหญ่เข้าหน่อยอิแม็ครึจะเดินเหินได้ แต่มันเดินคล่องตลอดทั้งวันแบบนี้ก็แสดงว่าไม่ใหญ่แน่นอน

แต่ความอยากรู้ของชะนีอีกสองตัวไม่ได้อยู่แค่ที่จ่าน็อต ที่พวกมันไม่เคยเห็นหน้าคาดตากันมาก่อน ที่พวกชะนีสองตัวอยากรู้คือเรื่องของผัวมันอีกสามคน

ไอ้โจ้ ไอ้หมีควายห้องห้า ไอ้ชาติ นักฟุตบอลโรงเรียน และไอ้เกมส์ นักวิ่งของโรงเรียน เล่นฟาดแต่นักกีฬาโรงเรียนขนาดนี้ไม่ธรรมดาว่ะ

และเรื่องที่พวกคุณเธออยากรู้ก็ไม่ใช่เรื่องหุ่น หรือความล่ำสัน ของสัดส่วนนักกีฬาแต่อย่างใด แต่เป็นขนาดเอ็นที่สามารถขยายตัวได้ใหญ่สุดกี่นิ้วตะหาก

และคำตอบจากปากของอิคนโดนเสียบก็คือ

"อิโจ้ คือใหญ่สุดละไม่ใหญ่แบบเทอะทะ แบบฝรั่งนะแต่แบบ อ่ะนี่ก็ประมาณนี้" เดี๊ยว เดี๋ยวนะเพื่อนแม็ค ประมาณนี้ของเมิงคือขวดน้ำคริสตัลเลยเหรอ

"แต่ความยาวแค่นี้เอง รูดหนังหุ้มคอวอยอลงก็มีแต่หัวละ" สัส พูดซะกูเห็นภาพ

แล้วมันก็อธิบายสัดส่วนขนาดน้องชายอีกสองคน ให้พวกผมฟังอย่างไม่มีความอายแต่อย่างใด จนคนฟังอย่างผมนี่แทบแซกแผ่นดินหนีเพราะความอายแทนมัน

แต่ก็ต้องมีความอยากรู้อยู่บ้าง ไม่งั้นไม่ทนฟังมันเล่าหรอกจริงไหมครับ?

"แล้วเมิงอ่ะอิแบงค์ อิฟ้า" ห้ะ เกี่ยวไรกับกู

"กูยังซิง" เชื่อมึงก็บุญเห่อะอิแบงค์

"ซิงเหรอคะ ตุ๊ดปีเราไม่มีใครซิงเลยค่า ขนาดชายแท้ๆมีเมียแล้วยังมาเยตุ๊ดเลยจ่ะ" ห้ะ เฮ้ย ทำไมกูร้อนจังวะ โอ้ย หายใจไม่ทั่วท้อง

"เล่าๆ ใครวะ" กูขอเถอะนะโบว์ อย่าอยากรู้เลยว่ะ

"บอกไม่ได้ค่ะ ความลับ" เออ ดี เหยียบมันจมดินเลยนะไอ้ความลับนี้น่ะ

"เมิงอ่ะ อิฟ้าได้ใครบ้างวะ ในโรงนอนคือมีแต่คนถามหามึง เนี่ยแล้วคืนที่สองมันก็หายไปกับพี่แทนอ่ะ คืออะไรยังไงเล่าเลยเมิง" เอิ่ม เอาแล้วไง หายไปกับใครไม่หายหายไปกับพี่แทนซะด้วย

พี่แทนไม่ใช่สเปคกูว้อยยยย

"ทีกูยังเล่า นี่เหรอวะเพื่อน" โอ้ย อย่าพึ่งเร่งกูได้ไหม

"กูแค่ไปนอนบ้านพี่เขา แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะเว้ย" เชื่อกูเถอะนะ ได้โปรดอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น

"อมพระหน้าตักหกสิบเมตรมาพูดกูก็ไม่เชื่อค่ะ" แม็ค มึงทำไมทำร้ายจิตใจกูจัง

"ที่ข่าวลือว่าฟ้า จิ้นกับพี่แทนก็เรื่องจริงเหรอ" อิไผ่ครับ มึงยังหายใจอยู่เหรอกูนึกว่ามึงจะไปอยู่กับเมียมึงซะอีก

"เฮ้ย คือ เอ่อ" ยังไงดีวะ แล้วถ้าเพื่อนมันรู้ความจริงว่าไม่ใช่พี่แทนล่ะ

"บอกพวกเรามาเถ่อะน่า พวกเราเพื่อนกันนะคงไม่เลิกคบกันเพราะเรื่องแบบนี้หรอก จริงไหม หรือใครจะเลิกก็เลิกไปแล้วอย่าให้รู้ว่าเอาไปเล่าลับหลัง เราไม่ปล่อยไว้แน่" เออ คือมึงมีอำนาจมากครับ ไอ้ลูกตำรวจ กูยอมก็ดั้ยะ

"นั่นดิ เพื่อนกันต้องบอกกันทุกเรื่องสิ" อิแพน ทีเมิงยังไม่บอกกูเรื่องที่มึงแอบกินกับอิฟอร์ดอ่ะ

"เหรอ แล้วฟอร์ดเมิงไม่เคยจะเล่า" ขอเถอะ ขอกูเถอะนะ กูคันปากเรื่องของคนอื่นคือคันมาก แต่เรื่องของตัวเองอยากเหยียบให้มันจมดินอ่ะ

"ก็สถานะมันยังไม่ชัดเจนนี่หว่า" แก้ตัวน้ำขุ่นๆ

"นั่นสิ ต้องให้ท้องก่อนเหรอถึงบอกเพื่อนน่ะ" อิแม็คเพิ่มเชื้อ

"เออ กูกับฟอร์ดคบกันมาสักพักละ" ไม่ธรรมดา แอบคบกับลูกชายผู้อำนวยการศูนย์อนุบาลโรงเรียนเด็กเล็ก

"ใหญ่มะ ของอิฟอร์ด" ฟอร์ด หรือ อิฟอร์ด จริตมันแบบไปทางเก้งนะ พวกเราเลยเรียกมันว่า 'อิ' มันอยู่ห้องหนึ่ง สาวๆค่อนข้างติดเยอะเพราะบ้านมันรวย

"น้อยกว่าขวดนี่ แต่ยาว" อ้าก อิแพนคือมึงขายผัวมาก เลิศอ่ะกูยอมใจ

"ยาวแค่ไหน" อิโบว์ คือมึงเป็นผู้หญิงนะ ทำไมต้องอยากรู้เรื่องแบบนี้ด้วย

"ปากกาได้ ถามจบยังกูอายเป็นนะ" เหรอ เมิงอายแล้วเหรอเนี้ย

ทันใดนั้นอิแม็คกับอิโบว์ก็ร่วมกันกรี้ดแบบไม่มีเสียงกันสองคน

"ละเมิงล่ะ" เป้าหมายต่อไปคือไอ้ไผ่

"เรากับไอ้โต้งคบกันอยู่" ทุกคน ยกเว้นผม 'ห้ะ' พร้อมกันดังๆ

"เชี้ย ไอ้โต้งไอ้หมีควายนั่นน่ะนะ มันชอบไอ้ฟ้าไม่ใช่เหรอวะแล้วไมมาเป็นมึง" อิแบงค์ร่ายยาว

"ก็ยังไม่ใช่ชอบว่ะ แต่คือมันพลาดแล้วมันขอเวลากูคิดทบทวนสักหน่อย" อธิบายได้แมนมากครับเพื่อน

"ก็ว่ามันหลบหน้าพวกเราแปลกๆ ที่แท้ก็กลัวมึงนี่เอง" อิแบงค์ครับ

"เออๆ กูขอให้เมิงกับมันสมหวัง ว่าแต่ของมันใหญ่ป่ะ" อิแม็ค มึงจะไม่อยากรู้บ้างได้ไหม

"หึ แค่นี้" ห้ะ นิ้วก้อยเองเหรอ "ตอนหด" เออก็แล้วไป

"แล้วตอนแข็ง" อิแพน เมิงคือผู้หญิงนะ ถามอะไรแบบนี้น่าเกลียดว่ะ ไหนบอกว่าอายที่คอวอยอผัวตัวเองอาย ทีคอวอยอเมียเพื่อนน่ะอยากรู้

"หุ่นมันใหญ่แบบนั้นจะใหญ่แค่ไหนกันเชียว" เออ ก็จริง

โอ้ยยยย ภาพที่ไอ้โต้งทำให้ไอ้ไผ่กำลังผุดขึ้นมา

"ว่าแต่ของพี่แทนใหญ่ป่ะ" อิแบงค์ ทำไมวกกลับมาเรื่องนี้

"ไม่รู้ กูไม่เคยเห็น"

"อย่ามาตอแหล นอนด้วยกันขนาดนั้น" แบงค์เชื่อกูเถอะ กูกับพี่แทนไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ


ทันใดนั้นเสียงสัญญาณ เรียนคาบบ่ายก็ดังขึ้น ผมนึกขอบคุณจังหวะและเวลาที่ได้นี้อยู่สักพักก็รีบเก็บข้าวของไปเรียน

และจังหวะนั้นไอ้ไผ่ทำถุงยางหลุดจากกระเป๋า และมีแต่ผมที่เห็นผมเลยเก็บไว้

เชี้ย กล่องใหม่ด้วย ขนาด 52 คืออะไร???

พอเริ่มเรียนผมก็มานั่งข้างไอ้เต๊ะ เพราะเดิมมันเป็นที่ประจำของพวกผม แต่คราวนี้พอมันมานั่งแทนผม ผมเลยนั่งแทนที่ไอ้ไผ่

"ทำให้หน่อยได้ไหม" ห้ะ อะไรของมันอีกเนี้ย

"นะ ชักเองไม่มันว่ะ เลยอยากให้ทำให้"

"อ้อนอ่ะ" ผมกระซิบตอบมัน

"เห่อะ สนใจแต่พี่ทัพจนตั้งรูปพี่เขาเป็นรูปวอลเปเปอร์ละ" โห ขนาดนั้นเลยเหรอ

"แล้วเมิงไม่คิดจะทำไรเลย"

"ก็เคยคุยกันละ แต่ไม่ได้ผล ผลมันก็ออกมาตามเดิมแต่อ้อน" อ้อนทำไมวะ

"นี่ฟ้า แกไม่รู้เหรอว่าเต๊ะกับเราเป็นแฟนกันน่ะ" ฉึก จะตะโกนให้สามโลกรู้เหรอ

พรึ่บ... เสียงมืออิอ้อนผ่านหน้าผมไป แบบฉลุย เชี้ยดีที่หลบทัน

"อ้อน" เสียงไอ้เต๊ะเรียกเมียมัน

"อ้อน มันจะมากไปแล้วนะ" เสียงอิโบว์ครับ ไม่พูดเปล่ากระชากผมอิอ้อนแล้วตบด้วย

"ทำไรกันน่ะ" เสียงครูครับ

"เอ่อ ซ้อมละครกันค่ะ" อิแพนรีบแก้สถานการณ์

"จริงเหรอสาวิตรี" ชื่อจริงอิอ้อน

"จริงค่ะครู" มันรับคำก่อนจะทวงที่นั่งผม ผมเลยลุกไปนั่งข้างไอ้ไผ่

พอหมดคาบ ครูทิพยวรรณก็เรียกให้ผมเข้าไปพบแกที่ห้องพักครู


.............................


ตอนที่ 09               50%

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 09 (ต่อ)


พอหมดคาบ ครูทิพยวรรณก็เรียกให้ผมเข้าไปพบแกที่ห้องพักครู

"ครับครู" ผมเอ่ยพร้อมไหว้ หญิงสาววัยสามสิบต้นๆตรงหน้า ที่นั่งไขว้ขาอยู่กับเก้าอี้ โต๊ะทำงาน

"ผู้พันสบายดีไหม" คะ ครับ!!!

"เอ่อ สบายดี(มั้ง)ครับ"

"เธอจะไปหาเขาหรือเขาจะมาหาเธออีกวันไหน" เอ่อ วันนี้นี่แหละครับ ลุงจะมารับผมกลับบ้าน

"ทำไมเหรอครับ"

"ครูอยากเจอเขาอีกน่ะ" ห๋า

"เอ่อ แต่พ่อทัพมีแฟนแล้วนะครับ" ครูทิพย์ชะงักไปชั่วครู ก่อนจะได้สติ

"ช่างภาพทอทหารอะไรนั่นน่ะเหรอ เธอเชื่อเหรอนภนต์ว่าเขาจะเป็นแฟนกับผู้พันจริงๆ" ยิ่งกว่าเชื่ออีกครับ เพราะสองคนนั้นได้เสียเป็นผัวเป็นเมียกันเรียบร้อยแล้วด้วย และผู้พันเองก็บอกรักช่างภาพทุกวันหลังอาหารเย็นเลยครับ

"ครูช่วยเธอให้ได้เกรดสี่ได้นะ และครูจะทำไม่รู้ไม่เห็นที่เพื่อนของเธอตบสาวิตรี หลานสาวของครูด้วย ถ้าเธอนัดแนะวันเวลาให้ครูได้เจอกับผู้พันอีกน่ะ" ครูจะรู้ไหมครับ ว่าผมมีโทรศัพท์แล้วและผมก็กดบันทึกเสียงไว้ก่อนจะเข้ามาด้วยซ้ำ เผื่อกันว่าจะมีเหตุสุดวิสัยระหว่างนี้ เพราะผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ

"ครับ ผมจะลองถามพ่อทัพดูอีกที"

"ดีจ้ะ ได้วันแล้วรีบบอกครูเลยนะ" แกเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ยิ้มแย้ม

"ครับ" ผมรับคำก่อนจะไหว้แกแล้วออกจากห้องพักครูมา พอลับสายตาผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดหยุดแล้วบันทึก แล้วพิมพ์ชื่อเรื่องว่า 'กิ๊กพี่ทัพ'

พอออกมาจากห้องพักครู ก็เจอกับไอ้ไผ่ที่นั่งรอผมอยู่หน้าห้องพักครู

"เป็นไงบ้าง" มันถาม

"ไม่มีไร"

"แต่สีหน้าไม่ดีเลย มีไรก็เล่าจะไม่บอกใคร" อืม มึงน่าจะเชื่อได้ที่สุดละ ผมผ่อนลมหายใจก่อนจะเอากระเป๋าขึ้นมาเปิด ค้นหาของของมันที่ทำหล่นไว้

"เออ นี่ อ้ะของเมิงทำหล่น" กล่องถุงยางอนามัย ที่ยังไม่ได้ใช้ ไซส์ห้าสิบสองไอ้ห่าไม่ธรรมดานี่หว่าตัวแค่นี้ใช้ไซส์นี้แล้ว

"เอ่อ ขอบใจ" มันรับไปแล้วใส่ถุงกางเกง เลย คือเมิงจะไม่เก็บให้มิดชิดกว่านี้หน่อยเหรอ

จากนั้นผมกับมันก็เดินลงมาจากอาคาร ก่อนจะมุ่งไปเรียนวิชาต่อไป

"เรารู้จักกับพี่ทัพมาก่อนจะเข้าค่าย รู้จักกันผ่านอินสตาแกรม" ผมเล่า ไอ้ไผ่ก็พยักหน้า

"เหมือนกัน เรากับไอ้โต้งก็รู้จักกันตั้งแต่อนุบาลละ เมื่อก่อนมันเรียนเก่งนะแต่มันเคยแพ้เราตอนป.หกไม่ได้ไปแข่งระดับเขต มันเลยประชดตัวเอง ประชดครอบครัวด้วย เราเลยอยากให้มันกลับมาเป็นคนเดิม เลยยื่นข้อเสนอให้มัน แต่ข้อเสนอนั้นขอไม่บอกนะ" เออ กูพอรู้

"เรากับพี่ทัพคบกันมาสักพักแล้ว" ขออย่าให้เพื่อนตกใจ

"อืม" ห้ะ อืมคืออะไรแค่อืมเองเหรอ เฮ้ยกลับกลายเป็นผมซะเองที่ต้องตกใจกับคำพูดการรับรู้ของมัน

"เฮ้ย นี่ไม่แปลกใจหน่อยเหรอ พี่ทัพเชียวนะ" ไอ้ไผ่มองหน้าผมเลยทีนี้

"ไม่อ่ะ เราพอเดาออกเราเห็นแววตาที่พี่เขามองฟ้าเราก็รู้แล้ว ว่าพี่เขามีแค่ฟ้าในสายตาของเขา เราแค่อยากได้ยินจากปากของฟ้ามากกว่าจากข่าวซุบซิบนินทาถึงช่างภาพทอทหารอะไรนั่น จริงไหมท้องฟ้า" อะไรนะ ไปเห็นตอนไหน
เฮ้ย แล้วนี่รู้เรื่องช่างภาพทอทหารได้ยังไง ไหงบอกไม่เล่นโซเชียล

"แววตา? แบบไหน"

"เคยมีคนบอกว่าเวลาที่เรามองไอ้โต้ง
เรามองด้วยสายตาที่แปลกไปจากมองคนอื่น เราก็ไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมาเรามองมันแบบไหน จนกระทั่งเราเห็นพี่ทัพมองฟ้าเราถึงเข้าใจ แววตาที่มีแต่คนคนนั้น คนของหัวใจ พี่เค้ารักฟ้ามากนะ" เอ่อ ถามอย่างตอบอย่าง เอาซะกูงงเลย เอาซะกูจะทวงคำตอบก็กระไรอยู่ เอาเถอะ เอาที่เมิงสบายใจเลย ไอ้ต้นไผ่ ไอ้รุกในคราบเก้ง

"ต่อไปก็อยู่ห่างๆไอ้เต๊ะมันละกัน แล้วอย่าหาว่าเราไม่เตือน" เออกูกลัวแล้วครับ กูกลัวล๊าว เมิงมันน่ากลัวจริง อะไรจริง ยิ่งสายตาแบบนั้นนะ


คาบที่สอง ของภาคบ่าย ผมกับไอ้ไผ่เข้าสายยี่สิบนาที ถ้าเป็นผมคนเดียวคงโดนไล่ไม่ให้เข้าห้องไปแล้ว แต่นี่มีไอ้หัวหน้าห้องคุ้มกะลาบาลอยู่เลยได้เรียนร่วมกับเพื่อน

พอหมดคาบนี้ก็ต่ออีกคาบ ก่อนจะเป็นวิชาเลือก ซึ่งให้นักเรียนเลือกเรียนในศิลป์ที่ตัวเองชอบ มีกีฬา ดนตรี ศิลปะ แน่นอนว่าผมเลือกศิลปะ

วิชานี้ไม่มีหน่วยกิจ แต่ก็บังคับว่าให้เรียนให้ครบสิบชั่วโมง ซึ่งถ้าครบแล้วจะไม่เข้าอีกเลยก็ได้ อย่างผมครบแล้วครับแต่ก็เข้า เพราะอยากเรียนรื้อฟื้นความทรงจำ

รุ่นผม มีไม่กี่คนที่ยังเข้าเรียนอยู่ส่วนมากเป็นพี่ม.ปลาย ที่ยังมาเรียนกันทุกสัปดาห์

"ฟ้าเลิกเรียนแล้วไปไหนต่อป่ะ" พี่ต่อม.ห้าครับ

"เอ่อ พี่ต่อมีอะไรเหรอครับ" วันนี้ลุงมารับนิ อย่างน้อยก็ขอทราบหน่อยเถอะว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า

"วันนี้วันเกิดพี่ พี่เลยอยากชวนฟ้าไปด้วยไปกันหลังเลิกเรียนนี่เลย ทุ่มสองทุ่มก็กลับกันแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน"

"เอ่อ ผมคงไม่สะดวกครับ"

"อ้าวทำไมล่ะ งั้นพี่จะโทรบอกพ่อแม่ฟ้าให้ละกันเอาไหม" หูย เสนอมาขนาดนี่เลยเหรอ

"พอดีแฟนผมเขาจะมารับน่ะครับ" เชี้ย ตกใจกันทั้งห้องเลยไหมล่ะ

"ฟ้ามีแฟนแล้วเหรอ ไม่เห็นบอกพี่เลยนิครับ" เอ่อ ผมต้องบอกด้วยรึไงครับ ผมกับพี่ก็ไม่ได้สนิทกันจนต้องบอกเล่าเรื่องอะไรได้ทุกเรื่องนิครับ

"ครับมีแล้วครับ โทษครับที่ไม่ได้บอก"

"พี่น้อยใจอ่ะ ง้อเลยนะ นะ โทรบอกแฟนเลยว่าจะไปกับพี่" โห ขนาดนั้น

"เอ่อ ผมว่าผมต้องไปแล้วผมลาละครับ" พูดจบก็รีบวิ่งเลยสิครับ

วิ่งจนโดนเรียกไปตักเตือน และคนที่มาช่วยไว้ก็คือพี่น็อต หรือลุงจ่าน็อต โอ้ยจะแต่งตัวหล่อไปไหนครับคุณลุง เสื้อขาวแขนยาวผูกไท กางเกงสแลค รองเท้าขัดมันวาวขนาดนี้

"ขออนุญาตครับ น้องคือน้องฟ้าใช่ไหมครับ"

"ใช่ครับ" ผมตอบ

"น้องฟ้าเห็นแม็คไหมครับ" เอิ่ม มันน่าจะอยู่ไหนวะ

"คือแม็คบอกอยู่หน้าห้องสมุดน่ะครับ แต่พี่ไม่รู้ว่าห้องสมุดมันอยู่ตรงไหน" โอ้ย คุณพระเดินไปนี่ ก็ถึงแล้ว

"งั้นเดี๋ยวผมพาไป ขออนุญาตนะครับครู" ผมหันไปบอกครู

"ขออนุญาตด้วยนะครับ" พี่น็อตหันไปขออนุญาตครูวาสนาอีกคน

ก่อนที่ผมจะเดินนำแกมาที่ห้องสมุด แต่ก็เห็นมันนั่งหันหลังอยู่ พี่น็อตเลยบอกว่าจะขอแกล้งมันซะหน่อย

"ใครวะ" มันจับมือที่อีกฝ่ายปิดตามันไว้ ก่อนจะจับๆ เลื่อนไปที่แขน

"ทายสิว่าใคร" พี่น็อตดัดเสียงเข้ม

"อร้ายใคร เสียงแบบนี้ไม่รู้จักโว้ย"

"ผัวเมิงอ่ะ" ผมบอกมัน ก่อนจะได้รับสายตาปรามจากพี่น็อตว่าบอกมันทำไม

"เชี้ย ผัวกูมีตั้งหลายคน" เอาแล้ว เอาแล้วไง จากปิดตาอยู่ดีๆ กลายมาเป็นตบกระโหลกจนหน้ามันแทบฟุบกับโต๊ะหินอ่อน งานเข้าเพื่อนกูแล้ว ไม่น่าใบ้ให้แบบนี้เลยกู ลืมไปว่ามันมีผัวหลายคน

"เชี้ย ใครวะแม่งกูเจะ อ่ะพี่น็อต" หน้าอิแม็คตอนนี้คือเหวอมาก ส่วนพี่น็อตน่ะเหรอพร้อมที่จะฆ่าอิเพื่อนแม็คทุกเมื่อ

"มีผัวกี่คน" ทำเสียงดุให้น่ากลัวไปอีก

"ก็ตามที่บอกพี่นั่นแหละ" เท่าไหร่วะ

"เท่าไหร่ครับฟ้า" เวร ไมมาถามผมล่ะ

"ผมไม่รู้ ผมไม่เกี่ยวเรื่องผัวเมียป่ะพี่"

"พี่ขอถามคำเดียวนะแม็ค" พูดเสียงจริงจังไปอีก

"ค่ะพี่น็อต" กูขอเกลียดการค่ะเมิงได้ไหม

"ยังรักพี่อยู่รึเปล่า"

"รักสิคะ พี่น็อตถามอะไรอย่างงั้นล่ะ"

ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นครับ ซึ่งเรียกสติให้ทุกคนมาจดจ้องที่ผมเป็นตาเดียว ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดรับ ก่อนจะเดินออกไปคุย

"คุยนี่" เสียงอิแบงค์ครับ พร้อมจับแขนผมไว้ด้วย เลยจำต้องนั่งแม่ะลงที่เดิม

"ครับ" ผมรับพร้อมทักทาย

'เลิกเรียนรึยังครับ'

"เลิกแล้วครับ"

'พี่รออยู่หน้าโรงเรียน พี่ซื้อน้ำใส่น้ำแข็งไว้ให้เราด้วยถ้ามาช้าจนน้ำแข็งละลายถูกทำโทษแน่' เวรละ มาไวแท้

"เอารถอะไรมาเหรอครับ" ขออย่าเป็นเบนซ์คันนั้นนะ มิงั้นข่าวที่อิอ้อนมันเขียน มันก็คือเรื่องจริงสิครับ

'มาก็เห็น รออยู่' ก่อนจะตัดสาย

เฮ้ย จะไม่บอกให้รู้หน่อยรึไง

"เมื่อกี้ใครเหรอ แล้วไม่เห็นบอกว่ามีโทรศัพท์" อิแพนครับ

"เอ่อ" ขอรอบมองไอ้ไผ่หน่อยเถอะ พอผมมองมันมันก็หลบหน้าผม ไม่ช่วยกูเลย

"ฟะฟะแฟน เมิงกูต้องไปแล้วแฟนกูมารับ" ผมจบคำให้การ อิพวกเพื่อนทั้งสี่คนก็ร่วม 'ห๊ะ ว่าไงนะ' พร้อมกัน ยังกับมันเป็นเรื่องแปลกและมันไม่เคยมีมา

"ใคร? กูรู้จักไหม" อิแม็คครับ

"อือ รู้" รู้มากด้วย รู้ยันหัวนมเลยล่ะ ผมตอบจบ อิโบว์ก็ตบมือเพี้ยะ

"วันนี้มันเป็นวันอะไรวะ อิแม็คก็มีผัวมารับ อิฟ้าก็มีผัวมารับ" เออ ผัวเลยเหรอ

"วันศุกร์" ไอ้ไผ่ตอบให้

"กูจะไม่มีเรื่องกับเมิง" อิโบว์เอ่ย พร้อมมองบนแบบปลงๆ

ทันใดนั้นอิแพนก็กรี้ดเบาๆกับลมปากพร้อมมีกำปั้นตัวเองอุดปากไว้

"เมิง พี่ทัพมาที่หน้าโรงเรียนเราตอนนี้" ห้ะ ว่ายังไงนะ ทำไมข่าวไวแท้

"เมิงไปกัน ไปดูผัวกูกัน" เดี๋ยวนะอิโบว์ ผู้ไม่ออกตัวแรงอะไรเลย อิโบว์ลุกก่อนใครก่อนคนที่เหลือจะลุกตาม จริงๆไม่ได้จะไปดูผัวมันหรอก แต่จะกลับบ้านตะหาก ยกเว้นแต่อิแม็คที่ยังนั่งทับขี้ตัวเองอยู่

"อ้าวลุกสิครับ จะกลับไหมบ้านน่ะ" พี่น็อตยังคงกดเสียงต่ำ แล้วอิแม็คก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย

"เอาน่าพี่ เรื่องผัวเมียไปทะเลาะกันที่บ้านอย่าให้คนอื่นรู้สิ พี่จะเยมันยันเช้าก็ได้ถือซะว่าทำโทษมัน ไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์และอาทิตย์แถมวันจันทร์ก็หยุดอีก ยาวๆไปเลย" ผมเองครับ แนะแนวทางให้ผัวเมียเขาได้เสียกัน

"นั่นสินะ ออกอาการได้เลยนะเวลาเจอผู้พัน" พี่น็อตเอ่ยประชด

"พี่น็อต แม็คผิดไปล๊าว แม็คก็มีแต่พี่น็อตคนเดียวแล้วนี่ไง อย่าโกรธแม็คเลยนะคะ นั่นมันเรื่องนานมาแล้วอ่ะ นะคะพี่น็อต" กูขออนุญาตเกลียดท่าทางตอนที่เมิงนะคะๆอีกได้ไหมวะ

"พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่ถามว่ามีผัวมากี่คนแล้ว" แน่ใจนะว่าไม่ได้โกรธ ดูหน้ากะสายตาและเสียงก็รู้ป่ะ เด็กอนุบาลยังรู้เลยว่าพี่จ่าอ่ะโกรธเมียอยู่

"ห้า หก เจ็ดคนค่ะ" เจ็ดคนเลยเหรอ

"อื้ม พี่เคยมีเมียมาแล้วสิบสี่คน แม็คเป็นคนที่สิบห้า เฉพาะเมียที่คบกันไม่นับฟันแล้วทิ้ง" เฮ้ย พีคสัส จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ออกมาพูดแบบนี้

"มิน่าล่ะค่ะ หัวบานเหมือนดอกเห็ดเชียว" อิแม็คนั่นเรื่องของผัวเมิงเปล่า เมิงมิควรจะเอาออกมาพูดแบบนี้ โอ้ยเป็นกู กูยังอายแทนเลย

"แล้วทำไมเลิกกันอ่ะพี่" อิแบงค์ถาม

"พี่เซ็กส์จัด" โอ้ยพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมทั้งผัว ทั้งเมีย ตูดมึงบานแน่อิแม็ค

"เหมือนมันเลยพี่" อิแพนครับ

จากนั้นพวกเราก็มาถึงประตูโรงเรียนที่บรรยากาศโคตรจะเงียบไม่ครึกครื้นเหมือนวันก่อนๆ ก่อนจะเดินไปตอกบัตรออก แล้วเดินไปทางประตูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมสหศึกษาประจำอำเภอ มองซ้ายแลขวาอิลุงน่าจะอยู่ทางไหน

ซึ่งแน่นอนว่าหาไม่ยาก กลุ่มคนไปออกันที่ไหนที่นั่นแหละต้องมีอิลุงทัพแน่นอน ซึ่งการคาดคะเนเบื้องต้นก็เป็นไปได้ที่สุด

เพราะขวามือของพวกผมตอนนี้ นอกจากจะเป็นจุดรับส่งเด็กนักเรียนแล้ว ก็ยังมีไทยมุงกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ

ไม่รู้ว่าจะคลั่งไคล้ผู้พันหนุ่มฐานทัพอะไรกันนักหนานะ

"ไหนอ่ะผัวเมิง" อิแบงค์ครับ

"เดี๋ยวเดินไป ว่าแต่ขอถามอะไรพวกแกอย่าง พวกแกคลั่งไคล้อิตาลุงฐานทัพอะไรนักหนา คือมีไรให้น่าสนอ่ะ" นอกจากหน้าตา หุ่น ขนาด นิสัย ฐานะ ผมก็ไม่เห็นว่าแกมีไรดีอีกแล้วนะ อ่อ ความเอาอกเอาใจนี่จัดรวมในนิสัยด้วยป่ะวะ แต่นั่นแหละคือแกเอาอกเอาใจดี

"แกกล้ามากมาเรียกหลัวฉานว่าอิตาลุง" อิโบว์ ผู้มโนแห่งชาติ

"เออ คำตอบอ่ะ" ผมทวง

"พี่เขาหล่อ รวย นิสัยดี และยังมีแฟนอยู่ในโรงเรียนเราอีก" ห้ะ แฟนอยู่ในโรงเรียนเรา???

"นี่อ่ะ หมวดคิมว่างั้น" อิแพนพูดพร้อมพลิกโทรศัพท์ให้พวกเราดู การมาแสดงความคิดเห็นใต้การเช็คอินของอิลุงที่เช็คอินที่หน้าโรงเรียนพวกผม

'นึกว่ารีบไปไหน ที่แท้ก็รีบไปรับแฟนนี่เอง'

จากนั้นความเห็นก็แตกไปหลายสาย บ้างก็ว่าเป็นครู บ้างก็ว่าเป็นนักเรียน และถ้าเป็นนักเรียนก็ต้องเป็นนักเรียนม.สาม ที่พึ่งไปเข้าค่ายมา แล้วจะเป็นใคร ลูกเสือ!!!

"ช่างภาพทอทหาร" ไผ่จ๋า ได้โปรดอย่าใบ้เลยจ่ะ

"อะไรของแกคะอิไผ่" อิแพนสวนขึ้น

"เปล่า กลับก่อนละ" มันพูดจบก็โบกไม้ โบกมือก่อนจะเดินไปขึ้นรถตู้โดยสาร

"พี่เบิกทางให้ไหมครับ" พี่น็อตถาม

"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ฟ้าจะหาทางไปเอง" จะไปยังไง ยังไม่รู้ชะตากรรมเลย

"แม็คไปรอพี่ที่รถก่อนนะ รถมอไซค์บิ๊กไบค์คันสีแดงน่ะ" เมื่อสั่งเมียเสร็จพี่น็อตก็เตรียมการจะฝ่าฝูงชนเข้าไป

"เออ กูกลับก่อนนะเจอกันวันอังคาร" ผมหันไปบอกพวกมันที่ยืนงงอยู่ไม่ห่างก่อนจะเดินตามพี่น็อตเข้าไปในระยะประชั้นชิด

พี่จ่าน็อตตะโกนขอทางเป็นระยะๆ

"ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อยครับผม"

ฝูงชนก็ยอมคลี่ทางออกให้ จนผมมายืนอยู่วงในสุด

ลุงเอียงคอมองเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะออกจากแผ่นหลังของพี่จ่า แล้วมองหน้าลุงตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะมองย้อนขึ้นมา นี่ลุงแต่งสบายไปป่ะ ไม่มีเป็นทางการอะไรเลยไง มารับแฟนนะเว้ย ไม่ใช่อยู่บ้านธรรมดา

เสื้อเชิ้ตแขนสั้น สีเทา กางเกงขาสั้นสีกรมท่า สั้นแบบเห็นหัวเข่าด้วยครับ รับกับรองเท้าแตะแบบคีบ อืม ยอมใจลุงเลยครับ

"ขอบใจนะ" ลุงหันไปบอกพี่จ่า ก่อนที่พี่จ่าจะค้อมศรีษะให้แล้วรอส่งเจ้านาย...มั้ง

ลุงยื่นมือมาข้างหน้า เอาซะผมงงเลย

"ครับ อะไรเหรอ" ทั้งเขิน ทั้งอาย แล้วยังจะมาลีลาอีก

"กระเป๋า พี่ถือให้" ลุงพูดจบ ผมก็ส่ายหน้ารัว

"ไม่ครับฟ้าถือเอง ไปกันเถอะฟ้าอายหมดแล้วเนี้ย" พูดจบผมก็เดินเข้าไปใกล้หวังจะเปิดประตูรถ แต่ทว่ากลับถูกลุงรวบรัดเอวไว้แล้วประกาศลั่น

"น้องๆครับ นี่ช่างภาพอักษรย่อทอทหาร...ของผม" พูดจบก็ก้มหน้าลงมาใกล้ก่อนผมจะผินหน้าออกแล้วออกแรงผลักไหล่ของอิตาลุงออกห่างๆ

เสียงกรี้ดนี่กระหึ่มมากครับ โอ้ย อายว้อยยยย

"น้ำครับ" ลุงยื่นน้ำอัดลมมาให้ ผมกำลังยื่นมือไปรับแต่ลุงแกกลับยื้อคืน

"แลกกันกับกระเป๋า" เออ ก็ได้พอส่งกระเป๋าให้แทนที่จะจบ

"แลกกับหอมแก้มพี่ด้วย" โอ้ย มากไปแล้วนะ

"น้ำห้าบาทเองเหอะ...จะกลับบ้านไหม" ประโยคหลังผมหมดความอดทนจริงๆ ตะโกนซะลั่น จนลุงหน้าเหวอก่อนจะส่งน้ำให้แล้วรีบเดินไปประตูฝั่งคนขับก่อนจะขึ้นมาพร้อมกระเป๋าของผม


.............................

จบตอนที่ 09 ครับ

พี่ฐานทัพจอมลีลา กลับมาแล้วครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

นักเรียนเขาคุยกัน มันนนน มากกกกกกกก 
ยอมมมม  ยอมใจพี่ทัพเลย.......หลงน้องท้องฟ้ามากกกกกกก   
โอ้โห.....จ่าน๊อต....อะไร บานเป็นดอกเห็ด......วรั้ยยยยย     
ครูทิพยวรรณ ยกเกรดให้นักเรียน เพราะบ้าผู้ชายเลยนะเนี่ย   
       
 

[AkuaPink]

 
 
 

[Leenboy]

ฟ้าเกรี้ยวกราดแล้วนะ555

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 10



พอกลับมาถึงบ้าน แทนที่จะอยู่แบบสงบเหมือนทุกๆวัน เปล่าเลยครับอิลุงไปสร้างเรื่องไว้เยอะ คนที่มาตามเช็ด ตามล้างก็หนีไม่พ้นผม

"ชั่งเถอะน่า อย่าสนใจเลยนะครับ" อิลุงเอ่ยพร้อมกับเกี่ยผมที่มันปกหน้าปกตาผมออก

"ไม่ต้องเยผมเลยนะ" พาลเลยผม

"ห้ะ เกี่ยวไรกัน" ลุงผละออกอย่างตกใจ

"ผมจะพาลลุงดูนี่ รูปนี้แล้วมุมกล้องตรงนี้คือดูยังไงลุงก็เหมือนหอมผมอ่ะ" แล้วแบบนี้ผมจะถูกตราหน้าว่ามีรักในวัยเรียนรึเปล่า ผอ.โรงเรียนผมยิ่งงี่เง่าอยู่ด้วย

ออกกฎมาได้ว่าห้ามให้นักเรียนคบกันเป็นแฟน เชิงชู้สาว

"แล้วยังไงครับ" ยังไงเหรอ ลุงบอกว่าแล้วยังไงเหรอ

"ก็ผอ.โรงเรียนผมบอกให้นักเรียกห้ามคบกันในทางชู้สาว" ถ้าเกิดว่าเขาเอาเหตุผลนี้มาเป็นข้ออ้างให้ผมเรียนไม่จบล่ะ

"พี่ไม่ใช่นักเรียนซะหน่อย" ลุงเอ่ยพร้อมหน้าตาเฉย

"แต่ผมคือนักเรียนนะ ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วย"

"ท้องฟ้าครับฟังพี่" อิลุงจับคางผมเงยขึ้นสบกับหน้าลุง

"เราไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นอะไรมันจะเกิดต่อจากนี้ พี่จะอยู่ข้างๆเรา พี่จะอยู่กับเราตรงนี้ พี่จะอยู่ในนี้ด้วย ในหัวใจของฟ้า เราจะจับมือกันผ่านพ้นอุปสรรคไปด้วยกันนะครับ อย่าปล่อยมือกับพี่นะ" จบคำพูดลุงผมก็ปัดมือลุงออกก่อนจะเลื้อยขึ้นไปนั่งบนตักของคนตัวใหญ่ แล้วกอดคอลุงทัพไว้

"ผมขอโทษครับ" ผมเอ่ยก่อนจะจับหน้าลุงด้วยมือทั้งสองข้างแล้วก้มจุมพิตกับลุง

แต่มันไม่ได้หยุดแค่นั้น ลุงผละออกจากปากของผมแล้วเลื้อยลิ้นลงมาคาง ก่อนจะไล่ลงไปที่คอ แล้วจับชายเสื้อของผมถลกขึ้นพร้อมกับดึงกางเกงวอร์มถอดออก

ลุงกดเอวผมเน้นลงกับส่วนตรงนั้น พร้อมกับยันสะโพกตัวเองขึ้นรับ

"ทำแบบนี้ เดี๋ยวก็แตกในกางเกงหรอกครับ"

"แล้วฟ้าจะให้พี่ทำยังไงครับ"

"เดี๋ยวฟ้าใช้มือทำให้" ผมเอ่ยจบ ลุงก็ยื่นหน้าเข้ามาประกบจูบกับผม อยู่พักหนึ่งก่อนจะผละออก

"ช่วยพี่ด้วยด้วยนะครับเด็กดี" เอ่ยจบก็จัดการถอดท่อนบนออก เหลือไว้แต่ท่อนล่าง พร้อมกับงัดอาวุธที่ซ่อนอยู่ในสุดที่ตอนนี้กำลังขยายเป็นสันจนส่วนหัวล้นออกมาหายใจข้างนอก ให้ออกมาหายใจได้ทั้งดุ้น

ก่อนที่ผมจะเลื้อยไปนั่งข้างๆแล้วใช้มือทำให้ลุงทัพ ส่วนปากก็บดขยี้กันและกันไปด้วย

"อ้ะ อ้า ซี้ด" ลุงผละปากออกก่อนจะครางเสียว

"อมได้ไหมครับ" ลุงเอ่ย พร้อมตีสีหน้าน่่สงสาร ผมไม่ตอบแต่ก็ก้มลงแล้วใช้ปากทำให้ลุง

"ฟ้า พี่เสียวจังเลยครับ" ลุงไม่ครางเปล่า ยังจับหัวผมกดลงจนแทบจะขาดใจตาย

"เอื่อะ.." เสียงผมสำลักลำแท่งของลุง

"พี่ขอโทษ" ลุงแกเอ่ยพร้อมยื่นมือมาปาดน้ำหูน้ำตาบนใบหน้าผม

"อือ ขอเอาใหม่นะ" เอ่ยจบผมก็ลงไปคุกเข่าตรงหน้าลุง ก่อนจะจับลำแท่งในท่าเตรียมพร้อม แล้วค่อยๆครอบปากลงอีกครั้ง

อารมณ์ตอนที่มันเข้าไปอยู่ในช่องปากผม เหมือนมันไปโดนอะไรแล้วทำให้ผมเหมือนจะหายใจไม่ออก

หรือว่าต้องลองกลั้นหายใจแล้ว?

"อ้า น้องฟ้าพี่เสียว พี่จะแตก" ห้ะ!! ไม่ได้ จะมาแตกง่ายแบบนี้ไม่ได้ ผมรีบถอดปากและปล่อยมือออกจากอาวุธลุงทันที

"ฟ้าทำไมปล่อยล่ะครับ"

"ลุงจะแตกไวไม่ได้" ผมเอ่ยจบลุงทัพก็มองหน้าแบบสงสัย

"ให้พี่แตกเถอะนะ เดี๋ยวพ่อแม่เรามาก่อนพี่ก็ปวดค...สิครับ" นั่นสินะ

"ก็ได้ครับ" ผมรับคำก่อนจะทำให้ลุงต่อ

และคราวนี้ลุงก็พ่นน้ำออกมา จนล้นปากผม ผมเลยรีบลุกขึ้นไปบ้วนแล้วล้างบ้วนปาก ลุงทัพก็ตามเข้ามาแต่คราวนี้ ลุงอยู่ในชุดวันเกิดเลยครับ

"ลุงไม่เย" ผมบอกอีกฝ่ายก่อนจะหันก้นหลบ

"พี่แค่จะมาล้าง" ลุงบอกก่อนจะเอาทัพน้อยวางพาดอ่างล่างหน้าแล้วกวักน้ำใส่ พร้อมฟอกสบู่

"ถอดกางเกงในออกสิ" ห๊ะ ไหนบอกจะไม่ทำ

"เดี๋ยวพี่ทำให้" ทำอะไร ไม่ทำ!!!

"เดี๋ยวพี่อมให้" ห้ะ อะไรนะ

"เร็วสิ อึ้งอยู่ได้เดี๋ยวจับเยซะเลยนิ" พอขู่เท่านั้นแหละครับ ถอดกางเกงออกอย่างไว

แล้วลุงก็ก้มลงคุกเข่าต่อหน้าผม ในระยะที่ฟ้าน้อยอยู่ระยะหน้าผากลุงพอดี

"ลุง ฟ้าไม่เคย" คือไม่เคยถูกใครอมให้

"ก็จะได้เคยนี่ไงครับ" ลุงเอ่ยพร้อม จับฟ้าน้อยสาวจนน้องขยายตัวเต็มที่ แล้วลุงก็ครอบปากลงทันที ไม่มีปี่มีขลุ่ย

"ลุงถ้ายืนฟ้าจะไม่แตก" คือแตกช้ามาก แบบอึดทนทานมาก แต่ถ้านั่งจะแตกไวครับ

"ไม่เป็นไร พี่อยากอมให้นานๆ" เออ เอาสิ ตามใจละกัน

จนเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆ

ใหญ่ๆ จริงๆ

"พี่ว่าไปต่อกันที่เตียงกันดีกว่าไหม" นั่น ยอมแล้วอ่ะดิ ก็บอกแล้วว่ามันไม่แตก
พูดจบลุงก็ลุกขึ้น ผมเลยยื่นมือทั้งสองข้างออกให้ลุง

"อุ้ม" ผมบอกอีกฝ่าย ก่อนที่ลุงจะก้มตัวลงมาอุ้มผมมาที่เตียง

"ลุงฟ้าอยากเย" อะไร ดลไม่รู้

"อะไรนะ" ลุงถึงกับถามอีกครั้ง

"ฟ้าอยากเยลุง นะครับ ฟ้าอยากลอง"

"ไม่ได้ครับ ฟ้าเป็นเมียพี่ พี่เป็นผัว เมียที่ไหนจะเยผัวไม่เคยมีหรอกครับ และไม่ได้เด็ดขาด" เคยมีสิ ขอเถียงหน่อยเถอะ

"ไผ่ยังเยไอ้โต้งเลย" ลุงเอียงคอสงสัย

"ไผ่เป็นเก้ง โต้งเป็นชายแท้ โต้งถูกไผ่เยจนคราง...อิงๆ ฟ้าอยากให้ลุงครางอิงๆบ้างนะ นะครับ" ให้แต่ผมคราง ลำเอียงชิบเป๋ง

"ไผ่อาจจะเป็นเก้งสายรุกก็ได้ เมื่อไผ่ไม่รับโต้งเลยรับให้ไงครับ" ลุงพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

"ที่โต้งยอมรับให้ไผ่ เพราะโต้งรักไผ่ ลุงมะ" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ อิลุงก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อนว่า

"ฟ้า พี่รู้ว่าฟ้าจะพูดว่าอะไร ถ้าฟ้าจะดื้อที่จะเยพี่ให้ได้งั้นเรามาลองอยู่ด้วยกันโดยมีความรักของกันและกันหล่อเลี้ยงดีไหม ไม่ต้องให้มีเรื่องเซ็กส์ ฟ้าจะได้รู้ด้วยว่าพี่ไม่ได้อยู่ได้เพราะหื่น แต่พี่อยู่ได้เพราะเรา ฟ้าคือลมหายใจของพี่นะ" ฉึก เหี้ยโดน

"ไม่ ลุงก็พูดได้ลุงใกล้หมดน้ำเชื้อแล้วนิแต่ฟ้า ฟ้ายังละอ่อนอยู่นะฟ้าต้องเอาออกเรื่อยๆอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ฟ้าไม่เยลุงแล้วก็ได้" ตัดบทฉับ แทนที่อีกฝ่ายจะง้อ แต่เปล่าเลย ลุงลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเฉย ทิ้งให้ผมนอนจู๋หดอยู่แบบนี้ ก็ได้เหรอ ไม่ห่วงเลยว่าผมจะอารมณ์ค้างไหมน่ะ เหอะให้ตายสิ จำไว้เลยนะอิลุงงงงง...


facebook
นภนต์ กวีศิลป์

'งอนอิลุง'

โพสต์สเตตัสตัดพ้อไปก่อนจะเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองแล้วมาหาอะไรกินในครัว

ก่อนจะยกขนมคบเคี้ยวขึ้นมากินในห้องโฮมเธียเตอร์ พร้อมเปิดหนังซุปเปอร์ฮีโร่ของต่างประเทศดู แม้จะเคยดูแล้วก็ตาม

จนผ่านไปเกือบครึ่งเรื่อง อิลุงก็โผล่หน้าเข้ามา

"พ่อแม่กลับมาแล้วครับ" แล้วไง ชิ! งอน

ผมกดหยุดการเล่น ก่อนจะออกไป

"หน้ามู่เชียว ถูกพี่ทัพแกล้งเหรอครับ" แม่ถาม

"เปล่าครับ" ผมเอ่ยตอบพร้อมเข้าไปกอดแม่

"เป็นอะไร ไหนเล่าให้แม่ฟังสิคะ" แม่เอ่ยพร้อมลูบหัวผม

"ฟ้างี่เง่าใส่พี่ทัพเองแหละครับ ฟ้ากลัวพี่ทัพเบื่อ แล้วไม่รักฟ้า" น้ำตาไหลจริง ไม่มีตัวแสดงแทนด้วย

"ต่อไปก็มีสติให้มากกว่านี้ อย่าพูดอย่าทำอะไรตามอารมณ์ อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งนะครับ"

"ครับ" ผมรับคำ

"ปะ ไปกอดพี่ทัพนู้น แม่จะทำกับข้าว" ทันทีที่แม่พูดจบ ผมก็หันไปที่ประตูห้องครัว ก็เจออิลุงยืนยิ้มแฉ่งอยู่ น่าหมั่นไส้

"เข้ามาทำไม" ผมถามอิลุงเสียงแข็ง
เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง แล้วนี่เข้ามานานรึยังก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเห็น ไม่รู้ว่าได้ยินอะไรไปบ้าง

"ฟ้า" แม่เอ่ยปราม

"เป็นลูกเขยไม่ใช่เหรอ นู้นไปเอาอกเอาใจพ่อตานู้น" ผมบอกอิลุง

"พ่อตาให้ผ่านแล้ว เหลือแต่แม่ยายครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ไม่พูดเปล่า เดินมาในรัศมีวงล้อมแม่ผมอีก

"ไม่มี" ผมตอบแทนแม่

"ขออนุญาตนะครับ ให้ผมช่วยนะ" จะมากไปแล้วนะ ไปแย่งมีดจากมือแม่ผมอย่างงั้นได้ยังไง

"ค่ะ ผู้พัน" แม่ผมเอ่ยรับ แม่นะแม่

"เรียกผมฐานทัพดีกว่าครับ หรือจะให้ดีเรียกแฟนน้องฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาหรี่ตายักคิ้วใส่ผมเลย


.............................


แม่วววว น่าจะดองตอนที่ 9 มาลงวันนี้
ตอนที่ 9 วันที่ 9 เดือน 9

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 10 (ต่อ)


"ขออนุญาตนะครับ ให้ผมช่วยนะ" จะมากไปแล้วนะ ไปแย่งมีดจากมือแม่ผมอย่างงั้นได้ยังไง

"ค่ะ ผู้พัน" แม่ผมเอ่ยรับ แม่นะแม่

"เรียกผมฐานทัพดีกว่าครับ หรือจะให้ดีเรียกแฟนน้องฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาหรี่ตายักคิ้วใส่ผมเลย

"ค่า 'แฟน'น้องฟ้า" แม่ นี่แม่ทีมอิลุงเหรอ

"มาๆ ถ้าฟ้าไม่ช่วยก็ออกไปเลยครับ" โหย แม่นี่ไล่ลูกเหรอ

"ฟ้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ฟ้าจะดูลุง อ่ะดูพี่ทัพทุกฝีก้าวเผื่อว่าพี่ทัพจะลอบใส่อะไรลงไปในกับข้าว" มีความหวาดระแวงมากอ่ะ สมบัติยิ่งมีน้อยๆอยู่

"ถ้าพี่จะใส่อะไรลงไปก็คงจะเป็นความรักและความจริงใจแหละครับ ..ขออนุญาตที่เลี่ยนนะครับ" ประโยคหลังหันไปพูดกับแม่ของผม

"ค่ะ ตามสบายเลยค่ะแฟนน้องฟ้า" แม่ โอ้ยอย่าย้ำคำนั้นบ่อยได้ไหมครับ มันสะเทือนไส้ติ่งผม

ทำอะไรอิลุงไม่ได้ นอกจากยืนนิ่งๆไว้อาลัยให้ตัวเองอยู่หนึ่งนาที

มีแม่ แม่ก็ไม่รัก แม่ไปรักลูกเขยซะอย่างนั้น

"ฟ้า มาช่วยแม่หั่นแครอทหน่อยเร็ว" ทีนี้อ่ะใช้ ทำไมไม่ใช้ลูกเขยแม่นู้น พอหันไปหาอิลุงเพื่อจะใช้ให้ลุงแกทำต่อเท่านั้นแหละ

"เรานั่นแหละ อย่าไปมองพี่เขา" แง่ะ ดักทางไวซะจริง แม่ยายใคนเนี้ยตอบที

ผมเลยเดินเข้าไปประจำการ เตรียมจะหั่น หั่นธรรมดาก็ไม่ใช่ท้องฟ้าลูกพ่อเดือน กับแม่ดาวสิครับ

"ฟ้า เดี๋ยวก็อิ่มแครอทก่อนกับข้าวฝีมือแฟนหรอก" แทบพุ่ง แครอทที่เคี้ยวอยู่แทบพุ่ง กับข้าวฝีมือแฟน!!!

"งั้นให้พี่ทัพหั่นแครอท เดี๋ยวฟ้าจะไปหั่นมะเขือเทศ ..ว้าวสีสันน่ากินมาก ..แม่ฟ้าขอชิมสักลูกนะ" พูดจบก็หั่นชิมสดเลยครับ จากหนึ่งลูก ที่กำลังจะหมดก็นับที่ลุงล้างไว้มีทั้งหมดหกลูก กินอีกสองก็เหลือสี่ ครบคนละลูก

"ฟ้า เดี๋ยวแม่ก็ไม่พอทำกับข้าว" แม่ปราม แต่ผมไม่สนใจ

"อีกลูกเดียวนะครับ"

"ปล่อยน้องเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเด็ดมาใหม่ก็ได้" อิลุงพูดก่อนเตรียมจะเดินออกไป แต่ผมรีบดึงแขนเอาไว้

"อ้ะ อย่าไป" อิลุงเลิกคิ้วขึ้น สงสัย

"ไม่อยากให้ไป อยากให้อยู่ใกล้ๆ ..ตรงนี้" พูดจบก็เคี้ยวมะเขือเทศต่อ โดยลืมสนใจสีหน้าคนฟัง

"แม่ว่า แม่ไปหาพ่อดีกว่า" อ้าก แม่อย่าไปนะ

"แม่อ่ะ ฟ้าไม่พูดแบบนั้นแล้วก็ได้ กับข้าวยังไม่เสร็จเป็นชิ้นเป็นอันเลยแม่จะไปไหนไม่ได้ เนี้ยจะค่ำแล้วเดี๋ยวพ่อก็โมโหหิวหรอก"

"ก็ฟ้ามัวแต่หั่นใส่ท้องตัวเองแล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จล่ะคะลูก แล้วพ่อเขาไม่ใช่คนขี้โมโหหิวเหมือนแฟนพี่ฐานทัพด้วยจ่ะ" ปกป้องกันเข้าไป ปกป้องสามีเข้าไป ชิ!! พาดพิงสามีหน่อยก็ไม่ได้แม่นะแม่

น้องฟ้างอล

"ครับๆ ฟ้าจะทำไข่เจียวมะเขือเทศ ของโปรดฟ้าให้ฟ้ากินเอง"

"เดี๋ยวพี่ทำให้" อิลุงเสนอตัว

"ไม่ เดี๋ยวลุง เอ่อเดี๋ยวพี่ทัพใส่ความรักลงไปเยอะ แล้วฟ้าจะโงหัวไม่ขึ้น อิอิ ..แม่อ่ะ" เอ่ยอย่างดี้ด้าก่อนจะหันไปเจอสายตาของผู้เป็นแม่ ที่เธอปลงละวางกับลูกชายอย่างผมนิดๆ

"มีแต่เขาทำกับข้าวที่คนอื่นชอบ นี่ลูกแม่ทำแต่ของที่ตัวเองชอบ" แม่เอ่ยตัดพ้อแทนลูกเขย ที่ตอนนี้กำลังผัดข้าวใส่ธัญพืชอยู่

"งี้ฟ้าไม่ต้องได้ไปนั่งบนจานเลยเหรอครับ" ตอบกวนบาทาผู้เป็นมารดาไปหนึ่งยก

"ไปนั่งแล้ว กินได้ยังอ่ะเรา" เออ นั่นสิ

"ยังครับ รอบรรลุนิติภาวะกันอีกหน่อย" ผมเอ่ย

"รอไหว" แม่ครับ

"คุณฐานทัพรอไหวไหมคะ" แม่หันไปถามลูกเขย

"ไหวครับ" อิลุงตอบพร้อมสีหน้าจริงจัง

"แต่แม่ว่าลูกแม่ไม่ไหวนะ" โห แม่นี่แม่จะรู้ยันตับไตไส้พุงขนาดนี้ไม่ได้

"แม่พูดเรื่องไรเนี่ย" ผมอายแทนนะ

"เอาเถอะๆ ถ้าน้องต้องการก็สนองน้องหน่อยละกันนะ แต่ที่ต้องจำไว้คืออย่าเอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่น้องยังเด็กเดี๋ยวจะบานซะก่อน" แม่!!!!!!!!!!!!!!

"ครับแม่ยาย" อิลุง!!!!! เรียกแม่ยายเลยเหรอ

แล้วเราก็เข้าโหมดจริงจังกับการทำอาหาร มีเพียงอิลุงคนเดียว ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์

"หยุดเล่นก่อนได้ป่ะ" อย่าให้เมียมีอำนาจสูงสุดในบ้านนี้

"คุยกับแม่พี่หน่อย" เอ่ย จบก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผมเฉย

'สวัสดีค่ะ ฮัลโหล' เฮ้ย เอาจริงเหรอลุง

"ครับ เอ่อสวัสดีครับ" อิลุง ฝากไว้ก่อนเถอะ

'น้องฟ้าหรือคะ'

"ครับ ผมฟ้าเองครับ" แม่อิลุงนี่ผมต้องเรียกป้าหรือย่าดีวะ

'เห็นพี่ทัพบอกว่ากำลังทำกับข้าวกันอยู่ ทำอะไรทานกันบ้างคะ'

"เอ่อมีหลายอย่างเลยครับ..." จากนั้นผมก็คุยกับคุณย่า ไม่วาง คุยสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง

'พรุ่งนี้จะมาบ้านย่ากี่โมงคะ' เวลาลุงยังไม่บอกนี่น่า

"ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าพี่ทัพจะพาไปตอนไหน"

'งั้นน้องฟ้าก็บอกให้พี่ทัพพามาเร็วๆสิจ๊ะทานมื้อเช้ากันเสร็จก็รีบออกมากันเลย มาค้างที่นี่ด้วยก็ได้นะ วันอาทิตย์ค่อยกลับค่ะ' โห ให้สิทธิ์ขนาดนั้น

"ครับคุณย่า ฟ้าจะคุยกับพี่ทัพอีกที" คือท่านให้ผมเรียกอย่างนี้

'ค่า งั้นย่าไม่รบกวนน้องฟ้าแล้วค่ะ ทานข้าวให้อร่อยนะคะ'

"ครับคุณย่า สวัสดีครับ" ผมเอ่ยก่อนที่ปลายสายจะตัดวางไป




โต๊ะกินข้าว

บ้านผมเป็นแบบโต๊ะไม้สี่เหลี่ยม แบบครอบครัวนั่งได้สี่คน แน่นอนว่าพ่อกับแม่นั่งด้วยกัน ตรงข้ามกับแม่คือผม ลุงทัพมองหน้าพ่อตาไปครับ

"ไม่ยักรู้ว่าลูกเขยทำกับข้าวเป็นด้วย แบบนี้เจ้าฟ้าก็ไม่ต้องกลัวว่าจะอดตายแล้วสิ" พ่อครับ

"ใช่ค่ะ แถมเก่งด้วยไม่เหมือนเจ้าฟ้าที่เอาแต่ซน" แม่เอ่ยบ้าง

"น้องยังเด็กน่ะครับ" ขอบคุณมากครับลุง ที่ให้ท้ายผม

พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าแล้วยิ้มให้กันก่อนจะลงมือกินต่อ จวบจนจะอิ่ม แม่ก็ลุกไปยกของหวานกับผลไม้ โดยมีอิลุงช่วยอีกแรง ส่วนผมนั่งแม่ะอยู่กับพ่อ

"คนแบบนี้หายากนะฟ้า รักษาเขาไว้ให้ดีๆ" พ่อเอ่ย

'รักษาเขาไว้ให้ดีๆ' เหรอครับจะมีนัยน์ไปไหนครับ

"ถ้าพี่เขาจะไป ฟ้าก็ไม่ห้ามหรอกครับ" ผมเอ่ย

"พ่อไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พ่อหมายถึงก่อนจะพูดอะไรให้ถนอมน้ำใจพี่เขาบ้าง พ่อรู้ว่าฟ้าเป็นคนตรงไปตรงมา แต่บางครั้งเราก็ต้องเลือกที่จะทำหรือพูดให้อีกฝ่ายมีความสุข รู้สึกดีบ้างเข้าใจใช่ไหม"

"เหมือนอย่างที่พ่อบอกว่าแม่ยังไม่อ้วนนั่นแหละ" ทั้งๆที่ เริ่มกักตุนไขมันไว้ใช้ในหน้าหนาวปีนี้แล้วใช่ไหมครับ

"ครับพ่อ"

"คำพูดบางคำ มันมีความดีต่อใจมากเลยนะโดยเฉพาะเป็นคำพูดจากปากของคนที่เรารัก และคนที่เราแคร์เขามากที่สุด ยิ่งวัยข้าวใหม่ปลามันด้วยแล้ว ฟ้าต้องยิ่งระวังคำพูดให้มากๆนะรู้ไหมครับ" ฮึกซึ้ง น้ำตาน้องฟ้าแทบไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

"ครับ ฟ้าจะจำไว้"

"ดีแล้ว ส่วนเรื่องที่ฟ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะนั้น ถ้าฟ้าเห็นสมควรหรือฟ้าต้องการฟ้าก็ทำได้ พ่ออนุญาต แต่พ่อจะคุยกับพี่เขาเรื่องนี้อีกที" พ่อเอ่ย

พ่อครับ จริงๆฟ้ากับพี่ทัพเราวัดขนาดกันเรียบร้อยแล้ว

"คุยอะไรกันคะ พ่อกะลูก" แม่ผมเข้ามาพอดี

"คุยเรื่องแฟน.." ผมเอ่ยแบบมีเล่ห์

"แฟนของลูก" แม่เติมที่ผมเว้นไว้

"แฟนของพ่อตะหาก พ่อบอกว่าแม่กักตุนไขมันไว้ใช้หนาวนี้อ่อ" ขอหน่อยเถอะ หมั่นเขี้ยวพ่อกะแม่นะบางที เวลาลูกโสดๆก็ชอบปั่นใหัผมมีแฟนเร็วๆ ทั้งๆที่การรักในวัยเรียนมันก็ไม่ใช่เรื่องดี

แม่ก็จะเล่าตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นเด็กวัยรุ่น
ตอนที่พ่อมาจีบ เล่าจนผมจำได้ว่าถึงตอนไหนๆ แล้วตอนต่อไปจะเป็นยังไง

ยันวันเดือนปีที่ผลิตผม คือแม่เล่าว่าพ่อก็ไม่ได้ตั้งใจ และพ่อเป็นพวกที่ใส่ถุงยางไม่ได้น้องชายพ่อจะอ่อนหดเข้าฝักทันที...เห็นภาพแมะ?

เมื่อเป็นเช่นนั้นหน้าที่การกินยาคุมเลยเป็นของแม่ ทุกครั้งหลังมีอะไรกัน แม่จะต้องกินยาคุมเอง จนวันหนึ่ง

แม่ตั้งใจไม่กิน เพราะอยากตั้งครรภ์เพื่อให้พ่อเป็นของแม่เพียงคนเดียว ก็เลยสมใจ แม่ได้ตั้งครรภ์สมใจ!! แล้วพ่อล่ะ??

ตอนนั้นแม่เล่าว่ายังคบกันอยู่แม้จะได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่พ่อกับแม่ก็พึ่งจะยี่สิบกันทั้งคู่

แล้วช่วงนั้นเป็นช่วง ขาขึ้นของพ่อสาวๆนี่เข้าหาพ่อเยอะ แม่เลยมีลูกให้พ่อซะเลย อย่างที่บอกว่าเพื่อรัดกุมพ่อไว้แต่เพียงผู้เดียว

นาทีที่พ่อรู้ว่าแม่ท้อง?.. สิ่งแรกที่พ่อบอกกับแม่คือ 'เราต้องขยันมากขึ้น ทำงานทุกอย่างที่ทำได้เพื่อลูกของเราจะได้ไม่ลำบาก เพื่อเขาจะได้สบาย (ฮึก ซึ้ง) มีบ้านเป็นของตัวเองสักหลังก่อนแล้วค่อยมีรถ'

พ่อเลยใช้มรดกส่วนหนึ่ง มาซื้อที่ตรงนี้ (ที่สร้างบ้านหลังนี้) ตอนนั้นไร่ไม่แพงครับ บวกกับเป็นย่านที่ไม่มีคนเทียว เลยถูกด้วย พอได้ที่ก็สร้างบ้าน

พ่อเป็นคนออกแบบ เขียนแบบเอง แล้วให้สถาปนึกที่ปู่รู้จักในอำเภออนุมัติให้ ก็เลยได้บ้านทรงโมเดิร์นแบบที่เห็นนี้มา

โดยมีทีมช่างของปู่มาช่วย ปู่ผมท่านเป็นผู้รับเหมาครับ เลยค่อนข้างจะสะดวกตรงจุดนี้ และปู่ผมก็มีลูกชายแค่คนเดียวนั่นคือ พ่อเดือนตะวันเองค้าบ


ผมลืมตาดูโลก เมื่อวันที่ 12 สิงหา เวลาประมาณเที่ยงวันพอดีครับ

ได้ชื่อจริงว่า 'นภนต์' ที่ให้ความหมายว่า สุดขอบฟ้า ซึ่งเป็นความรักของพ่อกับแม่ที่รักกันมากหากวัดให้เห็นกันว่ารักกันมากขนาดไหน ก็คงใช้สุดขอบฟ้าข้างหนึ่ง ไปหาอีกข้างหนึ่ง

ซึ่งระหว่างสุดขอบฟ้าของทั้งสองด้าน มี 'ท้องฟ้า' เป็นพยานรัก

ชื่อเล่นของผมเลยชื่อว่า 'ท้องฟ้า' นอกจากจะเป็นพยานรักแล้ว ก็ยังเป็นที่รวมของหมู่ 'ดวงดารา' และ 'เดือนตะวัน'

..........................

จบตอนที่ 10 ครับ



ขอบคุณที่ติดตามครับ

[Leenboy]

หวานหยดย้อย

[♥►MAGNOLIA◄♥]

น่ารัก.............     
ทั้งคู่พ่อ แม่ และคู่ลูก   
       
 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 11




หลังกินมื้อค่ำเสร็จ ลุงทัพก็ทำหน้าที่เป็นเด็กล้างจานต่อ จนเสร็จเรียบร้อยแล้วพ่อผมก็เรียกไปคุยส่วนตัวกันอยู่สักพักใหญ่ๆ จนเกือบจะสี่ทุ่ม

ลุงถึงถูกปล่อยตัวออกมา ก่อนจะถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งงาน แบบนี้ไม่ได้!!! มันผิดผี!!! ใครจะไม่ถือ แต่น้องฟ้าถือ...


...
...


แฟนคลับในเฟซลุงทัพกำลังแตกแยกความเห็นเป็นสองฝ่ายชัดเจนคือ เห็นด้วย กับไม่เห็นด้วย ที่พ่อเน็ตไอดอลคนหล่อของพวกเขาเป็นรักร่วมเพศชายชาย แล้วคบกับเด็กผู้ชายรุ่นลูกกกกก...

ลุงทัพแกเลยทำโพลให้แฟนคลับแกลงความเห็นเลยครับ
เห็นด้วยคือกด 'หัวใจ'
ไม่เห็นด้วยคือกด 'โกรธ'
อิจฉาช่างภาพอักษรย่อท.ทหารคือกด 'ว้าว'
อิจฉาพันตรีฐานทัพคือกด 'เศร้า'
กด 'ถูกใจ' ลุงแกจะลบออกจากการเป็นเพื่อน!!! และจะไม่รับแอดเข้าเพื่อน!!! จ้า..โหดไปอีกไหมล่ะ

เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาที ผลโพลออกมาเป็นเอกฉันท์ว่าว้าว ในความว้าว และในจำนวนนั้นยังมีเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ปนอยู่ซึ่งก็ต้องรอดูกันต่อไป

และไม่มีใครกดเศร้าให้ลุงพันตรีเลยสักคน เดียวน่าน้อยใจจัง!!!

ลุงทัพเลยโพสต์สเตตัสตัดพ้อ ไปว่า...
#มีแต่คนอิจฉาน้อง
#เค้าโกรธแล้วนะ






messenger (ของผม)

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ฉันต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ในตอนสี่ทุ่มด้วยไหมคะ ฉันจิกหมอนขาดไปหลายใบแล้ว จนฉันไม่รู้ว่าจะเอาอะไรหนุนนอนแล้วค่าาาาา #อิจช่างภาพค่ะ

แบงค์ คนสวย : โอ้ย คือแบบงานดีอ่ะเมิง อิฟ้าเมิงทำบุญด้วยอารายไหนบอกเจ้สิคะ @แม็ค คนสวยกว่า /บอกผัวให้พักรบก่อนค่ะ แล้วมารุมอิฟ้ากัน

ท้องฟ้า : เมิง อย่าทำกู กูไม่ได้จะปิดบังพวกเมิงนะว้อย กูไม่รู้มาก่อนจริงๆว่าคนที่จีบกูอยู่คืออิลุงผู้พันฐานทัพอ่ะ

ขอแอบอ้างว่าลุงแกจีบผมอยู่เถอะ

แบงค์ คนสวย : ละไปเข้าด้าย เข้าเข็มกันตอนไหนคะ ละพี่แทนล่ะเธอทำกับพี่แทนอย่างนั้นทำไม

ท้องฟ้า : ยังไม่เข้าเว้ย จะให้บอกกี่ครั้งว่ากูกะพี่แทนไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งต่อกัน

ขอโทษที่กูโกหกนะพวกเมิงงงง ให้อภัยกูด้วยนะ

โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด ผู้แบบนี้ยังมีอยู่อีกเหรอ กูนึกว่าหมดไปตั้งแต่พ่อกูตายละ

เอิ่ม เมิงเอาการจากไปไม่มีวันกลับของพ่อเมิงมาเล่นไม่ดูเวล่ำเวลามากเลยอิโบวี่

แม็ค คนสวยกว่า : ใครเป็นไร กูตกข่าวอันใดบอกค่า @ท้องฟ้า/ พี่น็อตเยกูตั้งแต่กลับจากรร.จนพึ่งหยุดมะกี้อ่ะเมิง บวมหมดแน่กู

แล้วเมิงต้องมาบอกพวกกูไหมวะ เรื่องแบบนี้เนี้ย

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ไปดูเฟซพี่ทัพค่าาาา

แม็ค คนสวยกว่า : ดูแล้วค่า โอ้ยยย กรี้ดดด กูอิจอิช่างภาพมันมีไรดีคะ กูถามหน่อยทำไมพี่ทัพต้องเลือกมัน

ท้องฟ้า : กูจะฟ้องพี่จ่า

แม็ค คนสวยกว่า : ฟ้องเลยค่า พี่น็อตคือหมดสภาพมากตอนนี้น้ำหมดตัวละ ละแบบอ่อนยวกอีกเมิง (คลิปสั้นห้าวิ)

อ้ากกกก อิแม็ค ทำไมมึงต้องทำอะไรบัดสีบัดเถลิงแบบนี้ นี่เมิงเล่นถ่ายคลิป  ค... ผัวเมิงมาให้เพื่อนดูแบบนี้ก็ได้อ่อ กูนี่ยังอายแทนเลยอิห่าน

แบงค์ คนสวย : หนอนน้อยจัง ไหนบอกเท่าขวดๆ อิห่าน

แม็ค คนสวยกว่า : ตอนหดไหมอิแบงค์ อิห่านบ้านเมิงเหรอคะหดยังลำเท่าแขน แล้วแข็งมันจะไม่ลำตาลเลยรึไง

แบงค์ คนสวย : พี่ทัพไงหดยังลำเท่าแขน

อิแบงค์ ทำไมเมิงวกมาหาอิลุงได้ อิเพื่อนทรยศ

ท้องฟ้า : วกมาหา 'ว่าที่ผัว' กูเฉย

แม็ค คนสวยกว่า : กูจะลงขันคว่ำบาตรเมิง อิฟ้าอิขี้หวงค.ผัวก็ไม่บอกกี่นิ้วๆ

แล้วเมิงจะอยากรู้ไปทำซากอะไรวะ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดดดด หนอนพี่น็อตคือทำไมเกลี้ยง

เอิ่ม อิแพนไม่รู้จริงเหรอว่าแกโกน

แม็ค คนสวยกว่า : กูโกนเอง เวลาอมละขนแกติดปาก

ห้ะ แบบนี้ก็ได้เหรอ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ละพี่เขาไม่ว่าเหรอ

แม็ค คนสวยกว่า : ทำไมต้องว่า กูเมียนะคะ ลองว่าเมียดูสิ คลิปที่กูนั่งขย่มให้ได้ลงเน็ตแน่

เดี๊ยว เป็นมึงไหมที่จะอายน่ะ

แบงค์ คนสวย : เมิงป่ะที่จะอายน่ะอิเพื่อนแรด @แม็ค คนสวยกว่า

แม็ค คนสวยกว่า : กูถ่ายไม่เห็นหน้ากู เห็นแต่ลำค...พี่น็อตกะหน้าพี่เขา

เมิงถ่ายแบบไหนวะ กูนึกภาพไม่ออกว่ะ

โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด เมิงคือกล้ามากอ่ะแม่ กูยอมค่ะ

กูก็ยอม ยกให้มึงเป็นแม่ไปเลยจ้า

แม็ค คนสวยกว่า : แน่นอน แม่ทำให้ใคร แม่มีหลักฐานหมดแหละค่ะลูกขา

โห ขนาดนั้น!!!

โบวี่ ศรีธัญญา : แม่คะ แม่เคยทำกับอิปอนด์ห้องสองไหมคะ ว่ากันว่านางใหญ่ใช่ย่อย กะอิโอ๊ตห้องเราด้วยค่ะแม่

ปอนด์ ห้องสอง ใครวะ

แม็ค คนสวยกว่า : อิปอนด์แม่เคยจับค่ะ แต่ผ่านกางเกงก็น่าจะใหญ่นะ ส่วนอิโอ๊ตแม่ไม่เคยกินค่ะ

ห้ะ รู้ขนาดนั้นเลยเหรอ

แบงค์ คนสวย : กูยอมเมิงเลยค่ะอิแม่

แม็ค คนสวยกว่า : หราคะ เมิงก็ไม่เบานิคะ ยินว่าได้ใครนะ ฟอๆ

แบงค์ คนสวย : ได้ห่าอะไรมันหลุดก่อน อย่าพูดค่ะเล็กค่ะไม่แข็งแล้วยังจะเอามาใช้งาน

เอาซะกูอยากรู้เลยว่าใคร

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดด ใครวะคะ

แม็ค คนสวย : ฟ.ไงอิดอก หาเอาค่ะมีเมียเป็นชะนีแล้วด้วย ห.หินก็แข็งดี แต่นางถามหาแต่อิฟ้า กูล่ะเกลียดอิฟ้าเลยค่ะ

เฮ้ย ฟอฟันนี่ใครวะ อยากรู้มากว่าเป็นใคร แต่ห.หิน นี่ไอ้หินห้องห้า เพื่อนไอ้โอ๊ตน่ะแหละ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อย่าบอกว่าอิฟอร์ด!!!??? ห.หิน @ท้องฟ้า/ ได้ละเหรอ??

แบงค์ คนสวย : เมิงว่าหลัว เมิงแมนแล้วเหรออิห่าน ตอนรอบกองไฟกูยังเห็นมันเต้นยั่วผู้อยู่เลย

ไม่ใช่อิฟอร์ดแล้วจะเป็นใคร ที่มีเมียเป็นชะนีน่ะ โอ้ยอยากรู้โว้ยยยย ผู้ชายมีเมียเป็นชะนีชื่อฟอฟันใครวะ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ฟอร์ดบอกว่าเป็นการแสดง

แสดงได้เหมือนมากจริง กูกราบว่ะ

แบงค์ คนสวย : อยู่ด้วยกันรึไง ถึงปกป้องกันจัง!!

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อื้ม กำลังปั่นหรรมผัวอยู่ค่ะ @แม็ค คนสวยกว่า/ เมิงมีคนเดียวที่ไหน

โอ้ย อินี่ก็ไม่เบา ภาวนาว่าขออย่าให้พวกมันวกมาที่อนาคอนด้าลุงทัพอีกนะ

แม็ค คนสวยกว่า : ขอรูปยืนยัน

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : (รูปภาพ)

กำบนผ้าห่มแบบนี้ก็ได้เหรอ??

แม็ค คนสวยกว่า : แบบนี้ใครก็ทำได้ จริงไหมคะลูก @ท้องฟ้า/ ไหนแม่ขอดู ของพี่ทัพ

น่าน กูว่าแล้วลางสังหรณ์อะไรไม่เคยพลาด

ท้องฟ้า : ไม่มีทาง ชิ!

แม็ค คนสวยกว่า : อิงก ขอให้ถูกเยตูดบาน

ท้องฟ้า : พี่ทัพไม่ใช่คนหื่น แบบพี่จ่า

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : คือจริง อยากเห็นของพี่ทัพอ่ะ นะๆ @ท้องฟ้า

กรี้ดดดด อิแพนเมิงเป็นผู้หญิงนะมาขอดูหรรมผู้ชายแบบนี้ไม่ได้

ท้องฟ้า : ไม่ได้ๆ หวง!!! นอนดีกว่าเบื่อเพื่อนโรคจิต

แม็ค คนสวยกว่า : เออ ไปเลย อิเพื่อนขี้งก แค่ค. หลัวหวงอารายวะ




"ลุง" เมื่อวางโทรศัพท์ได้ก็หันไปหาอิคนตัวใหญ่ที่กะลังนอนเปลือยท่อนบนแล้วไม่ห่มผ้าอยู่ข้างๆ จะไปอ้อนอิลุงซักหน่อย แต่ผิดคาดอิลุงหลับแล้ว

"หลับ?" เชี้ย พึ่งจะห้าทุ่มกว่าๆเอง แล้วไม่มีบอกฝันดง ฝันดีแฟนอย่างผมอีกนะ อะไรวะ ตื่นขึ้นมาคุยกันเดี๋ยวนี้นะ

"ลุงจ๋า..ฟ้าเงี่ยน" ผมนี่พูดกรอกหูเลยครับ ขอแกล้งแกหน่อยเถอะ

"พรุ่งนี้ฟ้าไปหาพ่อแม่พี่นะครับ ไว้หลังจากกลับจากบ้านพ่อแม่พี่ละกันเนอะพี่จะทบต้นทบดอกให้ครับ" ห้ะ ขั้นทบต้นทบดอกเลยเหรอ ไม่เอาถึงขนาดขั้นนั้นก็ได้มั้ง

"ฟ้าเยลุงนะ" ทันใดนั้น อิลุงสะดุ้งโหยงจนแบบ ผมนี่แทบหัวใจวาย

"ฟ้า" อิลุงเอ่ยเรียก พร้อมสายตาแบบไม่สบอารมณ์สุดๆ

"ก็ฟ้าเงี่ยนนี่น่า นะครับใช้ปากให้ฟ้าก็ได้"

"งั้นเดี๋ยวพี่ใช้ปากทำให้" แบบนี้สิ ค่อยเรียกว่าผัวที่รักเมียจริง รักลุงเลยครับ


"อ้ะ พี่ทัพ ซี้ด" ผมยันผ้าห่มออก พร้อมกับมือที่ขยี้ผ้าปูที่นอนจนยับ

"อ้ะ เสียว ฟ้าเสียว" เสียงลุงแกกลืนลำเอ็นผมดัง ม้วฟๆ เป็นจังหวะ

ไม่นานผมก็แตกในปากลุงแกในท่าที่ผมใช้มือจิกกดหัวแกลงจดสุดลำของผม แล้วลุงทัพก็ดูดกลืนน้ำผมลงคอ ก่อนจะถอนปากออกมาเลียทำความสะอาดให้น้องชายของผม

"พี่ทัพ กลืนทำไมครับ"

"พี่รักฟ้า" ห้ะ มันใช่เหรอขี้เกลียดลุกไปบ้วนก็บอก

"ฟ้าก็รักพี่ทัพนะครับ แต่ฟ้าไม่กินได้ไหม" ยังไม่พร้อมเว้ย

"ฟ้าจะไม่ลองหน่อยเหรอครับ"

"พี่ทัพ ฟ้ายังไม่พร้อมฟ้าขอเวลาหน่อยนะครับ" อ้างแต่ไม่พร้อม กูล่ะเกลียดตัวเอง

"ครับๆ พี่รอได้"

"ขอบคุณครับ ฟ้ารักพี่ทัพมากๆเลย"

"พี่ก็รักฟ้ามากๆเลยเหมือนกันครับ" แล้วลุงทัพก็กอดผมตอบ จากนั้นเราก็นอนกอดกันจนต่างฝ่ายต่างหลับไป


............................

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 11 (ต่อ)



เช้าวันใหม่ สดใส ในเช้าวันเสาร์

พี่ทัพคนขี้เซา ถูกผมปลุกให้ลุกเพื่อไปใส่บาตร

'ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน'


"พี่ทัพอธิษฐานอะไรเหรอครับ" ผมเอ่ย ถามทันที ที่เราใส่บาตรกันเสร็จเรียบร้อย แล้วต่างคนต่างขึ้นมานั่งบนรถกันแล้ว

"พี่อธิษฐานว่าถ้าชาติหน้ามีจริง พี่ขอให้เราได้เป็นผัวเมียกันอีก แต่ขอให้เจอกันเร็วกว่านี้พี่อยากใช้ชีวิตอยู่กับเมียพี่นานๆ" ชาตินี้ก็เอาให้รอดก่อนเถอะ ลุงน่ะสามสิบสามเอง อย่าพึ่งรีบตายเส่ะ

"จะไม่เบื่อฟ้าแย่เหรอ"

"ไม่ครับ ฟ้าไม่น่าเบื่อสำหรับพี่ เพราะฟ้าน่ะน่าเย" เออ คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้

"พี่ทัพจะไม่ให้ฟ้าลองเยบ้างเหรอครับ ฟ้าก็อยากรู้ความรู้สึกแบบนั้นบ้างเหมือนกันนะ"

"ให้เยแล้วนี่เมื่อคืน ล่อปากพี่ซะเจ่อ" ไม่ใช่เยปากซะหน่อย

"พี่ทัพไม่อยากถูกผู้เยาว์พรากเหรอครับ"

"ไม่ครับ" ชิ!!! งอน



สายของวันหลังกินมื้อเช้าเสร็จ อิตาลุงก็บอกพ่อบอกแม่ผมว่าจะพาผมไปไหว้พ่อแม่ลุงแก

พ่อแม่ผมไม่ขัดข้องครับ แต่ก็อยากให้มีของติดไม้ติดมือไปบ้าง ซึ่งของนั่นก็คือผลไม้ที่แม่ผมจัดใส่กระเช้าเองกับมือ

เป็นผลไม้ที่หาเอาที่สวนหลังบ้านครับ พอออกจากบ้านมาสักพัก อิลุงก็ให้ผมนอนเพราะอีกนานกว่าจะถึง

ผมเป็นคนว่าง่ายครับ สามีบอกก็เลยทำตามอย่างไม่หือไม่อือ บวกกับเมื่อคืนนอนดึก และตื่นเช้าด้วย

เลยเข้าห้วงนิทราไปได้ง่าย และรู้สึกตัวอีกที่ ผมก็ถูกอุ้มในท่าเจ้าสาวแล้ว

"ต๊าย ตาทัพทำไมน้องมาสภาพนี้" เอิ่ม น่าจะเป็นเสียงของแม่ลุงครับ

"น้องหลับครับแม่ แม่อย่าเสียงดังรบกวนน้องสิ" เอิ่ม ลุงจะรู้ไหมว่าผมตื่นแล้ว

"ปะ พาน้องขึ้นไปพักข้างบนก่อน ถ้าได้เวลาแล้วเดี๋ยวแม่จะให้เด็กไปตาม" แม่ลุงเอ่ย ก่อนที่ลุงจะพาเรือนร่างของผมมายังห้อง ห้องหนึ่ง ก่อนจะวางผมกับเตียงใหญ่

"ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้า" อ่ะ นี่ลุงรู้ว่าผมแกล้งหลับเหรอ

"อุ้มฟ้าไปหน่อยสิครับ แล้วล้างให้ฟ้าด้วยนะ" กะจะแกล้งแกเล่นๆ แต่แกทำให้จริงๆครับ

ฮึก.. น้ำเข้าจมูกผม

พอล้างหน้า ล้างตาให้ผมเสร็จ อิลุงก็แบกผมขึ้นบ่า ก่อนจะวางผมลงกับเตียง ดีไม่ฟาดผมลง ไม่งั้นหลังหักงดขย่มแน่

"หิวยังครับ" ลุงถามพร้อมกับเช็ดหน้าให้ผมไปด้วย ผมเลยพยักหน้า

"ปะ งั้นลงไปข้างล่างกัน" เดี๋ยวลุงจะไม่ให้ผมได้ เที่ยวชมห้องนอนลุงก่อนเหรอ

ไปก็ไป หิวเต็มทีละ

และพอลงมาถึงชั้นล่าง เหมือนผมจะตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกครั้ง

บางคนถึงกับเหวอ บางคนถึงกับตาค้าง นี่เขาเห็นใครเดินตามผมมารึเปล่าวะ

"พี่ทัพ" ผมรีบเดินไปสะกิดอิตาลุงที่เดินนำไปก่อนสองก้าว

"ครับ"

"ทำไมมีแต่คนมองผม"

"ฟ้าสวยไง ไม่ต้องคิดมากเมียพี่สวยที่สุด" ห้ะ สวย?? สวยบง สวยบ้าอะไร ผมมีดุ้นนะอิลุง

"มากันพอดี หนูฟ้ามานั่งกับย่าสิคะ" นะนี่แม่อิลุงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อโคตรจะยังสาวเลยครับ ถ้าบอกว่าพี่สาวอิลุงผมก็เชื่อ เอ้ะ หรืออิลุงมันแก่ทันแม่เอง

"เอ่อ เอิ่ม ครับ" ทำไมทุกคนถึงแต่งตัวแบบผู้ดีกันจังวะ แล้วย้อนมองผมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอก

ผมค้อมศรีษะให้ท่าน ก่อนจะเข้าไปนั่งพร้อมยกมือไหว้

"ไหว้แม่ย่าเถอะจ่ะ ส่วนนี่พ่อปู่นะ" แม่ลุงผายมือไปทางบุรุษท่าทางสุขุมที่นั่งประจำหัวโต๊ะ ผมเคยเห็นท่านที่ค่ายแบบแว้บๆแล้วครั้งหนึ่ง ยืนยันว่าครั้งนี้เห็นใกล้ๆแล้ว ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดตอนนั้น

"สวัสดีครับ" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้

"เราเคยเจอกันแล้ว เธอจำได้ไหม" จำได้ครับ วันนั้นท่านดูเข้มขรึมยังไง วันนี้ก็ไม่ต่างจากนั้นเท่าไหร่

เพียงแต่มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าอยู่ด้วย

แล้วลุงทัพก็เข้ามานั่งข้างกับผม ก่อนที่แม่ลุงจะผายมือไปแนะนำคนที่นั่งอยู่ขวามือของพ่อ หรือตรงข้ามกับแม่

"นี่พี่กาศจ่ะ พี่ชายของตาทัพ" แม่ลุงเอ่ยจบผมก็ยกมือไหว้ ชายวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนที่แม่ลุงจะไปแนะนำภรรยา ของพี่ชายลุง และลูกชายลูกสาวของพี่ชายลุงอีกสามคน ชายสองหญิงหนึ่งครับ

"น้องฟ้าตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ" ไม่ขิง ก็ข่าครับ สองฝาของลุงกาศเขา

"น้อยๆหน่อย ใครให้เรียกน้องฟ้าต้องเรียกอาฟ้าสิ" อิลุง อย่าไปหาเรื่องเด็กสิ

"ก็น้องฟ้ายังไม่แก่เหมือนอาทัพนี่ครับ เนอะครับคุณย่า" เก่งนักนะ รู้จักหาทีม

"ข่า" ภรรยาลุงกาศเอ่ยปรามลูกชาย ว่าแต่ทำไมแยกได้ว่าใครเป็นใคร

"เรียกฟ้าว่าอาดีกว่าครับ เพราะฟ้าเป็นแฟนพี่ทัพ เอ่อ ขอโทษด้วยครับผมสรุปสถานะเอาเองเฉยเลย" ลืมไปว่าวันนี้ผมมาฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ของพ่อปู่กับแม่ย่า พวกท่านยังไม่อนุมัติเลยผมก็เออเอาเองแล้ว

"ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ ปู่กับย่าก็ไม่ได้จะขัดขวางหนูกับเจ้าทัพซักหน่อย แถมดีใจซะอีก ปู่น่ะยิ่งกลัวว่าเจ้าทัพจะอยู่คนเดียวไปจนแก่เฒ่า แล้วฝากกระดูกไว้กับโลกเฉยๆไม่มีใครเก็บเข้าโกฐให้อยู่" เอิ่ม ฟังดูเหมือนแช่งลูกเลยครับ

"พอได้ยินว่าเจ้าลูกชายคนเล็กมีแฟน พ่อก็รีบไปถามเพื่อให้ได้ความที่ชัดเจนเลย กลัวว่ามันจะมโนไปเองคนเดียว" ที่แท้ก็อย่างนี้

"เอ่อ แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับ ละแล้วมีหลานให้ไม่ได้ด้วยครับ" จบคำพูดของผม แม่ลุงทัพก็ยื่นมือมากุมมือผมไว้

"ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ตากาศก็ขยันปั้มดีออก ถึงน้ำเชื้อเรื่องหน้าตาจะสู้ตาทัพไม่ได้ก็เถอะ" เอ่อ จริงครับเมื่อเทียบความหล่อเหลาของพี่กับน้อง ลุงกาศจะไปทางพ่อของลุงนะ ส่วนลุงนี่ลูกแม่เลยครับ

"เจ้าทัพได้ผมไงส่วนเจ้ากาศน่ะได้คุณ" พ่อลุงเอ่ยแซว

"ค่า แต่ความกระล่อนตากาศได้คุณมาเยอะเลยนะคะ หนูพริกคะ ตอนนี้เอาสามีอยู่หมัดรึยังล่ะ"

"เอ่อ น่าจะอยู่แล้วนะคะ" ภรรยาลุงกาศตอบ พยานรักตั้งสามหน่อขนาดนี้

"แม่ว่าน่าจะยังนะคะ พยานรักแค่สามยังน้อยไปสักสี่ห้าหรือหกเลยเป็นไง" โห้ะ คุณแม่คราบ จะเลี้ยงยังไงไหว

"เลี้ยงไม่ไหวกันพอดี" ลุงกาศเอ่ย พร้อมรอบถอนหายใจ

"ก็เอามาให้น้องช่วยเลี้ยงสิ แกนี่โง่จริงๆ" เออ แม่ครับถามผมก่อนไหม ว่าผมชอบเด็กรึเปล่าน่ะ

"เออ ผมว่าทานข้าวกันดีกว่าไหมครับ" ขอขัดหน่อยเถอะผมหิวแล้ว เด็กอนามัยต้องกินข้าวให้ตรงเวลาครับ

"นั่นสินะ คุยซะเพลินเลย มาๆทานเยอะๆนะคะ" แม่ลุงครับ

หลังจากนั้นก็มีคุยกันสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งปิดฉากด้วยของหวาน และผลไม้

"จริงสิครับ น้องมีผลไม้จากที่บ้านมาฝากคุณนายผู้รักสุขภาพด้วย" ลุงเอ่ยก่อนจะลุกออกไป

"ตายจริง รู้จักเอาอกเอาใจแม่สามี เนี้ยสะใภ้ที่แม่สามีต้องการดูเอาไว้นะตาขิง ตาข่า"

"คราบบบบ พวกผมจะเดินตามแบบอาทัพ" ห้ะ!!!

"ถ้าไม่น่ารัก น่าเอ็นดู แบบอาฟ้าแม่จะไม่อนุญาตเด็ดขาดค่ะ" แม่ของฝาแฝดเอ่ย

"คงยากแล้วล่ะ" ขมิ้นเอ่ย

"นั่นดิ อาทัพทำบุญด้วยอะไรนะ ผมล่ะอิจฉาอาทัพเลยจริงๆ"

"มาอง มาอิจอะไรอา" ลุงผู้หูดี เดินมาพร้อมกระเช้าผลไม้ก่อนจะส่งให้แม่บ้านไปจัดมา

"เอาไว้มื้อค่ำก็ได้จ่ะเยา" แม่ลุงหันไปมองแม่บ้านที่เข้ามารับกระเช้าผลไม้จากลุง

ก่อนลุงจะเดินมานั่งที่เดิม

"ขิงสงสัยว่าอาทัพทำบุญด้วยอะไรถึงมีแฟนได้น่ารักขนาดนี้น่ะครับ" คนนี้น่าจะข่าใช่ไหม พูดมาขนาดนี้ ขอจดจำใบหน้าไว้หน่อยเถอะ

"ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันมา" เอ่ยจบลุงก็เนียนหอมแก้มผม อิลุงผมเขินนะว้อย

"จริงไหมจ๊ะ" เออ เอากับลุงสิครับ ไม่พูดเปล่ายื่นหน้าพร้อมเสนอปากมาจะหอมแก้มผมอีกครั้ง ไม่มีอายสายตาผู้ใหญ่ที่นั่งหัวโด่อยู่เลยแม้แต่น้อย

"ครับ" ผมตอบก่อนจะให้ความสนใจกับองุ่นตรงหน้า

"ตามจีบอยู่นานนะกว่าจะได้ พอจังหวะจะได้ก็แบบไม่ตั้งตัว" แน่ใจว่าไม่ตั้งตัวน่ะ มีวางผล วางแผนนะตอนนั้นน่ะ

"ใช่เหรอ ได้ยินว่ามีวางแผนแถมซ้อมใช้งานน้องชายกับหมอนข้างด้วยนิ" เฮ้ย พ่อของลุงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง

เอิ่ม เอาแล้วสิ !!!

"แหม่พ่อครับก็ช่วยพูดให้มันดูดีหน่อยไม่ได้รึไง น้องสิบสี่อยู่นะ"

"ห้ะ" สามพี่น้องประสานเสียงกัน

"อะไรกันแฝดสาม" ลุงทัพถาม

"เกิดก่อนพวกผมตั้งสองปี" จริงดิ!!! ทำไมหน้าตาล้ำอายุกันนักล่ะ หรือว่าเชื้อพ่อมันแรง...แซววว

"นี่พวกเราแก่เร็วได้ปู่เหรอจ๊ะ" แม่ลุงครับ

"คุณน่ะ รอจังหวะนี้อยู่ล่ะสิ" คนเป็นหัวหน้าครอบครัวเอ่ย

"แน่นอน ฉันยอมคนซะที่ไหนต่อให้เป็นสามีฉันก็เถอะจำไว้นะคะหนูฟ้าได้โอกาสเอาคืนเมื่อไหร่เราต้องเหยียบให้จมดินเลยนะ" จังหวะนั้นอิลุงเข้ามารวบผมแล้วปิดหูทั้งสองข้างของผมไว้

"แม่ ทำไมสอนน้องงี้ล่ะครับ" อิลุงตีหน้าสลด

"ฟ้ารู้น่าครับว่าอะไรเป็นอะไร พี่ทัพปล่อยฟ้าก่อนนะ เดี๋ยวเสื้อเลอะ" มะละกอสิครับ กำลังจะเข้าปากแล้วเชียวอิลุงก็ดึงผมไปกอดซะก่อน

แล้วลุงก็ผละผมออก  ก่อนที่ผมจะจัดการเช็ดรอยเปื้อนจากเนื้อมะละกอออกให้ลุง แล้วหันไปให้ความสนใจกับผลไม้ตรงหน้าต่อ และกวาดลงท้องไปจนอิ่ม

"นี่ เราไปแอบท้องรึเปล่าทำไมกินจุจังเลยคะ" เอ่อ เอิ่มคุณย่าครับ เราอยู่ทีมเดียวกันไม่ใช่เหรอครับ

"ไม่ได้ท้องครับ มีลูกสะใภ้แบบนี้เลี้ยงไหวไหมล่ะครับ อิอิ" เอ่ยจบผมก็ยิ้มตายี

"โอ้ย ดูพูดเข้าให้เลี้ยงอีกสามชาติก็ยังไหวเลยค่า นี่ถ้าหนูฟ้าจบม.สามแล้วมาอยู่กับแม่สิคะ เดี๋ยวแม่ส่งเรียนเอง" โห ยื่นข้อเสนอมาขนาดนี้ มีหรือว่าผมจะกล้ารับ เกรงใจแย่สิครับ

"เอ่อ ขอบคุณครับ แต่ฟ้าต้องปรึกษาพ่อกับแม่ก่อน แต่เอาเข้าจริงฟ้าก็ไม่อยากไกลอกพวกท่านเหมือนกัน อยู่นี่แม่พี่ทัพก็มีหลานอยู่แล้ว ให้สะใภ้อย่างฟ้าอยู่กับพ่อตาแม่ยายพี่ทัพเถอะนะครับ"

"ดูพูดเข้าสิ ก็เจ้าขิงข่ากับยัยขมิ้นไม่เอาอกเอาใจย่าแบบหนูฟ้านิคะ" โอ้ยยย ดูสายตาแบบนั้นสิ ถึงว่าอิลุงไปเอามาจากไหน

"ก็ให้พี่กาศปั้มเพิ่มเร็วๆสิครับ แต่ฟ้าไม่รับเลี้ยงเด็กนะฟ้าไม่ชอบเด็ก"

"ไม่ชอบเด็กแล้วชอบอะไร.
หื่ม" อิลุงครับ ไม่พูดเปล่ายื่นนิ้วมาบีบจมูกผมอีก

"ชอบคนแก่ อิอิ"

"ดูพูดเข้า แบบนี้ย่าก็รักก็หลงเราคนเดียวสิ" โอ้ยยย แม่คร้าบ

"ถ้ามีลูกน่ารัก น่าเอ็นดูแบบน้องฟ้าสักคนก็คงจะดีนะคะ ลูกๆพริกมีแต่พวกโลกส่วนตัวสูง ถ้าน้องฟ้าพอมีเวลาแวะไปเล่นกับน้องๆที่ไร่บ้างนะคะ" ภรรยาลุงกาศเอ่ย

"พอดีพี่สะใภ้ทำสวนองุ่นน่ะ นี่ก็องุ่นจากไร่พี่สะใภ้" ลุงทัพครับ

"ฟ้าไปกินองุ่นเฉยๆได้ไหมครับ ไม่ไปเล่นกับพวกเครื่องต้มยำนะ"

"ห้ะ ฮ่าาาา" ไม่ใช่แค่อิลุงครับ ทุกคนยกเว้นพวกเครื่องต้มยำที่ไม่ขำ

"โป้งอาฟ้าละ" ขิงครับ

"ก็ถูกของอาฟ้า พวกเครื่องต้มยำ ฮ่าๆ" อิลุงพอเถอะ ดูหน้าหลานด้วย

"พี่ทัพพอได้แล้ว" ผมเอ่ยพร้อมตบต้นขาของอีกฝ่ายเพื่อให้เลิกขำน้อง

"คะคะครับ พี่จะไม่ขำแล้วก็ได้" ไหนบอกจะไม่ขำแล้วไง หยุดเถอะสงสารน้อง

"นานแล้วที่พ่อไม่เห็นแก หัวเราะแบบนี้"

"นั่นสินะ" แม่ลุงเอ่ยพร้อมยื่นมือมาลูบหัวผม

"ใช่ครับ นานมากแล้วจนลืมไปเลยว่าไอ้ทัพมันหัวเราะร่าครั้งล่าสุดเมื่อไหร่" เชี้ย สามเสียง ถึงกับห้ามอิลุงไว้...ไม่ได้ แต่เดี๋ยวนะ อิลุงไม่เคยหัวเราะแบบนี้มานานแล้ว!!! เฮ้ย แล้วก่อนหน้านี้ลุงแกต้องมีสภาพเช่นไรเนี้ย

"พ่อฝากเจ้าทัพด้วยนะครับท้องฟ้า" พ่อลุงเอ่ย พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร และสิ้นเสียงหัวเราะของอิลุงทันที ที่คุณปู่เอ่ยจริงจัง

"แม่เองก็ด้วยนะคะหนูฟ้า ถ้าวันไหนทะเลาะกันให้ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลพูดคุยกัน และพูดคุยกันด้วยมีสตินะคะ รักกันไปนานๆนะคะแล้วอย่าทิ้งลูกชายแม่ด้วยนะ ถ้าพี่ทัพทำตัวแย่ๆก็มาฟ้องแม่ได้เลย เดี๋ยวแม่จะจัดการให้ค่ะ" แม่ลุงทัพ

"ว้า พ่อกับแม่ก็พูดไปหมดแล้ว แล้วฉันจะเอาอะไรอวยพรแกล่ะ ..ฉันมีแต่นี่ รับไปสิ" ลุงกาศวางกล่องไม้บนโต๊ะอาหาร

"อ่ะ เอ่อ ผมว่าพี่ควรส่งต่อมันให้เจ้าข่าหรือเจ้าขิงนะ" มันคืออะไร?

"เจ้าข่ากับเจ้าขิงจะไปรู้ความหมายอะไร ฉันว่าความหมายของรักแท้พวกมันจะเข้าใจไหมเถอะ" กล่องแห่งรักเหรอ คืออะไรวะ งงว้อย

"แต่..พี่ มันมีค่ามากกว่าจะมาหยุดอยู่ผม" ลุงเอ่ย

"ใช่ มันมีค่ามากกว่าแก แต่แกมีน้อง ให้ความมีค่าของน้องมาเติมเต็มให้แก แล้วพวกแกจะเท่ากัน เพราะฉะนั้นแกเหมาะสมกับแหวนสองวงนี้ที่สุดแล้ว" ลุงกาศเอ่ยจบ ก็ส่งกล่องแหวนให้ภรรยา ก่อนที่พี่พริกจะจะส่งต่อให้ลุงทัพ

"มะ ลองใส่ดูใหญ่ไปไหม ต้องได้แก้ไหม" แม่ลุงเอ่ยพร้อมกับลุกมาเปิดกล่องแหวนให้ลูกชาย แล้วยื่นวงหนึ่งให้ผม

"แม่" ลุงเอ่ย

"ดูๆ ลูกผู้ชายชาติทหารร้องไห้สิ ไม่อายเด็กเลย" ลุงไม่ได้ร้องหรอกครับ แต่คุณย่าแซวแก้กันน้ำตาตัวเองไหล

"ขอบคุณ ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณพี่ด้วย พี่สะใภ้ด้วยนะครับ"

"จ๊ะ รักกันไปนานๆนะคะ" พี่พริกเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร




facebook
Thanthaph Dharmarak 'กำลังคบกับ' นภนต์ กวีศิลป์


............................


จบตอน

ขอบคุญที่ติดตามครับ

[AkuaPink]

 
 

[Leenboy]

ขยันกันหวาน

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 12




หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จ

คุณปู่ก็เรียกพี่ทัพไปคุยส่วนตัวกัน ส่วนผมอยู่ว่างๆไม่มีอะไรทำ เลยไปทำความรู้จักกับเหล่าบรรดาแม่บ้านพ่อบ้านในคฤหาสน์ 'ธรรมรัตน' หลังนี้ เพื่อทำความคุ้นเคยกันไว้ครับ

จนเกือบสามสิบนาทีลุงทัพก็ถูกปล่อยตัวออกมา และเมื่อทันทีที่ถูกปล่อยตัวออกมาเป็นอิสระจากคุณปู่ก็ถูกคุณย่าชวนไปช้อปปิ้งกันต่อ

และสถานที่ที่จะไปคือห้างสรรพสินค้าย่านกลางกรุง แหล่งรวมวัยรุ่น และคนมีกะตังค์ (รึเปล่า?) ก็มองไปทางไหนเห็นแต่คนแต่งตัวดีๆ ดูสะอาดๆ ผิดกันกับผมตอนนี้..

ที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวไม่มีลวดลายใดๆทั้งสิ้น กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีเทาซีดๆ ที่บ่งบอกอายุการผ่านการซักมานับครั้งไม่ถ้วน และรองเท้าผ้าใบสีขาว มาในโทนสว่างไปอีกจ้า!!

และตอนนี้คุณย่าท่านก็ได้อุปโลกน์ตัวเองเป็นไกด์และแม่งานพาเที่ยวเป็นที่เรียบร้อย พาช้อปไปตามห้างร้าน และแบรนด์ต่างๆ ที่มีทั้งเสื้อผ้า กางเกง และรองเท้า ที่มีทั้งแบบใส่อยู่บ้าน ใส่ไปเที่ยว ใส่ไปวิ่งออกกำลังกาย และใส่ออกงาน!!

คือจัดเต็มมากกกก (กอไก่ล้านตัว) เฉพาะเสื้อผ้ายังไม่รวมรองเท้า คุณนายย่าก็เล่นหยิบจับวัดไซส์แล้วจ่ายสดแบบไม่ถามคนใส่อย่างผมสักคำ แต่คนที่รับกรรมหนักสุดสงสัยจะเป็นพี่ทัพครับ ที่ตอนนี้แทบจะล้มมือทั้งสองข้างแล้ว

ว่าแต่ออกงาน งานอะไร? (หลังจากถามคุณนายย่ามาก็ได้ข้อมูลมาว่า) งานอีเว้นท์ ธุรกิจของครอบครัวจ้า อิลุงโกหกผมว่าคุณย่าเป็นแม่บ้านเฉยๆ (น่าตีจริงๆที่กล้าโกหกผม) ที่ไหนได้ท่านคือคุณหญิงร้านทองและเจ้าของโรงแรมดีๆนี่เอง

ก่อนที่ท่านจะแต่งงาน.. (อันนี้เม้ามอยเรื่องแม่ผัวเน้าะ อิอิ) ก่อนที่ท่านจะแต่งงานกับคุณปู่ ครอบครัวคุณย่ามีธุรกิจส่วนตัวอยู่แล้วครับ ซึ่งธุรกิจที่ว่านั้นก็คือ 'เหมืองทองและห้างทอง' ภายใต้ชื่อ 'วงศ์สุพรรณรัตน์' ซึ่งเป็นนามสกุลของท่าน และไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลวงศ์สุพรรณรัตน์นี้จะรวยมากแค่ไหน สำหรับท่าน ท่านก็บอกว่าท่านมีอันจะกินนะ

แต่สำหรับเรา ท่านคือเหลือกินเหลือใช้แล้วจ้า (อันนี้คือความรู้สึกของผมนะ บ่นอุบอิบในใจเบาๆว่าแม่ผัวใช้เงินเก่งแง่ะ แต่ก็ยอมๆครับ เพราะเงินท่าน555)

เม้ามอยเรื่องแม่ผัวต่อจ้า ยังไม่จบอ่ะ มีเยอะๆ..
หลังจากมีเงินมีทองเหลือใช้ ประมาณว่าชาตินี้จะใช้ยังไงให้หมดแล้ว คุณย่าท่านก็เอาทรัพย์สินที่เศษๆส่วนนั้นไปเล่นหุ้น คือก่อนแต่งงานนะ จนวันหนึ่งราคาหุ้นมันขึ้นและท่านก็ได้ผลตอบแทนกลับมาอย่างมหาศาล เรียกได้ว่าจากที่มั่งมีอยู่แล้วยิ่งมั่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากนั้นท่านก็เริ่มเข้าสู่วงการไฮโซ ติดตามคุณแม่ของท่านไปตามงานพบปะสังสรรค์ต่างๆ และตั้งแต่วันนั้นท่านก็บอกว่าท่านติดตามคุณแม่ของท่านไปทุกงานจ้า

นอกจากเนียนประกาศตัวแบบอ้อมๆว่าฉันคือลูกสาวของตระกูลวงศ์สุพรรณรัตน์แล้ว เกือบทุกงานที่คุณย่าไปมักจะเจอกับชายหนุ่มในฝันคนนั้น (ที่ฉันเฝ้าตามหา..อ้ะ อันนี้ผมเติมเอง) ที่มากับคุณพ่อคุณแม่ของเขาเช่นกัน

คนคนนั้นก็คือ คื้อ คื้อออ... (ถ้าใครรำคาญอนุญาตให้ด่าว่าน้องน่ารักได้นะฮะ แฮร่!)

ชายหนุ่มคนนั้นก็คือ คุณธรรมรงค์ ธรรมรักษ์ ลูกชายคนเดียวของคุณนันทชัยและคุณสินจัย ธรรมรักษ์ และยังเป็นทายาทโรงแรมรีสอร์ท ในเครือ 'ธรรมรักษ์' อีกด้วยจ้า

คุณย่าเล่าว่า ตอนนั้นคุณปู่คืองานดีมากกกก ผิดกับตอนนี้!!(คือแอบมีความนินทาสานะครับ) หน่วยก้านดีพูดจาดีมีสัมมาคารวะและมารยาททางสังคมมาก และที่สำคัญยังเป็นสามีแห่งชาติของใครหลายๆคนด้วยจ้า (เหมือนกับใครวะ? ประวัตินี้ชั่งคุ้นๆแฮ่ะ) โดยเฉพาะกับคุณปรีดากุล วงศ์สุพรรณรัตน์ คนนี้เลยเด่อออ (มีความอวยตัวเองง่ะแม่ย่าผม)

อ้ะ บอกก่อนว่าคุณย่ากินเด็กนะเออ คุณปู่เด็กกว่าท่านเจ็ดปีเชียวจ้า (คือเลิศง่ะ) หลังจากคบหาดูใจกันประมาณสามปีก็ได้ฤกษ์กาลยามดีเข้าห้องเข้าหอ แล้วต่อมาก็มีพยานรักเป็นลูกชายฝาแฝดสองคน

แต่คุณปู่บอก 'อยากได้ลูกสาว' คุณย่าก็จัดให้จ้ามีความตามใจสานะเออ แล้วผลปรากฏว่าได้ปิกาจูมาแทน แง่วววววว


จบการเม้ามอยเรื่องแม่ผัวแค่นี้ก่อนเนาะ

...........


กลับมาที่บรรยากาศในห้างตอนนี้

"พี่ทัพมะให้ฟ้าช่วย" สภาพลุงตอนนี้แบบอดสงสารไม่ได้ครับ เต็มแขนทั้งสองข้างยันนิ้วทั้งห้า ที่มีแต่ถุงของใช้ของผม

"ไม่ต้องไปช่วยค่ะลูกขา หน้าที่ของสามีคือถือของให้ภรรยาอย่างเราค่ะ" เอิ่ม ผมล่ะอดสงสารอิลุงม่ายล่าย

"ฟ้าว่าพอกันแค่นี้ดีกว่าไหมครับ" เมื่อช่วยถือไม่ได้ ก็จะช่วยให้ได้กลับบ้านไวขึ้นละ

"หื่ม ยังเหลือของใช้ส่วนตัวที่ขาดไม่ได้อีกอย่างนิน่า" ห้ะ คุณย่าหมายถึงกางเกงใน? คุณย่าจะซื้อยันกางเกงในให้ผมไม่ได้!!

"เอ่อ เดี๋ยวฟ้าจะไปซื้อกับพี่ทัพเองก็ได้ครับ"

"เอางั้นก็ได้ค่ะ" ค่อยโล่งหน่อย

"ฟ้าจะไปส่งคุณย่าไว้ที่ร้านกาแฟก่อนดีไหมครับ"

"เดี๋ยวย่าเดินไปเองค่า หนูฟ้าไปกับพี่ทัพเถอะจ่ะ" เอางั้นก็ได้ครับ เมื่อเอ่ยจบคุณย่าก็เดินห่างออกไป ผมเลยให้อิลุงเอาของมาเก็บที่รถก่อน ถึงลุงแกจะบอกว่าถือยังไหวก็เถอะ

"เบาตัวกว่ากันเยอะไหมล่ะ" ผมถามอิลุง

"แล้วแม่พี่ก็จะว่าพี่ไม่มีความอดทน ถือของให้เมียแค่นี้ไม่ได้" เอิ่ม อย่าใส่อรรถรสเยอะสิครับ

"เชื่อเลยพี่ทัพลูกใคร ไม่ได้ความเข้มขรึมจากคุณปู่มาเลยสักนิด ถ้าคุณย่าจะพูดแบบนั้นฟ้าจะออกตัวให้เองครับ" เป็นผู้เสนอแผนนี่น่า

"..." อิลุงเงียบรอฟัง

"ไม่ต้องกังวลนะครับ ฟ้าอยู่ข้างๆพี่ทัพตรงนี้ ถ้าพี่ทัพจะถูกคุณย่าบ่นฟ้าก็ต้องโดนด้วย และฟ้ามั่นใจว่าคุณย่าไม่บ่นให้พี่ทัพแน่นอนครับเพราะไม่อยากให้ฟ้าเสียใจ" ดูเหมือนจะมั่นใจมากเลยนะ

"ขอบคุณนะครับ กลับถึงบ้านเดี๋ยวพี่ให้รางวัลสักยกดีไหมนะ" ลุงเอ่ย ก่อนจะเข้ามากอดคอแล้วเขย่าศีรษะผม เอิ่มถ้าเกิดไขมันในสมองผมแตกกระจายใครจะรับผิดชอบ!!


...เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วผมก็ชวนลุงทัพไปรับคุณย่าที่ร้านกาแฟ แล้วกลับบ้านกัน จังหวะที่ผมกับลุงกำลังเดินไปที่ร้านกาแฟนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นร้านเสื้อร้านหนึ่ง ที่มีเสื้อที่ในชีวิตนี้ผมใฝ่ฝันที่จะใส่มากที่สุด

"พี่ทัพ แวะร้านนี้ก่อนนะ" ผมเอ่ยพร้อมจูงมือลุงดึงเข้าไป พนักงานสาวเอ่ยต้อนรับพร้อมค้อมศีรษะให้

"หื่ม นี่อย่าบอกว่าเสพติดการช้อปปิ้งเสื้อผ้าแล้วน่ะ" ยัง อย่ามามองผมแบบนั้นนะ ผมละความสนใจจากลุงแกแล้วไปสนใจกับเสื้อมัดย้อม คอวีตรงหน้า

"โทษนะครับ ตัวนี้มีไซส์เล็กว่านี้ไหมครับ" ผมเอ่ยถามพี่พนักงานที่ยืนคอยให้ความช่วยเหลือและแนะนำอยู่ข้างๆ

"ไซส์เล็กสีนี้หมดแล้วค่ะ จะมีก็แต่สีนี้" แล้วเธอก็หยิบเสื้อที่พื้นสีแดง ลายสลับขาวมาให้ผมดู สีเด่นหราชะมัด

"แต่ชอบสีแบบนี้" เอ่ยพร้อมมองหน้าคนพามา ที่ผมจูงเข้ามานั่นแหละ สีเป็นสีพื้นขาวแต่ชายเสื้อเป็นสีครามเข้มๆ ก่อนจะไล่ขึ้นมาอ่อนๆ

"ก็ซื้อ" จริงดิ ให้ซื้อจริงดิ ถึงมันจะตัวใหญ่กว่ารูปร่างผมอ่ะนะ ผมใส่ไซส์เอสถึงเอ็มครับ แต่เสื้อตัวนี้ไซส์เอ็กเอ็กแอลเลย รุ่นลุงทัพน่ะพอดี

"ขอบคุณคร้าบ..งั้นผมซื้อให้พี่ทัพด้วย"

"มีตังค์" โหย ดูถูกกันเกินไปแล้ว

"ตังค์พี่ทัพ" แล้วผมก็หยิบเสื้อไซส์เดียวกันให้พี่พนักงานสองตัว

"คุณลูกค้าจะลองใส่ก่อนไหมคะ" เอ่อ ถ้าใส่ออกมาแล้วอิลุงคืนคำผมก็อดใส่สิ

"ไม่ครับ ผมเอาตัวนี้แหละ" พอเอ่ยตอบจบ อิลุงผู้เป็นหลานของโคนันก็จับพิรุธผิดสังเกตุได้

"พี่ว่าใส่ดูก่อนไหม" ห้ะ

"พี่ทัพ เดี๋ยวคุณย่ารอนานนะครับ" เชื่อผมเถอะนะ

"เดี๋ยวพี่จะโทรบอกแม่เองว่าฟ้ากำลังดูเสื้ออยู่" ห๊ะ เอาไงดีแวะ ภาพหลอนตั้งแต่เด็กๆที่ถูกทั้งพ่อ ทั้งแม่ห้ามใส่เสื้อแบบนี้ ค่อยๆผุดขึ้นมาหลอกหลอน

"ก็ได้ครับ" เอาวะ เป็นไงเป็นกันถ้าลุงจะดื้อไม่ให้ซื้อ ผมจะร้องไห้ฟูมฟายให้ดูเลย

ผ่านไปห้านาที คือก็เปลี่ยนไม่นานหรอกแต่หลังจากเปลี่ยนแล้วมีบนกับเจ้าที่เจ้าทางไว้ให้ลุงยอมให้ผมใส่เสื้อตัวนี้ เดินเหินไปไหนมาไหนได้

สาธุ!!!

และทันที ที่ออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ผมก็สวนทางกับผู้ชายคนหนึ่งที่ผมโคตรจะคุ้นหน้าคุ้นตามาก เลยถือวิสาสะทักไปครับ

"โทษนะครับ เอ่อเราเคยเจอกันที่ไหนไหมครับ" อย่าหาว่าผมใช้มุกจีบหนุ่มนะ เขาหยุดตามคำเรียกของผมก่อนจะหันมามองผมอย่างพิจารณา ถ้าจะมองขนาดนั้นก็กลืนกินผมเถอะ

"เอ่อ โทษครับผมคงจำคนผิด" มองนานไปแล้วเว้ย สรุปเองก็ได้ว่าจำผิด ชิ!!

"อ่ะ เดี๋ยวสิ พี่ก็คุ้นหน้าน้องเหมือนกัน" นั่นสิครับ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหน

"พี่ชื่อมอส เราล่ะ" อ้ะ พี่มอสสสสสสสส พี่มอสจริงดิเนี้ย เห๋ยๆกินอะไรเข้าไปวะครับทำไมหล่อเหลาเอาการขึ้น อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึงจัง

"ผมฟ้า" จบคำตอบของผม พี่มอสก็อึ้งพร้อมกับปากเหวอแล้วตาโตค้าง

"พี่มอสสสสสส หล่อขึ้นเยอะเลยนะครับ" รุ่นพี่น่ะครับ ตอนผมอยู่ม.หนึ่งพี่เขาอยู่ม.หก แล้วตอนนั้นพี่มอสคือเป็นเก้งที่ค่อนข้างจะออกสาวมาก ไหงตอนนี้ถึงมาลุคแมนได้วะ

"น้อยๆหน่อย เราเองก็คงความน่ารักไว้เสมอต้นเสมอปลายเลยนะ" แหม่ ไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ

ทันใดนั้นอิลุงก็เข้า พรึ่บ!! บรรยากาศมันเปลี่ยนไปทันทีเลยครับ เหมือนว่าจะหายใจไม่ออก แค่กๆไม่ๆ เหมือนมีเมฆดำลอยคลุ้งเคลื่อนตัวมาเหนือศีรษะของเราสองคนรุ่นพี่ที่จบม.หกไปแล้ว กับรุ่นน้องอย่างผม

"ฟ้า" สีหน้าลุงตอนนี้ไม่สู้จะดีนัก เหมือนเจอคู่แข่งทางการเมืองยังไงยังงั้น

"นี่พ่อฟ้าเหรอ" พี่มอสเอ่ยขึ้น ทำเอาผมแทบจะหลุดหัวเราะ นี่ลุงดูๆไป ลุงก็เหมือนพ่อผมอยู่นะ ฮ่าาาา


............................

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 12 (ต่อ)




"ผัว" อิลุงตอบกลับทันควัน ทำเอาผมแทบสำลักอาการจะหลุดหัวเราะตัวเอง

"เอ่อ นี่พี่ทัพครับแฟนฟ้า ส่วนนี่พี่มอส รุ่นพี่ฟ้า พี่มอสเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วครับ" ผมแนะให้ทั้งสองรู้จักกันไว้

"อืม ไปกันเถอะแม่พี่รอนานแล้ว" เออ ทีอย่างนี้น่ะมาเร่ง แล้วลุงก็ดึงมือผมออกไป

"พี่ทัพ ฟ้าเจ็บนะ" กำมาได้ มือคนหรือคีมเหล็กเนี้ย

"ที่ไม่รีบออกมาเพราะมัวคุยกับหมอนั่นอยู่ล่ะสิ" ก็มีส่วนแต่ไม่ใช่ทั้งหมด

"พี่ทัพ พี่มอสพึ่งเข้าไปเอง ฟ้ายังไม่ได้กอดพี่มอสให้หายคิดถึงด้วยซ้ำ พี่ทัพก็เข้ามาซะก่อนเนี้ย แล้วนี่พี่ทัพเป็นอะไร ไปโกรธใครมาแล้วมาพาลฟ้าอ่ะ" อ้ะ นี่ผมพูดอะไรผิดไปเหรอ ทำไมลุงถลึงตาใส่ผมแบบนั้น

"กอด ฟ้าบอกว่ากอดเหรอ พี่เป็นผัวฟ้านะ" โอ้ย ไปกันใหญ่แล้ว

"พี่ทัพ" ฟังผมก่อนได้ไหม

"ไม่ต้องมาพูด กลับถึงบ้านโดนดีแน่" ห้ะ หึงจนหน้ามืดขนาดนั้นเลยเหรอ

"พี่ทัพ" เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงแข็งพร้อมกับสายตาที่กึ่งโกรธ

ทันใดนั้นอิลุงก้มตัวลง พร้อมยื่นหน้ามาประกบปากกับผมแบบที่ผมยังไม่ได้ตั้งตัว

เฮือก...... เป็นการจูบที่มีการถลกเสื้อผมขึ้นอีก โอ้ย..นี่ไม่ใช่บ้านเรานะครับ

พอได้จังหวะผมก็ผละอิลุงออกก่อนจะเสริฟฝ่ามือเข้าให้ที่แก้มซ้ายของอีกฝ่ายเพื่อเรียกสติ

เสียงมือผมกระทบกับแก้มลุงดังมากครับ จนคนรอบๆหันมาดู จริงๆก็อาจจะหันมาตั้งแต่อิลุงจูบผมละ 

"ถ้าจะหื่นฟ้าไม่ว่าแต่ให้มีขอบเขตรู้จักกาลสถานที่ด้วยนะครับ" เอ่ยจบก็กำลังจะเดินมาที่เคาน์เตอร์ แต่ถูกอิลุงรั้งไว้ก่อน

"ขอโทษ แต่จะโทษพี่คนเดียวก็ไม่ได้" จะบอกว่าผมมันน่าเย ผมมันยั่วเยอีกน่ะเหรอ

"เสื้อตัวนี้มันโป๊ถอดออกซะ" ห๊ะ ทะทำไมกลายเป็นแบบนั้น

"ไม่เห็นจะโป๊" เอ่ยจบก็รีบสาวเท้าไปจ่ายตังค์ครับ

"ท้องฟ้า" ฉึก เรียกชื่อเล่นเต็มยศเลยเหรอ

ไม่สนครับ รีบจ่ายรีบเสร็จรีบไปหาคุณย่า แต่ทว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น มันยังมีอุปสรรคอีกหนึ่งด่าน นั่นคือพี่มอส กับแฟนสาวที่กำลังจ่ายตังค์อยู่ด้านหน้าผม

"อ้าวฟ้า เอามาสิเดี๋ยวพี่จ่ายให้" โหย สปอร์ตไปอีก ใจดีๆเจรงๆ

"เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่มอส พอดีฟ้ามากับแฟน 'ให้แฟนจ่ายให้' ครับ" เน้นที่ 'ให้แฟนจ่ายให้' เป็นพิเศษครับ

"เอางั้นเหรอ เอ่อเราเอาตัวนี้จริงน่ะเหรอ" จริงสิครับ น่องฟ้าจะใส่ออกจากร้านด้วยเลยนะคอยดูสิ

"พี่ว่ามันดูไม่ค่อยโอเคนะ ฟ้าน่ะอาจจะชอบแต่แฟนฟ้าเขาจะลงแดงตายก่อนน่ะสิ หวงภรรยาจนหน้าขึ้นสีแล้วนั่น" เอิ่ม พูดมาซะผมไม่กล้าใส่เลยทีนี้

"วันเดียวน่าครับพี่ทัพไม่เป็นไรหรอกเนอะ" หันไปถามอิคนที่ยืนกอดอกเป็นแบล็คกราวน์อยู่ด้านหลังครับ

"ดื้อไม่เคยเปลี่ยน ระวังเถอะจะลุกไม่ไหว" น่าน พูดเป็นลางไว้อีก

"พี่มอส" เอ่ยเสียงออดอ้อน ช่วยน้องด้วยครับ อิลุงจะทำร้ายร่างกายน้อง

"ฮ่าๆ ไว้เจอกันใหม่นะ" อ่า ไปซะแล้ว ผมโบกไม้โบกมือลาพี่มอส อดีตแม่ที่ตอนนั้นพี่แกโคตรสวยมาก มาตอนนี้ชีวิตกลับพลิกผัน แกกลายเป็นหนุ่มหล่อมากเช่นกัน กับแฟนสาวก่อนจะถึงคิวผมชำระเงินค่าเสื้อสองตัวที่ราคาห้าร้อยกว่าบาทเกือบหกร้อย ราคาก็ใกล้เคียงกับข้างนอกครับ หรืออาจจะสูงกว่านิดๆ แต่เนื้อผ้านุ่มกว่าครับหลังจากทดลองใส่ให้คนมองตลอดการเดินทางมาหาคุณย่า

"พี่ทัพฟ้าอยากกินชาไข่มุก" แต่คิวยาวชิบหาย

"ไปต่อคิวเอาสิ" ห้ะ จะไม่ต่อให้น้องหน่อยเหรอ

"ต่อด้วยกันนะ" จะให้ผมยืนคนเดียวไม่ได้นะ เผื่อผมถูกฉุดล่ะไม่ห่วงผมเหรอ

"พี่ก็ต่อให้อยู่นี่" เอิ่ม จริงสิ มีแต่ผมที่ยืนอยู่นอกแถว ขอเข้าแถวแซงคิวลุงแปป

"พี่ทัพซื้อไปให้คุณย่าด้วยดีไหมครับ" ผมกลับหลังหันมาคุยกับอิลุง

"แล้วแต่ฟ้า" แล้วแต่ผมได้ไง ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณย่าชอบรสอะไร

"แต่แม่พี่ไม่กินน้ำวัยรุ่นแบบนี้หรอก" เอิ่ม ว่าแม่แก่อีกล่ะ ทีตัวเอง แหม่ไม่แก่เลยนะ

"งั้นฟ้ากินคนเดียว" อิลุงถลึงตาใส่ผมอีกแล้ว

"ก็พี่ทัพแก่ละนิ" เอ่ยจบก็ยิ้มร่าชอบใจ แล้วหันหน้ากลับไปตามเดิม ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ นั่นคือแกล้งอิลุงครับ

โดยการขยับคอเสื้อมาเปิดโชว์ไหล่ซ้าย และทันใดนั้นอิลุงก็จับคอเสื้อผมให้เข้าที่ ผมเลยแกล้งหันไปมองค้อนให้ลุง

อิลุงเลยจับคอเสื้อผมจากด้านหลังรวบขึ้น จนคอเสื้อด้านหน้าขึ้นไปชิดลำคอหอย ไม่มีช่องว่างให้หายใจหายคอเลยทีนี้ กลายเป็นคอเต่ายกสูงแบบช่องแคบสมใจ

อิลุงจับไว้อย่างนั้นจนถึงคิวเลยครับ แม้ผมจะมองค้อนให้ จะขอให้ปล่อย จะขอแบบดีๆยังไงแล้วก็ตามลุงแกก็ไม่ปล่อยมืออกจากเสื้อผมเลย เศร้าจายยย..

พอถึงคิวผมก็สั่งรสชาเขียวมัทฉะ กับวนิลานมสดไป
แล้วคนจ่ายตังค์คือลุงทัพครับ

"พี่ทัพปล่อยก่อน ฟ้าจะดูดน้ำ" กลัวไข่มุกมันติดคอเสื้อ แล้วลงคอไม่ได้อ่ะดิ

"ไปดูดในรถ" ห้ะ

"พี่ทัพ นะๆขอชิมก่อนคำหนึ่ง" พออิลุงปล่อยเท่านั้นแหละ ผมก็เตรียมจะวิ่งหนีลุงขี้หวงเลยครับ แต่ทว่าไม่ทันมือลุงไวกว่าแล้วฉกกอดเอวผมขึ้นไปรวบไว้อย่างไว

"จะหนีเหรอ" เปล่า ซะหน่อยไม่เคยคิด

"ไข่มุกเหนียวนุ่มดีอ่ะ พี่ทัพลองชิม" เปลี่ยนประเด็นสิครับ แล้วยื่นหลอดจ่อปากลุงทัพ

ลุงแกก็ดูด เฮือกหนึ่ง...เชี้ย เอาไปกินคนเดียวเลยป่ะ

"ลุง ให้ชิมป่ะ ชิมซะหมดเลย" ตัดพ้อก่อนอิลุงจะยื่นรสวนิลานมสดมาให้ จริงสิสั่งมาสองแก้ว ดีนะที่สั่งมาสองไม่งั้นมีงอนแน่

แล้วผมก็ส่งรสชาเขียวให้ลุงแกถือ

"ปล่อยฟ้าได้ไหม ฟ้าจะไม่ดื้อแล้วนะ ฟ้าจะเป็นเด็กดีนะครับ" เอ่ยพร้อมสายตาอ้อนวอน

"อืม" อืม คือปล่อย หรือคือรับรู้วะ

จากนั้นอิลุงผู้ตัวใหญ่ก็กึ่งลากผมไปตามแรง แบบมือซ้ายลุงยังคงจับคอเสื้อให้ผมอยู่ในทรงคอเต่า แล้วออกแรงผลักให้ผมเร่งฝีเท้า ส่วนมือขวาก็หิ้วถุงที่พึ่งไปช้อปกันมากับน้ำชาไข่มุก

...เฮ้ลุงใจเย็น นี่น้องนะว้อย เห็นผมตัวเล็กแล้วจะผลักไสไล่ส่งยังไงก็ได้น่ะเหรอ แต่เอาเถอะ เอาที่สบายใจ นี่ถ้าไม่มีของกินอยู่ในมือโวยวายไปนานละนะ บอกเลย

คนอะไรเผด็จการชะมัด อย่าให้ถึงทีผมนะ ลุงได้นอนร้องขอชีวิตแน่

ว่าแต่..ทำไมมีแต่คนมองจังแวะ บางคนนี่มองจนเอ็นคอแทบเคล็ด แบบผมเห็นเขามองมาทางผม ผมก็เลยมองเขากลับ เลยรู้ว่าเขามองจนวินาทีสุดท้าย ที่อิลุงเรียกสติให้มองไปข้างหน้า นั่นแหละ


"มากันพอดี ปิ่นนี่ไงหนูท้องฟ้าแฟนของตาทัพ หนูฟ้าจ๊ะนี่อาปิ่นน้องชายของย่าเอง" ผมกับอิลุงยกมือไหว้ชายหนุ่มวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนที่อาปิ่นจะรับไหว้กลับ น้องชายคุณย่า!!! ผู้มีหน้าตาเทียบรุ่นกับลูกชายได้สบายเลยครับ

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรียกฉันว่าลุงละกันไม่ต้องไปเรียกตามเจ้าทัพมันหรอก" เออ ได้สิทธิพิเศษไปอีก แล้วมีหรือว่าผมจะปฏิเสธ

"ครับ ลุงปิ่น" เอ่ยรับ พร้อมยิ้มร่า

"น่ารักสมกับวัยจริงๆเลยนะ" ลุงปิ่นเอ่ยแซว พร้อมยื่นมือมาจะจับปลายคางผม แต่ถูกอิลุงยื้อคอผมออกครับ

คอเสื้อผมยังอยู่ในมือลุงน่ะ เอ้ะ ไปอยู่ตอนไหนหว่าตอนไหว้ ลุงก็ปล่อยละนิ

"ตาทัพ ไปจับเสื้อน้องไว้ยังงั้นทำไม" คุณย่าปราม

"มันโป๊ครับ" ไม่เห็นจะโป๊เลยนะครับคุณย่า อิลุงมันขี้หวงจนหน้ามืด ไม่รู้โป๊ไม่โป๊แยกแยะไม่ออก

"ไหนเอามือออกให้แม่ดู" ได้ยินที่คุณย่าสั่งไหม

"ไม่ครับ กลับกันเถอะครับจะค่ำแล้วเด็กอนามัยต้องกินข้าวตรงเวลา" เอ่อ นั่นเอาผมไปอ้างอีก

จริงๆก็เริ่มหิวแล้วแหละ

"ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะปิ่น" คุณย่าหันไปบอกลุงปิ่น ก่อนที่น้องชายจะยกมือไหว้พี่สาว แล้วผมก็ยกมือไหว้ลุงปิ่นตามด้วยอิลุงที่แค่ค้อมศีรษะให้

พอเดินกันออกมาพ้นสายตาผู้คนคุณย่าก็บอกให้อิลุงวางมือจากคอเสื้อของผม อิลุงก็เลยบอกให้ไปเชยชมกันที่บ้าน..

ห้ะ สิครับ นี่จะจับผมไว้อย่างนี้ไปตลอดจนถึงบ้านเลยเหรอ

"พี่ทัพ เอาเชือกมามัดไว้ก่อนไหม" ลุงจะรู้ไหมว่าผมประชดน่ะ แต่ผมว่าน่าจะไม่เพราะอิลุงกำลังหาอะไรอยู่? จนได้เชือกที่น่าจะมาจากสายหิ้วของถุงเสื้อผ้าถุงใดถุงหนึ่ง

"เออ เป็นเอามาก" คุณย่าเอ่ยปลง ก่อนจะจับตัวผมไปครองไว้แต่ผู้เดียว

"แม่" อิลุงไม่ยอมสิครับ

"ฉันจะมัดให้ เพื่อความสบายใจของแก" ทุกการกระทำของคุณย่า ถูกอิลุงฐานทัพเก็บรายละเอียดทุกวินาที

แล้วผมก็ได้กลับมาใส่เสื้อคอเต่า

"สบายใจขึ้นแล้วยัง" คุณย่าถามลูกชายคนเล็ก

"ครับ ขอบคุณครับ" ทีนี้ก็ยิ้มได้แล้วนะ เห่อะน่าหมั่นไส้ทำไมผมรู้สึกว่าอิลุงเป็นคนแก่ที่เอาแต่ใจจังวะ

แล้วเราก็ขึ้นรถกันเพื่อจะกลับบ้านครับ โดยผมนั่งข้างกับคนขับ ส่วนคุณย่านั่งเบาะหลังกับข้าวของเครื่องใช้ของผมที่มันล้นมาจากกระโปรงหลัง

"แม่ล่ะไม่เข้าใจ แล้วจะซื้อมาทำไมถ้าน้องใส่แล้วแกไม่ชอบน่ะ" อ้าว ก็ผมชอบนิครับ

"ลูกสะใภ้แม่น่ะดื้อซื้อเองเลย" อ้าว อิลุงโยนให้ผมซะงั้น

"หนูฟ้า" เวร คุณย่าเรียกด้วยเสียงแบบนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ

"ครับ" ขออนุญาตเสียงสั่นครับ

"เฮ้อ คนหนึ่งก็ลูกชายอีกคนก็ลูกสะใภ้ เอาเป็นว่าตอนนี้หนูฟ้าแต่งตัวมิดชิดไปก่อนนะคะ ไว้แม่หาฤกษ์หมั้นให้เราสองคนแล้วค่อยมาแต่งตัวแบบนี้เนอะ" ห๋า มะมะหมั้น หมั้นเหรอ

"เอ่อ ต้องหมั้นด้วยเหรอครับ" คือไม่ได้อยู่กินด้วยกันเฉยๆเหรอ

"หมั้นสิจ๊ะ ทำให้มันถูกต้องน่ะ" รอบมองหน้าคนขับรถไปแว่บหนึ่ง

"ครับ" ขอความช่วยเหลือทางสายตาจากอิลุงไม่เคยจะได้

พอถึงบ้านพี่อาร์มกับพี่แบทก็เข้ามาช่วยอิลุงทัพถือข้าวของขึ้นไปเก็บบนห้อง ส่วนผมก็ถูกส่งตัวเข้าหอทันทีที่มาถึง คำสั่งของคุณย่าคือให้ไปเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ครับ

ผมเลยจัดการอาบน้ำ อาบท่าด้วยซะเลย
แล้วพอเสร็จธุระก็ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ เพื่อไปพบปะกับผู้ใหญ่ในมื้อค่ำวันนี้

"ลุง ฟ้าใส่ชุดนี้ได้ไหม" ในเมื่ออิลุงมีอำนาจในการตัดสินใจ ผมก็เลยถามครับ

"พี่ว่าใส่สีขาวดีกว่านะ" อ้ะ แล้วสีดำไม่ดีตรงไหน

"มันจะไม่กลมกลืนกับอากาศเหรอ" ลุงจะเข้าใจมุกผมไหมวะ

"ไม่ครับ ตัวนี้เป็นไงชอบไหม" โห๊ะ ยกมาขนาดนี้แล้วถามว่าชอบไหม ถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะ

"เอ่อ แต่มันแขนยาว" เสื้อยืดแขนยาวสีขาวนี่แหละครับ

"แขนสั้นก็มี แต่พี่ไม่ให้ใส่" ห๊ะ แล้วซื้อมาทำไม

"โอเค เอาที่ลุงสบายใจ" ผมเอ่ยก่อนจะรับเสื้อมาใส่เข้ากับยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีครีม และถุงเท้าสีขาวกับรองเท้าสลิปเปอร์สีครีม มาในธีมสว่างชิบหาย

ส่วนของอิลุงมาในธีม ผู้ชายเข้มๆเสื้อยืดคอเต่าแขนยาวสีไวน์แดง กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีน้ำเงินเข้มรองเท้าสลิปเปอร์สีน้ำตาล

ใส่เสื้อผ้ายังกับอุณหภูมิติดลบ แต่ก็จริงบ้านอิลุงคือแอร์เย็นมาก จะเรียกว่าหนาวจนหรรมหดเลยก็ว่าได้ จะหนาวอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้ ไม่ประหยัดอุณหภูมิช่วยลดโลกร้อนเล้ย

ทำไมผมขี้บ่นจังวะ 555



.............................

จบตอนที่ 12

ขอบคุณที่ติดตามครับ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ได้อ่านทีเดียวยาวๆเลย  ถูกใจมากกกกกกกก 
ท้องฟ้าน่ารัก ไม่บันยะบันยังซะเลย   
อิลุงก็หวงน้องซ้าาาาาาาาา   
       
 

[Leenboy]

พ่อแง่แม่งอนกันจริงคู่นี้555

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 13



....

โต๊ะกินข้าว

บ้านธรรมรัตน วันนี้คับคั่งมากครับนอกจากจะมีครอบครัวลุงกาศแล้ว ก็ยังมีครอบครัวของลุงกอบด้วย ซึ่งครอบครัวลุงกอบนี้มีลูกชายสืบสกุลตั้งสี่คนแน่ะ

ถึงว่าคุณปู่ กับคุณย่า ถึงไม่มีปัญหาที่ลูกชายคนเล็กจะเบี่ยงเบนมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็เพราะมีผู้สืบตระกูลตั้งหกคนแล้ว แล้วมองย้อนมาที่ตระกูลกวีศิลป์ เอิ่มมม เหลือผมอยู่หน่อเดียว...

แต่ก่อนที่นั่งติดกับคุณย่าจะเป็นของลุงกอบครับ แต่ทว่านับตั้งแต่ผมเป็นแฟนพี่ทัพ ผมก็ได้รับสิทธิ์พิเศษได้มานั่งตรงนี้และมีแววว่าจะยึดเก้าอี้ตัวนี้ไปอีกยาว ส่วนที่ถัดผมไปคือลุงทัพ ก่อนจะเป็นลุงกาศและภรรยา ส่วนที่นั่งตรงข้ามกับคุณย่าคือลุงกอบ และถัดไปคือภรรยา ก่อนจะเป็นลูกๆชายทั้งสี่คน เรียงลำดับกันตามอายุเลยครับ บ้านนี้ต้องเรียงตามความอาวุโสขนาดนั้นเลยเหรอ?

เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้า คุณย่าก็แนะนำทุกคนให้รู้จักกับผม

"นี่หนูท้องฟ้า แฟนของตาทัพ สะใภ้สาม"
ฉึก!! สะใภ้สาม!! สะดุดคำนี้มากครับ นึกถึงหวงเฟยหงขึ้นมาตะหงิดๆ

จากนั้นคุณย่าก็ผายมือแนะนำลุงกอบ กับภรรยา และลูกๆของลุงกอบ ซึ่งมีดิน น้ำ ไฟ และลม ผู้ทั้งสี่ เฮ้ยธาตุทั้งสี่เลยครับ ถ้ามีอีกสักสองหน่อ เป็นหินกับเหล็กได้เลย เพราะไฟมีแล้ว ฮ่าๆๆ

เมื่อแนะนำให้รู้จักคาดหน้าคาดตากันแล้ว ก็เป็นอันว่าได้ฤกษ์ทานมื้อค่ำ อย่างเป็นทางการ โดยมีผู้อาวุโสที่สุดลงมือก่อน ก่อนจะตามมาด้วยลูกๆและหลานๆ

ระหว่างนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนมีคนมองผมอยู่ตลอดเวลา จะด้วยความจับผิดหรือด้วยอะไรก็ชั่ง ผมเลยส่งสายตาให้ลุงรับรู้ แต่อิลุงโง่เรื่องอ่านทางสายตาครับ

ให้ตายเถอะ ผมจะวางช้อนเลยดีแม่ะ จ้องขนาดนี้ใครจะไปกินลงล่ะ

"ตาดินอย่าเสียมารยาท" คุณย่าเอ่ยปรามหลานชายคนโต เมื่อสังเกตเห็นสายตาของหลานชายที่เอาแต่จดจ้องมองมาที่ผม

"เอ่อ ผมขอโทษครับ" ขอโทษแล้วเหมือนจะจบ แต่ยังครับ

"ผมแค่..อยากรู้.." อะไร ทำไมไม่พูดให้จบแว้ะ

"อะไร" ลุงทัพเอ่ยถามเสียงเรียบ

"แฟนอาทัพคือเจ้าของอินสตาแกรมที่ชื่อท้องฟ้าหรือเปล่าครับ" ฉึก!! ทำไมรู้ นะนี่นายเป็นใครเนี่ย ทำไมผมไม่คุ้นหน้าคาดตามาก่อนเลยวะ

"อืม ใช่ท้องฟ้าคือแฟนอาเอง" อิลุงนี่ก็กลัวหลานไม่รู้รึไง ย้ำอยู่นั่นแหละ

"ผมปฐวี ธรรมรักษ์ครับ จำผมได้ไหม" จะว่าไปชื่อก็คุ้นๆแฮ่ะ

"รู้จักกัน" อิลุงเลิกคิ้วถามผม

"เอ่อ ผมคือคนที่ขอภาพวาดของคุณฟ้ามาโชว์ที่งานนิทรรศการภาพวาดที่วิทยาลัยxxx ไงครับ จำได้หรือยังครับ" อ้อ คุณนั่นเอง แต่เดี๋ยว..ไหงเป็นหลานลุงทัพได้ เฮ้ยทำไมผมไม่นึกเอ่ะใจเลยวะ นามสกุลเดียวกันขนาดนั้น

"อ้อครับ จำได้จำได้แล้ว" พร้อมยิ้มร่า

"ดีใจนะครับที่จำได้ ตัวจริงน่ารักมากเลยครับ" เอิ่ม เอ่ยชมเมียของอาน่ะ ดูสายตาของอาด้วยนะหลานเอ้ย

"ขอบคุณครับ คุณปฐวีเองก็ดูเด็กกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะครับ"

"คะครับ คิดไว้ว่าผมต้องแก่มากเลยเหรอ" แหม่อย่ามาทำหน้าตาตัดพ้อแบบนั้นครับ ผมไม่สนหรอก

"ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าคุณปฐวีน่าจะเป็นรุ่นพี่ผม เอ่อเรียนมหาลัยแล้วเสียอีกน่ะครับ ..ผมว่าเราทานข้าวกันต่อดีกว่านะครับให้ผู้ใหญ่ดูเราคุยกันมันไม่ค่อยสมควรเท่าไหร่"

"นั่นสิๆ มะๆมาทานข้าว เสร็จแล้วค่อยไปคุยกัน กับข้าววันนี้หนูพริกลงครัวเองเลยน้า แบบนี้สิถึงเรียกว่าหน้าที่ของแม่ศรีเรือนมีเสน่ห์ปลายจวักเพียบพร้อม ทานเยอะๆนะตาลมตาไฟจะได้โตไวๆทันพี่น้ำกับพี่ขิงพี่ข่า" คุณย่าเอ่ย บ้านนี้ทำไมแฝดเยอะกันจัง

ลุงกาศ - ลุงกอบ,ขิง - ข่า - ขมิ้น,ลม - ไฟ
ขิงข่า หน้าตาเหมือนกันครับ แต่ขมิ้นแตกหน่อมาเป็นผู้หญิงเลยไม่เหมือนพี่น้องร่วมท้อง แล้วถ้าไม่บอกว่าแฝดสามผมก็คิดว่าเป็นแค่แฝดสองแน่นอน

ขิงกังข่า ผมกำลังพยายามแยกสองคนนี้ให้ออกอยู่ว่าใครเป็นใคร แต่ยังไม่ทันได้รู้ความก็มีคู่แฝดเพิ่มมาอีกสองคู่ พ่อกับลูกซะงั้น 

พี่พริกบอกว่าข่าจะมีไผเล็กๆที่มุมปากซ้าย แต่ถ้ามองระยะนี้ก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร พี่พริกเลยแนะอีกว่าขิงจะติดแม่ เอิ่มอันนี้ยิ่งแล้วเลย ทุกคนคือติดแม่กันหมดยกเว้นขมิ้น

ส่วนลมกับไฟนี่มาแบบแพ็คคู่ แต่งตัวมาแบบเดียวกันเด้ะ งงไปเลยครับ

ส่วนลุงกาศ ลุงกอบ ฉบับผู้ใหญ่ไม่ได้เหมือนกันเลยซะทีเดียว เพราะลุงกาศไว้หนวด แต่ลุงกอบไม่มีหนวดครับ อันนี้แยกได้ชัดเจนที่สุดละ แต่ถ้าลุงกาศโกนหนวดก็ตัวใครตัวมันละทีนี้

ผมล่ะแอบสงสัยว่าพี่พริก กับพี่สวย ทำไมใช้บริการถูกคนว่าใครเป็นใคร ความสงสัยนี้พับเก็บไว้ก่อนครับ


แล้วเมื่อเราทานมื้อค่ำกันเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามอัธยาศัย ลุงทัพถูกลุงกอบและลุงกาศเรียกไปคุยที่สระว่ายน้ำ พี่พริกเข้าไปดูเครื่องดื่มให้สามหนุ่มในห้องครัว

พี่สวยผมไม่รู้ว่าไปไหน ส่วนคุณย่ากำลังถูกสองลิงน้อยลมกับไฟ ปั่นประสาทด้วยมายากลที่ไปเข้าคอร์สเรียนมาจากครูชาวญี่ปุ่น

สามพี่น้องเครื่องต้มยำกำลังนอนเกลือกกลิ้งเล่นเกมออนไลน์อยู่ในห้องนั่งเล่น

ส่วนน้ำลูกชายคนรองของลุงกอบ กำลังแชทคุยกับสาวอยู่ข้างๆพี่ชายอย่างดิน ที่กำลังคุยเรื่องภาพวาดกับผมในห้องนั่งเล่นเช่นกัน

"คุยกันมาตั้งนาน ฟ้าอายุเท่าไหร่แล้วเหรอ" ดินครับ ไม่ขิงก็ข่าละสายตาจากโทรศัพท์ขึ้นมามองดิน

"ให้ทาย"

"ถ้าพี่ทายถูกให้ไร" โห มีทวงรางวัลก่อนอีก แล้วนั่นแยกออกไหมว่าใครถามน่ะ

"ไม่รู้ แต่ทายมาก่อนครับ"

"น่าจะสิบสามสิบสี่" โห รู้ได้ไง

"พี่ดินขี้โกง ตอบอันเดียวสิครับ" แฝดโวยวาย

"สิบสามละกัน น้องพี่ปีหนึ่ง" ห๊ะ แสดงว่า

"สิบสี่ แล้วดิน?" ผมเฉลย

"เท่ากัน" อ่าห้ะ แต่ทำไมนายดูแก่แดดจังวะ

"อาฟ้า ไม่แกล้งพี่ดินก่อนอ่า" เอิ่ม จะไปแกล้งไรเขา เนี้ยเราสองคนน่ะกำลังแกล้งอาอยู่เว้ย

"กำลังว่าเราแก่ในใจอยู่อ่ะดิ" นั่นรู้อีก

"เปล่า เราแค่กำลังคิดว่าดินรู้อะไรเกินอายุน่ะ" รู้มากจริงๆครับ วันนี้ถ้าไม่รู้ว่า 'ปฐวี ธรรมรักษ์' มีอายุเพียงสิบสี่ผมก็คงเข้าใจว่าเขามีอายุราวยี่สิบต้นๆไปตลอดเลยล่ะครับ หมายถึงการพูดการจานะ เพราะหน้าตาผมไม่ได้ไปสนหรือไปส่องขนาดนั้น

"ที่โรงเรียนมีชมรมวาดภาพจิตรกรรมไง เราอยู่ชมรมนี้มาตั้งแต่ม.หนึ่งละ เลยซึมซับวัฒนธรรมของคณะศิลปกรรมมาเยอะ ว่าแต่ฟ้าจะเรียนต่อสายนี้จริงๆเหรอ"

"อืม ที่คิดไว้อย่างนั้นแต่ไม่รู้ว่าพอจะจบม.หกจริงๆจะเปลี่ยนไปชอบอะไร" ผมเอ่ย

"เหมือนตอนนี้ด้วยรึเปล่าที่เข้ามาในชีวิตของอาทัพ พอวันหนึ่งที่ปีกกล้าขาแข็ง กินอิ่มแล้วก็จะทิ้งอาทัพไป" น้ำพูดแทรกขึ้น น้ำเสียงเหมือนกับไปโกรธใครมาแล้วมาลงที่ผมป่ะวะ

"ไอ้น้ำมึงพูดอะไรน่ะ" ดินว่าน้อง สามแฝดละสายตาจากโทรศัพท์ก่อนที่ขมิ้นจะส่งสัญญาณให้เก็บโทรศัพท์

"วันหนึ่งที่นายว่าคงจะเป็นวันที่เราล้าที่จะบินแล้วล่ะ" ผมเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมรอบมองคนที่กำลังจะหาเรื่องผม

"ฉันขอเตือนนายถ้าไม่คิดจะจริงจังก็ไสหัวออกไปจากชีวิตอาทัพซะ" ตะโกนให้คนในบ้านแตกตื่นกันมาดูรึไงวะ

"น้ำ" คนพี่เอ่ยปราม

"น้องๆก็อยู่จะพูดอะไรระวังด้วยนะ เราขอโทษแทนน้ำด้วยนะฟ้า" ดินเอ่ยเสียงแผ่ว

"พวกพี่มันผิดเพศ ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง อาทัพไม่ใช่เกย์แต่เพราะมันมันทำให้อาทัพรักมันหลงมันมันต้องเล่นคุณไสยใส่อาทัพแน่ๆ" น้ำโวยวายเสียงดัง พร้อมยืนขี้หน้าผม ว่าแต่รูปประโยคมันรวมพี่มันด้วยรึเปล่าวะ ที่บอกว่าผิดเพศ

แล้วกูไปผิดบนหัวเมิงรึไงอิน้ำ หน้าตาก็ออกจะดีไม่น่าโง่เลยอิห่านนี่ อย่าให้กูได้เจ้าลงนะเมิง บอกเลยว่าเมิงจะหนาว

"น้ำ มันจะมากไปแล้วนะ" คนพี่เอ่ยขึ้น พร้อมกับเข้าไปกุมคอเสื้อคนน้อง แล้วจังหวะนั้นสามแฝดก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก

ผมผ่อนลมหายใจลงก่อนเผยรอยยิ้มให้กำลังใจตัวเองขึ้นมา

"ปล่อยเขาเถอะดิน เขาอยากพูดอะไรก็ให้เขาพูด" ถ้ามีแต่คนมาปกป้องผม ผมอาจจะไม่แข็งแรงเลยก็ได้ ผมคิดอย่างนั้นนะ

"หึ นายดูมันท่าทางเย่อหยิ่งนั่น นายยังจะไปปกป้องมันอีกเหรอ" น้ำเอ่ยจบก็ปัดมือคนพี่ออก ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม ผมเลยยืนขึ้นประจัญหน้า อย่างน้อยๆก็วัดความสูงล่ะว้า

"ถ้าคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์ใจก็ตามฉันไปคุยกันข้างนอก" คุยในนี้กลัวข้าวของเสียหายรึไงวะ

"นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน" ผมเอ่ยเสียงเรียบ อย่างน้อยผมก็เป็นอามันแหละ

"เห่อะ กลัวล่ะสิ กลัวอาทัพรู้ธาตุแท้มึงสินะอิตุ๊ด มึงมันก็แค่ตุ๊ดเศษสวะเป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ ชอบหาเกาะผู้ชายกิน" สิ้นคำพูดดูถูกของเขา ผมก็เสริฟกำปั้นประเคนให้ที่มุมปากของคนตรงหน้าที่มีสัดส่วนความสูงน้อยกว่าผมนิดหน่อย

เพียงหมัดเดียว ถึงกับล้มทั้งยืนเลยเหรอวะ อ่อนชะมัด!!

และจังหวะนั้นไม่มีใครเข้าไปรับร่าง อันไร้ความรู้สึกของเด็กน้อยผู้เก่งแต่ปากเลยครับ

ดินอย่าเอาแต่อึ้งสิ เข้าไปดูน้อง!!!



......................

[ญาณหยั่งรู้]

ตอนที่ 13 (ต่อ)

......



"กรี้ดดดดดดดดด แกต่อยลูกชั้นทำไม แกทำลูกชั้นทำไม แกแกชั้นจะฆ่าแก" คนเป็นแม่รีบปรี่ตัวเข้ามาจะทำร้ายผม แต่ผมตะเบ็งเสียงดังดักไว้ก่อน

"หยุดอยู่ตรงนั้น" เธอชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะนึกได้ว่าไม่ควรทำตามคำสั่งผม เธอจึงปรี่ตัวเข้ามาอีกครั้ง

"ถ้าเข้ามาอีกก้าวแล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน" ถึงกับผู้หญิงผมจะไม่เคยทำมาก่อนก็เถอะ

"ทำไม แกจะทำอะไรฉัน แกมันสะใภ้วิปริต แกไม่มีสิทธิ์ไม่มีอำนาจมาสั่งฉัน ฉันคือสะใภ้ที่มีอำนาจเด็ดขาดทุกอย่างในบ้านหลังนี้" เธอตะเบ็งเสียงกร้าว ซึ่งนั่นก็เผยธาตุแท้ได้เป็นอย่างดี ผมเผยรอยยิ้มเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะปั้นสีหน้านิ่ง

"คนที่กล่าวว่าลูกชายคนเล็กของตระกูลธรรมรักษ์วิปริตน่ะเหรอคือสะใภ้ที่มีอำนาจในบ้านหลังนี้" รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว

"อย่างน้อยฉันก็มีอำนาจมากกว่าแก" ให้ตายสิ ชื่อสวยซะเปล่าไม่ได้สวยเลย เออ ก็สวยบ้างแต่ก็ไม่ได้มากพอที่จะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แถมบ้าอำนาจอีก ความบ้าอำนาจหักลบความสวยที่มีอยู่แล้วจะเหลืออะไรไว้ให้เชิดหน้าชูตาล่ะ

"คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้ต้องการมีอำนาจในบ้านหลังนี้ หรือมีอำนาจเหนือกว่าใคร โดยเฉพาะกับ 'ผัว'
ผมกับพี่ทัพเรารักกันได้โดยไม่ต้องมีใครมีอำนาจเหนือกว่าใคร เราต่างฝ่ายต่างพึ่งพากัน ...อกที่หนาถ้าไร้คนกอดจะอุ่นได้ยังไงจริงไหมล่ะครับ ผิดกันกับอกที่เคยอุ่นจนถึงตอนนี้แทบจะลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วว่าเป็นยังไง" ผมร่ายยาว เหมือนกับต้องมาเล่าความรู้สึกของตัวเองให้ใครที่ไม่รู้จักฟัง

"..." เธอเงียบไปสักพัก

ทันใดนั้นคุณปู่ก็เข้ามาในเหตุการณ์ ลูกสะใภ้ที่ไม่วิปริตก็รีบปรี่เข้าไปออเซาะแล้วฟ้องว่าผมทำร้ายร่างกายลูกชายสุดที่รักของเธอ แต่คุณปู่ขยับตัวออกแล้วเดินมาหาผม

"พูดได้ดี ฉันชักอยากจะชมเธอต่อหน้าพ่อกับแม่เธอแล้วสิ พวกเขา 'อบรมสั่งสอนลูกกันยังไง' ทำไม 'น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง' มากกว่าบางครอบครัวที่มีแต่ผลิต แต่ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดู" คุณปู่เอ่ยจบก็รอบมองลุงกอบ

"คุณพ่อเด็กนี่ทำร้ายตาน้ำนะคะ สวยเห็นกับตา"

"เธอเห็นแต่ตอนที่หนูฟ้าต่อยลูกชายเธอ แต่ไม่ได้เห็นตอนที่หนูฟ้าถูกลูกชายเธอดูถูกเหยียดหยาม แล้วเธอจะฟังความข้างเดียวไม่ได้" คุณนายใหญ่ตะเบ็งเสียงลั่น

"คุณแม่ มัน" ยังไม่จบประโยคของอีกฝ่าย คุณย่าก็ตบเข้าที่หน้าของลูกสะใภ้สวย ก่อนที่เธอจะโอดครวญ

"เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกลูกสะใภ้ของฉันว่ามัน พรุ่งนี้ฉันจะให้ตากอบเซ็นใบหย่ากับเธอ" คุณย่าตะเบ็งเสียงลั่นก่อนจะพยุงตัวไม่อยู่ ลุงทัพเลยรีบเข้าไปประคองไว้ได้ทันคุณย่าเลยไม่ได้ล้มลงกับพื้น

อีกฝั่งหนึ่งคือลุงกาศที่เข้ามาพยุงคุณย่า ส่วนลุงกอบเข้าไปอุ้มลูกชายคนรอง

"คุณกอบ ฮึก ฉันขอโทษ" เธอพร่ำเพ้อพร้อมคลานไปกอดขาสามีไว้แล้วยกมือไหว้ อย่างน่าสลดเวทนา

"ผมเตือนคุณกี่ครั้งต่อกี่ครั้งคุณก็ไม่เคยเชื่อฟังผม ครั้งนี้คุณแม่ออกปากขนาดนี้ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้แล้วจริงๆ ปล่อยผมเถอะ"

"ไม่ ฉัน ฉันจะไม่หย่า คุณกอบ คุณพ่อหนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว ดินแม่ขอโทษ แม่ขอโทษ" เธอพร่ำเพ้อไม่หยุดคลานเข่าหาคนนั้นทีคนนี้ที แต่เธอไม่เข้ามาหาผม ผมเลยลุกเดินออกมา ก่อนที่ลุงกอบกับดินและคุณปู่จะเดินตามออกมา

แล้วผมก็เดินมานั่งที่ขอบสระว่ายน้ำ เอาขาทั้งสองจุ่มน้ำเพื่อให้ความเย็นจากเท้าและขาแล่นขึ้นไปเลี้ยงสมองตอนนี้

"พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม" ลุงทัพครับ ทำไมต้องขอ หรือบ้านนี้เน้นมารยาทขนาดนั้น หรือนี่ผมกำลังพาลวะ

"ครับ" เมื่อผมเอ่ยอนุญาต ลุงก็นั่งลงข้างๆด้านซ้ายมือของผม

"กำลังคิดอะไรอยู่รึเปล่า" ไม่ต้องมาเดาส่งเดช

"เปล่าครับ คุณแม่เป็นไงบ้างครับ แล้วน้ำได้สติรึยัง" ผมว่าผมชกไม่แรงนะทำไมน็อคได้วะ

"แม่ปลอดภัยแล้วครับ ส่วนเจ้าน้ำก็ปลอดภัยแล้วเช่นกัน ว่าแต่ไปเรียนมวยมาจากไหนเหรอ เอาซะพี่หดเลยนะตอนเห็นเราต่อยเจ้าน้ำหมัดเดียวล้มทั้งยืน" ตอนนั้นคืออยู่ในเหตุการณ์ด้วยเหรอ แสดงว่าพวกเครื่องต้มยำวิ่งเร็วกว่าที่คิด

"เรียนมาตั้งแต่เด็กแล้วครับเพราะผมตัวเล็กตั้งแต่เด็กด้วย พ่อผมกลัวผมจะถูกรังแกน่ะเลยให้ไปเรียนมวยไว้ป้องกันตัว"

"งี้พี่ก็ต้องเกรงเมียแล้ว" อย่าหืออย่าอือนะบอกเลย

"พี่ทัพ"

"ครับ" อิลุงเอียงคอแบบหมาสงสัย

"พี่ทัพได้ยินตั้งแต่แรกรึเปล่า" เสียงผมเริ่มสั่น

"ครับ" ห๋า แล้วทำไมไม่เข้ามาช่วยผม

"คำแรกน้ำพูดว่าอะไร" ไหนขอทวนความจำ และตอกย้ำความเจ็บปวดหน่อยสิ

"คำพูดที่ไม่น่ายินดี ไม่น่าฟังยังอยากให้พี่พูดอีกเหรอ" เออ นั่นว่าผมอีก

"ก็แค่สงสัยว่าทำไมพี่ทัพถึงยืนดูอยู่เฉยๆ"

"ถ้าพี่เข้าไปปกป้องฟ้า เจ้าน้ำยิ่งไม่คิดว่าฟ้าเล่นคุณไสยจริงเหรอ" เออ นั่นสิ คิดได้ไงวะว่าผมเล่นคุณไสย

"แล้วลุงได้เล่นเปล่าล่ะ"

"เล่น" ห้ะ !!!

"ไม่พึ่งไสยศาสตร์ ท้องฟ้าจะติดพี่งอมแงมขนาดนี้เหรอครับ" เอ่ยจบก็รอบหอมแก้มผมไปหนึ่งยก ก่อนจะถูกผมผลักออกเพราะเหมือนลุงจะลามไปส่วนอื่นๆด้วย ว่าแต่แน่ใจเหรอว่าผมติดลุงน่ะ

"ผมอยากคุยกับคุณปู่คุณย่า" เมื่อผมเอ่ยจบอิลุงก็พาผมมายังห้องรับแขกที่ตอนนี้มีคุณย่านั่งประทับเด่นหราอยู่กับโซฟาตัวยาว กับคุณปู่ และลุงกาศกับพี่พริกก็นั่งกันที่โซฟาเดี่ยวฝั่งขวามือ ส่วนฝั่งซ้ายว่าง

"หนูฟ้า เจ็บตรงไหนไหมคะ" คุณย่าเอ่ยถามทันที ที่เห็นผม

"ไม่ครับ น้ำไม่ได้ทำร้ายร่างกายผม" แต่กับจิตใจ... อิลุงยื่นมือหนามาบีบมือผมเบาๆ

"เอ่อ ผมแค่ไม่เข้าใจน่ะครับ ว่ามีเหตุผลอื่นร่วมรึเปล่าที่คุณย่าบอกให้ลุงกอบเซ็นใบหย่ากับพี่สวย"

"ที่จริงสองคนนั้นก็แยกกันอยู่มาสักพักแล้วนะ ลูกๆก็เลือกอยู่กับพ่อกันหมด" ลุงกาศอธิบาย ..ทำไมเป็นงั้น!!

"เรื่องมันซับซ้อนน่ะ ว่าแต่เราไปได้ยินอะไรมา เอ่อ..ถึงพูดออกมาแบบนั้น" คุณปู่ครับ

"ผมเห็นภาพวาดของดินน่ะครับ ภาพครอบครัวที่ไม่มีแม่ร่วมด้วย" พอผมเอ่ยจบคุณปู่ก็พยักหน้ารับรู้

"แล้วเรื่องอำนาจเหนือผัวเรารู้ได้ยังไง" คุณปู่เอ่ยถามอีก

"ผมคิดเอาน่ะครับ" จะอธิบายยังไงดี มันเป็นความรู้สึกด้วย

"เซ้นท์ไหม" พี่พริกเอ่ย

"อ้ะ เอ่อจะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ" จิตใต้สำนึกมันบอกอย่างนั้น อย่างพี่ทัพเนี้ยให้อำนาจผมเต็มที่ ผมคิดเอานะลุงกอบเองก็อาจจะให้อำนาจกับภรรยาด้วย เลยทำให้พี่สวยแกจะหลงอำนาจก็เป็นได้

"ฟ้าเป็นผู้ชายที่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงดีจริงๆเลยนะ แถมมีเซ้นท์เกี่ยวกับความรู้สึกของผู้หญิงอีก" พี่พริกเอ่ยแซว

"ครับ..เอ่อ อาจจะเพราะพี่ทัพเป่าหูผมว่าผมคือเมียพี่เขาด้วยมั้งครับ ผมเลยซึมซับ" แอบเหน็บอิลุงไปหนึ่งแผล

"ฮ่าๆๆร้ายว่ะ" ลุงกาศเอ่ย

"ว่าแต่ เจ้าทัพมันได้ให้อำนาจกับฟ้าเปล่า" ลุงกาศเอ่ย

"ให้สิครับ แต่ผมรับไว้เป็นกรณีไป เพราะสำหรับผมพี่ทัพคือช้างเท้าหน้า ผมคือช้างเท้าหลัง และผมไม่ใช่ควาญช้าง ที่คอยแต่จะบังคับชะ เอ่อผมพูดมากไปแล้วขอโทษด้วยครับ" กว่าจะรู้ตัวว่าพูดอวดรู้อะไรไปบ้าง ก็เห็นอาการเหวอของคุณปู่คุณย่าและลุงกาศกับพี่สวยแล้วครับ

"ไม่เป็นไรๆ พ่อชักจะอยากเจอพ่อกับแม่เรามากขึ้นไปอีกแล้วสิว่าอบรมสั่งสอนลูกกันยังไงถึงได้มีความคิดความอ่านขนาดนี้ ต่อให้มีสะใภ้ที่ไม่มีหลานให้อุ้มแบบหนูฟ้าพ่อก็ไม่ขัดไม่ห้ามหรอก ว่าแต่พ่อแม่เราสะดวกเจอปู่กับย่ารึยังล่ะ" เอิ่ม ไหงวกมาเรื่องนี้ได้

"ผมขอถามพวกท่านก่อนนะครับ" เอ่ยจบก็ค้อมศีรษะให้หนึ่งที

"แล้วน้ำ ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างครับ เอ่อผมขออนุญาตไปหาน้องหน่อยได้ไหมครับ"

"ได้สิ" คุณปู่ตอบ แต่คุณย่ามีท่าทีไม่อยากให้ไป ผมเลยให้พี่พริกตามมาด้วยจะดีกว่าให้อิลุงตามมา

ก่อนเข้าห้อง ก็เคาะประตูตามมารยาทครับ และคนที่มาเปิดประตูให้คือลุงกอบ

"ขอผมเข้าไปได้ไหมครับ"

"ได้สิ" ลุงกอบเอ่ย ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องนอนของลูกชายดินกับน้ำ

"อาฟ้าครับ ผมขอโทษ" น้ำครับ ไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าผมอีก

ผมเลยเดินเลยไปนั่งที่โซฟา โดยมีพี่พริกเดินตามมาห่างๆ ส่วนน้ำก็คลานเข่าตามมานั่งตรงหน้าผม

"ทำอะไรผิดถึงต้องขอโทษ" ผมเอ่ยเสียงเรียบ

"ผมว่าอาฟ้า ผมดูถูก ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ ผมสำนึกผิดแล้ว" ผมรอบมองพี่พริก พี่พริกเพียงยิ้มตอบผมกลับมา

"แล้วทำไมถึงขอโทษ หรือสิ่งที่พูดนั่นมันไม่ใช่ความจริง" ก็ถูกที่ผมเกาะลุงกิน แต่ไอ่เรื่องเล่นคุณไสยนี่ไม่ใช่ผมแน่นอน เจ้าตัวนั่งยันมาแล้ว

"ครับ มันไม่ใช่ความจริง ผมเชื่อคนอื่นมากไปจนมองข้ามความจริงใจที่อาฟ้ามีต่ออาทัพ" จนมองข้ามความจริงใจที่ผมมีต่อลุงเหรอ แล้วคนอื่นใครวะ

"ขอบคุณนะที่เข้าใจ" ผมเอ่ย

"อะอาฟ้าไม่โกรธผมแล้วใช่ไหมครับ" ถามว่าโกรธไหม ณ ตอนนี้คือไม่แล้วครับ เพราะเป็นห่วงน้องมากกว่าที่ต้องล้มทั้งยืนแบบนั้น 

"อยากรู้อะไรทีหลังให้ถามอาอย่าไปถามคนอื่น"

"ครับอาฟ้า" น้องมันรับคำ

"ขอโทษเช่นกันที่ต่อย"

"สมควรโดนแล้วแหละครับ" อยากโดนอีกใช่ไหมล่ะ

"คราวหน้าถ้ามีอีกฟื้นที่โรงพยาบาลนะบอกไว้ก่อน" ขู่ไว้ครับ ก่อนจะเห็นท่าทางสะดุ้งของน้ำ

"ครับอาฟ้า ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับและผมจะไม่ยอมให้ใครมาว่าหรือมาดูถูกอาฟ้าด้วยครับ" น้ำเอ่ยรับคำ

"ขอบคุณนะครับ" ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร และจังหวะนั้นน้ำเองก็ยิ้มรับเช่นกัน ก่อนที่ผมจะเข้าไปพยุงร่างน้องขึ้น

"ขอบคุณเช่นกันครับ และขอชมได้ไหมครับว่าอาฟ้ายิ้มแล้วน่ารักมาก" ผมยิ้มรับพร้อมยื่นมือไปหยิกมุมปากน้องอย่างหมั่นเขี้ยว

"ปะ ลงไปกราบขอขมาคุณย่าคุณปู่ด้วย"

"เอ่อ แต่ผมกลัวคุณย่า" ไม่แปลกที่จะต้องกลัว

"ไม่ได้ทำอะไรให้คุณย่าไม่ชอบนิ ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ"

"เอ่อ เพราะผมว่าให้อาฟ้าไว้เยอะ คุณย่าอาจจะไม่ชอบผม"

"เดี๋ยวอาช่วยพูดให้" ผมเอ่ยให้กำลังใจ ก่อนที่จะพาเด็กชายอาโปมาหาคุณปู่คุณย่า

น้ำคลานเข่าเข้าไปแล้วกราบเท้าของทั้งสองท่าน ก่อนจะเอ่ยวาจาขอขมาโทษ

"ตาน้ำ" คุณย่าเอ่ย

"คะคะครับ คุณย่า"

"ใครสั่งสอนให้พูดแบบนั้น" คุณย่าเอ่ยเสียงดุ

"เอ่อ ไม่มีใครสอนครับ" น้ำตอบเสียงสั่น

"พ่อเธอไม่สอนรึไงว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด โดยเฉพาะการดูถูกคนอื่นน่ะ" เหมือนจะไม่โดนแค่ลูกแล้วครับ กำลังลามไปหาพ่อด้วย

"เอ่อ สอนครับ" น้ำหลุบตาลุงต่ำ แบบไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น

"ลูกพ่อไม่มีผิด เหตุการณ์ฟันน้ำนมหลุดแกลืมแล้วรึไง" คุณย่าตวาดเสียงลั่น เหตุการณ์ฟันน้ำนมหลุดอะไรวะ

"ยะยะยังไม่ลืมครับแม่" ลุงกอบถึงกับเสียงสั่น

"เอาน่าคุณ หลานมันก็สำนึกแล้ว" คุณปู่เอ่ย ให้คุณย่ารับการขอขมาของหลานชาย

"คุณเองก็ด้วยให้แต่ท้ายลูกชาย พอลูกชายโตจนมีลูกก็ไปให้ท้ายหลาน" เอิ่ม คุณย่ากำลังพาล

"ครับๆ" คุณปู่รับคำก่อนจะให้อำนาจแก่ภรรยา

"จำไว้นะตาน้ำ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบวันนี้อีก แล้วอย่าหาว่าย่าไม่เตือน แกเองก็ด้วยตากอบถ้าเลี้ยงเองไม่ไหวก็จ้างพี่เลี้ยงให้ดูแลช่วย" แล้วถ้าเกิดพี่เลี้ยงมีอคติกับเกย์ล่ะ จะไม่ยิ่งหนักกว่าเดิมเหรอครับ

"ครับแม่" ลุงกอบเอ่ยรับ

"อ้ะ ลุกขึ้นซะ แล้วไปพักผ่อนกันได้แล้ว แล้วจำไว้ด้วยว่าคิดจะรังแกสะใภ้สามของฉันอีก" แล้วคุณย่าก็ตัดบทจบ

สะใภ้สาม!!

จบง่ายๆแบบนี้?

แต่เอาเถอะ เรื่องมันจบไปแล้ว ศาลพิพากษาจำเลยและปิดศาลแล้ว

ต่างคนต่างแยกย้ายไปตามคำสั่งของศาลที่เคารพ



...........

  จบตอนที่ 13 ครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบบบบบบบบบบ  สนุกมากกกกก 
ว่าแต่คนอื่น ที่น้ำพูดถึงคือใครกัน......ใช่แม่ตัวเอง หรือ...... 
       
 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ


ตอนที่ 14




"พี่ทัพ อ้ะ เสียง อ้ะ ใคร ซี้ด ใคร พี่ทัพ อ้ะ หยุดก่อน" ถ้าจะให้ผมพูดระหว่างที่อิลุงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มชาตินี้คงไม่รู้เรื่องแน่ครับ เลยสั่งหยุดพร้อมดันเอวอีกฝ่ายเอาไว้

"ใครมาเคาะประตูน่ะ พี่ทัพลุกออกไปดูหน่อยสิ" เอ่ยแกมสั่ง ก่อนที่อิลุงจะทำหน้าเหมือนโดนขัดใจ แต่ก็ยอมลุกไปแต่เดี๋ยวคร้าบลุง

"โอ้ย กลับมานุ่งผ้าขนหนูก่อนดีไหม" จะรีบอะไรขนาดวะ แล้วอิลุงก็เอาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวไว้แล้วเดินไปที่ประตู

ก่อนจะเงียบไป..

ผมเลยหยิบเอาเสื้อผ้ามาใส่แบบลวกๆ แล้วเดินตามออกไปดู

ก็เจอน้องไฟเอ้ะหรือลม กำลังยืนทำหน้าละห้อยเรียกคะแนนสงสารกับอิลุงอยู่

"มีอะไรเหรอครับ" ผมเอ่ยขึ้น ลุงเลยมองหน้าหลานให้หลานพูดเอง

"ผะผะผม ผมผมมาขอนอนด้วยครับ" หืม ตัวแค่นี้รู้จักใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าผมแล้ว

"เอ่อไฟหรือลมครับ" ผมย่อตัวลงคุยกับน้อง

"ฝะฝะไฟครับ"

"แล้วทำไมไม่นอนที่ห้องกับพี่ๆล่ะครับ"

"พี่ดินเปิดหนังผีให้ผมดู แล้วผมกลัว" โอ้ย เด็กหนอเด็ก

"ไปขอนอนกับคุณย่านู้น" อิลุงครับ

"ลมไปแล้วครับ" ลมไปนอนกับคุณย่า ไฟเลยมาขอนอนกับอาทัพงั้นเหรอ

"งั้นก็เข้ามาสิครับ" ผมเอ่ยพร้อมเปิดทางให้น้อง

"ฟ้า" อิลุงเรียกพร้อมทำหน้าทำตาแบบไม่สบอารมณ์

"เดี๋ยว" อิลุงดึงคอเสื้อน้องไว้ครับ น้องนี่แทบจะล้มจะดึงกระชากน้องอะไรแรงขนาดนั้นห้ะ

"รออยู่หน้าห้องก่อนได้ไหม อาทัพขอคุยกับอาฟ้ากันสักครู่" คุยอะไร ไปคุยกันข้างในก็ได้ไหมลุง

"ก็ได้ครับ" น้องรับคำก่อนจะถูกอิลุงแกมผลักออกจากห้อง แล้วประตูก็ถูกปิด

"พี่ทัพ" ผมเอ่ยเรียกแบบไม่เข้าใจลุงแกกำลังคิดอะไร

"พี่ขอก่อนได้ไหม พี่ไม่อยากอารมณ์ค้าง" เออ เอาสิ ค้างแต่ลุงซะที่ไหนล่ะ

"อือ รีบๆล่ะ" เอ่ยจบก็เขย่งเท้าขึ้นเพื่อหมายจะจูบอิลุง พร้อมกับลุงแกก้มหน้าลงมาจูบกับผม แล้วเราก็ต่อฉากสิบแปดบวกกันอีกครั้ง จนลุงแกสำเร็จความใคร่ ก่อนแกจะใช้ปากทำให้ผมบ้าง

และกว่าจะมาเปิดประตูให้น้องไฟ น้องก็กำลังพิงผนังหลับไปแล้ว โอ้ยทำไมน่าสงสาร ปนน่าเอ็นดูขนาดนี้นะ ผมเลยให้ลุงแกมาอุ้มน้องเข้าไปนอนข้างใน

โดยให้น้อง นอนกลางระหว่างผมกับลุง ถึงอิลุงจะไม่ยอมก็เถอะ


...


ตอนเช้ารับอรุณ คนตัวใหญ่ยังนอนหลับสนิทไม่กระดุกกระดิกแต่อย่างใด หรือว่าอิลุงจะไหลไปแล้ว เฮ้ย ยังหายใจอยู่ป่ะวะ

"อาฟ้าตื่นเช้าจังครับ" เออ น้องตื่นก่อนอีกน่ะลุง เฮ้ลุงได้ยินที่ผมส่งกระแสจิตให้รึเปล่า

"อืม ตื่นสายเดี๋ยวไม่ทันโรงเรียนน่ะ" ผมเอ่ยตอบก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินไปห้องน้ำ ซึ่งก็มีไฟเดินตามมา

"มีอะไรเหรอ" อย่าบอกนะว่าติดใจอ้อมกอดของอาน่ะเด็กน้อย

"ผมปวดฉี่ครับ" อ้อ ปวดฉี่แต่สายตานี่ละห้อยมาก

"อื้ม" ผมรับคำก่อนจะเดินมาที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะทำการแปรงฟันล้างหน้าล้างตาจนเสร็จ เด็กไฟก็กลับมายืนมองผมอยู่เหมือนเดิม

"ทำไมเอาแต่มองอาฟ้าแบบนั้นนะ" เจอสายตาจ้องๆแบบนั้นก็อยากเข้าไปหาเรื่องอยู่นะ อย่าจ้องเยอะได้ไหม เดี๋ยวจับกินตับซะเลยนิ เอ๋น้องเด็กไปปปป

"อาฟ้าน่ารักจังเลยครับ" ฉึก ไปต่อไม่เป็นเลยครับ น้องทำผมสะตั้น

"ไฟก็น่ารักครับ" แก้เก้อครับ

"ผมหล่อต่างหาก หล่อแบบอาทัพ" เอิ่ม หวังสูงเหมือนกันนะ แต่เอาเถอะ

"คร้าบ น้องไฟหล่อก็หล่อ แล้วน้องไฟไม่กลับห้องเหรอ" ไม่ได้จะไล่นะ แต่นี่มันก็เช้าแล้วผีน่าจะกลับเข้าหลุมหมดแล้ว

"ไม่ครับ ผมจะรอลงไปพร้อมอาฟ้า" เออ เอาสิ

"งั้นไปรอข้างนอกนะครับ อาฟ้าขออาบน้ำก่อนนะ" เด็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป แล้วให้ผมอาบน้ำอาบท่า จนแล้วเสร็จ ผมก็ค่อยมาปลุกอิคนขี้เซา

"กลิ่นตัวอาฟ้าหอมจังเลยครับ" ไม่พูดเปล่า ยื่นจมูกมาดมด้วย ผมเลยแกล้งบีบจมูกน้องไปหนึ่งที

"เราน่ะไปอาบน้ำแปรงฟันก่อนดีไหม" อิลุงครับ งัวเงียขึ้นมาก็ไล่หลานเลย

"อาทัพขี้หวง" เออ เด็กมันยังสัมผัสได้

"เมียใคร ใครก็หวง" อิลุงพูดจบผมเลยตบเข้าที่อกคนนอนอยู่จนอิลุงถึงกับสะอึก

"ทำร้ายร่ายกายผัวเหรอครับ" แล้วกลายเป็นผมที่ถูกอิลุงรวบเอวแล้วกดลงกับเตียง

"พี่ทัพ ปล่อยนะ"

"กลิ่นตัวหอมดีจัง" เอ่ยจบก็ก้มหน้าลงประกบจูบกับผม

"อาทัพหื่นจังฟันก็ยังไม่แปรง" เออ ใช่ๆว่าเลยๆไฟ

"ได้ยินหลานว่าให้ไหม ไปๆลุกๆไปแปรงฟันอาบน้ำ" เอ่ยพร้อมผลักอกคนตัวใหญ่ออก

"วันหลังไม่ให้นอนด้วยแล้วนะ ถ้าจะมาพูดแบบนี้" อิลุงพาลเด็ก

"ขอโทษครับผมไม่ว่าแล้วก็ได้ ให้ผมนอนด้วยอีกนะครับ นะนะนะครับอาทัพ" เอาสิ เข้ามาเขย่าแขนอาขนาดนี้ มีหรือว่าอาทัพของหลานไฟจะไม่ยอม

"ถ้าอยากนอนอีกก็ทำตัวดีๆพูดง่ายๆ แล้วต้องอยู่ทีมอาทัพนะครับเข้าใจไหม" อ้าว เวร แล้วเด็กมันก็พยักหน้ารับอีก

"เก่งมากครับ แต่ตอนนี้เรากลับไปห้องก่อนนะเดี๋ยวพ่อจะเป็นห่วง"

"ผมบอกพ่อแล้วว่าจะมานอนกับอาทัพครับ" เอิ่ม

"ทำตัวดีๆไงครับ ว่านอนสอนง่ายน่ะเคยได้ยินไหม" มาเจออิลุงโหมดสอนหลานครับ

"เคยครับ คุณพ่อเคยสอน" แล้ว?

"เอ้า ก็เอามาใช้สิครับ ปะกลับห้องไปได้แล้ว"

"ผมไปก็ได้ครับ แล้วผมจะมาหาใหม่นะครับอาฟ้า" เออ ให้ได้อย่างนี้สิ

พอหลานไฟไปได้ไม่นานอิลุงก็ถูกผมไล่ให้ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วแต่งตัวเตรียมลงไปทานมื้อเช้ากันต่อ

เพราะวันนี้ผมต้องกลับบ้านแล้วครับ

และมื้อเช้าวันนี้ก็อยู่กันพร้อมหน้า ขาดแต่ภรรยาของลุงกอบ ที่กลับตั้งแต่เมื่อคืน

หลังทานมื้อเช้าเสร็จก็ได้ฤกษ์อำลาผู้หลักผู้ใหญ่กันครับ ลุงกอบ ลุงกาศเองก็จะกลับบ้านกันด้วย

บ้านลุงกาศอยู่กาญจนบุรีครับ ส่วนลุงกอบอยู่ในกรุงเทพนี่แหละ มีแต่ลุงทัพสิออกไปอยู่ไกลกว่าใคร

"เดินทางกลับโดยปลอดภัยสวัสดิภาพนะคะ พร้อมแล้วก็บอกพี่ทัพนะ ย่ากับปู่จะได้ขึ้นไปพูดคุยเรื่องสินสอดทองหมั้น" ค้อมศีรษะรับคำคุณย่าก่อนจะยกมือไหว้ลาอีกครั้ง

แล้วพอจะขึ้นรถ เด็กไฟก็วิ่งมากอดผมซะงั้น

"ผมจะได้เจออาฟ้าอีกไหมครับ" อาลัยอาวรณ์อะไรอานักครับ

"ได้สิ ปิดเทอมเดี๋ยวอามารับไปอยู่ด้วยนะ" ให้สัญญาไปเพื่อความสบายใจครับ

"จริงนะครับอาฟ้า ผมจะจำไว้ครับ"

"ล่ำลากันเสร็จรึยังน่ะ" ลุงทัพขัดตลอด

"ผมขอกอดอาทัพหน่อยได้ไหมครับ"

"อื้ม มาสิ" แล้วลุงแกก็ย่อตัวลงให้หลานกอด ตอนแรกกอดแค่ไฟแต่ลมที่อยู่ไกลๆก็วิ่งมากอดด้วย

"พอๆแล้ว เดี๋ยวอาทัพสาย" ดินเข้ามาจับแยกอาหลานออกจากกันครับ

"เรากลับก่อนนะดิน"

"ครับผม เดินทางปลอดภัยนะครับ"

"อาฟ้าลมขอกอดอาฟ้าด้วยได้ไหมครับ"

"เอาไว้คราวหน้าเนอะ เดี๋ยวอาฟ้าสายนะครับ" พี่ใหญ่เอ่ยบอกน้อง ก่อนที่คนน้องจะเบะแล้วร้องไห้ไปกอดพี่ชายคนรอง

"ไปกันเถอะ" ลุงเอ่ย ก่อนที่ผมกับลุงจะได้ฤกษ์ขึ้นรถ แล้วมุ่งหน้าสู่ภาคอิสานกัน

...

ระหว่างทางก็หลับอีกเช่นเคย และลุงเหมือนจะไม่แวะพักรถเลยด้วยซ้ำเพราะใช้เวลาการเดินทางแค่สี่ชั่วโมง หรือว่าลุงขับไวหว่า

แต่จะอะไรก็ชั่ง ตอนนี้ผมโคตรหิวเลย

ลุงเลยพาผมออกมากินข้าวข้างนอกเพราะพ่อกับแม่กินมื้อเที่ยงกันอิ่มไปก่อนแล้ว และร้านที่ผมพาลุงมาก็เป็นร้านที่ค่อนข้างจะขึ้นชื่อ และเคยออกรายการอาหารทางช่องโทรทัศน์ด้วยจ้าาา

เป็นร้านอาหารตามสั่งที่เน้นไปทางอาหารอีสานครับ ลาบก้อยต้มยำเนื้อเปื่อย อะไรนี้คือมีหมด และที่ขาดไม่ได้คือส้มตำ แล้วที่เลือกร้านนี้คือตั้งใจจะพาลุงมากินส้มตำ แค่นั้นจริงๆ

และด้วยความที่อิลุงเป็นเหมือนคนสาธารณะที่ใครๆก็รู้จัก ก็มีคนเข้ามาทักลุงแกมากมาย บ้างก็ขอถ่ายรูปด้วย บ้างก็ขอจับมือ..เอิ่ม จับมือเลยเหรอ หนักสุดคือขอลายเซ็น เฮ้ย!!! นี่เป็นศิลปินตอนไหนวะ

จวบจนกระทั่งเมนูที่สั่งทยอยเข้ามาเสริฟอิลุงก็ขอแฟนคลับกินข้าวก่อนครับ ซึ่งแฟนคลับลุงก็ให้เวลาลุงด้วยดี

พอกินเสร็จเจ้าของร้านก็ขอให้ลุงแกช่วยโปรโมทร้านให้ ลุงเลยพูดขำๆว่า

"ค่าตัวผมแพงนะ"

ป้าเจ้าของร้านไปไม่เป็นเลยครับ แต่อิลุงก็บอกปัดพร้อมเหตุผลไป ป้าเจ้าของร้านเองก็เข้าใจแหละ แต่เหมือนจะจบ ยังครับ..

..สามีของป้าเจ้าของร้านนี่สิ ไม่รู้ว่าพาลที่พี่ทัพไม่ช่วยโปรโมทร้านให้รึเปล่าหรืออคติกับเพศที่สามอยู่แล้ว พูดจาแบบเหยียดเพศสุดๆ และไม่เหยียดแบบรวมๆด้วย เจาะจงชื่อผมสุดๆครับ แต่แค่ผมคนเดียวไม่เท่าไหร่ ลุงแกเล่นลามปามไปถึงพ่อแม่ผมด้วย

ระหว่างนั้นแฟนคลับลุงต่างออกตัวช่วยปกป้องผมแบบต่อหน้าต่อตา ประชาชีกันทีเดียว จนผมซึ้งน้ำตานี่แทบไหล และมีหลายคนออกปากว่าจะเอาเรื่องนี้ไปลงเน็ท และจะลงขันคว่ำบาตรทางร้านด้วย

เห๋ย เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่เลยล่ะ ทีนี้ เอาไงดี..



facebook
นภนต์ กวีศิลป์

คือพาพี่ทัพไปกินข้าว ที่ร้านส้มตำขึ้นชื่อใกล้บ้าน แฟนคลับลุงแกเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วก็ให้ความเป็นส่วนตัวไม่กล้ำกรายละลาบละล้วงด้วย..ซาบซึ้ง
#แฟนคลับน่ารักมากกก_พี่ทัพฝากบอก
#ส่วนเรื่องอื่น_พี่ทัพบอกให้เป็นหน้าที่ของพี่ครับ
#ขอบคุณทุกกำลังใจครับ



.............................

[♥►MAGNOLIA◄♥]

น้องฟ้า น้องลม น่ารัก น่ากอด   
พี่ทัพ  ท้องฟ้า   
       
 

[ญาณหยั่งรู้]

ตอนที่ 14 (ต่อ)


.......


messenger (ของผม)

นี่ผมพลาดอะไรไป 1,375 ข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน อะไรจะขนาดนั้นไม่ได้เข้าเฟซแค่คืนเดียว พวกมันคุยอะไนกันนักหนาวะ

โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ เรื่องใหญ่เลยเล่นกับใครไม่เล่นใช่ไหมคะ

แม็ค คนสวยกว่า : @ท้องฟ้า/ เมิงเรื่องไรไหนเล่า

โบวี่ ศรีธัญญา : @แม็ค คนสวยกว่า/ (รูปภาพ)

แบงค์ คนสวย :/ เชิญ pungpond เข้าห้อง

แม็ค คนสวยกว่า : กรี้ด ผู้ชาย

ปังปอนด์ : เอาซะกูกลัวเลย

เออ จริง!! เป็นกูกูก็กลัว

โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ เป็นกูกูก็ไม่ปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอ่ะ @แบงค์ คนสวย/ เมิงอิลุงท่อมร้านxx เล่นอิฟ้าละ

แบงค์ คนสวย : พาเพื่อนสาวมาแนะนำค่ะ

แบงค์ คนสวย : @โบวี่ ศรีธัญญา/ ทำไมกูตกข่าว @ท้องฟ้า/ เอาคืนให้มันไม่มีที่ยืน อิห่าเมื่อวานกูกะอิปอนด์ก็โดน @ปังปอนด์/ อินี่ไม่ปกป้องกูเลย เศร้า!!

แม็ค คนสวยกว่า : ห้ะ อิปอนด์เมิงเป็นเหรอ อิดอกกกกกกก ถูกใครเยมาคะ

ปังปอนด์ : กูเป็นผัวตุ๊ดป่ะ 'สลัด' ที่ย่อมาจากสัส อ่ะ

เออ วาจาร้ายไม่เบา ว่าแต่ใครเป็นเมียเมิงเนี้ย มีผัวปากร้ายชิบหายวายป่อง

แบงค์ คนสวย : @ปังปอนด์/ หราาาา @โบวี่ ศรีธัญญา/ พามาให้ถามละนี่ หายหัวไปไหนคะ

โบวี่ ศรีธัญญา : ใครจะถามคะ โอ้ยเขิน @ท้องฟ้า/ เมิงอัพเดทความเคลื่อนไหวพี่ทัพเรื่อยๆได้ไหม คือกูอยากเผือก

แบงค์ คนสวย : @โบวี่ ศรีธัญญา/ เขินทำไมยะ มันเป็นเก้งแอ๊บแมนแบบเนียนมากกกกกกกก

ห้ะ เอาจริง!!! อิปอนด์มันเป็นเก้ง!!!

ปังปอนด์ : เฮ้ย กูกลัวกลุ่มนี้เลยว่ะ @ท้องฟ้า/ อยู่ได้ยังไงพี่ทัพไม่ว่า?

อ้าว พาดพิงกูซะงั้น

ท้องฟ้า : เพื่อนป่ะไม่ใช่ชู้ ทำไมต้องว่า @โบวี่ ศรีธัญญา/ พี่ทัพกำลังคุยโทรศัพท์กะเพื่อนแกอยู่จ้า

แม็ค คนสวยกว่า : จริง!!! และขอถามตรงๆ @ปังปอนด์/ เมิงเป็นตุ๊ดจริงเหรอ ถ้าโกหกขอให้ถูกเยตูดบาน เพี้ยง!!

ปังปอนด์ : กูเป็นชายแท้โว้ยแต่เสือกหน้ามืดไปเอาตุ๊ด แล้วอิตุ๊ดมันกัดไม่ปล่อยด้วยเลยต้องรับเลี้ยงขี้ในท้องมันไปต่ออ่ะ

แม็ค คนสวยกว่า : ละไปถูกใครเยมาล่ะ ถึงมาเปิดตัว

อ้าวอินี่ เมิงพึ่งถามมันไปหยกๆ มันก็ตอบมาหยกๆว่ามันเป็นผัวตุ๊ด 'ผัวตุ๊ด' เมิงดูปากกู 'ผัวตุ๊ด' จ่ะอิห่าน กูล่ะจะเริ่มพาลละ

ปังปอนด์ : กูเยอิแบงค์

ห้ะ เรื่องจริง!!! อิแบงค์เมิงเสียพรหมจรรย์ให้อิปอนด์ละเหรอ

แม็ค คนสวยกว่า : รุกต้องค.ใหญ่ อย่างเมิงไม่คู่ควร

โห มีการแบ่งชนชั้น

ปังปอนด์ : กูใหญ่กว่าผัวเมิงอีกอิตุ๊ด

โห วาจาทิ่มแทง คำก็ตุ๊ด สองคำก็ตุ๊ด เป็นกูมีใครมาว่าแบบนี้คือสวนทันควันอ่ะ

แม็ค คนสวยกว่า : ถ้าใหญ่จริง ไหงอิแบงค์เพื่อนเจ้ถึงเดินเหินได้คะ มันต้องนอนซมอยู่บ้านเหมือนพี่ทัพเยอิฟ้าบ้างสิ

น่าน วกมาเอี่ยวกูจนได้ ค.อิลุงจะใหญ่แล้วมันไปคับรูเมิงรึไงวะอิแม็ค กูละจะพาลจริงๆเลยนิ

ปังปอนด์ : มันไม่ให้กูเอาจนแตก มันบอกว่าเจ็บกลัวเดินกะเผลก

เฮ้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ แล้วเมิงก็ยอม!!

แม็ค คนสวยกว่า : โอ้ย อิแบงค์มันตอแหลค่ะ

อินี่ก็รู้ทุกเรื่อง เรื่องคนอื่นคือต้องไว้ใจมันแหละ

ปังปอนด์ : แหลไม่แหลเมื่อวานกูก็เอามันละ

ห๋า ขออนุญาตอึ้งแปป

ท้องฟ้า : แล้วทำไมวันนั้นถึงถูกเตะไข่

คืออยากรู้ครับ ไม่อยากให้มันค้างคา

ปังปอนด์ : กูจะหนีจากมันไง แม่งขี้หวงชิบหายเนี้ยกูเลยมาให้พวกเมิงสัมภาษณ์ เพื่อความสบายใจของมัน

ท้องฟ้า : @ปังปอนด์/ ขึ้นสถานะเลยสิ

ปังปอนด์ : ยังไม่พร้อม ฟ้าอ่ะไม่ขึ้นกับพี่ทัพ

แม็ค คนสวย : @ปังปอนด์/ ตกข่าวเปล่าจ๊ะ เขาขึ้นกันตั้งแต่เมื่อวานก่อนแล้วจ้า (รูปภาพ)

ห๊ะ เฮ้ย เอาจริงตั้งแต่ที่ยอมรับสถานะกับลุงแก ผมก็ไม่ได้ไปสนใจอะไรเลย ไม่อยากจะรู้ว่าจะมีคนมากดไลค์ แล้วแสดงความคิดเห็นพร้อมกับแชร์มากขนาดนี้ แสดงความคิดเห็นแค่หลักพันปลายๆ แต่กดไลค์นี่สิหลักหมื่นปลายๆเฉียดแสนเลยอ่ะ โห๊ะ อะไรจะขนาดนั้นวะ นี่ถ้าอิเพื่อนแม็คไม่แคปหน้าจอมาให้ดู คงเป็นเต่าอยู่ในกระดองไปอีกนาน

แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า/ ขึ้นสถานะกันแล้วก็เยกันเลยเหรอคะ ไม่ตอบคอมเม้นบ้างเลย @โบวี่ ศรีธัญญา/ เมิง คือต้องรีบหาผัวละนะดะไม่ทันเพื่อนจ้าาา

โห นี่ว่ากูได้อีก เมิงไม่ดูคอมเม้นท์ล่ะ ก็ไม่ใช่น้อยๆ เดี๋ยววันนี้กูจะไปไล่ตอบให้ ว่าแต่จะเอาเฟซผมหรือเฟซลุงตอบเม้นท์ดีวะ

โบวี่ ศรีธัญญา : กูจีบอิหินก็ได้

ห้ะ เดี๋ยวๆ เมิงเป็นผู้หญิง ควรรักนวลสงวนตัวเปล่า นี่ลั่นจะไปจีบผู้ชายเลยเหรอ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดดดด พี่ทัพเกรี้ยวกราดมากค่ะ

แม็ค คนสวยกว่า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ มากอ่ะ บอกเลยพี่ทัพโหมดนี้คือยั่วเยชิบหายค่า

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : พี่ทัพลั่นจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดด้วยจ้า ชั้นชอบผู้ชายแบบนี้อ่ะ @ท้องฟ้า/ เอาน้ำเย็นพรมหัวผัวหน่อยค่า ฉันแอบกลัวว่าร้านจะเจ๊ง @แบงค์ คนสวย/ คนอวดผัวตัวจริง!!! @ปังปอนด์/ อิแม็คว่าของนายเล็กจริงเหรอ

อิแพนนนนนน...เมิงไปถามแบบนั้นได้ยังไง กูนี่อายแทนเลยว่ะ แต่เอาจริงแอบอยากรู้อยู่บ้างนะ อิอิ

แบงค์ คนสวย : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ ให้กูเชิญอิฟอร์ดเข้ากลุ่มไหมคะ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @แบงค์ คนสวย/ เชิญก็ไม่มา สั่งไว้แล้ว555 @ท้องฟ้า/ ละผู้นี่ลูกใครวะ หล่ออ่ะ (รูปภาพ)

น้ำกับดินกำลังเซลฟี่แล้วติดผมครับ

ท้องฟ้า : อ้อ หลานๆพี่ทัพ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : แกชั้นอยากได้วาปคนใส่เสื้อสีขาวอ่ะ

กูก็ใส่สีขาวไหมนั่น!!!

ท้องฟ้า : ไม่มีอ่ะ

แม็ค คนสวยกว่า : @ท้องฟ้า/ อิขี้งก

ท้องฟ้า : ไม่มีจริงๆ ไม่รู้ด้วยว่าน้องมันเล่นเฟซหรือไม่เล่น หรือเล่นอะไรไหม แต่เสื้อน้ำเงินมีไอจี

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อือ เดี๋ยวชั้นหาเอาก็ได้

แม็ค คนสวยกว่า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ ได้เรื่องว่าไงบอกด้วยนะคะ

โบวี่ ศรีธัญญา : คนเสื้อขาวชั้นรู้จัก ชื่ออาโป โรงเรียนxxx อ่ะ แต่เฟซน้องชั้นจำไม่ได้ละแอดไปเป็นปีละยังไม่รับเลย

โห น่าสงสารมากกกกกกก
เหตุการณ์นี้ ทำไมมันคุ้นๆวะ

แม็ค คนสวย : โรงเรียนผู้ดีไปอีกจ้า แบบนี้มีโอกาสเป็นป่ะ

แบงค์ คนสวย : ลองเอาชื่อ กับโรงเรียนไปค้นในกูเกิ้ลมา ชี้วาปเลยจ้า หล่อนะแต่น่าเสียดายมีแฟนแล้ว แต่คนใส่เสื้อสีน้ำเงินหล่อกว่าอ่ะ แถมเคยเล่นซิกคอมด้วยจ้า

ปังปอนด์ : @แบงค์ คนสวย/ เสียดาย? อยากตายรึไง แล้วชมผู้ชายคนอื่นอีกเดี๋ยวจะเอาจนครางให้ร้องขอชีวิตซะเลยดีไหม

โหยยยย..อิปอนด์ อิคนหื่น มาเข้าทีมกะอิพี่จ่ามะ

แบงค์ คนสวย : @ปังปอนด์/ พูดเผื่ออิโบว์ไหม

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ได้แล้วค่า ชื่อเฟซ 'อาโป ธรรมรักษ์' จ้า ชื่อเล่นน้องน้ำ อายุ13ปี เรียนอยู่xxx สถานะมีแฟนแล้ว (รูปภาพ)
@ท้องฟ้า/ ไปส่องเฟซแฟนน้องมา เหมือนจะมีพาดพิงแกอ่ะ ไปอ่านๆ (ลิงค์)

ท้องฟ้า : หาเรื่องให้กูอีก

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : นางติดแฮทแทคช่างภาพท.ขนาดน้านจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่แกน่ะอิฟ้า ไปอ่านค่ะเมิงพาดพิงถึงผู้ใหญ่ด้วยกูว่าอินี่ไม่ตายดีแน่

ท้องฟ้า : อือๆ ขอบใจที่เป็นหูเป็นตาให้ ซาบซึ้งๆ อยากกอดฟอร์ดจัง..ล้อเล่นๆ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : 555 ฟอร์ดบอกกลัวพี่ทัพ 5555

.....

แล้วผมก็ไปตามลิงค์ที่อิเพื่อนแพนส่งมาให้ครับ เป็นโพสต์ของหญิงสาวคนหนึ่งที่ขึ้นสถานะมีแฟนแล้วไว้

ว่าด้วยเรื่องของ ช่างภาพอักษรย่อ ท. ที่เธอไม่ยอมรับสถานะของผม เธอพูดในเชิงผมไม่คู่ควรกับพี่ทัพ และทำไมคำพูดรูปประโยคมันคุ้นๆจังวะ หาว่าผมเล่นของใส่พี่ทัพ ให้พี่ทัพพี่ทัพหลงงี้ เฮ้ย!!

แค่นั้นยังไม่พอครับ เธอยังตำหนิผู้หลักผู้ใหญ่ฝ่ายของพี่ทัพไปด้วยว่า 'วิปริตพอกัน' ที่ยอมรับสถานะผมกับลูกชาย แล้วนางก็ยกมาตรฐานสังคมชนชั้นสูงขึ้นมา เอิ่ม.. คืออ้างตัวเป็นชนชั้นสูงแต่กิริยามารยาทต่ำตมมากจ่ะ

และผมไปเจอประโยคเด็ดในเม้นท์ เมิงงงง มือไม้ผมสั่นเลยจ้าอยากจิกมาตบสั่งสอนให้รู้บาปบุญสักฉากแล้วส่งคืนโรงพยาบาลประสาท 'แก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้วยังคิดอะไรไม่ได้ ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี แล้วส่งเสริมให้ลูกชายเป็นเกย์ วิปริต'

ผมเลยทักอินบ็อกไปหาน้ำครับ

'สวัสดีครับ' ผมทักไป

เกือบนาทีได้ระบบถึงขึ้นว่าอ่านแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าจะตอบมาแต่อย่างใด  เลยทักไปอีกรอบ

'ถ้าไม่ตอบล่ะน่าดู' เอาสิ ลองเงียบใส่อีกสิ

'ขอรูปด้วยครับ' ห๋า รูป? รูปอะไรของมัน เริ่มเอะใจละว่าใช่มันจริงไหม ทำไมมันทำตัวเหินห่างกับผมจัง

'ข้อมูลส่วนตัวนายไม่ได้บ่งบอกเลยว่านายเป็นใคร ผมไม่คุยกับคนไม่มีตัวตน' พร้อมกับรูปภาพแคปหน้าจอหน้าแรกของเฟซผม ซึ่งมีแต่รูปโปรไฟล์ที่เป็นรูปวาดผู้ชายใส่แมสก์

ส่วนข้อมูลอื่นๆ ถูกผมล็อคไว้ทุกช่องทาง

ผมเลยเรียกอิตาลุงมาเพื่อจะถ่ายรูป แต่หน้าแกแบบไม่มีอารมณ์ร่วมสุดๆ แบบเข้มดุมาก นี่ขนาดขอหน้ายิ้มละนะ ไม่รู้ว่าลุงแกจะเครียดไรนักหนา

ทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่ถูกพูดถึงในทางเสียๆหายๆซักหน่อย ผิดกับคนที่ถูกพาดพิงอย่างผมกลับมานั่งยิ้มแย้มให้กับโทรศัพท์อย่างสบายอารมณ์ เฮ้อ แต่ตอนนี้ก็ชักจะไม่สบายแล้วล่ะ ผมต้องจัดการนางผู้หญิงปากเสียคนนั้น

'เรื่องมากจริงเลยนะพ่อคนดัง เอาเถอะถือว่าหายกันที่แฟนนายโพสต์สเตตัสพาดพิงฉัน ทันทีที่อาของนายทราบเรื่องนี้เขาก็ทำหน้าแบบนี้แล้ว' จริงๆอิลุงยังไม่รู้เรื่องนี้ครับ ผมพิมพ์ตอบไปก่อนจะตามด้วยภาพที่ลุงแกปั้นหน้าเข้มสุดๆ

'อาทัพ อาฟ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!' เออ เมิงจะตกใจอะไรเบอร์นี้ ถามหน่อย

'ต้องใส่เครื่องหมายตกใจอะไรขนาดนั้นไหม? เข้าเรื่องเลยละกัน รู้ใช่ไหมว่าที่แฟนนายโพสต์ไม่ได้พาดพิงแค่ฉัน! แต่เธอติคุณปู่คุณย่าที่ยอมรับสถานะของอาทัพกับฉันด้วย?' หลังจากปลายทางอ่าน ก็เงียบไปสักพักก่อนจะพิมพ์ตอบมา

แม่งคำพูด คำจาผม เหินห่างชิบหายเลย

'ครับ' แค่นี้? สั้นๆอะไรของมันวะ

'ผมจะให้เขาลบออกเดี๋ยวนี้ครับอาฟ้า' ไม่ทันละมั้ง นี่มันเหมือนกับหนีปัญหาหรือปัดการรับผิดชอบชะมัด

'ฉันว่ามันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ถูกต้องนะ
แฟนนายก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วควรคิดให้รอบคอบกว่านี้ เรื่องมีความเห็นต่างนั้นฉันไม่ว่าหรอก ใครๆก็มีความคิดเห็นต่างไปได้ แต่ไม่ควรพาดพิงใครในทางเสียๆหายๆแบบนี้'

'อย่าลืมว่านายเองก็ใช้นามสกุล 'ธรรมรักษ์' เป็นทั้งลูก เป็นทั้งหลาน แล้วจะให้คนนอกมาว่าต้นตระกูลไม่มีปัญญารู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดีเหรอ?' แฟนน้ำอยู่ม.ห้า แต่ตัวเองเรียนอยู่ม.หนึ่งอยู่เลยครับ ชอบควายแก่ชิบหาย อ่ะ...ลืมดูตัวเอง!!!

'อาฟ้าว่าถ้ายังไม่ถลำลึกอาอยากให้น้ำถอยออกมานะครับ คนแบบนี้คนที่ไม่ให้เกียรติไม่มีความเคารพต่อผู้หลักผู้ใหญ่ยิ่งผู้หลักผู้ใหญ่ที่ว่าเป็นคนใกล้ชิดเราเป็นทั้งปู่ทั้งย่าแท้ๆของเรา เราไม่ควรไปคบหาสมาคมหรือไปเสียเวลาด้วยเลยนะ'

'ถ้าเขาพาดพิงแต่พ่อแม่อา อาไม่ทักมากวนเราหรอกเพราะอาจะถือว่าเสียงนกเสียงกาไป แต่เพราะว่าเขาพาดพิงถึงคุณปู่คุณย่าด้วยอาทนไม่ได้จริงๆ และน้ำเองก็เป็นลูกหลานของธรรมรักษ์ และอาฟ้าเองก็เป็นแฟนอาทัพด้วยจึงต้องปกป้องช่วยกันสิ จริงไหม?'

'ครับอาฟ้าผมเข้าใจครับ' ให้ได้อย่างนี้สิหลานรัก แต่ก็ยังสั่นอยู่ดีไหม นี่ผมพิมพ์ไปตั้งเยอะแล้วดูมานตอบมา หรือมันไม่อยากคุยกับผมวะ หรือมันใช้โปรแกรมอัตโนมัติตอบให้วะ เฮ้ย!!!

'อาฟ้าพูดเหมือนคุณพ่อเด้ะเลย ผมในฐานะหลานต้องปกป้องวงศ์ตระกูล' พูดเหมือนพ่อ? นี่แสดงว่าเรื่องนี้ลุงกอบเองก็รู้เรื่องนี้แล้ว

'เรื่องถอยออกมาจากเขา ผมจะทำแน่ครับแต่ผมอยากเอาคืนให้สาสมกับที่เขาว่าให้อาฟ้าและว่าคุณปู่คุณย่าผมก่อนครับ' เอิ่ม เวรต้องระงับด้วยการจองเวรกันจริงๆเหรอ

'ถ้าเป็นไปได้ ไม่จองเวรกันต่อจะดีกว่าไหม เดินจากกันด้วยดีน่ะ' พ่อพระไปอีกจ้า

'ขอโทษด้วยครับอาฟ้า ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกผมเป็นพวกเจ็บแล้วจำถ้ามีโอกาสก็จะเอาคืนให้จมดินเหมือนกัน' ทำไมนิสัยแบบนี้มันคุ้นๆ

'คุณย่าสอนมาใช่ไหมเนี้ย'

'เปล่าครับ แค่จำคำคุณย่ามา 555 อาฟ้าไม่ต้องห่วงครับ ผมจะปกป้องอาฟ้าเอง' โอ้ย ซาบซึ้ง

'จ้าพ่อคนเก่ง เรื่องแฟนนายน่ะอาไม่ห่วงหรอกแต่อาห่วงน้ำมากกว่าอย่าทำอะไรพิเรนๆนะ แค่ให้อีกฝ่ายจำก็พอ' ได้ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ ยิ่งน้ำเป็นหลานคุณย่าด้วยแล้วนี่ผมคิดไม่ตกเลยจริงๆว่าผลจะออกมาแบบไหน

'ไม่ต้องห่วงครับอาฟ้า ผมดูแลตัวเองได้' เอิ่ม ผู้ใหญ่ไปอีก ขนหมออ๋อยขึ้นสักเส้นยังเนี้ยพูดมาได้ว่าดูแลตัวเองได้ ว่าแต่ทำไมต้องวกไปยุ่งกับเรื่องส่วนตรงนั้นของมันด้วยวะ

'ครับๆ ไงก็ขอบคุณนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ'

'ครับอาฟ้า ขอบคุณที่ทักมานะครับนึกว่าจะต้องหาวาปอาฟ้านานกว่านี้ซะอีก' หาวาปผมนานกว่านี้??!!

'เจอก่อนแล้วไง? ก็เพิ่มเพื่อนไม่ได้อยู่ดีถึงเพิ่มได้ก็ใช่ว่าอาจะรับ ละอีกอย่างเหินห่างกับทุกคนแบบนั้นเหรอ?' เหินห่างจริงๆครับ

'โธ่ อาฟ้าครับก็ใครบ้างไม่รู้ทักมา บ้างบอกให้รับแอดแล้วไม่มีข้อมูลอะไรเลยแล้วจะให้ผมรับเข้ามารกเฟซผมทำไมครับ' ก็จริง ที่เหมือนเฟซผมตอนนี้ที่มีเพื่อนแค่สองพัน แต่ถ้าใครไม่เคลื่อนไหวนานๆผมก็บล็อกเลยนะ

'อ้ะ ถ้าอยากเป็นเพื่อนในเฟซแอดไว้ละกัน ถ้าทำตัวดีๆอาค่อยรับ' ผมต้องทำเหมือนมีไพ่ที่เหนืออยู่ อยู่ในมือ

'ลุคอาฟ้าดูไม่น่าหยิ่งเลยนะครับ และทำแบบนี้แล้วทำให้ความน่ารักน่าเอ็นดูลดลงไปเยอะเลย' หน่อยยยย ไอ้เด็กนี้นิกล้าดียังไงว่ามาผมแบบนี้วะ

'ช่วยไม่ได้!!! ฉันเองก็ต้องกรองเพื่อนเหมือนกัน'

'ผมไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ผมเป็นหลาน ดินยังเป็นเพื่อนกับอาฟ้าได้เลย' เออ รู้จักหาตัวอย่างดีนิ

'ขี้เกียจคุยกับเด็กแก่แดดอย่างนายละ ไปจัดการเรื่องของนายให้มันเสร็จๆก่อนไป ค่อยมาหาเรื่องฉัน'

'ว่าผมหาเรื่องอีกอ่ะ #เค้าจะงอนแล้วนะ' โอ้ยยยย นึกภาพเมิงงอนไม่ออกว่ะ

'เดี๋ยวง้อ' ผมพิมพ์ตอบกลับไป ก่อนจะปิดเสียงแชทแล้ว มาสนใจเพื่อนในกลุ่มต่อ

.......

messenger (ของผม)

แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า/ เงียบเลย

ท้องฟ้า : แว๊บไปคุยกับน้ำมา

แบงค์ คนสวย : น้ำ???!!!

ท้องฟ้า : อาโป ธรรมรักษ์

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ไปพูดอะไร เกี่ยวกับที่แฟนนางโพสต์ไหม

ท้องฟ้า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ อือ (รูปภาพ)

แล้วผมก็แคปหน้าจอส่วนที่คุยกับน้ำบางส่วนให้เพื่อนดู

โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ อาฟ้าๆ กรี้ด น่ารักเว่อร์

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @ท้องฟ้า/ ฉันพึ่งเคยเห็นแกโหมดนี้ว่ะ ดูอบอุ่นดี อาสอนหลาน อา14 หลาน13 คือน่ารักกก แล้วคนเสื้อน้ำเงินกี่ปีอ่ะ

ปังปอนด์ : @ท้องฟ้า/ อิจฉาพี่ทัพเลย

ท้องฟ้า : @ปังปอนด์/ เดี๋ยวบอกให้ว่าปอนด์อิจพี่แก @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ 14ปี แต่เรียนม.2

ปังปอนด์ : เฮ้ย ไม่เอากลัว!!! ว่าแต่ฟ้า14 เองเหรอ ไมมาเรียนม.3 ได้ 555

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @ท้องฟ้า/ แกพึ่งเป็นเพื่อนกับพี่ทัพในเฟซเหรอ (รูปภาพ)

โหยยยย อิเพื่อนแพนเป็นเพื่อนในเฟซอิลุงแล้วเว้ย
ทักแชทมาบอกว่าเป็นเพื่อนผมซะขนาดนั้น ผมเลยรับแอดให้ดีใจเลยสิ ขอบคุณอิลุงใหญ่เลย ทั้งๆที่คนรับแอดคือกูเหว่ย อิลุงจะไปสนใจอะไรใครล่ะ ตอนนี้กำลังคุยกะทนายอยู่นั่น มีลางว่าลุงจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆจริงๆด้วย

ท้องฟ้า : อือ พึ่งรับแอดแกหลังจากที่พ่อแม่แกไฟเขียวอ่ะ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : แสดงว่าพี่ทัพแอดแกมา? ละแอดมานานยัง

ท้องฟ้า : อือ น่าจะราวๆปีสองปี กูรู้จักกับแกตั้งแต่ม.1 ละ แต่ในไอจีนะ

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ห้ะ แล้วไม่คิดจะบอกเพื่อนรึไงคะ ทุกเรื่องเลยอ่ะทำไมชอบมีความลับ!!

โห ว่ากูเป็นชุดเลย

ท้องฟ้า : ไม่มีใครถามนิ จะให้พูดขึ้นเลยจะมีคนเชื่อไหม ถ้าไม่ว่ากูเพ้อเจ้อละกูก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่แกคือฐานทัพคนดังน่ะ

แกเองก็พึ่งจะมาดังเอาปีสองปีนี้แหละครับ ดังแบบทะลุฟ้าเลย เมื่อสามสี่ปีก่อนก็เป็นที่รู้จักแค่ในวงแคบๆไม่กว้างขวาง แบบเพจทหารหล่อบอกต่องี้เอารูปแกไปลงเพจ ก็ดังเรื่อยมาตั้งแต่นั้น

แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : โอ้ยยยย อิฟ้าเอ้ย เอ็นดูแกจริงเลยว่ะ

ท้องฟ้า : อือ แค่นี้ก่อนพี่ทัพจะกลับค่ายแล้ว

แล้วผมก็เก็บโทรศัพท์ ก่อนจะมาพูดคุยกับแกทั้งเรื่องลุงท่อม และเรื่องแฟนของน้ำ

ซึ่งแกก็ขอรับหน้าที่จัดการเองทั้งหมด แล้วกำชับไม่ให้ผมคิดมาก

ใครจะไปทำได้ล่ะ ไม่ให้คิดมาก!!! พูดมันก็พูดง่ายอยู่หรอก แต่เอาเข้าจริงๆแอบเป็นห่วงแกนะ แล้วนี่ต้องขับรถกลับอีก ใจหนึ่งก็อยากให้พักกันที่นี่ อีกใจก็เป็นห่วงว่าถ้าแกพักที่นี่ พรุ่งนี่แกต้องออกไปแต่เช้ามืดแน่ๆ ซึ่งนิสัยแกไม่ใช่คนนอนตื่นเช้าได้สักเท่าไหร่

"ขอบคุณมากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ แล้วขับรถดีๆ"

"จ๊ะ" ลุงรับคำก่อนจะเข้ามาสวมกอด แล้วกดจูบผม ก่อนจะผละออกแล้วขึ้นรถไป

"อย่านอนดึก เดี๋ยวตื่นสาย" อิลุงแกยังมีน้ำใจลดกระจกลงมาสั่งเสีย

"คร้าบ เดินทางปลอดภัยครับคุณแฟน"

"ขอบคุณครับที่รัก" ลุงเอ่ยจบผมก็เผยรอยยิ้ม แล้วโบกไม้โบกมือลาแก เดี๋ยวแกไม่ได้ไปสักทีน่ะครับ



..........

จบตอนที่ 14

คนอื่นของน้ำ คือ แฟนเขาคร้าบ

ตอน 15 ครึ่งหลังกำลังตัน แต่ดันไปเขียนตอน 16 (ครึ่งหน้า) ไว้แล้วนี่สิ 5555

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 15




เช้าวันจันทร์ วันนี้คงจะมีแต่โรงเรียนผมมั้งที่หยุดเรียน เพราะลูกเสือม.หนึ่งกับม.สองไปเข้าค่ายกัน และได้ยินแว่วๆว่าเป็นค่ายเดียวกันกับที่ม.สามไปมาด้วยจ้า เพราะน้องๆเรียกร้องสัมผัสไหล่พี่ทัพจ้า!!

เอิ่ม คนคลั่งไคล้อิลุงยังมีอยู่อีก ทั้งๆที่อิลุงก็มีสถานะขึ้นเด่นหราชัดเจนขนาดนั้นว่า 'มีแฟนแล้ว' แถมแฟนก็ไม่ใช่ใครอืนไกล ช่างภาพอักษรย่อ ท. คนนี้คนเดียว

แต่น้องๆจะหารู้ไม่ว่าวันอาทิตย์ พี่ทัพของน้องขลุกอยู่กับพี่ฟ้าน่ะ หึหึ..

วันหยุด ที่ไม่ใช่หยุดราชการมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อคอดๆ นอกจากจะกินกับนอนแล้ว ก็มีขลุกตัวอยู่แต่ในห้องโฮมเธียเตอร์ที่บ้านนี่แหละ

แล้วเปิดการ์ตูนดีสนีย์ดู พร้อมกับมีขนมที่ซื้อมาตุ๋นไว้ตั้งแต่วันที่ลุงทัพแกมาบ้านผมวันแรกนั่นกินเป็นเพื่อนแก้เหงา แสนจะว้าเหว่ และประทังชีวิตระหว่างวัน ที่จริงก็เป็นคนทำอาหารเป็นนะแต่ติดขี้เกียจล้างเครื่องครัวเลยกินขนมประทังชีวิตไปก่อน

และไม่รู้ว่าเพราะเสียงการ์ตูนมันกล่อมหรือว่าเพราะอิ่มขนม ผมจึงเผลอสติเข้าสู่ห้วงนิทรา


..

รู้สึกตัวอีกที เพราะเสียงโทรศัพท์นี่ล่ะ มีสายเรียกเข้ามา และเป็นใครไม่ได้นอกจาก..

'ฐานทัพ'

ผมเปลี่ยนชื่อให้แกใหม่ละจาก 'ที่รัก' ที่โคตรจะเลี่ยน มาเป็น 'ฐานทัพ' ที่ดูแบบไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร

"คราบบบลุง" เอ่ยรับ เสียงแบบงัวเงียมาก

'นี่ แอบหลับในห้องเหรอ แล้วพี่โทรไปตั้งกี่สายทำไมไม่รับ แล้วเมื่อคืนทำอะไรทำไมไม่นอน' มาเป็นชุด ใส่ไม่ยั้ง ขอทวนคำถามได้ไหมครับ ผมฟังไม่ทัน

"อือ วันนี้โรงเรียนหยุดอ่ะ ฟ้าไม่มีอะไรทำเลยนอนดูการ์ตูน แล้วเผลอหลับไป"

'สบายเกินไปแล้ว' อ้าว สบายก็ว่าทีตัวทำตัวยุ่งก็ว่า ตกลงจะเอาไงครับ

"เหงาอ่ะ คิดถึงพี่ทัพจัง" แล้วผมก็เอ่ยเสียงออดอ้อน

'อยากถูกพี่เยก็บอก' เอิ่ม ไม่ใช่ล่ะ แต่ทำไมพอได้ยินอย่างนั้นน้องฟ้าน้อยถึงตื่นวะ

"อือ มาเยฟ้าหน่อย ฟ้าเงี่ยน" คือแกล้งเย้ามาก็หยอกกลับสิครับ หยวนๆ

'พี่เสร็จธุระแล้ว พี่จะรีบไปหาครับ แล้วนี่เรากินมื้อเที่ยงรึยังครับ พี่ว่าน่าจะยัง' เออ ถามเองตอบเองไปเลย ไม่ต้องมาถามผมนะต่อไปอ่ะ

"พี่ทัพจะมาหาผมเหรอ"

'ครับ แต่พี่ขอทำธุระเสร็จก่อนนะน่าจะไม่เกินสามสิบนาที' ธุระ? ธุระอะไรของลุง สามสิบนาที เฮ้!!! อย่าบอกว่าลุงอยู่แถวๆนี้

"มารับฟ้าไปกินข้าวข้างนอกไม่ได้เหรอ ฟ้าเบื่ออยู่บ้านละอ่ะ" หมายถึงอยู่บ้านวันนี้

'งั้นไปอยู่กับพี่ไหม' ห๋า ไปอยู่กับพี่? ชัดเจนใช้รูปประโยคแบบนี้ลุงทัพต้องอยู่แถวนี้

"ตลก มารับฟ้านะฟ้าจะไปอาบน้ำแต่งตัวรอ"

'คราบ ไม่ต้องล้างตูดมานะเดี๋ยวพี่ล้างให้' เออ ว่าไปนั่น

"คร้าบ" แล้วผมก็ชิ่งตัดสาย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องแล้วทำการอาบน้ำแต่งตัว มารอลุงแก

รอไม่นานเอ้ะหรือผมอาบน้ำนาน แต่จะอะไรก็ชั่ง ตอนนี้คือมีรถที่ผมไม่คุ้นหน้า มาจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว ก่อนจะมีชายหนุ่มรุ่นพ่อลงมาจากรถแล้วมากดกริ่ง

ผมเลยรีบวิ่งออกไปรับ

"เฮ้ย" เสียงลุงครับ ไม่ร้องเปล่ายื่นมือไปปิดตาคนที่มากับลุงด้วย

"อะไรของเมิงเนี้ยไอ้ผู้กอง" คนที่ถูกปิดตาอยู่ก็โวยวายสิครับ

"แต่งชุดอะไรมาเนี้ย ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย" ชุดอยู่บ้านไง ไม่รู้จักเหรอ และกำลังอยากจะใส่ชุดนี้ออกไปข้างนอก

"ฟ้า พี่บอกให้ไปเปลี่ยน" เออรู้แล้วน่า จะเปิดประตูรั้วให้นี่ไง จะเข้ามาไหมบ้านน่ะ

"พี่ทัพจะไม่เข้ามาข้างในก่อนเหรอ"

"ไม่ อ้ะ..เอ่อเปิดประตูรั้วไว้เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป ฟ้ารีบไปเปลี่ยนชุดนี้ออกเดี๋ยวนี้" อะไรวะ แค่เสื้อคอวีตัวนั้นกับกางเกงบ็อกเซอร์ที่สั่นเสมอตูด มองเผินๆเหมือนไม่มีกางเกงก็ตามเพราะเสื้อมันตัวใหญ่ชายเสื้อเลยลงมาปิดกางเกงไว้หมด

"ฟ้าไปชุดนี้ไม่ได้เหรอ" เอ่ยพร้อมหมุนสามร้อยหกสิบองศายั่วแกไปหน่อยครับ

"ไม่ได้ครับ ไปเปลี่ยนเลย นะพี่ขอร้องมันโป๊พี่ไม่อนุญาตให้ใส่ครับ" ไม่เห็นจะโป๊ ของลับก็ถูกพับเก็บซ่อนไว้อย่างดี

"ชอบสั่ง" บ่นพึมพำก่อนจะแลบลิ้นใส่อิลุงที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ตอนนี้ แล้วกึ่งวิ่งกลับเข้ามาในบ้าน

"เชี้ย แม่งโคตรขาว เนียนสัส" เสียงเพื่อนลุงดังตามหลังผมมา

"เมียกู"

"เออ ย้ำอยู่นั่นแหละ ไอ้คนหวงเมีย"


...


ลุงทัพพาผมกับเพื่อนมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งที่นี่เป็นกึ่งสปาไว้พักผ่อนของพวกคนมีตังค์ครับ แน่นอนว่าคนเลือกสถานที่ไม่ใช่ลุงทัพ แต่เป็นเพื่อนลุงที่ใส่ชุดเครื่องแบบตำรวจมาเต็ม ผิดกันกับลุงทัพที่ใส่แค่ชุดลายทหารไม่ได้มีอะไรบ่งบอกว่ายศหรือตำแหน่งอะไร หรือผมอ่านยศจากชุดที่แกใส่ไม่เป็นก็ไม่รู้นะ

"นี่ลุงทีเพื่อนพี่ เรียกลุงผู้กำกับก็ได้ครับ" อิลุงแน่ะเพื่อนที่ดูยังไงก็เหมือนจะต่างรุ่นกันมากทีเดียว ให้ผมรู้จัก

"ลุงเลยเหรอ ทีตัวเองให้เรียกพี่ ลำเอียงชิบ" ลุงทีบ่นก่อนจะส่ายศีรษะ เอิ่มถ้าไม่บอกว่าเพื่อนผมก็คงคิดว่าเป็นรุ่นพี่ลุงทัพแล้วล่ะครับ

"ลูกนายก็รุ่นเดียวกับน้อง แล้วจะให้น้องเรียกพี่ไม่ดูเป็นเสี่ยเลี้ยงต้อยไปหน่อยเหรอ" ห๋า ลุงทีมีลูกแล้วเหรอ

"ลูกติดเมียไม่นับดิ" อ่อ ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกตัวเองจริง

"เอาน่าครับลุงที ต่อหน้าลุงทีผมก็จะเรียกพี่ทัพว่าลุงด้วยดีไหมครับ เพื่อความเท่าเทียม" เนียนเป็นกรรมการห้ามศึกเฒ่าทารกทะเลาะกันเลยครับ

"จะเรียกลุงจริงๆเหรอ ยังไม่ชินน่ะขอเวลาทำใจเรียกพ่อทีแทนได้ไหม" พ่อที

"ได้ครับ พ่อที" เอ่ยจบก็ยิ้มร่า ก่อนที่พ่อทีจะยิ้มตอบแล้วตักเนื้อปูให้ผม

"ทานเยอะๆนะครับลูกฟ้า" โอ้ย น้ำเสียงทำไมเสี่ยงต่อรูทวารผมจะบานจังเลยครับ

"ครับ ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยรับก่อนจะลงมือกวาดต้อนกับข้าวตรงหน้าลงท้องแบบหิวกระหาย

จนเวลาผ่านไปสักพัก ความอิ่มหนำสำราญก็เข้ามาเยือน มื้อนี้อิลุงทัพเป็นเจ้ามือครับ พอกินเสร็จพ่อทีก็ขอถ่ายรูปคู่กับผม ซึ่งให้อิลุงทัพถ่ายให้

แล้วฝีมือการถ่ายภาพที่เคยขึ้นชื่อของลุง วันนี้กลับทำได้ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่

"ไอ้ที เมียกู" โอ้ย อิลุงก็แค่ไหล่ชิดกันทำไมต้องขึ้นมึงขึ้นกูด้วย

"ผู้กองครับ มึงเข้าใจคำว่ารูปคู่ไหม" พ่อทีสวนคืน

"ก็ไม่จำเป็นต้องใกล้ขนาดนั้นป่ะ" เออยอมลุงแกเถอะนะพ่อทีนะ เพราะดูจากสายตาที่ขวางโลกแบบนั้นลุงแกท่าจะเตรียมตัวมาดี

"เออๆ" ลุงทียอม ก่อนจะขยับตัวออกไปยืนห่างผมหนึ่งฟุต

"ฟ้าห้ามยิ้มหวาน" อ้าว เอาแล้วอิลุงวอนซะแล้ว

"เอามานี่ผมถ่ายเอง ถ้าลุงจะเรื่องมากขนาดนี้น่ะก็ไม่ต้องถ่าย" ผมเอ่ยพร้อมแย่งโทรศัพท์มาจากมือลุงทัพ แล้วมาเซลฟี่กับพ่อทีกันสองคน พอได้รูปที่คิดว่าดีที่สุดแล้วก็ส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ

"รับแอดเฟซพ่อด้วยนะครับท้องฟ้า พ่อจะแท็กให้โลกรู้ว่าพ่ออยู่กับลูก 'ท้องฟ้า' แฟนผู้พันฐานทัพ"

"ครับ พ่อทีก็ทักมาในอินบล็อกละกันครับผมไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง" เพราะตั้งแต่ที่มีคนรู้ว่าช่างภาพตัวอักษรย่อ ท.คือใครก็มีแต่คนแอดเฟซผมมาจนเฟซผมดูวุ่นวายไปหมด

"กลับกันได้ยัง" ลุงเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนที่พวกเราสามคน มีพ่อลูกและลุงหนึ่งคนจะเคลื่อนสรีระมาที่รถbmw  ของลุง? ว่าจะถามไปขโมยรถใครมา ทำไมแต่ละคันที่ขับมาไม่ซ้ำกันเลยวะ

ลุงทัพก็ขับมาส่งพ่อทีที่โรงพัก เออผมพึ่งรู้ว่าพ่อทีประจำอยู่ที่นี่ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยครับ ได้รู้งี้แล้วน่าใช้บริการขึ้นเยอะเลย

"ทัพถ้าฉันทำให้นายไม่พอใจที่ฉันใกล้ชิดน้องฉันก็ขอโทษนะ ฉันไม่ได้จะยั่วให้นายโกรธแต่น้องน่ารักจริงๆแค่อยากจะถ่ายรูปด้วย นายเองก็มีแฟนคลับนิแล้วคงไม่แปลกถ้าน้องจะมีบ้าง" พ่อทีเอ่ย

"ถ้านายทำงานที่ฉันสั่งไม่สำเร็จ นั่นต่างหากที่ฉันจะโกรธและเตรียมพินาศได้เลย" ห๋า อิลุงเป็นคนพาลไปแล้ว

พ่อทีหันมาบอกลาผมอีกนิดหน่อย และไม่ลืมที่จะกำชับอิลุงว่าถ้าไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ก็อย่าทำน้องจนเดินไม่ได้ คือจะแนะให้แอบกินกันวันละครั้งสองครั้ง พอหอมปากหอมคอน่ะครับ

พอพ่อทีลงไป บรรยากาศในรถจากที่เงียบกันอยู่ก่อนแล้ว ก็ยิ่งเงียบหนักไปอีก

โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยระหว่างที่กลับจากส่งพ่อที พอมาถึงบ้านผมก็ลงไปเปิดประตูก่อนจะให้รถลุงวิ่งเข้ามาแล้วปิดประตูล็อคไว้ ก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน


.............................

[ญาณหยั่งรู้]

ตอนที่ 15 (ต่อ)


"กลัวพี่เหรอ" มากกกกกกกก

"ครับ" ตอบก่อนจะซุกตัวลงไปกับแผ่นอกหนา ที่ตอนนี้ลุงกำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น ส่วนผมนั่งทับบนตักลุงอีกที ขนาดกลัวนะเนี้ย ยังขนาดนี้น่ะ ยอมใจตัวเอง

"พี่ขอโทษนะ พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ พี่ไม่อยากให้ใครมาใกล้ฟ้าแบบนั้นถึงคนนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ" เพื่อนสนิทเหรอ

"แล้วต่อไปฟ้าจะมีเพื่อนเหรอครับ"

"พูดยังกับว่าตอนนี้มี" อ้าว อิลุง พูดงี้น่าตีปากสักตั้งนะ

"มีดิ" เอ่ยจบก็ตีเนียนกอดคอลุงแกแล้วนั่งโยก เหมือนเล่นม้าหมุนสนุกไปอีกจ้า

"วันนี้พ่อแม่เรากลับค่ำไหม"

"บ่ายสี่โมงครึ่งก็ถึงบ้านแล้วครับ พี่ทัพมีอะไรเหรอ" เอียงคอมองคนถามอย่างหมาสงสัย

"พี่อยากคุยเรื่องสินสอดน่ะ หรือพี่จะค้างที่นี่ด้วยเลยพรุ่งนี้ค่อยไปแต่เช้า"

"ค้างก็ดีนะครับ" ไม่ได้อ่อยนะ บอกเลยว่าไม่ได้อ่อย อ้ะร้อนตัว

"ครับ ตอนนี้เยกันก่อนดีไหมหายากนะที่ท้องฟ้าจะบอกพี่ว่าเงี่ยน" โอ้ย ผมล้อเล่นได้ไหมล่ะ

"ครับ" คือฟ้าน้อยมันตื่นละอ่ะ จะปฏิเสธก็ไงอยู่ และอีกอย่างถ้าทำแบบไม่สุดผมทำได้ทั้งนะ ผมว่าผมได้แต่ถ้าสุดผมยอมครับ ผมไม่ไหว แขนหนึ่งเลยนะเว้ย ลองนึกภาพพาดบนตัวผมดู มันเกือบแตะอกผมแน่ะ แล้วไม่อยากจะนึกสภาพที่ต้องเอาสุดๆ คงจุกแบบกระอักเลือดตาย

แล้วลุงก็ปลดตะขอกางเกงให้ผม พร้อมถอดออกรวมทั้งเสื้อของผมด้วย ก่อนจะใช้มือรูดลำของฟ้าน้อยแล้วค่อยๆก้มลงใช้ปากทำให้

"อ่าา" เสียวมากครับ ผมพ่นลมออกมาพร้อมกอดต้นคอแกไว้ด้วย พี่ทำใช้ปากทำให้ผมสักพักก็ผละตัวออกแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้าง แล้วดึงมือผมให้ก้มลงก่อนจะกดไหล่ผมลงเพื่อให้ทำให้แกบ้าง

"อ่าาา อือ" แกครางพร้อมทำหน้าเสียวสุดๆ ผมเลยหยุดเพราะกลัวแกจะชิงแตกก่อนแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมตักแกไว้ ก่อนจะยันตัวขึ้นจูบปากกับแก แล้วไซร้ลงมาตามแนวคอทำเหมือนที่แกเคยทำกับผมเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา สร้างรอยจ้ำแดงตามซอกคอผมไว้เยอะ ผมต้องทำคืนบ้าง

"อ้ะ กัดพี่ทำไมหืม เป็นหมาบ้าเหรอครับ"

"ฟ้าเป็นลูกแมวตะหาก" เอ่ยจบก็ก้มตัวลงดูดยอดนมแกจนมันตั้งชันแล้วแทะๆกัดๆพอเสียวๆ

"เล่นอะไรเกรงใจเสาที่ค้ำยันตูดอยู่บ้างนะครับแมวน้อย"

"ก็พี่ทัพลีลาไม่เยน้องฟ้าสักทีนิครับ"

"มะ พี่จะเริ่มแล้ว"

...

.
.
.
.


"อือ" รู้เลยว่าเป็นเสียงตัวเอง นี่ขนาดผมหลับผมยังมีสติขนาดน้าน เฮ้ ผมหลับ! หลับตอนไหนวะ แล้วนี่ผมหลับตอนที่ลุงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับผมอยู่รึเปล่า ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย

"อ้ะ" จะพลิกตัวสักหน่อย แต่มันกลับปวดร้าวไปถึงทรวงมาก นี่ผมเป็นอะไรเนี้ย ใครทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ อยู่ในสภาพกึ่งเจ้าชายนิทราชิบหาย

จะขยับตัวทีก็ยากลำบากให้ตายสิ แล้วไอ้คนที่ทำผมมันหายหัวไปไหนวะ ให้ตายสิ หงุดหงิดโว้ยยยยย

แล้วนี่ มันคือที่ไหน!! เฟอร์นิเจอร์รอบๆโคตรจะไม่คุ้น และกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศนี่ชวนอ๊วกสุดๆ ใครเลือกให้ใช้กลิ่นมะกรูดวะเนี้ย เหมือนห้องน้ำในโรงเรียนที่ต้องมีลูกเหม็นด้วยเหมือนกันนะเว้ย

เฮ้ย ใครอยู่ข้างนอกบ้าง!!! ตอบด้วย.. ไม่ตอบผมจะกลิ้งตกเตียงแล้วนะเว้ย เฮ้ยสนใจกันด้วยเว้ย

ผมเลยเลือกที่จะเรียกร้องความสนใจด้วยการปัดหนังสือที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงให้หล่นลงกับพื้น ไม่อยากมีใครเฝ้าดีนัก จริงๆเล็งแก้วแต่แก้วมันอยู่ไกลเกินเอื้อมไม่ถึงครับ

จากนั้นไม่นาน ก็มีชายหนุ่มรุ่นพ่อเข้ามา พร้อมกับสีหน้าตกใจ

"ฟ้า เป็นอะไรไหมครับ" ลุงรีบพุ่งตัวเข้ามาดู เจ็บสิถามได้ แต่เจ็บบั้นท้ายนะ เจ็บปวดระบมหมดแล้วเนี้ย

"เปล่าครับ ฟ้าแค่พาลทำลายข้าวของ" เอ่ยจบก็แกล้งเมินซะเลย

"พี่ขอโทษนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่ได้อยู่เฝ้าเรา" ลุงรวบตัวผมขึ้นไปกอด ก่อนจะขยับออกแล้วเช็คว่าผมไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนจริงๆ

"แล้วที่นี่ที่ไหนครับ"

"ที่ทำงานของพี่ครับ ในค่าย" ห๋า ในค่าย!!!

"แล้ว เอ่อทำไมไม่ให้ผมอยู่บ้าน" โอ้ย จะเอาผมมาด้วยทำไมเนี้ย

"พี่กลัวฟ้าจะน้อยใจว่าทำให้นอนไข้แล้วทิ้งไว้ไม่เหลียวแล" เออ ก็จริง แต่ยิ่งเอามาด้วยแบบนี้ผมยิ่งไม่เป็นภาระพี่ทัพเหรอ

"ไข้เหรอครับ" ผมทวนคำพูดลุงแก

"ใช่ครับ ไข้พาลด้วยป้อนยาทียากกว่าเด็กอนุบาลอีก" เออ ว่าไปนั่นแต่ก็จริงครับ เวลาผมเป็นไข้ทีไรผมจะกินยายากมาก และจะงอแงแบบสุดๆ

"พี่ทัพถูกฟ้ากัดไหม" คือพ่อผมโดนบ่อยครับ

"อือ ไปฉีดยาแล้วล่ะ" ห้ะ!!! นี่ว่าเมียเป็นหมาเหรอ

"ดีแล้วแหละครับ เพราะผมก็ไม่ได้ให้วัคซีนนานแล้วเหมือนกัน" แล้วอิลุงก็ยื่นมือมาลูบหัวผม ก่อนจะถามเหมือนว่าผมเป็นเด็กอ้วน

"หิวไหมครับ"

"หิวครับ" ผมตอบกลับทันควัน ถึงผมจะไม่อ้วนแต่ผมก็หิวอยู่นะ ลึกๆน่ะ

"แล้วตรงนั้นเป็นไงบ้าง เจ็บอยู่ไหมครับ" ถามมาได้ เจ็บสิ เจ็บมากด้วย

"ไม่เจ็บแต่ปวด ปวดแบบตุ้บๆ ยิ่งตอนขยับยิ่งปวดเยอะ"

"ครับ ไปหาหมอไหม" ห้ะ ไม่เอาด้วยหรอก

"หึ ไม่ไป" กลัวหมอ อ้ะ กลัวเข็ม กลัวเลือด บลาๆ

"ตัวเราร้อนนะ" บอกว่าไม่ไปไงลุง

"บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ"

"ครับๆ เอ่อแล้วเราอยากกินอะไรครับ" ถามแบบนี้ ฆ่ากันเถอะ หน้าที่ผมไหมต้องมาคิดว่าจะกินอะไร

"ถ้าแค่นี้ยังต้องถาม ก็ออกไปจากชีวิตผมเถอะครับ" เห็นหน้าตกใจลุงละยิ่งหงุดหงิด

จากนั้นลุงก็ยื่นมือมาจับหน้าผากผม ก่อนที่ผมจะปัดออก

"บอกว่าหิวไง ไม่ได้ยินเหรอ"

"ชัวร์ ไข้ขึ้นอีกแล้ว" หลังจากลุงพูดจบผมก็หลับตาลง เพื่อกำหนดสติแล้วคิดทบทวนว่าผมพูดอะไรแรงๆไปบ้างรึเปล่า

"ฟ้าขอโทษ อย่าทิ้งฟ้านะ ...ฮึก" มาเต็ม ดราม่าครับ น้ำตงน้ำตาไม่ได้เรียกให้มานะ มันมาของมันเอง

"โอ๋ๆ อย่าร้องนะครับพี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอน พี่สัญญา พี่เคยสัญญากับเราแล้วไงว่าจะมีแค่ฟ้าน่ะ พี่รู้ว่าฟ้าเวลาไม่สบายฟ้าจะงอแงพี่เข้าใจครับ อย่าร้องนะครับเด็กดี"

"ฮึก ฟะฟ้า ฟ้าหิวข้าวจริงๆนะ ตะตะแต่ฟ้าไม่อยากให้พี่ทัพออกไป ฮึกฟ้ามันงี่เง่า" เอ่ยจบก็พยายามยันตัวเองให้ลุกแล้วเข้ากอดเอวแกไว้ ลืมความเจ็บปวดไปเลยครับตอนนั้น

"ได้ครับ พี่จะโทรสั่งเด็กเอามาส่งให้" แบบนั้นก็ดี

"อือ อย่าปล่อยมือจากฟ้านะ"

"ครับ คุณหนู" หึ ยังมีอารมณ์มาเล่นอีก ดะบิดไข่แตกมาคุณหนง คุณหนูอะไรล่ะ

"แล้วพี่ทัพบอกพ่อบอกแม่ผมว่าไงเหรอครับ" กำลังคิดเรื่องนี้ด้วยครับ

"ก็บอกไปตามจริงครับ พี่เยฟ้าเราทำกันหลายท่าจนฟ้าเป็นไข้" ห้ะ บอกอย่างนี้จริงดิ โอ้ยยยยย

"ไม่ต้องตกใจ พ่อแม่ฟ้าเข้าใจแล้วบอกให้พี่รีบยกขันหมากมาหมั้นฟ้าไว้เลย" ห้ะ อีกได้ไหม ทำไมพ่อกับแม่ทำกับลูกอย่างนี้

"แล้วโรงเรียนผม พี่ทัพได้บอกใครไว้ไหม"

"พี่โทรบอกเพื่อนเราที่ชื่อไผ่ เอาเบอร์จากแม่ของเรา" อ่อ อย่างนี้นี่เอง เฮ้ย..

"แล้วบอกยังไง"

"บอกว่าฟ้าไม่สบายครับ" แล้วไป ค่อยล่องอก

"แล้วไผ่ว่าไง" ลุ้นจัง ว่านายนั่นจะถามอะไรไหม

"ก็อืม" แค่นี้?

"แล้วขู่ว่าอย่าทิ้งเพื่อนผม ไม่งั้นผมเอาคุณตายแน่" ห้ะ ไอ้ไผ่เมิงกล้าขู่ผัวกูเหรอ

"ชักจะคิดมากขึ้นมาแล้วสิ ว่าแอบมีความพิเศษอะไรกันรึเปล่า" อีกแล้ว คิดมากอีกแล้ว

"ไม่มีเลยครับ ฟ้ากับไผ่เป็นเพื่อนที่ดีมากต่อกัน จริงๆไผ่จะคอยปกป้องฟ้าซะมากกว่า แล้วจะเป็นเหมือนไม้คอยตีหมาให้ฟ้าด้วย"

"หมา? ดีที่พี่ไม่ใช่หมา" เออ ครับ

"พี่ทัพเป็นม้าแก่" กินหญ้าอ่อน

"ม้าหนุ่มต่างหาก ถ้าม้าแก่ไม่คึกขนาดนี้หรอก" เออ จ่ะฟ้ายอมก็ได้

จากนั้นผมก็คุยสัพเพเหระกับลุงแกไปเรื่อยเปื่อยกว่าจะรู้ตัวว่ารบกวนเวลาทำงานของลุงแก ก็คือมีคนมาตามแกนั่นแหละครับ

แล้วลุงแกก็จุมพิตที่หน้าผากก่อนบอกให้พักผ่อนแล้วมื้อเย็นจะพาไปกินที่บ้าน

มื้อเย็น?!!! ที่บ้านผมหรือบ้านลุง

นี่ผมหลับข้ามวันขนาดนั้นเลยเหรอ!!

...


จบตอนที่ 15

[Leenboy]

 รอๆๆจ้า

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ได้อ่านยาวๆ จุใจเลย 
ตัวติดกันมากๆเลย 
ไม่เข้าใจแฟนน้ำ เป็นงง ยังไง มีอะไรในความคิดนาง
คำพูดจาเหมือนเป็นแม่ของน้ำนะ 
       
 

[ญาณหยั่งรู้]

ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ

ตอนที่ 16




     บ่ายวันศุกร์

     หลังเลิกเรียน พวกเรามักจะมาเกาะกลุ่มเม้าท์มอยเรื่องชาวบ้านกันหน้าห้องสมุด ซึ่งที่นี่มีโต๊ะหินอ่อนให้เลือกนั่งเกือบสามสิบชุด ที่จริงเป็นห้องเรียนของวิชาแนะแนวเขา แต่ถ้าวันไหนหรือคาบสุดท้ายของวันนั้นๆ ไม่มีการเรียนการสอนที่ต้องใช้พื้นที่นี้พวกเราก็จะมานั่งสุมหัวกันอยู่ที่นี่

และก็ไม่ได้มีแค่พวกเราหรอกครับ มีนักเรียนที่ยังไม่มีที่ไปหรือรอผู้ปกครองมารับ ทั้งเพื่อนร่วมห้องเราเอง และเพื่อนต่างห้อง แต่ส่วนมากจะมีแต่นักเรียนชั้นม.สามซะส่วนใหญ่ เหมือนที่ตรงนี้ถูกม.สามยึดพื้นที่ไปโดยปริยาย

สำหรับกลุ่มพวกผมเรื่องที่ยกมาคุยกันส่วนมากเน้นไปที่เรื่องนินทาชาวบ้านชาวช่องและซุบซิบดารา หรือคนดังตอนนั้นๆทั้งนอกและใน..โรงเรียน

และคนดังจัดจ้านมาแรงที่สุดตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นใครไกล นั่นก็คืออาโป ธรรมรักษ์ ลูกชายคนรองของคุณกอบกู้ ธรรมรักษ์ หลังจากที่คุณพ่อเซ็นใบหย่ากับอดีตภรรยาอักษรย่อ ส.ไปไม่กี่วัน ลูกชายก็ออกมาประกาศตัวว่า 'โสด' ผ่านทางไอจีส่วนตัว พร้อมรูปครอบครัว พ่อ,ดิน,น้ำ,ไฟ,ลม

เอาสิวาปคนพ่อกับคนพี่วุ่นสิทีนี้ เพราะหน้าตาของพ่อกอบไปตรงใจของสาวๆบางคนถึงจะเป็นชายหนุ่มรุ่นสี่สิบแล้วก็เถอะ

...

อิพวกหาวาป ตามข่าวนี้ก็เก่งเกิ้นรู้ทันทุกเรื่อง และอิพวกนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นอิแพนกะอิโบว์เพื่อนผมนี่เอง ใครคบใครเลิกใครอิชะนีสองตัวนี่คือรู้หมด!!

จนอิแบงค์อดแซวไม่ได้..

"เรื่องคนอื่นน่ะรู้ดี แล้วเรื่องของสามีน่ะรู้ไหมคะว่าอิเหมียวห้องสามกำลังจ้องจะกินฮอทดอกผัวเมิงอยู่" เฮ้ย นี่คือเรื่องจริง!! คือผมก็ได้ยินข่าวนี้มาบ้าง เพราะเพื่อนนางที่ชื่ออ้อนห้องผมเนี้ยหลุดปากมาอ่ะ บอกอิแพน 'ดูผัวไว้ให้ดีๆ เดี๋ยวชะนีที่สวยกว่าจะคาบไปกิน'

คาบไปกิน!!! ชะนีสายพันธุ์เหี้ย ไม่เหี้ย ก็ตัวเงินตัวทองล่ะเมิงเอ้ย ถึงคาบผู้ไปกินได้

และทันทีที่คนถูกพาดพิงอย่างอิฟอร์ดคนฮอตห้องหนึ่งที่นั่งอยู่กับพวกผมตอนนี้ได้ยินอย่างนั้นก็รีบปลอบให้เมียรักคลายกังวล

"เราไม่เอาหรอก เราชอบแพน" แค่คำพูดแค่นี้เชื่อไหม?? ว่า..อิแพนกอดคอหอมแก้มผัวต่อหน้าเพื่อนเลยจ้า

"เมิงทิ้งเพื่อนกูไข่หรรมมึงขาดแน่ กูจะบิดให้ขาดคามือเลยคอยดู" อิแบงค์ อิโหด

"คือมึงไม่ได้จะห่วงเพื่อนใช่มะ แค่อยากดูหรรมผัวกู" เออ จริง!! คิดเหมือนกูอ่ะแพน

"ไม๊...กูห่วงมึงจริงๆ หรรมผัวเมิงเป็นผลพลอยได้" เออ พลอยได้มากอ่ะ

"ละพรุ่งนี้เอาไง" ไอ้ไผ่คนเงียบๆ ตัดบทครับ

"เรื่อง" อิแม็คถามขึ้น พร้อมกับละสายตาจากโทรศัพท์ที่กำลังแชทกับพี่จ่า

"รายงาน" อ้อ รายงานที่กลุ่มพวกผมต้องรวมกลุ่มกันทำน้ำยาล้างจาน  มันก็ไม่ได้มีแค่น้ำยาล้างจานหรอก แต่ไอ้ไผ่มันจับฉลากได้อันนี้ มันมีสบู่ แชมพู ยาหม่องขี้ผึ้ง เทียนหอม สมุนไพรไล่แมลง และจุลินทรีย์สังเคราะห์แสง

เรียกได้ว่านักเรียนชั้นม.สามทุกห้องจะมีการทำแบบนี้ครับคล้ายโปรเจคจบ จริงๆมีเวลาอีกสองสัปดาห์แต่ไอ้ไผ่มันเป็นพวกที่เมื่อมีงานมาต้องทำส่งเลยไม่พอกหางอิโบว์ไว้

"ไปทำบ้านอิฟ้า กูอยากใกล้ชิดพี่ทัพ" เออ ไม่เบาเลยนะจ๊ะสาวโสด

"ไม่ดีมั้ง พ่อแม่กูอยู่เสียงดังไม่ได้" คือคิดข้ออ้างที่ดีกว่านี้แล้วไม่ได้ละตอนนี้

"หวงผัว" อิแม็คคนเดิม เพิ่มเติมคือ

"ไปบ้านอิแพนสิ จะได้จับผัวมันถอกค.ด้วย" เฮ้ย ความคิดที่จะดูค.ผัวเพื่อนยังไม่จบอีกเหรอ อิแม็ค!!

"เพื่อนแพนน่ากลัวจัง" อินี่ก็สำออย มีซบไหล่เมียอีก หมั่นไส้!!

"ไปบ้านอิโบว์ดีกว่า มันโสด" อิแพนครับ

"จริง!" แล้วผมก็เห็นด้วยกับความคิดอิแพน

"ก็ดี ใกล้บ้านอิปอนด์ด้วย" นั่นมีความคิดอะไรใช่ม่ะ

"อะไรคะ ทำไมต้องมองกูอย่างนั้นก็แค่คืนนี้กูจะไปนอนกะมันแล้วตอนเช้าก็ไปบ้านอิโบว์เลย ง่ายดี" ก็นี่แหละที่อยากรู้ จะไปนอนที่บ้านผัว

"อ้าว เอาพรุ่งนี้เหรอ นึกว่าวันอาทิตย์" อิโบว์ถาม

"วันอาทิตย์กูไม่ว่างอ่ะ" อิแบงค์เอ่ย แต่วันเสาร์กูสิไม่ว่าง

"วันเสาร์ฟ้าสะดวกไหมล่ะ" ไผ่คือเมิงรู้ใจกูมาก

"อือ ได้เดี๋ยวบอกพี่ทัพ" เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่คลายความกังวลลงได้

"ไปไหนต้องบอกแฟนก่อนเหรอ ไม่เป็นอิสระเลยว่ะ" อิโบว์ครับ

"ก็ไม่หรอก แต่ทุกวันเสาร์ลุงแกจะพากูไปกินข้าวกับพ่อแม่แกอ่ะ" สิ้นคำตอบของผม ทุกคนเหวอครับ

"ห้ะ นะนี่พี่ทัพจริงจังกับมึงขนาดนี้เหรออิฟ้า" อิแม็คครับ ผมเลยพยักหน้ากับคำพูดของมัน

"ถ้างั้นก็เปลี่ยนเป็นวันอาทิตย์" ไอ้ไผ่แสดงความคิดเห็น

"ไม่เป็นไรๆ เราจะบอกลุงละกันว่าต้องทำรายงานกลุ่มอ่ะ" ให้เลื่อนเพราะผมก็เกรงใจแย่ และยิ่งวันอาทิตย์อิแบงค์ไม่ว่างอีก ว่าแต่มันทำไรวะ

"ละวันอาทิตย์เมิงทำไรวะ" ผมถามอิแบงค์

"ช่วยแม่ขายของ เห็นงี้กูก็ลูกดีเด่นนะ" เออ ก็ไม่มีใครว่าอะไร

"ขายที่ไหน" อิฟอร์ดครับ

"ตลาดในจังหวัด" โห ไปไกล

"ตลาดxx ป่ะ" อิฟอร์ดถามต่อ

"อือ ทำไม" อิแบงค์ตอบก่อนจะถามกลับ

"เคยเห็น" ห้ะ

"เห็นกู" อิแบงค์ชี้นิ้วเข้าหน้าตัวเอง

"อือ อยู่กับแม่แล้วเป็นลูกชายนะ" เออ กูรู้ว่าเมิงจะล้อ

"อืม อยู่โรงเรียนกูเป็นตุ๊ดอยู่บ้านกูเป็นผู้ชาย แต่พ่อแม่กูก็ยอมรับไอ้ปอนด์นะ" มันอธิบายได้นิ่งมากครับ

"เออ ละมะไหร่พี่ทัพกูจะมา" อิโบว์ครับ รีบเปลี่ยนประเด็นเชียว เพราะรู้ดีว่าอิแบงค์ไม่ชอบให้ใครรู้เรื่องครอบครัวมันซะเท่าไหร่ ซึ่งพวกเราก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจอ่ะแหละ

"ไม่รู้" อย่าได้ถามเลย กูไม่ได้รู้วาระจิตแก และแกก็บอกอยู่ว่าจะมาช้าหน่อย

"ไปกินลูกชิ้นร้านหน้าโรงเรียนรอดีป่ะ" ผมออกความคิดเห็น

"ไม่มีตังค์ละ" อิโบว์ครับ แล้วผมก็กวาดมองไปรอบๆ

"ถ้าเมิงจะเลี้ยงกูก็กิน" เอิ่ม อิแพนกูจะให้ผัวเมิงจ่าย

"เลี้ยงก็ได้แต่อิฟอร์ดจ่าย"

"เกี่ยวไรกับเราครับคนสวย" เนี้ย ที่ผมไม่อยากจะเสวนากับมัน มันชอบเรียกผมว่าคนสวย!!!! ซึ่งผมสวยตรงไหน เอาตาไหนมองวะ วอนตีนชิบเลย

ผมมีความลับจะบอก อิฟอร์ดอ่ะมันเคยจีบผมนะ อยู่ระยะหนึ่งเชียวแต่เหมือนจะรู้ตัวว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังอ่ะ เลยเลิกลาไป แล้วผ่านไปอีกนานมากกกกกมันก็มานั่งแท่นตำแหน่งหลัวอิแพนเพื่อนสาวของผม

"เมิงรวยไง" เหตุผลนี้เข้าท่าที่สุดละ

"เลี้ยงแต่แฟนกับคนสวยพอได้ครับ" เออ ย้ำอยู่นั่นแหละว่ากูสวย เมียเมิงไม่สวยเลยรึไง!!!

"เออ ตามนี้อิแพนหลัวมันเลี้ยง ส่วนพวกเมิงกูจ่ายให้" ป๋าไปอีกกู

"จริ้ง!!! กรี้ดดดด ชั้นจะกินจนท้องแตก" จ่ะ เอาที่เมิงสบายใจเลย

"อย่ากูขี้เกียจเผารูปผู้ชายไปให้เมิง" อิแบงค์แซว ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี

ก่อนที่พวกเราจะเคลื่อนสรีระไปยังร้านลูกชิ้นที่อยู่เยื้องหน้าโรงเรียน ระหว่างนั้นผมก็บอกไอ้ไผ่ให้ชวนเมียมันไปด้วย แต่คำตอบคือ

"มันซ้อมบาส" ไอ้ไผ่ตอบปุ้บ ไอ้โอ๊ตก็วิ่งมากอดคอผมครับ แม่งตั้งรับไม่ทันเกือบล้ม

"จะกลับแล้วเหรอ"

"ยัง จะไปกินลูกชิ้นอ่ะ โอ๊ตไปกินด้วยกันไหม" อิโบว์แย่งซีนกูเหรอ

"เอาดิ หารกันหรือมีเจ้ามือ" พูดจบก็รอบมองอิฟอร์ด

"มีเจ้ามือจ้า เสี่ยฟ้าเลี้ยง" อิโบว์ตอบ

"งั้นเดี๋ยวเราหารกับฟ้า" เออ เอาดิ แต่ไหวเหรอเพื่อนกูมีแต่รุ่นสัตว์นรกกินอย่างปอบ

"เออๆ แต่ออกก่อนได้ไหมเหม็นเหงื่อมึงว่ะ" ไม่พูดเปล่า ผลักตัวมันออกด้วย มันเลยออกไปยืนข้างๆแต่ไม่ห่างเท่าไหร่ ว่าแต่มันมาแต่ไหนวะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับบ้าน

"มาแต่ไหนอ่ะ" ผมถาม

"ไปเล่นบาสมา" อ่อ ห๋า เล่นบาส!!

"แล้วก็ไม่อาบน้ำ" คือในยิมมีห้องน้ำให้ไง แล้วเสือกไม่ใช้บริการ ค่าเทอมเราถูกหักไปบำรุงส่วนตรงนั้นนะเว้ย ฝากใช้ให้คุ้มไม่ได้เหรอ!!!

"อาบแล้วก็วิ่งมาเนี้ย เลยออกอีก" เออๆ กูจะไม่อยากรู้ต่อล่ะ

"โอ๊ต เราขอถ่ายรูปด้วยได้ป่ะ" ห้ะ อิโบว์เมิงกำลังคิดอกุศลอะไรอยู่ใช่ป่ะ

"ไม่ดีมั้ง กูดูไม่หล่อเลยว่ะ" เอิ่ม ปกติมึงหล่อ? แต่ก็พอดูได้ในระดับที่มีชะนีเข้าหามันเยอะนะ แต่มันไม่สนใครเลยจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่ามันเป็นป่ะ

"ดีสิ ตอนนี้โอ๊ตเซ็กซี่มากเลย" เออ กูขอแทรกแผ่นดินหนีแป๊ปนะ อายแทนว่ะ

"ฮ่าๆๆ โรคจิตเนอะ" คือมันด่าเมิงน่ะโบว์ ไม่ได้ชมเมิงจะยิ้มอะไร

แล้วมันก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาจะเซลฟี่ ไอ้โอ๊ตเลยบอกว่าขอให้มันหล่อกว่านี้ดีกว่า คือเป็นการปฏิเสธแบบอ้อมๆ แต่อิเพื่อนผมก็ไม่รู้ตัวครับ

"ตอนนี้โอ๊ตหล่อมากเลยนะ มีเหงื่อไหลปาดหน้า โอ้ยนะๆ รูปเดียว" ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก

"มาๆ ถ่ายให้ลำไยว่ะ" ผมรีบตัดบทก่อนจะหยิบโทรศัพท์กับอิโบว์มาถ่ายรูปมันกะไอ้โอ๊ต

"ใกล้กันหน่อยดิวะ" ห่างกันยังกับรังเกียจกันแน่ะ

แล้วอิโบว์ก็ขยับเข้ามาใกล้ฝ่ายชาย แต่อิโอ๊ตมันเบือนหน้าหนี ผมเลยบอกให้มันมองกล้อง ก่อนจะกดชัตเตอร์

"ไหนขอดู ฝีมือแฟนพี่ทัพหน่อย" เอ่อ เอาแล้วไง แฟนพี่ทัพทำอะไรลงไปเนี้ย

"อะไรอ่ะ โอ๊ตไม่ยิ้มเลย" เออ มันไม่ยิ้ม มันไม่อยากถ่ายไง

"มึงโง่หรือมึงไม่ฉลาดคะ ผู้ไม่อยากถ่ายกะเมิงเมิงดูไม่ออกอีกเหรอ" อิแม็คสวน อิโบว์ก็ทำแก้มป่องน่ารักตายแหละ

"ไปๆ เดี๋ยวลูกชิ้นหมด" เออ อันนี้เรื่องจริง ช้าหมดอด..กินเลยนะ

เพราะเป็นร้านที่นักเรียนเข้าแน่นร้านทุกวันหลังเลิกเรียน นอกจากจะราคาถูกยังถูกหลักอนามัยและมีผักให้เยอะมากและน้ำจิ้มแบบตักได้ไม่อั้นด้วย กินแบบบุฟเฟต์ นับไม้!! บุฟเฟ่ต์นับไม้น่ะ คิดราคาตามจำนวนไม้

ไม่เหมือนร้านรถเข็นหน้าโรงเรียนที่ มีแต่ลูกชิ้นกับผักไม่กี่ชิ้นแถมมาให้ กินไม่อร่อยอ่ะ

สายสุขภาพก็มา..



............................

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ไรท์...... วันที่ ที่หัวข้อเรื่อง เป็นวันที่ 1_10_62  นะ 
อยากกินลูกชิ้นทอดตามเลย 
โอ๊ต คิดไรกับฟ้าปะ
       
   

[ญาณหยั่งรู้]

ไรท์...... วันที่ ที่หัวข้อเรื่อง เป็นวันที่ 1_10_62  นะ 
อยากกินลูกชิ้นทอดตามเลย 
โอ๊ต คิดไรกับฟ้าปะ
       
   

ขอบคุณครับ 
เมื่อเช้ารีบกลัวไม่ทันใส่บาตรเลยไม่ได้แก้