“ จะไปส่งผม หรือว่าจะนอนที่นี่” จักรว่ายืนขึ้น ใส่ชุดนิสิตเรียบร้อย
“ กี่โมงแล้ว?” ผมถามลุกขึ้นก่อนที่ไปกอดจักรจากด้านหลัง
“ เดี๋ยวเสื้อยับครับ” จักรบอกขยับตัวให้ผมปล่อย ซึ่งผมยอมทำตาม มองจักรเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าเงียบๆ
“ ..............”
“ เที่ยง 20 แล้วครับ” จักรบอกพอดีกับที่ผมยกแขนดูนาฬิกาพอดี เที่ยง 21 นาที
“ ขอโทษนะ ที่พี่เผลอหลับไป” ก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอน นั่งมองหน้าจักรเป็นนาน 2 นาน
“ ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้”
“ น่าจะปลุกพี่ เดี๋ยวจักรก็ไปสาย” หน้าตาน่ารักหันหน้ามา
“ เพื่อนโทรมาบอกแล้วครับ ว่าวันนี้อาจารย์จะเข้าช้า.. พี่ไปล้างหน้าล้างตาเถอะ และก็นี่กินรองท้อง” จักรยื่นแซนวิชให้ผม
“ จักรทำเองเหรอ?”
“ ครับ และผมก็กินแล้วด้วย”
“ แซนวิชที่จักรทำไม่บอกก็รู้ว่าอร่อย” ผมบอก ไม่ได้พูดเอาใจ แต่คนมันกำลังมีความรัก น้ำต้มผักก็ว่าหวาน
“ กินก่อนเถอะแล้วค่อยพูด” จักรว่าหลบสายตา อยากหอมแก้ม แต่เดี๋ยวโกรธต้องรอก่อน
“ ครับ”(ผม)
“ จักรไปพี่รอข้างล่างนะครับ” จักรบอก ผมพยักหน้าตอบ มองหลังบางๆที่กำลังเปิดประตูออกไป
ขาผมก้าวเร็วกว่าที่คิดไปกอดจักรไว้ขณะที่มือจักรจับลูกบิดอยู่
“ พี่ครับ บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวเสื้อยับ!” จักรพูดไม่พอใจ ผมรีบปล่อย
“ พี่แค่อยากขอบคุณ ที่จักรยอมเปิดใจให้พี่”
“ ...............” จักรหันมา
“ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆถึงแม้ว่าพี่จะทำร้าย...” แต่จักรไม่รอให้ผมพูดจบ
“ อย่าพูดเรื่องเก่า เลยครับ ผมไม่อยากนึกถึงมัน ....อีก.. ”
“................. แต่ต่อไป มันจะไม่เป็นอย่างงั้น”
“พี่รีบเถอะ ผมลงไปรอข้างล่าง”
** ** **