ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สวัสดีครับ วันนี้ลี่เอาเรื่องสั้นมาลงให้อ่านกันครับ
เนื้อเรื่องจะท่ายถอดจากมุมมองของคนสองคนครับ โดยจะใช้สีแบ่ง part ครับ
ผมชื่อ เจได เป็นนักศึกษาปีที่ 2 คณะนิเทศศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง สูง 170 หนัก 47 ผมเป็นคนผิวขาว หน้าตาก็ถือว่าโอเคครับ พอไปวัดไปว่าได้ เคยมีแมวมองชวนผมไปประกวดดัชชี่ด้วย แต่ผมเป็นคนขี้อาย เลยไม่ได้ไปประกวด
ถึงผมจะหน้าตาดี การศึกษาดี ฐานะดีแค่ไหน แต่เชื่อไหมว่าตั้งแต่ผมเกิดมา ผมยังไม่เคยมีแฟนเลย ผมยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่ก็ไม่น่าจะหาแฟนยากขนาดนี้ ไอไก่มันบอกว่าผมอ่ะ เลือกมาก จริงๆผมไม่ได้เลือกมากน่ะครับ ผมก็แค่...พิถีพิถันในการเลือก ก็เท่านั้นเองอ่ะ
ส่วนไอไก่ มันเป็นเพื่อนสนิทของผมครับ มันตัวสูง คงประมาณ 180 ได้มั้ง หน้าตามันก็...เอ่อ ผมว่าดูที่นิสัยมันดีกว่า นิสัยมันดีกว่าหน้าตาเยอะ แต่ถึงมันจะหน้าตาเหี้ยยังไง มันก็ยังโชคดีที่มีแฟนกับคนอื่นเขาบ้าง ไม่เหมือนผม
"เจได เป็นอะไรไปอีกล่ะแก"
ไอไก่มันเดินมาโอบไหล่แล้วนั่งลงข้างๆ
"ดูทำหน้าเข้า ยังกับหมาใกล้ตาย"
ไอไก่เริ่มปากเสียแล้วครับ
"ชั้นเครียด!!!"
ผมหันไปแว๊ดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่มัน
"แม่เจ้า อย่างแกมีอะไรต้องเครียดอีกหรอ หน้าตาดี การศึกษาดี ฐานะชาติตะกูลดี แถมพ่อแม่ยังยอมรับที่แกเป็นแบบนี้อีก มีอะไรที่ชีวิตแกยังขาดอีกว๊ะ"
ไอไก่ร่ายยาวออกมา มันก็จริงตามที่ไอไก่พูดนั่นแหละ ผมไม่เถียงมันหรอก
"แฟนไง ตัวการเดียวที่ทำให้ชั้นเพอร์เฟกไม่พออ่ะ เฮ้อ"
"เจได แกก็อยากเลือกมากนักสิว๊ะ"
เอาอีกแล้วไอไก่ มันหาว่าผมเลือกมากอีกแล้ว
"ไอไก่ แกจะไม่ให้ชั้นเลือกมากได้ยังไง แต่ละคนที่เข้ามาหาชั้นน่ะ บางคนก็เถื่อนแบบ...ชั้นคิดว่านักโทษแหกคุกมาซะอีก บางคนทำผมทรงเกาหลี...แต่พูดได้แต่ภาษาอีสานอ่ะ แล้วบางคนน่ะแก หล่ออย่างกะเทพบุตร...แต่งานอดิเรกชอบปั้นขี้มูกเล่นน่ะ แกจะให้ชั้นเลือกคนแบบนั้นมาเป็นแฟนได้ยังไง ฮือ...."
ผมระบายออกมาอย่างสุดกลั้น
"แม่จ้าว !!!"
ไอไก่สบถออกมาก่อนจะอ้าปากเหวอ อึ้งกับสิ่งที่ผมไม่เคยบอกมันมาก่อน ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วใช้มือสะบัดตูด
"แล้วนั่นแกจะไปไหน"
ไอไก่แหงนหน้าขึ้นมาถามผม
"ชั้นจะกลับแล้ว เจอกันพรุ่งนี้น่ะ"
มันโบกมือมาให้ผม ผมก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที ส่วนไอไก่ก็คงนั่งรอแฟนมันก่อนน่ะแหละ เฮ้อ จริงๆที่ผมรีบกลับ เพราะว่าผมทนอิจฉาไอไก่กับแฟนมันไม่ได้ต่างหากล่ะ
ผมเดินออกจากมหาวิทยาลัยไปต่อที่รถไฟฟ้าทันที และวันนี้ เหมือนพระเจ้าจงใจจะตอกย้ำกับความโสดของผม เพราะว่าบนรถไฟฟ้า ส่วนใหญ่จะมาเป็นคู่ๆกันทั้งนั้นเลย จับมือกันบ้างล่ะ ควงแขนกันบ้างล่ะ มันจะหวานเกินไปหรือปล่าว๊ะ หึ่ย ยิ่งดูก็ยิ่งเครียด
เมื่อถึงสถานีที่จุดหมายของผม ผมก็เดินออกมาอย่างเซ็งๆ
"ตุ๊บ!!"
ใครว๊ะแมร่งผลักผมออกมา ผมหันกลับไปเตรียมพร้อมจะด่ามันทันที
"อ้าว น้องเจได"
"พี่เบิ้ม"
"อ้าว น้องเจได"
"พี่เบิ้ม"
น้องเจไดดูหน้าตื่นๆหน่อยที่เจอผม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าแดง หน้ารักชิบหายเลย
"น้องเจไดกำลังจะกลับบ้านหรอครับ"
"อ่ะ เอ่อ ใช่ครับ แล้วพี่เบิ้มล่ะครับ"
น้องเจไดตอบผมหน้าแดง
"พี่ก็จะกลับบ้านเหมือนกัน"
ผมตอบน้องเจได ก่อนจะแจกยิ้มไปให้เซ็ทนึง
"เอ่อ เดี๋ยวเจไดขอตัวก่อนน่ะครับ"
"ครับ"
แล้วน้องเจไดก็เดินไปทันที เหลือผมที่ยืนยิ้มตรงนั้นอยู่คนเดียว
ผมชื่อ เบิ้ม นะครับ เป็นนักศึกษาปีที่ 3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยที่มีคะแนนแอดมิชชั่นสูงสุดของประเทศ ผมสูง 178 หนัก 60 ไม่อ้วนนะครับ กำลังพอดี เพราะว่าผมเล่นฟิตเนสประจำ ผมเป็นคนผิวสีแทน เพราะว่าพ่อผมเป็นคนใต้ เลยได้เชื้อพ่อมา หน้าตาก็ ถือว่าระดับเดือนคณะล่ะกัน แต่ผมไม่ได้เป็นเดือนน่ะ ผมไม่ค่อยชอบประกง ประกวดของแบบนี้เท่าไหร่
ชีวิตผมเหมือนจะเพรียบพร้อมไปหมดซะทุกอย่าง แต่ยังขาดอยู่อีกอย่างเดียว ก็แฟนไงละครับ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ผมไม่เกี่ยงหรอก ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชาย แต่ยังหาที่ถูกใจผมซักคนไม่ได้เลย ผมคบใครได้ไม่เกินเดือนหรอกครับ ก็ต้องมีอันเลิกกันไปหมดทุกราย เพื่อนๆมันเลยหาว่าผมเจ้าชู้ แต่จริงๆแล้วเปล่าเลย ก็มันไม่ถูกใจจะให้ทนคบไปได้ยังไงว๊ะ
จริงๆสเปคผมก็ไม่สูงเท่าไหร่น่ะ แค่หน้าตาดี ฐานะดี การศึกษาดี ชาติตระกูลดี ก็เท่านั้นเอง จริงๆมันก็มีเข้าข่ายหลายคนน่ะ น้องเจไดที่ผมเจอเมื่อกี้ก็เข้าข่ายแบล็กลิสต์ของผมด้วยเหมือนกัน แต่ผมไม่ค่อยอยากจีบน้องเขาเท่าไหร่ เพราะว่าผมรู้จักกับน้องเจไดตั้งแต่สมัยน้องเจไดเรียนมัธยมต้นแล้วล่ะ ถ้าผมไปจงไปจีบน้องเขาแล้วเกิดไม่ใช่ขึ้นมา พาลจะทำให้มองหน้าไม่ติดกันเปล่าๆ
ผมเดินจากสถานี BTS ไม่ไกลก็ถึงคอนโดของผม ผมกดลิฟท์ขึ้นมาแล้วเดินเข้าห้องทันที วันนี้อากาศร้อนเป็นบ้าเลย ขออาบน้ำก่อนแล้วกันเลย
"ครืด ครืด"
โทรศัพท์ผมสั่นขึ้น ผมเดินไปดูแล้วกดรับสายทันที
"ว่าไง ไอคิว"
ผมรับสายไอคิวอย่างเซ็งๆ
"มึงอยู่ไหนเนี๊ยะ"
ไอคิวไม่ตอบครับ แต่กลับถามผมกลับซะงั้น
"อยู่ห้อง มีอะไรเปล่าว๊ะ"
"พอดีพวกไอวีขวนไปแดกเหล้าอ่ะ มึงจะไปป่าว"
ผมพูดโดยไม่ต้องคิดเลย
"ไม่ไป แค่นี้แหละ กูจะอาบน้ำ"
ผมกดวางสายโดยไม่รอให้มันได้พูดอะไรต่อเลย ผมเข็ดแล้วละครับ ถ้าต้องไปกินเหล้ากับพวกไอวี เพราะว่าเวลาพวกมันเมาแล้วพวกมันชอบหาเรื่อง ผมไม่อยากซวยเหมือนคราวที่แล้วอีก
ส่วนไอคิว มันเป็นเพื่อนสนิทผมครับ รู้จักกันตั้งแต่ตอน ม.ปลาย เรียนด้วยกันมาจนถึงมหาลัยเลยแหละ คณะเดียวกันด้วย ไอคิวมันเป็นคนอ้วนครับ สูงประมาณ 175 แต่หนักเกือบๆ 90 แหน่ะ แต่นิสัยมันดีครับ แถมมันค่อนข้างฉลาดด้วย
เมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็เดินมาเปิดคอม ทำกิจวัตรประจำวันของผมทันที นั่นก็คือ หาแฟนทางโลกไซเบอร์ครับ แรกๆผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมายหรอก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าขาดไม่ได้แล้ว ทุกๆเย็นถ้าไม่ได้ไปไหน ก็ต้องมานั่งเฝ้าหน้าคอมทุกที
"ตึ่ง!!"
ทันทีที่ผมออนเอ็ม ก็มีหน้าต่างแอดดีดขึ้นมาทันที พอผมรับแอดคนๆนั้นเสร็จ ปรากฎว่าเขาออนอยู่ด้วยครับ ผมตั้งหัวเอ็มของผมว่า ตามหาหัวใจ เป็นไง เลี่ยนได้ใจไหมล่ะ
ตามหาหัวใจ says : ดีครับ
อยากมีคนรัก says : ดีคับ ชื่อไรหรอ
ดีครับด้วย สงสัยคนนี้เกย์ชัวร์ เขาถามผมว่าชื่ออะไรด้วย
ตามหาหัวใจ says : คิวครับ นายล่ะ
ปลอมชื่อไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวถ้าถูกใจค่อยว่ากันอีกที
อยากมีคนรัก
says : เราชื่อ ไก่ น่ะ คิวอายุเท่าไหร่อ่ะ เรา 18
ตามหาหัวใจ says : ผม 20 แล้วครับ นี่แปลว่าไก่ยังเรียนอยู่อ่ะดิ๊
อยากมีคนรัก
says : ครับพี่คิว ไก่เรียนอยู่คับ
ท่าทางเข้าท่าดีแฮะ รู้จักพี่ รู้จักน้อง
ตามหาหัวใจ says : แล้วเรียนที่ไหนล่ะคับ
อยากมีคนรัก
says : ผมปี 2 คับ นิเทศ xxx คับ แล้วพี่คิวละ ??
อ้าว มหาลัยเดียวกับผมเลยเนี๊ยะ
ตามหาหัวใจ says : พี่เรียนวิดวะคับ xxx เหมือนกัน เหอเหอ
อยากมีคนรัก
says : แหม บังเอิญจังเลยนะครับ มหาลัยเดียวกันเลย
วันนี้เอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกันนะครับ แล้วเดี๋ยวจะมาต่อให้ใหม่
เสียดายที่โปรแกรม Photoshop มันเสีย ไม่งั้นคงตัดต่อภาพมาให้แล้วอ่ะครับ
ฝากเรื่องสั้นเรื่องแรกด้วยนะครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย